Έχει παρατηρήσει κανείς ότι σήμερα κλείσαμε είκοσι χρόνια χωρίς ήττα στο Hawthorns; Εντάξει, μιλάμε για πέντε ματς όλα κι όλα λόγω της παρουσίας των δύο ομάδων συνήθως σε διαφορετικές κατηγορίες, αλλά αξιοσημείωτο έτσι κι αλλιώς, αφού και στα πέντε αυτά ματς η West Brom ήταν το φαβορί. Το αποψινό, κάτω από την ανελέητη εγγλέζικη βροχή από την αρχή ως το τέλος, δεν αποτέλεσε εξαίρεση: εμείς 13οι και με ένα απαράδεκτο ξεκίνημα στη σεζόν, εκείνοι 3οι και από τα φαβορί για άνοδο - κι όμως, αν προσέχαμε λίγο περισσότερο, μπορεί να παίρναμε κάτι παραπάνω από το πέμπτο μας "Χ" στους έξι τελευταίους αγώνες.

Ήταν η Forest καλή; Τείνω να συμφωνήσω με την άποψη του Steve Cooper: όχι, δεν ήταν. Απλώς ήταν αρκετά σοβαρή ώστε να "καταδικάσει" τους γηπεδούχους σε τέταρτο σερί ματς χωρίς νίκη, πράγμα που παίζει μεγάλο ρόλο για μια ομάδα που κυνηγάει υψηλούς στόχους και μπορεί να σημάνει περαιτέρω απομάκρυνσή της από τις θέσεις της απευθείας ανόδου. Όταν δε μέσω του αριθμητικού πλεονεκτήματος της δόθηκε η μεγάλη ευκαιρία να κουρσέψει για τα καλά την έδρα της αντιπάλου της φεύγοντας με τρεις βαθμούς στις αποσκευές της, η Forest άλλαξε το σύστημά της, το πάλεψε, αλλά οι συμπαγείς πλέον Baggies αποδείχθηκαν πολύ σκληροί για τα δόντια της. Ακόμα και στο δεύτερο ημίχρονο, που η μπάλα παιζόταν περισσότερο στο δικό τους μισό του γηπέδου, οι παίκτες του Valérien Ismaël (που έφυγε σούπερ επιτυχημένος από τη Barnsley για να αναλάβει τη μεγάλη πρόκληση της άμεσης επανόδου στην Premier League) ήξεραν πώς να μας προβληματίσουν στην κόντρα. Τη μπάλα να βάλουν μέσα δεν ήξεραν, αυτό δηλαδή που αποτελεί και δικό μας πρόβλημα εδώ και αρκετό καιρό...

Στο πρώτο μέρος η μερίδα του λέοντος ανήκε δικαιωματικά στους γηπεδούχους, που ήθελαν το τρίποντο για να μη χάσουν επαφή με τις θέσεις της απευθείας ανόδου. Αυτό Cooper το ήξερε, και επανήλθε στο αγαπημένο του 3-4-3 (ή 3-4-2-1, όπως θέλετε πείτε το). Ο Tobias Figueiredo πήρε θέση ανάμεσα στον Joe Worrall και τον Scott McKenna, o Gaëtan Bong που έμεινε μόνος στο αριστερό άκρο της άμυνας (αισιόδοξα τα μηνύματα για την ανάρρωση του Jordi Osei-Tutu, αλλά μάλλον θα του πάρει λίγο καιρό ακόμα να γυρίσει) είχε τη δύσκολη δουλειά να πείσει ότι μπορεί να παίξει το ρόλο του μπακ-χαφ, ο Ryan Yates επανήλθε από την τιμωρία του στέλνοντας στον πάγκο τον σταθερότατο στο ντεμπούτο του Braian Ojeda, o Lewis Grabban ανέλαβε και πάλι να ηγηθεί της επίθεσης. Στην αποστολή υπήρχε για πρώτο φορά φέτος ο Mohamed Dräger, που σιγά σιγά πρέπει να μπαίνει στο παιχνίδι μπας και ο Djed Spence ανακληθεί από τη Middlesbrough.

Η πρώτη σοβαρή ευκαιρία για τους γηπεδούχους χάθηκε στο 18'. Μέχρι τότε εκτός από δύο σουτ του Conor Townsend (5', 17'), που είχαν αστοχήσει αρκετά, και την κόντρα πάνω στον Brennan Johnson που ύστερα από κλέψιμο στον Kyle Bartley μπήκε στην περιοχή αλλά μολονότι κλεισμένος προτίμησε να σουτάρει (13') δεν υπήρχε κάτι το αξιοσημείωτο. Στο 18', όμως, χρειάστηκε ο Brice Samba (με φόρα από το clean sheet με τη Luton και την παρουσία του στην κορυφαία ενδεκάδα της αγωνιστικής) να πέσει στην αριστερή του γωνία και να αποκρούσει με το ένα χέρι το δυνατό σουτ του Grady Diangana, που έγινε ακόμα δυνατότερο λόγω του γλιστερού αγωνιστικού χώρου. Άλλη σοβαρή απόκρουση δεν χρειάστηκε να κάνει στο ματς ο Κονγκολέζος, που ήταν όμως και πάλι εξαιρετικά σταθερός. Άλλη μια καλή ευκαιρία για τους Baggies χάθηκε στο 30', όταν ο Karlan Ahearne-Grant γύρισε ωραία από αριστερά και από το ύψος του πέναλτι ο Darnell Furlong σούταρε πάνω από τα δοκάρια. Πέραν ενός δυνατού μακρινού σουτ του Callum Robinson sto 41', που όμως έστειλε τη μπάλα κατευθείαν στην αγκαλιά του Samba, δεν υπήρχε κάτι άλλο άξιο αναφοράς στο πρώτο ημίχρονο.

Το δεύτερο μέρος ήταν σκέτο φεστιβάλ κόντρας. "Μετάβασης", όπως λέγεται τελευταία και το άκουσα και στο ραδιόφωνο επιστρέφοντας στο σπίτι από τη συγκέντρωσή μας κάπου στο Νέο Κόσμο. Το παράδοξο ήταν ότι η Forest όχι απλώς βγήκε από το καβούκι της, αλλά έπαιξε και ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, ενώ οι γηπεδούχοι δούλεψαν πολύ την αντεπίθεση και μας εξέθεσαν κι αυτοί σε δύσκολες καταστάσεις. Στην πολύ γρήγορη εναλλαγή της μπάλας ανάμεσα στον Spence και τον Johnson που κατέληξε σε σουτ του James Garner με καλές προϋποθέσεις αλλά πάνω σε σώμα αμυντικού (48'), η West Brom απάντησε με δύο από τις μεταβάσεις που λέγαμε: στο 54' ο Worrall έκανε πολύ καλή... επιθετική προσπάθεια αλλά κακή πάσα στον Philip Zinckernagel και το κλέψιμο μας βρήκε σε αμυντική ανισορροπία με το σουτ του Ahearne-Grant ευτυχώς να αστοχεί (54'), ενώ στο 59' ο Worrall, ίσως ο κορυφαίος του γηπέδου απόψε με αποφασιστικές επεμβάσεις σε πάμπολλες φάσεις, έκοψε τον Robinson που προσπαθούσε να επωφεληθεί από την εξαιρετική μπαλιά του Alex Mowatt. 

Η είσοδος του Matt Phillips με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα ζωντάνεψε για τα καλά την ομάδα του παρά το γεγονός ότι δεν είχε την κατοχή της μπάλας, και στο 63' ο Furlong σε άλλη μια κόντρα ξέφυγε από τον Bong και σούταρε διαγώνια, αλλά μόλις άστοχα. Τον ίδιο αντίκτυπο είχε για μας και η αλλαγή τού -για μια ακόμα φορά κουρασμένου- Zinckernagel από τον Joe Lolley. Η συμβολή του Joe υπήρξε άμεση: στο 69' σε δική μας αντεπίθεση άνοιξε πανέμορφα στον Johnson, που μπήκε στην περιοχή από τα δεξιά και σούταρε δυνατά, για να βρει η μπάλα λίγο στον Matt Clarke, να πάρει ύψος και να χρειαστεί να τιναχτεί ο Sam Johnstone και να διώξει σε κόρνερ, ενώ στο 70' "κέρδισε" τη δεύτερη κίτρινη κάρτα του Jayson Molumby, που πήγε πάνω του πολύ άτσαλα και αποχαιρέτησε πρόωρα το ματς. 

Αμέσως (μα αμέσως) μετά την αποβολή, ο Cooper πέρασε τον Alex Mighten στη θέση του Figueiredo και άλλαξε το σύστημα σε 4-2-3-1. Παρ' όλο που και ο Ismaël δεν αποδείχθηκε καθόλου συντηρητικός, βάζοντας επιθετικογενή μέσο και σέντερ φορ (Adam Reach και Jordan Hugill), το γήπεδο άρχισε σιγά σιγά να γέρνει και οι λευκές φανέλες με την παχιά μπλε ρίγα (δεν είχα δει ποτέ έτσι τη West Brom) να μαζεύονται πίσω. Στο 83' μετά από λάθος του Bartley και κλέψιμο του Mighten ο μικρός γύρισε στον Grabban, που δέχθηκε την κόντρα του Clarke και έπρεπε να αρκεστεί σε ένα κόρνερ. Από άλλο ένα τέτοιο στο 85' με εκτελεστή τον Lolley o Yates πετάχτηκε για κεφαλιά στην αγαπημένη του "ζώνη", στη γραμμή της μικρής περιοχής, αλλά έστειλε τη μπάλα ψηλά. Και εκεί που είχαμε κατασκηνώσει έξω από την περιοχή τους, σε μια απομάκρυνση στο 91' κοντέψαμε να πάθουμε το έμφραγμα, όταν στη νέα κόντρα που εξελίχθηκε ο Hugill βρέθηκε στην περιοχή μας σε θέση βολής με μόνους αντιπάλους τον Samba και το τέρμα, αλλά κατάφερε με το αριστερό να σημαδέψει τα πουλιά. Στην επόμενη φάση, σε μπροστινή μπαλιά του Worrall στα αντίπαλα καρέ, ο Grabban πετάχτηκε αλλά δεν κατάφερε να βρει τη μπάλα, και η τελευταία ενέργεια του αγώνα βρήκε τον Lolley να εφορμά στην περιοχή, κάποιος αντίπαλος να κόβει τη ντρίμπλα του με το χέρι (όπως τουλάχιστον είδα σε ζωντανή μετάδοση, ριπλέι δεν είδαμε ποτέ) και τον διαιτητή να μη δίνει σημασία στις χλιαρές διαμαρτυρίες μας.

Αν και αυτόν τον βαθμό πριν το ματς θα τον παίρναμε και θα λέγαμε κι ευχαριστώ, σίγουρα άφησε μια πικρή γεύση το γεγονός ότι δεν καταφέραμε να εκμεταλλευτούμε το "δώρο" του Molumby και να πετύχουμε μια νίκη που θα μας πλησίαζε και πάλι στην εξάδα, δεδομένου ότι το ματς ήταν το πρώτο της αγωνιστικής και οι αγώνες που θα ακολουθήσουν μπορεί να μας φέρουν ακόμα πιο πίσω. Πάντως το αήττητο για οκτώ σερί ματς μακριά από το Nottingham και η μία μόλις ήττα στα τελευταία 13 παιχνίδια είναι σίγουρα μια παρηγοριά. Το επόμενο ραντεβού των Reds με τη δράση είναι το άλλο Σάββατο στο City Ground απέναντι στη μάλλον κακή Peterborough. Ευκαιρία να σπάσει και αυτό το σερί των ισοπαλιών, που έφτασαν πια τις 7 (όσες έχει, παρεμπιπτόντως, και η West Brom) και μας φέρνουν στη δεύτερη θέση της κατηγορίας πίσω από τη Millwall που έχει μαζέψει ήδη 9. Η 20ή αγωνιστική συνεχίζεται αύριο με τους αγώνες Preston-Fulham, Birmingham-Blackpool, Bournemouth-Coventry, Huddersfield-Middlesbrough, Hull-Millwall, Luton-Cardiff, Peterborough-Barnsley, Stoke-Blackburn και Swansea-Reading, την Κυριακή με το ματς Sheffield United-Bristol City και τη Δευτέρα με το Derby-QPR. 

West Brom: Johnstone, Kipré, Bartley, Clarke, Furlong, Molumby, Mowatt, Townsend, Diangana (Phillips 60'), Robinson (Reach 72'), Ahearne-Grant (Hugill 79').
Forest: Samba, Worrall, Figueiredo (Mighten 71'), McKenna, Spence, Yates, Garner, Bong, Zinckernagel (Lolley 66'), Johnson, Grabban.
Διαιτητής: Gavin Ward. Κίτρινες: Clarke 10', Molumby 60' - Figueiredo 16', Worrall 22'. Κόκκινη: Molumby 70' (δεύτερη κίτρινη).
Θεατές: 22.424 (Forest: περίπου 2.000).

Steve Cooper: "Το παιχνίδι ήταν μέτριο και εμείς στην καλύτερη περίπτωση μέτριοι, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Πρέπει να παίζουμε με μεγαλύτερη πίστη, με περισσότερη ένταση, να είμαστε πιο γενναίοι όταν πάμε να κερδίσουμε τη μπάλα, να κάνουμε περισσότερες πάσες και να στριμώχνουμε τον αντίπαλο. Ποτέ δεν ένιωσα ότι απειλούμασταν πραγματικά. Οι αντίπαλοί μας είχαν κάποιες καλές στιγμές, εμείς όμως είμαστε καλύτερη ομάδα από αυτό που παρουσιάσαμε. Στο δεύτερο ημίχρονο παίξαμε πιο καλά, πολύ πιο ψηλά στο γήπεδο, κάναμε πιο πολλές πάσες και φανήκαμε λίγο πιο απειλητικοί, αλλά γενικά είμαι απογοητευμένος. Είπα στα παιδιά στο ημίχρονο ότι έπρεπε να παίξουμε περισσότερο με τη μπάλα στα πόδια, να κάνουμε πιο πολλές πάσες, να αλλάζουμε πλευρές και να κυκλοφορούμε τη μπάλα. Αν το κάνεις αυτό βρίσκεις και χώρους, οπότε θα μπορούσαμε κι εμείς να είμαστε αυτοί που μπορούμε με τους παίκτες που διαθέτουμε στην επίθεση. Απλώς δεν το κάναμε όσο καλά έπρεπε".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.