Δεκαεπτά μήνες μετά τη μεταγραφή του από τον Ηρακλή στη Forest, ο Απόστολος Βέλλιος μάλλον μετράει τις τελευταίες μέρες του στο City Ground. O Mark Warburton δεν δείχνει να τον υπολογίζει καθόλου, αφού έχει να τον χρησιμοποιήσει σε ματς από τις αρχές Αυγούστου και να τον συμπεριλάβει στη 18άδα από τα τέλη Σεπτεμβρίου. Και όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, η απαξίωση του Έλληνα φορ έχει πυροδοτήσει αμέτρητες συζητήσεις μεταξύ των φίλων της ομάδας, χωρίς όμως να υπάρχει δημόσια τοποθέτηση από καμιά από τις εμπλεκόμενες πλευρές σχετικά με το ερώτημα "τι ακριβώς τρέχει με τον Βέλλιο".

Ο Τόλης, όπως τον φωνάζουν οι δικοί του άνθρωποι, έφτασε στην Αγγλία το καλοκαίρι του 2016 - ή μάλλον επέστρεψε, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι τον Ιανουάριο του 2011 είχε μεταγραφεί από τον Ηρακλή στην Everton και έμεινε στους Toffees ως το καλοκαίρι του 2014, περνώντας μάλιστα και ένα μήνα στη Blackpool ως δανεικός. Γύρισε ως παίκτης πλέον της Forest, μετά από έναν χρόνο περιπλάνησης σε Βέλγιο και Δανία (Lierse - Vestjaelland) και μια πολύ καλή σεζόν στην Ελλάδα με τα χρώματα της ομάδας που τον ανέδειξε. Τα πολλά οικονομικά προβλήματα του Ηρακλή, που σώθηκε παρά τους κακούς οιωνούς για να υποβιβαστεί τελικά το καλοκαίρι που πέρασε για εξωαγωνιστικούς λόγους, "φώναζαν" ότι ο Βέλλιος, το πιο πολύτιμο περιουσιακό του στοιχείο, θα έπαιρνε μεταγραφή.

Δεν ξέρουμε αν τον ενθουσίαζε η ιδέα να παίξει στην Championship, τον καιρό που ο Βαγγέλης Μαρινάκης έκανε την πρώτη -αποτυχημένη- απόπειρα να γίνει ο νέος ιδιοκτήτης της Forest. Τείνω να πιστεύω, από διαίσθηση και μόνο, πως προτιμούσε σαφέστατα την Αγγλία από οποιονδήποτε από τους "μεγάλους" του ελληνικού πρωταθλήματος, και ότι δέχθηκε να πάει στη Forest ως "δώρο" του υποψήφιου ιδιοκτήτη για να δώσει με αυτό τον τρόπο μια οικονομική ανάσα στον αγαπημένο του Ηρακλή, ξεκινώντας ταυτόχρονα μια δεύτερη προσπάθεια για να ζήσει το όνειρο της καθιέρωσης στο νησί. Και η αλήθεια είναι ότι μπήκε με πολύ ζήλο στο κυνήγι αυτού του ονείρου. Ο Philippe Montanier τον πίστεψε από την αρχή και του έδωσε φανέλα βασικού, κι έτσι ο Βέλλιος έγινε ο πρώτος Έλληνας που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της Forest σε επίσημο αγώνα. Η εξέδρα μουρμούρισε λίγο όσο δεν έβαζε γκολ (είχε χάσει μάλιστα κι ένα πέναλτι), αλλά μετά από εκείνο τον κεραυνό στο Villa Park τον λάτρεψε. Ήταν η αρχή ενός σερί οκτώ αγώνων στους οποίους ο Τόλης πέτυχε έξι γκολ, μεταξύ των οποίων και το φοβερό ανάποδο ψαλίδι απέναντι στη Rotherham, το οποίο δικαίως κέρδισε το βραβείο του Γκολ της Σεζόν.

Και μετά ήρθε η παράνοια. Άγνωστο γιατί, έχοντας έναν σέντερ φορ σε δαιμονιώδη φόρμα, που σκόραρε σχεδόν για πλάκα ανοίγοντας παράλληλα και διαδρόμους για τους συμπαίκτες του, ο Fawaz Al-Hasawi μεγαλοπιάστηκε για άλλη μια φορά κι έφερε στην ομάδα τον Nicklas Bendtner. Ο πάντα αμφιλεγόμενος πρώην παίκτης της Arsenal είχε αποτύχει παταγωδώς στη Γερμανία με τη φανέλα της Wolfsburg και μετακόμισε στο City Ground χωρίς κόστος μεταγραφής μεν, με ιδιαίτερα παχυλές αποδοχές δε. Μέχρι σήμερα, δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος πως η συγκεκριμένη μεταγραφή ήταν επιλογή είτε του Montanier, είτε του -ακόμα- τεχνικού διευθυντή Pedro Pereira, είτε φυσικά του Μαρινάκη που είχε αποσύρει προσωρινά το ενδιαφέρον του για την αγορά της Forest μετά από το "κόκκινο" της Football League λόγω των κατηγοριών που εκκρεμούσαν εναντίον του στην Ελλάδα. Το βέβαιο είναι ότι από τότε ο Βέλλιος άρχισε να μπαίνει σταδιακά στο "ψυγείο". Κι όταν απολύθηκε ο Montanier τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα, αφού πρώτα ο Gary Brazil και έπειτα ο Warburton δεν του έδειξαν την ανάλογη εμπιστοσύνη. Η στατιστική κατέγραψε ότι στην περίοδο 2016-'17 ο Βέλλιος αγωνίστηκε σε 31 ματς (τα 18 ως αλλαγή), η δε πραγματικότητα ότι αν μετρούσαμε το χρόνο συμμετοχής του σε όλους αυτούς τους αγώνες (1.422') σε 90λεπτα έβγαιναν κάπου οι μισοί (15,8 για την ακρίβεια).

Πρώτο ξενέρωμα, λοιπόν, και οι φήμες στην Ελλάδα άρχισαν να φουντώνουν. Κυρίως ότι θα επέστρεφε για χάρη του Ολυμπιακού, που -κακά τα ψέματα- είχε τον πρώτο λόγο μετά τη συμφωνία Μαρινάκη-Ηρακλή και έψαχνε και σέντερ φορ μετά τη λύση του συμβολαίου του Óscar Cardozo και την επικείμενη φυγή του Brown Ideye. Όμως ο Βέλλιος παρέμεινε στη Forest, ευχαριστώντας μάλιστα τους οπαδούς της "για τη στήριξή τους σε μια πολύ δύσκολη χρονιά" και υποσχόμενος "καλύτερες μέρες σ' αυτό το ευλογημένο στάδιο" (όπως έγραφε στο Twitter κάτω από τη φωτογραφία του City Ground στις 7 Μαΐου, λίγο πριν φύγει για την Ελλάδα). Μετά τις διακοπές του ξεκίνησε προετοιμασία με πάρα πολλή όρεξη (όπως δήλωνε σε ελληνικά μέσα) και με την πεποίθηση πως φέτος θα ήταν η χρονιά του. Τα φιλικά που έδωσε η ομάδα συνηγόρησαν σ' αυτή την άποψη. Αγωνίστηκε και στα τέσσερα, πάντα στο τελευταίο ημίωρο, και πέτυχε πέντε γκολ! Κανένα από τα γκολ του δεν ήταν όπως εκείνο με τη Rotherham, αλλά πάντα έβρισκε τον τρόπο να βρεθεί στην κατάλληλη θέση και να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα. Κι αν η Notts County και η Mansfield είναι ομάδες League Two, η Girona παίζει πρώτη κατηγορία στην Ισπανία και η Burnley (η μόνη που... γλίτωσε από τα πυρά του) Premiership. Οπότε η δικαιολογία που χρησιμοποιούν αρκετοί, ότι οι αντίπαλοι στα φιλικά ήταν υποδεέστεροι, είναι επιεικώς για τα πανηγύρια.

Τις τελευταίες μέρες των μεταγραφών, και ενώ είχε ήδη πουλήσει τον Britt Assombalonga στη Middlesbrough, η Forest απέκτησε τον Daryl Murphy. Παίκτη με φοβερή εμπειρία στην κατηγορία και πολύ καλή σχέση με τα δίχτυα, που αγωνίζεται στην ίδια ακριβώς θέση με τον Τόλη: βαρύ φορ περιοχής. Στη γραμμή της επίθεσής της υπήρχαν ακόμα, εκτός του Βέλλιου, ο Tyler Walker που τότε δεν έδειχνε να υπολογίζεται, ο Ben Brereton που εξακολουθούσε και εξακολουθεί να αποτελεί στοίχημα για την ομάδα, και ο Jason Cummings, άλλη μια μεταγραφή, πιο "περιφερειακού στυλ" παίκτης. Οπότε ο συμπατριώτης μας δίκαια πίστευε ότι είχε το πολύ έναν "αντίπαλο" μπροστά του.

Έλα όμως που τα πράγματα εξελίχθηκαν αλλιώς. Ο Βέλλιος έμεινε στον πάγκο στην πρεμιέρα εναντίον της Millwall και έπαιξε, χωρίς να εντυπωσιάσει είναι η αλήθεια, στα πρώτα 60 λεπτά της νίκης επί της Shrewsbury στον πρώτο γύρο του League Cup. Αυτή έμελλε να είναι η πρώτη και τελευταία συμμετοχή του μέχρι τώρα στη σεζόν. Ο Warburton από την αρχή έδειξε σαφή προτίμηση σε σύστημα με έναν προωθημένο, δοκιμάζοντας μάλιστα αλχημείες τύπου Brereton στα άκρα για να χωρέσει κάπου και ο φέρελπις νεαρός. Κι όταν ο Cummings μπήκε κι αυτός με φόρα στην εξίσωση, ο Τόλης βρέθηκε στην εξέδρα. Ακόμα κι όταν ο 34χρονος Murphy δεν μπορούσε (τελευταία χαρακτηριστική περίπτωση ο αγώνας με τη Birmingham, όπου προφυλάχθηκε μετά από δύο ιδιαίτερα επίπονα μπαράζ Ιρλανδίας-Δανίας), ο Warburton επέλεγε ως αιχμή του δόρατος είτε τον Cummings, είτε τον Walker, που διαψεύδοντας τους πάντες είχε κερδίσει ξανά με το σπαθί του μια θέση στο ρόστερ.

Τουτέστιν, ξενέρωμα δεύτερο και πολύ χειρότερο. Ξαφνικά ο Βέλλιος υποχρεώθηκε να αγωνίζεται σε ανούσια (για έναν διεθνή παίκτη της ηλικίας του) ματς με την ομάδα Κ23, στα οποία κάποιοι ορκίζονται ότι τον είδαν να παίζει ανόρεχτα, να τον κόβουν εύκολα 18χρονα παιδιά, να μη δείχνει κανένα σημάδι ευχαρίστησης που βρίσκεται στην ομάδα. Εγώ δεν λέω πως αυτά δεν έχουν καμιά βάση, αφού ο κάθε παίκτης θα απεχθανόταν να βρεθεί σε τέτοια θέση, νιώθοντας ότι η ομάδα του και ο προπονητής του δεν του φέρονται δίκαια, δεν του δίνουν τις ευκαιρίες που αξίζει. Μην ξεχνάμε πως ο παροπλισμός του από τη Forest τού στοίχισε και τη θέση του στην Εθνική, με τον Michael Skibbe να προτιμά ως ρεζέρβες του αναντικατάστατου Κώστα Μήτρογλου τον Τάσο Δώνη και τον Δημήτρη Διαμαντάκο. Όμως, καθώς στον κόσμο του οπαδού το τόσο δεν αργεί καθόλου να γίνει τόοοοοσο, "αποκαλύφθηκε" στα social media, και μάλιστα με βάση "αξιόπιστες πηγές μέσα από την ομάδα", ότι "έχει προβλήματα συμπεριφοράς", "δεν προσπαθεί καθόλου", "πήγε και διαμαρτυρήθηκε στον Warburton κι εκείνος τον έδιωξε", "τα ίδια έκανε σε Everton και Blackpool" ("πληροφορίες" που δεν επιβεβαιώνονται επίσημα από κανέναν, φυσικά).

Ο ίδιος σταμάτησε να κάνει αναρτήσεις στο twitter και δεν μιλάει καθόλου για όλα αυτά. Το ρόλο της "υπεράσπισής" του ανέλαβαν τα αγαπημένα του πρόσωπα στην Ελλάδα. Ο πατέρας του Κώστας Βέλλιος, ποδοσφαιριστής κι αυτός του Ηρακλή στα νιάτα του, ξέσπασε μετά τον αποκλεισμό του Τόλη από τον αγώνα με τη Birmingham, όπου έλειπε ο Murphy: "Ντροπή και αηδία. 17ο παιχνίδι εκτός 20άδας και το βασικό σέντερ φορ τραυματίας. Οι μάσκες έπεσαν. Κρίμα με Έλληνες ιδιοκτήτες". Τις τελευταίες μέρες ένας ακόμα συγγενής του από τη Χαλκιδική, ονόματι Γιώργος Βέλλιος, αναρτά στα διάφορα φόρουμ των οπαδών της Forest διάφορα ποστ που αναφέρονται στον Τόλη (όπως π.χ. την κόντρα του αντιπροέδρου του ΠΑΟΚ Γιώργου Σαββίδη με τον υπεύθυνο επικοινωνίας του Ολυμπιακού Κώστα Καραπαππά), ή σκηνές από την προσπάθειά του στο γυμναστήριο στη διάρκεια της προετοιμασίας, και τελειώνει πάντα με ένα ηχηρό "Why?". Κι αυτές οι αναρτήσεις ξεσηκώνουν καβγάδες μεταξύ των φίλων της ομάδας, χωρίς να είμαι βέβαιος πως κάνουν καλό στον ίδιο τον παίκτη - ή μάλλον, είμαι βέβαιος πως μόνο κακό του κάνουν, αφού οι Άγγλοι δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες καταστάσεις και λογικά "στραβώνουν", όσο κι αν κάποιοι θεωρούν πως όντως αδικήθηκε. Βλέπετε, στην αθλητική τους κουλτούρα δεν έχει θέση το λεγόμενο "περιβάλλον" ενός παίκτη, και στα μάτια τους με αυτό τον τρόπο χάνει το δίκιο που έχει. (Δεν μιλάμε βέβαια για εκείνους που λένε απλώς "Vellios is shit", με ιδιαίτερα σαθρά ή χωρίς καθόλου επιχειρήματα. Στα άσχημά τους, οι Άγγλοι μπορούν να γίνουν χειρότεροι γκρινιάρηδες κι από μας).

Καθώς πλησιάζουμε στον Ιανουάριο, η αποχώρηση του Βέλλιου από τη Forest μοιάζει όλο και πιο βέβαιη. Οι ελληνικές εφημερίδες και ιστοσελίδες θεωρούν ότι θα επαναπατριστεί, ενώ ελάχιστοι πιστεύουν ότι ο ΠΑΟΚ έχει έστω και λίγες πιθανότητες να τον εντάξει στο δυναμικό του, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα και μια επικοινωνιακή "νίκη" επί του Ολυμπιακού. Το θέμα είναι πως κανείς δεν έχει ρωτήσει τον ίδιο αν θέλει να γυρίσει. Ειδικά για να γίνει ο τρίτος τη τάξει σέντερ φορ του Ολυμπιακού, πίσω από τον Karim Ansarifard και τον Uroš Đurđević, ενώ ίσως προ των πυλών να βρίσκεται και ο Kevin Mirallas, με την απομάκρυνση του Emmanuel Emenike να μην είναι ακόμα καθόλου σίγουρη. Υπάρχει άραγε κάποιος τρίτος δρόμος; Να τον δανείσει, ας πούμε, η Forest, με την οποία έχει τριετές συμβόλαιο που λήγει το 2019, σε κάποια ομάδα της Αγγλίας ή του εξωτερικού; Κανείς δεν ξέρει, από τη στιγμή που ο ίδιος κρατάει τα χαρτιά του (και το στόμα του) ερμητικά κλειστά.

Όποια κι αν είναι πάντως η κατάληξη του σίριαλ, το ερώτημα θα παραμείνει. Γιατί παραγκωνίστηκε ο Βέλλιος, και μάλιστα για δύο σερί σεζόν; Ήταν θέμα αγωνιστικό ή όχι; Πιθανές εξηγήσεις μπορούν να δοθούν αρκετές:

⦁ Ο Warburton δεν πείστηκε από την προετοιμασία παρά τα πέντε γκολ, δεν εντυπωσιάστηκε από τη μέτρια παρουσία του Βέλλιου στον αγώνα με τη Shrewsbury και θεωρεί ότι είναι ο χειρότερος όλων των επιθετικών που διαθέτει αυτή τη στιγμή η ομάδα. Μ' αυτό το τελευταίο πάντως δεν συνάδει η δήλωση που έκανε πριν λίγες μέρες, αναφέροντας ότι η Forest έχει τόσες λύσεις παντού, που δεν βρίσκουν θέση στη 18άδα παίκτες όπως ο Jamie Ward, o Matty Cash και... ο Βέλλιος.
⦁ Ο Βέλλιος όντως έκανε μούτρα, τεμπέλιαζε στις προπονήσεις και γενικώς δεν αντιμετώπισε όσο επαγγελματικά θα όφειλε τον υποβιβασμό του στην ιεραρχία των επιθετικών της ομάδας. Θα μπορούσε μάλιστα κανείς εδώ να αντιπαραβάλει (για να τονίσει τη διαφορά) τις περιπτώσεις του Walker και του Brereton, αλλά και του έτερου Έλληνα της ομάδας, του Ανδρέα Μπουχαλάκη, που όχι μόνο δεν ήρθε στη Forest με περγαμηνές και καλές συστάσεις, αλλά χρειάστηκε και να περάσει από το κόσκινο του Warburton ως παίκτης υπό δοκιμή για να βρει θέση στο ρόστερ. Και επειδή ο Κρητικός είναι παιδί που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει και δουλεύει συνέχεια με το κεφάλι κάτω, δεν λείπει από σχεδόν καμιά αποστολή της ομάδας, αλλάζει (συνήθως) τον David Vaughan όποτε κουράζεται και περιμένει την ευκαιρία του για να ξαναβρεθεί κάποια στιγμή στο αρχικό σχήμα, όπως έγινε σε κάποια ματς στις αρχές της σεζόν.
⦁ Ο σύλλογος προτιμά να προσπαθήσει να αξιοποιήσει τους δύο μικρούς, Walker και Brereton, ώστε να προσελκύσει το ενδιαφέρον μεγαλύτερων συλλόγων γι' αυτούς και να πάει για άλλο ένα colpo grosso τύπου Oliver Burke, ώστε να φτιάξουν ακόμα περισσότερο τα οικονομικά του.
⦁ Έχει πέσει εντολή μέσω... συγκοινωνούντων δοχείων από Ολυμπιακό να μη χρησιμοποιείται, ώστε τον Ιανουάριο να πιάσει λιμάνι χωρίς προβλήματα τραυματισμών. Σενάριο, πάντως, που μετά το φορμάρισμα των υπαρχόντων επιθετικών των "ερυθρολεύκων" φθίνει όλο και περισσότερο, είτε τελικά έρθει ο Mirallas στον Ολυμπιακό είτε όχι. Και επειδή ο Τόλης είναι (δίκαια) παίκτης με στόχους και φιλοδοξίες, πολύ πιο πιθανό βλέπω να πηγαίνει δανεικός σε ομάδα Championship παρά στον Πανιώνιο, στον Ατρόμητο κλπ.
⦁ Έχει αποφασιστεί η αποδόμηση της ομάδας του Montanier, και δη των ξένων που περιείχε το ρόστερ και εκτιμάται ότι έχουν αμφίβολη αξία και ακριβά συμβόλαια. Αν δεν το έχετε προσέξει, από την "καραβιά" που αποκτήθηκε επί της θητείας του Γάλλου έχουν απομείνει πλέον εκτός του Βέλλιου μόνο ο Armand Traoré, ο Mustapha Carayol και ο Stephen Henderson, παίκτες δηλαδή που φημολογείται ότι μπορεί και να χαιρετήσουν τον Ιανουάριο. Ήδη ο Thomas Lam έχει σταλεί δανεικός για όλη τη σεζόν στην Ολλανδία και οι Damien Perquis, Nicolao Dumitru, Hildeberto Pereira και Vladimir Stojković έχουν κουνήσει μαντίλι.
⦁ Όλα τα παραπάνω σε διαφορετικά ποσοστά.

Μπορείτε να επιλέξετε όποια εξήγηση (ή συνδυασμό εξηγήσεων) θέλετε, λαμβάνοντας υπόψη ότι ΟΛΕΣ αποτελούν εικασίες και ούτε μία δεν βασίζεται σε πληροφορίες. Αυτό το ρίσκο υπάρχει πάντα όταν καμιά, μα καμιά πλευρά δεν αποφασίζει να τοποθετηθεί επί του θέματος... Τι να κάνουμε, θα περιμένουμε τις εξελίξεις του Ιανουαρίου, μετά τις οποίες είναι βέβαιο ότι κάποια από τις δύο πλευρές (ή και οι δύο) θα βρει επιτέλους τη μιλιά της!

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.