Ό,τι άρχισε ωραία τελείωσε με πόνο απόψε στο City Ground, όπου η Aston Villa μάς παρέδωσε κάποια δωρεάν μαθήματα σχετικά με το τι πρέπει να κάνει σε αυτή τη φάση της σεζόν μια ομάδα που κυνηγάει ακόμα έναν στόχο: το αποτέλεσμα μετράει πάνω απ' όλα, και δεν έχει σημασία με ποιο τρόπο θα το πάρεις. Ατυχώς, οι δικοί μας εμφανίστηκαν και πάλι με περισσή αφέλεια, σε έναν αγώνα όπου με νίκη θα είχαν ήδη μπει στην εξάδα. Και με ήττα, πάντως, βρίσκονται μόλις τρεις βαθμούς μακριά από την έκτη θέση και πέντε από την πέμπτη, οπότε η προσπάθεια μπορεί -και οφείλει- να συνεχιστεί.

Αυτή τη φορά η παρουσία του Βαγγέλη Μαρινάκη στα επίσημα δεν έφερε γούρι (γλυκάθηκε ο ισχυρός άνδρας του συλλόγου και πήγε για δεύτερο σερί ματς στο City Ground, στην ίδια εξέδρα μάλιστα όπου βρίσκονταν και οι δικοί μας Γιάννης Πλευράκης και Ιάσων Κρητικός). Το εντυπωσιακό ξεκίνημα, έστω και αν ακολούθησε η τάχιστη και εις διπλούν απάντηση της Villa, έδωσε πολλές υποσχέσεις ότι μπορεί να φτάναμε σε κάτι παρόμοιο με το εντυπωσιακό 5-5 του πρώτου γύρου στο Villa Park. Αλλά αυτή τη φορά ο Lewis Grabban και ο Matty Cash ήταν εκτός 18άδας ως τραυματίες, ενώ ο Joe Lolley και ο João Carvalho έμειναν σε πολύ ρηχά νερά. Και ειδικά όποτε ο πρώτος βγαίνει εκτός αγώνα, έχουμε πρόβλημα. Το έχουμε δει πολλές φορές το έργο φέτος...

O Carvalho πήρε επιτέλους την ευκαιρία του ως βασικός, για πρώτη φορά επί θητείας Martin O'Neill. Το ίδιο και ο Karim Ansarifard, αφού ο Βορειοϊρλανδός προπονητής αποφάσισε να ανταμείψει τους δύο παίκτες για την απόδοσή τους απέναντι στη Hull το περασμένο Σάββατο με θέσεις στο αρχικό σχήμα (Daryl Murphy και Léo Bonatini κάθισαν στον πάγκο και κατά τα άλλα η 18άδα παρέμεινε ίδια κι απαράλλαχτη). Να πούμε ότι άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά, θα πούμε ψέματα. Ή ότι ο Pelé πλησίασε καν την εμφάνιση του Σαββάτου. Εδώ που τα λέμε, όλη η ομάδα, παρά τη φιλότιμη προσπάθειά της ως το τέλος, εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής, σε επίπεδο όχι μόνο καθαρά ποδοσφαιρικής απόδοσης, αλλά και ψυχολογικής διαχείρισης θετικών και αρνητικών καταστάσεων μέσα στον αγώνα. Ε, συνήθως όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο μετράει πολύ η ατομική ποιότητα των παικτών, και από τέτοια η Villa διαθέτει με τη σέσουλα, συν βεβαίως το καλό φεγγάρι που διανύει. Έτσι ο Martin απέτυχε να επιδείξει πέντε σερί εντός έδρας; νίκες ως μάνατζερ για πρώτη φορά μετά το μακρινό 1995, και αναγκάστηκε να καταπιεί τον θυμό του και να σφίξει το χέρι του Dean Smith, παρ' όλο που μάλλον θα ήθελε να τον δαγκώσει!

Μυστήρια ομάδα αυτή η Aston Villa. Από τη μια να φαίνεται πολύ καλύτερη από μας όποτε αποφάσιζε να παίξει μπάλα, κι από την άλλη να συμπεριφέρεται ως ομάδα που πάει να γλιτώσει τον υποβιβασμό κάνοντας συνεχώς καθυστερήσεις, και μάλιστα με γελοίο τρόπο. Ο τραυματισμός (ή "τραυματισμός") του Anwar El Ghazi στο δεύτερο ημίχρονο, όπως και ο υπερβολικός σεβασμός του (διαιτητή Premiership παρακαλώ) Mike Dean προς τον Jack Grealish (παιχταράς, αλλά το ταλέντο του είναι αρκετά μικρότερο από το τουπέ του), που με το παραμικρό φύσημα έπεφτε κάτω, η συνεχής άργητα σε εκτελέσεις στημένων φάσεων, έσπειραν μεγάλο εκνευρισμό σε χορτάρι και κερκίδα. Αλλά είπαμε, τέτοιες καταστάσεις μάλλον δεν μπορούμε ακόμα να τις διαχειριστούμε, και μοιραία οι φιλοξενούμενοί μας έφυγαν με το τρίποντο και μας προσπέρασαν στη βαθμολογία.

Κι όμως, όλα άρχισαν τόσο καλά. Μόλις στο 3' ο Lolley έκανε μια υπέροχη κούρσα και άνοιξε αριστερά στον Jack Colback, που προχώρησε σαν εξτρέμ, πήγε να βγάλει τη σέντρα και... κρέμασε τον Jed Steer στέλνοντας τη μπάλα στην απέναντι γωνία του. Το City Ground σηκώθηκε στο πόδι, αλλά η χαρά του κράτησε μόλις τέσσερα λεπτά, μέχρι δηλαδή να σιγήσει εξαιτίας ενός παίκτη που κάποτε ο Mark Warburton ήθελε σαν τρελός να φέρει από τη Hibernian και στα social media γελούσαν μαζί του επειδή "το πρωτάθλημα της Σκοτίας είναι σε επίπεδο League One". Τελικά ο John McGinn πήγε στη Villa, ήταν καλός και στο πρώτο παιχνίδι εναντίον μας αν και χωρίς να σκοράρει, αλλά απόψε πήρε κάτι σαν εκδίκηση και άγγιξε το χατ τρικ. Στο 7', λοιπόν, ο κοντούλης μέσος ξεχύθηκε από δεξιά, απέφυγε με κοφτή ντρίμπλα τον Colback που είχε κολλήσει βδέλλα πάνω του και με δυνατό αριστερό σουτ από πλάγια θέση πέρασε τη μπάλα κάτω από τα πόδια του Costel Pantilimon, που μάλλον θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο στην κλειστή του γωνία. 

Αυτή ήταν η αντίδραση των φιλοξενουμένων στο σοκ του 3', αλλά η δική μας δεν ήταν καθόλου ανάλογη. Ίσα ίσα που πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο τέταρτο η Villa είχε μια κεφαλιά μόλις άουτ από τον Tammy Abraham σε σέντρα του Conor Hourihane (11'), ενώ της ακυρώθηκε και γκολ, όταν σε φάουλ του Grealish από τα δεξιά ο Pantilimon είδε απλώς τη μπάλα να περνάει και ο El Ghazi με κεφαλιά σκόραρε, αλλά ευτυχώς για μας είχε υποδειχθεί σε θέση οφσάιντ (13'). Τελικά το 1-2 δεν το γλιτώσαμε, αφού ακριβώς στο 15' ο Grealish ευνοήθηκε από μια κόντρα, βρέθηκε σε θέση βολής έξω από την περιοχή μας, σούταρε δυνατά και έστειλε τη μπάλα πρώτα στη ρίζα του αριστερού δοκαριού του Pantilimon και μετά στα δίχτυα. 

Από κει και πέρα ο αγώνας έγινε σκληρός, με πολλά δυνατά μαρκαρίσματα και ελάχιστες φάσεις, απογοητεύοντας όσους ονειρεύονταν μια επανάληψη της πανδαισίας του Villa Park. H Forest έφτασε κοντά στο γκολ στο 24', όταν το φάουλ του Carvalho έφερε αναταραχή στην αντίπαλη περιοχή και η μπάλα κατέληξε πλάγια δεξιά στον Pelé, που έπιασε με τη μία το γεμάτο βολέ αλλά την έστειλε λίγο πιο πάνω από το απέναντι "Γ". Στο 28' ο Ansarifard έκλεψε σε πολύ καλό σημείο από τον Kortney Hause και έφυγε προς το τέρμα, όμως ο αντίπαλός του τον ανέτρεψε κυνικά και γλίτωσε τα χειρότερα (από την κίτρινη που πήρε) απλώς επειδή υπήρχε κι άλλος παίκτης μεταξύ του Karim και του Steer. Ένα λεπτό αργότερα ο Ιρανός κυνήγησε μια μπαλιά στην περιοχή, φάνηκε να παρεμποδίζεται κάπως άτσαλα από τον Hourihane, αλλά έφαγε ο ίδιος κίτρινη για θέατρο! Και στο 42', σε άλλη μια αναμπουμπούλα στην περιοχή της Villa μετά από κεφαλιά του Yohan Benalouane, o Karim προσπάθησε να σκοράρει αλλά κοντραρίστηκε σε κόρνερ. Σε όλο αυτό το διάστημα είχαν και οι αντίπαλοι μια πολύ καλή ευκαιρία με τον Abraham, που έβαλε πλάτη τον Alex Milošević, γύρισε το κορμί του και σούταρε, αλλά χωρίς πολλή δύναμη και ο Pantilimon κατάφερε με τα ακροδάχτυλα να διώξει σε κόρνερ.

Η Forest ήθελε την ισοφάριση γρήγορα στην επανάληψη, και φάνηκε να το πετυχαίνει στο 47', όταν σε κόρνερ του Carvalho o Benalouane με κεφαλιά σκόραρε, αλλά ο Dean είδε σπρώξιμο του Τυνήσιου στον Hause - κάτι που εγώ δεν μπόρεσα να δω (τουλάχιστον σε βαθμό που να δίνεται φάουλ) ούτε στο ριπλέι. Αν είχε μετρήσει το γκολ, τα πράγματα ίσως να εξελίσσονταν διαφορετικά. Αντίθετα, η Villa ξαναπήρε ψυχολογία και βγήκε μπροστά. Στο 57', σε σέντρα του Andre Green, o McGinn νίκησε στον αέρα τον εξίσου κοντό Ben Osborn, αλλά η κεφαλιά του ήταν λίγο έξω από το τέρμα. Και στο 61' έγινε το 1-3, μετά από μάλλον αχρείαστο φάουλ του Milošević στον Grealish (ο Σουηδός εισέπραξε και τη σχετική κάρτα). Εκτέλεσε ο Hourihane αριστοτεχνικά, εκεί που κι ένα φύσημα στέλνει τη μπάλα μέσα. Όλη η άμυνα ακινητοποιήθηκε και ο Hause μόλις που άγγιξε τη μπάλα και την έσπρωξε στα δίχτυα.

Ο O'Neill πέρασε στον αγώνα τον Murphy αντί του Ansarifard, που δεν είχε τροφοδοτηθεί καθόλου και πάλευε μόνος - αλλά ούτε ο Ιρλανδός έκανε πολλά πράγματα (όπως άλλωστε και οι Adlène Guédioura και Diogo Gonçalves που επίσης πέρασαν ως αλλαγές). Οι δικοί μας εξακολουθούσαν να εκνευρίζονται με τις απροκάλυπτες καθυστερήσεις, ο ρυθμός του ματς κοβόταν συνέχεια (βοήθησε και ο τραυματισμός... του ενός επόπτη και η αντικατάστασή του από τον τέταρτο, που ετοιμάστηκε με το πάσο του και πήγε να πάρει τη θέση του με βήμα σημειωτόν), και μόλις στο 84' καταγράφηκε η επόμενη σοβαρή φάση, σε σέντρα του Lolley από τα δεξιά και άγγιγμα από τον Murphy ικανό να μπερδέψει τον Steer, που όμως δεν αιφνιδιάστηκε και μπλόκαρε σε δύο δόσεις. Αυτό, και ένα σουτ του Lolley λίγο άουτ στο 90', ήταν ό,τι φτιάξαμε μέχρι το τέλος, ανίκανοι να διασπάσουμε τη μαζική πολλές φορές άμυνα των παικτών του Smith, οι οποίοι απείλησαν πολύ παραπάνω: πρώτα στο 86', από μια λάθος εκτίμηση του Benalouane και πλασέ του Jonathan Kodjia από εξαιρετικά δύσκολη θέση άουτ, και κυρίως στο 89', όταν ο McGinn φλέρταρε με το χατ-τρικ μετά από διείσδυσή του στην περιοχή, αλλά το δοκάρι σταμάτησε την τελική του προσπάθεια με τον Pantilimon εξουδετερωμένο. 

Έτσι η Forest πάει το Σάββατο να παίξει τα ρέστα της στο Portman Road με αντίπαλο την ουραγό και μάλλον ήδη υποβιβασμένη Ipswich, που -ω του θαύματος- τώρα βρήκε να δείξει τη σκληρή της πλευρά, με τις δύο εκτός έδρας ισοπαλίες που πήρε απέναντι σε ομάδες εξάδας: το Σάββατο από τη West Brom (1-1) και χθες με το ίδιο σκορ στο Ashton Gate από τη Bristol City. Η δεύτερη επιτυχία των Tractor Boys είχε ως αποτέλεσμα να χάσει η City την έκτη θέση από τη Derby, που πάντως δεν εντυπωσίασε κιόλας σήμερα φέρνοντας 0-0 στο Pride Park με τη Stoke και ανεβαίνοντας στους 56 βαθμούς, έναντι 55 των Robins, 54 της Aston Villa και της Preston και 53 της δέκατης, πλέον, Forest. Η Preston μας προσπέρασε κι αυτή, βλέπετε, αφού επωφελήθηκε από το γεγονός ότι απόψε η Middlesbrough έμεινε με δέκα (αποβλήθηκε ο παλιόφιλος Daniel Ayala) και νίκησε 2-1 μέσα στο Riverside, με τη Boro να μένει στους 58 στην πέμπτη θέση και να απειλείται κι αυτή. Το χαμό στο ίσωμα όσον αφορά τους διεκδικητές της εξάδας συμπλήρωσε η άνοδος της Sheffield Wednesday, που χθες νίκησε εκτός 2-0 την αδύναμη Bolton και έφτασε τους 52! Οι τέσσερις πρωτοπόροι προχώρησαν άπαντες με νίκες (Norwich-Hull 3-2, Reading-Leeds 0-3, Sheffield United-Brentford 2-0, West Brom-Swansea 3-0). Της τρελής γίνεται και στις θέσεις 19-22 (όποιος πάρει την τελευταία χάθηκε), όπου η Millwall (μεγάλη νίκη εκτός 2-0 επί της Birmingham) έφτασε τους 37 και από κάτω με 36 βρίσκονται η Reading, η Wigan (ήττα 3-0 εκτός από τη Blackburn) και η εφτάψυχη Rotherham, που νίκησε 2-1 στο Λονδίνο την QPR και... απειλεί για μια ακόμα χρονιά να σωθεί με τα ψέματα!

Forest: Pantilimon, Darikwa, Milošević, Benalouane, Osborn, Colback, Pelé (Guédioura 71'), Yates (Gonçalves 76'), Carvalho, Lolley, Ansarifard (Murphy 62').
Aston Villa: Steer, Taylor, Mings, Hause, Elmohamady, McGinn, Grealish (Whelan 87'), Hourihane, El Ghazi (Adomah 64'), Green, Abraham (Kodjia 72').
Σκόρερς: Colback 3' - McGinn 7', 15', Hause 61'.
Διαιτητής: Mike Dean. Κίτρινες: Ansarifard 29', Milošević 61', Colback 86' - Hause 28', Taylor 65', Kodjia 96'.
Θεατές: 29.224 (Forest: 27.222).

Martin O'Neill: "Πιστεύω πως η Villa ήταν πολύ δυνατή, έχω όμως παράπονα για τα γκολ που δεχθήκαμε. Ξεκινήσαμε περίφημα, ο Lolley έκανε μια κούρσα που θύμιζε παίκτη Premiership και προηγηθήκαμε. Αλλά δεν μείναμε για πολύ μπροστά, φάγαμε ένα γκολ που δεν μας κολάκευε και πολύ, η Villa πήρε το πάνω χέρι και έβαλε και δεύτερο. Πίστεψα πως είχαμε ισοφαρίσει στη φάση που σφυρίχθηκε φάουλ στον Benalouane, και μετά μας έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα με το τρίτο γκολ. Είμαστε πάντως ακόμα για τα καλά μέσα στο κυνήγι των πλέι-οφ, και πρέπει να πάμε να νικήσουμε το Σάββατο, είναι μεγάλο παιχνίδι για μας. Απόψε απλώς θα γλείψουμε τις πληγές μας και θα συνεχίσουμε. Πρέπει να σηκωθούμε και να παλέψουμε ξανά. Η Villa είναι πολύ καλή ομάδα, έπαιξε πολύ καλά και σε τελική ανάλυση άξιζε να νικήσει. Είμαστε απογοητευμένοι, είμαστε στενοχωρημένοι, αλλά δεν είμαστε ακόμα νικημένοι".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.