Τον αγώνα Fenerbahce-Ολυμπιακού την Πέμπτη δεν τον είδα ζωντανό λόγω προσωπικών υποχρεώσεων, είδα όμως αρκετά στα στιγμιότυπα για να καταλάβω τι εννοούσε ο προπονητής των γηπεδούχων Vitor Pereira λέγοντας ότι η ελληνική ομάδα "χτυπούσε σαν την κόμπρα". Κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να πει και σήμερα ο Lee Bowyer για τη Forest. Ο τζέντλεμαν τεχνικός ηγέτης της Birmingham, που παρά την πίκρα του για το τελικό 0-3 (ίδιο σκορ με του αγώνα της Πόλης) πήγε και χαιρέτησε έναν έναν τους προπονητές και παίκτες της ομάδας μας, είδε τη δική του να κάνει τα πάντα εκτός από το να βάζει τη μπάλα μέσα...

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για "μαγική εικόνα", και θα ήταν σωστό. Οι Reds είχαν αρκετή τύχη στην άμυνα -το σωστό να λέγεται-, αλλά μπροστά πετούσαν σπίθες. Κάθε φορά που έβγαιναν στην κόντρα, οι περίπου 14.000 φίλοι των γηπεδούχων πρέπει να επικαλούνταν όποιον θεό πίστευαν, πλην όμως όλοι οι επουράνιοι ήταν μάλλον απασχολημένοι και δεν γλίτωσαν τους Blues από μια ήττα που παρά τη δική τους καλή εμφάνιση από τη μέση και μπροστά θα μπορούσε να είχε πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, όπως θα δείτε παρακάτω. Για έναν ουδέτερο, ο αγώνας του μουσκεμένου από τη βροχή St Andrew's ήταν απόλαυση και μεγάλη διαφήμιση για τη μπάλα που παίζεται στην Championship. Στις θέσεις των σχολιαστών του BBC, o παλαίμαχος γκολκίπερ μας Steve Sutton έλεγε στον Colin Fray: "Σταμάτα να πιεις λίγο νερό..." Πού να βάλει γλώσσα μέσα ο λατρεμένος Colin, με τη μπάλα συνέχεια πάνω κάτω και τις φάσεις να διαδέχονται η μια την άλλη! Ματσάρα με τα όλα της, μακράν ο πιο συναρπαστικός αγώνας που έχω παρακολουθήσει στην κατηγορία τα τελευταία χρόνια και θα μπορούσε άνετα να τελειώσει, ας πούμε, 4-5!

Αυτό το νόημα είχε και η κίνηση του Steve Cooper, που παραμένει αήττητος μετά και τον τρίτο του αγώνα στον πάγκο μας και είδε την ομάδα του να κατακτά 10 βαθμούς στα τέσσερα τελευταία ματς, όταν μετά τη λήξη πήγε να χαιρετήσει τον κόσμο της Forest. Μετά από τη σηκωμένη και σφιγμένη γροθιά, που όπως φαίνεται έχει ως σήμα κατατεθέν και μακάρι να του γίνει συνήθεια, έδειξε στους ενθουσιασμένους φίλους της ομάδας, που τραγούδησαν το όνομά του πολλές φορές στη διάρκεια του αγώνα, τον Brice Samba. Οφείλουν πολλά για τη σημερινή νίκη οι Reds στον Κονγκολέζο, ο οποίος θύμισε τον τερματοφύλακα-φόβητρο της εποχής Sabri Lamouchi που έβγαζε τα άβγαλτα και έκανε συλλογή clean sheets. Γιατί μπροστά του υπήρχαν και πάλι κάποια θεματάκια...

Ο Ουαλός προπονητής, που επέμεινε στο 3-4-3, έδειξε ότι δεν έλεγε λόγια του αέρα όταν πριν από λίγες μόνο μέρες παίνευε τον Lewis Grabban και εξήρε τη σημασία που έχει για την ομάδα. Αν και ο αρχηγός δεν ήταν ακόμα έτοιμος να βγάλει ολόκληρο 90λεπτο, τον έβαλε από την αρχή αντί του Joe Lolley, κι εκείνος τον αποζημίωσε με ένα γκολ, συμμετοχή σε άλλο ένα και μια επέμβαση πάνω στη γραμμή του δικού μας τέρματος! Ο Grabban ήταν η μία από τις δύο αλλαγές που έκανε ο Cooper στο αρχικό σχήμα σε σχέση με τον θρίαμβο του Barnsley, με την έτερη να εκπλήσσει πολλούς, καθώς ο James Garner κάθισε στον πάγκο και ο Jack Colback χρίσθηκε βασικός για πρώτη φορά σε αγώνα πρωταθλήματος μετά τις 18 Αυγούστου, όταν είχε παίξει εναντίον της Blackburn (ενδιάμεσα είχε ξεκινήσει μόνο απέναντι στους Wolves στο League Cup). Όλοι ξέρουμε τι εστί ένας καλός Colback, και σήμερα είδαμε έναν πολύ καλό Colback, που βοήθησε τα μέγιστα να κερδηθεί η σημαντική μάχη του κέντρου.

Αυτή τη φορά η Forest δεν άρχισε καλά το ματς, και παρ' όλα αυτά ευτύχησε και πάλι να προηγηθεί νωρίς! Ως τότε οι Blues κυριαρχούσαν σχεδόν απόλυτα στον αγωνιστικό χώρο, είχαν ένα μονοκόμματο σουτ του Jérémie Bela μετά από προσπάθεια του Tahith Chong που σταμάτησε πάνω στον Scott McKenna ελάχιστα άουτ από την αριστερή συμβολή των δοκών του Samba (5'), είχαν δει την πρώτη σημαντική επέμβαση του Samba που απέκρουσε σε κόρνερ ωραίο διαγώνιο σουτ του Lukas Jutkiewicz (8'), είχαν ως και δοκάρι στο 9', όταν ο Marc Roberts εκτέλεσε δυνατό πλάγιο από δεξιά, οι δικοί μας απέκρουσαν άτσαλα προς την άλλη πλευρά και ο Chong μέσα από την περιοχή έπιασε το βολέ για να δει ο ανακουφισμένος Samba τη μπάλα να εξοστρακίζεται στα αριστερά του και να απομακρύνεται. Κι όμως, η κόμπρα με τα κόκκινα (και όχι με τα φλούο, αν και απόρησα που είδα και τις δύο ομάδες να παίζουν με λευκά σορτσάκια) χτύπησε πρώτη. Στο 11' ο Colback έκλεψε στο κέντρο από τον Chong και άνοιξε στον Grabban, που ξεχύθηκε στην αντεπίθεση -τρεις εναντίον τριών- έχοντας αριστερά του τον Brennan Johnson και δεξιά τον Philip Zinckernagel. Δεν έδωσε σε κανέναν από τους δύο, που όμως του άνοιξαν αρκετά το δρόμο ώστε να φτάσει λίγο έξω από το "D" κι από εκεί να εξαπολύσει με το δεξί έναν κεραυνό που έστειλε τη μπάλα στο αριστερό "Γ" του Matija Sarkic, ο οποίος δεν είχε και πολλά περιθώρια αντίδρασης.

Είχε που είχε ξεκινήσει γερά το πρώτο ημίχρονο, από κει και πέρα έγινε ροντέο. Στο 15' σε σέντρα του Kristian Pedersen από αριστερά ο McKenna απέκρουσε με κεφαλιά και ο προωθημένος Harlee Dean έπιασε το βολέ αστοχώντας ελάχιστα. Δύο λεπτά αργότερα ο Sarkic προσπάθησε να διώξει, ο Grabban άπλωσε το πόδι και ευτυχώς για τον διεθνή Μαυροβούνιο γκολκίπερ η μπάλα από την κόντρα έφυγε άουτ (ο Sarkic δεν έβαλε μυαλό και το ξανάκανε και στο 41', αυτή τη φορά με τον Johnson μπροστά του, αλλά τη γλίτωσε και πάλι). Στο 22' o Zinckernagel από πάσα του Ryan Yates έπιασε ένα δυνατό διαγώνιο σουτ που έφυγε κανένα μέτρο πιο πέρα απ' ό,τι έπρεπε από το δεξί δοκάρι του Sarkic. Και στο 24' οι Blues πετάχτηκαν για δεύτερη φορά να πανηγυρίσουν και ξανακάθισαν στις θέσεις τους, αφού από φάουλ του Bela από αριστερά και κεφαλιά του Jutkiewicz η μπάλα χτύπησε πάνω κάτω στην ίδια θέση του ίδιου δοκαριού που είχε βρει και στη φάση του 9'!

Τα άστρα προφανώς ήταν μαζί μας, κι αυτό δεν άργησε να φανεί. Στο 29' σε κακή μπαλιά του Bela προς τα πίσω ο Grabban έκλεψε, μπήκε από πλάγια δεξιά στην περιοχή αποφεύγοντας αρχικά τον Sarkic, δεν έπεσε όταν ο Μαυροβούνιος τον τράβηξε και το πλήρωσε, αφού ο γκολκίπερ της Birmingham του έκανε τάκλιν πετώντας τη μπάλα κόρνερ. Το χτύπησε ο Zinckernagel και επιτέλους κατέγραψε την τέταρτη φετινή του ασίστ (μετά τις τρεις που είχε μαζέψει μάνι μάνι στα δύο πρώτα παιχνίδια), γιατί ο Yates βγήκε νικητής στα τραβολογήματα με τον Jutkiewicz και βγήκε στην αγαπημένη του θέση στη μικρή περιοχή, απ' όπου με κεφαλιά-ψαράκι πέταξε τη μπάλα στα δίχτυα των γηπεδούχων για δεύτερη φορά. Οι Reds είχαν πλέον πάρει φόρα και δεν σταματιούνταν. Ο αναγεννημένος Grabban στο 31' κόντεψε να στείλει νωρίς νωρίς το ματσάκι για ύπνο, όταν έκλεψε άλλη μια χαζή μπαλιά προς τα πίσω, απέφυγε με ευκολία τον Dean, μπήκε στην περιοχή από πλάγια αριστερά αλλά το δεξί πλασέ του στην έξοδο του Sarkic ήταν απογοητευτικό και έστειλε τη μπάλα αρκετά έξω. Ο Dean, θέλοντας προφανώς να πάρει το αίμα του πίσω, στο επόμενο κιόλας λεπτό σε άλλο ένα καλοχτυπημένο φάουλ του Bela έστειλε την κεφαλιά του πάνω στον Samba, ενώ το πρόβλημα που υπήρχε στην άμυνα της Forest με τις σέντρες παρά την παρουσία τριών σέντερ μπακ συνεχιζόταν. Αλλά ο αρχηγός των Blues παρά λίγο να πιαστεί πάλι κορόιδο στο 34', όταν από βαθιά μπαλιά του Joe Worrall ο Johnson τον απέφυγε σαν σταματημένο και από την τελική γραμμή σέντραρε, για να πεταχτεί την τελευταία στιγμή ο Roberts μπροστά από τον Zinckernagel και να διώξει σε κόρνερ. Στο 37' γκολ του Scott Hogan, που έσπρωξε μέσα το αρχικό σουτ του Jutkiewicz, ακυρώθηκε σωστά ως οφσάιντ. Και στις καθυστερήσεις σε νέα σέντρα του Bela από αριστερά και απευθείας πλασέ του Hogan o Samba μπλόκαρε με διπλή προσπάθεια μπροστά στον συγκινητικό Jutkiewicz, που στα 32 του κι έχοντας πληγώσει την ομάδα μας πολλάκις στο παρελθόν βρισκόταν παντού και πάλευε να ενισχύσει την καλή του παράδοση εναντίον μας.

Είδατε φάσεις το πρώτο ημίχρονο; Νομίζετε ότι στο δεύτερο ο ρυθμός έπεσε; Απατάσθε! Αφού Bela και Yates "ζέσταναν" την ατμόσφαιρα σημαδεύοντας από μακριά τον αντίπαλο τερματοφύλακα, στο 53' η σεμνή τελετή έλαβε ουσιαστικά τέλος (από πλευράς αποτελέσματος, γιατί όπως θα δείτε από πλευράς φάσεων συνεχίστηκε αμείωτη). Ο McKenna, που είχε μεγάλα κέφια και έβγαινε συχνά πυκνά μπροστά, έκανε μια ντρίμπλα πάνω στην πλάγια γραμμή (!) και τροφοδότησε τον Grabban, που πέρασε τη σέντρα από αριστερά και άνοιξε στον Zinckernagel. Ο Δανός με φανταστική μπαλιά (βλέπε πέμπτη ασίστ) έβγαλε σε θέση για σουτ τον Djed Spence, που επισφράγισε μια ακόμα υπέροχη εμφάνιση με μια σουτάρα στο "Γ" που θα τη ζήλευε και επιθετικός, ανοίγοντας κι αυτός λογαριασμό με το Garibaldi. Οι Reds άρχισαν πια να το διασκεδάζουν, και στο 56' από μπαλιά του Yates o Grabban απέφυγε έναν αντίπαλο αλλά βρέθηκε πολύ πλάγια αριστερά και σούταρε πάνω στον Sarkic. Στο επόμενο δεκάλεπτο ο Bowyer ανακάτεψε την τράπουλα και κατέληξε με τρεις φορ περιοχής, με τον Jutkiewicz να πλαισιώνεται από τον σωματώδη αλλά άγαρμπο Chuks Aneke και τον κάποτε "φονιά", αλλά σε προχωρημένη πια ηλικία Troy Deeney, που μετά από πολλά χρόνια άφησε την αγαπημένη του Watford. Στο 60' μια ωραία σκαστή κεφαλιά του Pedersen από κόρνερ του Chong έφυγε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.

Ο Cooper έκανε την πρώτη του κίνηση στο 71', ενισχύοντας το κέντρο με την προσθήκη του Garner, που πήρε τη θέση του Zinckernagel αλλά έμεινε μπροστά από Colback και Yates, κάνοντας πολύ δύσκολη υπόθεση την έξοδο της μπάλας από την πλευρά της Birmingham προς τη δική μας (ενδεικτική η φάση του... 90', όπου ο Max Lowe, o Garner και ο Alex Mighten, που είχε πάρει τη θέση του Johnson, δεν άφηναν τους γηπεδούχους να πάρουν ανάσα έξω από την περιοχή τους!). Και το ροντέο συνεχίστηκε, Στο 73' ο Lowe πέρασε σαν σίφουνας τρεις αντιπάλους και μπήκε στην περιοχή αλλά σούταρε πάνω στον Sarkic, στο 74' ο Spence βούτηξε με αυτοθυσία μπροστά στον Αυστραλό Riley McGree που είχε ήδη απασφαλίσει και τον έκοψε σε κόρνερ, το οποίο εκτέλεσε πάλι ο Chong και ο Grabban έβγαλε πάνω στη γραμμή την κεφαλιά του Pedersen, με τη Birmingham στην εξέλιξη της φάσης να κερδίζει φάουλ ακριβώς έξω από την περιοχή μας και στο κέντρο της εστίας και τον Samba παρά το πολυάνθρωπο τείχος μπροστά του να πέφτει και να αποκρούει στην αριστερή του γωνία το σουτ του Chong. 

O Lyle Taylor ήταν η δεύτερη αλλαγή της Forest, με το ροζ μαλλί του να ανεμίζει (είναι γνωστό ότι το κάνει κάθε Οκτώβριο για να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη ώστε να συνεχιστούν οι έρευνες για να βρεθεί η θεραπεία του καρκίνου). Σε μια νέα υποδειγματική κόντρα μας στο 79', ο Johnson έστρωσε και πάλι στον Spence, αυτή τη φορά όμως ο Sarkic νίκησε στη μονομαχία, όπως και ο Samba τον Pedersen που έκανε ατομική προσπάθεια και σουτ δύο λεπτά αργότερα. Στο 87' ο Colback πρόλαβε τελευταία στιγμή τον Jutkiewicz, που δεν είχε πια δυνάμεις βγαίνοντας απέναντι στον Samba και έπεσε στο πρώτο άγγιγμα προσπαθώντας να εκμαιεύσει πέναλτι. Από την εκτέλεση του Chong o Roberts πίστεψε για δέκατα του δευτερολέπτου ότι με την κεφαλιά του είχε βάλει τουλάχιστον το γκολ της τιμής, αλλά λογάριαζε χωρίς τον Samba, που τινάχτηκε στην αριστερή του γωνία και με το ένα χέρι απέκρουσε, στην αναμφισβήτητα μεγαλύτερη επέμβαση από γκολκίπερ στο ματς, ενώ στην επαναφορά ο Deeney με νέα κεφαλιά αστόχησε. Ο Roberts στην τελευταία φάση του αγώνα (92') πρόλαβε τον Taylor στη μικρή περιοχή μετά από μία ακόμα ωραία πλαγιοκόπηση και σέντρα του Spence, για τον οποίο ο Neil Warnock μάλλον θα τραβάει τα λίγα πλέον μαλλιά του συνειδητοποιώντας ότι πιάστηκε κώτσος... Άραγε έχει καλύτερα μπακ η Boro;

Κάπως έτσι η Forest βρέθηκε στη 17η θέση της βαθμολογίας, τρεις βαθμούς πάνω από την επικίνδυνη ζώνη που τη "φιλοξενούσε" μέχρι πρότινος και (γιατί να μην το σκεφτόμαστε, αλήθεια;) μόλις επτά πίσω από τα πλέι-οφ! Έβαλε δε τρία γκολ σε δύο σερί εκτός έδρας ματς, κατόρθωμα που είχε να πετύχει από τον Φεβρουάριο του 2015, όταν είχαμε νικήσει 3-0 τη Wigan και είχαμε φέρει 4-4 με τη Blackpool! Η οποία, μιας και το 'φερε η κουβέντα, θα είναι η επόμενη αντίπαλός μας στο City Ground μετά από δύο εβδομάδες, όταν δηλαδή ολοκληρωθεί και η δεύτερη φετινή διακοπή λόγω Εθνικών ομάδων. Οι Seasiders έχουν έρθει για να μείνουν, και το έδειξαν και απόψε νικώντας 2-1 στο γήπεδό τους τη φιλόδοξη Blackburn. H 11η αγωνιστική επιφύλασσε αλλαγή φρουράς στην κορυφή, όπου θρονιάστηκε η μόνη αήττητη πλέον Bournemouth (δύσκολα 2-1 εντός τη Sheffield United), αφού η West Brom έχασε 1-0 χθες βράδυ στο Stoke. Τρίτη είναι η εντυπωσιακή Coventry, που παρ' όλο που είχε φάει πεντάρα την Τετάρτη στο Luton και έχανε 1-0 στο ημίχρονο, έβαλε πάλι μπρος τη μαγεία της πρώην Ricoh Arena και φιλοδώρησε τη Fulham, η οποία έχει ξοδέψει φέτος 20 εκατομμύρια σε μεταγραφές (τα μισά από το σύνολο της κατηγορίας, δηλαδή) με τέσσερα γκολ στο δεύτερο μέρος (4-1)! Κατά τα άλλα είχαμε Barnsley-Millwall 0-1, Cardiff-Reading 2-1, Derby-Swansea 0-0, Hull-Middlesbrough 2-0, Luton-Huddersfield 0-0, Peterborough-Bristol City 2-3 και QPR-Preston 3-2.

Birmingham: Sarkic, Roberts, Dean, Pedersen, Colin, Woods, Šunjić (Deeney 70'), Chong, Bela (McGree 58'), Jutkiewicz, Hogan (Aneke 58').
Forest: Samba, Worrall, Figueiredo, McKenna, Spence, Yates, Colback, Lowe, Johnson (Mighten 84'), Zinckernagel (Garner 71'), Grabban (Taylor 77').
Σκόρερς: Grabban 11', Yates 29', Spence 53'.
Διαιτητής: Keith Stroud. Κίτρινες: Jutkiewicz 32' - Yates 36', Lowe 59', Grabban 67'.
Θεατές: 15.148 (Forest: 1.588). 

Steve Cooper: "Θεωρώ ότι ο αγώνας είχε δύο όψεις. Πιστεύω ότι σε νορμάλ παιχνίδι, με ή χωρίς τη μπάλα, ήμασταν εξαιρετικοί. Περιορίσαμε τους αντιπάλους μας σε ελάχιστες ευκαιρίες στο ανοιχτό παιχνίδι και όταν είχαμε τη μπάλα ήμασταν ιδιαίτερα απειλητικοί. Είναι πάντα καλό να πετυχαίνεις τρία γκολ εκτός έδρας, και θα μπορούσαν να ήταν και παραπάνω. Από την άλλη, δεν... μας λάτρεψα κιόλας στις στημένες φάσεις. Περάσαμε μερικές στιγμές που φοβηθήκαμε πολύ κι αυτό είναι κάτι στο οποίο θα πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας, γιατί αυτή η κατηγορία απαιτεί να αμύνεσαι σε στημένες φάσεις καλύτερα απ' ό,τι εμείς σήμερα. Κανέναν δεν πρέπει να παρασύρει το γεγονός ότι σε τέσσερα ματς έχουμε μια καλή συγκέντρωση βαθμών. Αντίθετα, οφείλουμε να επιστρέψουμε μετά τη διακοπή ακόμα πιο δυνατοί. Ο Grabban έχει αποδείξει πόσο καλός παίκτης είναι. Αυτά που κάνει τα κάνει χρόνια, οπότε δεν χρειάζεται από μένα πολλές πληροφορίες - απλώς στήριξη και εμπιστοσύνη. Ηγήθηκε της επίθεσής μας πολύ καλά και πέτυχε ένα υπέροχο γκολ, ενώ σίγουρα πρέπει να στενοχωρήθηκε που δεν έβαλε και δεύτερο στη φάση όπου θα μπαίναμε μπροστά με 3-0. Έχει εξαιρετική παρουσία στο γήπεδο, αυτή τη στιγμή είναι αληθινός αρχηγός. Εγώ ως αντίπαλος της Forest τον φοβόμουν πολύ. Τώρα τον έχω μαζί μου και το θεωρώ μεγάλο πλεονέκτημα. Έχει περάσει πια τα 30, αλλά είναι σε καλή κατάσταση - απλώς πρέπει να τον προσέχουμε λίγο. Μου αρέσει η συμπεριφορά του ως αρχηγού μέσα κι έξω από το γήπεδο. Σήμερα ήταν καταπληκτικός, απασχολούσε αμυντικούς ώστε να ελευθερώνεται ο Johnson και όταν έφυγε η μπάλα από το πόδι του στο 11' είπα απλώς μέσα μου 'γκολ' ". 

* Η φωτογραφία, όπου κατά σύμπτωση εμφανίζονται πάλι και οι τρεις σημερινοί σκόρερ, είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.