Οργίαζαν οι φήμες όλη την εβδομάδα. Διάβασα και με τα μάτια μου την ανάρτηση ενός τύπου "μέσα από την ομάδα" που υποστήριζε με σιγουριά ότι η σημερινή μέρα θα σηματοδοτούσε το ντεμπούτο του Jota Silva στη βασική ενδεκάδα σε αγώνα πρωταθλήματος. Οι τελευταίες εμφανίσεις του Anthony Elanga δεν πείθουν καθόλου και ο τύπος "υπέγραφε" ότι επιτέλους ο Nuno Espírito Santo θα άφηνε τον Σουηδό στον πάγκο και θα έδινε την ευκαιρία στον συμπατριώτη του, που μέχρι σήμερα περιοριζόταν σε ολιγόλεπτες συμμετοχές στο τέλος του αγώνα παρά τη μαχητικότητα που έδειχνε, "φωνάζοντας" ότι είναι έτοιμος για την πρόκληση.

Ο τύπος αποδείχθηκε σωστός στην πληροφορία του, ή αν θέλετε στη εκτίμησή του αν όλα αυτά τα είχε βγάλει από το μυαλό του, και ο "Jack Grealish των φτωχών" πήρε θέση στο δεξί άκρο της επίθεσης της Forest για τον αγώνα με τη νεοφώτιστη αλλά σκληροτράχηλη Ipswich στο City Ground, για να βοηθήσει την προσπάθεια της ομάδας να φτάσει ξανά στη νίκη μετά από δύο συνεχόμενες αποτυχίες. "Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος", που λέει κι ο μεγάλος μας Κ. Π. Καβάφης, πήρε τη μπάλα στα πρώτα δευτερόλεπτα μετά τη σέντρα, πέρασε δύο παίκτες και κέρδισε κόρνερ από το οποίο χάθηκε η πρώτη καλή ευκαιρία για τους Reds. O "διαβολάκος" Jota μπορεί να μην... έπεισε με την εμφάνισή του τον Roberto Martínez ότι αξίζει μια θέση στην Εθνική Πορτογαλίας, έμπαινε όμως σαν το μαμούνι σε όλες τις φάσεις, με τα πόδια στη φωτιά σε αντίθεση με τον πιο λεπτεπίλεπτο Elanga, και όσο έπαιξε ταλαιπώρησε φοβερά τους αντιπάλους του, κερδίζοντας δύο κίτρινες κάρτες και το πέναλτι που έκρινε το ματς. Πάνω απ' όλα όμως "κέρδισε" ξανά την εμπιστοσύνη του κοινού. Σίγουρα αρκετοί μέσα στους 30.237 θεατές (νέο ρεκόρ για φέτος, χάρη και στο απίστευτο following του διψασμένου για Premier League κοινού της Ipswich - respect) θα γύρισαν και θα είπαν με χαμόγελο δικαίωσης στον διπλανό τους: "Στα 'λεγα, αυτός πρέπει να παίζει βασικός". 

Η Forest σήμερα, με τον Βαγγέλη Μαρινάκη ξανά παρόντα στην κερκίδα αφού έληξε η τιμωρία του των πέντε αγωνιστικών, δεν έπαιξε και πολύ καλά. Στο πρώτο ημίχρονο ειδικά, παρασύρθηκε από την τακτική της Ipswich, που πάγωνε το παιχνίδι όσο μπορούσε και επιδίωκε να κάνει τη ζημιά από τις στατικές φάσεις (πράγμα που λίγο έλειψε να πετύχει). Η επιστροφή των Morgan Gibbs-White και Elliot Anderson στο βασικό σχήμα αύξησε τη δημιουργικότητά μας -τουλάχιστον όσο άντεξαν, αφού και οι δύο προέρχονταν από τραυματισμούς-, αλλά για να καμφθεί η αντίσταση ενός αντιπάλου που ούτε αυτός έθελξε με την απόδοσή του -αλλά ήταν φανερό ότι είχε ένα ζητούμενο στο ματς (καταρχάς να μη χάσει και όσο γινόταν να απειλήσει) και είχε παίκτες που δεν δίσταζαν να κόβουν αιφνιδιασμούς με "πονηρά" χτυπήματα ή να πέφτουν κάτω για να διακόπτεται η ροή- χρειάστηκε μια έμπνευση της στιγμής, για να αποφέρει ένα λάθος ενός άπειρου αμυντικά αντιπάλου και ένα πέναλτι. Ακόμα κι έτσι, όμως, οι Reds ξεπέρασαν το εμπόδιο της ομάδας του Kieran McKenna, που είχε τρία παιχνίδια αήττητη (και την περασμένη εβδομάδα είχε κρατήσει τη Manchester United στο 1-1 στο ντεμπούτο του Ruben Amorim), και δείχνοντας αξιοπρόσεκτη αποτελεσματικότητα στην άμυνα (ο πρώτος σκόρερ των αντιπάλων μας Liam Delap, που ήδη συγκεντρώνει βλέμματα, που λένε, έμεινε σε πολύ ρηχά νερά) διατηρήθηκαν στα ψηλά σκαλοπάτια της βαθμολογίας. Οι δε Tractor Boys συνεχίζουν το 25ετές αρνητικό σερί τους στο City Ground, όπου έχουν να νικήσουν από τον Δεκέμβριο του 1999...

Ξεκινήσαμε καλά, βέβαια. Όπως είπαμε, δεν είχε καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό όταν ο Jota κέρδισε το κόρνερ, ο Anderson εκτέλεσε από δεξιά και ο Gibbs-White με κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι έστειλε τη μπάλα να περάσει ελάχιστα άουτ τη στιγμή που ο πρώην γκολκίπερ μας επί Sabri Lamouchi (ευτυχώς μόνο για λίγα ματς) Aro Muric είχε εξουδετερωθεί πλήρως. Η ομάδα συνέχισε στον ίδιο ρυθμό για κανένα δεκάλεπτο, και στο 7' θα είχε σκοράρει αν ο Sammie Szmodics δεν είχε σώσει την Ipswich σαν από μηχανής θεός. Από προσπάθεια του Callum Hudson-Odoi και σουτ που κόντραρε η μπάλα στρώθηκε στον Ryan Yates, που σούταρε δυνατά προς τη γωνία, όπου πετάχτηκε ο διεθνής Ιρλανδός και με τάκλιν την έβγαλε κόρνερ. Επιθετικός που σε αυτή τη φάση λειτούργησε άψογα αμυντικά, αλλά δεν μπορούσε να γίνεται πάντα έτσι (βλέπε παρακάτω).

Η Ipswich ισορρόπησε, και στο τέταρτο πάνω τα κόρνερ ήταν 3-4! Ένα τετοιο στο 23' έφερε το πιο μεγάλο μας καρδιοχτύπι στο παιχνίδι, με τον Leif Davis να εκτελεί από δεξιά και τον Cameron Burgess να πιάνει την κεφαλιά σχεδόν στη μικρή περιοχή, για να σώσει εμάς αυτή τη φορά ο Ola Aina, που είχε πάρει σωστή θέση στο δεύτερο δοκάρι και εμπόδισε τη μπάλα να περάσει τη γραμμή. Και μετά από μια σέντρα του Williams από αριστερά και άστοχη κεφαλιά του Jota που ήταν μόνος αλλά δεν την έπιασε όπως ήθελε (26') και μια ωραία πάσα του Hudson-Odoi προς τον Gibbs-White που όμως σούταρε αδύναμα πάνω στον Muric (28') ήρθε η φάση του 33', όπου μετά από μια όχι και τόσο καλή απομάκρυνση της μπάλας με το κεφάλι από τον Nikola Milenković και κλέψιμο του Delap έγινε τελικός αποδέκτης ο Omari Hutchinson, που από πλάγια θέση δεξιά στην περιοχή μας σούταρε διαγώνια και είδε με απογοήτευση τον Matz Sels να πέφτει και να διώχνει με το δεξί του χέρι. Ακολούθησαν δύο απευθείας εκτελέσεις φάουλ από το ίδιο σχεδόν σημείο (αριστερή γωνία της αντίπαλης περιοχής) από τον Neco Williams, που βρήκε κι αυτός θέση στη βασική ενδεκάδα αφού ο Nuno αποφάσισε να ξεκουράσει τον Àlex Moreno, η μία πάνω στον Muric και η άλλη λίγο έξω, και στο 41' ο Anderson έκανε μια παμπόνηρη σέντρα-σουτ αλλά ο Jota δεν πρόλαβε να βρει μπάλα και ο Muric μπλόκαρε. 

Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε άλλη Forest. Ξεκάθαρα... Η παραχώρηση της κατοχής στο πρώτο μέρος, βούτυρο στο ψωμί της Ipswich που είναι του δόγματος "όσο κρατάω μπάλα δεν δέχομαι ευκαιρίες" έδωσε τη θέση της σε ποσοστά άνω του 65% για τους γηπεδούχους Reds. Όταν στριφογυρίζεις συνέχεια κοντά στην περιοχή του αντιπάλου, που μάλιστα έχει δείξει στην ως τώρα πορεία του στο πρωτάθλημα ότι δεν διαθέτει και τρομερή αμυντική σταθερότητα, κάποια στιγμή θα έρθει και το λάθος. Το έκανε ο Szmodics, που έφαγε τη ντρίμπλα από τον Jota και τον πάτησε. Ο Tony Harrington δεν δίστασε καθόλου, ο VAR Dean Whitestone συμφώνησε σε χρόνο-ρεκόρ, ο Chris Wood ανέλαβε την ευθύνη, σημάδεψε με δύναμη το κέντρο της εστίας του Muric, ο Κοσοβάρος έπεσε δεξιά και ο Νεοζηλανδός έφτασε τα εννέα γκολ στο φετινό πρωτάθλημα (τρίτος πίσω από τον Erling Haaland που έχει 12 και τον Mo Salah που έχει 10) και τα 24 στην Premier League με τη Forest, πιάνοντας στην κορυφή τον δικό μας "ιπτάμενο Ολλανδό" Bryan Roy. Congratulations!

Από εκεί και πέρα η Ipswich έκανε κανένα εικοσάλεπτο περίπου να περάσει τη σέντρα (η φράση δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα). Η Forest θα μπορούσε να κάνει το 2-0 και να "καθαρίσει" στο 54', με τον Anderson να εκτελεί κόρνερ από δεξιά σημδεύοντας τον Jota που έπιασε το βολέ στο δεύτερο δοκάρι, ο Murillo έβαλε το κεφάλι του στην τροχιά της μπάλας και ο Muric, σε όχι και τόσο καλή θέση, κατάφερε παρ' όλα αυτά να την αγγίξει όσο έπρεπε για να τη στείλει στο οριζόντιο δοκάρι του και να δώσει την ευκαιρία στους συμπαίκτες του να απομακρύνουν. Ο Anderson έβγαλε ένα ακόμα δύσκολο χτύπημα από τη γωνία στο 59', με τον Muric να αγγίζει απλώς τη μπάλα με τα ακροδάχτυλα, τον Yates να πιάνει την κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι και τον Dara O'Shea να διώχνει τελευταία στιγμή σε κόρνερ. Ένα λεπτό αργότερα ένα καλό στρώσιμο του Hudson-Odoi στον Gibbs-White έφερε ένα όχι και τόσο καλό κοντρόλ του τελευταίου και χλιαρό σουτ πάνω στον Muric. 

Οι Tractor Boys... ξαναφάνηκαν στο 69', όταν έγινε ένα μπέρδεμα στην περιοχή μας και η μπάλα κατέληξε στον νεοεισελθόντα Jack Clarke, που όμως με το αριστερό έκανε ένα σουτ προπόνησης που δεν ανησύχησε καθόλου τον Sels. Ήταν, είτε το πιστεύετε είτε όχι, η τελευταία αξιοσημείωτη φάση του αγώνα, καθώς οι Reds, γυρίζοντας το σύστημά τους από 4-2-3-1 σε 3-4-3, διαχειρίστηκαν ιδανικά το προβάδισμά τους παρά την έξοδο των δύο κορυφαίων δημιουργικών παικτών τους και την αντικατάστασή τους με πιο αμυντικογενείς (Nico Domínguez, Morato - αλήθεια, έχετε παρατηρήσει πως όταν μπαίνει ο Βραζιλιάνος δεν έχουμε χάσει ποτέ το αποτέλεσμα που έχουμε εκείνη τη στιγμή;), όπως και των δύο εξτρέμ μας (με Elanga και Ramón Sosa) και του αριστερού μας μπακ (μπήκε τελικά και ο Moreno) και την πολιορκία των φιλοξενουμένων στις αρχές των επτά λεπτών των καθυστερήσεων (αλλάζοντας όμως απλώς τη μπάλα έξω από την περιοχή μας). Η Forest τώρα σηκώνει μανίκια και πάει για τη διαβολοβδομάδα στο Manchester, όπου την Τετάρτη θα αντιμετωπίσει την προερχόμενη από σερί αποτυχημένων αποτελεσμάτων City που θα θέλει σίγουρα να βγάλει το άχτι της και το Σάββατο τη United της -λέμε τώρα- "νέας εποχής". 

Μέχρι και την ολοκλήρωση της δεύτερης μέρας της 13ης αγωνιστικής, οι Reds βρίσκονται στην έκτη θέσηκαι ό,τι και να γίνει αποκλείεται να βρεθούν κάτω από την όγδοη, πράγμα που θα συμβεί αν αύριο η Tottenham επικρατήσει εντός της Fulham και η Aston Villa εκτός της Chelsea (θα παίξουν ακόμα Manchester United-Everton και φυσικά Liverpool-Manchester City στο μεγάλο ντέρμπι). Η αγωνιστική ξεκίνησε το βράδυ της Παρασκευής με το "σοκ" Brighton-Southampton 1-1 (που θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο αν δεν ακυρωνόταν μέσω VAR δεύτερο γκολ των Saints) και συνεχίστηκε το Σάββατο με τους αγώνες Brentford-Leicester 4-1 (λίγες μέρες μετά την απόλυση του Steve Cooper από τους Foxes), Crystal Palace-Newcastle 1-1, Wolves-Bournemouth 2-4 (αλλοπρόσαλλοι πραγματικά οι "Λύκοι" του Gary O'Neil) και το χορταστικότατο βραδινό West Ham-Arsenal 2-5, με το σκορ να έχει διαμορφωθεί από το πρώτο ημίχρονο!

Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Williams (Moreno 77'), Yates, Anderson (Domínguez 71'), Jota Silva (Elanga 78'), Gibbs-White (Morato 78'), Hudson-Odoi (Sosa 88'), Wood. 
Ipswich: Muric, Tuanzebe (H. Clarke 79'), O'Shea, Burgess, Davis, Morsy, Cajuste (Taylor 74'), Hutchinson (Broadhead 79'), Chaplin (Burns 74'), Szmodics (J. Clarke 64'), Delap.
Σκόρερ: Wood 49' (πέναλτι).
Διαιτητής: Tony Harrington. Κίτρινες: Gibbs-White 43' - Tuanzebe 5', O'Shea 30', Cajuste 51'.
Θεατές: 30.237 (νέο φετινό ρεκόρ στο City Ground και η μεγαλύτερη προσέλευση μετά τους 31.067 θεατές της... 28ης Δεκεμβρίου 1987, όταν η Forest νίκησε 4-1 την Coventry! Βρε τα άτιμα τα containers...).

Nuno Espírito Santo: "Ήταν μια καλοδεχούμενη νίκη για πολλούς λόγους. Και πρώτα απ' όλα γιατί αντιδράσαμε πολύ καλά προερχόμενοι από δύο ήττες. Ίσως να μην ήταν και το πιο ωραίο παιχνίδι, αλλά δείξαμε ενέργεια και μαχητικότητα. Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία του παιχνιδιού μας, από εκεί ξεκινάμε. Καμιά φορά παίζουμε καλά, καμιά φορά όχι και τόσο καλά. Ο άλλος στόχος ήταν να κρατήσουμε την εστία μας ανέπαφη. Αυτό γιατί πρέπει να δηλώσουμε ταυτότητα ως ομάδα που δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσει κανείς. Επίσης θέλουμε να δημιουργούμε, και να δημιουργούμε κατ' επανάληψη. Φυσικά κάθε ομάδα έχει τα πάνω και τα κάτω της. Όταν λοιπόν είσαι στα κάτω σου, το θέμα είναι πόσο θα μείνεις εκεί. Κι εμείς αντιδράσαμε πολύ καλά. Ειδικά για την προσπάθεια στην άμυνα τα παιδιά αξίζουν συγχαρητήρια, η Ipswich είναι μια δύσκολη ομάδα και ο Matz δεν είχε να κάνει και πολλά, οπότε αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά μπροστά του έκαναν καλή δουλειά. Η Ipswich είχε διαστήματα κατοχής, όπως στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα. Με την είσοδο του Morato γυρίσαμε λίγο πίσω, έπρεπε όμως να έχουμε το μυαλό μας και στις αντεπιθέσεις και δεν το κάναμε. Δεν δημιουργήσαμε την ευκαιρία που θα τελείωνε τον αγώνα. Μετά το γκολ ήρθαμε κοντά και σε άλλα, είχαμε πάρει πια για τα καλά τον έλεγχο. Ο Wood στο τέλος κάθε προπόνησης χτυπάει πέναλτι, είναι πολύ υπεύθυνος παίκτης. Το αξίζει το ρεκόρ του, ελπίζουμε να συνεχίσει να σπάει όλα τα ρεκόρ. Ήταν βέβαια καλό που νικήσαμε σε σχέση με τη διπλή δοκιμασία που μας περιμένει στο Manchester, αλλά όπως λέω πάντα μεγαλύτερη σημασία από ό,τι έχεις μπροστά σου είναι τι έχεις κάνει ως τότε". 

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Sun.