Αν σας έλεγε κάποιος το καλοκαίρι ότι στις 14 Ιανουαρίου θα παίξουμε ντέρμπι κορυφής με τη Liverpool, θα ψάχνατε για ζουρλομανδύα ή όχι; Καλού κακού κάντε το, γιατί η φετινή Forest θα μας τρελάνει όλους! Άλλη μια ομάδα που δεν είχαμε νικήσει ακόμα μετά την επιστροφή μας στην Premier League έπεσε θύμα των ασυγκράτητων Reds (άσχετο αν έκανε ντεμπούτο η μπλε-φούξια εμφάνιση), και το Molineux αλώθηκε χωρίς οι Wolves να καταφέρουν να σκοράρουν στην έδρα τους για πρώτη φορά φέτος! Οι δε τρελοί... Γαριβαλδινοί είχαν να μετρήσουν έξι σερί νίκες στη μεγάλη κατηγορία από το... 1966-'67!

Σίγουρα τα εν ζωή μέλη της μεγάλης εκείνης ομάδας, που τερμάτισε δεύτερη, τέσσερις βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Manchester United, και κέρδισε πανάξια τη συμμετοχή της στο Κύπελλο Εκθέσεων, όπως ο Ian Storey-Moore, o Peter Grummitt ή ο John Barnwell, που διετέλεσε και προπονητής των Wolves (αλλά για ένα φεγγάρι και της ΑΕΚ) και μας στέρησε μάλιστα το League Cup του 1980, γεροντάκια πια, καμαρώνουν τους λεβέντες του 2025 και τους δίνουν την ευχή τους. Το ίδιο και από κάπου ψηλά ο Brian Clough, ανήμερα της 50ής επετείου από την ανάληψη των καθηκόντων του ως προπονητή και της αλλαγής, ουσιαστικά, της ιστορίας του συλλόγου για πάντα. Το φωνάζουμε από πέρσι: η ομάδα δεν ήταν κακή. Δεν ήταν για να μάχεται για τη σωτηρία. Σε δύο πράγματα έπασχε μόνο: στην άμυνα σε στατικές φάσεις και στην αποτελεσματικότητα μπροστά στο αντίπαλο τέρμα. Δύο ουσιαστικά προσθήκες, ο Nikola Milenković και ο Elliot Anderson, την έκαναν... τούρμπο. Και φυσικά και η φανταστική δουλειά ενός ανθρώπου που ήρθε στη Forest με δύο μεγάλα "βαρίδια" στους ώμους του (την αφαίρεση βαθμών και τη διαδοχή του αγαπημένου Steve Cooper), την κράτησε ζωντανή, της έκανε προετοιμασία όπως ήθελε και τώρα βλέπουμε όλα όσα βλέπουμε και ευφραινόμαστε... 

Ο Nuno Espírito Santo κάποτε είχε τα κλειδιά του Molineux, και σήμερα κανείς στην πορτοκαλί εξέδρα δε νομίζω να σκέφτηκε καν να τον αποδοκιμάσει. Οι Wanderers είναι ιστορικός σύλλογος (μεταξύ άλλων ο πρώτος που καθιέρωσε τις αναμετρήσεις με ξένες ομάδες μεσοβδόμαδα υπό το φως των προβολέων τη δεκαετία του 1950, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τα Κύπελλα Ευρώπης) και ο κόσμος του, έτσι απλά, ξέρει μπάλα. Ξέρει τι πρόσφερε στην ομάδα του ο προπονητής που από ασανσέρ μεταξύ Premier και Championship την έκανε πάλι Ευρωπαία. Τον νοσταλγούν από τότε που έφυγε, αφού κανένας από τους διαδόχους του δεν έχει καταφέρει να σταθεί στο ύψος του... 

Για να κρίνουμε βεβαίως τον Vítor Pereira, που μόλις πριν από 18 μέρες αντικατέστησε τον Gary O'Neil, είναι ακόμα νωρίς, όσο κι αν τον γνωρίζουμε από το μάλλον νερόβραστο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό. Ίσα ίσα, που θα του αναγνωρίσουμε ότι παρά τις σημαντικότατες απουσίες του (Matheus Cunha, Nélson Semedo, Craig Dawson, Toti) η ομάδα του ήταν αυτή που μας έκανε να ιδρώσουμε περισσότερο από κάθε άλλη τον τελευταίο καιρό στο πρώτο ημίχρονο, όπου παρ' όλο που προηγηθήκαμε νωρίς και σκοράραμε πάλι στο φινάλε του θα μπορούσαμε μέχρι και να χάναμε αν δεν υπήρχε ο Matz Sels να μας ξελασπώσει (ok, και ο Murillo). Οι Wolves τα έδωσαν όλα για να ξεκολλήσουν από τη 17η θέση, αλλά παρέμειναν εκεί, μόλις ένα γκολ πάνω από την ισόβαθμή τους Ipswich, και η δουλειά που περιμένει τον Πορτογάλο κόουτς είναι πολύ δύσκολη. Αλλά η Forest είχε πλάνο και χτύπησε ακριβώς εκεί που πονούσαν: στην ανεπαρκή ταχύτητά τους στην αμυντική μετάβαση. Τρία γκολ στην κόντρα, που δικαίωσαν όσους υποστηρίζουν ότι οι Reds του Nuno είναι μακράν η καλύτερη ομάδα της Premier League σε αυτόν τον τομέα του παιχνιδιού.

Έχοντας πάλι στη διάθεσή τους τούς (τραυματίες στον αγώνα με την Everton) Murillo και Callum Hudson-Odoi, που πήραν τις θέσεις των Morato και Ramón Sosa αντίστοιχα, και με τον Nico Domínguez να διατηρεί τη θέση του παρά την επιστροφή του Ryan Yates από την τιμωρία του, οι Reds πάτησαν το χορτάρι του Molineux ξεκούραστοι και με γεμάτες μπαταρίες μετά τις ολιγοήμερες διακοπές τους. Οι δύο κύριοι στο πρώτο πλάνο της φωτογραφίας μας τις πέρασαν κάπου στις Άλπεις μαζί με τον Anderson και τον Neco Williams, χωρίς μάλιστα ο κόουτς να γνωρίζει εκ των προτέρων τα σχέδιά τους. Όταν είδε τη φωτογραφία που ανέβασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Nuno... κάτι έπαθε. "Τους έχω όμως εμπιστοσύνη, είναι υπεύθυνα παιδιά και καλοί επαγγελματίες", είπε. Η δικαίωσή του άργησε μόλις επτά λεπτά. Ο Anderson έκλεψε τη μπάλα στο δικό μας μισό, έδωσε στον Morgan Gibbs-White, αυτός κατέβηκε σπριντάροντας ως την αντίπαλη περιοχή, άνοιξε δεξιά στον Anthony Elanga (Παίκτη του Μήνα για τον Δεκέμβριο σύμφωνα με τους οπαδούς της Forest), αυτός του επέστρεψε τη μπάλα και ο MGW με δεξί πλασέ την κάρφωσε στην αριστερή γωνία του José Sá για το 0-1, κερδίζοντας παράλληλα το προνόμιο να πανηγυρίσει για πρώτη φορά μπροστά στους οπαδούς της πρώην ομάδας του, με τους οποίους διατηρεί τη γνωστή κοντρίτσα... (Για να τους πονέσει μάλιστα περισσότερο βγήκε και Player of the Match, υπό το βλέμμα του νέου ομοσπονδιακού τεχνικού της Αγγλίας Thomas Tuchel, που προφανώς θα έριξε μια ματιά και σε Hudson-Odoi και Anderson).

Οι Reds είχαν πάρει αυτό που ήθελαν, προηγούμενοι για 16η φορά στους 20 αγώνες που έχουν δώσει φέτος στο πρωτάθλημα (φοβερό δεν είναι;) και συνέχισαν για λίγα λεπτά έτσι, με τον Chris Wood στο 10' να μην πιάνει το σουτ όπως θα ήθελε μετά από αναστάτωση που δημιουργήθηκε στην αντίπαλη περιοχή από δυνατό πλάγιο του Williams. Μετά όμως οι γηπεδούχοι έβγαλαν δόντια, και στο 14', από λάθος του Anderson, μέσω του Hee-Chan Hwang που έφτασε ως την περιοχή μας όπου και ντρίμπλαρε τον Milenković, πρόσφεραν στον Jørgen Strand Larsen την ευκαιρία να σκοράρει σε ανυπεράσπιστη από τερματοφύλακα εστία. Όμως για κακή τύχη του δανεικού από τη Celta Νορβηγού φορ ο Murillo ήταν εκεί και έκοψε το πλασέ του πριν περάσει τη γραμμή. Σχεδόν αμέσως (15') ο 21χρονος Rodrigo Gomes έπιασε ένα καταπληκτικό βολέ που πήγαινε κατευθείαν για το αριστερό "Γ", αλλά έμεινε με το "αχ", καθώς ο Sels, μόνο ο ίδιος ξέρει πώς, απογειώθηκε και απέκρουσε! Νέα ευκαιρία για τον Strand Larsen στο 20' από σέντρα από δεξιά του Pedro Lima αλλά με τον Murillo να μην τον αφήνει να πιάσει σωστά το σουτ, και ο Νορβηγός πίστεψε πάλι ότι είχε σκοράρει, αυτή τη φορά με εξ επαφής κεφαλιά στη σέντρα-διαβήτη του Rodrigo Gomes από αριστερά στο 29', αλλά ο Sels είχε άριστη θέση και απέκρουσε ενστικτωδώς!

Ο Nuno καθόταν στα καρφιά, αλλά δεν ήξερε ότι αυτή θα ήταν ουσιαστικά η προτελευταία επικίνδυνη φάση των Wolves στο ματς. Αν είχε όμως μαλλιά σίγουρα θα τα τραβούσε στο 33', όταν κοντέψαμε να ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε. Ο Ola Aina ξέφυγε από δεξιά και γύρισε προς τους δικούς μας στην περιοχή, με τη μπάλα να βρίσκει πεντακάθαρα το απλωμένο χέρι του Rayan Aït-Nouri και να αλλάζει πορεία. Ο διαιτητής Peter Bankes έδειξε... κόρνερ και ο VAR Alex Chilowicz (που έχει έρθει από την... ποδοσφαιρομάνα Αμερική και το MLS) δεν τον φώναξε καν να το δει! Η σχεδόν άμεση ανακοίνωση της Premier League (ότι το χέρι του Αλγερινού μπακ βρισκόταν σε... φυσική θέση) έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα... Αλλά να που η φετινή Forest έχει ομάδα για να κερδΑΕΙ και τους διαιτητές, που έλεγε και μια ψυχή. Στο 44' ο σωτήρας Sels είχε τη μπαλα στα πόδια του, αλλά προφανώς οι Wolves δεν ήταν αρκετά διαβασμένοι γι' αυτό. Σκόπευσε και εκσφενδόνισε τη "σφαίρα", που έλεγαν οι παλιοί, κατευθείαν στον Hudson-Odoi, εξαφανισμένο μέχρι εκείνη τη στιγμή στο ματς. Ο CHO έβαλε πέμπτη, πέρασε σαν σταματημένο τον Matt Doherty, έφτασε μέχρι την τελική γραμμή και γύρισε συρτά στη μικρή περιοχή, όπου ο Wood, με νωπές τις δάφνες από το βραβείο του Γκολ του Δεκέμβρη που του απένειμε ο κόσμος της ομάδας για το 0-1 στο Goodison Park, τσίμπησε τη μπάλα όσο έπρεπε με το αριστερό για να προλάβει τον Aït-Nouri και να στείλει τον Sá να την ξαναμαζέψει από τα δίχτυα του. Μια ντουζίνα γκολ πλέον φέτος ο Νεζοηλανδός, η ζωή αρχίζει στα 33...

Περιμέναμε νέα έκρηξη των γηπεδούχων στο ξεκίνημα της επανάληψης αλλά αυτή δεν ήρθε, παρ' όλο που ο αγώνας εξακολούθησε να έχει γρήγορο ρυθμό και να είναι ελκυστικός για κάθε... ουδέτερο. Στο 47' σε κόρνερ του Elanga από αριστερά ο Milenković στο πρώτο δοκάρι μόλις αστόχησε στην κεφαλιά του, και ο Pereira λίγο πριν συμπληρωθεί μία ώρα αγώνα έκανε διπλή αλλαγή μήπως καταφέρει να αλλάξει τη ροή του παιχνιδιού. Βγήκαν ο Lima με τον Tommy Doyle και μπήκαν ο Mario Lemina και ο Jean‐Ricner Bellegarde, σκόρερ των Wolves στο 1-1 του πρώτου γύρου στο City Ground. O Nuno απάντησε αμέσως με τον κύριο "όταν μπαίνω η Forest δεν τρώει γκολ" Morato αντί του Domínguez, και οι αναπληρωματικοί πρωταγωνίστησαν στις φάσεις που ακολούθησαν. Στο 61' η Forest βγήκε στην κόντρα μετά από ένα ακόμα κλέψιμο, από την τελική γραμμή ο Elanga γύρισε στον Anderson και ο Doherty με πολύ κόπο κόντραρε το σουτ του νεαρού σε κόρνερ, στο 65' η σέντρα του Aït-Nouri από κάθετη του Bellegarde πέρασε τον Sels αλλά ο Williams έκοψε πριν γίνουν τα πράγματα επικίνδυνα και στο 67' έγινε η φάση που κατά τη γνώμη μου είχε μέσα της όλη την ουσία του αγώνα από πλευράς ρυθμού. Κάναμε μια επίθεση όπου κρύψαμε τη μπάλα (η οποία άλλαξε 5-6 πόδια με κινηματογραφική ταχύτητα) αλλά χωρίς τη σωστή τελική πάσα, με συνέπεια να βγουν οι Wolves στην αντεπίθεση, ο Larsen να πιάσει το σουτ από πολύ καλή θέση, η μπάλα να χτυπήσει ΚΑΙ στον Morato και ο Sels με κάποιον τρόπο να απογοητεύσει πάλι τον Νορβηγό βγάζοντάς τη κόρνερ! Άλλο ένα "θύμα" του Βέλγου (που έφτασε αισίως τα 9 clean sheets, δύο παραπάνω από Jordan Pickford και David Raya), μετά τον Brennan Johnson στο ματς με την Tottenham... 

Από κει και πέρα δεν έγιναν και πολλά. Στο 72' ο Jota Silva, που μόλις είχε μπει μαζί με τον Yates για να ξεκουραστούν οι Anderson και Elanga, σέντραρε όμορφα από δεξιά στο δεύτερο δοκάρι, πετυχαίνοντας όμως τον Hudson-Odoi που δεν είναι και ο καλύτερος κεφαλοσφαιριστής του κόσμου, με συνέπεια η μπάλα να βγει άουτ. Στο 83' ο Bellegarde βρέθηκε σε καλή θέση έξω ακριβώς από την περιοχή και πυροβόλησε αμέσως με τον Murillo να τον κοντράρει σε κόρνερ, και στο 89' ο Taiwo Awoniyi, που είχε περάσει πριν δευτερόλεπτα στο παιχνίδι μαζί με τον James Ward-Prowse για να βγουν ο Wood και ο Gibbs-White, χώθηκε ανάμεσα στον Sá και τον Doherty που μπερδεύτηκαν και προσπάθησε να σκοράρει από πολύ δύσκολη θέση αστοχώντας ελάχιστα. Όμως ο Taiwo θα κατάφερνε λίγο πριν από τη λήξη (94') αυτό που κυνηγούσε σχεδόν ένα χρόνο, από τον περασμένο Φεβρουάριο. Μια απόκρουση του Milenković στην άμυνά μας βρήκε στον "ασβέστη" τον Hudson-Odoi, που με φοβερές για τέλος του αγώνα δυνάμεις άρχισε να τρέχει του σκοτωμού, έφτασε στην περιοχή και είδε στην άλλη πλευρά του γηπέδου τον Ward-Prowse που είχε κατεβεί σαν δεξί εξτρέμ. Ο JWP βρέθηκε τετ α τετ με τον Sá από πλάγια θέση, αλλά προτίμησε να δώσει στον συμπαίκτη του την πολυαναμενόμενη χαρά του γκολ, επιτρέποντας στον Awoniyi να σκοράρει σε κενό τέρμα. Τρελάθηκε φυσικά ο Taiwo, έβαζε τις επικαλαμίδες μπροστά στα μάτια του, προσευχόταν, και τελικά όλη η ομάδα έπεσε πάνω του και μοιραζόταν τη χαρά του (την ώρα που κυκλοφορούν φήμες περί απόκτησης επιθετικού και "προθυμίας" του συλλόγου να εξετάσει προτάσεις για τον Νιγηριανό, η Forest παραμένει οικογένεια). Υπήρχε καλύτερο φινάλε για το τέλειο ποδαρικό για το 2025;

Η Premier League διακόπτεται προσωρινά για αυτό το Σαββατοκύριακο, όπου στο αγγλικό ποδοσφαιρικό προσκήνιο περνάει ο τρίτος γύρος του FA Cup, στον οποίο μπαίνουν στη μάχη και οι ομάδες της Premier League και της Championship. Πριν λοιπόν η Forest υποδεχθεί (την επόμενη Τρίτη 14/1) στο City Ground τη Liverpool στο ντέρμπι κορυφής που λέγαμε, εφόσον με το τρίποντο έπιασε στη δεύτερη θέση την Arsenal που το Σάββατο έμεινε στο 1-1 εκτός με τη Brighton και μείωσε τη διαφορά της από τη Liverpool στους έξι (οι πρωτοπόροι έφεραν 2-2 στο Anfield με τη Manchester United στο κλασικό ντέρμπι, αλλά έχουν έναν αγώνα λιγότερο), θα αντιμετωπίσει το Σάββατο στο City Ground τη Luton, μάλλον με πολλές αλλαγές στη σύνθεσή της δεδομένης και της σημασίας του επόμενου ματς. Οι Reds αύξησαν στους τέσσερις βαθμούς την απόστασή τους από την τέταρτη Chelsea, που σκόνταψε πάλι (1-1 εκτός με την Crystal Palace), και διατήρησαν στους πέντε αυτή από την πέμπτη Newcastle, που πέρασε με 2-1 από το γήπεδο της παραπαίουσας Tottenham. Έκτη είναι η Manchester City, που δεν είχε προβλήματα εντός με τη West Ham (4-1) και έβδομη η Bournemouth, που λύγισε 1-0 στην έδρα της τη "δεν σκοράρω με τίποτα" Everton. Κατά τα άλλα μέσα στο weekend που πέρασε για την 20ή αγωνιστική είχαμε Aston Villa-Leicester 2-1, Southampton-Brentford 0-5, Fulham-Ipswich 2-2.

Wolves: Sá, Doherty, Bueno, Aït-Nouri, Lima (Bellegarde 59'), Doyle (Lemina 59'), J. Gomes, R. Gomes, Guedes (Sarabia 75'), Hwang (Forbs 75'), Strand Larsen. 
Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Williams, Domínguez (Morato 60'), Anderson (Jota Silva 69'), Elanga (Yates 70'), Gibbs-White (Ward-Prowse 88'), Hudson-Odoi, Wood (Awoniyi 88').
Σκόρερς: Gibbs-White 7', Wood 44', Awoniyi 94'.
Διαιτητής: Peter Bankes. Κίτρινες: Doyle 46' - Anderson 16', Domínguez 30'.
Θεατές: 29.940 (Forest: περίπου 3.000).

Nuno Espírito Santo: "Είχαμε μια ικανοποιητική απόδοση, και, παρ' όλο που χρειαστήκαμε τη βοήθεια της τύχης και του Sels, τη διαφορά την έκαναν η προσπάθεια και η συγκέντρωση των παικτών. Μια νίκη αυτή τη μέρα σημαίνει πολλά για εμάς, αφού ο Brian Clough αποτελεί θρύλο του συλλόγου. Βλέπεις αναφορές σε αυτόν παντού στην πόλη, στο γήπεδό μας, στις προπονητικές μας εγκαταστάσεις. Κι αυτό μόνο έμπνευση μπορεί να μας προσφέρει. Πρέπει όμως να συνεχίσουμε τη δουλειά. Η χαρά μας είναι ο τρόπος που οι παίκτες δουλεύουν μαζί, μας κάνει πανευτυχείς και περήφανους. Ακολουθεί ο αγώνας με τη Luton για το FA Cup, που έχει τεράστια σημασία για εμάς. Συγγνώμη που δεν απαντώ στην ερώτηση αν πάμε για πρωτάθλημα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρέπει να προετοιμαστούμε καλά γι' αυτόν τον αγώνα. Το FA Cup είναι σημαντικό για τον σύλλογο και μας δίνει μια καλή ευκαιρία να δώσουμε λεπτά συμμετοχής σε παίκτες, γιατί η σεζόν είναι μεγάλη και πρέπει όλοι να είναι ετοιμοπόλεμοι, να έχουν καλή αγωνιστική κατάσταση και ρυθμό. Πρώτα η Luton, λοιπόν. Τη βαθμολογία ίσως να την κοιτάξω στο τέλος της σεζόν. Πριν το τελευταίο παιχνίδι, σας το υπόσχομαι να της ρίξω μια ματιά!"

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Guardian.