Προσωπικά δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι αν το αποψινό ματς γινόταν πριν από δύο μήνες θα χάναμε. Η ομάδα παραφαινόταν νερόβραστη για να αντιδράσει σε μια πιθανή διαιτητική αδικία και σχεδόν "καπάκι" ένα γκολ που δεν άξιζε. Επειδή όμως κάτι έχει αλλάξει εδώ και λίγο καιρό και φαίνεται, η Forest αρνήθηκε να χάσει και απόψε, όπως και στο Bristol, όπως και στο Λονδίνο. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Γι' αυτό κι εγώ θα επιχειρήσω μια πρόβλεψη: αν οι Reds καταφέρουν με τον ερχομό του νέου έτους να μην απέχουν πάνω από 4-5 πόντους από την εξάδα, θα κυνηγήσουν μέχρι τέλους το εισιτήριο.

Το βρίσκετε τολμηρό; Τραβηγμένο; Υπεραισιόδοξο; Εγώ πάλι όχι. Στα δύσκολα φαίνεται ο χαρακτήρας μιας ομάδας, το μέταλλό της, η τάση της να ρίχνει πετσέτα ή να μην τα παρατάει ποτέ. Ακόμα και σ' εκείνο το 0-4 με τη Fulham, οι Reds δεν έδειξαν στιγμή να κατεβάζουν ταχύτητα, ατύχησαν να μην κάνουν το 1-1 σε μια πολύ καλή στιγμή, προδόθηκαν από λάθη που ήταν δύσκολο να γίνουν όλα μαζί κι όμως έγιναν, και παρ' όλα αυτά ήρθε το τελευταίο δεκάλεπτο και πάλευαν ακόμα για το γκολ της τιμής. Την Παρασκευή στο Loftus Road τα ίδια, πάλεψαν και δικαιώθηκαν. Και απόψε, στο παγωμένο City Ground και μπροστά σε ένα παλλόμενο (και ιδιαίτερα πολυπληθές για μεσοβδόμαδο ματς) κοινό έδειξαν ότι στο εξής θα φτύνει αίμα κάθε αντίπαλος για να τους λυγίσει.

Τα λάθη δεν έλειψαν ούτε σήμερα, με αποκορύφωμα ένα μπέρδεμα λόγω αλλαγής του αντιπάλου που οδήγησε σε ένα εις βάρος μας γκολ εντελώς κόντρα στη ροή του ματς. Ενός ματς "κλειστού" από την αρχή, όπου οι δύο τερματοφύλακες, ο Brice Samba και ο "πολύς" Robin Olsen (ναι, ο βασικός γκολκίπερ της Εθνικής Σουηδίας τον οποίο ο "καταφερτζής" Slaviša Jokanović πέτυχε να πάρει δανεικό από τη Roma), δεν είχαν... σχεδόν καθόλου δουλειά. Οι άμυνές τους φρόντιζαν να απομακρύνουν τον κίνδυνο πριν χρειαστεί να επέμβουν οι ίδιοι. Ε, σε τέτοια παιχνίδια συνήθως όποιος καταφέρει να λύσει τον Γόρδιο Δεσμό και να πετύχει πρώτος γκολ παίρνει και το τρίποντο. Η Sheffield United το πέτυχε, και μάλιστα αργά, στο 78'. Αλλά δεν της πέρασε. Της Sheffield United, που παρά το κακό της ξεκίνημα διαθέτει ένα αναμφισβήτητα ποιοτικό ρόστερ και ανεβαίνει συνέχεια, και που είχε έναν πρώην Red στο αρχικό της σχήμα (Ben Osborn), άλλους τρεις στην αποστολή (Billy Sharp, David McGoldrick, Jack Robinson) και έχει τρεις ακόμα στο δυναμικό της γενικά (Adlène Guédioura, Oliver Burke, Luke Freeman)! 

Εμείς έναν έχουμε όλο κι όλο, τον δανεικό από τους Blades Max Lowe, που φυσικά όπως συνηθίζεται στην Αγγλία δεν μπορούσε να παίξει απόψε εναντίον της ομάδας στην οποία ανήκει. Ο Steve Cooper το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από κει, παίνεψε τον Gaëtan Bong για τον επαγγελματισμό του στις προπονήσεις και τελικά... τον άφησε πάλι στον πάγκο, για να βάλει αριστερό μπακ-χαφ τον Jack Colback, ο οποίος έχει ξαναπαίξει τη θέση στα νιάτα του και είναι και σε φόρμα. Αυτή ήταν η αναγκαστική αλλαγή σε σχέση με το 1-1 του Λονδίνου, με τον James Garner να παίρνει τη θέση του Colback στον άξονα. Η άλλη είχε το στοιχείο της έκπληξης, αφού στο ρόλο του προωθημένου εμφανίστηκε ο Lyle Taylor αντί του Lewis Grabban, με το περιβραχιόνιο να πηγαίνει στον Joe Worrall, ενώ στην αποστολή χώρεσε πάλι και ο João Carvalho, χωρίς ούτε αυτή τη φορά να χρησιμοποιηθεί.

Η Forest μπήκε με ενθουσιασμό στο ματς, προσπαθώντας να πρεσάρει και να βγει μπροστά. Στο 12' ο Joe Lolley ξεκίνησε από το κέντρο του γηπέδου, απέφυγε δύο αντιπάλους, φτάνοντας έξω από την περιοχή προτίμησε να σουτάρει με το αριστερό και έστειλε τη μπάλα λίγο άουτ από το δεξί δοκάρι του Olsen. Καλούτσικη ήταν η ευκαιρία μας στο 26', όταν από κόρνερ του Garner πετάχτηκε μέσα από τους αμυντικούς ο Taylor αλλά δεν βρήκε τη μπάλα όπως ήθελε και εκείνη έφυγε όχι μακριά από το άλλο αυτή τη φορά δοκάρι. Στο 32' άρχισαν οι περιπέτειες του Brennan Johnson, που ξεκίνησε μια καταπληκτική κούρσα έξω από την περιοχή μας και αριστερά, έκανε την ποδιά στον Jayden Bogle, έφτασε στην αντίπαλη και πριν προλάβει να σπάσει αριστερά του στον Taylor κόπηκε από τον Enda Stevens σε μια φάση όπου αν υπήρχε VAR σίγουρα θα ελεγχόταν, αλλά ως γνωστόν... δεν υπάρχει. Μια πρόγευση γι' αυτό που θα γινόταν στο δεύτερο ημίχρονο...

Στο 37' η United απείλησε για πρώτη φορά, με κάθετη μπαλιά του Stevens δεξιά, γλίστρημα του Scott McKenna και συρτό σουτ του Bogle που απέκρουσε με τα πόδια και στη συνέχεια μπλόκαρε ο Samba. Στο 41' ο Rhian Brewster (παίκτης του Cooper στη Swansea ως δανεικός από τη Liverpool, που όμως από τότε κι έπειτα δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα) βρέθηκε σε καλή θέση κοντά στη δεξιά γωνία της περιοχής μας αλλά ευτυχώς σούταρε άστοχα και ψηλά, ενώ στις καθυστερήσεις σε ένα ακόμα καλοχτυπημένο κόρνερ του Garner πετάχτηκε ο Worrall, που αστόχησε ελάχιστα στη στριφτή κεφαλιά του, αποτυγχάνοντας να στείλει τους Reds στα αποδυτήρια με προβάδισμα.

Και άρχισε το δεύτερο μέρος, όπου μετά το κιτρίνισμα δύο φιλοξενουμένων στο πρώτο ημίχρονο για σκληρά μαρκαρίσματα θα ακολουθούσαν... τέσσερις δικοί μας, όχι όλοι για τον ίδιο λόγο. Βλέποντας ότι ο ρυθμός ήταν πεσμένος και η Forest δεν μπορούσε να φτάσει εύκολα στην ευκαιρία, ο Cooper έκανε νωρίς τις δύο πρώτες αλλαγές του, αντικαθιστώντας αρχικά τον Lolley με τον Philip Zinckernagel και στη συνέχεια τον Taylor (που πήρε το χειροκρότημα βγαίνοντας) με τον Grabban. Λίγο μετά τη δεύτερη αλλαγή (68') είχαμε την πιο πολυσυζητημένη φάση του ματς, με τον Johnson να μπαίνει σίφουνας από αριστερά στην περιοχή, να αποφεύγει τον Bogle και στην προσπάθειά του να προσπεράσει και τον Chris Basham ο τελευταίος να δείχνει να τον βρίσκει στο γόνατο. Προσωπικά στο ριπλέι είδα ότι υπάρχει αναμφισβήτητα επαφή, αλλά ο Brennan ίσως να το παράκανε λίγο στην πτώση και ο διαιτητής Lee Doughty πήγε κοντά του και του έδειξε κίτρινη για θέατρο. Ο νεαρός Ουαλός σηκώθηκε σε κατάσταση που δεν τον έχουμε ξαναδεί, έξαλλος θεωρώντας ότι αδικήθηκε, και χρειάστηκε να τον καλμάρει ο Grabban για να μην έχουμε και χειρότερα. Ο κόσμος πάντως από εκείνη τη στιγμή αντιμετώπιζε τον ρεφ χλευαστικά και με έντονη δυσπιστία...

Ο κόσμος, μιας και τον αναφέραμε, αντέδρασε ιπποτικά και χειροκρότησε τον Osborn τη στιγμή που έβγαινε για να δώσει τη θέση του σε ένα ακόμα κάποτε αγαπημένο παιδί της εξέδρας μας που όμως έμεινε λίγο, τον Sharp. O "χοντρός από το Sheffield", στα 35 του πια και αρχηγός της αγαπημένης του United, είχε άμεση επιρροή στο ματς, καθώς μόλις τρία λεπτά μετά την είσοδό του, και ενώ οι δικοί μας δεν είχαν εμπεδώσει ακόμα τα μαρκαρίσματα (είσοδος επιθετικού σε θέση χαφ) δέχθηκε τη μπάλα στα αριστερά, προχώρησε παράλληλα με την πλάγια γραμμή της περιοχής και την κατάλληλη στιγμή γύρισε πολύ όμορφα στη μικρή περιοχή, όπου πετάχτηκε ο Morgan Gibbs-White και εύκολα από κοντά νίκησε τον Samba, σκοράροντας ξανά στο City Ground μέσα σε λιγότερες από 70 μέρες, αφού είχε πετύχει το τελευταίο γκολ των Wolves στο 0-4 του League Cup πριν ακόμα πάει δανεικός στους Blades. Δώδεκα λεπτά πριν το φινάλε, οι Reds βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο μετά από την πρώτη επίθεση της προκοπής των φιλοξενουμένων στο δεύτερο ημίχρονο. 

Δεν τα παράτησαν όμως, και στο 81' η σέντρα-ξυράφι του Garner στη μικρή περιοχή βρήκε τον Grabban να πέφτει με φόρα στην κατεύθυνση της μπάλας, αλλά να μην τη βρίσκει αρκετά ώστε να τη σπρώξει στα δίχτυα. Ο Τζαμαϊκανός στράικερ όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη, και δύο λεπτά αργότερα κοντρόλαρε με το στήθος μια σέντρα του Johnson από αριστερά και μέσα από τη μικρή περιοχή με προβολή πρόλαβε τον Olsen και σκόραρε για έκτη φορά φέτος. Η εξέδρα ενθουσιάστηκε και περίμενε νέο Bristol, η αλήθεια είναι όμως ότι ακολούθησε ένα πεντάλεπτο-ροντέο. Πρώτα η United βγήκε πάλι μπροστά με τον Gibbs-White, o Worrall έπεσε πάνω του με αυτοθυσία και για καλή μας τύχη ο τελικός αποδέκτης της μπάλας Brewster σούταρε πάνω στον Samba (86'), ενώ η δική μας απάντηση ήταν ένα σουτ του Alex Mighten, που είχε πάρει τη θέση του Tobias Figueiredo μετά το 0-1 στη γνωστή αλλαγή του συστήματος, από πλάγια δεξιά στην αντίπαλη περιοχή, που ανάγκασε τον Olsen να επιστρατεύσει την εμπειρία και τα αντανακλαστικά του και να αποκρούσει σε κόρνερ. Η Forest πίεσε, κέρδισε κι αλλα κόρνερ αλλά δεν κατάφερε να πετύχει πάλι την ολική ανατροπή. Ο κόσμος όμως εκτίμησε την προσπάθεια και την αντάμειψε δεόντως. 

Να προσθέσουμε ότι κορυφαίος της ομάδας σύμφωνα με τον χορηγό μας αναδείχθηκε ο Garner, όμως το βραβείο έπρεπε μάλλον να δοθεί στον Djed Spence, που ήταν εντυπωσιακός, ένας διαρκής μπελάς για το αριστερό άκρο της United και ήδη ένας πονοκέφαλος για τη... διοίκησή μας, που σίγουρα θα μηχανεύεται τρόπους να πείσει τον σκληρό πάντα ως διαπραγματευτή Neil Warnock να μας τον παραχωρήσει το καλοκαίρι με ελεύθερη μεταγραφή.

Το Σάββατο οι Reds είναι και πάλι στο σπίτι τους, αντιμετωπίζοντας μια από τις πιο ασταθείς ομάδες του πρωταθλήματος, την Preston, για να ακολουθήσει η τελευταία διακοπή λόγω Εθνικών ομάδων για το 2021. Η 16η αγωνιστική, το τέλος της οποίας θα μας βρει εκτός δραματικού απροόπτου στη 16η θέση, ξεκίνησε σήμερα με επιπλέον τους αγώνες Birmingham-Bristol City 3-0, Coventry-Swansea 1-2, Luton-Middlesbrough 3-1, Millwall-Reading 1-0 και Peterborough-Huddersfield 1-1 και θα ολοκληρωθεί αύριο με τις αναμετρήσεις Barnsley-Derby, Blackburn-Fulham, Blackpool-Stoke, Bournemouth-Preston, Cardiff-QPR και West Brom-Hull.

Forest: Samba, Worrall, Figueiredo (Mighten 79'), McKenna, Spence, Yates, Garner, Colback, Lolley (Zinckernagel 57'), Johnson, Taylor (Grabban 63').
Sheffield United: Olsen, Bogle, Basham, Egan, Stevens, Norwood, Fleck (Hourihane 90'), Brewster, Gibbs-White, Osborn (Sharp 76'), Mousset (Ndiaye 66').
Σκόρερς: Grabban 83' - Gibbs-White 78'.
Διαιτητής: Lee Doughty. Κίτρινες: Yates 51', Figueiredo 53', Johnson 69', Worrall 91' - Norwood 39', Mousset 45+2'.
Θεατές: 25.238 (Forest: 23.266).

Steve Cooper: "Ήταν ένα παιχνίδι τακτικής. Από αυτά που μου αρέσουν πολύ, γιατί η προσέγγισή τους θέλει πολλή σκέψη και ιδέες, και όντως έτσι αποδείχθηκε. Στο πρώτο ημίχρονο αφήσαμε υπερβολικά στην αντίπαλό μας την κατοχή της μπάλας. Είχαμε τις στιγμές μας, αλλά στην τελική πάσα ή ενέργεια δεν παίρναμε τη σωστή απόφαση. Το δεύτερο ημίχρονο θεωρώ ότι ήταν μάλλον μοιρασμένο, και καθώς ο αγώνας προχωρούσε φαινόμασταν η πιο δυνατή ομάδα στο γήπεδο και απλώς χρειαζόταν να στρίψουμε λίγο ακόμα τη βίδα. Δείχναμε πιο δυνατοί και πιο γυμνασμένοι, και αυτά πρέπει να τα μυρίζεσαι και να πηγαίνεις για τη νίκη. Το προσπαθήσαμε. Οι αλλαγές βοήθησαν και μας έδωσαν ώθηση, αφού τα παιδιά που μπήκαν δούλεψαν πολύ σκληρά. Πιστεύω πως αν κάποια ομάδα νικούσε, αυτή θα ήμασταν εμείς. Οφείλω όμως να παραδεχθώ ότι ήταν ένα δύσκολο ματς με δύο καλές ομάδες να συγκρούονται".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.