Ό,τι δεν πέτυχε ο πατέρας (εντάξει, ήταν αμυντικός!) σε 408 παιχνίδια με τη φανέλα της Forest (ένα μόλις γκολ), το πέτυχε ο γιος σε 90 λεπτά ένα απόγευμα του Νοέμβρη (δύο). Ο Des Walker καμάρωνε από τη σουίτα του, ο Tyler Walker φώναζε ότι είναι πάλι εδώ και έχει μέλλον σ' αυτή την ομάδα. Πόσο μακρινοί θα του φαίνονταν πια οι εφιάλτες του σοβαρού τραυματισμού και του... δανεισμού. Τον "έσωσε" η απόδοσή του σε ένα ματς του League Cup με τη Newcastle, και σήμερα με δύο γκολ "τσιμέντωσε" τη θέση του στις επιλογές του Mark Warburton, σε έναν αγώνα όπου παίζει να μην ήταν καν ο κορυφαίος!

Αλήθεια, ποιος ήταν ο κορυφαίος Red στο σημερινό παιχνίδι; O Tyler με τα δύο γκολ; Ο Ben Osborn με τις δύο ασίστ; Ο Barrie McKay που έκανε ό,τι ήθελε την άμυνα των Rangers; O Michael Mancienne με τις δεκάδες καίριες επεμβάσεις σε έδαφος και αέρα; Δύσκολο να βρεθεί, σε έναν αγώνα όπου δεν υστέρησε κανείς, στην καλύτερη ίσως εμφάνιση της Forest επί εποχής Warburton. Κάποια στιγμή η ομάδα θα ξεμπούκωνε, και ποια καλύτερη ευκαιρία θα έβρισκε παρά απέναντι στους... ματιασμένους Hoops, που σε 34 πλέον αγώνες στο City Ground στην ιστορία τους μετρούν 20 ήττες, 14 ισοπαλίες και ούτε μια νίκη; Μάλιστα πλέον χρεώνονται το χειρότερο ρεκόρ στην ιστορία της Football League, καθώς έχουν 29 ήττες στο γήπεδό μας σε αγώνες πρωταθλήματος - πράγμα που σημαίνει πως πέρασαν τη Grimsby, που έχει συμπληρώσει 28 ματς εκτός απέναντι στη Blackburn χωρίς νίκη. Ήθελε, αλλά σίγουρα δεν μπορούσε η ομάδα του Ian Holloway, ο οποίος λόγω ασθένειας είδε την αρχή του αγώνα από τις θέσεις των σχολιαστών της τηλεόρασης, κατέβηκε στο γήπεδο γύρω στο 40' και άκουσε τα σχολιανά του από το Peter Taylor Stand. Πού να ξεχάσουμε άλλωστε το χουνέρι που μας είχε κάνει με τη Blackpool το 2010, στερώντας μας τη διεκδίκηση της ανόδου και ένα ταξίδι στο Wembley ύστερα από πολύ καιρό, ή την περσινή ήττα στο Loftus Road που λίγο έλειψε να μας ρίξει στα τάρταρα;

Αφού οι δύο αντίπαλοι παρατάχθηκαν στο κέντρο και οι παίκτες αγκαλιασμένοι τήρησαν κι αυτοί τη σιγή ενός λεπτού τιμώντας τη Μέρα της Μνήμης για τα θύματα των παγκόσμιων πολέμων, η Forest, που είχε ξανά στην ενδεκάδα τον Daryl Murphy και τον Armand Traoré, αλλά εκτός 18άδας τους David Vaughan και Tendayi Darikwa, όπως και τον Ben Brereton, τα χρειάστηκε λίγο στην αρχή κόντρα στους Λονδρέζους που ήθελαν να αλλάξουν επιτέλους τη μοίρα τους. Σχολιάζοντας τα πρώτα λεπτά, ο γνωστός ρεπόρτερ της Nottingham Post Paul Taylor ανέφερε ότι είχε χάσει ήδη το λογαριασμό μετρώντας τις κόντρες που έβαζε ο αρχηγός Mancienne στους αντιπάλους του. Αλλά είπαμε, αυτά μόνο στην αρχή. Γιατί μόλις στο 13', όταν ο Kieran Dowell βρήκε στην περιοχή τον Walker και ο μικρός, που προτιμήθηκε αντί του Jason Cummings για το αρχικό σχήμα, πλάσαρε τον Alex Smithies δικαιώνοντας νωρίς νωρίς τον μάνατζερ για τη συμμετοχή του, όταν η κερκίδα τραγούδησε το πρώτο "He's one of our own" δείχνοντας τη λατρεία της για ένα παιδί που βγήκε από τα σπλάχνα της ομάδας μας, το City Ground είχε ήδη αρχίσει να κατηφορίζει για τους φιλοξενούμενους.

Ο Mancienne συνέχισε να μη χάνει κεφαλιά για κεφαλιά και τάκλιν για τάκλιν, μπροστά McKay, Dowell και Osborn κεντούσαν ψιλοβελονιά και ακολούθησε ένα ονειρεμένο ημίχρονο που ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο: ένα ακόμα γκολ. Μετρήστε φάσεις: Στο 19' μετά από ωραίο συνδυασμό McKay, Murphy και Dowell ο τελευταίος γλίστρησε τελευταία στιγμή πριν σουτάρει από ευνοϊκή θέση. Στο 20' από τον Dowell στον Osborn κι από εκεί στον Walker, που σουτάρει άουτ από το ύψος της περιοχής. Στο 29' οι Reds κυκλοφορούν υπέροχα τη μπάλα και ο Walker ως τελικός αποδέκτης κοντράρεται, ριμπάουντ ο McKay, σουτ, ο Jake Bidwell αποκρούει πάνω στη γραμμή και στο κόρνερ με κομπίνα οι McKay και Dowell βγάζουν σε θέση βολής τον Osborn, τον οποίο προλαβαίνει η άμυνα. Στο 33' ο Walker στον αιφνιδιασμό αντί να τελειώσει τη φάση ο ίδιος γυρίζει στον Osborn που σουτάρει και η μπάλα κόβεται από το χέρι του Jack Robinson που τον στηρίζει στο έδαφος ενώ έχει πέσει για το τάκλιν - μια φάση που κατ' εμέ ποτέ δεν πρέπει να σφυρίζεται πέναλτι. Στο 34' ο πρώην Ranger Traoré ξεφεύγει από τον David Wheeler, κάνει μια φαρμακερή σέντρα από την οποία δεν επωφελείται κανείς και στην εξέλιξη της φάσης ο Liam Bridcutt σουτάρει άουτ. Στο 40' ο Murphy δεν προλαβαίνει να σουτάρει πριν του βάλουν την κόντρα. Το γήπεδο έχει πάρει φωτιά, ακόμα και ο συνήθως... ξινός Sky αποφαίνεται: "Forest absolute magic". Η απόλυτη μαγεία ολοκληρώνεται στο 44' με κάθετη μπαλιά του Osborn, ντρίμπλα του Dowell στον Smithies και πλασέ στο κενό τέρμα. 2-0, που στο 45' παρά λίγο να γίνει 3-0, με την κεφαλιά ελάχιστα άουτ του Murphy από τη σέντρα του Walker.

O Holloway δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Βάζει τον Matt Smith και -κυρίως- τον Jamie Mackie, που ξέρει καλά τα κατατόπια μετά τη θητεία του στη Forest. O Σκοτσέζος παρά λίγο να τον δικαιώσει αμέσως, αλλά η κεφαλιά του από καλή θέση στο 48' από τη σέντρα του Conor Washington περνάει έξω από την εστία του Jordan Smith. Η QPR δεν θα σηκώσει ποτέ κεφάλι, αφού στο 52' δέχεται και τρίτο γκολ από κλέψιμο των Reds στο κέντρο και ψηλοκρεμαστή σέντρα του Osborn στο δεύτερο δοκάρι, όπου έρχεται με φόρα ο McKay και καρφώνει τη μπάλα στα δίχτυα. Δύο λεπτά αργότερα πάλι ο McKay αναγκάζει τον Smithies να πέσει και να αποκρούσει το συρτό σουτ του για να γλιτώσει τα χειρότερα. Κι αφού στο 66' ο Mackie αστοχεί ξανά σε κεφαλιά από σέντρα του Bidwell και ο Mancienne ξαναπιάνει δουλειά στα μετόπισθεν, έρχεται στο 78' ο Murphy που πλασάρει με τη μία σε σέντρα του McKay αλλά δε βρίσκει τέρμα για εκατοστά. Στο 84' ο McKay κάνει φοβερή κούρσα από τα αριστερά, σεντράρει στο δεύτερο δοκάρι κι από δύσκολη γωνία ο Walker σκοράρει ξανά με δυνατό βολέ. Και στο 93' ο Mustapha Carayol, που έχει μπει αλλαγή, "χορεύει" την άμυνα αλλά ο Smithies σώζει. "Αχ" από όλους τους οπαδούς της Forest εκτός από έναν, τον Luke Carter, που ανεβάζει στο facebook τη φωτογραφία του κουπονιού του. Έχει στοιχηματίσει ο αθεόφοβος 4-0 υπέρ της Forest με τον Walker να πετυχαίνει το πρώτο γκολ. Απόδοση; 66! Σε καλή μεριά...

Κάπως έτσι η Forest βρέθηκε στην 8η θέση, έναν μόλις βαθμό πίσω από την 6η Derby που συνετρίβη στην έδρα της με 4-1 από τη Reading (εμείς φταίμε που τους κάναμε να πάρουν μπρος!). Εντάξει, αύριο η Middlesbrough αντιμετωπίζει την ανεκδιήγητη φέτος Sunderland και με νίκη ανεβαίνει εκείνη στην εξάδα και αυξάνει τη διαφορά μας από τη ζώνη των πλέι-οφ στους δύο βαθμούς. Ε, και; Μετά από την οδυνηρή παρένθεση του Madejski, το νερό ξαναμπαίνει στο αυλάκι και η Forest επισκέπτεται με άλλον αέρα το St. Andrew's για να αντιμετωπίσει, μετά την τελευταία διακοπή του 2017 λόγω Εθνικών ομάδων, τη Birmingham που δεν βγάζει ακριβώς και μάτια φέτος. Ώρα να στοχεύσουμε πιο ψηλά. Το δρόμο αρχίζουμε να τον βρίσκουμε!

Forest: Smith, Lichaj, Worrall, Mancienne, Traoré, Bridcutt, Osborn, Walker, Dowell (Μπουχαλάκης 77'), McKay (Ward 86'), Murphy (Carayol 85').
QPR: Smithies, Bidwell, Robinson, Lynch, Baptiste, Freeman (N'Gbakoto 74'), Scowen, Luongo, Wheeler (Mackie 46'), Washington, Sylla (Smith 46').
Σκόρερς: Walker 13', 84', Dowell 44', McKay 52'.
Διαιτητής: Tim Robinson. Κίτρινες: Walker 73' - Freeman 70'.
Θεατές: 24.021 (Forest: 22.341).

Mark Warburton: "Φοβερό αποτέλεσμα, και είμαι πανευτυχής τόσο για τους παίκτες όσο και για τον κόσμο. Όπως πάντα, υπάρχουν και πράγματα που πρέπει να μας γίνουν μάθημα, καθώς δεν ξεκινήσαμε σε φουλ ταχύτητα στα πρώτα 5-10 λεπτά, ενώ και στο δεύτερο ημίχρονο οπισθοχωρήσαμε πολύ. Δημιουργήσαμε πάμπολλες ευκαιρίες απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα όπως η QPR που ήρθε εδώ μετά από δύο πολύ καλά αποτελέσματα (σ.σ. νίκησε στην έδρα της και τους δύο σημερινούς πρωτοπόρους, 2-1 τους Wolves και 1-0 τη Sheffield United). Έχουμε παίξει και σε άλλους αγώνες τόσο καλά όσο σήμερα, απλώς δεν είχαμε εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες μας. Σήμερα το κάναμε, και αυτή ήταν η διαφορά σε τελική ανάλυση. Θέλαμε να πάμε στη διακοπή μετά από μια καλή εμφάνιση και μια νίκη, και αυτό ακριβώς κάναμε. Το σημαντικό τώρα είναι να μάθουμε από αυτό και να χτίσουμε πάνω σε αυτό όταν επιστρέψουμε μετά από δύο εβδομάδες. Ο Walker ήταν πολύ καλός στις προπονήσεις, και είναι ζωτικής σημασίας για κάθε παίκτη να βρίσκει το δρόμο του προς την πρώτη ομάδα. Αν προπονείσαι καλά και δουλεύεις σκληρά θα πάρεις την ανταμοιβή σου, και ο Tyler άξιζε την ευκαιρία που του δόθηκε. Παίζουμε συνήθως με έναν επιθετικό, οπότε ήταν δύσκολο για τον Tyler καθώς έχουμε και τον Murphy, τον Cummings και τον Απόστολο Βέλλιο στο ρόστερ μας. Ήταν όμως εξαιρετικά υπομονετικός και άρπαξε την ευκαιρία του όταν του παρουσιάστηκε. Σήμερα κάθε φορά που βγαίναμε μπροστά ήμασταν πολύ καλοί και τους κάναμε ζημιά. Χρειαζόμασταν το τρίτο γκολ για να καθαρίσουμε το παιχνίδι και ήταν πολύ καλό που το πετύχαμε. Κάθε φορά που τους κόβαμε και βγαίναμε μπροστά δείχναμε πολύ επικίνδυνοι".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.