Από την αποθέωση στο προ κορονοϊού 2019-'20 ως την αμφισβήτηση, τις αποδοκιμασίες και την (έστω πολύ προσωρινή) απώλεια της θέσης του στις αρχές της φετινής σεζόν, ο Brice Samba έχει προλάβει να γνωρίσει όλες τις... φάσεις της σελήνης στα σχεδόν δυόμισι χρόνια του στο Nottingham. Ο Steve Cooper δεν τον αμφισβήτησε στιγμή, παρά τα καλά λόγια που έχει πει και για τον Ethan Horvath. Ο Brice, όμως, χρειαζόταν μια εξαιρετική εμφάνιση για να ακούσει τον κόσμο να φωνάζει και πάλι το όνομά του. Και αυτή ήρθε απόψε, μέσα σε μεγάλη πίεση από τη Luton και εκνευρισμό από άλλη μια απαράδεκτη διαιτησία.

Με το τελευταίο σφύριγμα του αστείου Jeremy Simpson, o Cooper έτρεξε σφαίρα στον τερματοφύλακά του και τον αγκάλιασε σφιχτά. Λίγο νωρίτερα, η ΒΟΧΤ είχε ανακηρύξει τον Κονγκολέζο με το γαλλικό διαβατήριο κορυφαίο του αγώνα. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο στιγμές (ναι, μετά την άτυπη βράβευση) ο Samba είχε κάνει την απόκρουση του αγώνα. Καλύτερη ακόμα και από το πέναλτι που είχε πιάσει κανένα μισάωρο πριν το τέλος και το πανηγύρισε με το γνωστό του πάθος. Ο Samba, που στο πρώτο ημίχρονο είχε μπλοκάρει κόρνερ στον αέρα με το ένα χέρι και αμέσως είχε βγάλει αντεπίθεση που δεν εξελίχθηκε μεν όπως θα θέλαμε όλοι, έδειξε όμως ότι ο γκολκίπερ μας ήταν απόψε σε φάση έκστασης. In the zone, που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Και ευτυχώς, για να αποτραπεί μια από τις μεγαλύτερες φετινές αδικίες.

Κι όμως, με το ξεκίνημα τα βλέμματα όλων ήταν πολύ μακριά από τον Samba. Για την ακρίβεια, μισό γήπεδο πιο μπροστά. Εκεί όπου ο Braian Ojeda έκανε επιτέλους το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο του με τα κόκκινα, λίγες μέρες μετά από τη δεύτερη εμφάνισή του με την Εθνική Ανδρών της Παραγουάης, απέναντι στην Κολομβία για τα προκριματικά του Μουντιάλ. Στα 21 του, ο παινεμένος Λατινοαμερικάνος με το τετραετές συμβόλαιο έπαιξε όλο το 90λεπτο, φάνηκε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, είχε ελάχιστες λάθος πάσες παρ' όλο που ελευθερωνόταν και ζητούσε συνεχώς μπάλα. Δεν φοβόταν να βγει μπροστά, είχε πολύ καλό ξεπέταγμα που άφηνε τους αντιπάλους του πίσω, μάρκαρε σαν κακός μπελάς, έδειχνε σαν να έχει περάσει τη μισή του ποδοσφαιρική ζωή στην Αγγλία και ας πρωτοπάτησε στο νησί τον Σεπτέμβριο. Καμιά δυσκολία προσαρμογής, κανένα ψάρωμα. Έχει όλες τις προϋποθέσεις να γίνει ένας ευχάριστος πονοκέφαλος για τον προπονητή του και μια πολύ χρήσιμη λύση σε περίπτωση που ο (όποιος) νέος προπονητής της Manchester United αποφασίσει τον Ιανουάριο να καλέσει τον James Garner πίσω στο Old Trafford.

O Ojeda, που είχε πάρει τη θέση του τιμωρημένου Ryan Yates (άτυχος ο χαφ μας, στο ματς με τη Reading συμπλήρωσε πέντε κίτρινες κάρτες και έφαγε μία αγωνιστική ενώ μετά τη 19η, την αποψινή δηλαδή, το όριο ανέβαινε στις δέκα με ποινή δύο αγωνιστικών), δεν ήταν η μόνη αλλαγή του Cooper απόψε. Ο Ουαλός δεν θέλησε να ξεκινήσει την κινούμενη... λαχτάρα που λέγεται Gaëtan Bong στα αριστερά μετά τον τραυματισμό του Max Lowe (που δυστυχώς ο προπονητής μας ενημέρωσε ότι θα λείψει για δύο μήνες μετά τον τραυματισμό του στο Reading) και "θυσίασε" τον Jack Colback για να παίξει εκεί -κίνηση που αποδείχθηκε καθοριστική για την οικονομία του ματς, όπως θα δούμε παρακάτω- οπότε ο Garner με τον Ojeda αποτέλεσαν το εντελώς νέο δίδυμό μας στον άξονα. Και όσο τα πράγματα πήγαιναν καλά, πήγαιναν κι αυτοί καλύτερα. Η δε τρίτη αλλαγή, που έστειλε τον Lyle Taylor στο γήπεδο και τον Lewis Grabban στον πάγκο για να ξεκουραστεί σωματικά και πνευματικά, αποδείχθηκε μια κακή έμπνευση.

Η Luton, που πάντα θα μας θυμίζει τις καλές μας πελατειακές σχέσεις στο Wembley (FA Cup εναντίον της το 1959, League Cup το 1989), δεν έχει καθόλου κακή ομάδα φέτος, αλλά αφού την Παρασκευή είχε καεί στον χυλό (ήττα 2-0 από την QPR στο Λονδίνο χωρίς να είναι χειρότερη) φυσούσε και το γιαούρτι, έχοντας και πρόβλημα της τελευταίας στιγμής: άτομο του στενού κύκλου του πρώτου της γκολκίπερ, του Κροάτη διεθνούς Simon Sluga, βρέθηκε θετικό στον Covid-19 και τον υποχρέωσε σε απομόνωση, με τον έμπειρο πλην ελάχιστα χρησιμοποιούμενο James Shea να παίρνει φανέλα και γάντια βασικού. Ο Nathan Jones προτίμησε να πάει με πολύ συντηρητική τακτική, φρενάροντας με ασφυκτικό πρέσινγκ τον γρήγορο ρυθμό που προσπάθησε να επιβάλει η Forest στην αρχή του αγώνα χωρίς να τον νοιάζει ιδιαίτερα η επίθεση. Οι παίκτες του έπεφταν κάτω σε κάθε επαφή και οι δικοί μας γέμιζαν κάρτες και νεύρα. Είναι κι αυτός ένας λόγος που πιστεύω ότι θα ήταν αδικία να έφευγαν με το τρίποντο, αφού ουσιαστικά ο Simpson ήταν αυτός που τους έβαλε στο παιχνίδι. (Ο Cooper στις δηλώσεις του μετά το ματς προσπάθησε να το πει διπλωματικά, αλλά ήταν κάτι σαν "τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια".)

Ο Ojeda έκανε και το πρώτο αξιόλογο σουτ του αγώνα στο 8', όταν ο Kal Naismith έκοψε τον Joe Lolley στο ύψος της περιοχής και η μπάλα τού στρώθηκε. Λίγα λεπτά δηλαδή αφότου ο παλαίμαχος γκολκίπερ μας Steve Sutton, που σχολίαζε τον αγώνα στο ραδιόφωνο του BBC μαζί με τον Colin Fray, τον είχε παρομοιάσει λόγω κοψιάς με τον Πολωνό μέσο της δεκαετίας του 2010 Radosław Majewski, ο αθεόφοβος επιχείρησε να βάλει γκολ-καρμπόν με αυτό που είχε πετύχει ο Radi στα πρώτα δευτερόλεπτα ενός αγώνα με τη Derby, όμως αυτός σούταρε πάνω από τα δοκάρια. Δεν φοβήθηκε όμως να το πάρει, κι αυτό μας άρεσε. Γενικά οι φάσεις στο πρώτο ημίχρονο ήταν τόσο λίγες, που άρχισα να μετράω τους παίκτες που γλιστρούσαν και έπεφταν κάτω (και ήταν τόσο πολλοί που κάποια στιγμή έχασα το μέτρημα, λες και πάνω στο χορτάρι είχε απλωθεί πάγος). Κάναμε δύο σουτ με τον Philip Zinckernagel και τον Garner που κοντραρίστηκαν και έφυγαν κόρνερ, από το δεύτερο (13') ο Garner χτύπησε το κόρνερ και ο Scott McKenna σχεδόν από τη μικρή περιοχή έστειλε την ψηλοκρεμαστή κεφαλιά του λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Η δε Luton είχε την πρώτη της αξιόλογη προσπάθεια στο 28' (σέντρα του Allan Campbell από δεξιά, κεφαλιά του Elijah Adebayo πολύ ψηλά για τη θέση στην οποία βρέθηκε) και στο 45' από δύσκολη απόκρουση του Joe Worrall σε χαμηλή σέντρα του James Bree η μπάλα στρώθηκε στον Henri Lansbury (τον θυμάται κανείς;), που σούταρε ευθύβολα και επικίνδυνα αλλά η παρέμβαση του Colback δεν άφησε τη μπάλα να φτάσει ως το τέρμα. Πέραν τούτου, μηδέν εις το πηλίκον και ένα ημίχρονο που γρήγορα θα ξεχάσουμε και δεν προδίκαζε τον χαμό που θα γινόταν στο δεύτερο.

Αυτό δεν πρόλαβε καν να αρχίσει και ο Colback μπήκε στο σημειωματάριο του διαιτητή για μια φάση με τον Fred Onyedinma όπου ένας σοβαρός διαιτητής δεν θα έδινε καν φάουλ. Ο Νιγηριανός όμως ήταν η μεγάλη συμπάθεια του Simpson και δεν τολμούσες ούτε να τον φυσήξεις. Το αναφέρω γιατί αυτή η κάρτα θα έπαιζε μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη του ματς. Και στο 51' η Forest έπρεπε να προηγηθεί, είχε όμως την ατυχία να πάει η μπάλα στον παίκτη που από την αρχή του αγώνα δεν είχε κάνει ΤΙΠΟΤΑ σωστό. Η "προσφορά" του Taylor στο παιχνίδι ήταν λάθος πάσες, κακά κοντρόλ, μια κίτρινη κάρτα που πήρε επειδή έκανε σκληρό φάουλ μετά από αποτυχία του να δώσει τη μπάλα σωστά στα δυόμισι μέτρα, και μια δεύτερη που ευτυχώς δεν πήρε όταν είχε πιάσει στο "πίρι πίρι" τον διαιτητή διαφωνώντας με μια απόφασή του. Βλέποντας τον Grabban να προθερμαίνεται στην ανάπαυλα αναθάρρησα, όμως ο Cooper δεν έκανε την κίνηση. Και ήρθε η φάση του 51', όταν ο Tom Lockyer έκανε ένα κοντρόλ της συμφοράς έξω από την περιοχή του, ο Lolley έκλεψε και έβγαλε τον Taylor τετ α τετ με τον Shea, όμως εξαρχής κάτι μου έλεγε ότι γκολ δεν θα έμπαινε: ο γκολκίπερ των Hatters απέκρουσε και βγήκε νικητής στη μοναδική επέμβαση που χρειάστηκε να κάνει σε όλο το ματς.

Αφού στο 59' ένα ωραίο φαλτσαριστό δεξί σουτ του Zinckernagel έφυγε λίγο πάνω από το αριστερό "Γ" του Shea, στο 61' έγινε το έλα να δεις. Ο Simpson με τη βοηθό του Natalie Aspinall ξέμειναν από ψαράκι, μη βλέποντας ότι ο Onyedinma είχε βγάλει τη μπάλα άουτ σε μονομαχία του με τον Colback, έδωσαν κόρνερ και ο Jack, που δεν είχε ξεπεράσει ακόμα τη γελοία πρώτη κίτρινη, άφησε τον θυμό του να τον παρασύρει όπως αρκετές φορές στο παρελθόν. Στην εκτέλεση του κόρνερ ήρθε με φόρα από πίσω, τράβηξε με δύναμη τον Lockyer και τον έριξε κάτω, την ίδια στιγμή που ο Samba μάζευε πάλι τη μπάλα με το ένα χέρι και ετοιμαζόταν να κάνει άλλη μία από τις γνωστές του μπαλιές τύπου μπέισμπολ για να ανοίξει την κόντρα. Ο Simpson σφύριξε πέναλτι. Προσέξτε, το σφύριγμα ήταν ολόσωστο. Αλλά σε τέτοια τραβολογήματα κανένας (σοβαρός, ξαναλέω) διαιτητής δεν δίνει κίτρινη κάρτα. Ο Colback την πήρε και έφυγε αφρίζοντας. Τα άκουσε χοντρά ο τέταρτος Robert Lewis, αλλά η ζημιά είχε γίνει και δεν θα έχουμε ούτε αυτόν στον αγώνα με τη West Brom την Παρασκευή. Ο Adebayo έστησε τη μπάλα στη βούλα, έτοιμος για το ένατο φετινό του γκολ. Εκτέλεσε στο κέντρο ενώ ο Samba έπεφτε δεξιά, αλλά για κακή του τύχη ο Κονγκολέζος έχει μακριά πόδια. Εκεί βρήκε η μπάλα, πήρε ύψος και βγήκε κόρνερ, ενώ ο Samba ξεσπούσε με τον τρόπο που βλέπετε στη φωτογραφία επάνω. 

Αμέσως μετά ο Taylor έκανε τη μόνη του σωστή και προς όφελος της ομάδας ενέργεια: έπεσε κάτω και παρίστανε τον τραυματία για να διακοπεί το παιχνίδι μέχρι να ετοιμαστεί και να μπει ο Tobias Figueiredo. Για λίγα λεπτά έπαιξε ψευτο-wing back o Lolley, μέχρι να βγει κι αυτός και να περάσει στη θέση του ο (ας πούμε) πιο ορθόδοξος μπακ Bong. Δευτερόλεπτα πριν την είσοδο του Καμερουνέζου είχε γίνει η φάση που σήκωσε το City Ground στο πόδι, και απόλυτα δίκαια: ο Zinckernagel ξέφυγε από τον Pelly Mpanzu από αριστερά και όρμησε παράλληλα με την τελική γραμμή προς την περιοχή. Ο χαφ της Luton προσπάθησε να τον τραβήξει με το χέρι και η αλήθεια είναι ότι τον πρωτοπέτυχε εκτός περιοχής, συνέχισε όμως να τον τραβάει (αυτό που ο Παναγιώτης Βαρούχας λέει παρατεταμένο και οι αγράμματοι αθλητικοί συντάκτες... προτεταμένο μαρκάρισμα), ώσπου ο Δανός έπεσε μέσα στην περιοχή. Ο Simpson προς γενική έκπληξη έδωσε φάουλ απ' έξω! Γι' αυτό λέμε: VAR ή χανόμαστε. Οι διαιτητές της EFL αγγίζουν καμιά φορά τα όρια της επικινδυνότητας, και διατηρούν την αρτιμέλειά τους μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να σφυρίζουν στην Αγγλία και όχι, ας πούμε, στην Ελλάδα, στην Τουρκία ή στη Νότια Αμερική. 

Από κει και πέρα το ματς δεν αντέχει σε κριτική. Αφού πρώτα στο 72' ο Figueiredo έβαλε τα δυνατά του και έδιωξε σε κόρνερ πολύ επικίνδυνη σέντρα του Bree, η Luton εγκαταστάθηκε για τα καλά στο δικό μας μισό του γηπέδου, τονώνοντας μάλιστα την επίθεσή της με την είσοδο του Harry Cornick (είχε σκοράρει στο City Ground στο 3-1 της περιόδου 2019-'20) και του Jordan Clark, τους οποίους συνόδευσε ως τη γραμμή ο πάντα φίλος Chris Cohen, μέλος του επιτελείου του Jones που είναι γεμάτο πρώην προπονητές μας (υπάρχουν ακόμα ο μάνατζέρ μας για λίγο την αποφράδα περίοδο 2004-'05 Mick Harford και φυσικά ο λατρεμένος Paul Hart, που πήγε την ομάδα με πιτσιρίκια και δανεικούς στα πλέι-οφ του 2003). Ο Clark λίγο έλειψε να κάνει τη ζημιά στην πρώτη του επαφή με τη μπάλα, στέλνοντας στο 76' με πολύ καλό αριστερό σουτ τη μπάλα εκατοστά έξω από το αριστερό δοκάρι του Samba. Ο Cooper τα χρειάστηκε και απέσυρε και τον Zinckernagel, ρίχνοντας στη μάχη τον ξεχασμένο Cafú (είχε να παίξει από το ματς του League Cup με τους Wolves στα τέλη Αυγούστου) και αφήνοντας μόνο "μπροστά" τον Brennan Johnson, που είχε άλλο ένα πολύ "ήσυχο" για τα δεδομένα του παιχνίδι μετά από αυτό του Reading. Καλός στρατιώτης ο Πορτογάλος, έκανε κι αυτός ό,τι μπορούσε για να δυναμώσει η πρώτη γραμμή άμυνας.

Κάπου εκεί... κόπηκε το ρεύμα και η μετάδοση διακόπηκε για να επανέλθει στο 91', όταν σε νέα προσπάθεια του Bree να σεντράρει στην περιοχή ο Figueiredo απέκρουσε άτσαλα και αιφνιδίασε τελείως τον Samba, που είδε τη μπάλα να περνάει λίγο έξω από το δεξί δοκάρι του και να βγαίνει κόρνερ. Από την εκτέλεση (πλασαριστά) ο Clark σέντραρε, η μπάλα πέρασε χιλιοστά πάνω από το κεφάλι του Onyedinma που πιεζόταν από τον McKenna, έγινε σέντρα από την άλλη πλευρά, η άμυνά μας απέκρουσε ασθενώς και ο Naismith, που είχε όλο το χρόνο να κοντρολάρει και να σουτάρει λίγο πιο μπροστά από το πέναλτι, είδε τη μπάλα να περνάει από πολλά πόδια αλλά τον Samba να πέφτει και με το αριστερό χέρι να κάνει, όπως είπα πριν, την απόκρουση του αγώνα, πολύ πιο δύσκολη και από την απόκρουση του πέναλτι. Ο Naismith πάντως θα είχε μια πολύ καίρια επέμβαση στο 94' σε εκτέλεση φάουλ του Garner (o Sonny Bradley έδωσε στον Johnson τα πόδια στο χέρι ενώ ο μικρός τον είχε προσπεράσει στην κόντρα και φυσικά πήρε μόνο κίτρινη), διώχνοντας με κεφαλιά ενώ οι δικοί μας είχαν γεμίσει την περιοχή μπας και καταφέρουν και κλέψουν το τρίποντο. To 0-0 έμεινε, σηματοδοτώντας την τέταρτη ισοπαλία μας στα πέντε τελευταία ματς - αλλά και το μόλις τέταρτο φετινό μας clean sheet και μάλιστα με δέκα παίκτες, ανάλογα με το πώς βλέπουμε το ποτήρι.

Λαβωμένη, λοιπόν, με ένα τεράστιο κενό στο αριστερό άκρο της άμυνας (μόνος πια στη θέση ο Bong, αλί και τρισαλί), θα πάει η Forest την Παρασκευή το βράδυ στο Hawthorns για να αντιμετωπίσει την τρίτη της βαθμολογίας West Brom μπροστά στις κάμερες του Sky (και δική μας μετάδοση εδώ από τη Nova). Οι Baggies δεν είναι ούτε αυτοί στα καλύτερά τους, επτά βαθμούς πλέον πίσω από τη δεύτερη Bournemouth και με παιχνίδι παραπάνω, αφού απόψε δεν κατάφεραν να λυγίσουν ούτε τη Blackpool εκτός (0-0) και παρέμειναν χωρίς νίκη στους τρεις τελευταίους αγώνες τους, αλλά δεν χρειάζεται καν να πούμε πόσο δύσκολη θα είναι η αποστολή μας. Άλλοι τρεις αγώνες έγιναν απόψε, με τα γκολ να μπαίνουν με το σταγονόμετρο: Coventry-Birmingham 0-0, Middlesbrough-Preston 1-2, Reading-Sheffield United 0-1. H 19η αγωνιστική ολοκληρώνεται αύριο το βράδυ με τους αγώνες Barnsley-Swansea, Blackburn-Peterborough, Bristol City-Stoke, Cardiff-Hull, Fulham-Derby, Millwall-Bournemouth και QPR-Huddersfield.

Forest: Samba, Spence, Worrall, McKenna, Colback, Ojeda, Garner, Lolley (Bong 69'), Zinckernagel (Cafú 81'), Johnson, Taylor (Figueiredo 65').
Luton: Shea, Bree. Lockyer, Bradley, Naismith, Onyedinma, Campbell, Mpanzu, Lansbury (Clark 74'), Muskwe (Cornick 74'), Adebayo (Hylton 87').
Διαιτητής: Jeremy Simpson. Κίτρινες: Taylor 26', Colback 47', McKenna 55' - Lockyer 45+1', Mpanzu 68', Bradley 94'. Κόκκινη: Colback 61' (δεύτερη κίτρινη).
Θεατές: 25.715 (Forest: 24.297).

Steve Cooper: "Οφείλω να εστιάσω μόνο στη συμπεριφορά και την προσπάθεια των παιδιών. Ξέρω ότι ο κόσμος που ήρθε να στηρίξει την ομάδα του σήμερα είδε μια παρέα παιδιών που έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε, ακόμα και όταν τα πράγματα πήγαιναν στραβά για μας. Δείχνουμε με τη στάση μας ότι δεν τα παρατάμε ποτέ και αυτό είναι στ' αλήθεια σημαντικό. Δεν μας αρέσει να φέρνουμε ισοπαλία στο γήπεδό μας, αλλά καμιά φορά όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάτι περισσότερο από τον αντίπαλο πρέπει να πολεμάς ακόμα πιο σκληρά. Τριάντα λεπτά πριν το τέλος με έντεκα παίκτες είχαμε τον πλήρη έλεγχο του αγώνα και δημιουργούσαμε καλές ευκαιρίες, αλλά ξαφνικά τα πράγματα άλλαξαν. Και τότε δείξαμε ότι διαθέτουμε και μια άλλη πλευρά. Οι παίκτες έδειξαν καταπληκτική αντοχή και συμπεριφορά, ακόμα κι αν έπαιζαν πρώτη φορά ολόκληρο 90λεπτο (σ.σ. Ojeda). Κυριαρχήσαμε στο πρώτο ημίχρονο, τους φθείραμε και ήμασταν έτοιμοι να 'σκοτώσουμε' το παιχνίδι, αλλά μας στέρησαν αυτή την ευκαιρία".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.