Το (σύντομο, μόλις 43 χιλιομέτρων) ταξίδι στο Leicester είχε την κατάληξη που πολλοί περίμεναν λόγω της σημαντικής διαφοράς ποιότητας που χωρίζει φέτος τις δύο ομάδες. Ίσως βέβαια ακόμα και αυτοί να μην περίμεναν μια τόσο εμφατική νίκη. Στο τέλος του ματς ο φωτεινός πίνακας του King Power Stadium, που έγραφε φαρδιά πλατιά Leicester City-Nottingham Forest 1-3, έλεγε μόνο τη μισή αλήθεια. Δεν κατέγραφε ούτε το δοκάρι, ούτε τις δύο χαμένες εξ επαφής ευκαιρίες, ούτε τη σαρωτική εμφάνιση των Reds που αποδείχθηκαν εξπέρ στο παραδοσιακό κυνήγι της αλεπούς - όπου, αν δεν ξέρετε, οι έφιπποι κυνηγοί φοράνε κόκκινα...

Θα τα διαβάσετε και παρακάτω και θα καταλάβετε: πολύ, πολύ καιρό (και απ' όσο θυμάμαι ποτέ σε αγώνα της Premier League από τότε που επανήλθαμε) είχαμε να δούμε μια τόσο πειστική και κυριαρχική Forest σε ξένο γήπεδο. Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι ένα σκορ 1-6 θα αντικατόπτριζε πολύ καλύτερα την εικόνα του αγώνα, στον οποίο -να μην ξεχνάμε- και πάλι ο φυσικός ηγέτης της ομάδας Morgan Gibbs-White ήταν ανέτοιμος και εκτός αποστολής. Κάθε επίθεση των Reds μύριζε γκολ, με την απίστευτα κακή άμυνα των γηπεδούχων να πελαγώνει κάθε τρεις και λίγο. Αντίθετα, από τη σέντρα και πίσω δείξαμε και πάλι πόση σχέση έχουμε με τα δύο προηγούμενα χρόνια (ΚΑΜΙΑ) και γιατί διαθέτουμε τη δεύτερη καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, με παθητικό 7 γκολ σε 9 αγώνες, αν λογαριάσουμε και το αποψινό που οφείλεται καθαρά σ' αυτή τη σπουδαία έκτη αίσθηση του γκολ που χαρακτηρίζει -έστω και κοντά στα 38 του πια- τον παίκτη με την ιστορία σαν παραμύθι που ακούει στο όνομα Jamie Vardy. 

Και μιας και μιλάμε για αίσθηση του γκολ, τι να πει κανείς και για τον Chris Wood. Μπορεί ο Ryan Yates να κατάφερε το πρώτο πλήγμα στην άμυνα των Foxes, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο ο απίστευτος Νεοζηλανδός υπέγραψε -και πάλι!- τον θρίαμβο στον οποίο εξελίχθηκε η αναμέτρηση του King Power. Αν ο Vardy έχει αυτό το υπέροχο ξεπέταγμα, ο Wood πλέον μας έχει πείσει ότι μπορεί να σκοράρει και χωρίς να βλέπει καθόλου πού βρίσκεται το τέρμα (αυτό ακριβώς έκανε στο 1-2) και να τιμωρεί κάθε απροσεξία που μπορεί να κάνει αντίπαλος αμυντικός παρουσία του (αυτό ακριβώς έκανε στο 1-3). Ενδιαφέρον στατιστικό για τον... Robin Wood που αντί για πράσινα φοράει κόκκινα (και έχει αγωνιστεί και στη Leicester στο παρελθόν): από την εποχή που ανέλαβε ο Nuno Espírito Santo, στα μέσα Δεκεμβρίου του 2023 δηλαδή, έχει σκοράρει στο πρωτάθλημα 18 φορές! Μόνο ο Erling Haaland (23) και ο Cole Palmer (22), δηλαδή ένας γκολτζής παγκόσμιας κλάσης και ο κορυφαίος αυτή τη στιγμή Άγγλος της Premier League, έχουν βάλει περισσότερες φορές τη μπάλα στο πλεχτό... Ο Πορτογάλος με τη διαχείριση και τις συμβουλές του, και εννοείται και η επικείμενη άφιξη της κόρης του στον κόσμο, έχουν κάνει τον Woody να πετάει και να σκοράρει ασταμάτητα... Μιλάμε ο τύπος πάει σφαίρα για club legend!

Μ' αυτά και με τ' άλλα στο τέλος θα θεωρήσουμε... γουρλίδικη την τιμωρία του Nuno, που δεν πείραξε καθόλου την ενδεκάδα του αγώνα με την Crystal Palace (ανανεώνοντας παρά τις συζητήσεις στο διαδίκτυο την εμπιστοσύνη του στον Anthony Elanga, που απόψε πήρε το μήνυμα και τον δικαίωσε πλήρως) και πλέον μετράει 2/2 από την εξέδρα! (Μάλιστα στο δεύτερο ημίχρονο άργησε να πάει στη θέση του στη σουίτα και δεν είδε ζωντανά το δεύτερο γκολ!!!) Αντίθετα, ο για πάντα αγαπημένος μας Steve Cooper, μετά την επικράτηση επί της Southampton με ανατροπή το περασμένο Σάββατο, που έδωσε στη Leicester αέρα έξι βαθμών από την επικίνδυνη ζώνη, άκουσε πάλι τη μουρμούρα της κερκίδας. Σαν να το 'χει η μοίρα του να μη μπορεί ποτέ να ηρεμήσει στα μεγάλα σαλόνια...

Μα πώς να γίνει αλλιώς; Στην τακτική μάχη ο Steve ηττήθηκε κατά κράτος. Μπορεί ο Vardy να βρήκε τη στιγμή του και να σκόραρε, αλλά στο υπόλοιπο ματς ήταν περίπου θεατής. Μπορεί ο απόφοιτος της σχολής της Tottenham με θητεία και στη Serie A Harry Winks να προσπάθησε πολύ και να έβγαλε και όμορφη ασίστ, αλλά ο δανεικός από τη Brighton Αργεντίνος Facundo Buonanotte αποδείχθηκε... καληνυχτάκιας, χωρίς ουσιαστική συμβολή στο ματς. Ο πολυδιαφημισμένος Γκανέζος ντριμπλέρ Abdul Fatawu μπλέχτηκε στις δαγκάνες του σχεδόν μόνιμου εξολοθρευτή των εξτρέμ Àlex Moreno (με την πολύτιμη συνδρομή και του ακούραστου Nico Domínguez, που δεν βγήκε ούτε όταν χτύπησε) και έμεινε σε ρηχά νερά. Ε, όταν υστερούν τα ατού σου και η άμυνα παθαίνει τρικυμία σε κάθε επίσκεψη του αντιπάλου, τότε μοιραία δεν μπορείς να περιμένεις να πάρεις κάτι από τον αγώνα. Ευχόμαστε στον Steve να σώσει και τους γείτονες όπως έσωσε κι εμάς, αλλά η ευχή φυσικά δεν πιάνει τα μεταξύ μας παιχνίδια! Η αποθέωσή του προς το τέλος του αγώνα από τους φίλους της Forest με το σύνθημα που άκουγε όταν καθόταν στον πάγκο της μάλλον θα του άφησε μια γλυκόπικρη γεύση...

Μόνο στο πρώτο τέταρτο του αγώνα, αμέσως μετά το σιωπητήριο με τη σάλπιγγα (αν δεν είστε εξοικειωμένοι με τη Βρετανία, άρχισαν όπως κάθε χρόνο οι εκδηλώσεις τιμής προς τους βετεράνους των πολέμων, εξ ου και η χαρακτηριστική παπαρούνα στις φανέλες των ομάδων), έδειξαν οι γηπεδούχοι κάτι, κι αυτό το κάτι μεταφράστηκε μόνο σε ένα σουτ του Buonanotte στο 9' που κόντραρε ο Murillo και μια κεφαλιά του Wilfred Ndidi από σέντρα του Vardy που έφυγε όμως πολύ ψηλά. Αντίθετα, αμέσως μετά το γήπεδο πάγωσε για πρώτη φορά. Σε μια επίθεση της Forest με πολύ κόσμο στην αντίπαλη περιοχή στο 16', ο Buonanotte προσπάθησε να κάνει... μαγκιές αντί να διώξει, οι δικοί μας έκλεψαν, ο Elliot Anderson σέντραρε, ο James Justin με στραβοκλωτσιά έστειλε τη μπάλα συστημένη στον Yates που περίμενε στο "D" και εκείνος χωρίς να χρονοτριβήσει έπιασε απευθείας το δεξί πλασέ και την κάρφωσε στη δεξιά γωνία του Mads Hermansen, που έπεσε αλλά δεν κατάφερε καν να την αγγίξει. Δεύτερο γκολ στην Premier League για τον αρχηγό, που στην Championship μας είχε συνηθίσει σε μακρινά σουτ και σίγουρα αυτό το γκολ θα τον ενθάρρυνε να τα επιχειρεί πιο συχνά. 

Η Forest χάρηκε το προβάδισμά της μόνο για επτά λεπτά, αφού στο 23' ο Winks άλλαξε με έναν συμπαίκτη του στα αριστερά της άμυνάς μας και έβγαλε πονηρή χαμηλή μπαλιά προς τη μικρή περιοχή. Εκεί, ανάμεσα σε Murillo και Nikola Milenković, πετάχτηκε ο Vardy και απλώς αγγίζοντας τη μπάλα με το μυτάκι την έστειλε να αναπαυθεί στην αριστερή γωνία του Matz Sels. Ο Βέλγος, που είχε διαπρέψει στα δύο προηγούμενα ματς αλλά δεν πέτυχε το τρίτο σερί clean sheet, αποζημιώθηκε βέβαια από τους συμπαίκτες του που τον άφησαν εκτεθειμένο, αφού στο υπόλοιπο ματς τα καθήκοντά του περιορίστηκαν στην περισυλλογή της μπάλας μετά από κάτι σέντρες της απελπισίας! Πέραν αυτού, οι Reds συνήλθαν σε χρόνο μηδέν και ξαναπήραν με άνεση τα ηνία του αγώνα, με τον Domínguez να χάνει στο 25' την ευκαιρία του ματς: σε κόρνερ του Elanga από δεξιά και την αναμπουμπούλα που ακολούθησε o Murillo προσπάθησε να σουτάρει και η μπάλα κατέληξε μέσα στη μικρή περιοχή στον Αργεντίνο, που είχε σχεδόν άδειο τέρμα μπροστά του και πάω στοίχημα ότι ακόμα δεν έχει καταλάβει πώς ο Hermansen άπλωσε το πόδι και απέκρουσε το σουτ του, που αν και εξ επαφής ήταν και δυνατό! Ο Δανός γκολκίπερ δήλωσε και πάλι παρών στο 37', όταν ο Callum Hudson-Odoi έκανε την πασίγνωστη πια κίνησή του και σούταρε με δύναμη προς το αριστερό του "Γ", ενώ το σουτ του Stephy Mavididi που προσπάθησε να τον μιμηθεί στην άλλη άκρη του γηπέδου και από την άλλη γωνία της περιοχής στις καθυστερήσεις έφυγε έξω από τα όρια της εστίας του Sels.

Αν και το 1-2 έγινε πολύ νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο, επιτρέψτε μου να τονίσω εδώ κάτι εκπληκτικό: στα πρώτα δευτερόλεπτα ο Ola Aina πέρασε σαν σταματημένο τον Mavididi, που τον τράβηξε από πίσω και χρεώθηκε με κίτρινη κάρτα. Καλά ως εδώ. Δώδεκα λεπτά αργότερα την ίδια ακριβώς τύχη είχε και ο Winks. Αυτό σημαίνει ότι ο Νιγηριανός μπακ στα δύο τελευταία ματς έχει κερδίσει ΤΕΣΣΕΡΙΣ κίτρινες κάρτες από αντιπάλους του, αν συνυπολογίσουμε και αυτές που "πήρε" από τους Jefferson Lerma και Daichi Kamada της Crystal Palace! Ένα ακόμα από τα πολλά (σχεδόν Ola) που κάνει μέσα στο γήπεδο ένας παίκτης που αποκτήθηκε ως ελεύθερος και για μένα προσωπικά αποτελεί την κλοπή της τριετίας όχι μόνο για τη Forest, αλλά για ολόκληρη την Premier League!

Δευτερόλεπτα μετά την κίτρινη στον Mavididi, άλλη μια αδυναμία της άμυνας της Leicester να απομακρύνει έκανε αποδέκτη της μπάλας τον Anderson. O νεαρός Άγγλος απόψε δεν έβγαλε μάτια όπως τη Δευτέρα, αλλά στη συγκεκριμένη φάση βρήκε τον Wood λίγο πίσω από το πέναλτι με πλάτη στο τέρμα. Έχοντας κολλημένο πάνω του τον Caleb Okoli (Ιταλός είναι, μη σας επηρεάζει ούτε το επώνυμο ούτε το χρώμα), ο "φονιάς" της Forest κοντρόλαρε, γύρισε το κορμί του των 191 εκατοστών κατά 180 μοίρες και πριν δει καν πού είναι το τέρμα σούταρε δυνατά και συρτά με το δεξί και έστειλε τον Hermansen να μαζέψει τη μπάλα από την αριστερή του γωνία. Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα το γκολ που είχε πετύχει ο Woody πέρσι στο City Ground με την κεφαλιά προς τα πίσω, όταν είχε "κρεμάσει" τον (πρώην συμπαίκτη του και νυν... πελάτη του) Dean Henderson της Crystal Palace και πάλι χωρίς να έχει καμιά οπτική επαφή με το τέρμα. Σαν να έχει ενσωματωμένο ραντάρ ένα πράγμα!

Περιμέναμε την αντίδραση της Leicester, αλλά δεν είδαμε ούτε καν κινήσεις από τον Cooper, που περίμενε και το πλήρωσε - αφού βέβαια στα 13 λεπτά που μεσολάβησαν έγιναν πραγματάκια, κυρίως από την πλευρά της Forest. Στο 51' το μακρινό σουτ του Buonanotte δεν ήταν κακό αλλά δεν βρήκε τέρμα, και τέσσερα λεπτά αργότερα ο Hudson-Odoi σέντραρε διαγώνια στο δεύτερο δοκάρι όπου για λίγο ο Elanga δεν κατάφερε να φτάσει εγκαίρως στο ραντεβού με τη μπάλα. Στο 56', σε μια κόντρα των Reds, o CHO βρήκε άλλη μια ευκαιρία να κάνει την αγαπημένη του κίνηση και για κάποια εκατοστά, όσο απέχει δηλαδή το εσωτερικό του τέρματος από το κάθετο δοκάρι, δεν κατάφερε να την εκμεταλλευτεί στο έπακρο, με τον Hermansen και πάλι ανήμπορο να αντιδράσει, ενώ στο ριμπάουντ ο Anderson σούταρε άουτ! Αλλά στο 60' η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, με ευγενική χορηγία του γνωστού... γκαφατζή Wout Faes, που μετά από δυνατή απομάκρυνση του Sels από την περιοχή μας όχι μόνο άφησε τη μπάλα να σκάσει στο χόρτο, αλλά και επιχείρησε με κεφαλιά να τη γυρίσει στον τερματοφύλακά του. Μέγα λάθος όταν υπάρχει Wood ανάμεσα, και ο Βέλγος διεθνής το κατάλαβε όταν είδε τον στράικερ με τα κόκκινα να βάζει το κεφάλι του και να την περνάει πάνω από τον Hermansen. Πρώτη φορά τρίτο γκολ για τους Reds φέτος, ευχαριστούμε, τα ξαναλέμε τον Μάιο, υγεία να έχουμε όλοι. 

Ο Cooper έβγαλε τον non-factor Mavididi και τον Πορτογάλο μπακ Ricardo Pereira και έβαλε τον Μαροκινό χαφ Bilal El Khannouss και τον λυτρωτή του με το γκολ βαθιά στις καθυστερήσεις στο Southampton Jordan Ayew. Δεν είχαν συμπληρώσει ούτε λεπτό στο γήπεδο όταν έγινε νέα σύγχυση στην περιοχή της ομάδας του σε κόρνερ της Forest, πάλι ο Murillo επιχείρησε χωρίς επιτυχία να σκοράρει και πάλι κόντεψε να δώσει ασίστ: βρήκε στο κέντρο της μικρής περιοχής ανενόχλητο τον Yates, που προδόθηκε όμως από την αναπήδηση της μπάλας και σούταρε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι! Η συγκεκριμένη ευκαιρία, μαζί με αυτή του Domínguez στο πρώτο ημίχρονο, σίγουρα κατατάσσεται στην κατηγορία "πιο xG (expected goal, αναμενόμενο γκολ) πεθαίνεις". Κι όμως δεν μπήκε ούτε αυτή... Κάπου εκεί ο Nuno διέγνωσε κόπωση σε ορισμένους παίκτες, και ακολουθώντας τις εντολές του ο Rui Pedro Silva έκανε δύο ζευγάρια αλλαγές μέσα σε τέσσερα λεπτά: πρώτα έσφιξε την άμυνα με Neco Williams και Morato αντί Anderson και Moreno και μετά ξεκούρασε και τους εξτρέμ του, περνώντας στον αγώνα τους Jota Silva και Ramón Sosa. 

Η εικόνα του αγώνα δεν άλλαξε καθόλου. Η Leicester επιτίθετο τελείως άναρχα και ανορθόδοξα, αφού έβρισκε τους διαδρόμους κλειστούς, και η τελευταία της ουσιαστική προσπάθεια να απειλήσει ήταν άλλο ένα άστοχο σουτ του Buonanotte στο 78', αυτή τη φορά μέσα από την περιοχή αλλά υπό μεγάλη πίεση. Αντίθετα, στο 81' η Forest βγήκε πάλι μπροστά κλέβοντας από ένα λάθος του Okoli, και ο Jota Silva στον οποίο κατέληξε η μπάλα σούταρε διαγώνια, κανένα μέτρο έξω από το δεξί δοκάρι του Hermansen. Και στο 91' πάλι ο Πορτογάλος, που ξέρει να εκμεταλλεύεται έστω και τα λίγα λεπτά που του δίνονται, πήρε τη μπάλα στα πόδια μετά από ένα κόρνερ της Leicester (!), ξεχύθηκε μπροστά, βρήκε δεξιά του τον Taiwo Awoniyi (είχε αντικαταστήσει τον Wood που βγήκε φυσικά μέσα σε αποθέωση και έβαλε πάγο στο δεξί κουντεπιέ, προφανώς για να ανακουφιστεί από κάποια κλωτσιά που είχε φάει). Ο Taiwo, το ξέρουμε, έχει πρεμούρα να σκοράρει και να διώξει μια και καλή τους δαίμονές του, αφού η ομάδα σίγουρα θα τον χρειαστεί στη συνέχεια, και πήρε ο ίδιος την προσπάθεια από δύσκολη γωνία, βρίσκοντας δίχτυα από τη λάθος πλευρά. Έτερον ουδέν, ο αγώνας έληξε μέσα σε αποδοκιμασίες από τους οπαδούς των Foxes, που μας θεωρούν τους απόλυτους αντιπάλους τους για την κυριαρχία στα East Midlands, ενώ εμείς ρίχνουμε αλάτι στην πληγή τους σνομπάροντάς τους και θεωρώντας μοναδική μας αντίπαλο τη Derby... 

Ναι, το ξέρω ότι αυτό το ματς άνοιξε την αυλαία της 9ης αγωνιστικής και αύριο και μεθαύριο η βαθμολογία σίγουρα θα αλλάξει, όμως ωραία δεν είναι έστω και για μια βραδιά να απολαμβάνουμε θέση... Europa League; Οι Reds είναι προσωρινά πέμπτοι, έναν βαθμό πίσω από τις θέσεις του Champions League και πέντε από την κορυφή, και -ίσως το σπουδαιότερο- επτά αγώνες αήττητοι εκτός έδρας συνυπολογιζομένης και της περσινής περιόδου! Ακολουθούν μάλιστα πριν από την τελευταία διακοπή λόγω Εθνικών ομάδων για το 2024 δύο αγώνες στο City Ground απέναντι σε West Ham και Newcastle, και σε περίπτωση κατάκτησης έξι βαθμών μάλλον η Premier League πρέπει πια να μας υπολογίζει σοβαρά... Αύριο γίνονται τα ματς Aston Villa-Bournemouth, Brentford-Ipswich, Brighton-Wolves, Manchester City-Southampton και Everton-Fulham, και το πρόγραμμα ολοκληρώνεται την Κυριακή με τα αρκετά πιο ενδιαφέροντα Chelsea-Newcastle, Crystal Palace-Tottenham, West Ham-Manchester United και φυσικά το μεγάλο ντέρμπι Arsenal-Liverpool. 

Leicester: Hermansen, Pereira (El Khannous 68'), Faes, Okoli, Justin, Ndidi (Soumaré 74'), Winks, Fatawu, Buonanotte, Mavididi (Ayew 68'), Vardy.
Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Moreno (Morato 72'), Yates, Domínguez, Elanga (Jota Silva 76'), Anderson (Williams 72'), Hudson-Odoi (Sosa 76'), Wood (Awoniyi 81').
Σκόρερς: Vardy 23' - Yates 16', Wood 47', 60'.
Διαιτητής: Craig Pawson. Κίτρινες: Pereira 35', Mavididi 46', Winks 58', Ayew 88', Soumaré 93' - Moreno 41', Domínguez 78', Milenković 95'.
Θεατές: 31.789 (Forest: περίπου 3.300).

Nuno Espírito Santo: "Είναι αλήθεια ότι η πέμπτη θέση σε αυτή τη φάση του πρωταθλήματος δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Αυτό που είναι σημαντικό τώρα είναι να προετοιμαστούμε για τον αγώνα με τη West Ham, γιατί θα είναι πολύ δύσκολος. Δεν είναι η βαθμολογία οδηγός μας. Οδηγός μας είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούμε και το γεγονός ότι τώρα πρέπει να διορθώσουμε ορισμένες λεπτομέρειες, αφού απόψε δεχθήκαμε γκολ. Θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε έτσι και να εξακολουθήσουμε να βελτιωνόμαστε. Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ απ' όλα ήταν που είδα τον κόσμο μας να πανηγυρίζει. Πιστέψτε με, μας έχει δώσει πάρα πολλά. Γι' αυτό παίζουμε, για να τους βλέπουμε έτσι στο τέλος του αγώνα. Καλά κάνουν που ενθουσιάζονται, καλά κάνουν που το απολαμβάνουν. Σήμερα ήταν μια όμορφη μέρα για μας ως σύλλογο, που ήρθαμε εδώ για έναν ιδιαίτερο αγώνα, παίξαμε το ποδόσφαιρο που είδατε και νικήσαμε. Τώρα μπορούμε να γυρίσουμε στο Nottingham γιορτάζοντας τη νίκη. Οι φίλοι της ομάδας μάς έχουν δώσει πάρα πολλά από τότε που ήρθαμε εδώ. Ας μην ξεχνάμε τι είχαμε να αντιμετωπίσουμε και πόσο δύσκολο ήταν. Τώρα ήρθε η ώρα να το απολαύσουν. Προσπαθούμε να τους επιστρέφουμε όλη τη στήριξη που μας δίνουν από τότε που ήρθαμε".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Independent.