Η φωτογραφία θα μπορούσε να είχε λεζάντα "Σύννεφα πάνω από το City Ground". Από αυτά τα σύννεφα, πάντως, μάλλον δεν έπεσε κανείς. Εδώ ολόκληρη Everton, που δεν έχει λείψει ποτέ από την Premier League από το ξεκίνημά της (1992) και ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Football League (1888), όχι μόνο κουβαλάει ποινή αφαίρεσης δέκα βαθμών, αλλά βγήκε χθες δεύτερη φορά "στη σέντρα" για παραβάσεις του Profitability and Sustainability Rule (PSR) της λίγκας (αυτό που εδώ αποκαλούμε χάριν ευκολίας Financial Fair Play ενώ διαφέρει από αυτό της UEFA). Το κακό είναι ότι φέτος έχει κι εμάς για παρέα. 

Το περίμεναν όλοι ότι η χθεσινή ανακοίνωση της Premier League θα αφορούσε και τη Forest (οι Wolves τελικά τη γλίτωσαν χάρη στη "σφιχτή" περσινή πολιτική τους). Από τότε που παίκτες αμφίβολης αξίας κατέφθαναν στο Nottingham για να βοηθήσουν (λέμε τώρα) στην προσπάθεια της ομάδας να παραμείνει στη μεγάλη κατηγορία στην παρθενική της σεζόν, και παρά τις διαβεβαιώσεις της διοίκησης ότι πρόσεχε πολύ ό,τι αφορούσε το PSR, ορισμένους -ανάμεσα στους οποίους και τον υπογράφοντα- μας έζωναν τα φίδια. Όταν μάλιστα πριν από λίγο καιρό η Forest προσέλαβε τον θεωρούμενο αυθεντία σε θέματα PSR (ως και σχετικό βιβλίο έχει γράψει) δικηγόρο Nick De Marco, ήμασταν βέβαιοι ότι οι Reds δε θα την έβγαζαν καθαρή.

Και να που ήρθε η στιγμή: Επίσημα πλέον, η λίγκα μάς κατηγορεί ότι δεν συμμορφωθήκαμε με τις επιταγές του συγκεκριμένου ορίου που έχει θεσπίσει για τις ζημίες κάθε συλλόγου ανά λογιστική χρήση, και τώρα αντιμετωπίζουμε ποινή προστίμου ή αφαίρεσης βαθμών. Ποιο είναι αυτό το όριο; Για τις ομάδες της Premier League ανέρχεται στα 105 εκατομμύρια λίρες σε βάθος τριετίας. Επειδή όμως η Forest τα δύο πρώτα χρόνια αγωνιζόταν στην Championship, το δικό της όριο είναι... μόλις 61 εκατομμύρια. Και αν αναλογιστεί κανείς ότι ο σύλλογος έχει ξοδέψει περίπου 250 εκατομμύρια από τη στιγμή που ανέβηκε για να αποκτήσει συνολικά 43 παίκτες, καταλαβαίνει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. 

Ο σύλλογος εξέδωσε ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία "θα συνεργαστεί πλήρως με την Premier League και αισιοδοξεί ότι θα ληφθεί μια σύντομη και δίκαιη απόφαση".

Πριν πέσουμε σε υστερίες (γελούσα όταν κάποιος στα social media παρομοίασε τη Forest με τη... Bury που διαλύθηκε λόγω χρεών, αν είναι δυνατόν), ας δούμε τα δεδομένα. Και πρώτα απ' όλα τις ημερομηνίες. Από χθες, οι δύο σύλλογοι έχουν 14 μέρες για να απαντήσουν στις κατηγορίες και να καταθέσουν την υπερασπιστική τους γραμμή (εδώ μπαίνει ο κύριος De Marco). Επειδή πρέπει πρώτα να βγει τελική απόφαση στο θέμα της αφαίρεσης των 10 βαθμών από την Everton μετά από την έφεσή της, η ανεξάρτητη επιτροπή που θα εξετάσει τις περιπτώσεις θα συνεδριάσει στις αρχές Απριλίου, έξι αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος (χώρια οι εξ αναβολής αγώνες, αν υπάρχουν). Δεδομένου ότι η ετυμηγορία της ίσως φέρει κάποια από τις δύο ομάδες (ή και τις δύο) κάτω από τη γραμμή του υποβιβασμού, αναμένεται ότι θα ασκήσουν το δικαίωμα της έφεσης πριν τη λήξη της σεζόν (19 Μαΐου), και η τελική απόφαση πρέπει να ληφθεί ως την 1η Ιουνίου, ημέρα που οι υποβιβασθείσες ομάδες παραχωρούν τα δικαιώματά τους στον συνεταιρισμό στις προβιβασθείσες από την Championship. 

Αυτό σημαίνει ότι αν υπάρξει αφαίρεση βαθμών θα ισχύσει του χρόνου, όπως συνέβη φέτος με την Everton, που η περίπτωσή της ήταν περσινή και η τιμωρία της φετινή; Όχι, διότι από φέτος η Premier League έχει υιοθετήσει μια διαδικασία fast-track για να κινούνται οι διαδικασίες νωρίτερα και ανάλογα να πέφτουν και οι ποινές. Οπότε η Forest κινδυνεύει να υποστεί αφαίρεση βαθμών λιγότερο από ένα μήνα πριν από το τέλος του πρωταθλήματος, και αν δεν έχει μαζέψει αρκετούς μέχρι τότε να τρέχει και να μη φτάνει... Θα είναι πολλοί αυτοί οι βαθμοί, ας πούμε σαν τους 10 φετινούς της Everton που κινδυνεύει πια και με επιπλέον αφαίρεση; Κανείς δεν ξέρει να πει με βεβαιότητα. 

Στο επίκεντρο της διαφωνίας μεταξύ του συλλόγου και της λίγκας βρίσκεται η μεταγραφή του Brennan Johnson. Γιατί αν είχε πουληθεί τον Ιούνιο στη Brentford που έδινε 35 εκατομμύρια, θα είχαμε κλείσει τα βιβλία με επιτυχία και δεν θα είχαμε ανάγκη κανέναν (αυτό έκαναν ας πούμε οι Wolves και τη γλίτωσαν, στέλνοντας τον αρχηγό τους Rúben Neves στην Al-Hilal για 55 εκ.). Ο σύλλογός μας έχει το αντεπιχείρημα ότι περίμενε δύο μήνες ακόμα και τον πούλησε στην Tottenham για 47,5 εκατομμύρια, προσδοκώντας και εν τέλει βγάζοντας επιπλέον κέρδος 12,5 εκ. από την παραχώρησή του και λειτουργώντας ακριβώς στην κατεύθυνση της μακροπρόθεσμης οικονομικής του βιωσιμότητας.

Θα πει κάποιος (ιδίως Έλληνας): μα για δύο μήνες, βρε παιδιά; Well, σε μια πιο "χαλαρή" χώρα, που θα δεχόταν κάποια "διασταλτική ερμηνεία" του κανονισμού, αυτό το επιχείρημα ίσως να σήμαινε σωτηρία. Στην πάντα δυσκοίλια Αγγλία, όμως, η Premier League απαντά ότι ο κανονισμός είναι κανονισμός και ότι μια τέτοια "χαλαρή" αντιμετώπιση θα άνοιγε ασκούς Αιόλου. Και επίσης, τι θα γινόταν αν π.χ. ο Johnson τραυματιζόταν στα πρώτα φετινά ματς του πρωταθλήματος, πριν δηλαδή πάει στους Spurs. ή απλώς δεν τα έβρισκε μαζί τους; Αυτό έχει μια βάση ως επιχείρημα... Γενικά πάντως η Forest διαφωνεί με τις ισχύουσες ημερομηνίες κατάθεσης των λογιστικών αποτελεσμάτων και υποστηρίζει (έχοντας ως σύμμαχο, γράφει η ιστοσελίδα τού Sky Sports, τουλάχιστον μία ακόμα ομάδα της Premier League, χωρίς να διευκρινίζει ποια) ότι πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένες με τις μεταγραφικές περιόδους. 

Ότι οι διοικούντες τη Forest γνώριζαν τον κίνδυνο είναι βέβαιο, και πολύ πριν προσλάβουν τον De Marco. Ελπίζω και εύχομαι να μην επαναπαύθηκαν στο ελληνοπρεπέστατο "Σιγά μωρέ, για δύο μήνες θα κάνουν έτσι;". Αλλιώς θα έχουμε δείξει για άλλη μια φορά σ' όλο τον κόσμο την τσαπατσουλιά που μας διακατέχει ως λαό. Ακόμα κι αν δεν είναι έτσι, όμως, οι ευθύνες της διοίκησης, που καθησύχαζε συνεχώς προπονητές και παίκτες ότι δεν τρέχει τίποτα και όλες οι διαδικασίες τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια, είναι πολύ μεγάλες. Ειδικά ένα άρθρο στο πασίγνωστο (και παναξιόπιστο) σάιτ The Athletic, από τον Daniel Taylor, μας άνοιξε τα μάτια. Ο Taylor, που είναι φανατικός οπαδός της ομάδας -αντιπαθής σε μένα προσωπικά, αλλά του αναγνωρίζω ότι πάντα θέτει το δημοσιογραφικό του λειτούργημα πάνω απ' όλα και δεν χαρίζει ποτέ κάστανα-, έβαλε όλο του τον πόνο μέσα στον τίτλο: "Η Nottingham Forest βρίσκεται εν μέσω μιας συναρπαστικής πορείας, που δεν είναι ανάγκη να ολοκληρωθεί με έναν αστερίσκο" (εννοεί αυτόν που μπαίνει στη βαθμολογία δίπλα στα ονόματα ομάδων που έχουν λιγότερους βαθμούς από αυτούς που έχουν κερδίσει μέσα στο γήπεδο). Ξεκίνησε δε το άρθρο του με τη διαπίστωση ότι "όλο αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί αν οι άνθρωποι στα ανώτερα κλιμάκια της διοίκησης του συλλόγου έδειχναν περισσότερη εξυπνάδα και λιγότερη παρορμητικότητα". Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποια απ' αυτά που αναφέρει:

Εν αρχή ην το θέμα του κυρίου Nicholas Randall. Μεγαλοδικηγόρος, με φοβερές υποτίθεται άκρες μέσα στην FA, την EFL και φυσικά την Premier League, θεωρείτο ειδικός σε θέματα PSR. Στην ουσία, δύο δουλειές είχε να κάνει: να φροντίσει να μη μπλέξει ποτέ η ομάδα στα δίχτυα του PSR και να χτίσει όσο γίνεται πιο γρήγορα το νέο Peter Taylor Stand. Τα έκανε θάλασσα και στα δύο, και αν πιστέψουμε τον Taylor και σε πολλά ακόμα (ποιος να ξεχάσει το πολύ κακό χιούμορ του στη φετινή παρουσίαση των φανελών της ομάδας, όπου είπε ότι "Μέχρι τα μισά του περσινού πρωταθλήματος ευχόμασταν ο (σ.σ. εθελοντικά παρών για να κάνει το μοντέλο!) Joe Worrall να είχε γίνει παίκτης του κρίκετ όπως ονειρευόταν μικρός"), με αποτέλεσμα ο Βαγγέλης Μαρινάκης να τον αποπέμψει πριν από λίγους μήνες και να διορίσει στη θέση του τον τεχνοκράτη Tom Cartledge. Του δόθηκε "τιμητική" θέση στο Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου, αλλά δεν παίρνει πια εκτελεστικές αποφάσεις. 

Ο Randall δεν είναι βέβαια ο μόνος που φταίει, αφού δεν έφερνε αυτός παίκτες στην ομάδα ούτε κανόνιζε πόσα θα δοθούν για την απόκτησή τους και τι μισθούς θα παίρνουν. Αυτά περνούσαν πάντα στο τέλος από το κόσκινο του ιδιοκτήτη, που όμως -σύμφωνα με τον Taylor- άφηνε μεγάλη ελευθερία κινήσεων στο γιο του Μιλτιάδη Μαρινάκη, με συνέπεια κάποιες αρκετάως πολύ παρορμητικές μεταγραφικές κινήσεις (η πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή του Jesse Lingard, που ναι μεν ήρθε ως ελεύθερος, αλλά με πολύ υψηλές απολαβές σε σχέση με την προσφορά του - αλλά και για να μην τον αδικούμε, και αυτή του Keylor Navas, η παρουσία του οποίου στο τέρμα μας έπαιξε σημαντικό ρόλο στη σωτηρία). 

Ένα άλλο στοιχείο ήταν οι αναταράξεις σε ό,τι αφορούσε τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου - και εδώ το πράγμα είναι λίγο για γέλια και για κλάματα. Αποφασίστηκε η αποπομπή τού ΔΣ της ανόδου Dane Murphy (το αν του χρωστούσε ή όχι ο σύλλογος το πριμ της ανόδου μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ) και η έλευση του Filippo Giraldi στη θέση του Αθλητικού Διευθυντή. Ο Murphy κατηγορήθηκε μεταξύ άλλων ότι έφερε πολύ κόσμο από τη Bundesliga που δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις. Γι' αυτό άλλωστε έχασε τη θέση του και ο Γιώργος Συριανός, επικεφαλής τότε του σκάουτινγκ της ομάδας. Όταν καταλάβαμε όλοι τι είδους παίκτες ήταν ο Orel Mangala, o Moussa Niakhaté και ιδίως ο Taiwo Awoniyi, για τον οποίο είχε συγκεντρώσει τα περισσότερα βέλη, ο Έλληνας είχε ήδη φύγει (για να ξαναπάρει φέτος άρον-άρον θέση στο τιμ ως σύμβουλος, και εδώ η διοίκηση είναι αξιέπαινη που παραδέχθηκε το λάθος της). Ο Ιταλός, από την πλευρά του, μάλλον αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και από τις προηγούμενες θητείες του σε άλλες ομάδες, έβαλε κι αυτός το λιθαράκι του στο γενικό μπάχαλο, ζητώντας να έρθουν από τη Newcastle o Chris Wood και ο Jonjo Shelvey. Ακόμα και οι παράγοντες της Newcastle δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν ο Giraldi δέχθηκε τον περίεργο όρο να ενεργοποιηθεί αυτόματα η οψιόν αγοράς του Wood αντί 15 εκατομυρίων αν ο Νεοζηλανδός συμπλήρωνε πέρσι... τρεις (3) παρουσίες όχι στο αρχικό σχήμα ή ως αναπληρωματικός, αλλά... στην αποστολή της ομάδας (!), πράγμα εξίσου πιθανό με το να βγει ο ήλιος από την ανατολή με δεδομένο τον τραυματισμό του Awoniyi! Χώρια που και οι δύο πρώην Magpies μαζί έβγαζαν κάπου 175 χιλιάρικα την εβδομάδα... Τουλάχιστον φέτος ο Shelvey μας άδειασε τη γωνιά και πήγε να ταλαιπωρήσει τους Τούρκους (με ελεύθερη μεταγραφή τελικά και όχι με δανεισμό, ευτυχώς), ενώ και ο Wood είναι πολύ καλύτερος από πέρσι. Εννοείται ότι η θητεία του Giraldi κράτησε μόνο μερικούς μήνες, ώσπου να αντικατασταθεί από τον Ross Wilson. 

Και να ήταν μόνο αυτοί οι δύο και ο Lingard... Από πέρσι το καλοκαίρι μέχρι τώρα, υπάρχουν κοντά στους 15 ακόμα παίκτες που πέρασαν και δεν άγγιξαν, με συνέπεια να φορτωθεί το μισθολόγιο της ομάδας (χώρια τα κόστη των μεταγραφών και τα μανατζερικά για όσους δεν ήρθαν ως δανεικοί ή ελεύθεροι) χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα: Giulian Biancone, Omar Richards, Brandon Aguilera, Lewis O'Brien, Emmanuel Dennis, Ui-Jo Hwang, Josh Bowler, Loïc Badé, Gustavo Scarpa, André Ayew, Andrey Santos, Nuno Tavares, Divock Origi (αν σας πούμε ότι είναι ο καλύτερα αμειβόμενος παίκτης μας φέτος, θα το πιστέψετε;), Andrew Omobamidele. Πολλοί από αυτούς μάλιστα δεν φόρεσαν ποτέ την κόκκινη φανέλα σε επίσημο ματς, αρκετοί έφυγαν ήδη και άλλοι αναμένεται να αποτελέσουν παρελθόν στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο για να δουλέψει ο Nuno Espírito Santo με την ησυχία του, χωρίς το μόνιμο άγχος να τους κρατάει όλους σε αγωνιστική και ψυχολογική εγρήγορση. Σε αυτόν τον τομέα, από πέρσι ως φέτος δείξαμε να γινόμαστε λιγάκι σοφότεροι, αλλά όχι και πολύ. Από φέτος ως του χρόνου άραγε;

Αυτή τη στιγμή κόσμος χρειάζεται κάτι να τον καθησυχάσει, και φυσικά εύχεται όλα αυτά να μην επηρεάσουν την πορεία της ομάδας... Πολλοί από τους φίλους των Reds σκίζουν τα ρούχα τους επειδή η Premier League είναι ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στο αλεύρι, αφού εννοεί να κυνηγάει τα "μικρά" ψάρια και να μην ασχολείται με τους... μεγαλοκαρχαρίες. Στη Manchester City έχουν αποδοθεί πάνω από 100 κατηγορίες για παράβαση του σχετικού κανονισμού, αλλά μάλλον τα πετροδολάρια να είναι καλά και οι πανάκριβοι δικηγόροι που πληρώνει για να αναβάλλονται διαρκώς οι εκδικάσεις των υποθέσεών της (σήμερα ο Διευθύνων Σύμβουλος της Premier League Richard Masters διαβεβαίωσε ότι οι Citizens θα τιμωρηθούν αν βρεθούν ένοχοι, φυσικά χωρίς να πείσει κανέναν). Ανάλογη συμπεριφορά στις δαπάνες έχουν επιδείξει κατά καιρούς η Manchester United, η Chelsea (που μάλιστα έχει τιμωρηθεί και με βαρύ πρόστιμο από την UEFA για "πονηριές" μέσα στη δεκαετία του 2010) και σε μικρότερο βαθμό η Liverpool. Αλλά η Premier League αγρόν αγοράζει...

Ο ιδιοκτήτης της Forest μάς έχει συνηθίσει να βγαίνει μπροστά. Τόσο εδώ στην Ελλάδα, όσο και στην Αγγλία. Και σε έναν βαθμό μάς έχει πείσει ότι η Forest τον ενδιαφέρει πολύ ως project - ότι βλέπει την παλινόρθωσή της ως πρωταγωνίστριας σε Αγγλία και Ευρώπη ως μεγάλη πρόκληση στην επιχειρηματική του καριέρα. Περιμένουμε λοιπόν κάποια δήλωσή του σχετικά με το όλο ζήτημα. Είναι κρίμα να σημαδευτεί και η δική του θητεία με τον περίφημο "αστερίσκο".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.