Θα πρέπει να περιμένουν ακόμα οι Reds για την πρώτη φετινή τους νίκη. Σκληρό να χάνεις τη νίκη στα τελευταία λεπτά, αλλά ακόμα πιο σκληρό να ηττηθείς κι από πάνω, σενάριο στο οποίο η ομάδα έφτασε επίσης πολύ κοντά. Προηγήθηκε με κάτι που ο πληθωρικός Μανώλης Μαυρομμάτης θα ονόμαζε "σουτ-τηλεφώνημα", παρά λίγο να εδραιώσει την κυριαρχία της με ένα ακόμα λίγο αργότερα, τελικά όμως η σούμα έγραψε πάλι έναν βαθμό, και πάλι ευχαριστημένοι να είμαστε αφού θα μπορούσε να ήταν και κανένας. Και μιας και μπλέξαμε με τηλεπικοινωνίες, θα σας εξηγήσω γιατί ο αποψινός αγώνας ήταν... 3G.

Το πρώτο από αυτά λεγόταν Lewis Grabban. Πολλοί απαίτησαν (για να μην πω λύσσαξαν) να ξεκινήσει στη θέση του Daryl Murphy. Πράγματι, αυτή ήταν μία από τις τέσσερις αλλαγές του Aitor Karanka στο αρχικό σχήμα (οι άλλες ήταν ο Tobias Figueiredo αντί του Michael Dawson που μάλλον είχε κάτι παραπάνω από "κράμπες" στο τέλος του αγώνα στο Ashton Gate, o Jack Colback στη θέση του Ben Watson και ο Joe Lolley αντί του Diogo Gonçalves). Περιμέναμε να αρπάξει την ευκαιρία, και σίγουρα θα το ήθελε κι αυτός. Μπορούσε όμως; Προσπάθησε φιλότιμα, αλλά ήταν πάντα ένα βήμα πίσω, κι έτσι επέτρεπε στον προσωπικό του αντίπαλο (τις περισσότερες φορές τον Kyle Bartley) να του βάζει την κόντρα. Αποκορύφωμα της αργής σκέψης του η φάση του 38', όταν το κακό γύρισμα του Oluwatosin Adarabioyo του έκανε δώρο τη μπάλα μέσα στην περιοχή, όμως άργησε χαρακτηριστικά να ντριμπλάρει τον γκολκίπερ Sam Johnstone, περσινό συμπαίκτη του στην Aston Villa, και η μεγάλη ευκαιρία κατέληξε σε ένα σκοτωμένο σουτ του Lolley. Η ομάδα δούλεψε γι' αυτόν, αλλά δεν έδειξε να βρίσκεται ούτε καν στο επιθυμητό επίπεδο φυσικής κατάστασης και εκρηκτικότητας (μην ξεχνάμε ότι έχασε κι ένα κομμάτι της προετοιμασίας). Δεν έχει συνηθίσει να παίζει φουνταριστός, γύριζε λοιπόν πολύ πίσω για να πάρει τη μπάλα αφήνοντας μπροστά τον Gil Dias ή τον Lolley. Του έλειπε, βρε αδερφέ, το μαχαίρι στα δόντια. Όταν δεν τον κόντραραν, πότε έπιανε αέρα (13'), πότε δεν έβρισκε τέρμα (22'), πότε τον νικούσε ο Johnstone (29'), ενώ στη μοναδική στιγμή που πήγε να πανηγυρίσει (κεφαλιά στο 89' σε κόρνερ του Gonçalves) o Jake Livermore έβαλε το κεφάλι του κι έδιωξε πάνω στη γραμμή.

Ας πάρουμε τώρα την περίπτωση του Dwight Gayle. Του παίκτη που πήγε στη West Brom μόλις χθες, και μάλιστα όχι με μεταγραφή, αλλά με δανεισμό για όλη τη σεζόν από τη Newcastle για να καλύψει το κενό του Jay Rodriguez, ο οποίος μάλλον απόψε έπαιξε το τελευταίο του ματς με τους Baggies καθώς επιστρέφει στη μεγάλη κατηγορία (πιθανότατα με τη φανέλα της Burnley). Αντιλαμβάνεστε, φαντάζομαι, τα συναισθήματα ενός παίκτη που κατεβαίνει κατηγορία ενώ έχει δείξει πόσο καλός είναι. Συν το ότι ακόμα και ο νυν προπονητής του Darren Moore παραδέχθηκε ότι δεν είναι ακόμα στην αγωνιστική κατάσταση που πρέπει. Δεν είχε σημασία. Ο Moore τον έριξε στο ματς αμέσως μετά την ψυχρολουσία του γκολ της Forest κι αυτός κόντεψε να το γυρίσει μόνος του. Ήταν παντού και πάντα, δύο φορές σημάδεψε τα δοκάρια: στο 82', όταν δηλαδή η Forest θα μπορούσε ήδη να προηγείται 2-0, και βρέθηκε τετ α τετ με τον Costel Pantilimon, και στην αμέσως επόμενη επίθεση μετά το 1-1 της ομάδας του, όταν η σέντρα του σκόρερ Matt Phillips ξεγέλασε τον Ρουμάνο και βρήκε το οριζόντιο δοκάρι και στην επαναφορά o Gayle την έστειλε να ξαναχτυπήσει με δύναμη στη μπάρα της εστίας μας. Ένας διαρκής πονοκέφαλος, η παρουσία του οποίου δίνει αυτόματα πολλές ελπίδες στη West Brom για άμεση επιστροφή στην Premiership.

Το τρίτο G ήταν ο κύριος της φωτογραφίας. Απόψε ο Adlène Guédioura γύρισε το χρόνο έξι ολόκληρα χρόνια πίσω, όταν δηλαδή μας πρωτοσυστήθηκε ως δανεικός από τους Wolves. Ένας παίκτης που όργωνε το κέντρο και ήταν μέσα σε όλες τις διεκδικήσεις, που βοηθούσε στην άμυνα με κεφάλι και πόδια, που άνοιγε περίφημες μπαλιές μπροστά (όπως αυτή στον Grabban στο 48', με τον Bartley και πάλι να κόβει) και που έλυσε τον γόρδιο δεσμό στο 59', με το σήμα κατατεθέν του, το σουτ-τηλεφώνημα που λέγαμε: κέρδισε τη μπάλα έξω από την περιοχή, απέφυγε έναν αντίπαλο και με χαμηλό δεξί σουτ δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Johnstone. Δέκα λεπτά πριν συμπληρωθεί το 90λεπτο θα μπορούσε από ήρωας να γίνει σούπερ ήρωας, όταν κέρδισε τη μπάλα έξω από την περιοχή μας, προχώρησε και πριν φτάσει στη σέντρα σούταρε με όλη του τη δύναμη. Ο Johnstone, που κάτι είχε ψυλλιαστεί και το είχε βάλει στα πόδια προς τα πίσω, με τα ακροδάχτυλά του έδιωξε σε κόρνερ, αποτρέποντας έτσι το γκολ της σεζόν (τουλάχιστον) στην Championship. Πολύ λίγος ο τίτλος του Man of the Match για τη σημερινή εμφάνιση του Αλγερινού, που δείχνει ξανανιωμένος και πολύ πιο μυαλωμένος από "τότε"...

Δεν έλειψαν οι καλές προσωπικές αποδόσεις από τη Forest απόψε. Σχεδόν με θαυμασμό είδαμε πώς ο Figueiredo όχι απλώς έχει ξεπεράσει τον τραυματισμό του, αλλά έγινε και πάλι το στοιχειό που τρομοκρατούσε τους αντίπαλους επιθετικούς, χωρίς να φοβάται να κουβαλήσει τη μπάλα ή να δώσει την κάθετη πάσα με επιτυχία. Απολαύσαμε την ευχέρεια του Dias στο χειρισμό της μπάλας και τη ντρίμπλα πριν τον καταβάλει η κούραση. Διαπιστώσαμε και πάλι πόσο πολύτιμος είναι ο Lolley, και τι παιχταράς θα ήταν αν στο πάθος και τη δύναμή του κάποια στιγμή πρόσθετε και καλά τελειώματα (39', 43', 52') - στο κάτω κάτω, αυτός ήταν που ως πιτσιρικάς κάποτε είχε βάλει 88 γκολ σε 83 ματς! Και αισιοδοξήσαμε με τη νέα πολύ καλή εμφάνιση του João Carvalho και τις "γλυκές" του πάσες. Δύο από αυτές (αποδέκτες ο Lolley στο 43' και ο Dias στο 65') θα μπορούσαν να αποφέρουν έστω ακόμα ένα γκολ. Αποθεώθηκε κατά την αλλαγή του από ένα κατάμεστο City Ground, που πίστευε ακόμα στη νίκη...

Η West Brom, με τις πρασινοκίτρινες ρετρό εμφανίσεις της, έπαιξε πάνω κάτω όπως περιμέναμε. Και φυσικά δεν περιμέναμε να μας υποτιμήσει όπως τη Bolton στην πρεμιέρα. Πήγε να αιφνιδιάσει στην αρχή, αλλά η Forest πήρε γρήγορα τον έλεγχο του αγώνα, οπότε κάθισε και περίμενε. Έκανε ακριβώς τις μισές τελικές από μας (10 έναντι 20) και έχασε κατά κράτος την κατοχή μπάλας (41-59%). Μέχρι το 80' οι κυριότερες ευκαιρίες της ήταν δύο ψαλίδια του Rodriguez μπροστά στο τέρμα μας, που έστειλαν τη μπάλα πάνω από τα δοκάρια (στο 5' και στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους, τη δεύτερη φορά από θέση οφσάιντ). Προφανώς περίμενε να κουραστούμε και να χτυπήσει μετά. Αν δεν έμπαινε και το γκολ του Guédioura, το πλάνο της θα λειτουργούσε μια χαρά. Μετά το 80' ήταν σα να έπαιζε με παίκτη παραπάνω. Ο κεραυνός του Phillips στο 87' στο κλειστό "Γ" του Pantilimon ήταν ένα φοβερό γκολ, κι αν ήταν πιο εύστοχη ή τυχερή θα μας ανάγκαζε στο εξής να προσευχόμαστε να μην την αντιμετωπίζουμε στο πρώτο εντός έδρας ματς της σεζόν. Γιατί το λέω αυτό; Μα, γιατί τα τελευταία 21 χρόνια σε τέτοιο ματς μόνο αυτή μας έχει νικήσει (0-1 την περίοδο 2009-'10, σκορ-μαγική εικόνα με τον υπογράφοντα παρόντα στο West Bridgford Upper, με αυτογκόλ-καραμπόλα του Wes Morgan και με τον Robbie Earnshaw να χάνει πέναλτι).

Αυτό το 80'... Από τη στιγμή που ο Guédioura απέτυχε για λίγο να νικήσει τον Johnstone από τα 60 μέτρα, η κούραση βάρυνε απελπιστικά τα πόδια των Reds, παρά τις τέσσερις αλλαγές. Άρχισαν οι ήττες στις προσωπικές μονομαχίες, οι λάθος πάσες ακόμα και σε ελάχιστη απόσταση, κάποια δείγματα πανικού σε μια άμυνα που είχε σταθεί απόλυτα στο ύψος της με κορυφαίους τον Figueiredo και τον αρχηγό για μια βραδιά Danny Fox. O Karanka έβγαλε τους δύο πιο κουρασμένους παίκτες του, τον Dias και τον Carvalho, αλλά δεν πήρε κάτι ανάλογο από τους αντικαταστάτες τους. Αν ο Goncalves πρόσφερε κάποιες κούρσες και ένα-δυο καλά στημένα, ο Hillal Soudani ήταν απίστευτα τρακαρισμένος και δεν πρέπει να έκανε ούτε μια σωστή πάσα στα δέκα περίπου λεπτά που αγωνίστηκε.

Είναι, όμως, ακόμα αρχή. Η Forest και πάλι έδωσε δείγματα πολύ καλού ποδοσφαίρου, και δίκαια ελπίζει ότι το Σάββατο, πάλι στο City Ground απέναντι στη Reading, μπορεί να πάρει το πρώτο της τρίποντο στο φετινό πρωτάθλημα. Απόψε έγινε μόνο ένα ματς ακόμα, με τη Middlesbrough να επικρατεί με 3-0 εντός έδρας της Sheffield United. Η υπόλοιπη αγωνιστική θα διεξαχθεί στις 21 και 22 Αυγούστου!

Και κάτι τελευταίο: η πολυαναμενόμενη (;) επιστροφή του Oliver Burke στο City Ground έμεινε τελικά στα χαρτιά, αφού ο νεαρός δεν είδε ποτέ το νεύμα του Moore για να μπει στον αγώνα και παρέμεινε στον πάγκο ως το τέλος.

Forest: Pantilimon, Darikwa, Figueiredo, Fox, Osborn, Guedioura, Colback, Dias (Goncalves 77'), Carvalho (Soudani 84'), Lolley, Grabban.
West Brom: Johnstone, Adarabioyo, Bartley, Hegazi, Gibbs, Phillips, Livermore, Morrison (Gayle 61'), Brunt, Barnes, Rodriguez (Robson-Kanu 93').
Σκόρερς: Guédioura 59' - Phillips 87'.
Διαιτητής: Darren England. Κίτρινες: Colback 54', Guedioura 90' - Bartley 36'.
Θεατές: 27.850 (Forest: 25.893).

Aitor Karanka: "Το κυριότερο συναίσθημά μου είναι μάλλον η απογοήτευση μετά απ' αυτό, όμως είμαι ικανοποιημένος και περήφανος για την εμφάνισή μας. Είπα πριν τον αγώνα ότι η West Brom είναι πολύ καλή ομάδα, εμείς όμως ήμασταν καλύτεροι και θα έπρεπε να είχαμε νικήσει. Είχαμε ευκαιρίες να σκοράρουμε και στο πρώτο ημίχρονο και μετά το γκολ που πετύχαμε, αλλά όταν δεν βάζεις και το καθοριστικό δεύτερο γκολ ένα λάθος απέναντι σε μια ποιοτική ομάδα αρκεί για να τιμωρηθείς. Πάντως οφείλω να είμαι αισιόδοξος, αφού αν παίζουμε όπως απόψε θα κάνουμε πολλές νίκες φέτος. Από την αρχή της προετοιμασίας προπονούμαστε πολύ καλά, και αυτός είναι ο λόγος που ήθελα να τελειώνουμε με τις μεταγραφές μας πριν αρχίσει η σεζόν. Δουλεύουμε ως ομάδα εδώ και πέντε-έξι εβδομάδες και έχουμε δείξει ότι μπορούμε να παίξουμε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Τον Guédioura τον γνωρίζω από τότε που ήρθα στην Championship και εκείνος έπαιζε στη Watford. Πέρσι είδα ότι του έλειπε πολύ η αυτοπεποίθηση, αλλά τώρα είναι ένας εντελώς διαφορετικός παίκτης, αυτός που ήξερα πριν από τρία χρόνια. Στο τέλος της περσινής περιόδου του είπα να πάει να ξεκουραστεί και να επιστρέψει ως ο παίκτης που όλοι ξέρουμε ότι μπορεί να είναι. Ο κόσμος εδώ τον λατρεύει, και πλέον βλέπετε ότι πιστεύει στον εαυτό του και απολαμβάνει να παίζει μπάλα με τους συμπαίκτες του. Θεωρούμε ότι έχουμε αυξήσει την ποιότητά μας στην επίθεση, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι δεν κερδίσαμε αυτό το παιχνίδι. Πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες μας και να εξασφαλίζουμε τη νίκη σε αγώνες όπου την αξίζουμε".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.