Οι παλαιότεροι θα θυμούνται την ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου "Ένα γελαστό απόγευμα", στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ο τίτλος ήταν βεβαίως παραπλανητικός, αφού όσα συνέβαιναν εκείνο το απόγευμα στο τέως Ανατολικό Αεροδρόμιο στο Ελληνικό δεν ήταν διόλου ευχάριστα για τον Νίκο Κούρκουλο και τη Μπέττυ Λιβανού. Τον χρησιμοποίησα όμως γιατί στην κυριολεξία του ανταποκρίνεται πλήρως σε όσα διαδραματίστηκαν σήμερα στο City Ground. Δεν θυμάμαι πότε είχαν κυλήσει όλα πάλι τόσο ομαλά και ήρεμα για τη Forest. Στην Premier League τα τελευταία χρόνια, πάντως, ήταν η πρώτη φορά!

"Καλά, και η Τρίτη;" θα μου πείτε. Σάββατο είναι σήμερα! Δίκιο θα είχατε, αν αναφερόμουν σε μέρα. Η τρίτη, κυρίες και κύριοι, είναι η θέση που κατέχουμε πλέον στη βαθμολογία! Πετυχαίνοντας τη μεγαλύτερη σε έκταση νίκη τους στην Premier League μετά το 3-0 επί της Coventry τον Αύγουστο του 1996 (!) και την τρίτη σερί, οι Reds σκαρφάλωσαν εκεί όπου είχαν να φτάσουν από τον Σεπτέμβριο του 1998 - σε μια σεζόν όπου... τελικά υποβιβάστηκαν! Ναι, μετά από τα δύο παιχνίδια που θα γίνουν αύριο η θέση μας μπορεί να αλλάξει. Να γίνει τέταρτη, ή το πολύ πέμπτη. Σας χαλάει; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε πλέον πάνω από κοτζάμ Arsenal - που δεν βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές που μπορούν να μας προσπεράσουν; Ο Nuno Espírito Santo εξέτισε την τιμωρία που του επέβαλε η EPL με τρία στα τρία! Σήμερα μάλιστα ήταν τέτοιο το πάρτι που γινόταν στο χορτάρι, που οι κάμερες δεν ασχολήθηκαν καν να τον δείξουν στη θέση που (υποθέτω ότι) καθόταν! Μεγάλε Rui Pedro Silva, θα έχεις να λες στα εγγόνια σου ότι κάθισες κάποτε στον πάγκο της Forest και έφυγες με το απόλυτο ρεκόρ! 

Το γελαστό απόγευμα που λέγαμε φάνηκε από την αρχή κιόλας, με την επιστροφή του Morgan Gibbs-White στην ενδεκάδα της ομάδας. Δεν επέστρεψε απλώς, τον ξεκουράσαμε κιόλας μη μας πάθει και τίποτα (έρχονται και οι κλήσεις της Εθνικής Αγγλίας άλλωστε) και ρίξαμε στο ματς και αυτόν που του παρέδωσε τη θέση του, τον Elliot Anderson (που φημολογείται ότι μπορεί να κληθεί κι αυτός στην Εθνική Ανδρών!), χωρίς να αλλάξει το παραμικρό! Κι άλλους στείλαμε στον πάγκο για ανάσες, και το σκορ αντί απλώς να διατηρηθεί πήρε διαστάσεις, και μάλιστα μικρότερες από εκείνες που θα μπορούσε να πάρει αν δεν επενέβαινε δύο φορές ο Łukasz Fabiański με τις αποκρούσεις του ματς για να σώσει τους Λονδρέζους από διασυρμό!

Ναι, καλά, θα πει ο δικηγόρος του διαβόλου, αλλά η West Ham, που τρία χρόνια έρχεται στο City Ground και δεν σκοράρει, έσκαψε μόνη της το λάκκο της με την αποβολή του Edson Álvarez στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους. Εδώ ο αντίλογος είναι απλός: Δηλαδή οι Hammers μέχρι τότε έβγαζαν μάτια; Ή μήπως τρελαίνουν γενικά κόσμο φέτος, με τον κόσμο της ομάδας να μην είναι καθόλου πεπεισμένος ότι ο Julen Lopetegui ήταν η σωστή επιλογή αντί του David Moyes, που ναι μεν είχε κουράσει αλλά είχε φέρει και ευρωπαϊκό; Μην το ψάχνετε, ήταν η τέλεια ευκαιρία να περάσει ένα ξεκούραστο δίωρο ο Matz Sels μετά τις τελευταίες πολύ καλές του εμφανίσεις, αφού σήμερα δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα απολύτως! Και η Forest συνεχίζει το βιολί της, από την τρύπια άμυνα των δύο πρώτων σεζόν της επιστροφής της στην Premier League στο μπετόν αρμέ που τη φέρνει στη δεύτερη θέση αποτελεσματικότητας στα μετόπισθεν, πίσω μόνο από την πρωτοπόρο Liverpool!

Ήταν σαν όλοι -γιατί δεν υστέρησε κανένας, μα κανένας- να είχαν σκυλιάσει να δείξουν ότι δεν τους επηρέασαν σε τίποτα οι τιμωρίες, τα πρόστιμα και τα διαιτητικά λάθη. Όπως έγραφε το φανταστικό κορεό στο Trent End (που ανοίχτηκε σε χρόνο ρεκόρ για να μην ταράξει την ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της πλημμύρας της Valencia), "Όταν γίνεσαι μια φορά επαναστάτης, είσαι για πάντα επαναστάτης. Δεν μπορείς παρά να είσαι. Και είναι ό,τι καλύτερο να είσαι επαναστάτης, για να τους δείχνεις ότι δεν ωφελεί να προσπαθούν να σε ρίξουν κάτω". Η West Ham, με το περίεργο 3-4-2-1 με σέντερ φορ τον... Jarrod Bowen, απείλησε για πρώτη φορά στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους, κι αυτό από διαιτητικό σφάλμα... 

Μέχρι τότε ο Fabiański είχε ανησυχήσει αρκετές φορές, αρχής γενομένης από το 3', όταν οι Reds άλλαξαν τη μπάλα με μεγάλη ταχύτητα, ο Ola Aina άνοιξε στον Anthony Elanga και αυτός βρήκε στην περιοχή τον Callum Hudson-Odoi, που δεν έπιασε το πλασέ όπως ήθελε και σημάδεψε λίγο πιο δίπλα από το αριστερό δοκάρι του Πολωνού τερματοφύλακα που βαδίζει αισίως στα 40. Την ίδια ακριβώς κατάληξη είχε και το διαγώνιο σουτ του Nico Domínguez στο 10'. Στο 18' ο ρέφερι Peter Bankes και ο VAR Alex Chilowicz (μεταγραφή της Premier League από το MLS παρακαλώ!) επέλεξαν να δείξουν μόνο κίτρινη κάρτα στον Guido Rodríguez, που σημάδεψε κυνικά και με τις τάπες τον αχίλλειο του Gibbs-White. O MGW ευτυχώς σηκώθηκε γρήγορα, δεν χτύπησε μεν καλά το φάουλ που ήταν σε πολύ καλή θέση, αλλά δεν άργησε να πάρει το αίμα του πίσω. Ήταν το 27' και η κάθετη μπαλιά του στον Àlex Moreno ήταν να την πιεις στο ποτήρι. Ο Ισπανός μπακ έφτασε στην τελική γραμμή και παρά το τάκλιν του Ντίνου Μαυροπάνου σήκωσε τη μπάλα προς τη μικρή περιοχή και το κεφάλι του Chris Wood, ο οποίος ήταν εντελώς ελεύθερος ανάμεσα σε (αν μέτρησα καλά) ΠΕΝΤΕ αμυντικούς της West Ham. 7 στα 11 γκολ της Forest είχε μέχρι τη σέντρα. You had one job, που λένε εκεί πέρα. Ε, γράψτε 8 στα 12 (δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος πίσω από τον Erling Haaland), και πάλι αν λογαριάζω καλά όγδοο γκολ απέναντι στους Hammers για τον Νεοζηλανδό, που σκόραρε για έκτο σερί ματς με Forest και Εθνική! Έτσι, για να γιορτάσει το διπλό βραβείο που κατέκτησε τον Οκτώβριο, ως Παίκτης του Μήνα και σκόρερ του Γκολ του Μήνα (το δεύτερο απέναντι στη Leicester)... Μετά βγήκε και Παίκτης του Αγώνα! Και ίσως το κυριότερο: με το σημερινό γκολ ο Chris έφτασε τα 23 με τη Forest στην Premier League, προσπέρασε τον Stan Collymore που ήταν δεύτερος στον σχετικό πίνακα με 22 και απειλεί πλέον ανοιχτά και τον πρώτο Bryan Roy που έχει 24!

Την αντίδραση της West Ham ακόμα την περιμένουμε. Αντίθετα, η Forest δεν επαναπαύτηκε και με λίγη προσοχή θα είχε σκοράρει και δεύτερη φορά πριν την ανάπαυλα. Στο 36' ένα από τα γνωστά δυνατά πλάγια του Aina έφερε αναστάτωση στην αντίπαλη περιοχή, με συνέπεια να στρωθεί η μπάλα στον Hudson-Odoi που πλάσαρε με το δεξί πάνω στον Fabiański. Πέντε λεπτά αργότερα ο CHO έβγαλε μια φαρμακερή σέντρα για τον προωθημένο Murillo, αλλά μέσα στην τρικυμία της άμυνας των φιλοξενουμένων βρέθηκε ο ψύχραιμος Rodríguez για να προλάβει το νέο μέλος της Εθνικής Βραζιλίας (ναι, επιτέλους κλήθηκε!) και να διώξει σε κόρνερ. Από κόρνερ στην άλλη άκρη προήλθε στο πρώτο λεπτό των καθστερήσεων η μοναδική καλή στιγμή για τους Λονδρέζους στο πρώτο μέρος, και αφού ο Bankes παρέβλεψε το ότι ο Álvarez είχε επιχειρήσει ψαλίδι σηκώνοντας το πόδι πολύ κοντά στο πρόσωπο του Ryan Yates o Lucas Paquetá σούταρε, για να βάλει το πόδι ο Wood (!) και να αποκρούσει σε κόρνερ αφού δεν είχε καταφέρει να αντιδράσει ο Sels. Ο Μεξικανός, όμως, δεν τη γλίτωσε στην επόμενη φάση, όταν σε κόντρα των δικών μας κλάδεψε από πίσω τον Elanga και με τη δεύτερη κίτρινη κάρτα του (η πρώτη πριν από οκτώ μόλις λεπτά για τράβηγμα φανέλας στον Murillo) είχε τουλάχιστον το προνόμιο να γλιτώσει την πολυκοσμία στα ντους. Η βλακεία του από καθαρή τύχη δεν στοίχισε περισσότερο στη West Ham, καθώς στην εκτέλεση του φάουλ μέσα στην ταραχή ο Gibbs-White βρήκε με κεφαλιά τον Domínguez, που μόνος μέσα από τη μικρή περιοχή κατάφερε να σουτάρει πάνω από το οριζόντιο δοκάρι!

Ο Lopetegui δεν περίμενε κανείς να μείνει με σταυρωμένα χέρια, και με την έναρξη του δεύτερου μέρους απέσυρε τους Rodríguez και Crysencio Summerville και πέρασε τον δανεικό από την Paris SG Carlos Soler για να εξασφαλίσει κάποια ποιοτικά στημένα και τον παλιόφιλο Michail Antonio (μέσα στην εβδομάδα δήλωσε ότι αν σκόραρε εναντίον μας δεν θα πανηγύριζε γιατί "στη Forest έφτιαξε όνομα") για να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του. Ευσεβείς πόθοι. Έκαναν μία ανθυποφάση (δεξί βολέ του Bowen μετά από κόρνερ ψηλά χωρίς να ανησυχήσει ο Sels στο 47΄) και το μοτίβο του πρώτου μέρους συνεχίστηκε. Στο 53' στην "κόκκινη" κόντρα, μέσω CHO, Wood, MGW και Aina η μπάλα έφτασε πάλι στον πρώτο, που απέφυγε τον Μαυροπάνο και σούταρε λίγο άουτ. Στο 61' ο Fabiański έπεσε και μπλόκαρε στα πόδια του Wood σε πολύ καλή χαμηλή μπαλιά του Gibbs-White. Ήταν η τελευταία ενέργεια του MGW στο ματς πριν αφήσει τη θέση του στον Anderson, ενώ μπήκε και ο Jota Silva αντί του Elanga.

O Anderson δεν άργησε να βάλει τη σφραγίδα του στο ματς, όπως είχε κάνει και στα προηγούμενα άλλωστε. Στο 65' κέρδισε φάουλ από τον Jean-Clair Todibo στα αριστερά, εκεί όπου η κάθετη γραμμή της περιοχής τέμνει την τελική. Όλοι είχαν μαζευτεί κοντά στο τέρμα και περίμεναν σέντρα, αλλά ο Elliot πάσαρε πίσω στον Hudson-Odoi, που περίμενε στη γωνία της μεγάλης περιοχής. Όπλισε, σημάδεψε και έστειλε τη μπάλα να περάσει πάνω από αρκετά κεφάλια (ίσως να βρήκε και στην κορυφή κάποιου) και από τα χέρια του Fabiański και να καρφωθεί στην αριστερή γωνία του. Δεν υπήρχε πλέον επιστροφή για τους Hammers, αλλά οι Reds δεν διαχειρίζονταν απλώς το προβάδισμά τους και ο κόσμος διψασμένος ζητούσε κι άλλο γκολ. Στο 67' με κάθετη ο Murillo βρήκε τον Moreno αριστερά στην περιοχή, για να σουτάρει συρτά, διαγώνια και ελάχιστα άστοχα ο Ισπανός. Ο Bowen κάτι προσπάθησε να κάνει στο 70', έβαλε όμως το πόδι του ο Nikola Milenković και η μπάλα κατέληξε αδύναμα στην αγκαλιά του Sels. Τέσσερα λεπτά αργότερα ο Σέρβος λίγο έλειψε να πετύχει το πρόωτο του γκολ με το Garibaldi, όταν σε κόρνερ του Anderson από τα δεξιά πετάχτηκε αμαρκάριστος και έστειλε την κεφαλιά του ελάχιστα άουτ από το δεξί δοκάρι του Fabiański που είχε μείνει άγαλμα.

Οι κάμερες το πήραν απόφαση και στράφηκαν στην κερκίδα, δείχνοντάς μας την αγαπημένη εδώ και χρόνια φιγούρα του Eberhard Kleinrensing, για τους φίλους της Forest "Ebby", του Γερμανού από το Duisburg που στα 20 του μαγεύτηκε από την πορεία των Reds προς το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών και έγινε φανατικός οπαδός της ομάδας, ταξιδεύοντας μάλιστα διαρκώς από τη Γερμανία για να τη δει, μέχρι την οριστική του μετακόμιση στην Αγγλία, αφού πρώτα αρραβωνιάστηκε τη σημερινή του σύζυγο Heike στο City Ground μπροστά σε 20.000 κόσμο το 2000! Ο Ebby πρέπει να... αποτρελάθηκε στο 78', όταν ο πιο ωραίος τρελός αυτής της γελαστής παρέας, ο Aina, κέρδισε μια χαμένη μπαλιά, έκανε μια ντρίμπλα, πήρε και μια κόντρα και από το ύψος του "D" αμόλησε έναν κεραυνό που στάθηκε αδύνατο να σταματήσει ο Fabiański, βλέποντας τη μπάλα να καταλήγει στο δεξί του "Γ". Το τι έγινε μετά από αυτή τη γκολάρα που βάζει ήδη υποψηφιότητα για το Γκολ της Χρονιάς το φαντάζεστε. Ο Nuno προφανώς χαλάρωσε στην πολυθρόνα του στη σουίτα, έδωσε εντολή να αλλάξει ο Taiwo Awoniyi τον Wood, αργότερα πέρασε και τον Ramón Sosa και τον πιτσιρικά Eric Moreira, μια ωραία ατμόσφαιρα τα πάντα.

Και οι Reds συνέχιζαν. Επέλαση του Jota στο 82', γύρισμα προς την περιοχή, κακή απόκρουση, ο Awoniyi προσπαθεί να πετύχει το τέταρτο γκολ του απέναντι στη West Ham σε ισάριθμα ματς αλλά σημαδεύει ψηλά. Τρύπα του Domínguez στο 87', ο Anderson γυρίζει στον επερχόμενο Milenković, απευθείας σουτ και σίγουρα η απόκρουση του αγώνα από τον Fabiański. Επιμονή του κόσμου να σουτάρει ο Murillo στο 88', ο Βραζιλιάνος το κάνει με το αριστερό (φυσικά) και αστοχεί παρά τρίχα. Επίδειξη αλτρουισμού από τον Jota στο 91', προπαθεί να βρει τον Awoniyi που είναι φάτσα με το τέρμα, κόβει ο Max Kilman σε κόρνερ. Γκολ του Yates από κοντά στο 92' μετά από σέντρα του Moreno και κεφαλιά του Milenković, ακυρώνεται σωστά ως οφσάιντ. Και ο Fabiański δεν αφήνει τη West Ham να διασυρθεί άλλο αποκρούοντας με φοβερή εκτίναξη στο αριστερό "Γ" το επίσης φοβερό σουτ του Sosa στο 96'. Αμέσως ο Bankes σφυρίζει λήξη. Επεράσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα...

Έτσι η Forest βρέθηκε στις θέσεις που οδηγούν... στο Champions League (απίθανο φαίνεται και που το γράφω), σε μια αγωνιστική όπου όλοι δούλεψαν για τη Liverpool. Οι Reds του Arne Slot νίκησαν με κόπο και ανατροπή μέσα σε τρία λεπτά στο Anfield τη Brighton (την οποία την Τετάρτη είχαν νικήσει και 3-2 στο AmEx για το League Cup) με 2-1 και επωφελήθηκαν από την ήττα της αποδεκατισμένης από τους τραυματισμούς Manchester City στο Bournemouth (2-1) για να απολαύσουν τη μοναξιά της κορυφής. Η Forest προσπέρασε την Arsenal, που ηττήθηκε εκτός με 1-0 από τη Newcastle, αντίπαλό μας την επόμενη Κυριακή (10/11) στο City Ground. Πλέον υπάρχουν μόνο δύο ομάδες χωρίς νίκη, η Ipswich που προηγήθηκε εντός της Leicester αλλά όταν έμεινε με δέκα υποχρεώθηκε να συμβιβαστεί με την ισοπαλία (1-1) και κόντεψε να χάσει κιόλας, και οι Wolves που έμειναν στο 2-2 με την Crystal Palace στο Molineux. H Southampton πήρε το πρώτο της τρίποντο λυγίζοντας εντός την Everton (1-0). Το πρόγραμμα της 10ης αγωνιστικής συμπληρώνουν δύο αγώνες την Κυριακή (Tottenham-Aston Villa και Manchester United-Chelsea, οι δύο φιλοξενούμενοι με νίκη μάς προσπερνούν) και ένας τη Δευτέρα (Fulham-Brentford). 

Forest: Sels, Aina (Moreira 89'), Milenković, Murillo, Moreno, Yates, Domínguez, Elanga (Jota Silva 63'), Gibbs-White (Anderson 63'), Hudson-Odoi (Sosa 89'), Wood (Awoniyi 79'). 
West Ham: Fabiański, Μαυροπάνος, Todibo, Kilman, Wan-Bissaka, Rodríguez (Soler 46'), Álvarez, Emerson (Irving 79'), Paquetá, Summerville (Antonio 46'), Bowen.
Σκόρερς: Wood 27', Hudson-Odoi 65', Aina 78'.
Διαιτητής: Peter Bankes. Κίτρινες: Anderson 81' - Rodríguez 18', Álvarez 39', Paquetá 77'. Κόκκινη: Álvarez 45+2' (δεύτερη κίτρινη).
Θεατές:

Nuno Espírito Santo: "Δουλέψαμε πολύ σκληρά αυτή την εβδομάδα, δίνοντας βάρος στην ένταση. Είμαστε υποχρεωμένοι να δουλεύουμε πολύ. Και πρέπει να βελτιωθούμε πολύ περισσότερο. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Πρέπει να συνεχίσουμε. Πιστέψτε με, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αν κάποια στιγμή αφαιρεθείς, το ποδόσφαιρο δεν θα σε συγχωρήσει. Τώρα σκέφτομαι την Τρίτη και την επόμενη προπόνηση, γιατί αυτή είναι που έχει σημασία. Η θέση μας στη βαθμολογία αυτή τη στιγμή δεν σημαίνει τίποτα. Πρέπει να συνεχίσουμε, η σεζόν είναι μεγάλη και θα χρειαστούν όλοι. Το είδαμε άλλωστε και σήμερα. Ήταν κάτι θετικό αυτό που έγινε σήμερα, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε. Κάναμε ένα πολύ καλό παιχνίδι και οφείλουμε όλοι να είμαστε περήφανοι για τον τρόπο που παίξαμε. Ξεκινήσαμε καλά, ελέγχαμε και κυριαρχούσαμε. Και ήμασταν θετικοί στην επίθεση, όπου δημιουργούσαμε ευκαιρίες. Η κόκκινη κάρτα άλλαξε τα πάντα. Μας έδωσε ακόμα περισσότερο τον έλεγχο του παιχνιδιού. Ήμασταν ήδη μπροστά στο σκορ και τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα για τη West Ham. Αλλά οι παίκτες κατάλαβαν ότι δεν έπρεπε να υποτιμήσουμε τον αντίπαλο, κι ας ήμασταν με παίκτη παραπάνω. Πήγαμε για τη νίκη, πετύχαμε όμορφα, καταπληκτικά γκολ. Ας απολαύσουμε τη στιγμή, που ήταν υπέροχη για εμάς και τον κόσμο μας. Και η δουλειά συνεχίζεται".  

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Independent.