leicester21221

Το πρώτο εμπόδιο ήταν η πολυνίκης του θεσμού του FA Cup Arsenal, που υποκλίθηκε στο City Ground. Το δεύτερο η περσινή κάτοχος του τροπαίου Leicester, επίσης ομάδα Premier League. Αν τους Gunners τους ξέρανε ένα γκολ στο τέλος του αγώνα, οι Foxes σήμερα έπεσαν σε κυκλώνα που τους πήρε και τους σήκωσε. Μια Forest βγαλμένη από τα πιο τρελά μας όνειρα, που σε κάνει ν' απορείς αν είναι η ίδια ομάδα που παρέπαιε στην αρχή της σεζόν, τους διέλυσε με 4-1 και πέρασε για πρώτη φορά μετά το 2014 στους "16" του αρχαιότερου θεσμού του κόσμου, όπου θα αντιμετωπίσει -και πάλι γηπεδούχος- τη Huddersfield!

Ο κόσμος που γέμισε το City Ground έτριβε τα μάτια του από το δέος και τα χέρια του βλέποντας τους παίκτες του Steve Cooper να περνάνε αυτούς του Brendan Rodgers από το μπλέντερ. Φανταστείτε δηλαδή να μην ήταν υποψιασμένη η Leicester από το στραπάτσο της Arsenal, να μην ήταν ξεκούραστη (είχε να παίξει από τις 23 Ιανουαρίου), να μην είχε κατεβάσει σχεδόν βασική ομάδα (8 στους 11 που είχαν παίξει με τη Brighton τότε) και να μην είχε να υπερασπιστεί ένα στέμμα! (Στο πρωτάθλημα οι Foxes βρίσκονται στη μέση της βαθμολογίας της Premiership και λογικά ούτε θα κινδυνεύσουν με υποβιβασμό, ούτε θα διεκδικήσουν θέση στην Ευρώπη, όπου φέτος θα παίξουν σε καμιά δεκαριά μέρες στη φάση των 32 του Conference League.) Ο τεράστιος Gary Lineker, που ανδρώθηκε στη Leicester και εξακολουθεί να την υποστηρίζει, τα είπε όλα με δύο λέξεις, χαρακτηρίζοντας τη Forest "absolutely brilliant". Δε νομίζω να χρειάζεται μετάφραση...

Για να πάμε λοιπόν και στους νικητές, που στο κάτω κάτω αυτοί ήταν που με την απόδοσή τους έκαναν τη Leicester να μοιάζει σήμερα με ομάδα μικρότερης κι όχι μεγαλύτερης κατηγορίας και που, μετά τη νίκη επί της Derby, έδειξαν ότι αυτή την εποχή κυριαρχούν στο "Game of Thrones" των East Midlands. Σε σχέση με τον αγώνα της Κυριακής με την Cardiff ο Cooper έκανε μόνο δύο αλλαγές. Η μία ήταν αναμενόμενη, με τον Keinan Davis στη θέση του λαβωμένου Lewis Grabban, που δυστυχώς θα λείψει από κοντά μας κάπου δύο μήνες. Η άλλη γέμισε τον κόσμο με ενθουσιασμό, καθώς ο Joe Worrall επέστρεψε σε χρόνο-ρεκόρ από τον δικό του τραυματισμό και έδωσε τη δυνατότητα στον κόουτς να παίξει το αγαπημένο του 3-4-3. Ο Joe πήρε τη θέση του Jack Colback και -Grabban απόντος- το περιβραχιόνιο. Σαν να μην έλειψε καθόλου! Τον είδαμε να πέφτει με πείσμα σε κάθε φάση, να μαρκάρει ακόμα και με το κεφάλι πεσμένος στο χόρτο (!) και φυσικά να σκοράρει! Απίστευτος! O Steve Cook τελικά έπαιξε κι αυτός, μετά τους φόβους και για δικό του τραυματισμό, ενώ στην 20άδα (που κατεβάζει κάθε ομάδα στο Κύπελλο) συμπεριλήφθηκαν ο Sam Surridge, οι άρτι αφιχθέντες από τις υποχρεώσεις των Εθνικών τους ομάδων Braian Ojeda και Richie Laryea και μια έκπληξη: ο Joe Lolley!

Οι φιλοξενούμενοι ήταν καλύτεροι στην αρχή (παρ' όλο που κι εμείς δεν ξεκινήσαμε ψαρωμένοι, κάθε άλλο μάλιστα) και προσπάθησαν να επιβάλουν τον ρυθμό τους, αλλά οι ευκαιρίες που έφτιαξαν κάθε άλλο παρά κλασικές μπορούν να χαρακτηριστούν. Στο 6' ο Luke Thomas ξέφυγε από αριστερά και γύρισε στην περιοχή στον Kelechi Iheanacho (πίσω στην Αγγλία, αφού στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής τα φτερά των Super Eagles της Νιγηρίας κόπηκαν νωρίς από την Τυνησία του Mohamed Dräger), αλλά το σουτ στην κίνηση από τον επιθετικό των Foxes ήταν σκέτη απελπισία. Στο 11' το μακρινό σουτ του δανεικού από τη Λειψία Ademola Lookman βρήκε πρώτα στον Davis, μετά στον James Garner και προς ανακούφιση του Brice Samba που είχε χάσει τελείως την πορεία της μπάλας πέρασε κόρνερ, λίγο έξω από το αριστερό δοκάρι του. Και στο 14' μια συρτή σέντρα του Harvey Barnes παράλληλα με τη γραμμή της εστίας μας έφυγε από την άλλη πλευρά χωρίς ο Lookman να προλάβει να μπει στην πορεία της και να σκοράρει. 

Μετά άρχισε... το 25λεπτο της σφαγής. Ή της ηδονής, αν είσαι οπαδός της Forest. Όλα άρχισαν από τη φάση του 19', όταν μετά από μια απόκρουση της άμυνας της Leicester o Brennan Johnson γέμισε στην περιοχή, όπου ο Davies κατέβασε ωραία με το στήθος και σούταρε κατευθείαν με το αριστερό στη συμβολή των δοκαριών του Danny Ward, που είχε πάρει τη θέση του Kasper Schmeichel στην εστία της ομάδας του. Τέσσερα λεπτά αργότερα, όμως, ο Johnson, από δεξιά αυτή τη φορά, έστειλε μια ψηλοκρεμαστή σέντρα στο δεύτερο δοκάρι, ο Davis έπιασε την κεφαλιά και ο Philip Zinckernagel πετάχτηκε στη μικρή περιοχή και με το καλάμι (!) έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα, ξεσηκώνοντας για πρώτη φορά το City Ground. Με τη σέντρα ο -προφανώς ζαλισμένος ακόμα- Daniel Amartey προσπάθησε από θέση δεξιού μπακ να γυρίσει τη μπάλα στον Ward, o Johnson παρεμβλήθηκε και με ωραίο πλασέ πέρασε τη μπάλα κάτω από τα πόδια του συμπαίκτη του στην Εθνική Ουαλίας που έβγαινε, τιμωρώντας την... αμαρτία του Γκανέζου για το 2-0. Ο Ward θα έσωζε τη Leicester στο 31' αποκρούοντας εντυπωσιακά διαγώνιο σουτ του Zinckernagel, αλλά μόνο προσωρινά, καθώς από το κόρνερ του Garner ο Worrall έβαλε με ψυχή το κεφάλι του ανάμεσα σε πολλά κορμιά και πόδια και με σκαστή κεφαλιά έγραψε το 3-0, παρά την απελπισμένη προσπάθεια του σκόρερ του περσινού τελικού του FA Cup και αρχηγού της Leicester σήμερα Youri Tielemans πάνω στη γραμμή. Πάνω στους πανηγυρισμούς των δικών μας όρμησε ένας ηλίθιος από την κερκίδα των φιλοξενουμένων να τους χτυπήσει, αλλά για... καλή του τύχη πρόλαβαν και τον έβγαλαν έξω οι άνδρες της ασφάλειας, συνελήφθη και η Leicester ζήτησε συγγνώμη και του "υποσχέθηκε" να μην ξαναπατήσει στο γήπεδο. Όλα αυτά σ' ένα πραγματικά ευνομούμενο ποδόσφαιρο... και σίγουρα καταλαβαίνετε πού το πάω.

Οι Reds ήταν καταιγιστικοί και παρά λίγο να κάνουν το 4-0 στο 40', αλλά αντίθετα δέχθηκαν το 3-1, αφού και σε τέτοιες νίκες μάλλον δεν μπορούν να κόψουν την κακή συνήθεια να χαρίζουν γκολ! Ο Davis έβγαλε τον Djed Spence απέναντι στον Ward, ο Ουαλός (που κυριολεκτικά έσωσε την ομάδα του από αστρονομικό σκορ) απέκρουσε, στην εξέλιξη της φάσης η μπάλα κατέληξε στον πλέι μέικερ της Leicester James Maddison κι εκείνος την πέταξε μπροστά για τον Iheanacho σε θέση αριστερού εξτρέμ. O Spence δεν είχε προλάβει φυσικά να γυρίσει, και ο Samba, που σε κάτι τέτοιες φάσεις παίζει πάντα... μπακότερμα, θεώρησε καλό να τρέξει να αναχαιτίσει τον Νιγηριανό πολύ μακριά από το τέρμα του. Τι το ήθελε; Ο Iheanacho τού τσίμπησε τη μπάλα και, παρά την προσπάθεια του Scott McKenna που έπεσε στα πόδια του, από πολύ πλάγια κατάφερε να τη στείλει στο άδειο τέρμα. Ένα γκολ που σίγουρα θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί.

Θα περίμενε κανείς να αυξήσουν οι φιλοξενούμενοι την πίεση στο δεύτερο ημίχρονο, βάζοντας και ένατο βασικό (Patson Daka). Κακώς. Στο 48' ο Τούρκος διεθνής  Çağlar Söyüncü πρόλαβε να βάλει το κορμί του μπροστά στο σουτ του Johnson και να στείλει τη μπάλα κόρνερ. Ακολούθησαν δύο και πάλι "μισές" ευκαιρίες των Foxes, στο 53' με ένα διαγώνιο σουτ του Maddison που βγήκε άουτ και στο 55' με τον Iheanacho να στρώνει στον Daka μέσα στην περιοχή μας κι εκείνος να σουτάρει πολύ ψηλά. Ο Ward έσωσε πάλι τη Leicester στο 60' νικώντας τον Johnson, αλλά στην αμέσως επόμενη φάση ο Spence ξεχύθηκε μπροστά, έδωσε στον Zinckernagel, ο Δανός πανέξυπνα του την πέταξε στον κενό χώρο και ο Man of the Match του αγώνα με την Arsenal δε λάθεψε, πλασάροντας τον Ward στην έξοδο. Έγινε φυσικά το έλα να δεις, και ουσιαστικά κάπου εκεί ο αγώνας τελείωσε. Ο Zinckernagel άφησε τη θέση του στον Colback με τον Garner να περνάει πιο μπροστά, ο Surridge έκανε καλούτσικο ντεμπούτο αντικαθιστώντας τον κουρασμένο αλλά υπερπολύτιμο Davis, αργότερα μπήκε και το πορτογαλικό δίδυμο Cafú-Xande Silva. Οι φάσεις μετά το 4-1 ήταν ελάχιστες: Στο 67' από μπαλιά του Garner το αριστερό σουτ του Max Lowe πέρασε λίγο άουτ, στο 82' ο Samba έπεσε στη δεξιά γωνία του και καπάκωσε το ωραίο αριστερό βολέ του Amartey και στο 91' ένα δεξί διαγώνιο σουτ του Ricardo Pereira πέρασε εκατοστά δίπλα από το δεξί δοκάρι του Samba. Στο σφύριγμα της λήξης του Paul Tierney (διαιτητή Premiership, με βοηθό μάλιστα τον Έλληνα Κωνσταντίνο Χατζιδάκη) κανείς δεν ήθελε να φύγει από το γήπεδο. Οι παίκτες έκαναν τον γύρο των "κόκκινων" κερκίδων χειροκροτώντας τον κόσμο και ο Cooper φυσικά γνώρισε την αποθέσωση με τη γνωστή κίνηση με την ύψωση της γροθιάς στον αέρα. 

Τη νίκη θα τη χαρούν οι παίκτες απόψε, αλλά χρόνος για πανηγύρια δεν υπάρχει, αφού ακολουθεί ο αγώνας με τη δεύτερη της Championship Blackburn στο Ewood Park το βράδυ της Τετάρτης. Η κατηγορία μας είχε την τιμητική της στο FA Cup, αφού εκτός από τη δική μας νίκη υπήρχε και η προχθεσινή τεράστια επιτυχία της Middlesbrough. που απέκλεισε στα πέναλτι τη Manchester United μέσα στο Old Trafford. Χθες η Plymouth της League One προηγήθηκε μέσα στο Stamford Bridge, ισοφαρίστηκε, πήγε το ματς στην παράταση, δέχθηκε δεύτερο γκολ και έχασε πέναλτι στο 118'... Ακόμα πιο εντυπωσιακοί ήταν οι Kidderminster Harriers, ομάδα της National League North (έκτης κατηγορίας, σα να λέμε), που έφεραν τη West Ham της Premiership στο αμήν, ισοφαρίστηκαν στο 91' και δέχθηκαν το 1-2 στο 121'... Τι να πει κανείς όμως και για τη Boreham Wood της National League (πέμπτης κατηγορίας), που απόψε απέκλεισε εκτός έδρας με 1-0 την εκ των πρωτοπόρων της Championship Bournemouth και... δεν έχει δεχθεί ακόμα γκολ στη διοργάνωση!!! Κύπελλο Αγγλίας, 150 χρόνια γεμάτα εκπλήξεις.

Forest: Samba, Worrall, Cook, McKenna, Spence, Yates, Garner (Cafú 88'), Lowe, Johnson (Silva 88'), Zinckernagel (Colback 63'), Davis (Surridge 71').
Leicester: Ward, Justin, Amartey, Söyüncü, Thomas, Tielemans (Dewsbury-Hall 65'), Ndidi, Lookman (Pereira 65'), Maddison, Barnes (Daka 46'), Iheanacho.
Σκόρερς: Zinckernagel 23', Johnson 24', Worrall 32', Spence 61' - Iheanacho 40'.
Διαιτητής: Paul Tierney. Κίτρινες: Garner 65' - Ndidi 59', Maddison 74'.
Θεατές: 28.762 (Forest: 24.706).

Steve Cooper: "Σήμερα ήμασταν εξαιρετικοί. Το σκορ μοιάζει πολύ ελκυστικό, αλλά το αξίζαμε. Ήμασταν καταπληκτικοί στην επίθεση, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Δημιουργήσαμε πολλές ευκαιρίες, βάλαμε τρία γκολ και είχαμε δοκάρι με τον Keinan. Ήταν ενοχλητικό που χαρίσαμε ένα γκολ έτσι, αλλά μου άρεσε και ο τρόπος που το διαχειριστήκαμε. Δεν το αφήσαμε ούτε να μας κλονίσει, ούτε να μας κόψει τη φόρα. Ήταν μια πραγματικά καλή εμφάνιση κι ένα πραγματικά καλό αποτέλεσμα. Το αφιερώνουμε στον κόσμο μας, που ήταν και πάλι υπέροχος. Συνεχίζουμε να χτίζουμε, και τώρα ήδη αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τη Blackburn".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.