crpalace24251

Το ήθελε και το ζητούσε με πάθος η ομάδα αυτό το τρίποντο. Τόσο πάθος που μεταβλήθηκε σε άγχος, και ένας αγώνας που θα μπορούσε άνετα να λήξει 4-3 αρκέστηκε στο "under", αφού μάλιστα για να μπει το μοναδικό γκολ χρειάστηκε το σοβαρό λάθος ενός κατά τα άλλα άξιου τερματοφύλακα. Η πρώτη φετινή νίκη της Forest στην έδρα της σε όλες τις διοργανώσεις (αν αναλογιστεί κανείς ότι ούτε στο League Cup νικήσαμε) ήρθε μετά από πολύ κόπο, και σίγουρα σημαδεύτηκε από τις προσπάθειες συγκεκριμένων προσώπων που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο χορτάρι του City Ground. 

Υπήρχαν βέβαια και τα πρόσωπα που ήταν ήδη στα χείλη των θεατών -ο κόσμος σχεδόν γέμισε το γήπεδο ένα βράδυ Δευτέρας (όποιος έχει ζήσει Αγγλία καταλαβαίνει τι εννοώ, δεν πείθεις εύκολα τον Άγγλο να πάει γήπεδο τέτοια μέρα και ενώ το παιχνίδι καλύπτεται τηλεοπτικά) και έτρεξε να προμηθευτεί τα εισιτήρια που δεν κατάφερε να διαθέσει η Crystal Palace, ειδικά αν δεν είχε δει ακόμα φέτος τη Forest από κοντά- πριν ακόμα γίνει η σέντρα. Οι αξιωματούχοι της Premier League δεν πρέπει να ένιωσαν και τόσο άνετα ακούγοντας τον ύμνο του πρωταθλήματος που πολλοί θεωρούν το καλύτερο στον κόσμο. Η τιμωρία του ιδιοκτήτη της ομάδας Βαγγέλη Μαρινάκη πέρασε κάπως στα ψιλά (είναι πολύ πιθανό ακόμα και οι φίλοι των Reds να θεώρησαν τα "πεσίματα" στους διαιτητές προσβλητικά για τον σύλλογο και την ιστορία του), αυτές όμως των Nuno Espírito Santo και Morgan Gibbs-White δεν κάθισαν καθόλου καλά στον κόσμο. Ο Πορτογάλος είδε το παιχνίδι από μια σουίτα με φιμέ τζάμι (στον πάγκο είχε το γενικό πρόσταγμα ο πρώτος βοηθός του, ο Rui Pedro Silva) και ο διεθνής Άγγλος χαφ από την κερκίδα φορώντας (με πολύ αστείο τρόπο) ένα μπεζ σκουφί, δίπλα στον James Ward-Prowse που επίσης δεν έπαιζε λόγω της δεύτερης κίτρινης που δέχθηκε στο Λονδίνο απέναντι στην Chelsea.

Μπορεί η Forest στην Ελλάδα να λοιδορήθηκε ακόμα και από πασίγνωστες δημοσιογραφικές πένες για το μπαϊράκι που σήκωσε πέρσι για το θέμα του Stuart Attwell (και να τιμωρήθηκε με βαρύ χρηματικό πρόστιμο γι' αυτό), οι εξελίξεις όμως τρέχουν με γρήγορο ρυθμό και τη δικαιώνουν... Μόλις χθες ο προπονητής των Wolves Gary O'Neil ξεσπάθωσε για το γκολ που μέτρησε υπέρ της Manchester City και κατά της ομάδας του στις κθυστερήσεις: "Αν δεις μπροστά σου στο δρόμο έναν κοντό κι έναν γίγαντα, με όλο το σεβασμό προς τους κοντούς, με τον κοντό θα πας να παίξεις μπουνιές". Αλληγορική-παραβολική αποτύπωση του φλέγοντος πια ζητήματος ότι η Premier League έχει καταντήσει πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων σε ό,τι αφορά τις αποφάσεις της διαιτησίας... Και μόλις προχθές εκτοξεύτηκαν βέλη ακόμα και από την Arsenal, μέλος των περίφημων "Big 6": "Πώς γίνεται στο VAR (σ.σ. του αγώνα με τη Bournemouth) να βρίσκεται οπαδός της απευθείας ανταγωνίστριάς μας για την κορυφή Liverpool (σ.σ. Jarred Gillett);" Ξέρετε κάτι babies; Karma is a bitch, που λένε και στο χωριό μου. Γιατί όταν τα λέγαμε εμείς πέρσι, εσείς σκίζατε τα ρούχα σας ότι δυσφημούμε το άθλημα. Καλοχώνευτα τώρα...

Φαντάζεται μήπως κανείς ότι με όλα αυτά θέλω κάτι να πω για τη διαιτησία του Tim Robinson απόψε; Κάθε άλλο. Η διαιτησία ήταν ακριβώς αυτή που περιμέναμε, από έναν από τους χειρότερους διαιτητές της κατηγορίας. Δεν έκανε το χοντρό λάθος, αλλά έπαιζε απροκάλυπτα Palace εκνευρίζοντας παίκτες και κερκίδα. Ο καημένος ο Elliot Anderson, που κλήθηκε να παίξει τον ρόλο του MGW, έφαγε πολύ ξύλο, και ξύλο ατιμώρητο, εισπράττοντας μάλιστα στο τέλος ο ίδιος κάρτα για κάτι που αν έλεγες στους παλιούς Άγγλους διαιτητές (αυτούς που σου έριχναν ένα βλέμμα και έβαζες την ουρά στα σκέλια κι έφευγες) ότι σφυρίχθηκε φάουλ θα ακούγονταν κακαριστά τα γέλια τους ακόμα και μέσα από τους τάφους τους. Ο Elliot όμως απάντησε σε όλα αυτά με μια εμφάνιση Παίκτη του Αγώνα - βραβείο που σίγουρα θα κέρδιζε άνετα αν δεν υπήρχαν άλλα δύο πρόσωπα, για να επανέλθουμε στην κουβέντα περί προσώπων.

Το ένα είναι σίγουρα ο Chris Wood. Μοιραίος στο πρώτο ημίχρονο στην 50ή εμφάνισή του με τη φανέλα της Forest, απέτυχε να σκοράρει σε τρεις φάσεις-ψωμοτύρι γι' αυτόν, έβαλε όμως τελικά το δύσκολο, έφτασε ήδη τα πέντε στη φετινή περίοδο και πανηγύρισε με τη μπάλα κάτω από τη φανέλα, αναγγέλλοντας σε όλο τον κόσμο ότι η σύντροφός του εδώ και χρόνια και από φέτος και σύζυγός του Emma Lovell, δικηγόρος στο επάγγελμα, περιμένει το πρώτο τους παιδί. Κοντεύει τα 33 ο Νεοζηλανδός (τα κλείνει στις 7 Δεκεμβρίου), προερχόταν από πολύωρο ταξίδι από την πατρίδα του, αλλά δεν δείχνει να καταλαβαίνει τίποτα και επιμηκύνει την περίοδο δεύτερης νιότης που διανύει από πέρσι. Το άλλο είναι ο Matz Sels, που μας έχει εντυπωσιάσει όλους πλέον - και προσωπικά με έχει βάλει να φάω το καπέλο μου σαν τον Ρόμπαξ του Μίκυ Μάους για τον σκεπτικισμό που είχα δείξει την εποχή της απόκτησής του. Ο Matz δεν πήγε στην Εθνική Βελγίου μετά την εξωπραγματική εμφάνιση με την Chelsea λόγω ενός μικροτραυματισμού. Τον ξεπέρασε; Αν τον ξεπέρασε, λέει! Ήταν κι απόψε η προσωποποίηση της έκφρασης "κατέβασε ρολά" και το τρίποντο ήρθε εν πολλοίς χάρη στη δική του εμφάνιση, απέναντι σε μια Palace που παρά το γεγονός ότι έχει τη χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος (5 γκολ σε 8 ματς και το ένα μάλιστα αυτογκόλ αντιπάλου), έβαλε πολύ δύσκολα στη δεύτερη καλύτερη άμυνα (η δική μας είναι αυτή, με μόλις 6 γκολ παθητικό - συνηθίστε το! Μόνο η Liverpool έχει μικρότερο με 3, ενώ η Manchester City έχει 9 και η Arsenal 8!). 

Δεν τελειώσαμε ακόμα με τα πρόσωπα. Από την άλλη μεριά υπήρχε κάποιος που ήθελε να "μας δείξει" πως είχε δίκιο που μας σνόμπαρε και αντί για εμάς προτίμησε την Palace. O Eddie Nketiah σκίστηκε να βάλει γκολ, που θα ήταν και το πρώτο του για φέτος, αλλά δεν τα κατάφερε και πήρε και αρκετές τραβηγμένες προσπάθειες, με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί και να επιβεβαιώσει ότι αυτό που ζητούσαμε από τον τρίτο επιθετικό μας (την ευχέρεια στο σκοράρισμα) μάλλον τελικά δεν το έχει. Υπήρχε όμως κι αυτός ο παικταράς που ακούει στο όνομα Eberechi Eze. Μα να μην του παίρνουμε με τίποτα τη μπάλα από τα πόδια; Και τα σουτ του σκέτο φαρμάκι. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί αυτός ο τύπος δεν παίζει σε μεγαλύτερη ομάδα; Ή γιατί μετά από ένα Euro όπου έμπαινε αλλαγή και η Αγγλία ξαφνικά έπαιρνε φιλί ζωής σήμερα δεν καλείται από τον Lee Carsley; Και τέλος, υπήρχε ο Dean Henderson, που απόψε μάλλον προσγειώθηκε ανώμαλα μετά από την πρώτη του παρουσία στην αρχική ενδεκάδα της Εθνικής Αγγλίας στις 13 του μήνα στο Helsinki. Το λάθος του στο γκολ που έκρινε τον αγώνα ήταν πολύ σοβαρό, δεδομένου ότι και οπτικό πεδίο είχε και το σουτ του Wood δεν ήταν πολύ δυνατό. Βλέπετε το κοντράστ των συναισθημάτων στη φωτογραφία επάνω και καταλαβαίνετε... Ο "Hendo" δεν το έχει με τα μακρινά σουτ, όπως είχαμε άλλωστε διαπιστώσει και από τις μέρες του στο Nottingham. Πολλοί οπαδοί της Forest θα τον κοροϊδέψουν απόψε, αλλά εγώ περιμένω ακόμα να μάθω τι ακριβώς έγινε το καλοκαίρι του 2023 και αντί να έρθει σε μας πήγε στην Palace... και ίσως να μην το μάθω ποτέ. 

Πολλά είπα, και είναι καιρός να περάσω στα του ματς, που μέχρι το 25λεπτο θα μπορούσε άνετα να έχει 2-3 γκολ και δεν είχε κανένα! Οι Λονδρέζοι ξεκίνησαν πολύ καλύτερα απέναντι στην αγχωμένη Forest, και μέσα στο πρώτο τέταρτο είχαν ήδη απειλήσει δύο φορές σοβαρά: στο 5' όταν ο Eze μετά από ένα λάθος του Nico Domínguez (ίσως το μοναδικό του στο παιχνίδι) στο κέντρο προχώρησε και από πολύ μακριά έστελε τη μπάλα να γλείψει σχεδόν το δεξί δοκάρι του Sels πριν περάσει άουτ, και στο 14' όταν ο Eze έβγαλε στην περιοχή και δεξιά τον Nketiah αλλά ο τελευταίος βιάστηκε και σούταρε χωρίς πολλή δύναμη πάνω στον Sels. Ενδιάμεσα, στο 10', άλλο ένα μακρινό σουτ, αυτή τη φορά από τον Ιάπωνα Daichi Kamada, που σημάδεψε τον τερματοφύλακά μας.

Η Forest αντέδρασε και για ένα δεκάλεπτο το παιχνίδι έγινε ροντέο. Στο 15' ο ασυγκράτητος στο πρώτο ημίχρονο Anderson έκανε το δεύτερο σλάλομ του στην ίδια φάση (!), απέφυγε δυο-τρεις αντιπάλους του αριστερά στην περιοχή και σούταρε αιφνιδιαστικά με το αριστερό για να αποκρούσει ο Henderson σε κόρνερ, το οποίο εκτέλεσε ο Anthony Elanga, ο Ryan Yates έπιασε την πρώτη κεφαλιά και στο δεύτερο δοκάρι ο Wood τη δεύτερη, για να σώσει ο Jefferson Lerma λίγο πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή. Στην εξέλιξη της φάσης ο Anderson βρήκε με σέντρα στην περιοχή τον Wood, που έπιασε νέα κεφαλιά η οποία πέρασε άουτ σε μια φάση που για εκείνον είναι κάτι σαν πέναλτι! Νομίζαμε ότι είχαμε πάρει μπρος και θα στριμώχναμε τους Eagles στη συνέχεια, μέχρι στο 20' να αποφασίσει ο Nketiah να σουτάρει από πολύ μακριά και να στείλει τη μπάλα να χτυπήσει σχεδόν στη συμβολή του αριστερού δοκαριού του Sels με το οριζόντιο, κάνοντας τον Βέλγο να ξεφυσήσει από ανακούφιση. Δύο λεπτά αργότερα ο Elanga (αυτός ίσως στη μοναδική του σωστή ενέργεια στο ματς) έβγαλε μια πολύ ωραία σέντρα από δεξιά στο δεύτερο δοκάρι, όπου ο Trevoh Chalobah μόλις και μετά βίας πρόλαβε τον Wood και έδιωξε σε κόρνερ. Το χτύπησε ο ίδιος ο Σουηδός, οι αμυντικοί απομάκρυναν, ο Àlex Moreno από το ύψος της περιοχής επανέφερε με κεφαλιά και ο Yates, αριστερά στη μικρή περιοχή και επίσης με το κεφάλι, σημάδεψε το αριστερό δοκάρι του απόλυτα εξουδετερωμένου Henderson! Και στο 25' ο Nketiah αριστερά στην περιοχή μας ντρίμπλαρε τον Anderson, αλλά από δύσκολη γωνία έστειλε το σουτ του πάνω στον Sels. Μετά ο ρυθμός έπεσε, οι επιθέσεις μειώθηκαν και είχαμε ως αξιοσημείωτη μόνο τη φάση του δεύτερου λεπτού των καθυστερήσεων, όπου πάλι ο Anderson με βαθιά σέντρα βρήκε τον Wood στη μικρή περιοχή, ο Νεοζηλανδός οριζοντιώθηκε για να βρει τη μπάλα και να την κατευθύνει προς το τέρμα, όμως η επαφή του ήταν αδύναμη και ο Henderson μπλόκαρε εύκολα.

Σαν να μην είχαμε μάθει κάτι από το πρώτο μέρος, και στο ξεκίνημα του δεύτερου αφήσαμε την Palace να πάρει τον έλεγχο. Και οι πρωτευουσιάνοι συνειδητοποίησαν στη φάση του 53' με πόση λύσσα κυνηγούσε ο Sels το clean sheet: πρώτα απέκρουσε δύσκολα το πονηρό σουτ του Eze, και μετά έσωσε εντυπωσιακά και το ριμπάουντ του Kamada και πανηγύρισε έξαλλα προς το "μοιρασμένο" ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων Bridgford End - άσχετα αν τελικά ο Ιάπωνας ήταν οφσάιντ και το δεύτερο σουτ ήταν σαν να μην έγινε ποτέ. Σχεδόν αμέσως μετά ο Nketiah έφυγε πάνω στην αριστερή πλάγια γραμμή από τον Murillo, βρήκε σε θέση βολής τον Will Hughes, για να πέσει με αυτοθυσία μπροστά στον πρώην παίκτη της Derby (και διαρκώς αποδοκιμαζόμενου γι' αυτό) ο Moreno και να μας γλιτώσει από τα χειρότερα. Και στο 61' ο Eze, πάλι από πολύ μακριά, έδειξε εμπιστοσύνη στα πόδια του και παρά λίγο να δικαιωθεί: ο Sels βρήκε μόλις τη μπάλα με τα ακροδάχτυλα, αυτή χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι και έφυγε κόρνερ, από το οποίο ο Άγγλος διεθνής επιχείρησε και πάλι έξω από την περιοχή, για να κοντράρει ο Anderson όσο έπρεπε ώστε να πάει η μπάλα ελάχιστα ψηλότερα από τον στόχο.

Ο Nuno είχε δει αρκετά και έστειλε σήμα στον Rui να αλλάξει τον τραγικά ντεφορμέ Elanga (που δεν έπαιξε δευτερόλεπτο με τη Σουηδία) και να περάσει τον διψασμένο (αρκετές φορές στο όριο της υπερβολής) Jota Silva, που έδωσε νέα ενέργεια στην ομάδα και το αποτέλεσμα ήρθε αμέσως. Στο 65', σε μια βαθιά μπαλιά του Moreno, o Chalobah δεν απομάκρυνε και πολύ και πριν πέσει η μπάλα κάτω ο Wood έπιασε το δεξί βολέ από το ύψος της μεγάλης περιοχής. Το σουτ είχε κάποια δύναμη, αλλά όχι τόση ώστε να πεταχτούμε από τη θέση μας βλέποντας τη μπάλα να φεύγει από το πόδι του. Όμως ο Henderson, που προφανώς δεν περίμενε να σουτάρει από τόσο μακριά ο άλλοτε συμπαίκτης του, άργησε να πέσει, με συνέπεια να περάσει η μπάλα κάτω από το χέρι του και να γλιστρήσει στη δεξιά του γωνία. Το Trent End από πίσω σηκώθηκε στο πόδι, ο χαμός μεταδόθηκε και στο υπόλοιπο γήπεδο: η Forest για μία ακόμα φορά (έκτη φέτος!) είχε ανοίξει το σκορ. Επειδή όμως μόνο τις δύο είχε νικήσει και τις άλλες είχε φέρει ισοπαλία, η αγωνία υπήρχε...

Αμέσως ο Oliver Glasner, που δεν αισθάνεται και πολύ καλά πλέον στον πάγκο της Palace, έβγαλε τον Nketiah και πέρασε στη θέση του τον γιγαντόσωμο Γάλλο Jean-Philippe Mateta, που είχε ανοίξει το σκορ στο περσινό 1-1 των δύο ομάδων στο City Ground, φανερώνοντας έτσι με ποιον τρόπο θα επιχειρούσε να ισοφαρίσει. Άρχισαν και οι δικοί μας να παραχωρούν κόρνερ (στα οποία πάντως φέτος ανταποκρινόμαστε άψογα μέχρι στιγμής, καμιά σχέση με πέρσι), και από ένα τέτοιο στο 68' (και ενώ ο Lerma είχε καθίσει στην πλάτη του Anderson χωρίς να σφυριχτεί τίποτα) η μπάλα κατέληξε έξω από την περιοχή στον Chalobah, ο οποίος σούταρε λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Η Forest απάντησε στο 70', όταν ο Anderson έκανε ένα πονηρό σουτ που βρήκε και στον Marc Guéhi για να αιφνιδιαστεί εν μέρει και πάλι ο Henderson και να αποκρούσει με τα πόδια, ενώ στη συνέχεια ο Callum Hudson-Odoi σέντραρε από αριστερά στο δεύτερο δοκάρι, όπου ο Wood για λίγο δεν πρόλαβε να πιάσει την κεφαλιά. 

Ακολούθησε ένα πεντάλεπτο όπου οι φιλοξενούμενοι έλεγχαν τον αγώνα χωρίς όμως να απειλούν, και με τους Ismaila Sarr και Jeffrey Schlupp να παίρνουν τις θέσεις του Hughes και του αριστερού μπακ Tyrick Mitchell. Βλέποντας τον Glasner να φορτώνει τόσο πολύ την επίθεσή του, Nuno και Rui δεν είχαν και πολλές επιλογές. Απέσυραν τον Anderson, που είχε φάει και μια κλωτσιά και πονούσε, και τον Moreno που σχεδόν πάντα βγαίνει μετά το 70' (έστω κι αν έχει παίξει καλά όπως απόψε) και πέρασαν τρίτο σέντερ μπακ τον Morato και αριστερό μπακ τον Neco Williams, που έκανε μεγάλα παιχνίδια με την Ουαλία στη διακοπή. Χρειάστηκε πάντως να μας σώσει ξανά ο Sels στη φάση του 81', όταν μέσα στην περιοχή μας ο Schlupp έφερε τη μπάλα στο αριστερό και σημάδεψε με φάλτσο το δεξί "Γ" του γκολκίπερ μας, που πετάχτηκε σαν ελατήριο και με το δεξί χέρι είπε και σ' αυτόν "όχι σήμερα", κάνοντας μία ακόμα σπουδαία επέμβαση. Τελικό... Sels-Henderson 1-0, όπως εύστοχα έγραψαν κάποιοι, καθώς δεν άλλαξαν πολλά ούτε με την είσοδο των Taiwo Awoniyi και Ramón Sosa αντί του Wood και του Hudson-Odoi που τραυματίστηκε ελαφρά, ούτε του ορεξάτου νεαρού Asher Agbinone, στο ντεμπούτο του στην Premier League, αντί του Kamada για τους Eagles. Τα επτά λεπτά των καθυστερήσεων πέρασαν χωρίς κίνδυνο, και δεν μας πείραξε καν το ότι ο Jota σπατάλησε την τελευταία φάση του αγώνα, όταν οι δικοί μας βγήκαν τρεις με έναν και εκείνος κόπηκε από τον έναν...

Κάπως έτσι η Forest έσπασε την εντός έδρας γκίνια της και θρονιάστηκε στην 8η θέση της βαθμολογίας, απέχοντας έναν βαθμό από τις θέσεις της Ευρώπης και... δέκα από τη γραμμή του υποβιβασμού (από συνήθεια θα την κοιτάμε πάντα κι αυτή). Επόμενος αντίπαλος σε τέσσερα μόλις βράδια (μεγάλη η χάρη της TV) η Leicester, που πέτυχε και δεύτερη νίκη στην έδρα της Southampton με εντυπωσιακή ανατροπή (οι Saints προηγήθηκαν 2-0, αλλά έμειναν με δέκα και κατέρρευσαν, με συνέπεια το τελικό 2-3) και μας περιμένει με το ηθικό ανεβασμένο. Τα παρατράγουδα που λέγαμε στην αρχή ήταν για το γκολ με το οποίο η Manchester City πήρε τη νίκη στο 95' στο Molineux επί των ουραγών Wolves (2-1) και για την αποβολή του William Saliba που είχε ως αποτέλεσμα την πρώτη φετινή ήττα της Arsenal, στο Dean Court από τη Bournemouth (2-0). H Liverpool παραμένει πρωτοπόρος αφού χθες νίκησε στο Anfield 2-1 την Chelsea, η Aston Villa έφτασε την Arsenal με τη νίκη της 3-1 στο Λονδίνο επί της Fulham, η Brighton πέρασε με 1-0 από την έδρα της Newcastle και εδραιώνεται στις πρώτες θέσεις, η Tottenham συνέτριψε 4-1 εντός τη West Ham (σταμάτησε το σερί του Brennan Johnson στα επτά ματς) και η Manchester United, που ψάχνεται και βρίσκεται ακόμα από κάτω μας, ίδρωσε για να νικήσει στο Old Trafford 2-1 τη Brentford με ανατροπή. Η νίκη της Everton με 2-0 μέσα στο Ipswich την απομάκρυνε κι άλλο από την ουρά, ενώ οι Tractor Boys μαζί με Crystal Palace, Southampton και Wolves εξακολουθούν να αγνοούν τη χαρά της νίκης και -μην το γελάτε- το ρεκόρ των 11 πόντων της "αγαπημένης μας" Derby αρχίζει να απειλείται σοβαρά...

Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Moreno (Morato 78'), Yates, Domínguez, Elanga (Jota Silva 63'), Anderson (Williams 78'), Hudson-Odoi (Sosa 84'), Wood (Awoniyi 84').
Crystal Palace: Henderson, Chalobah, Lacroix, Guéhi, Mitchell (Schlupp 74'), Lerma, Hughes (Sarr 74'), Kamada (Agbinone 88'), Muñoz, Eze, Nketiah (Mateta 66'). 
Σκόρερ: Wood 65'.
Διαιτητής: Tim Robinson. Κίτρινες: Anderson 60', Domínguez 69' - Lerma 6', Kamada 42', Muñoz 96'.
Θεατές: 29.443.

Nuno Espírito Santo: "Είδα το ματς από την κερκίδα. Ήταν κάτι δύσκολο για μένα, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος που καταφέραμε να χαρίσουμε επιτέλους αυτή τη στιγμή στον κόσμο μας. Την περίμενε πολύ καιρό τώρα και πάντα μας στηρίζει και μας βοηθάει. Χαιρόμαστε τη χαρά του. Δεν ήταν ό,τι καλύτερο να παρακολουθώ από εκεί, αλλά ως προπονητικό τιμ είχαμε οργανωθεί και επικοινωνούσαμε. Χαιρόμαστε πολύ που είμαστε στην όγδοη θέση, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο σημαντικό. Οδηγός μας δεν είναι η βαθμολογία. Είναι το επίπεδο της απόδοσής μας, που είναι πάντα δύσκολο να το κρατάμε ψηλά. Οι μεγάλες προκλήσεις είναι πάντα μπροστά σου. Θέλουμε να ανεβάζουμε τον πήχη και να διατηρούμε το επίπεδο ψηλά. Πριν τη διακοπή για τις Εθνικές ομάδες δείξαμε πώς πρέπει να παίζουμε ποδόσφαιρο. Δεν μπορούμε να αγνοούμε το ταλέντο των αντιπάλων μας. Πρέπει να τρέχουμε περισσότερο από αυτούς, να καλύπτουμε κενά και πάντα να έχουμε σώματα μπροστά από τους παίκτες του. Αυτό είναι το σημαντικό, όπως και η διάθεσή μας και οι δεσμοί μεταξύ μας, ώστε να μπορούμε να προοδεύουμε ως ομάδα. Εμείς έτσι δουλεύουμε. Το γεγονός ότι ο Sels ήταν από τους καλύτερους παίκτες μας λέει πολλά για την εικόνα του αγώνα. Δείχνει πόσο δύσκολο είναι να παίζεις απέναντι στην Palace, που είναι μια πολύ καλή ομάδα. Σταθερή, συμπαγής, δεν σου δίνει χώρους. Πρεσάρει συνέχεια και έχει πολύ ταλαντούχους παίκτες στην επίθεσή της. Ευτυχώς ο Matz έκανε πολύ καλή δουλειά και μας κράτησε στο παιχνίδι".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Guardian