Μόλις προχθές (30/1) είχε τα γενέθλιά του. Και το δώρο ήταν ένα όνειρο ζωής: να παίξει στην Αγγλία. Ο Alexander Milošević, για τους φίλους Alex, είναι ένα από τα πολλά παιδιά του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία - από τα τυχερά που οι γονείς τους είχαν τρόπο να ξεφύγουν και να εγκατασταθούν σε χώρες πιο ήρεμες. Ένας Σουηδός σέντερ μπακ με καταγωγή από αυτό το πολύπαθο κομμάτι των Βαλκανίων (Anel Ahmedhodzic) έφυγε από τη Forest πριν λίγες μέρες για να επιστρέψει στην αγαπημένη του Malmö, ένας άλλος, σαφώς πιο έμπειρος και διεθνής με την Εθνική Ανδρών της Σουηδίας, τον αντικατέστησε.

Ο πατέρας του, ο Goran, ήταν μετανάστης από τη Σερβία. Η μητέρα του, η Monica, Σουηδέζα με καταγωγή από τη γειτονική Φινλανδία, ήταν προφανώς αυτή που του χάρισε τα μάλλον βόρεια χαρακτηριστικά του. Γεννήθηκε το 1992 στο Rissne της Σουηδίας, και αφού του άρεσε η μπάλα, με τέτοιο μπόι (1,92 μ.) ήταν μεγάλη η πιθανότητα να γίνει σέντερ μπακ. Ξεκίνησε από την ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του, πριν μετακομίσει στα 18 του στη Vasalunds κι από κει στην ΑΙΚ Στοκχόλμης, την ομάδα που υποστήριζε από παιδάκι, με την οποία πήρε και την πρώτη γεύση από επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε ηλικία 20 ετών και έμεινε στις τάξεις της ως το 2015 (86 συμμετοχές - 4 γκολ, τα μόνα επαγγελματικά του ως τώρα), όταν και αποφάσισε να κυνηγήσει την τύχη του στο εξωτερικό, και δη στην Τουρκία με τη φανέλα της Beşiktaş. 

Τα πράγματα βέβαια δεν πήγαν όπως τα περίμενε. Σε δύο χρόνια στην Πόλη, κατάφερε να παίξει μόλις σε 7 ματς, ταλαιπωρημένος και από έναν τραυματισμό στους χιαστούς, και τον υπόλοιπο χρόνο τον πέρασε δανεικός από δω κι από κει: αρχικά στη Γερμανία με το Ανόβερο (10 ματς) και τη Darmstadt (20) και τελικά πάλι στην Τουρκία με την Çaykur Rizespor (6 ματς). Όπως ήταν λογικό δεν ανανέωσε, και προτίμησε να επιστρέψει στην ΑΙΚ, με την οποία έπαιξε 33 φορές, συμπεριλαμβανομένων και των φετινών προκριματικών του Europa League απέναντι στην ιρλανδική Shamrock Rovers και τη δανέζικη Nordsjælland. Μετά έληξε το συμβόλαιό του, γι' αυτόν άλλωστε το λόγο αποκτήθηκε εκτός "παραθύρου" μεταγραφών ως ελεύθερος και υπέγραψε στους Reds ως το καλοκαίρι του 2020.

Σε επίπεδο Εθνικών ομάδων, έπαιξε μερικά ματς με τη Σερβία Κ17, αλλά από κει και πέρα αφοσιώθηκε στη Σουηδία (35 συμμετοχές με τις ομάδες Κ18-Κ23), και μάλιστα έφτασε και τη "μεγάλη" Εθνική, αγωνιζόμενος 8 φορές κυρίως σε φιλικά, με τελευταίες τις πρόσφατες εμφανίσεις του απέναντι σε Φινλανδία και Ισλανδία. Τη μεγαλύτερη διεθνή επιτυχία του, πάντως, τη γνώρισε με την Κ21, κατακτώντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2015 στην Τσεχία (πρώτη φορά στην ιστορία της Σουηδίας), με νίκη στα πέναλτι στον τελικό επί της Πορτογαλίας των σημερινών παικτών του Ολυμπιακού José Sa και του ΠΑΟΚ Sérgio Oliveira. Η Σουηδία προκρίθηκε έτσι και για τους Ολυμπιακούς της Βραζιλίας, όπου ο Milošević ήταν πάλι παρών, αλλά το τουρνουά ήταν αποτυχημένο αφού η ομάδα του τερμάτισε τελευταία στον όμιλό της.

Οι πρώτες του δηλώσεις ως Red: "Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα τις δύο τελευταίες μέρες για να έρθω και να τακτοποιηθούν όλα. Όταν πας σε μια νέα ομάδα είναι σημαντικό να ξέρεις ότι ο μάνατζερ σε θέλει. Η Forest είναι μια 'κλασική' ομάδα. Οι φίλοι μου που παίζουν στην Αγγλία μου μίλησαν για ένα εξαιρετικό γήπεδο με φανταστικό κόσμο και ένα ρόστερ γεμάτο ποιότητα φέτος, οπότε η επιλογή μου ήταν εύκολη. Πάντω δίνω το 100% του εαυτού μου και, παρ' όλο που είμαι ψηλός, μου αρέσει το παιχνίδι με τη μπάλα κάτω. Βέβαια η κύρια δουλειά μου είναι η άμυνα, και γι' αυτή βρίσκομαι εδώ. Είμαι ενθουσιασμένος με την πρόκληση της Championship και δεν βλέπω την ώρα να ξεκινήσω".

Καλωσόρισε λοιπόν σε μια χώρα όπου συνήθως οι Σουηδοί "πιάνουν", κι ας ευχηθούμε να συνεχιστεί η παράδοση και σε μας...

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.