Κανένα εικοσάλεπτο πριν από τη σέντρα, έγραφα στη σελίδα μας στο facebook με αφορμή τα 59α γενέθλια του Stuart Pearce: "Μακάρι το πνεύμα αυτού του τύπου να πλανιέται τις επόμενες δύο ώρες πάνω από το City Ground και να μπολιάζει με το πάθος του τους συνήθως νερόβραστους σημερινούς μας παίκτες". Αστειευόμουν βεβαίως, γιατί δεν πιστεύω σε οτιδήποτε μεταφυσικό. Όμως είναι πια εξαιρετικά αμφίβολο ότι ακόμα και μια "ανώτερη" δύναμη, έστω κι αν υπήρχε, θα κατάφερνε να φέρει στη σημερινή ομάδα την επιφοίτηση της τρέλας που είχε ο Psycho της καρδιάς μας με τη μπάλα. Ωχ αδερφέ, δε βαριέσαι...

Τι έκανε λοιπόν σήμερα η Forest απέναντι σε μια εντελώς χωρίς κίνητρο (18 βαθμούς από την εξάδα και 17 από τη ζώνη του υποβιβασμού πριν το ματς, πιο αδιάφορος δηλαδή πεθαίνεις) ομάδα, που είχε πετύχει μία (1) νίκη στους 13 τελευταίους εκτός έδρας αγώνες της και καμία (0) στους 4 τελευταίους ανεξαρτήτως έδρας, που της έλειπε σχεδόν μια ενδεκάδα βασικών και σχεδόν βασικών και κατέβηκε έχοντας στην αποστολή της οκτώ (8) παίκτες που τα νούμερα στις φανέλες τους κυμαίνονταν από 40 μέχρι 51 (νομίζω ότι καταλαβαίνετε τι εννοώ); Τι έκανε, έχοντας η ίδια τόσο το έστω όχι και φοβερό κίνητρο να πάρει τρεις βαθμούς για να εξασφαλίσει και μαθηματικά την παραμονή της δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των ουραγών, όσο και το θέμα γοήτρου με τον περσινό αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής, όταν μια και πάλι αδιάφορη Stoke τη συνέτριψε με 4-1 στην έδρα της και την άφησε εκτός πλέι-οφ πάνω στο νήμα; Έφαγε ένα ακόμα κοροϊδίστικο γκολ, απάντησε με ένα εξίσου κοροϊδίστικο και στα τελευταία λεπτά έσπευσε να φυλάξει τα νώτα της...

Ακόμα και με κάποιες περίεργες και πάλι διαιτητικές αποφάσεις, αυτή η εμφάνιση δεν δικαιολογείται. Όχι όμως και ότι δεν αναμένεται. Είναι πια ολοφάνερο ότι οι δανεικοί φυλάνε τα πόδια τους (ένας δεν τα φύλαξε και χτύπησε), με προεξάρχοντες τους Cyrus Christie και James Garner, που πιστεύουν -και όχι άδικα- ότι έχουν μέλλον στις ομάδες όπου ανήκουν (καθώς η Fulham πάει να ξαναπέσει στην Championship, ενώ αν πιστέψουμε όσα γράφονται η Manchester United περιμένει πίσω τον μικρό με ανοιχτές αγκάλες), ενώ ο Anthony Knockaert είναι μια κατηγορία μόνος του - ποτέ δεν θα καταλάβουμε πότε έχει όρεξη και πότε όχι. Παρ' όλα αυτά, προσωπικά θεωρώ απαράδεκτο να δείχνει περισσότερο πάθος μέσα στο παιχνίδι η Stoke, έστω κι αν αυτό το πάθος εκδηλώθηκε με κυνικές αποφάσεις των παικτών της στην αναχαίτιση των δικών μας με την ανοχή του Andy Davies. 

Η πολύ κακή εμφάνιση στο Birmingham είχε ως... θύματα τους Lyle Taylor, Alex Mighten και Tyler Blackett, με τον Chris Hughton να επιλέγει τους Lewis Grabban, Cafú και Yuri Ribeiro για να πάρουν τη θέση τους στην εντεκάδα. Ο τελευταίος πρέπει να διεκδικεί Όσκαρ γκαντεμιάς, αφού, σαν να μην του έφτανε η δική του έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού, έπεσε και πάνω στον μακράν κορυφαίο παίκτη των Potters σήμερα, τον Rabbi Matondo. O 20χρονος Ουαλός, δανεικός από τη γερμανική Schalke, σιγά μην τρελαίνεται να επιστρέψει στη Γερμανία τώρα που οι Königsblauen υποβιβάστηκαν στη δεύτερη κατηγορία. Διάολος σωστός, έδειξε στον (αβέβαιο για το δικό του μέλλον) Πορτογάλο από το πρώτο κιόλας λεπτό ότι θα περνούσε ένα δύσκολο απόγευμα, αφήνοντάς τον πίσω και σεντράροντας συρτά για να διώξει δύσκολα ο Joe Worrall και κατά τη συνήθειά του να βάλει γκάζια στον Yuri. H Stoke έδειξε ότι δεν είχε έρθει απλώς για να εγκαταστήσει τη διπλή ζώνη άμυνας ενός πολύ καλού προπονητή όπως ο Michael O'Neill, αλλά και για να χτυπήσει στον αιφνιδιασμό όποτε μπορούσε. Κι αφού στο 11' η ωραία κάθετη μπαλιά του Steven Fletcher στον Sam Clucas βρήκε σε ετοιμότητα τον Brice Samba που βγήκε και μάζεψε, κατάλαβε τη χαλαρότητά μας στη χαρακτηριστική φάση του 17'. Ο Christie έβγαλε μια μπροστινή μπαλιά που ο Harry Souttar υπολόγισε εντελώς λάθος και ο Grabban μπήκε στην περιοχή από τα δεξιά απέναντι από τον Adam Davies (όχι, δεν είναι συγγενής του διαιτητή). Ο περσινός Grabban θα περνούσε και τον Ουαλό τερματοφύλακα και θα έμπαινε με τη μπάλα στα δίχτυα. Ο φετινός απλώς την έφερε στο αριστερό (το "κακό", που λέμε) και σούταρε συρτά και εντελώς άστοχα, χωρίς να πετύχει ούτε την εξωτερική πλευρά από τα δίχτυα.

Πίσω από τα μικρόφωνα του BBC, τόσο ο Colin Fray όσο και ο παλαίμαχος γκολκίπερ μας Steve Sutton σκέφτηκαν το ίδιο πράγμα: "Τέτοια κάνει η φετινή Forest, χάνει γκολ που δεν χάνονται και μετά μένει πίσω και κυνηγάει". Ήταν άραγε δυνατόν να μην πέσουν μέσα; Στο 27' ο Garner έχασε μια κόντρα λίγο κάτω από τη σέντρα, αποδέκτης έγινε ο πολύπειρος John Obi Mikel και χωρίς χρονοτριβή την άνοιξε αριστερά στον Josh Tymon. Αυτός, με τον Christie να έχει κατεβεί, βρήκε χώρο για να τρέξει και έβγαλε τη χαμηλή σέντρα. Η ατυχία μας ήταν ότι η μπάλα βρήκε στον Worrall όσο έπρεπε ώστε να μη φτάσει στον Samba που έβγαινε να τη μαζέψει και να πέσει μπροστά στους Matondo και Ribeiro που έρχονταν με δύναμη. Μάλλον τη βρήκαν και οι δύο, κι εκείνη αργά και βασανιστικά πέρασε δίπλα στον Samba και μπήκε στην εστία του από το κέντρο της. Η στατιστική υπηρεσία πίστωσε το γκολ στον Matondo. Ο Ribeiro έγραψε ένα ακόμα κεφάλαιο στο βιβλίο της παροιμιώδους γκίνιας του και οι Reds βρέθηκαν ξανά πίσω στο σκορ χωρίς ουσιαστικά να έχουν απειληθεί.

Έχοντας πλέον το προβάδισμα, οι φιλοξενούμενοι έκαναν επίδειξη του κυνισμού που λέγαμε ενώ ο ρέφερι αγρόν ηγόραζε. Στο 33' ο Tommy Smith πήρε κίτρινη έχοντας προσπαθήσει τρεις φορές να αφήσει τσίτσιδο (σορτσάκι πρώτα, φανέλα μετά, πάλι καλά που δεν τον τράβηξε κι από την κορδέλα του κεφαλιού) τον Filip Krovinović που τον είχε περάσει σαν σταματημένο και εφορμούσε. Το φάουλ χτύπησε ο Garner με μια εξαιρετική εκτέλεση από εκείνες που μπερδεύουν γκολκίπερ και αμυντικούς, ο Ryan Yates πετάχτηκε στην πορεία της μπάλας, ο Danny Batth με το... φοβερά ορθόδοξο μαρκάρισμα που βλέπετε στη φωτογραφία επάνω τον εμπόδισε να τη φτάσει (αν δεν είναι αυτό πέναλτι, ποιο είναι άραγε;) και η μπάλα πέρασε εκατοστά έξω από το αριστερό δοκάρι. Δύο λεπτά αργότερα δύο συνεχόμενα φάουλ σε Cafú και Ribeiro σε επίθεση της Forest άφησαν εντελώς ασυγκίνητο τον ρεφ, η Stoke βγήκε στην κόντρα και ευτυχώς η τελική πάσα του Fletcher προς τον Clucas ήταν κακή. Μπας και κατάλαβε τι παιζόταν ο Davies για να αλλάξει τακτική; Πού τέτοια τύχη. Στο 38', και ενώ ο Knockaert είχε πάρει ήδη τη θέση του Luke Freeman, ο οποίος ξεκίνησε με μεγάλη όρεξη, ζητούσε και μοίραζε μπάλα, αλλά σε μια φάση συγκρούστηκε με τον... συμπαίκτη του Rhys Norrington-Davies (ανήκει επίσης στη Sheffield United) και χτύπησε στο αριστερό γόνατο, ο απρόβλεπτος Γάλλος έδειξε ότι ήταν στις καλές του με μια θαυμάσια κάθετη στον Grabban, τον οποίο τράβηξε και κράτησε μέσα στην περιοχή πριν φτάσει στη μπάλα ο Norrington-Davies, χωρίς ο επόπτης -με τη φάση να γίνεται ακριβώς μπροστά του- να υποδείξει το ολοφάνερο πέναλτι, ενώ την ίδια στιγμή ο βοηθός του Hughton Paul Trollope δεν του άφηνε κανένα περιθώριο αμφιβολίας γι' αυτό που σκεφτόταν για το άτομό του. Μετά το παιχνίδι ατόνησε και ως την ανάπαυλα δεν υπήρξαν άλλες φάσεις της προκοπής.

Το πολύ καλό ήταν ότι η Forest κατάφερε να ισοφαρίσει πολύ νωρίς στην επανάληψη, με ένα γκολ που της χάρισε με τη σειρά της η αντίπαλη άμυνα. Ο Cafú άνοιξε δεξιά του στον Knockaert κι εκείνος σέντραρε στην καρδιά της περιοχής προς τον Grabban. Batth και Smith πήδησαν μαζί για τη μπάλα, ο πρώτος τη βρήκε λίγο, μπερδεύτηκαν και οι δύο και ο Τζαμαϊκανός την καλοδέχτηκε μπροστά του στη μικρή περιοχή - ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα από εκεί και πέρα, που ούτε ο φετινός Grabban δεν μπορούσε να χάσει το γκολ. Δυστυχώς όμως, αντί αυτό το γκολ να ενεργήσει θετικά στους παίκτες μας ως προτροπή για την αναζήτηση του δεύτερου και πιθανώς νικητήριου, τους άφησε για κανένα δεκάλεπτο εντελώς αδρανείς. Όταν μάλιστα με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα ο Jacob Brown πήρε τη θέση του τραυματία Fletcher, η Stoke πήρε τα πάνω της κι άρχισε να απειλεί σοβαρά. Στο 62' σε λάθος απομάκρυνση της μπάλας από τον Samba o Matondo βρήκε στην περιοχή τον Brown, που ευτυχώς δεν είχε ζεσταθεί ακόμα καλά και τον πρόλαβε ο Worrall διώχνοντας σε κόρνερ, και στο 64', μετά από ένα ακόμα καταφανέστατο φάουλ που δεν δόθηκε από τον Smith στον Krovinović, ο Jordan Thompson σούταρε δυνατά εκτός περιοχής, κάτι πόδια που βρέθηκαν μπροστά του τον κόντραραν και μετά από μια περίεργη τροχιά η μπάλα πέρασε λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.

Αυτό μάλλον λειτούργησε αφυπνιστικά, και στο 66' μια ακόμα κάθετη του Knockaert στον Grabban βρήκε τον σέντερ φορ μας να μπαίνει πάλι στην περιοχή από δεξιά, αλλά να μη βλέπει τον Cafú που περίμενε στο πέναλτι και να σουτάρει από πλάγια στην κλειστή γωνία του Davies που απέκρουσε, και στο 68' ο Christie έπαιξε ωραία το "1-2" με τον Knockaert, συνέκλινε προς την περιοχή, πέρασε δύο παίκτες και ενώ ήταν έτοιμος να εξαπολύσει το αριστερό σουτ (το οποίο "έχει", όπως έχει δείξει αρκετές φορές) μπερδεύτηκε και έπιασε αέρα. Ο Hughton είδε το μομέντουμ και άλλαξε τον καθόλου κακό Cafú με τον Mighten, απλώς για να φέρει τον Krovinović -από πλάγια αριστερά που ξεκίνησε- ξανά στη φυσική του θέση πίσω από τον Grabban και να αφήσει τον Alex να ταλαιπωρήσει λιγάκι τον Smith μήπως από τις προσωπικές του ενέργειες βγει κάτι καλό. Δεν βγήκε, παρά τη διάθεση και τη μαχητικότητα του μικρού. Αντίθετα, ο Smith ήταν αυτός που χτύπησε ωραία ένα φάουλ από πολύ μακριά και ευτυχώς βρήκε σε καλή θέση τον... σέντερ μπακ Soutter, που μέχρι να κοντρολάρει παρενέβη ο Christie και έδιωξε σε κόρνερ, ενώ ο Mighten χρειάστηκε πιο πολύ ως... αμυντικός, στην τελευταία ουσιαστικά φάση του ματς στο 86', για να προλάβει και να κόψει μέσα στην περιοχή τον πάντα επικίνδυνο Matondo που έμπαινε κατά μέτωπο.

Τώρα δεν ξέρω, πρέπει να πανηγυρίσουμε που έτσι κι αλλιώς σωθήκαμε επειδή... η Derby έχασε με ανατροπή στην έδρα της 2-1 από τη Birmingham; (Καλή δουλειά πράκτορα Lukas Jutkiewicz, την Τετάρτη μάς έκανε το πέναλτι και ισοφαρίσαμε και σήμερα έβαλε δύο γκολ στους αξιολύπητους Rams.) Δεν μου πάει. Επιπλέον, αυτός είναι ο λόγος που θα υποφέρουμε το άλλο Σάββατο στο Hillsborough, αφού η Sheffield Wednesday, που σήμερα έχασε 3-1 στο Middlesbrough και απέχει τέσσερις βαθμούς από τη Derby, μετά από εμάς θα την αντιμετωπίσει την τελευταία αγωνιστική στο Pride Park, και αν στο μεταξύ οι Rams έχουν χάσει εκτός από τη φιλόδοξη Swansea καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό. Απλά αίμα και άμμος... Στην ουρά σήμερα ουσιαστικά υποβιβάστηκε η φιλότιμη Wycombe, που έχασε 2-1 στο Cardiff, είναι στο -6 από τη Derby και ακόμα και με 2/2 δικό της και 0/2 των Rams δεν είναι καθόλου εύκολο να καλυφθεί το -13 της μεταξύ τους διαφοράς τερμάτων. Η δε Rotherham έφαγε ένα γκολ στο 2' εκτός από τη Barnsley και το σκορ έμεινε εκεί (1-0), αλλά έχει μπροστά της τέσσερις αγώνες και όχι δύο και ακόμα ελπίζει. Σήμερα ανέβηκε και η Watford, που νίκησε 1-0 εντός τη Millwall και σε συνδυασμό με τη νίκη της Brentford μέσα στο Bournemouth (1-0, οι Bees μάλιστα σκόραραν παίζοντας με δέκα) τσέκαρε και μαθηματικά το εισιτήριο για την Premiership, σε απόσταση πάντα πέντε βαθμών από την πρωτοπόρο Norwich (3-1 την QPR μέσα στο Λονδίνο). Είχαμε ακόμα σήμερα Blackburn-Huddersfield 5-2 και Coventry-Preston 0-1 (σώθηκαν και οι "άστεγοι" Sky Blues παρά την ήττα), ενώ η 44η αγωνιστική ολοκληρώνεται αύριο με τα ματς Reading-Swansea και Bristol City-Luton (αν δεν χάσει η City μάς προσπερνάει και μας ρίχνει από τη 17η στη 18η θέση).

Forest: Samba, Christie, Worrall, McKenna, Ribeiro, Yates, Garner, Freeman (Knockaert 37'), Cafú (Mighten 69'), Krovinović, Grabban.
Stoke: Davies, Souttar, Batth, Norrington-Davies, Smith, Obi Mikel, Thompson, Tymon, Clucas, Fletcher (Brown 60'), Matondo (Vokes 90').
Σκόρερς: Grabban 50' - Matondo 27'.
Διαιτητής: Andy Davies. Κίτρινες: Ribeiro 80' - Smith 33'.
Θεατές: -

Chris Hughton: "Πιστεύω ότι υπήρχαν αρκετά καλά στοιχεία στην εμφάνισή μας, ήμασταν καλύτεροι απέναντι σε μια ομάδα που είναι πολύ καλή σε αυτό το στυλ που παίζει. Θεωρώ ότι είχαμε καλή κατοχή μπάλας (σ.σ. 61-39%), αλλά αυτό που μας δυσκόλεψε και πάλι είναι ότι αν δεν εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες σου και δεν σκοράρεις, αγχώνεσαι μήπως ο αντίπαλος πετύχει κάποιο γκολ λόγω δικής του ποιότητας ή δικού σου αμυντικού λάθους. Στο πρώτο ημίχρονο το γκολ της Stoke προήλθε από τη μοναδική ευκαιρία που είχε. Μπράβο της, αλλά θεωρώ ότι έπρεπε να είχαμε προηγηθεί πριν σκοράρει. Βγαίνοντας για το δεύτερο ημίχρονο σκεφτόμουν τα δύο τελευταία ματς, όπου παίξαμε καλά το πρώτο εικοσάλεπτο και μετά πέσαμε, και αυτό που με είχε ικανοποιήσει περισσότερο ήταν η στάση μας στην επανάληψη. Πιστεύω πως προσπαθήσαμε αρκετά, χρειαζόμασταν το δεύτερο γκολ και αναλογικά με την κατοχή της μπάλας και τη ροή του αγώνα έπρεπε να το πετύχουμε. Αξίζαμε τη νίκη, αλλά δεν είναι εύκολο όταν δεν βάζεις τη μπάλα στα δίχτυα. Το πρώτο ημίχρονο εξηγεί σε γενικές γραμμές γιατί είμαστε εδώ που είμαστε, αλλά πάντα περιμένεις την αντίδραση και αυτή σήμερα μου άρεσε περισσότερο από ό,τι στα δύο προηγούμενα παιχνίδια. Όσο προχωρούσε ο αγώνας οι αντίπαλοί μας επιδίωκαν περισσότερο την κόντρα και είχαμε όλο και μεγαλύτερη κατοχή, αλλά το γκολ μπήκε σε καλή στιγμή και το αξίζαμε. Το χρησιμοποιήσαμε ως εφαλτήριο και βρεθήκαμε σε κάποιες καλές θέσεις στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά μας απογοητεύει το ότι δεν καταφέραμε να φτάσουμε στη νίκη". 

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.