Πριν από λίγο καιρό είχαμε μεταφέρει εδώ την πρώτη συνέντευξη του Άγγελου Ποστέσκογλου ως προπονητή της Forest. Εννοείται ότι θα κάνουμε το ίδιο και με τον Sean Dyche, αφού μάλιστα την παραχώρησε στον λατρεμένο μας Colin Fray. Ο νέος τεχνικός υπεύθυνος των Reds παρουσιάστηκε κεφάτος, διπλωματικός και με αρκετές αναφορές στον σύλλογο, την ιστορία του (όπως την έζησε και ο ίδιος) και τον κόσμο του, προσπαθώντας να δώσει από την αρχή το σύνθημα της συσπείρωσης, που ήταν άλλωστε και ένας από τους κύριους λόγους της πρόσληψής του. Ας δούμε τι είπε, με τη χαρακτηριστική βαθιά και βραχνή φωνή του.

- Sean, πρώτα απ' όλα μπαίνω στον πειρασμό να σου πω "καλωσόρισες στο σπίτι σου". Καλωσόρισες στη Nottingham Forest.
"Ναι, κάπως έτσι νιιώθω. Νομίζω πως όλοι ξέρουν ότι όλα αυτά τα χρόνια έχω μιλήσει ανοιχτά για την αγάπη μου για τον σύλλογο, από το ξεκίνημα κιόλας της καριέρας μου που έγινε εδώ, με τον μεγάλο Brian Clough φυσικά. Δεν τα κατάφερα να μπω στην πρώτη ομάδα. Πέρασα όμως τρία όμορφα χρόνια ως μαθητευόμενος και ως νεαρός επαγγελματίας, έμαθα πολλά. Έχω υπέροχες αναμνήσεις από τότε που περπατούσαμε παράλληλα με τον ποταμό Trent, ο DelBoy (σ.σ. ο σκύλος του Clough) έτρεχε ανάμεσά μας και ακουγόταν από μακριά η φωνή του μάνατζερ. Είχε παίκτες-θρύλους τότε η ομάδα, τον Stuart Pearce, τον Nigel Clough, τον Des Walker. Κάποιοι από τους νεότερους είχαν παίξει μαζί με τον Gary Charles. Έχω κρατήσει επαφή προφανώς με τον Tony Loughlan (σ.σ. ήρθε κι αυτός στην ομάδα ως βοηθός του). Αυτός κατάφερε κι έπαιξε δύο φορές στην πρώτη ομάδα κι έβαλε κι ένα γκολ, και μπράβο του! Επίσης ο Billy Mercer (σ.σ. ο νέος μας προπονητής τερματοφυλάκων) ήρθε εδώ δανεικός, ενώ η ιστορία του Ian Woan και του Steve Stone στην ομάδα είναι πασίγνωστη. Παράξενο πράγμα, ξέρεις, να επιστρέφεις, αλλά και πολύ ωραίο, πολύ ευχάριστο. Ελπίζω να τα πάω καλά".

- Πώς είναι να ακούς τις λέξεις "Sean Dyche, επικεφαλής προπονητής της Nottingham Forest";
"Είναι από τα πράγματα που φαντάζεσαι ότι κάποια μέρα μπορεί να συμβούν. Όχι τόσο τον πρώτο καιρό της προπονητικής μου καριέρας, αλλά όταν τα πράγματα αρχίζουν ν' αλλάζουν για σένα -και για τη Forest, μ' έναν νέο ιδιοκτήτη που ήρθε και ανέβασε επίπεδο τον σύλλογο-, αρχίζεις και ν' αναρωτιέσαι. Ήρθε λοιπόν και η δική μου σειρά, και προφανώς και είμαι πολύ ευχαριστημένος και περήφανος που είμαι ο προπονητής της Forest, αυτό είναι βέβαιο".

- Οι πρώτες σου εντυπώσεις; Σίγουρα το προπονητικό κέντρο έχει αλλάξει λιγάκι από τότε που περπατούσατε πλάι στο ποτάμι για προπόνηση...
"Ναι, φυσικά, έχω παρακολουθήσει και πολλούς αγώνες στο City Ground, και πάντα μου κάνει εντύπωση ότι κάποια απ' αυτά που θυμάμαι είναι ακόμα άθικτα παρά τις τόσες αλλαγές. Ας πούμε το Α Block (σ.σ. τμήμα του Peter Taylor Stand, του οποίου πάντως δρομολογείται η κατεδάφιση) είναι πάντα εκεί κι αυτό είναι καλό, το Trent End έχει αλλάξει αλλά εγώ το παλιό το βλέπω ακόμα μπρστά μου, και φαντάζομαι τον θόρυβο που έβγαινε από κει. Η ατμόσφαιρα είναι πάντα το ίδιο καταπληκτική όπως την έχω ζήσει και ως μάνατζερ της αντίπαλης ομάδας, και ως οπαδός από την εξέδρα. Και με σεβάστηκαν, μου έδειχναν όταν δεν είχα δουλειά ότι ήμουν πάντα καλοδεχούμενος εδώ. Και είναι και οι αλλαγές, ας πούμε το προπονητικό κέντρο. Την τελευταία φορά που ήμουν εδώ, επί Steve Cooper, και ήρθα για καφέ, να δω τον Steven Reid και τον Andy Reid που γνώριζα, τότε ήταν που γίνονταν οι μεγάλες αλλαγές. Τα αποδυτήρια στο γήπεδο, οι χώροι κοινωνικής συναναστροφής, έχουν γίνει τόσες βελτιώσεις. Και από πλευράς ποδοσφαίρου φυσικά, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η όλη διάρθρωση αυτών που γίνονται εδώ είναι ένα θαύμα που συντελείται τα τελευταία χρόνια".

- Το ανέφερες κι εσύ, το ξέρω εγώ ότι ήσουν πολύ κοντά στον σύλλογο κι ας μην είχες εργασιακή σχέση μαζί του όπως τώρα. Παρακολουθούσες τακτικά την ομάδα να παίζει. Ποια είναι λοιπόν η γνώμη σου για τη Forest τα τέσσερα τελευταία χρόνια και ποιο είναι το επόμενο βήμα που θα κάνεις μαζί της;
"Κυρίως από την εποχή του Cooper, γιατί είδα τη δουλειά που έκανε και πόσο γρήγορα ανέτρεψε την προϋπάρχουσα κατάσταση. Αυτός ξεκίνησε τη διαδικασία, και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Παρεμπιπτόντως, ξερω πόσο σκληρή είναι η δουλειά μας και δεν λέω κακό ποτέ για κανέναν προπονητή. Και ήρθε η μέρα που έφυγε, και ήρθε ο Nuno Espírito Santo κι έκανε μια φανταστική σεζόν. Ο τελευταίος προπονητής είχε πολύ δύσκολο έργο. Το καταλαβαίνω. Όπως είπα και πριν, δεν τον αμφισβητώ. Ο κάθε προπονητής έχει τον δικό του τρόπο δουλειάς. Αλλά φυσικά με το πέρασμα των χρόνων φαίνεται και η δουλειά που έχει γίνει εκτός γηπέδου, με την οικονομική στήριξη, ταυτόχρονα με την εξέλιξη της ομάδας μέσα στο γήπεδο και τις πολύ καλές εμφανίσεις που έκανε και τις υπέροχες στιγμές που γνώρισε. Η περσινή σεζόν ήταν το αποκορύφωμα, ήταν φανταστική και κέρδισε το σεβασμό όλων. Εξαιρετική σεζόν. Ήδη έχω πει στους παίκτες πόσο θαύμαζα κάποιες εμφανίσεις τους, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, όπως και την ατμόσφαιρα στο City Ground. Εκεί πρέπει να επιστρέψουμε, να έχουμε εμείς το πάνω χέρι σε παλιά ποδοσφαιρική διάλεκτο, και ελπίζουμε να δώσουμε στον κόσμο αφορμή να χαρεί, να επιστρέψει και να ξανασυνδεθεί με την ομάδα. Δε νομίζω ότι αυτό είναι μακριά. Σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία, στο πέρασμα των χρόνων ο κόσμος της Forest έχει σταθεί πολύ δίκαιος. Δε νομίζω πως η ομάδα απέχει πολύ από το να βρει τον καλό της εαυτό. Φυσικά τα αποτελέσματα βοηθάνε σ' αυτό. Αλλά θεωρώ ότι πρώτα απ' όλα είναι οι εμφανίσεις, οι οποίες πρέπει να επιστρέψουν στη δίψα για τη νίκη που έχει δείξει η ομάδα τόσο πολλές φορές".

- Ναι, γιατί αυτή η ατμόσφαιρα, αυτή η ενότητα, ήταν κάτι μόνιμο τα τέσσερα τελευταία χρόνια, σωστά; Πόσο σημαντικό λοιπόν για σένα είναι να πάρετε μαζί σας τον κόσμο σ' αυτή την περιπέτεια, για να το θέσω έτσι;
"Πολύ σημαντικό. Τις δύο πρώτες σεζόν το ζητούμενο ήταν η σωτηρία, και η ομάδα το κατάφερε. Μετά ήρθε σαν καταπέλτης η περσινή χρονιά, οδηγώντας τον σύλλογο σ' έναν καινούργιο τρόπο σκέψης. Πάντα υπήρχε το όνειρο της επιστροφής στην Ευρώπη και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Υπάρχει όμως ακόμα πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει. Η Forest είναι ακόμα ένα πρότζεκτ που εξελίσσεται. Θυμάμαι που παλιά τερμάτιζε συνέχεια μέσα στην πρώτη τετράδα με εξάδα, πήγαινε σε ημιτελικά Κυπέλλου, κατακτούσε το League Cup. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί, και πιστεύω ότι το ξέρουν και ο σύλλογος και ο κόσμος. Είχαμε πάρει φόρα, τη χάσαμε για λίγο, και φυσικά πρέπει να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε αυτό. Να βρούμε το σωστό μείγμα παλιών και νέων παικτών και να φτιάξουμε μια ομάδα πολύ δυνατή επιθετικά, με οδηγό μια στιβαρή αμυντική βάση - κάτι που άλλωστε οι παίκτες έκαναν τόσο καλά στη θητεία του Nuno".

- Πώς θα είναι λοιπόν η Forest του Sean Dyche; Ποιο θα είναι το στυλ παιχνιδιού της; Υπάρχει ένα στατιστικό που νομίζω ότι θα... μισήσεις. Κάτι που σίγουρα θα θελήσεις να αναστρέψεις. Έχει 20 αγώνες να κρατήσει την εστία της ανέπαφη. 
"Είναι κάτι που στην Premier League μπορεί να γίνει κακιά αρρώστια. Στην αρχή, όταν έχεις να κρατήσεις το μηδέν πίσω κάποιους αγώνες, αλλά συνεχίζεις να νικάς και να παίρνεις βαθμούς, δε δίνεις σημασία. Και κάποια στιγμή φτάνεις τα 20 ματς. Και λες, κάτσε μια στιγμή, είχαμε αλληλεγγύη μεταξύ μας και τα καταφέρναμε τόσο αποτελεσματικά, ίσως κάπου να χαλαρώσαμε. Όχι απαραίτητα ως ομάδα, αλλά να κάνουμε κάποια λάθη εδώ κι εκεί. Φυσικά κι αυτό πρέπει να το διορθώσουμε, και ξέρω ότι το ξέρουν και οι ίδιοι οι παίκτες. Γίνεται πολύς λόγος για τις στατικές φάσεις κι όλα αυτά. Τα βασικά πρέπει πάντα να γίνονται, ξέρεις. Το να είμαστε δυνατοί, με καλή φυσική κατάσταση και οργανωμένοι είναι μια καλή αρχή. Θέλω όμως και να έχουν οι παίκτες ελευθερία. Είχα ήδη μια συνάντηση μαζί τους σήμερα. Θέλω να εκφράζονται. Σίγουρα υπάρχει ταλέντο μαζεμένο εδώ. Πώς θα βρούμε λοιπόν αυτή την ισορροπία; Να βάζουμε γκολ, να ξεσηκώνουμε τον κόσμο, αλλά να έχουμε και τη βάση που έχει υπάρξει τόσο δυνατό όπλο για μας στην περσινή φανταστική σεζόν. Η προσπάθεια να βρούμε αυτή την ισορροπία θα είναι κλειδί, πιστεύω".

- Την ομάδα πώς τη βρήκες, Sean; Μέχρι στιγμής, μόνο μία προπόνηση έχεις προλάβει να κάνεις. 
"Ναι, ήρθαμε χθες το βράδυ (σ.σ. Δευτέρα), έτσι για να πάρουμε μια γεύση από τους χώρους. Να πούμε ένα γεια με το προσωπικό που ήταν εδώ. Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα δουλειάς, αλλά στην ουσία θέλαμε να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τους παίκτες, να τους δώσουμε μια ιδέα από το τι περιμένουμε απ' αυτούς και τι μπορούν να περιμένουν αυτοί από μας. Να τους βάλουμε να ξαναπάρουν μπρος, να πιάσουμε τον παλμό μεταξύ τους. Είναι λίγο πεσμένη η ατμόσφαιρα, προφανώς λόγω των αποτελεσμάτων που δεν ήταν τα αναμενόμενα, αλλά σήμερα σα να ζωήρεψε το πράγμα. Θέλουμε αυτό να συνεχιστεί και να σχεδιάσουμε τα πλάνα μας για το πρώτο παιχνίδι, που είναι και μεγάλο. Το πρόγραμμα είναι βαρύ και πρωτόγνωρο για τους παίκτες, αλλά και για τον σύλλογο. Το αναγνωρίζουμε και θα κάνουμε τον σχεδιασμό μας μ' αυτό υπόψη. Σήμερα όμως σκοπός ήταν να γνωριστούμε καλύτερα, να πιάσουμε τον παλμό τους κι εκείνοι τον δικό μας και να τους βεβαιώσουμε ότι τους θεωρούμε καλούς παίκτες, να τους θυμίσουμε τι έχουν πετύχει και να δούμε πώς μπορούμε να χτίσουμε πάνω σ' αυτό, να αποκτήσουμε σταθερότητα στην απόδοσή μας, να επαναφέρουμε όλα όσα έκαναν και να τα πάμε ακόμα παραπέρα. Σεβαστό να στηρίζεσαι στο παρελθόν, και όπως είπα τα παιδιά ήταν φανταστικά πέρσι. Πώς λοιπόν μπορούμε να το προχωρήσουμε αυτό και να εγκαταστήσουμε σταθερές αξίες στην ομάδα; Αυτό είναι το μήνυμα.

- Ανέφερες πριν το προπονητικό σου επιτελείο. Τον Woan και τον Stone τους ξέρουν όλοι. Είπες και για τον Loughlan και τον Mercer. Αναρωτιέμαι πώς να νιώθουν κι εκείνοι σήμερα.
"Όλα αυτά τα χρόνια είχαμε όλοι μας σχέση με τη Forest, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Εγώ ως μαθητευόμενος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που έψαχνα τον δρόμο μου, ο Billy ήρθε δανεικός, ο Tony έπαιζε στις ημιεπαγγελματικές κατηγορίες ώσπου τον απέκτησε η Leicester, ήρθε εδώ, έπαιξε σε δύο ματς, πέτυχε κι ένα γκολ και δυστυχώς η καριέρα του διακόπηκε πρόωρα λόγω τραυματισμού. Για τους Woan και Stone η καριέρα τους μιλάει από μόνη της. Ο πρώτος έμεινε πολλά χρόνια στον σύλλογο και έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις, ενώ ο δεύτερος έκανε όσα έκανε μετά από τρία κατάγματα στα πόδια. Ο κόσμος το ξεχνάει αυτό. Μετά έπαιξε στην Εθνική Αγγλίας, και όταν πουλήθηκε ο σύλλογος έβγαλε ένα σωρό λεφτά. Είμαστε μια μάλλον ετερόκλιτη ομάδα, αλλά όλοι μας είχαμε κάποια σχέση με τη Forest στην πορεία μας κι αυτό είναι σημαντικό. Δε βασιζόμαστε στην ιστορία της Forest, αλλά τη γνωρίζουμε καλά. Γνωρίζουμε τον κόσμο της, τη σημασία αυτής της ιστορίας για τον σύλλογο. Η επιστροφή του, λοιπόν, σε αυτό που ήταν στη δεκαετία του 1980 και του 1990, όχι μόνο επί Clough αλλά και επί Frank Clark, που είναι φίλος μου κι έκανε κι εκείνος σπουδαία δουλειά εδώ. Χαίρομαι να βλέπω παίκτες-θρύλους και να τους χαιρετάω. Έχω λοιπόν διαρκείς δεσμούς με τον σύλλογο, όπως και τα άλλα παιδιά. Δεν στηριζόμαστε στο παρελθόν, αλλά είναι ωραίο για μας που επιστρέφουμε σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση, κι έχουμε την ευκαιρία να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι στην ιστορία του συλλόγου. Φυσικά κανένας προπονητής δεν είναι μεγαλύτερος από τον σύλλογο, και σίγουρα δεν είναι μεγαλύτερος από τον Clough! Δε νομίζω να το αμφισβητήσει κανείς αυτό. Έχουμε πάντως την ευκαιρία μας να τα πάμε καλά και να μας θυμούνται γι' αυτό".

- Σου δίνει, ας πούμε, και μια φόρα να ξεκινήσεις, σε σύγκριση με το να πας σ' έναν σύλλογο που δε γνωρίζεις καθόλου, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους προπονητές. Ναι, κάποιοι παίκτες επιστρέφουν στον παλιό σύλλογό τους ως προπονητές, αλλά τις περισσότερες φορές πηγαίνουν σ' ένα "κρύο" μέρος. Τι είδους πλεονέκτημα θεωρείς ότι δίνει αυτό σε σένα και τα άλλα παιδιά;
"Μπορώ απλώς να ελπίζω ότι θα μας δώσει το πλεονέκτημα να ξέρουν οι οπαδοί μας ότι ενδιαφερόμαστε για τον σύλλογο, λόγω της ιστορίας μας. Ενδιαφερόμαστε για τους οπαδούς, τους παίκτες, το σήμα στη φανέλα, και προσπαθούμε να προστατέψουμε αυτό το σήμα γιατί έχει την ιστορία του και είναι εμβληματικό για την ιστορία του ποδοσφαίρου γενικότερα. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό θα είναι δεδομένο, γιατί νοιαζόμαστε τον σύλλογο και θέλουμε να πετύχουμε. Το θέμα είναι να προστατέψουμε τον σύλλογο σ' αυτή την κρίσιμη εποχή. Έχει μπει σε μια παράξενη περίοδο, και η δουλειά μας είναι να τον βγάλουμε απ' αυτή. Όχι μόνο δική μου, αλλά και όλου του επιτελείου, των παικτών, που πρέπει να ξαναβρούν τον δρόμο προς τα εμπρός και ν' αρχίσουν να παίρνουν αποτελέσματα. Ελπίζω πως ο κόσμος θα σπεύσει να μας στηρίξει σ' αυτή την προσπάθεια. Είμαι σίγουρος, μάλλον".

- Έχεις κάποιο μήνυμα για τον κόσμο; 
"Μόνο να συνεχίσει να στηρίζει. Πέρασε δύσκολες στιγμές πρόσφατα, αλλά ξέρεις, έχω περάσει χρόνια που μπαινοβγαίνω εδώ. Από τα 16 μου μέχρι σήμερα. Ερχόμουν εδώ ως οπαδός, υπό την έννοια ότι ερχόμουν, ας πούμε, να δω τον Woan, τον Stone και τους συμπαίκτες τους να παίζουν. Έχω έρθει εδώ ως βοηθός προπονητή, ως κόουτς, ως μάνατζερ αντίπαλης ομάδας, και τώρα έρχομαι ως μάνατζερ της Forest. Ξέρω, λοιπόν, ότι ο κόσμος αγαπάει την ομάδα και το σήμα στη φανέλα της. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να παίξω το ρόλο μου, κι αυτό θέλουμε όλοι να κάνουμε. Να εξασφαλίσουμε ότι θα συνεχιστούν όσα καλά γίνονται εδώ και να χτίσουμε πάνω σ' αυτά".

- Θα πούμε περισσότερα για την Porto αύριο (σ.σ. στη συνέντευξη Τύπου). Θα κλείσω λοιπόν με το τραγικό συμβάν για τον Stuart Pearce, θρύλο κι αυτόν του συλλόγου, του οποίου ο γιος σκοτώθηκε. Έχεις κάποιο μήνυμα γι' αυτόν και την οικογένειά του;
"Ο Stuart είναι φίλος μου. Αυτό που συνέβη στην οικογένειά του ήταν απαίσιο. Το μόνο που μπορώ να τους ευχηθώ είναι να ξεπεράσουν όσο γίνεται πιο σύντομα αυτή τη δύσκολη περίοδο. Η καρδιά μας και οι ευχές μας είναι μαζί τους".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.