Εντάξει, κάποτε θα τελείωνε το αήττητο σερί. Όχι όμως κι έτσι, ρε παιδιά. Όχι να το καθορίζουν ένας νεαρός και άπειρος διαιτητής (αν ο Josh Smith είναι η νέα ελπίδα της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης αγγλικής διαιτησίας ζήτω που καήκαμε) και ένας τύπος που κάθεται πίσω από μια οθόνη (John Brooks, VAR). Όπως την προηγούμενη εβδομάδα καθόρισε ο... τέταρτος (Anthony Taylor, ούτε το όνομά του δεν μπορώ να γράψω χωρίς να με πιάσει ναυτία) ότι θα παίζαμε με το έτσι θέλω αυτή την αγωνιστική χωρίς τον φυσικό μας ηγέτη Morgan Gibbs-White. Έτσι, για να θυμόμαστε τα περσινά και να μένουμε... ταπεινοί!

Οι κύριοι Smith και Brooks είδαν τρεις φάσεις μέσα στις δύο περιοχές. Δεν έδωσαν αυτές που ήταν πέναλτι και έδωσαν αυτή που δεν ήταν. Τόσο απλά. Κι έτσι, χωρίς να το αξίζει, η ακίνδυνη ως το 48' Fulham του γνωστού για τον κυνισμό που επιβάλλει στις ομάδες του Marco Silva έφυγε νικήτρια από το City Ground, συνεχίζοντας με φόρα από το 3-1 επί της Newcastle και εκτιμώντας δεόντως την ποιότητα του χόρτου στο γήπεδό μας, όπου όλοι έπεφταν σαν τις μύγες. Ο μόνος που δεν έπεσε ήταν ο τερματοφύλακας και αρχηγός των Λονδρέζων Bernd Leno, ο οποίος... έφαγε κίτρινη κάρτα για καθυστέρηση. Οι άλλοι όχι φυσικά...

Σύμφωνοι, να δεχθώ ότι και η απογοήτευση των δικών μας παραήταν μεγάλη, και σε μεγάλα διαστήματα τους παρακολουθούσαν να αλλάζουν πασούλες (εξ ου και το 40-60% στην κατοχή, σιγά μη μας έπαιξαν και μονότερμα). Αλλά για μπείτε λίγο και στη θέση αυτών των παικτών: να βλέπουν να μην τους δίνεται πέναλτι-μαρς στο οποίο μάλιστα ο παθών έμεινε αρκετή ώρα κάτω και κόντεψαν να φάνε και γκολ στην κόντρα (!), να δίνεται απλόχερα στους αντιπάλους σε φάση όπου δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ (το ριπλέι μόνο για τον κ. Brooks δεν ήταν ξεκάθαρο) και καπάκι να τους αρνούνται κι άλλο πέναλτι, όπου πάλι ο συμπαίκτης τους μένει πάλι ξαπλωμένος στην περιοχή, όπου υπάρχει ΞΕΚΑΘΑΡΗ επαφή αλλά ο VAR κλείνει πάλι τα μάτια! Σήμερα έπρεπε να νικήσει η Fulham, πάει και τελείωσε. Κι αυτό φάνηκε όχι τόσο στα πέναλτι, όσο στην ανοχή που έδειξε ο Smith στα διαρκή πεσίματα (μακράς... παραμονής στο χόρτο) των Cottagers, σε σημείο να τους αποθρασύνει και να τους ωθήσει να ζητήσουν κι άλλο πέναλτι σε "πιο βουτιά πεθαίνεις" του Kenny Tete!

Διαβάζω για το "αδόκιμο" σχήμα με τους δύο σέντερ φορ, αφού ο Nuno Espírito Santo που κάθισε κανονικά στον πάγκο (ζήτησε λίγες μέρες ακόμα για να απολογηθεί για τη συμπεριφορά του στον αγώνα με τη Brighton και σύμφωνα με τον κανονισμό είχε αυτό το δικαίωμα, μάλλον θα εκτίσει την ενδεχόμενη ποινή του στον αγώνα με την Chelsea) παρουσίασε στον αγωνιστικό χώρο, για πρώτη φορά από τότε που ανέλαβε, από την αρχή Chris Wood και Taiwo Awoniyi μαζί. Η συλλογιστική γι' αυτό το 4-4-2 ή 4-3-1-2 ήταν προφανώς τα βασανιστήρια στα οποία θα υπέβαλλαν τα σέντερ μπακ της Fulham. Ομολογώ ότι κι εγώ το αντιμετώπισα με σκεπτικισμό, αλλά ω του θαύματος, είδα να εμφανίζεται ξανά το "θωρηκτό Taiwo" που όλοι ξέρουμε και σε κάθε μπροστινή μπαλιά να τρέμουν τα πόδια των Joachim Andersen και Calvin Bassey, τους οποίους ο κύριος Γιαννίκος Δούσκας που μετέδιδε τον αγώνα για λογαριασμό της Nova βρήκε "άψογους", παρ' όλο που έκαναν ένα πέναλτι ο καθένας και τη γλίτωσαν! Αντίθετα, λίγα είπε για τους Nikola Milenković και Murillo που εξαφάνισαν τον φορμαρισμένο Raul Jiménez, ο οποίος με έναν μόνο τρόπο θα σκόραρε (πέναλτι) και του τον πρόσφεραν Smith και Brooks...

Βεβαίως αυτό το σχήμα είχε και ένα τίμημα: να μείνουν στον πάγκο οι Anthony Elanga και Callum Hudson-Odoi, πράγμα που όμως είχε γίνει και στον αγώνα με τη LIverpool, και να κουραστούν πολύ τα πλάγια μπακ μας (Ola Aina και Àlex Moreno που ανεβοκατέβαιναν συνέχεια). Ειδικά ο Ισπανός μετά τον Mo Salah έβαλε στο τσεπάκι του και τον συμπατριώτη του Adama Traoré που έγινε αλλαγή, πριν αφήσει και ο ίδιος τη θέση του στον Neco Williams, αλλά και ο Νιγηριανός που είχε πολλή δουλειά με Antonee Robinson και Alex Iwobi, αλλά και με... εκτελέσεις δυνατών πλαγίων, και παρά την κόπωσή του στις καθυστερήσεις σπρίνταρε για να κατεβάσει τη μπάλα... Και φυσικά χρειαζόταν πολύ καλύτερη εμφάνιση από τον James Ward-Prowse, που πλην στημένων ήταν πολύ άτολμος στη δημιουργία του, ενώ δεν πολυκατάλαβα και την πρεμούρα του Nuno να αντικαταστήσει τον μόνο μας παίκτη που μπορούσε να περάσει μπαλιές, τον Elliot Anderson, αμέσως μετά το γκολ, δίνοντας σήμα στη Fulham ότι από εκεί και πέρα θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μόνο από τα πλάγια, πράγμα που δεν έγινε ποτέ.

Ναι, η Fulham από την αρχή έδειξε μια τάση να κάνει εκείνη παιχνίδι. Και λοιπόν; Η άμυνά μας στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και με το παραπάνω, ειδικά μετά το πεντάλεπτο που ο Moreno βρήκε το κουμπί του Traoré. Φάση σοβαρή δεν κατέγραψα μέχρι την πρώτη δική μας στο 19'. Ο Aina εκτέλεσε δυνατό πλάγιο από δεξιά, ο Ryan Yates έπιασε την κεφαλιά και ο Awoniyi ανάμεσα σε πολύ κόσμο, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία επάνω, έπιασε το θεαματικό ανάποδο ψαλίδι που έστειλε τη μπάλα ελάχιστα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι του Leno, αποτυγχάνοντας για λίγο να σπάσει τη γκίνια του (έχει να σκοράρει από τον Φεβρουάριο) και να πετύχει ένα γκολ τουλάχιστον υποψήφιο για γκολ της αγωνιστικής. Η Forest σκόραρε μάλιστα στο 25', αλλά μέσω VAR το γκολ ακυρώθηκε. Πάλι ο Aina σέντραρε με το αριστερό, ο προωθημένος Milenković στο δεύτερο δοκάρι έστειλε με το κεφάλι τη μπάλα στο πρώτο και εκεί ο Wood με προβολή την έσπρωξε στο τέρμα - όπως έδειξε το ριπλέι και σίγουρα αντιλήφθηκε και ο Smith μέσω goal line technology, η απόκρουση της απελπισίας από τον Leno ήταν μέσα από τη γραμμή. Τα εκατοστά για τα οποία ο Νεοζηλανδός ήταν πίσω από την άμυνα των Cottagers στην κεφαλιά του Σέρβου ήταν καθοριστικά...

Μόλις στο 27' έκανε αισθητή την παρουσία της στην επίθεση η Fulham, με την κάθετη του Iwobi στον Jiménez και το σουτ του Μεξικανού από πλάγια αριστερά στην περιοχή να μην προβληματίζει ιδιαίτερα τον Matz Sels, που έπεσε και μπλόκαρε εύκολα. Για άλλη μια φορά ο Aina, που δημιουργούσε όσο μπορούσε, βρήκε στην περιοχή τον Awoniyi στο 36', ο σέντερ φορ μας έστρωσε στον επερχόμενο Moreno κι αυτός είδε με απογοήτευση το καλό σουτ του να κοντράρει στον Tete και να βγαίνει κόρνερ. Και ήρθε η πρώτη φάση-σκάνδαλο στις καθυστερήσεις: μετά από μια λάθος κεφαλιά των φιλοξενούμενων προς τα πίσω, ο Awoniyi διεκδίκησε τη μπάλα στην περιοχή και την "τσίμπησε" πριν τον Andersen, που του χτύπησε πεντακάθαρα το πόδι. Τίποτα για τον Smith, κι ενώ ο Taiwo ήταν ακόμα πεσμένος η Fulham βγήκε στην αντεπίθεση και ίσως να σκόραρε αν το σουτ του Traoré δεν κοντραριζόταν σε κόρνερ. Η φάση σταμάτησε, ο Brooks (υποτίθεται ότι) την εξέτασε στο VAR και δεν κάλεσε καν τον Smith να την ξαναδεί! Κάπου εκεί αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε προς τα πού πήγαινε το έργο...

Και το εμπεδώσαμε κανονικά λίγο μετά την επανέναρξη του αγώνα, με τον Elanga πια στη θέση του Awoniyi που τελικά είχε χτυπήσει από την κλωτσιά του Δανού, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να χαλάσει τη ζαχαρένια των Smith και Brooks. Σε μια σέντρα στην περιοχή μας η μπάλα διεκδικήθηκε από Murillo και Andreas Pereira. Όπως φαίνεται ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ από το ριπλέι, ο μέσος της Fulham κάνει πίσω βήματα, πατάει τον Murillo (αν είναι δυνατόν να μην το είδε κανείς αυτό, τα κόκκινα παπούτσια του έβγαζαν μάτι), ο δικός μας τραβάει το πόδι του, ο γνωστός για τις βουτιές του Pereira (μιας βραζιλιάνικης γενιάς που έχει βαλθεί να κάνει όλο τον κόσμο να την αντιπαθήσει) πέφτει και σφαδάζει, και ο Brooks... καλεί τον Smith να το δει. Ξέραμε τι θα δείξει πριν το δει. Αν είναι δυνατόν ο νέος διαιτητής να αμφισβητήσει την απόφαση του έμπειρου - όποιος έχει διαιτητεύσει ξέρει. (Μη μου πει κανείς ότι δεν διαμαρτυρήθηκε ο Murillo. O Murillo δεν διαμαρτύρεται ποτέ και για τίποτα. Κι ας έφαγε και μια εντελώς αδικαιολόγητη κίτρινη κάρτα για ένα μαρκάρισμα που δεν έκανε ποτέ.) Πέναλτι με τον Jiménez, στη σωστή γωνία ο Sels αλλά δεν μπορεί: 0-1.

Η τρίτη επιβεβαίωση ότι ο αγώνας έπρεπε να λήξει με "διπλό" δεν άργησε να έρθει, αφού πρώτα ο Nuno έκανε τη διπλή αλλαγή, με τους Anderson (και πάλι το λέω, γιατί τόσο νωρίς, ενώ ήταν εμφανώς καλύτερος από τον Ward-Prowse;) και Nico Domínguez εκτός παιχνιδιού και Jota Silva και Hidson-Odoi στις θέσεις τους (ο Πορτογάλος κλήθηκε να παίξει έναν δημιουργικό ρόλο από τον άξονα τον οποίο δεν ξέρει προφανώς και πολύ καλά και σχεδόν χάθηκε στο ματς, αλλά μόνο ο ίδιος ξέρει πώς παρ' όλα αυτά βρέθηκε μέσα σε όλες τις φάσεις μας), και στο 62' ο CHO έπαιξε το "1-2" με τον Yates και τον έβγαλε κοντά στη μικρή περιοχή όπου τον πρόλαβε ο Tete. Ένα λεπτό αργότερα ο Bassey κλώτσησε όπως είπαμε από πίσω τον Elanga στην περιοχή και (surprise, surprise) τη γλίτωσε, πριν στην εξέλιξη της φάσης ο Hudson-Odoi κάνει ένα θεαματικό σλάλομ και φτάσει στο πέναλτι για το γνωστό του σουτ που θεωρείται... πέναλτι, αλλά αυτή τη φορά πέρασε λίγο πάνω από το "Γ" του Leno! Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι και τα δύο πέναλτι που αρνήθηκαν οι διαιτητές στη Forest ήταν "πολύ πιο" πέναλτι από εκείνο που δόθηκε εναντίον της. Αλλά αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές...

Οι φάσεις από εκεί και πέρα ήταν με το σταγονόμετρο, αφού οι φιλοξενούμενοι άλλαζαν τις πασούλες τους, έπεφταν κάτω κόβοντας συνέχεια το ρυθμό και δεν ξαναφάνηκαν απειλητικοί παρά μόνο στο 73', όταν από μπαλιά του Iwobi o Jiménez βρέθηκε στην περιοχή την ώρα που όλοι νόμιζαν ότι ήταν οφσάιντ (και πιθανότατα ήταν), η σημαία έμεινε κάτω και ο Μεξικανός πλάσαρε διαγώνια και άστοχα. Κι εμείς, όμως, ήμασταν υπό την επήρεια των διαδοχικών σοκ και δεν δείξαμε και πολλά, ούτε καν μετά την είσοδο των Ramón Sosa και Williams αντί των Ward-Prowse και Moreno. Μια τυφλή απόκρουση της λονδρέζικης άμυνας στο 79' έφερε ένα δυνατό βολέ του Jota Silva κατευθείαν πάνω στον Leno, και πάλι ο Πορτογάλος σε κόρνερ του CHO από αριστερά έπιασε στο πρώτο δοκάρι την κεφαλιά αλλά αστόχησε. Ο Silva (ο Marco) έκανε κι εκείνος αλλαγές, οι αναπληρωματικοί του έπεφταν κι αυτοί κάτω και οι δικοί μας δεν κατάφεραν ούτε να εκμεταλλευτούν τα οκτώ λεπτά των καθυστερήσεων, ίσως κουρασμένοι ψυχικά και σωματικά, ίσως και μπερδεμένοι από τις συνεχείς αλλαγές της διάταξης. 

Το τέλος της σημερινής μέρας βρήκε τη Forest στην ένατη θέση, που μπορεί να γίνει και δέκατη αν αύριο ο αγώνας Manchester United-Tottenham έχει νικητή (οι άλλοι δύο, ο αυριανός Ipswich-Aston Villa και το δευτεριάτικο Bournemouth-Southampton, δεν μας επηρεάζουν). Η μέρα ξεκίνησε με μια μίνι-έκπληξη, αφού η Manchester City σκόνταψε για δεύτερη σερί αγωνιστική στο Newcastle (1-1), με συνέπεια η Liverpool να βυθίσει κι άλλο τους ουραγούς Wolves στο Molineux (2-1) και να πατήσει κορυφή. Έναν βαθμό πίσω της, εκτός από τη City, βρίσκεται και η Arsenal, που αφού νικούσε 2-0 και ισοφαρίστηκε τελικά καθάρισε στις καθυστερήσεις εντός με τη Leicester (4-2), και οριακά πίσω τους η επόμενη αντίπαλός μας Chelsea, που νίκησε 4-2 τη Brighton στο Stamford Bridge, σε ένα ματς όπου όλα τα γκολ μπήκαν στο πρώτο ημίχρονο και ο φοβερός και τρομερός Cole Palmer έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Premier League που σκοράρει τέσσερις φορές σε αυτό το διάστημα του αγώνα! Στα υπόλοιπα σημερινά παιχνίδια είχαμε Brentford-West Ham 1-1 και Everton-Crystal Palace 2-1 (πρώτη νίκη για τους Toffees και μάλιστα με ανατροπή).

Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Moreno (Williams 84'), Domínguez (Hudson-Odoi 57'), Yates, Ward-Prowse (Sosa 75'), Anderson (Jota Silva 57'), Awoniyi (Elanga 46'), Wood.
Fulham: Leno, Tete, Andersen, Bassey, Robinson, Lukić (Reed 83'), Pereira (Berge 69'), Smith-Rowe (Diop 88'), Traoré (Nelson 69'), Iwobi, Jiménez (Muniz 83').
Σκόρερ: Jiménez 51' (πέναλτι).
Διαιτητής: Josh Smith. Κίτρινες: Yates 31', Murillo 50' - Tete 54', Lukić 58', Leno 84', Reed 90'.
Θεατές: 30.193 (ρεκόρ στο City Ground μετά από μια δεκαετία).

Nuno Espírito Santo: "Μεγάλη απογοήτευση να ξανασκέφτομαι το παιχνίδι. Το πρώτο ημίχρονο δεν ήταν και τόσο καλό. Ο αγώνας ήταν ισορροπημένος. Δυστυχώς στο δεύτερο δεχθήκαμε γκολ και τα πράγματα δυσκόλεψαν. Χάσαμε κάπως τον έλεγχο που θέλαμε να έχουμε. Οι παίκτες δούλεψαν σκληρά για να καταφέρουν κάτι, αλλά δεν ήταν η μέρα μας σήμερα και προχωράμε. Θα αποφύγω να μιλήσω για τη διαιτησία. Οι διαιτητές χρειάζονται ησυχία για να κάνουν τη δουλειά τους. Βλέπω όμως τα στιγμιότυπα και βλέπω φάσεις που έγιναν στην περιοχή της Fulham και δεν εξετάστηκαν από τον διαιτητή. Εμείς δεν γίνεται να ερχόμαστε να παίξουμε και να σκεφτόμαστε τους διαιτητές και όχι το παιχνίδι. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο από το να ελπίζουμε ότι οι διαιτητές θα κάνουν τη δουλειά τους, θα βελτιωθούν και θα αφήσουν τους παίκτες να παίξουν μπάλα. Σήμερα δεν βρέθηκαν στην καλύτερή τους μέρα, αλλά δεν βρεθήκαμε ούτε εμείς. Υπήρξαν πράγματα που δεν κάναμε καλά". 

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.