Αυτό ακριβώς θέλαμε, αυτό ακριβώς επιδιώκαμε! Τρεις στροφές πριν το τέλος (και για τις δύο αντιπάλους), η Forest όχι απλώς εξασφάλισε και μαθηματικά την παρουσία της στα πλέι-οφ μετά από έντεκα χρόνια... φαγούρας, αλλά ανασαίνει πια στο σβέρκο της Bournemouth και κρατάει την τύχη της στα χέρια της. Όπερ σημαίνει πως αν νικήσουμε και στα τρία ματς που απομένουν, κατά 90% θα περάσουμε εμείς απευθείας στην Premiership και όχι οι Cherries. Αυτό το 90% θα μπορούσε να ήταν 100% από σήμερα. Δεν έγινε, παρ' όλο που έφτασε πολύ κοντά. Σημασία όμως έχει πως η ομάδα έκανε το καθήκον της και με το παραπάνω.

Ας εξηγηθούμε πριν προχωρήσουμε στο ματς αυτό καθεαυτό. Μέχρι το 70' τα πράγματα πήγαιναν όσο καλύτερα γινόταν για τους Reds. Λίγο πριν, με ένα υπέροχο γκολ, ο παλιόφιλος Cyrus Christie είχε δώσει προβάδισμα 3-0 στη Swansea απέναντι στη Bournemouth, μετά από δύο γκολ του Ολλανδού Joël Piroe από το πρώτο τέταρτο. Δυστυχώς ο Kieffer Moore, που τελικά μας πληγώνει σε όποια ομάδα κι αν παίζει, ως βέρος Ουαλός και προερχόμενος από την άσπονδη αντίπαλο των Swans Cardiff δούλεψε με το συναίσθημα και σκόραρε δις, στο 72' και στο 90'. Βάλτε και ένα πέναλτι του δεύτερου σκόρερ της κατηγορίας Dominic Solanke στο 81' και πείτε ελεύθερα "συνουσιάζομαι μετά της τύχης μου εντός". Δεύτερη φορά σε τρεις μέρες που η Bournemouth πάει να χάσει και σώζεται στο τέλος. Ακόμα κι έτσι, πάντως, είναι στο +3 από μας και θα την αντιμετωπίσουμε στην έδρα της στο προτελευταίο παιχνίδι μας. Οι ομάδες έχουν ακριβώς την ίδια διαφορά τερμάτων (+30) και η Bournemouth έχει βάλει δύο γκολ περισσότερα, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα κι αν τους νικήσουμε στο εξ αναβολής μεταξύ μας παιχνίδι οι Cherries μπορούν να ρεφάρουν πετυχαίνοντας την ίδια ή καλύτερη διαφορά τερμάτων από μας στα υπόλοιπα παιχνίδια τους. Έλα όμως που εμείς αντιμετωπίζουμε τις αδιάφορες Swansea (εντός) και Hull, ενώ αυτοί εκτός τη Blackburn και εντός τη Millwall, αμφότερες καιόμενες και τσουρουφλιζόμενες για εξάδα! Γι' αυτό και μόνο μίλησα για 100%, και γι' αυτό και μόνο υπάρχει μια μικρή αλλά όχι απειροελάχιστη πιθανότητα να φτάσει και η ισοπαλία στο Dean Court!

Ας χαρούμε, λοιπόν, την αποψινή νίκη, που ήρθε με μεγάλη επίδειξη ψυχής, ομαδικότητας και αυταπάρνησης από όποιον φόρεσε κίτρινη φανέλα, ας πάμε παιχνίδι με παιχνίδι και ας μην ξεχνάμε ότι οι δικοί μας έχουν να αντιμετωπίσουν και την κούραση, ενώ το ρόστερ μας δεν έχει το βάθος των Cherries. Σήμερα o Philip Zinckernagel, που έβαλε όλη του την πονηριά για να πετύχει το γκολ της νίκης, και ο Jack Colback έγιναν αναγκαστικές αλλαγές, ενώ στην αποστολή δεν υπήρχε ο Lewis Grabban, για την κατάσταση του οποίου δεν έχει ειπωθεί τίποτα ακόμα. Κάπου έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι πρέπει οπωσδήποτε να ανεβούμε απευθείας, γιατί στο τέλος δεν θα έχουμε παίκτες για τα πλέι-οφ! Ας νικήσουμε την επίσης εξαντλημένη από την προσπάθεια παρά το πρόσφατο φορμάρισμά της Swansea και έχει ο Θεός...

Θεός δεν είναι, αλλά θεούλης είναι σίγουρα ο Steve Cooper. Μία αλλαγή έκανε, με τον Steve Cook στη θέση του Tobias Figueiredo (και στην αποστολή με τον Xande Silva αντί του Grabban) και του βγήκε Man of the Match! Τι να πει κανείς για τον "Μίστερ Εμπειρία" της κόκκινης άμυνας. Ο πρώτος σκόρερ όχι απλώς της Championship, αλλά όλης της EFL με την επίδοση-ρεκόρ των 41 γκολ Aleksandar Mitrović βρήκε πραγματικά το μάστορά του. Συνεπικουρούμενος από τον Scott McKenna, o Cook δεν τον άφησε σε χλωρό κλαρί, ενώ ταυτόχρονα απέπνεε απίστευτη σιγουριά στον χειρισμό της μπάλας στα μετόπισθεν και έριχνε με περισσή αποτελεσματικότητα το ψηλό κορμί του μπροστά στα πόδια των αντιπάλων που σούταραν. Χάρη κυρίως στη δική του προσθήκη, η άμυνα της Forest είναι από σήμερα (λόγω των τριών γκολ που δέχθηκε η Bournemouth που... μας τον έδωσε) η κορυφαία της κατηγορίας με παθητικό 37 γκολ σε 43 ματς! Κίνηση-ματ η απόκτησή του από τον Cooper, που τις χάρηκε με την ψυχή του αυτή τη φορά τις καθιερωμένες τρεις γροθιές στον αέρα. Διαβάζω στατιστικά και δεν τα πιστεύω ούτε εγώ: Από τότε που ανέλαβε είμαστε 1οι στην κατηγορία σε βαθμούς (72), 1οι σε νίκες (21), 2οι σε γκολ (60), 3οι σε μετατροπή τελικών προσπαθειών σε γκολ (13,6%), 1οι σε παθητικό γκολ (25), 2οι σε ματς με ανέπαφη εστία (16) και 1οι σε ποσοστό αποκρούσεων σε σουτ στο τέρμα (80,5%), χάρη στο κορυφαίο δίδυμο γκοκίπερ της κατηγορίας! Αυτά τα... ολίγα έχει κάνει ο Ουαλός, και αφήστε την EFL να δίνει το βραβείο του Μάνατζερ της Χρονιάς στον μαθητή τού... Diego Simeone Nathan Jones!

Δεν είχε η Fulham κίνητρο απόψε; Οκέι, την άνοδο την έχει εξασφαλίσει εδώ και μέρες. Να μην ήθελε όμως να πανηγυρίσει από σήμερα το πρωτάθλημα, πράγμα που θα πετύχαινε αν έφερνε απλώς καλύτερο αποτέλεσμα από τη Bournemouth; Να μην ήθελε να πανηγυρίσει το 100ό φετινό της γκολ στο πρωτάθλημα; (Δεν πειράζει, ας διαλύσει τη Δευτέρα στην έδρα της την αχώνευτη Luton, να κάνει το πάρτι της όπως πρέπει.) Ο Marco Silva δεν έκανε καθόλου εκτεταμένο ροτέισον, τον αρχηγό του τον Tom Cairney τον έβαλε αλλαγή (μάλιστα επειδή κατάγεται από το Nottingham οι δικοί μας του το... θύμιζαν προτρέποντάς τον έμμεσα να μη μας κάνει καμιά ζημιά), ενώ ο Joe Bryan που έπαιζε αντί του μπακ-χαφ της χρονιάς Αμερικανού Antonee Robinson ήταν από τους κορυφαίους των Cottagers. Κατά τα άλλα όλοι οι βραβευμένοι ή... σχεδόν βραβευμένοι (Mitrović, Tosin  Adarabioyo, Harry Wilson, Fábio Carvalho) ήταν μέσα, όπως και σχεδόν όλοι οι άλλοι βασικοί. Δεν μπορεί να ήταν μπλαζέ η Fulham, που ναι μεν μας νίκησε 4-0 μέσα στο City Ground, τότε όμως ήταν Οκτώβριος και τώρα είναι Απρίλιος και όλοι μιλάνε εντυπωσιασμένοι για τα κατορθώματα της Forest. Δεν είναι δυνατόν ο Πορτογάλος να μην έδωσε τη δέουσα προσοχή ή να μην ενδιαφερόταν για το αποτέλεσμα... Τον είδαμε άλλωστε πώς αντιδρούσε σε κάποιες αμφισβητούμενες φάσεις!

Η επίσκεψη στο Λονδίνο, πάντως, δεν είχε ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς: το πρωί μάθαμε ότι αντί του Josh Smith, που είχε οριστεί αρχικά να διευθύνει τον αγώνα και μας είχε φερθεί στα ίσα ως τώρα (σε τρία εκτός έδρας ματς με Middlesbrough, Blackburn και Sheffield United που μας είχε παίξει δεν είχε καταλάβει καθόλου από έδρα), εμφανίστηκε -λόγω ασθένειας του Smith- το όνομα του γνωστού και μη εξαιρετέου Keith Stroud, από τους κατά γενική ομολογία χειρότερους διαιτητές της κατηγορίας, και μάλιστα με καταγωγή από το... Bournemouth! Έχει άραγε μιλήσει κανείς στους ιθύνοντες νόες της EFL για τη "γυναίκα του Καίσαρα"; Τέλος πάντων, ο βετεράνος ρέφερι μάλλον πήρε μυρωδιά το κράξιμο έπεσε στα social media από το πρωί, και πέραν των χαριεντισμών με τον Mitrović πριν τη σέντρα δεν έδειξε ευτυχώς καμιά ιδιαίτερη συμπάθεια στους γηπεδούχους, αρνούμενος κατ' επανάληψη να ενδώσει στις πιεστικές απαιτήσεις τους για πέναλτι που... δεν υπήρχαν. Και φυσικά αναστενάξαμε με ανακούφιση...

Και οι δύο ομάδες ήθελαν από την αρχή να πάρει ρυθμό το παιχνίδι, και αυτός διατηρήθηκε σε όλο το ματς παρά την απουσία πάρα πολλών κλασικών ευκαιριών. Η Forest απείλησε πρώτη στο 5', με κλέψιμο του James Garner στο κέντρο και πάσα στον Colback, που αρκετά έξω από την περιοχή σούταρε πάνω στον Marek Rodák. Μέσα σε δευτερόλεπτα ο Colback έκανε ο ίδιος λάθος, ο δραστήριος Neco Williams κέρδισε και ο Wilson (υπό τις αποδοκιμασίες των δικών μας κάθε φορά που έπαιρνε μπάλα λόγω του... αμαρτωλού του παρελθόντος στη Derby) γύρισε επικίνδυνα εκεί όπου ο Djed Spence με την ταχύτητα που είχε η μπάλα θα μπορούσε άνετα να βάλει αυτογκόλ, αλλά ευτυχώς έδιωξε σε κόρνερ. Στο 8΄ο Zinckernagel βγήκε στην κόντρα και άνοιξε δεξιά του στον Brennan Johnson, η "ξυραφιά" του οποίου πέρασε κάπου ενάμισι μέτρο μπροστά από τον Sam Surridge που έσπευδε στο δεύτερο δοκάρι. Μια άλλη σέντρα του Carvalho στο 10' από την αριστερή γωνία της περιοχής μας βρήκε τον McKenna έτοιμο να αναχαιτίσει τον Mitrović.

Και ενώ η Swansea είχε κάνει ήδη το 2-0 και οι φίλοι της Forest τραγουδούσαν, στο 15' έγινε η φάση για την οποία αν ήμουν ο Ethan Horvath θα τρέλαινα στην καζούρα τον Tim Ream στην επόμενη μάζωξη της Εθνικής των ΗΠΑ. Ο ξανθομάλλης σέντερ μπακ με την κοτσίδα, αρχηγός της Fulham ελλείψει Cairney, φάνηκε αρχικά να ελέγχει την προωθημένη μπαλιά του Surridge προς τον Zinckernagel μετά από μια γρήγορη εκτέλεση πλαγίου από τον Colback. Όμως κάπου τα μπλέξανε στη συνεννόηση στα αγγλικοσλοβάκικα με τον Rodák, ο γκολκίπερ άργησε να βγει και ο παμπόνηρος Δανός γλίστρησε το αριστερό του πόδι ανάμεσά τους, τόσο ώστε να βρει ελάχιστα τη μπάλα και να τη στείλει να περάσει τη γραμμή, σημειώνοντας το πέμπτο φετινό του εκτός έδρας γκολ στο πρωτάθλημα σε σύνολο έξι! Οι κοντά στις δύο χιλιάδες Reds, ακριβώς πίσω από το τέρμα, στο λεγόμενο Putnam End, σηκώθηκαν στο πόδι. Σε στυλ "Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε"! 

Αφού πέρασε την πρώτη μπόρα (στο 17' ο Harrison Reed τροφοδότησε τον Carvalho κι αυτός από καλή θέση σούταρε ευτυχώς πάνω στον Samba), η Forest βγήκε ξανά μπροστά και θα μπορούσε να είχε πετύχει και δεύτερο γκολ ως την ανάπαυλα. Στο 23' από βαθιά μπαλιά του Joe Worrall ο Surridge γύρισε προς τα πίσω με κεφαλιά και ο Colback, που μάλλον έχει γλυκαθεί από τη γκολάρα με τη West Brom και δοκιμάζει το πόδι του με κάθε ευκαιρία, έπιασε το δυνατό βολέ στην αγκαλιά του Rodák, ενώ στο 25' ο Surridge πάσαρε στον Zinckernagel που την έφερε στο δεξί και σημάδεψε κι αυτός από τη γραμμή της περιοχής τον Σλοβάκο τερματοφύλακα. Άλλη μια κερδισμένη μονομαχία από τον McKenna απέναντι στον Mitrović σε κόρνερ του Wilson στο 29', η αστοχία του Carvalho μετά από σέντρα του Bryan και κεφαλιά του Mitrović στο 37', ο εγωισμός του μικρού Πορτογάλου (τον οποίο ο Cooper είχε πείσει να παίξει στις μικρές Εθνικές της Αγγλίας αλλά πρόσφατα επέλεξε την Κ21 της χώρας των προγόνων του) που σούταρε στην εξωτερική πλευρά των διχτυών ενώ ο Σέρβος φονιάς περίμενε δεξιά του στο 41' και ένα αχρείαστο φάουλ του Spence στον Mitrović και εκτέλεση του Σέρβου στους... φίλους της Forest έκλεισαν το πρώτο μέρος.

Όσοι περιμέναμε να μπει με φόρα η Fulham στο δεύτερο μέρος δικαιωθήκαμε, και μάνι μάνι στο 46' ο Bobby Decordova-Reid έκανε μπαλιά αριστερά στον Wilson, την ξαναδέχτηκε από το πανέμορφο γύρισμα του Ουαλού και σούταρε μέσα από την περιοχή στα περιστέρια, ενώ στο 48' ο έτερος Ουαλός των Cottagers, ο Williams, σέντραρε πονηρά από δεξιά και ο Samba κατάφερε ν' αγγίξει τη μπάλα όσο ακριβώς χρειαζόταν για να πιάσει ο Mitrović άσχημα την κεφαλιά και να αστοχήσει από πολύ καλή θέση. Αλλά και εμείς δεν αργήσαμε να δείξουμε τα δόντια μας, καθώς οι γηπεδούχοι άφηναν αρκετά περιθώρια για κόντρα και ο Ream δεν μπορούσε με τίποτα να κουλαντρίσει τον Johnson στην πλευρά του. Έτσι στο 52' σε μια βαθιά μπαλιά του Spence o... δικός μας Ουαλός άφησε τον Αμερικανό σύξυλο στο κέντρο, προχώρησε και έβγαλε την τέλεια χαμηλή σέντρα για να γίνει η 11η ασίστ του και το 7ο γκολ του Surridge, όμως ο συνήθως δολοφονικός σέντερ φορ επέλεξε να πλασάρει στην πορεία της κίνησης του Rodák και όχι αντίθετα και ο Σλοβάκος έκανε την απόκρουση του αγώνα. Μεγάλη ευκαιρία, αν γινόταν εκεί το 2-0 ίσως να βάζαμε κι άλλα. Στο 56' η Forest ζήτησε πέναλτι σε σουτ του Johnson στην περιοχή που φάνηκε να βρίσκει στο χέρι του Bryan, αλλά ο Stroud το έκρινε προφανώς ακούσιο. 

Ο Silva είχε δει πια αρκετά και έβαλε τον Cairney, σχεδόν τη στιγμή που ο Christie έκανε το 3-0 για τη Swansea και η κερκίδα των Reds αλάλαζε. Στο 63' η καλή πίεση του Cook στον Wilson δεν τον άφησε να επωφεληθεί από μια καλή σέντρα του Bryan, και ένα λεπτό αργότερα ο Samba τινάχτηκε στην αριστερή του γωνία και πέταξε κόρνερ με το ένα χέρι ένα πολύ ωραίο φαλτσαριστό σουτ του Carvalho. Σχεδόν αμέσως ο Joe Lolley πήρε τη θέση του Zinckernagel, που είχε δώσει πάρα πολλές μάχες στο κέντρο, αλλά είχε εισπράξει και τις ανάλογες κλωτσιές και δεν μπορούσε να συνεχίσει. Στο 71' ο Wilson ξέφυγε από τον McKenna και γύρισε για τον Mitrović, για να εμφανιστεί πάλι την κατάλληλη στιγμή ο Cook και να τον προλάβει. Ακολούθησαν δύο αλλαγές από τον Cooper, η μία τακτική με τον Cafú αντί του κουρασμένου Surridge (και τον Johnson στην κορυφή της επίθεσης), και μία αναγκαστική, με τον Richie Laryea να παίρνει τη θέση του Colback που χτύπησε σε μια διεκδίκηση και πλέον περιμένουμε νέα και γι' αυτόν (ο Zinckernagel κάθισε με τους υπόλοιπους αναπληρωματικός και δεν φάνηκε να ανησυχεί ιδιαίτερα).

Αξιοσημείωτο ότι ο Καναδός πήρε θέση δεξιά και ο Spence αριστερά. Ο Cooper έβαλε τον "ρούκι" ακόμα στην Championship Richie εκεί που τον βολεύει καλύτερα, και η κίνηση κόντεψε να αποβεί καθοριστική. Αφού στο 78΄ ο Cook έπεσε ολόκληρος μπροστά στον Carvalho μπλοκάροντας το σουτ του Πορτογάλου που πήγαινε μέσα και στο 79' οι παίκτες της Fulham διαμαρτυρήθηκαν έντονα για πέναλτι σε χέρι του Worrall ενώ μέσα στη σύγχυση αποδείχθηκε ότι ο Stroud είχε σφυρίξει οφσάιντ, στο 82' ο Laryea κατέβηκε σίφουνας όλη τη δεξιά πλευρά με τη μπάλα στα πόδια χωρίς να μπορέσει κανείς να τον σταματήσει και έβγαλε κι αυτός την ιδανική σέντρα στον Johnson, που ένα δευτερόλεπτο αργότερα τραβούσε το άφρο μαλλί του. Και πώς να μην το κάνει, αφού το πλασέ του με τη μία αποκρούστηκε από τη... φτέρνα του Adarabioyo, που του είχε την πλάτη γυρισμένη! Και ενώ η Bournemouth είχε μειώσει πλέον σε 3-2 και λίγο αργότερα θα ισοφάριζε, ο δαιμόνιος Καναδός ξαναμπήκε στην περιοχή και ξαναγύρισε στον Johnson, που σούταρε στην κλειστή γωνία και ο Rodák μπλόκαρε (88'). Στις 7λεπτες καθυστερήσεις η Fulham ήταν μεν εγκατεστημένη έξω από την περιοχή μας, αλλά δεν είχε να επιδείξει παρά ένα σουτ του Jean Michaël Seri που κόντραρε ο Ryan Yates όσο έπρεπε ώστε να καταλήξει χωρίς ιδιαίτερη δύναμη στην αγκαλιά του Samba, και το τελευταίο σφύριγμα του Stroud ήταν το σήμα για τρελό κόκκινο πανηγύρι στις κερκίδες του Craven Cottage.

Η Forest είναι πλέον τρίτη, ισόβαθμη της Huddersfield αλλά με πολύ καλύτερη διαφορά τερμάτων (και ένα παιχνίδι λιγότερο). Εκτός από τα δύο ματς που μας ενδιέφεραν, απόψε έγινε και ένα τρίτο "χρεωστούμενο" (Barnsley-Blackpool 0-2), ενώ αύριο η Middlesbrough υποδέχεται την Cardiff και πλέον όλοι θα έχουν από 44 αγώνες, εκτός φυσικά από Bournemouth και Forest που θα παίξουν το εξάποντο της δεκαετίας στις 3 Μαΐου...

Fulham: Rodák, Williams (Tete 77'), Adarabioyo, Ream, Bryan (Muniz 77'), Reed (Cairney 58'), Seri, Wilson, Carvalho, Decordova-Reid, Mitrović. 
Forest: Samba, Worrall, Cook, McKenna, Spence, Yates, Garner, Colback (Laryea 74'), Johnson, Zinckernagel (Lolley 66'), Surridge (Cafú 73').
Σκόρερ: Zinckernagel 15'. 
Διαιτητής: Keith Stroud. Κίτρινες: Reed 18', Mitrović 93' - Zinckernagel 28'.
Θεατές: 19.218 (Forest: περίπου 1.900).

Steve Cooper: "Μεγάλο αποτέλεσμα. Πολλά από τα πράγματα που έγιναν μέσα στο ματς αποδείχθηκαν τελικά πολύ σημαντικά. Βάλαμε μεγάλη πίεση στη Fulham στην αρχή του αγώνα κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργήσουμε κάποιες πραγματικά καλές ευκαιρίες, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, και να την υποχρεώσουμε σε λάθη. Συνεχίσαμε στον ίδιο ρυθμό και μετά το γκολ, αλλά φυσικά σε αυτό το γήπεδο δεν ήταν δυνατόν να τον διατηρήσουμε ως το τέλος. Μιλάμε για το πιο δυνατό ματς της χρονιάς, όπου κάθε πλευρά του παιχνιδιού μας έπρεπε να είναι καλή. Αμυντικά ήμασταν φανταστικοί και ο Brice έκανε μια υπέροχη απόκρουση, αλλά πιστεύω ότι κι εμείς κάναμε εξίσου καλές ευκαιρίες και τακτικά ήμασταν εξαιρετικοί. Στο δεύτερο ημίχρονο αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε κάπως τα πλάνα μας, αλλά δείξαμε τεράστια ψυχή και καρδιά. Ήταν ένα παιχνίδι πολύ απαιτητικό σωματικά και ψυχικά, αλλά μου άρεσε πολύ η τακτική μας στάση όταν δεν είχαμε μπάλα. Ήταν η επιβράβευση της δουλειάς μας στις προπονήσεις. Τώρα είναι καιρός να ετοιμαστούμε για τον αγώνα με τη Swansea, που τελευταία έχει φέρει κάποια πολύ καλά αποτελέσματα, και σίγουρα θα ακολουθήσουν δύο εβδομάδες στις οποίες θα δοκιμαστούμε πολύ, μετά από τα πολλά ματς που δώσαμε τον Απρίλιο. Οφείλουμε να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι, να παραμείνουμε έτοιμοι, να κάνουμε σωστή αποκατάσταση και να στρέψουμε την προσοχή μας στον επόμενο αγώνα". 

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα usmail24.