Ο Steve Cooper -από ό,τι έχω διαβάσει τουλάχιστον- δεν έφυγε σαν εχθρός από τη Swansea. Ακόμα και σήμερα, εξακολουθώ να απορώ για ποιο λόγο έφυγε από μια ομάδα την οποία είχε οδηγήσει δύο σερί χρονιές στα πλέι-οφ (έστω και χωρίς επιτυχία). Αν πάντως όντως δεχόταν κριτική για το στυλ παιχνιδιού που είχε επιβάλει στους Swans (αυτά δηλαδή που μας έλεγαν οι Ουαλοί όταν τον προσλάβαμε), σήμερα έδωσε ηχηρή απάντηση, θριαμβεύοντας στην πρώτη του επίσκεψη στο τέως Liberty και νυν Swansea.com Stadium ως αντίπαλος και μη διστάζοντας καθόλου να σηκώσει τη γροθιά-σήμα κατατεθέν κατά την αποχώρησή του.

Αν θέλετε να το πάω και λίγο παρακάτω, φάνηκε σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια η γύμνια των Ουαλών χωρίς τον Cooper (που σημειωτέον είναι Ουαλός και ο ίδιος, και επιτρέψτε μου να γνωρίζω πόσο περήφανοι είναι οι Ουαλοί για την κελτική -και όχι σαξονική όπως των Άγγλων- καταγωγή τους). Φάνηκε πόσο πάνω από τις πραγματικές δυνατότητές τους ήταν οι δύο αυτές προκρίσεις, μία εκ των οποίων επιτεύχθηκε με τη δική μας αυτοκτονία. (Ένα 1-4 που μας καταρράκωσε τότε, ένα 1-4 που μας έστειλε στα ουράνια σήμερα. Πώς περνάει ο καιρός... ) Και αυτό δεν φάνηκε μόνο σήμερα - έχει φανεί σε όλη τη διάρκεια της φετινής σεζόν, με τους Swans διαρκώς κάτω από τη μέση της βαθμολογίας αν και με πολύ αξιόλογο υλικό. 

Αλλά vae victis, που είπε κάποτε ένας... Γαλάτης και όχι Ρωμαίος, όπως πιστεύουν πολλοί. Ας αφήσουμε τους ηττημένους και ας έρθουμε στους νικητές. Λίγο τυχερή στο πρώτο ημίχρονο, καταιγιστική στο δεύτερο στη βροχερή νότια Ουαλία, η Forest έβαλε για πρώτη φορά φέτος τέσσερα γκολ, νίκησε επίσης για πρώτη φορά σε επίσημο ματς με τη μπλε-φούξια εμφάνιση και έδειξε και πάλι σε όλη την Championship πως όποιος της αφήσει χώρους δεν θα καλοπεράσει. Ακόμα κι αν έχει 75% κατοχή μπάλας!!! Τρία στα τέσσερα γκολ στην κόντρα, αναρρίχηση της επίθεσής μας που στην αρχή της σεζόν δεν έβαζε γκολ ούτε με αίτηση στην έκτη θέση της σχετικής κατάταξης της κατηγορίας (στην ίδια βρίσκεται και η άμυνα) και της ομάδας στην όγδοη της βαθμολογίας, την καλύτερη φέτος: τι άλλο να περιμένει ένας Red για να περάσει το Σαββατόβραδό του ευχάριστα;

Η καλή μέρα φάνηκε από το απόγευμα, με την επιστροφή του Jordi Osei-Tutu, που επανεμφανίστηκε -και μάλιστα στο αρχικό σχήμα- μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες (είχε αποχωρήσει τραυματίας στο 17' του 1-2 με τη Blackburn στις 18 Αυγούστου). Η αλήθεια είναι ότι ο ταλαντούχος μπακ, δανεικός από την προσεχή αντίπαλό μας στο FA Cup Arsenal (ήταν μάλιστα στον πάγκο στο περίφημο 4-2 του Ιανουαρίου του 2018), έδειξε ότι η αποκατάστασή του ήταν εντελώς ομαλή, και αυτό φάνηκε στην ικανότητά του να σπριντάρει και να πλαγιοκοπεί, που δείχνει να μην επηρεάστηκε καθόλου - είχε μάλιστα συμμετοχή στο τρίτο γκολ. Αμυντικά είχε κάποια θεματάκια, αλλά θα τα διορθώσει με τα παιχνίδια. Ήρθε στην κατάλληλη στιγμή, με τον τραυματισμό του Max Lowe, και επέτρεψε στον Jack Colback να γυρίσει στο κέντρο, αυτή τη φορά με τον Braian Ojeda στον πάγκο και παρτενέρ τον James Garner, αφού ο Ryan Yates πήρε θέση ανάμεσα σε Joe Worrall και Scott McKenna ως τρίτος σέντερ μπακ! Καλός στρατιώτης ο Ryan, έδωσε και πάλι την ψυχή του, και το -έστω ανορθόδοξο- 3-4-3 (ο συνήθης τρίτος κεντρικός αμυντικός, ο Tobias Figueiredo, δεν ήταν καν στη 18άδα) έπνιξε τους παίκτες του Russell Martin (που σημειωτέον χρησιμοποίησε το ίδιο σύστημα) και επέτρεψε στους δικούς μας να κάνουν πάρτι από τα άκρα.

Κι όμως, στο πρώτο ημίχρονο όπου οι φάσεις της προκοπής ήταν λιγότερες από τις... κίτρινες κάρτες δώσαμε δύο φορές την ευκαιρία στη Swansea να προηγηθεί. Η πρώτη ήταν στο 39', όταν ο αρχηγός Matt Grimes (τι καλός παίκτης, πραγματικά) εκτέλεσε ψηλοκρεμαστά και πανέξυπνα ένα φάουλ λίγο πιο αριστερά από τον άξονα και έβγαλε τετ α τετ με τον Brice Samba τον Olivier Ntcham (οι φίλοι της ΑΕΚ θα θυμούνται το καλοκαιρινό σίριαλ της υποτίθεται "τελειωμένης" μεταγραφής του από τη Celtic), o οποίος θέλησε να πλασάρει με τη μία και έστειλε τη μπάλα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Την ίδια κατάληξη είχε στο 41' και η προσπάθεια του Joël Piroe, που είχε μπροστά του σχεδόν κενό τέρμα μετά από μια κακή κεφαλιά του Osei-Tutu που προσπάθησε να γυρίσει τη μπάλα στον εκτός θέσης Samba. Ο Ολλανδός βιάστηκε κι αυτός να πλασάρει έξω από την περιοχή και μας ανακούφισε δεόντως. Νωρίτερα η Forest είχε γίνει απειλητική δύο φορές, την πρώτη στο 19' σε γύρισμα του Brennan Johnson στο δεύτερο δοκάρι με τον Lewis Grabban να μην προλαβαίνει τη μπάλα και στο 22' σε επέλαση του Djed Spence και εξαιρετική μπαλιά στο ύψος της περιοχής στον Philip Zinckernagel, που σούταρε αμέσως αλλά είδε τον Ryan Bennett μετά από ένα φοβερό σπριντ να πέφτει στα πόδια του και να τον κοντράρει την τελευταία στιγμή σε κόρνερ.

Ο "Zinc" έμελλε να βρει το γκολ που έψαχνε εδώ και 3,5 παιχνίδια σχεδόν με το ξεκίνημα του -θεοπάλαβου σε σχέση με το πρώτο- δεύτερου μέρους. Στο 48' ο Ben Hamer, κάποτε δανεικός στη Forest από τη Leicester αλλά φευγάτος πριν καν προλάβει να παίξει λόγω σοβαρού τραυματισμού, προσπάθησε να απομακρύνει αλλά έκανε λάθος, ακολούθησαν αρκετές προσπάθειες να μπούμε στην περιοχή, αποκρούσεις της άμυνας και τελικά ο Zinckernagel βρήκε τον Grabban στη δεξιά γωνία της αντίπαλης περιοχής, του φώναξε να του την ξαναδώσει, ο αρχηγός συναίνεσε και ο Δανός χαφ με εξαιρετικό δεξί σουτ την κάρφωσε στo αριστερό "Γ" του 34χρονου πλέον γκολκίπερ. Και ήταν μόνο η αρχή. Πριν καν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί των 2.000 και πλέον φίλων των Reds, που αψήφησαν το μακρύ ταξίδι, τον παλιόκαιρο και το αλμυρό εισιτήριο και βρέθηκαν στο Swansea, η ομάδα φρόντισε να τους κάνει να τιναχτούν πάλι σαν ελατήρια. Στο 50' με φοβερή κάθετη ο Spence βρήκε τον Johnson, που μπήκε στην περιοχή και έκανε μια από τις γνωστές του χαμηλές σέντρες-ξυράφι στη μικρή περιοχή, όπου ο Grabban ήταν πιο γρήγορος από τον Joel Latibeaudiere και από απόσταση αναπνοής ανέβασε τη φετινή παραγωγή του στα εννέα γκολ. Χαμός στην κόκκινη κερκίδα!

Λίγο αργότερα (55') έγινε μια περίεργη φάση, με τον Johnson και τον Flynn Downes, που είχε ήδη κίτρινη κάρτα από το πρώτο μέρος για κλάδεμα στον Grabban, να στήνουν κοκορομαχία κοντά στο σημαιάκι του κόρνερ (εντάξει, ο δικός μας το παραέκανε λύσσα πέφτοντας και κρατώντας το πρόσωπό του μόλις ο χαφ της Swansea άγγιξε το μέτωπό του με το δικό του). Το παράδοξο ήταν ότι έφαγαν κάρτες ο Spence και ο Ben Cabango, που ξεκίνησαν το δικό τους καβγαδάκι, ενώ οι πρωταγωνιστές του επεισοδίου την έβγαλαν καθαρή! Η Forest είχε στο 59' την ευκαιρία να βάλει το ματς για ύπνο, όταν σε κόρνερ του Garner από τα δεξιά ο Johnson γύρισε με τακουνάκι στο δεύτερο δοκάρι και εκεί ο McKenna δεν κατάφερε να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα. Ε, αντί για το 0-3 έγινε το 1-2 ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις. Spence και Worrall απέκρουσαν δις τις σέντρες του Ryan Manning από αριστερά χωρίς να απομακρύνουν εντελώς, με συνέπεια να στρωθεί η μπάλα στον Piroe, που σούταρε απευθείας δυνατά με το αριστερό για να καταλήξει η μπάλα στο δεξί "Γ" του Samba που το έφαγε όρθιος, αφού τον ξεγέλασε η κόντρα στον ώμο του Yates που άλλαξε την πορεία της. Ήταν το 12ο φετινό γκολ του Ολλανδού, που είναι φυσικά ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του.

Η κίνηση του Cooper να βγάλει τον Zinckernagel (του οποίου η απόδοση πέφτει γενικά μετά το 60') και να περάσει τον Cafú έδωσε την ανησυχητική εντύπωση της οπισθοχώρησης. Πόσο λάθος κάναμε. Ο τεχνικός της Forest πόνταρε στο κράτημα της μπάλας από τον Πορτογάλο, αλλά και στο άνοιγμα της επίθεσης στα πλάγια. Σε μια τέτοια κόντρα στο 69', ο Osei-Tutu μπήκε στην περιοχή, έκανε τη ντρίμπλα στον Bennett και σούταρε μάλλον χλιαρά, ο Hamer προς γενική έκπληξη έχασε τη βρεγμένη μπάλα μέσα από τα χέρια του και ο Johnson του είπε "ευχαριστώ πολύ" και την έστειλε εξ επαφής πρώτα στο δοκάρι και μετά στο βάθος της εστίας του. Τρομερό για την ψυχολογία να δέχεσαι γκολ από τέτοιο δώρο του τερματοφύλακά σου, αλλά η Swansea δεν τα παράτησε, απειλώντας στο 70' με ένα ακόμα αριστερό σουτ του Piroe εκατοστά έξω από το αριστερό δοκάρι του Samba και στο 86' με σέντρα από αριστερά ενός άλλου πρώην Red, του Jamie Paterson, και τον Latibeaudiere να ξεφεύγει από την επιτήρηση του Osei-Tutu και μόνος με τον Samba να πλασάρει ψηλά.

Ο γκολκίπερ μας αυτή τη φορά δεν είχε στο νου του μόνο να κάνει καθυστερήσεις στα ελεύθερα στο όριο της κίτρινης, αλλά και εμπόδισε το ματς να γίνει ροντέο στο 94', σταματώντας με δύο καταπληκτικές επεμβάσεις στην ίδια φάση διαδοχικά σουτ των Piroe και Ntcham. Και όχι μόνο αυτό! Μετά τη δεύτερη απόκρουσή του, η μπάλα έφυγε προς τα δεξιά και η Forest βγήκε στην κόντρα από μια πλευρά όπου ήδη οι ταλαίπωροι Manning και Cabango είχαν τραβήξει των παθών τους τον τάραχο. Αυτή τη φορά αποδέκτης έγινε ο Lyle Taylor, που στο 86' είχε αντικαταστήσει τον Grabban και επιτέλους έδειξε τι στην ευχή μπορεί να κάνει όταν έχει το μυαλό του μέσα στο κεφάλι του. Με έναν πανέξυπνο ελιγμό τους απέφυγε και τους δύο, μπήκε στην περιοχή και αντί να σουτάρει ασχέτως προϋποθέσεων, όπως κάνει συνήθως, έβγαλε τρομερή ασίστ στον επερχόμενο Cafú, που με το δεξί έστειλε τη μπάλα στην αριστερή γωνία του Hamer, μετατρέποντας τη νίκη σε μεγαλειώδη θρίαμβο. Πρώτο επίσημο γκολ με τη φανέλα της Forest για τον Πορτογάλο, που το χάρηκε τόσο πολύ που... εισέπραξε και κίτρινη για τους τρελούς πανηγυρισμούς του με τον κόσμο, αλλά ποιος νοιάζεται; Σίγουρα όχι ο ίδιος! Τέσσερα γκολ, και μάλιστα μακριά από την έδρα μας! Ποιος να το πίστευε στις αρχές της σεζόν;

Καμαρώνουν λοιπόν οι αήττητοι για οκτώ σερί παιχνίδια Reds στην όγδοη θέση, που μεθαύριο θα γίνει το πολύ ένατη αν η Sheffield United νικήσει στην έδρα της τη δυνατή QPR στον αγώνα που κλείνει την αυλαία της 22ης αγωνιστικής, ενώ η διαφορά από την εξάδα μειώθηκε και πάλι στους τέσσερις βαθμούς. Εκτιμώ πως αν παραμείνει τουλάχιστον σε τέτοια επίπεδα με την αυγή του νέου έτους, υπάρχουν πιθανότητες να χτυπήσουμε πλέι-οφ. Προς το παρόν βέβαια πρέπει το ερχόμενο Σάββατο να νικήσουμε στο City Ground τη Hull, που πριν μας αντιμετωπίσει φορμαρίστηκε (τι σύμπτωση ε;) και με ένα δικό της αήττητο σερί έξι ματς σκαρφάλωσε εκτός επικίνδυνης ζώνης (σήμερα θα νικούσε στο γήπεδό της αν η Bristol City δεν την ισοφάριζε στο 91' σε έναν συναρπαστικό αγώνα που έληξε 2-2). Κατά τα άλλα είχαμε Huddersfield-Coventry 1-1, Birmingham-Cardiff 2-2, Bournemouth-Blackburn 0-2 (τρένο οι Rovers που αρχίζουν δειλά δειλά να σκέφτονται και την απευθείας άνοδο), Derby-Blackpool 1-0, Luton-Fulham 1-1, Peterborough-Millwall 2-1, Preston-Barnsley 2-1, Stoke-Middlesbrough 0-0 και West Brom-Reading 1-0.

Swansea: Hamer, Bennett, Cabango, Manning, Laird (Latibeaudiere 45+2'), Grimes, Downes, Ntcham, Smith (Obafemi 56'), Paterson, Piroe. 
Forest: Samba, Worrall, Yates, McKenna, Spence, Colback, Garner, Osei-Tutu (Bong 89'), Johnson, Zinckernagel (Cafú 67'), Grabban (Taylor 86').
Σκόρερς: Piroe 62' - Zinckernagel 48', Grabban 50', Johnson 68', Cafú 94'.
Διαιτητής: Matt Donohue. Κίτρινες: Downes 11', Smith 31', Cabango 55' - Osei-Tutu 20', Spence 55', McKenna 66', Cafú 95'.
Θεατές: 17.659.

Steve Cooper: "Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ξέρω ότι στο πρώτο ημίχρονο η Swansea είχε μεγαλύτερη κατοχή και άλλαξε περισσότερες πάσες, αλλά σήμερα προσαρμοστήκαμε γρήγορα, ήμασταν άλλωστε προετοιμασμένοι γι' αυτό. Από τακτικής πλευράς ήμασταν τέλειοι σε κάθε σημείο του γηπέδου. Ξέραμε τι έπρεπε να κάνουμε για να νικήσουμε σήμερα, προσδοκούσαμε τη νίκη και τα παιδιά έπιασαν μια απίστευτη για εκτός έδρας αγώνα εμφάνιση. Το αποτέλεσμα το αξίζαμε και με το παραπάνω. Δουλέψαμε πολύ αυτή την εβδομάδα και ζητήσαμε από τους παίκτες να κάνουν ένα-δύο διαφορετικά πραγματάκια. Το δεύτερο γκολ δεν έκρινε απλώς τον αγώνα, αλλά προήλθε και από την ωραιότερη ομαδική κίνηση του αγώνα. Ήταν κάτι που είχαμε συζητήσει και θεωρούσαμε ότι μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε αυτόν τον τομέα του παιχνιδιού, οπότε είναι λογικό τα παιδιά να είναι τρισευτυχισμένα αφού ό,τι είπαμε λειτούργησε τόσο σωστά".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.