Τη θυμάστε την παλιά ελληνική ταινία με τίτλο "Όχι κύριε Johnson", όπου ένας Αμερικανός με αυτό το επώνυμο έρχεται στην Ελλάδα για να πλασάρει το ντοματόζουμο "Red Horse" και για να το προωθήσει βγάζει ακόμα και άρματα με άλογα στο Σύνταγμα; Τελικά εισπράττει το "Όχι" από την ελληνική αγορά και το γυρίζει στο ελαιόλαδο, αφού όμως προηγουμένως έχει ερωτευτεί την απαστράπτουσα Βούλα Ζουμπουλάκη... Ε λοιπόν, για να νικήσει σήμερα η Forest την Tottenham και να συνεχίσει το σερί της χρειάστηκε κάποιος να πει 'Όχι" στον κύριο Brennan Johnson, όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις φορές! Vive Matz Sels!

Ναι, μπορεί ο μέχρι πρότινος άγρια τσακωμένος με το γκολ Anthony Elanga να σκόραρε για τρίτο σερί ματς (τα ύστερα του κόσμου, σα να λέμε...), όμως για να πάρει αυτό το δύσκολο όσο και πολύτιμο τρίποντο η Forest χρειάστηκε ο Matz να ιδρώσει πολύ για να κρατήσει το έβδομο φετινό του clean sheet και να φιγουράρει στην κορυφή του σχετικού πίνακα της Premier League, μαζί με τον Jordan Pickford (που είχε 7 αλλά δέχθηκε γκολ σήμερα), ενώ o David Raya που έχει 6 παίζει αύριο. Και τι αποκρούσεις! Να τις πιεις στο ποτήρι, ειδικά οι δύο τελευταίες... Domenico Tedesco, μέχρι να τον κάνεις βασικό θα σε κράζω... Κανόνισε...

Οι Άγγλοι γράφουν βαρύγδουπα "Η Forest πέτυχε τέσσερις συνεχόμενες νίκες στην Premier League για πρώτη φορά στον 21ο αιώνα" (ok, λεπτομέρεια ότι είναι μόνο η τρίτη μας σεζόν στην EPL σ' αυτόν τον αιώνα, είχαμε όμως να το πετύχουμε από το 1995), αλλά, έστω κι αν αφαιρέσουμε την υπερβολή, δεν είναι απίστευτο για μια ομάδα που πέρσι τέτοια εποχή αγωνιούσε αν θα της αφαιρεθούν ή όχι βαθμοί (πράγμα που τελικά συνέβη) κι αν θα σωθεί; Και φέτος σπάει τη μια κατάρα πίσω από την άλλη; Ούτε έναν βαθμό δεν είχαμε πάρει μέχρι σήμερα από τους Spurs στη νεότερη θητεία μας στην Premier League - 4 στις 4 ήττες! Και η ομάδα του Άγγελου Ποστέκογλου, που νιώθει την καρέκλα του να τρίζει όλο και πιο πολύ έχοντας την καλύτερη επίθεση της κατηγορίας (!), δεν ήταν καθόλου εύκολη λεία. Ήρθε στο City Ground έχοντας οκτώ βαθμούς λιγότερους από εμάς, αλλά αναζητούσε αντίδραση μετά το βαρύ 3-6 από τη Liverpool στην έδρα της την περασμένη Κυριακή. Και η ειρωνεία της τύχης ήταν ότι ο "Ange" επέλεξε να ξεκινήσει δύο παιδιά που όλοι αγαπήσαμε: τον Brennan και τον Djed Spence. Ο πρώτος νικήθηκε τρις από τον Sels στις σπουδαιότερες ευκαιρίες που έφτιαξαν οι Λονδρέζοι (και μάλιστα με τον μπαμπά David να παρακολουθεί από την κερκίδα), ο δεύτερος αποβλήθηκε! They used to play for a big club, όπως τους "υπενθύμισαν" οι φίλοι της Forest...

Και ο τερματοφύλακας παίζει μπάλα, όμως. Και γι' αυτή τη δουλειά πληρώνεται. Κάποιοι την κάνουν καλά, άλλοι... πιο καλά! Αλλά χρειάζονται και στήριξη. Και μπροστά στον Matz σήμερα υπήρχαν τα δύο τέρατα Murillo και Nikola Milenković, που δεν έκαναν σχεδόν κανένα λάθος, απομακρύνοντας πάνω κάτω καθένα από τα πολλά κόρνερ που κέρδισαν οι φιλοξενούμενοι, ενώ συγκινητικός ήταν και ο Neco Williams που "κατάπιε" τον πιο φορμαρισμένο παίκτη της Tottenham Dejan Kulusevski (έχοντας συγχρόνως να επιτηρεί και τον Johnson) ώστε άλλος Σουηδός να κρίνει τον αγώνα, και ανάλογα καλός και ο Ola Aina απέναντι στον Heung-Min Son. Φοβερή δουλειά κι από τους χαφ, αφού Ryan Yates (γύρισε στη βασική 11άδα αφού ο Nuno Espírito Santo επέστρεψε στο κλασικό 4-2-3-1), Elliot Anderson και Morgan Gibbs-White έβγαλαν εκτός αγώνα το κέντρο των Spurs και μέχρι να κουραστούν έτρωγαν σίδερα! Χρειάστηκε πολύ αυτή η ομαδική σκληρή δουλειά στο δεύτερο ημίχρονο για να περιοριστεί η Tottenham του 30-70% σε κατοχή μπάλας σε ελάχιστες ευκαιρίες για γκολ και μόνο 4 προσπάθειες στο τέρμα...

Οι πρωτευουσιάνοι έδειξαν τις προθέσεις τους από την αρχή, με ένα σουτ του Son μάλλον προπόνηση για τον Sels, είναι αλήθεια, μετά από λάθος του Murillo και πάσα του Kulusevski (5'), ενώ από το 10' ο Yates έπαιζε με κίτρινη που εισέπραξε προσπαθώντας να αναχαιτίσει τον Son. Η μπόρα πάντως πέρασε γρήγορα και μάλλον εύκολα, και στο 11' ο Gibbs-White άνοιξε στην κόντρα στον Callum Hudson-Odoi, που με τη γνωστή του κίνηση απέφυγε τον Spence και σούταρε, αλλά έστειλε τη μπάλα λίγο πιο πάνω από το αριστερό "Γ" του Fraser Forster. O CHO προσπάθησε και στο 21', αυτή τη φορά με σέντρα προς το κεφάλι του Chris Wood, που ελευθερώθηκε από τον προσωπικό του αντίπαλο αλλά για εκατοστά δεν κατάφερε να έρθει σε επαφή με τη μπάλα (το ριπλέι έδειξε ότι ο Νεοζηλανδός ήταν οφσάιντ, που δεν σφυρίχθηκε αφού η φάση τελείωσε εκεί). Στο 26' ο Sels έκανε την πρώτη του επέμβαση σε δυνατό διαγώνιο δεξί σουτ του Johnson, και στο καπάκι που λένε ο Elanga έφτασε στην αντίπαλη περιοχή και σούταρε από κάπου δίπλα στο "D", σημαδεύοντας όμως ελάχιστα πιο ψηλά από όσο έπρεπε.

Δεν πέρασαν όμως δύο λεπτά (28') και ο Σουηδός έκανε το σπριντ του ακριβώς όπως έπρεπε για να υποδεχθεί τη σπουδαία κάθετη του Gibbs-White που είχε τροφοδοτηθεί από τον Anderson μετά από κλέψιμό του στο δικό μας μισό. Ο Anthony έφυγε στην πλάτη του Destiny Udogie και πλάσαρε τον Forster πάνω στην έξοδο "τσιμπώντας" τη μπάλα προς την απέναντι γωνία για το γκολ που έμελλε να κρίνει τον αγώνα. Η Tottenham φυσικά αντέδρασε, βγήκε μπροστά και στο 39' ο Sels έκανε μία ακόμα φοβερή απόκρουση φέτος. Ο Kulusevski ελίχθηκε από δεξιά και γύρισε από την τελική γραμμή στον Johnson, που σούταρε αμέσως και ετοιμάστηκε να πανηγυρίσει, αφού η μπάλα είχε πορεία προς το απέναντι "Γ", αλλά τελικά βρέθηκε να τραβάει τα πλούσια σγουρά μαλλιά του βλέποντας ότι ο Βέλγος γίγαντας είχε απλώσει τις χερούκλες του και είχε στείλει τη μπάλα πάνω από τα δοκάρια. Μια επικίνδυνη σέντρα-σουτ του Spence στο 43' πέρασε ανεκμετάλλευτη, ενώ στο 45' ακριβώς (ενώ ο Craig Pawson είχε δείξει μόλις ένα λεπτό καθυστέρηση) ο Anderson έκανε ένα αχρείαστο φάουλ στον Dominic Solanke σε πολύ επικίνδυνη θέση (έφαγε μάλιστα και κίτρινη κάρτα). Ο Sels ήταν εντελώς ανήμπορος να επέμβει στο τεχνικό σουτ του Son και έμεινε άγαλμα, αλλά για καλή του (μας) τύχη η μπάλα πέρασε ξυστά από το αριστερό δοκάρι του και σταμάτησε στην έξω πλευρά των διχτυών.

Θα νομίζετε τώρα ότι στο δεύτερο ημίχρονο το γήπεδο έγειρε και η Tottenham δεν μας άφηνε να περάσουμε τη σέντρα. Δεν είναι απολύτως ακριβές. Μέχρι το 65', όταν δηλαδή η περίφημη ομίχλη ("Oh Mist Rolling In From the Trent") έκανε την εμφάνισή της και κάλυψε τη δεξιά πλευρά μας, οι Λονδρέζοι θα μπορούσαν να είχαν δεχθεί κι άλλο γκολ. Στο 53' σε μια σέντρα του Elanga από δεξιά ο Forster έδιωξε με το ένα χέρι, η μπάλα δεν απομακρύνθηκε και χρειάστηκε ο παλιός διεθνής Άγγλος γκολκίπερ να πέσει στα πόδια του Gibbs-White και να κοντράρει το σουτ του πάνω στο ριμπάουντ. Στο 57' ο Sels ολοκλήρωσε το... χατ-τρικ του απέναντι στον Johnson όταν σε μια αναταραχή στην περιοχή μας μετά από δική του απόκρουση με γροθιές σε κόρνερ και κόντρα σε σουτ του Pape Matar Sarr o Spence έπιασε την κεφαλιά και ο "δικός μας" πέρασε τη μπάλα κάτω από τα πόδια του Murillo και προσπάθησε αυτή τη φορά εξ επαφής να νικήσει τον Βέλγο, που όμως ίχε διαβάσει καλά τη φάση και του αρνήθηκε για τρίτη φορά το γκολ. 

Εξαιρετική ήταν και η φάση του 61' και τα επακόλουθά της. Ο Gibbs-White με κάθετη έβγαλε μπροστά τον Anderson, που σέντραρε για να αποκρούσει δύσκολα ο Forster και ο Elanga που πήρε το ριμπάουντ έπιασε αδύναμα το σουτ για να μπλοκάρει ο γκολκίπερ της Tottenham. Πριν όμως πεις "You Reds" οι δικοί μας ήταν και πάλι μπροστά, με τον MGW να βγάζει αυτή τη φορά δεξιά στον Elanga, που σέντραρε για να αποκρούσει ο Udogie σε κόρνερ, από την εκτέλεση του οποίου από τον Anderson o Milenković παρά το τραβολόγημα του Radu Drăgușin έπιασε την κεφαλιά, πάνω όμως από το οριζόντιο δοκάρι. Κάπου εκεί ο Ποστέκογλου δεν άντεξε άλλο την κακή απόδοση των Rodrigo Bentancur και Sarr, τους έβγαλε και τους δύο και έδωσε πνευμόνια στο κέντρο του με την είσοδο των James Maddison και Lucas Bergvall. Ο νεαρός Σουηδός μάλιστα στην πρώτη του επαφή με τη μπάλα κέρδισε και την κίτρινη του Murillo.

Κι ενώ η ομίχλη άρχιζε να πυκνώνει, στο 68' ο Williams αποφάσισε να σουτάρει, ο Bergvall κόντραρε και ο Aina, περίπου στη θέση από την οποία σκόραρε απέναντι στη Brentford, είδε αυτή τη φορά τη μπάλα δεξιά του στο ύψος της μέσης και δεν κατάφερε παρά να πιάσει ένα αδύναμο γκελαριστό σουτ. Ήταν ουσιαστικά η τελευταία καλή ευκαιρία του αγώνα, αφού στη συνέχεια η Tottenham εγκαταστάθηκε μεν έξω από την περιοχή μας και κέρδισε αρκετά κόρνερ, χωρίς όμως να απειλήσει άμεσα ούτε μία φορά. Και πάλι η ομάδα έδωσε ρεσιτάλ διαχείρισης, με τον Nuno να αντικαθιστά διαδοχικά όλους τους κουρασμένους από τη μεγάλη προσπάθεια παίκτες του. Αρχικά μπήκε ο Morato αντί του Elanga (και συνεχίζει το "καθαρό" σερί του ο αθεόφοβος), μετά ο James Ward-Prowse (που δεν πρέπει να ακούμπησε μπάλα, αλλά ο Nico Domínguez ήταν απών λόγω καρτών) με τον Jota Silva στις θέσεις των Anderson και Gibbs-White και τελικά ο Ramón Sosa και ο Taiwo Awoniyi αντί των Hudson-Odoi και Wood. Ο Νεοζηλανδός πρέπει να... τσαντίστηκε λίγο (είναι βλέπετε ο παίκτης της Premier League με τα περισσότερα γκολ καριέρας στη Boxing Day -4- και αυτή τη φορά έμεινε άσφαιρος), αλλά ο αντικαταστάτης του μπήκε με τσαμπουκά στο ματς και στο 88' με τρεις αντιπάλους γύρω του στη μεγάλη περιοχή κέρδισε μια κόντρα και επιχείρησε να σπάσει τη γκίνια του σουτάροντας από πολύ δύσκολη θέση (πλάγια δεξιά) και βρίσκοντας δίχτυα από τη λάθος μεριά. Στη συνέχεια, στις καθυστερήσεις, ο Jota κέρδισε δύο φάουλ, ένα κόρνερ και τη δεύτερη κίτρινη του Spence, που έφυγε για τα αποδυτήρια χειροκροτούμενος, η σεμνή τελετή έλαβε τέλος και ο Βαγγέλης Μαρινάκης κατά τη συνήθειά του περίμενε στη φυσούνα τους παίκτες για τα συγχαρητήρια... 

Μέχρι τουλάχιστον να παίξει αύριο η Arsenal εντός με την Ipswich (αυτός ο αγώνας και το Brighton-Brentford κλείνουν τη 18η αγωνιστική) η Forest είναι στην τρίτη θέση, έναν μόλις βαθμό πίσω από τη δεύτερη Chelsea, που σήμερα υπέστη ήττα-σοκ στο Stamford Bridge από τη Fulham (1-2). Στο Nottingham o ενθουσιασμός έχει χτυπήσει πια κόκκινο κι έχει καταλάβει όλη την πόλη, αρκετοί δεν διστάζουν πια να μιλήσουν ανοιχτά για Ευρώπη, ενώ ο Nuno, που κατά κάποιον τρόπο "εκδικήθηκε" την ομάδα που τον είχε διώξει μετά από λιγότερο από τέσσερις μήνες στο τιμόνι της, παραμένει προσγειωμένος και λέει "έχουμε αγώνα με την Everton σε τρεις μέρες". Και καλά κάνει. Οι Toffees έχουν λύσει πλέον τα ιδιοκτησιακά τους και αυτό φαίνεται και στο γήπεδο, αφού έχουν τέσσερα ματς αήττητοι και μετά τις Arsenal και Chelsea σιγά μη δεν υποχρέωναν και την παραπαίουσα Manchester City σε ισοπαλία στο Etihad (1-1) στο ματς που άνοιξε την παραδοσιακά πανηγυρική μέρα της Boxing Day, κατά την οποία είχαμε ακόμα Bournemouth-Crystal Palace 0-0, Newcastle-Aston Villa 3-0 (οι Magpies ξανά στις ευρωπαϊκές θέσεις), Southampton-West Ham 0-1 (Saints πάρτε τα πάνω σας, η Derby ρωτάει κι ανησυχεί) και Wolves-Manchester United 2-0 (με δέκα η United από το 47' λόγω αποβολής του... αγαπημένου μου Bruno Fernandes), ενώ αργά το βράδυ η πρωτοπόρος Liverpool υποδέχεται τη Leicester. 

Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Williams, Yates, Anderson (Ward-Prowse 82'), Elanga (Morato 74'), Gibbs-White (Jota Silva 82'), Hudson-Odoi (Sosa 87'), Wood (Awoniyi 87').
Tottenham: Forster, Spence, Drăgușin (Bissouma 87'), Gray, Udogie (Porro 81'), Bentancur (Bergvall 64'), Sarr (Maddison 64'), Johnson, Kulusevski, Son (Werner 81'), Solanke. 
Σκόρερ: Elanga 28'. 
Διαιτητής: Craig Pawson. Κίτρινες: Yates 10', Anderson 45', Murillo 65' - Drăgușin 49', Spence 75', Maddison 77'. Κόκκινη: Spence 94' (δεύτερη κίτρινη).
Θεατές: 30.200.

Nuno Espírito Santo: "Δεν έχει καμιά σημασία η τρίτη θέση. Σε πολλά διαστήματα του αγώνα κάναμε πολλά πράγματα σωστά. Βρεθήκαμε και πάλι σε δύσκολη θέση, αφού η Tottenham διαθέτει μεγάλη ποιότητα. Γενικά, όμως, είχαμε καλή απόδοση. Μπήκαμε στο παιχνίδι έχοντας συνειδητοποιήσει ότι έπρεπε να δείξουμε γενναιότητα. Επειδή ακριβώς κάθε φορά που βγαίναμε μπροστά απειλούσαμε, πετύχαμε και το γκολ. Είμαι πολύ ικανοποιημένος από τη στάση και το πνεύμα της ομάδας και από τη βοήθεια του κόσμου. Είχαμε κάποια θεματάκια εδώ στο παρελθόν, αλλά τελευταία καταφέραμε να είμαστε πολύ πιο ανταγωνιστικοί στο γήπεδό μας. Η βοήθεια του κόσμου ήταν τεράστια και τη νιώσαμε. Έτσι πρέπει να συνεχίσουμε. Η πάσα του Gibbs-White στο γκολ ήταν πανέμορφη και το τελείωμα του Elanga έδειξε πόσο ταλέντο έχει αυτό το παιδί. Η πιο μεγάλη μας δύναμη είναι το δέσιμο μεταξύ των παικτών, ο τρόπος που βοηθάνε ο ένας τον άλλο ανά πάσα στιγμή. Και τα παιδιά που ήρθαν από τον πάγκο βοήθησαν. Όλοι στην ομάδα είναι πολύ σημαντικοί. Υπάρχει ομαδικό πνεύμα. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικο άθλημα και τους χρειαζόμαστε όλους. Το πιο όμορφο πράγμα σήμερα ήταν το τραγούδι των φίλων της ομάδας. Τώρα μπορούν να βγουν στην πόλη να διασκεδάσουν. Έχουμε πίστη, αλλά η πίστη δεν κρύβει την πραγματικότητα, η οποία λέει ότι δεν έχουμε καταφέρει ακόμα κάτι. Έχουμε δύο μέρες για να συνέλθουμε, να ξεκουραστούμε και να παίξουμε με την Everton την Κυριακή". 

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του BBC.