O Phillip Cocu δεν έχει μεγάλη εμπειρία από Αγγλία. Για την ακρίβεια, δεν είχε καμιά εμπειρία πριν αναλάβει τη Derby. Ο Ολλανδός προπονητής έχει φυσικά τη δική του φιλοσοφία, που ίσως να μη δίνει καμιά σημασία σε διοργανώσεις Κυπέλλων. Αυτό όμως δεν νομίζω να τον γλιτώσει από το κράξιμο που θα φάει αύριο από τους φίλους των Rams, αφού κατέβασε στο City Ground μια ομάδα με δέκα αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα του περασμένου Σαββάτου με τη West Brom και με αρκετά πιτσιρίκια. Κανένας δεν του είπε για το "El Cloughico" και τη μεγάλη σημασία που έχει για τον κόσμο; Κι αν δεν ήξερε, δε ρώταγε;

Γιατί ασχολείσαι, θα μου πείτε, με τον αντίπαλο προπονητή μετά από μια νίκη με 3-0, τη μεγαλύτερη σε έκταση από εκείνη τη φοβερή βραδιά του 2010 με το 5-2 σε East Midlands Derby, μια νίκη που σκόρπισε χαμόγελα στην κερκίδα και έστειλε τους Reds ευτυχισμένους στα σπίτια τους. Το κόλλημά μου το ξέρετε. Για μένα η απαξίωση των θεσμών αυτών στην Αγγλία είναι απαράδεκτη. Θυμίζω τον σεβασμό του μεγάλου Brian Clough για τους θεσμούς αυτούς, κι ας μη λέγονταν FA Cup ή League Cup, αλλά ακόμα και Anglo-Scottish Cup ή Zenith Data Systems Cup! Ακόμα κι αν η Derby νικήσει το Σάββατο τη Brentford και πάρει ανάσα μετά από μια αρκετά μεγάλη περίοδο ξηρασίας, δεν είμαι βέβαιος ότι οι φίλοι της θα συγχωρήσουν τον Cocu για την καζούρα που θα υποστούν αύριο στις δουλειές τους από τους δικούς μας.

Τέλος πάντων. Ας πρόσεχε, ουαί τοις ηττημένοις και όλα τα σχετικά. Ας έρθουμε επιτέλους στους νικητές. Τις αλλαγούλες μας τις κάναμε κι εμείς, οκτώ τον αριθμό μάλιστα. Όμως οι παίκτες που έμειναν στην ενδεκάδα έδειχναν ότι ο Sabri Lamouchi πήρε το ματς πολύ σοβαρά. Ο Brice Samba, o βιονικός Joe Worrall που δεν είχε λείψει δευτερόλεπτο από πουθενά και φόρεσε το περιβραχιόνιο και πάλι σ' έναν αγώνα που από παιδάκι περιμένει πώς και πώς (πρόσφερε όμως γενναιόδωρα στον Chema το ντεμπούτο του), ο Joe Lolley ήταν παρόντες. Αν κάποιοι ανησύχησαν για τη συμμετοχή του 18χρονου Brennan Johnson στο αρχικό σχήμα (παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει στην ομάδα άνθρωπος που να μην τον θεωρεί ταλεντάρα), σίγουρα θα ησύχασαν μετά από μία ακόμα πολλά υποσχόμενη εμφάνιση του μικρού. Ο Yuri Ribeiro, o Tobias Figueiredo, o Matty Cash, o John Bostock, o Rafa Mir, o Alfa Semedo, o Albert Adomah είναι όλοι παίκτες πρώτης ομάδας που υπολογίζονται σοβαρά κι όχι μέλη της Κ23. Στον δε πάγκο είδαμε για πρώτη φορά φέτος τον João Carvalho, και μάλιστα η τύχη τον ευνόησε ώστε στην επιστροφή μετά τον τραυματισμό του να βάλει και γκολ με καραμπόλα μπιλιάρδου! Όλα πήγαν πρίμα απόψε για τη Forest, που ξεκούρασε και κάποιους καταπονημένους παίκτες και περιμένει πλέον τον αντίπαλό της στον τρίτο γύρο, που θα προκύψει από την αυριανή κλήρωση. 

Οι Reds συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του γηπέδου, έκαναν την καθιερωμένη αγκαλιά και μπήκαν με μεγάλη σοβαρότητα στο ματς (ίσως και μετά από κάποιες παραινέσεις του Worrall προς τους "πολύ καινούργιους" ως προς τη σημασία του αγώνα για τον κόσμο που γέμισε πάλι το City Ground. O Rafa Mir ίσως ήταν ο μόνος που ξεκίνησε με πολύ άγχος, και φαινόταν. Με τον Lewis Grabban σε δαιμονισμένη φόρμα, ο νεαρός Ισπανός πασχίζει να πείσει ότι αξίζει χρόνο συμμετοχής και το γκολ δυστυχώς δεν έρχεται, όπως δεν ήρθε και στις φάσεις του 20' και του 21' όταν σπατάλησε τις δύο πρώτες ευκαιρίες μας (πρώτα σουτάροντας με το αριστερό άουτ και μετά με το δεξί για να αποκρούσει δύσκολα ο Ben Hamer, ο γκολκίπερ που αν θυμάστε κάποτε... κοντέψαμε να αποκτήσουμε). Στο 23' το γήπεδο σηκώθηκε να χειροκροτήσει προς τιμή του αδικοχαμένου Junior Agogo, που φορούσε αυτό το νούμερο όσο έπαιζε στη Forest, και δύο λεπτά αργότερα, ενώ ο απόηχος δεν είχε ακόμα κοπάσει, το πνεύμα του άτυχου Γκανέζου μάλλον θα χαμογέλασε βλέποντας την ομάδα να ανοίγει το σκορ. Ο Lolley (με το Νο 23) εκτέλεσε κόρνερ, ο Mir έπιασε την κεφαλιά και ο Adomah από κοντά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα σκοράροντας για δεύτερη φορά στα τρία τελευταία ματς. 

Αν η Derby πίστευε ότι θα επαναπαυθούμε και θα βρει ευκαιρίες να ισοφαρίσει, την πάτησε οικτρά. Δέκα λεπτά πέρασαν, και ο Adomah είπε να προσθέσει στο ενεργητικό του και μία ασίστ. Μετά από δύο ωραίες ντρίμπλες σέντραρε στην περιοχή, η άμυνα των Rams που παρέπαιε σε όλο το παιχνίδι κοιμήθηκε τον ύπνο του δικαίου και ο Lolley (με το Νο 23) με κεφαλιά την τιμώρησε όπως της άξιζε. Η Derby "κρέμασε", και μόνο ο Jamie Paterson που ήθελε σώνει και καλά να σκοράρει εκεί όπου κάποτε αποθεωνόταν συνέχισε να προσπαθεί. Από δικές του μπαλιές ο Morgan Whittaker στο 38' και ο Curtis Davies στο 45' αποπειράθηκαν να ξαναβάλουν τους φιλοξενούμενους στο ματς, αλλά δεν τα κατάφεραν. 

Στην επανάληψη η Forest ήταν ακόμα ορεξάτη, και ο Cash είδε την προσπάθειά του από καλή θέση να κοντράρεται σε κόρνερ, από το οποίο ο Mir δεν κατόρθωσε να νικήσει τον Hamer με κεφαλιά. Μη βρίσκοντας αντίσταση και βλέποντας ότι το 2-0 έφτανε, οι Reds έδωσαν λίγο χώρο στη Derby, o Cocu έπαιξε το χαρτί του Jack Marriott που όντως είχε καλή παρουσία όσο αγωνίστηκε, αλλά γυρισμός δεν υπήρχε (στο 70' ο πολύ καλός και πάλι Worrall έπεσε στα πόδια του εμποδίζοντάς τον να μας βάλει να τρώμε τα νύχια μας στο φινάλε). Και στο 79' τελείωσαν όλα, σε μια φάση μάλιστα όπου υποψιάζομαι ότι ο Stuart Pearce (τον οποίο άκουγα να σχολιάζει τη ραδιοφωνική μετάδοση του TalkSport, αφού τηλεοπτική κάλυψη δεν υπήρχε) κρατιόταν με τα δόντια να μη γελάσει, βλέποντας τον Davies να προσπαθεί να διώξει με δύναμη και να στέλνει τη μπάλα πάνω στο καλάμι του Carvalho που είχε περάσει στη θέση του Johnson και από κει στα δίχτυα της ομάδας του. Ο συνεργάτης του στη μετάδοση είπε κάτι σαν "εξευτελιστικό". Όταν συνήλθαν από τα γέλια, οι φίλοι της Forest άρχισαν να αποχαιρετούν τους άσπονδους αντιπάλους τους με το γνωστό στα αγγλικά γήπεδα "Cheeri-o, Cheeri-o, Cheeri-o". Η συνέχεια ήταν καθαρά διαδικαστική, παίκτες και Lamouchi άρχισαν ήδη να σκέφτονται το Σάββατο και τη φορμαρισμένη Preston και άφησαν τους αντιπάλους τους στον πόνο τους. Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος και το Brian Clough Trophy παρέμεινε εκεί που η "από δω" πλευρά πιστεύει ότι του αξίζει...

Forest: Samba, Ribeiro, Figueireda, Worrall (Chema 83’), Cash, Bostock, Mir, Semedo, Lolley (Silva 68’), Adomah, Johnson (Carvalho 57’).
Derby: Hamer, Shinnie (Bird 83’), Paterson, Clarke, Evans, Bennett, Holmes, Davies, Sibley (Marriott 58’), Buchanan, Whittaker (Mitchell-Lawson 70’).
Σκόρερς: Adomah 25', Lolley 35', Carvalho 79'.
Διαιτητής: John Brooks. Κίτρινες: Buchanan 28', Paterson 49', Shinnie 79'.
Θεατές: 26.971 (Forest: 23.640).

Sabri Lamouchi: "Δεν μου άρεσε μόνο η απόδοσή μας, αλλά και η φανταστική ατμόσφαιρα. Οι οπαδοί μας ήταν καταπληκτικοί απόψε. Είπα στους παίκτες ότι είμαστε όλοι πολύ τυχεροί που απολαύσαμε μια τέτοια βραδιά. Αρχίσαμε ωραία την εβδομάδα, και το ίδιο ωραία πρέπει να την τελειώσουμε. Στο πρώτο δεκάλεπτο δεν ήμασταν και τέλειοι, όμως μετά είχαμε τον έλεγχο ως το τέλος. Δεν τους αφήσαμε να κάνουν ευκαιρίες, πράγμα πολύ θετικό για μένα. Μείναμε συγκεντρωμένοι επί 90 λεπτά και αντιμετωπίσαμε το παιχνίδι ως επαγγελματίες. Η τελική πάσα μας χρειάζεται ακόμα δουλειά, αφού απόψε θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα-δύο γκολ ακόμα, αλλά οι παίκτες σιγά σιγά αποκτούν αυτοπεποίθηση και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Έχουμε κάνει αρκετές θυσίες ως ομάδα, αλλά μέρα με τη μέρα, προπόνηση με την προπόνηση, οι παίκτες συνεχίζουν να βελτιώνονται και αποδίδουμε καλύτερα. Κάθε αγώνας είναι μια διαφορετική ιστορία, και το Σάββατο απέναντι στη σκληροτράχηλη Preston τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Ελπίζω το City Ground να είναι πάλι γεμάτο, να έχει την ίδια φανταστική ατμόσφαιρα, αφού αυτός ο κόσμος μπορεί και δίνει θετική ενέργεια στους παίκτες ώστε να κάνουν καταπληκτικά πράγματα στο γήπεδο".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.