Πέντε αγώνες αήττητοι στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος; Not bad, not bad at all... Και μάλιστα έχει να μας συμβεί από τη δεύτερη χρονιά του Frank Clark,  το 1995-'96, την ίδια εποχή που συμπληρώσαμε δώδεκα εκτός έδρας ματς στην Premier League αήττητοι - φέτος, στις τελευταίες αγωνιστικές του 2023-'24 και τις πρώτες του 2024-'25, μετράμε ήδη πέντε! Και η Forest διατηρείται στο πρώτο μισό της βαθμολογίας, στην 8η θέση συγκεκριμένα, αφού απέδρασε από το Brighton μετά από ένα τρελό παιχνίδι που ξύπνησε και κάποιες μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος...

Τι εννοώ; Οι Reds προηγήθηκαν στο 13', για ΠΕΜΠΤΗ φορά σε ισάριθμους αγώνες φέτος, πράγμα πολύ ενθαρρυντικό. Το όχι και τόσο ενθαρρυντικό είναι ότι, ενώ δεν είχαν απειληθεί σχεδόν καθόλου στα πρώτα 42 λεπτά, μετά όχι μόνο έχασαν για τρίτη φορά φέτος το προβάδισμα, αλλά και μέσα σε τρία λεπτά βρέθηκαν και πίσω στο σκορ, για πρώτη φορά στο νέο πρωτάθλημα, και δεχόμενοι επίσης για πρώτη φορά δεύτερο γκολ στο ίδιο παιχνίδι. Εξίσου ενθαρρυντικό ήταν όμως και ότι, ενώ πέρασαν ένα εφιαλτικό πρώτο τέταρτο στο δεύτερο ημίχρονο, στη συνέχεια ισορρόπησαν, ισοφάρισαν (επίσης πρώτη φορά πετυχαίνοντας δεύτερο γκολ) και είχαν ευκαιρίες ακόμα και για να "κλέψουν" τη νίκη, ακόμα κι όταν έμειναν λιγότεροι. 

Πώς έγινε αυτό; Μα, είναι δυνατόν να τελειώσει παιχνίδι ήρεμα όταν "άρχοντας του αγώνα" (με πολλά, πολλά εισαγωγικά) είναι ο κύριος Rob Jones; Αυτός που πέρσι απέβαλε με δεύτερη κίτρινη τον Willy Boly ενώ είχε κάνει καθαρό τάκλιν πάνω στη μπάλα, και αποφάσισε να "δράσει" και πάλι, συμπτωματικά (;) ξανά σε δικό μας παιχνίδι. Ήταν το 83', και η μπάλα παιζόταν στο κέντρο, όταν σε μια μπαλιά "50-50" ο Morgan Gibbs-White έκανε τάκλιν στον Joāo Pedro, που ήταν φρέσκος στον αγώνα και προσπαθούσε να ξεφύγει από τα αριστερά. Ο Morgan έπεσε δυνατά πάνω στον Βραζιλιάνο, ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ όμως καπακώνοντας τη μπάλα με το πόδι του όπως έδειξαν ΟΛΑ τα ριπλέι και όπως έδειξε άλλωστε και ο... Jones κάνοντας τη χαρακτηριστική κίνηση με τα χέρια να σχηματίζουν το περίγραμμα μιας μπάλας. Τι έγινε μετά; Επειδή ο  Joāo Pedro έμεινε κάτω (κάλεσε μάλιστα και γιατρό ο παμπόνηρος) και ο Fabian Hürzeler χτυπιόταν στον πάγκο του για δεύτερη κίτρινη στον χαφ της Forest ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ να φύγει ο Morgan για τα αποδυτήρια, ο Jones το ξανασκέφτηκε και... του έκανε το χατίρι! Ο MGW τρελάθηκε και με το δίκιο του, περιέλουσε σε άψογα γαλλικά τον τέταρτο διαιτητή Anthony Taylor (άλλο μπουμπούκι κι αυτός, έβαλε προφανώς το χεράκι του στην αλλαγή της απόφασης του Jones) αλλά και τον ίδιο τον Hürzeler και έφυγε βρίζοντας για τα αποδυτήρια φωνάζοντας στον Γερμανό "Έλα μαζί μου μέσα τώρα να τα πούμε εκεί". Γιατί ο Jones, προφανώς για να χρυσώσει το χάπι, είχε αποβάλει ΚΑΙ τον προπονητή της Brighton για τη συμπεριφορά του, όπως απέβαλε μετά ΚΑΙ τον Nuno Espírito Santo που του έδειχνε, κι αυτός με κινήσεις, "Μα εσύ είχες δείξει ότι πήρε μπάλα!" Το ρεζουμέ είναι ότι αυτός ο απαράδεκτος διαιτητής μάς στέρησε, ευτυχώς όχι έναν βαθμό που κατακτήσαμε με πολύ κόπο, αλλά την παρουσία του προπονητή μας και του σταθερά καλύτερού μας παίκτη από (τουλάχιστον όσον αφορά τον Nuno) τον επόμενο αγώνα, εντός με τη Fulham! Εδώ θυμάμαι την ατάκα τού (υπέροχου, συναντηθήκαμε το καλοκαίρι) Γιάννη Ζουγανέλη στην επική ταινία "Ας περιμένουν οι γυναίκες": "Και ζει ακόμα;" Όσο πιο γρήγορα διαγραφεί από τους πίνακες της Premier League τόσο καλύτερα για το πρωτάθλημα. Είναι επικίνδυνος, τέλος... Ούτε θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν αν έκανε τέτοια πράγματα στην Ελλάδα!

Η αλήθεια είναι ότι τα βρήκαμε αρκετά σκούρα σήμερα. Όσο ευάλωτη κι αν έδειχνε η άμυνα της Brighton στις κόντρες μας (ήταν απλώς θέμα σωστών αποφάσεων), στο εικοσάλεπτο που ήταν πραγματικά απειλητική (40'-60') μας έκανε άνω κάτω, κλείνοντάς μας στην περιοχή μας με ποσοστό κατοχής γύρω στο 75%. Αυτό ναι, ήταν ανησυχητικό, και χρειάστηκε μια εξαιρετική επέμβαση του Matz Sels για να μείνουμε στο ματς. Η ομάδα όμως δεν έπαψε ποτέ να παλεύει, αν και αυτή τη φορά δεν βγήκαν στον Nuno οι αρχικές επιλογές του. Προσωπικά με ξένισε η απόφασή του να παίξει χωρίς ανασταλτικό χαφ, αφού Ryan Yates και Nico Domínguez έμειναν στον πάγκο και ανέλαβαν τον άξονα ο James Ward-Prowse και ο Elliot Anderson, ώστε να "ανταμειφθούν" για την απόδσή τους στο LIverpool οι Callum Hudson-Odoi και Anthony Elanga. Στο ημίχρονο JWP και Elanga φόρεσαν ήδη φόρμα, ενώ αργότερα ακολούθησε και ο Anderson, που ήταν φλύαρος επιθετικά και ένα τρομερό λάθος του στην άμυνα παρά λίγο να φέρι το 3-1 και -ας μη γελιόμαστε- το τέλος της σεμνής τελετής. Επίσης την κίνηση της ανάπαυλας να περάσει τον εξαιρετικό και πάλι Ola Aina αριστερά και να βγάλει τον αρκετά ως πολύ καλό Àlex Moreno για να βάλει τον Neco Williams στην πλευρά απ' όπου "έγερνε" η επίθεση της Brighton με τον Pervis Estupiñán και τον Kaoru Mitoma δεν την κατάλαβα καθόλου (σε αντίθεση με αυτή του Yates που έκανε το σχήμα πιο ορθόδοξο). Να του αναγνωρίσω πάντως ότι δύο άλλες αλλαγές του, ο Jota Silva και ο Ramón Sosa, έφεραν το ματς στα ίσα και κόντεψαν να το φέρουν και εντελώς τούμπα. 

Η αρχή του πρώτου μέρους φυσικά και δεν προδίκαζε τι θα γινόταν στο φινάλε του. Η Brighton ήταν μπροστά, χωρίς όμως να μας ανησυχεί ιδιαίτερα, αφού η άμυνά μας ήταν εξαιρετικά συγκεντρωμένη και ανταποκρινόταν σε κάθε προσπάθεια των γηπεδούχων να φέρουν τη μπάλα στην περιοχή μας (παρεμπιπτόντως, στον πρώτο φετινό αγώνα του που θύμισε την περσινή του απόδοση ο Murillo δικαίως βγήκε Player of the Match - καταπληκτικός). Μόνο στο 9' ο Carlos Baleba έβγαλε με κάθετη σε πολύ πλάγια θέση δεξιά στην περιοχή τον Simon Adingra, το διαγώνιο σουτ του οποίου ήταν πολύ άστοχο. Και εκεί που δεν το περίμεναν, στο 11', μετά από δυνατό πλάγιο του Aina, ο Gibbs-White έφυγε στην κόντρα από δεξιά, βρήκε στην περιοχή τον Hudson-Odoi (που ξεκίνησε δεξιά με τον Elanga αριστερά), αυτός πάνω στο κοντρόλ έφαγε μια κλωτσιά από τον Baleba και ο Jones, αφού το σκέφτηκε αρκετά (αν δεν το σκεφτόταν δεν θα ήταν... Jones) έδειξε την άσπρη βούλα. Ο Chris Wood έστειλε τον Bart Verbruggen από την άλλη γωνία πετυχαίνοντας το τρίτο του γκολ στην τρέχουσα περίοδο και οι Reds -επαναλαμβάνω, για πέμπτη φορά σε ισάριθμους αγώνες πρωταθλήματος φέτος- βρέθηκαν να προηγούνται.

Θα περίμενε κανείς μια επίθεση κατά κύματα των γηπεδούχων, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Ίσα ίσα που στο 18' ο... Sels με βαθιά μπαλιά έβγαλε τον Elanga στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, αλλά ο Verbruggen το είχε ψυλλιαστεί, είχε βγει και έδιωξε με τα πόδια, ενώ στο 22', σε μια άλλη βαθιά μπαλιά, από πλευράς Seagulls αυτή τη φορά, ο Murillo έπιασε την κεφαλιά προς τα πίσω όχι με πολλή δύναμη, ο Adingra πήγε να επωφεληθεί αλλά ο Sels είχε διαβάσει σωστά τη φάση και πρόλαβε να μπλοκάρει. Στο 27' ο Hudson-Odoi έφυγε πάλι από δεξιά, γύρισε στην περιοχή και το απευθείας πλασέ του Gibbs-White ήταν αδύναμο και πάνω στον Ολλανδό γκολκίπερ της Brighton. Στο 30' σε κόρνερ του Estupiñán από δεξιά πετάχτηκε στο πρώτο δοκάρι ο Georginio Rutter, αλλά η κεφαλιά του δεν ανησύχησε καθόλου τον Sels.

Αυτά μέχρι το μοιραίο 42', όταν ο Joël Veltman είχε την έμπνευση να σεντράρει από δεξιά και σχετικά μακριά. Ο Nikola Milenković, άψογος κατά τα άλλα, κάπου μπερδεύτηκε και προτίμησε να πάει να μαρκάρει τον Danny Welbeck όπως προφανώς είχε εντολή, για να έρθει από πίσω με δύναμη ο 19χρονος Jack Hinshelwood και με φοβερή κεφαλιά να καρφώσει τη μπάλα στο "Γ" του Sels, που δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στο 44' ο κινητικότατος Mitoma κέρδισε φάουλ (και ταυτόχρονα κάρτα) από τον Aina, αρκετά μακριά από την περιοχή και αριστερά. Ο Sels πίστεψε ότι ο Welbeck θα περνούσε τη μπάλα πάνω από το τείχος και θα σημάδευε τη δεξιά του γωνία, αυτός όμως σημάδεψε... τον Hinshelwood που είχε τοποθετηθεί πίσω και δεξιά από το τείχος, ο νεαρός άφησε με μια κίνηση τη μπάλα να περάσει και ο Βέλγος γκολκίπερ έμεινε άγαλμα, βλέποντάς τη να καταλήγει στα αριστερά του, πολύ κοντά στο κάθετο δοκάρι. Το 0-1 είχε γίνει 2-1 μέσα σε τρία λεπτά και οι Reds βρίσκονταν για πρώτη φορά φέτος στο πρωτάθλημα να κυνηγάνε...

Μετά την τριπλή αλλαγή του Nuno (μέσα Yates, Jota και Williams, έξω Elanga, Ward-Prowse και Moreno) και για 15 περίπου λεπτά η Forest έζησε δύσκολες στιγμές. Ο Williams μάλιστα πήρε (βλακωδώς) κίτρινη από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, ανακόπτοντας τη μπάλα με το χέρι. Στο 50' βγάλαμε όλοι έναν αναστεναγμό ανακούφισης όταν ο Welbeck με αρκετά μεγάλη δόση τύχης κέρδισε διαδοχικές κόντρες στην περιοχή από Murillo, Anderson και Aina και βρέθηκε στη μικρή περιοχή απέναντι στον Sels, που έκανε την απόκρουση του αγώνα διώχνοντας με το πόδι σε κόρνερ. Τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα αν εκεί γινόταν το 3-1... Στο 54' ο Mitoma ξέφυγε από αριστερά και έστειλε τη μπάλα συρτά στην περιοχή όπου ο Rutter σούταρε πάνω στον Milenković, στο 56' ο Murillo πάλι από γύρισμα του Γιαπωνέζου εξτρέμ κατάφερε και κόντραρε τον Welbeck. 

O Nuno προσπάθησε να αντοδράσει βγάζοντας τον Anderson και περνώντας στον αγώνα τον Sosa, αλλά και ο Hürzeler απάντησε αμέσως με τον ταχύτατο Jankuba Minteh (πάνω στον κουρασμένο πια Aina) και τον Mats Wieffer αντί των Baleba και Adingra, που είχαν εξαφανιστεί στο δεύτερο ημίχρονο. Το χαρτί όμως είχε γυρίσει, και στο 64' ο Jota δίκαια διαμαρτυρήθηκε για τράβηγμα του Veltman στην περιοχή (μάλιστα ο Ολλανδός τού έριξε και μια "ψιλή" καθώς σηκώνονταν, ο Πορτογάλος που δείχνει πολύ θερμόαιμος αντέδρασε και έφαγε εκείνος την κίτρινη). Αλλά δεν θα αργούσε να πάρει την εκδίκησή του. Έξι λεπτά αργότερα ο Gibbs-White τού έβγαλε πίσω από το κέντρο μια αριστουργηματική μπροστινή μπαλιά, επιτρέποντάς του να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του αφήνοντας τον... αργοπόδαρο Lewis Dunk να φάει τη σκόνη του και να φτάσει απέναντι στον Verbruggen. O Jota διατήρησε την ψυχραιμία του και πάσαρε δεξιά του στον εντελώς ελεύθερο Sosa, που σκόραρε σε άδειο τέρμα για την ισοφάριση, ανοίγοντας κι εκείνος λογαριασμό με τη φανέλα της Forest. 

Και πάλι η αντίδραση του Hürzeler ήταν ακαριαία, με τον Joāo Pedro στη θέση του Rutter, αλλά και ο Nuno δεν χασομέρησε καθόλου και έβαλε τον Morato στη θέση του Wood που είχε κάνει πολλά χιλιόμετρα και βοηθούσε και στην άμυνα (ως υπόδειγμα τιμιότητας που είναι ο Νεοζηλανδός, που προτίμησε να κατακρίνει τον MGW και όχι τον διαιτητή για τη φάση της αποβολής την οποία είδε από τις θέσεις των αναπληρωματικών, ενώ και ο Yates στις δικές του δηλώσεις απέφυγε να μεμφθεί τον Jones), για να αντέξει η Forest στη μεγάλη επίθεση που σίγουρα θα ερχόταν, με τον Hürzeler μάλιστα να βγάζει μπακ (Estupiñán) και να βάζει σέντερ φορ (Evan Ferguson). Στο 82' όμως ο Jota ξέφυγε και πάλι από μπαλιά του Hudson-Odoi, αλλά ήταν πολύ δύσκολο να βρει κάποιον στην περιοχή και κατέληξε να σουτάρει από πολύ πλάγια θέση πάνω στον Verbruggen. Ακολούθησαν οι γελοιότητες του 83', αλλά η Forest δεν κινδύνεψε ξανά. Αντίθετα, από μπαλιά του CHO στο 84' ήταν σειρά του Sosa να βγει από δεξιά φάτσα με τον Verbruggen, όμως ο Παραγουανός (που σας λέγαμε όταν τον αποκτήσαμε ότι πρέπει να δουλέψει τα τελειώματά του) αντί να εκτελέσει προτίμησε να βγάλει για κάποιον επερχόμενο συμπαίκτη του στα αριστερά, εκεί δηλαδή που δεν υπήρχε κανείς... Ο Sosa δεν μπορούσε να το πιστέψει, αλλά δεν είχε δει ακόμα το ριπλέι. Ίσως τώρα να νιώθει καλύτερα, καθώς φαινόταν εκτεθειμένος στη μπαλιά του Hudson-Odoi και κατά πάσα πιθανότητα το γκολ δεν θα μετρούσε.

Brighton και Forest εξακολουθούν να πηγαίνουν πιασμένες χέρι-χέρι (7η και 8η) και να είναι δύο από τις μόλις τέσσερις αήττητες ομάδες της Premier League μετά από πέντε αγωνιστικές, αφού στο μεγάλο ντέρμπι το βράδυ της Κυριακής η Arsenal, που αγωνιζόταν με δέκα από τις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους, ισοφαρίστηκε στο Etihad από τη Manchester City με το τελευταίο σουτ του αγώνα (2-2), κι έτσι παρέμειναν και οι δύο χωρίς ήττα. Η City είναι πρώτη, με μόλις έναν βαθμό διαφορά από τη Liverpool, που συνήλθε χθες από το δικό μας σοκ και συνέτριψε με 3-0 στο Anfield τη Bournemouth. Τον πρώτο τους βαθμό πήραν Southampton (1-1 εντός με Ipswich) και Everton (1-1 εκτός με Leicester), ενώ ουραγοί βρέθηκαν οι Wolves, που έχασαν στο Birmingham με ανατροπή 3-1 από την Aston Villa. Μεγάλη νίκη για την Chelsea στο λονδρέζικο ντέρμπι εκτός επί της West Ham (3-0), η προσεχής αντίπαλός μας Fulham έδειξε τα δόντια της υποχρεώνοντας τη Newcastle στην πρώτη της ήττα στο Craven Cottage (3-1), και κατά τα άλλα είχαμε Tottenham-Brentford 3-1 και Crystal Palace-Manchester United 0-0.

Brighton: Verbruggen, Veltman, van Hecke, Dunk, Estupiñán (Ferguson 82'), Baleba (Wieffer 62'), Rutter (Joāo Pedro 71'), Hinshelwood, Adingra (Minteh 62'), Mitoma, Welbeck. 
Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Moreno (Williams 46'), Ward-Prowse (Yates 46'), Anderson (Sosa 59'), Elanga (Jota Silva 46'), Gibbs-White, Hudson-Odoi, Wood (Morato 72'). 
Σκόρερς: Hinshelwood 42', Welbeck 45' - Wood 13' (πέναλτι), Sosa 70'.
Διαιτητής: Rob Jones. Κίτρινες: Baleba 25', Welbeck 39', Dunk 94' - Aina 44', Wiliams 46', Gibbs-White 60', Jota Silva 64', Hudson-Odoi 93'. Κόκκινη: Gibbs-White 83' (δεύτερη κίτρινη).
Θεατές: 31.444 (Forest: 2.603).

Rui Pedro Silva (έκανε δηλώσεις λόγω της αποβολής του Nuno): "Ξέρουμε τι ομάδα είναι η Brighton και πώς της αρέσει να παίζει. Στην αρχή είχαμε τον έλεγχο του παιχνιδιού, τα παιδιά δεν τους έδωσαν τους χώρους που ήθελαν και εκμεταλλεύτηκαν και τη δική τους ευκαιρία. Στο τέλος του πρώτου μέρους χάσαμε το μομέντουμ και δεχθήκαμε δύο γκολ. Δεν ήταν δίκαιο σε σχέση με την εικόνα του ματς, αλλά είχαμε χάσει τον έλεγχο. Έτσι κάναμε κάποιες αλλαγές και προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ευκαιρίες και να ανακτήσουμε τον έλεγχο τουλάχιστον εν μέρει. Οι αναπληρωματικοί είχαν μεγάλη συμβολή. Όλοι ξέρουν το πλάνο και αφοσιώνονται σε αυτό, κι αυτό είναι πολύ καλό για μας. Τουλάχιστον όπως είδα εγώ από τον πάγκο, το τάκλιν του Gibbs-White ήταν κανονικό. Δυνατό, αλλά αθλητικό. Δεν ήταν ένα μαρκάρισμα που μπορούσε να τραυματίσει. Φυσικά ο διαιτητής είχε διαφορετική άποψη. Αυτή την απόφαση πήρε, και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνήσουμε. Σχετικά με τις κόκκινες κάρτες στους δύο προπονητές, προσωπικά δεν άκουσα κάτι. Δεν άκουσα από το στόμα του Nuno κάτι προσβλητικό προς τον διαιτητή - είπε απλώς τη γνώμη του. Ήταν πιθανότατα εκνευρισμένος, αλλά δεν είπε κάτι παραπάνω. Η Premier League είναι ένα πρωτάθλημα με μεγάλη ένταση, οπότε είναι λογικό αυτή η ένταση να μεταφέρεται και σε μας στον πάγκο. Πάντα σεβόμαστε τους διαιτητές. Δεν έχουμε κάτι εναντίον τους, απλώς ζούμε κι εμείς το παιχνίδι".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του καναλιού Eurosport.