Να παίρνεις παίκτη από την Arsenal, και όχι πιτσιρικά, δεν είναι και μικρή υπόθεση για ομάδα Championship. Να έχει μάλιστα χριστεί και διεθνής με την Αγγλία, ακόμα περισσότερο. Το κενό στο δεξί άκρο της Forest που δημιουργήθηκε αρχικά με την απώλεια του Sam Byram (όπως είναι γνωστό υπέγραψε στη Norwich) και κυρίως με τον σοβαρό τραυματισμό του Tendayi Darikwa (επιστροφή 2020 και... βλέπουμε), και που τόσο φιλότιμα προσπάθησε να καλύψει ο Matty Cash στην πρεμιέρα, αναπληρώθηκε σήμερα με την απόκτηση του Carl Jenkinson, χωρίς φυσικά να ανακοινωθεί το ποσό (που εκτιμάται γύρω στα 2 εκ. λίρες).

Ο 27χρονος (γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1992) αμυντικός υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τους Reds, προσπαθώντας έτσι να βάλει τέρμα σε μια διετία απογοήτευσης, όπου αγωνίστηκε μόλις σε 15 αγώνες συνολικά. Στατιστικό ελάχιστα αποδεκτό για έναν παίκτη που ξεκίνησε την καριέρα του με μεγάλες προοπτικές, φτάνοντας να παίξει μέχρι και στην Εθνική. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Jenkinson μεγάλωσε στο Buckhurst Hill, πολύ κοντά στο Λονδίνο, και φυσικό ήταν να ξεκινήσει την καριέρα του στις ακαδημίες μιας από τις ομάδες της πρωτεύουσας. Αυτή ήταν η Charlton, που η τύχη τα έφερε έτσι ώστε να την αντιμετωπίσει με τη φανέλα της Forest μόλις δύο εβδομάδες μετά την υπογραφή του (14/9), και μάλιστα στο Valley, το γήπεδο που έθρεψε τα παιδικά του όνειρα. Πήγε εκεί 7 χρονών, υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο στα 18 κι αμέσως δόθηκε δανεικός σε ομάδες της Conference, πρώτα στη Welling και ύστερα στην Eastbourne Borough. Πρόλαβε πάντως να παίξει 9 ματς και με την πρώτη ομάδα, που τότε αγωνιζόταν στη League One, την περίοδο 2011. Και μετά έγινε το μεγάλο μπαμ. 

Το καλοκαίρι του 2011 η Arsenal, η ομάδα δηλαδή που υποστήριζε ο πατέρας του αλλά και ο ίδιος από μικρό παιδί, όχι μόνο τον απέκτησε, δίνοντας κάπου ένα εκατομμύριο στους Addicks, αλλά και τον έβαλε να παίξει αρκετά -για έναν 19χρονο που προερχόταν από τη League One- στην πρώτη του σεζόν, όπου μέτρησε συνολικά 14 συμμετοχές. Οι 4 μάλιστα από αυτές ήταν στο Champions League (!), όπου έκανε το ντεμπούτο του στον τελευταίο προκριματικό γύρο εναντίον της Udinese επειδή έτυχε να τραυματιστεί ο Johan Djourou και να παίξει αυτός αριστερό μπακ με ανάποδο πόδι! Τέσσερις μέρες αργότερα ξεκινούσε και στην Premiership, ως δεξιός μπακ αυτή τη φορά, και μάλιστα σε ντέρμπι με τη Liverpool! O Arsène Wenger έδειχνε να τον εμπιστεύεται και τον διατήρησε για τη ρεβάνς με τους Ιταλούς, αλλά και το επόμενο παιχνίδι στην Αγγλία, όπου η Arsenal συνετρίβη 8-2 στο Old Trafford από τη Manchester United και ο ίδιος ναι μεν έδωσε την πρώτη του ασίστ (σέντρα για να σκοράρει ο Robin van Persie), αλλά τρία λεπτά αργότερα αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη κάρτα. Θα περίμενε μέχρι τον Οκτώβριο για να ξαναπαίξει, όταν ο Bacary Sagna έσπασε το πόδι του, αλλά λίγο καιρό αργότερα έπαθε και ο ίδιος κάταγμα κόπωσης στη μέση και έμεινε έξω τρεις μήνες! 

Την επόμενη σεζόν (2012-'13), με τον Sagna ακόμα απόντα, ο Jenkinson ήταν ο βασικός δεξιός μπακ της Arsenal. Τον γνωρίσαμε μάλιστα κι εδώ στην Ελλάδα, αφού αγωνίστηκε και στα δύο ματς με τον Ολυμπιακό για τους ομίλους του Champions League. Τον Δεκέμβριο μάλιστα υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τους Gunners μαζί με τα υπόλοιπα "τρομερά παιδιά" της εποχής: τον Alex Oxlade-Chamberlain, τον Kieran Gibbs, τον Aaron Ramsey και τον Jack Wilshere. Συμπλήρωσε 21 συμμετοχές στη σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις, με μια "περίεργη ιστορία" στον αγώνα με τη Sunderland: έπαιξε βασικός σέντερ μπακ επειδή ο Laurent Koscielny τραυματίστηκε στην προθέρμανση και αποβλήθηκε για σκληρό φάουλ στον... Jack Colback! Το 2013-'14 ξεπέρασε κατά τι αυτό το νούμερο (23 συμμετοχές), αλλά δεν επρόκειτο να πάρει περισσότερες ποτέ ξανά στους "Κανονιέρηδες". Μάλιστα εκείνη τη σεζόν o Sagna έπαιζε σέντερ μπακ, αναγκαστικά μετά τη συνεχιζόμενη απουσία του Koscielny και τον τραυματισμό και του Thomas Vermaelen, ανοίγοντας τη θέση του δεξιού μπακ για τον Jenkinson. Τον Μάιο του 2014 πέτυχε και το μοναδικό του γκολ για την πρώτη ομάδα της Arsenal, σε έναν αγώνα με τη Norwich.

Μετά όμως η καριέρα του έκανε στροφή. Για πρώτη φορά δόθηκε δανεικός, στη γειτόνισσα West Ham, όπου μετά από έναν αρχικό τραυματισμό πήγε πολύ καλά και έδειχνε να ξαναβρίσκει τον εαυτό του. Ήταν μακράν η κορυφαία σεζόν της καριέρας του, με 36 συμμετοχές, τις 32 στην Premier League. Οι πολύ καλές εμφανίσεις του τού απέφεραν όχι μόνο ένα νέο συμβόλαιο με την Arsenal, αλλά και έναν νέο δανεισμό στη West Ham όπου είχε εξασφαλισμένη πια θέση βασικού. Ένα από τα πιο περίεργα βράδια της καριέρας του το πέρασε στο τέλος του αγώνα με τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Leicester, τον Αύγουστο του 2015, όταν αναγκάστηκε να παίξει... τερματοφύλακας με τον Adrián να τραυματίζεται ενώ είχαν γίνει και οι τρεις αλλαγές. Τον Ιανουάριο του 2016, σε μια σύγκρουση με τον Sergio Agüero σε αγώνα με τη Manchester City, τραυματίστηκε σοβαρά στον χιαστό και η θητεία του στη West Ham έληξε άδοξα μετά από 59 αγώνες, 2 γκολ και 2 ασίστ. 

Επανήλθε στη δράση τον Οκτώβριο του 2016, ένα μήνα περίπου πριν τις αρχικές προβλέψεις, και παρά την καλή του αρχή ένα τραγικό λάθος στον προημιτελικό του League Cup απέναντι στη Southampton στοίχισε στην Arsenal τον αποκλεισμό. Ο Wenger τον αντικατέστησε (ο κόσμος μάλιστα χειροκρότησε την αλλαγή) και του πρότεινε να μείνει λίγο καιρό εκτός ομάδας για να ξαναβρεί την αυτοπεποίθησή του. Ο Jenkinson αρνήθηκε, και τον Ιανουάριο του 2017 ήταν έτοιμος να πάει στην Crystal Palace του παλιού του μάνατζερ στη West Ham Sam Allardyce, αλλά δεν τα βρήκε με την ομάδα στο οικονομικό και συνέχισε να είναι κάτοικος Emirates, χωρίς όμως να παίζει.

Μοιραία την επόμενη περίοδο (2017-'18) πήγε πάλι δανεικός, αυτή τη φορά στην Championship και τη Birmingham, με την οποία όμως έπαιξε μόλις 7 αγώνες στο πρωτάθλημα (ένα από αυτά ήταν και η ήττα από μας με 2-1 στο City Ground) και 2 στο FA Cup. Αιτία μια εξάρθρωση ωμοπλάτης... Όπως καταλαβαίνετε, το ιστορικό τραυματισμών του είναι αρκετά βεβαρημένο. Ανάλογα ελάχιστες εμφανίσεις είχε και την περασμένη σεζόν, 8 συνολικά, με highlight αυτές στο Europa League, όπου η Arsenal ως γνωστόν έφτασε ως τον τελικό. Αυτός όμως έπαιξε μόνο σε τρία ματς του ομίλου, κόντρα σε Sporting Λισαβόνας, Vorskla Ουκρανίας και Qarabag. Λογικό ήταν να θέλει να φύγει φέτος, και η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα. Πριν από εμάς τον είχαν διεκδικήσει αρκετές ομάδες, μεταξύ των οποίων και η τουρκική Beşiktaş, που όπως λέγεται είχε φτάσει πολύ κοντά στην απόκτησή του.

Η ιστορία του ως διεθνούς έχει αρκετό ενδιαφέρον. Βλέπετε, ο Carl έχει μητέρα σουηδόφωνη Φινλανδή, και έτσι πήρε μια καλή γεύση και από τις "μικρές" Εθνικές της σκανδιναβικής χώρας. Ξεκίνησε μεν από την Κ17 της Αγγλίας (1 συμμετοχή), αλλά συνέχισε στην Κ19 και την Κ21 της Φινλανδίας (5 συμμετοχές - 1 γκολ).  Το φθινόπωρο του 2012 ο τότε εκλέκτορας της Εθνικής Αγγλίας και νυν μάνατζερ της Crystal Palace Roy Hodgson βρέθηκε με ένα απροσδόκητο πρόβλημα στα χέρια του, αφού ο Kyle Walker αποσύρθηκε πριν από τον αγώνα με την Πολωνία για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2014. O νεαρός Jenkinson άδραξε την ευκαιρία, ξέχασε και Φινλανδίες και όλα και δήλωσε ξανά... Άγγλος! Δεν έπαιξε τότε αν και συμπεριλήφθηκε στην αποστολή - θα έκανε το ντεμπούτο του και θα αγωνιζόταν γα μία και μοναδική φορά τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, στη φιλική ήττα με 4-2 από τη Σουηδία. Δηλαδή έπαιξε στους Άνδρες της Αγγλίας πριν παίξει στην Κ21 (!!!), όπου τον κάλεσε το 2013 ο νυν μάνατζερ των Ανδρών Gareth Southgate και όπου μάζεψε 14 συμμετοχές και 2 γκολ. 

Ένα πρόχειρο scouting που κάναμε έδειξε έναν αμυντικό που τρελαίνεται να προωθείται! Όχι βέβαια ότι παραμελεί και τα αμυντικά του καθήκοντα, αφού είναι γρήγορος στα πόδια, πεισματάρης στο τάκλιν και χάρη στο μπόι του (1,85 μ.) καλός και στον αέρα. Του αρέσει πολύ να ντριμπλάρει πάνω στον ασβέστη, που λέμε, και να βγάζει σέντρες για τους επιθετικούς, αλλά λόγω των συχνών προωθήσεών του θα χρειαστεί βοήθειες από τα χαφ μας, καθώς ο Joe Lolley, που μάλλον θα παίζει από την πλευρά του, δεν φημίζεται κιόλας για τις αμυντικές του ικανότητες. O Cheikhou Kouyaté (πλέον στην Crystal Palace) θα θυμάται καλά τις σέντρες του από τον καιρό της συνύπαρξής τους στη West Ham, ενώ και με τον Olivier Giroud έχουν φτιάξει ένα τρελό βιντεάκι παριστάνοντας τους τηλεσχολιαστές, με αποκορύφωμα τη φάση μιας σέντρας του που κατέληξε σε γκολ του Γάλλου για την Arsenal, και όπου ο καθένας προσπαθεί να αναδείξει τη δική του συμμετοχή στο γκολ με αποτέλεσμα πολύ γέλιο (δείτε το εδώ). Το μεγάλο θέμα παραμένει ότι στις δύο προηγούμενες σεζόν ο Jenkinson έπαιξε μόλις σε 15 αγώνες, και με δεδομένους τους τραυματισμούς του παρελθόντος είναι αβέβαιο σε ποιο βαθμό θα καταφέρει να βάλει κίνητρα στον εαυτό του, και φυσικά πώς θα επιστρέψει δυνατός.

Και οι πρώτες καθιερωμένες δηλώσεις: "Είμαι χαρούμενος που επιτέλους τακτοποιήθηκαν όλα, και δε βλέπω την ώρα να πάω για προπόνηση και να συναντήσω τα υπόλοιπα παιδιά. Από όσα είπα με τον προπονητή μας, είδα ότι υπάρχουν μεγάλες φιλοδοξίες και θα προσπαθήσουμε φέτος για την άνοδο, όσο δύσκολο κι αν είναι. Η Championship είναι ένα πρωτάθλημα σκέτη πρόκληση, με γρήγορο ρυθμό, δυνατό παιχνίδι και τις περισσότερες ομάδες να πρεσάρουν ψηλά. Έχω ξαναπαίξει στην κατηγορία, την ξέρω και ανυπομονώ να ξεκινήσω. Μου άρεσε η φιλοσοφία του προπονητή και ο τρόπος παιχνιδιού που θέλει. Προέρχομαι από μια ομάδα που της αρέσει το σωστό ποδόσφαιρο και είναι σημαντικό για μένα που ήρθα σε μια ομάδα με τις ίδιες αξίες. Φέτος στην προετοιμασία, στην περιοδεία μας στην Αμερική, έπαιξα σε τέσσερα φιλικά, ίσως περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα παιδιά της Arsenal αφού είχαμε κάποιους τραυματισμούς. Πήρα πολλά λεπτά στα πόδια μου, οπότε είμαι πανέτοιμος".

Προβλέπεται να φορέσει το Νο25, που είχε και στην Arsenal, αφού δεν το έχει προτιμήσει κανείς στο ρόστερ μας. Καλή τύχη να του ευχηθούμε, και η "ανάσταση" της καριέρας του να συνδυαστεί και με δικές μας επιτυχίες...

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.