Έτσι λοιπόν μίστερ Morgan Gibbs-White, που αγωνίζεσαι στη Sheffield United ως... δανεικός από τους Wolves και έκρινες, ορμώμενος ίσως από την τεσσάρα της ομάδας σου εναντίον της (πιο αδιάφορης πεθαίνεις) πρωταθλήτριας Fulham την τελευταία αγωνιστική, ότι οι Blades είναι "the team to beat" στα πλέι-οφ και "σαφώς πιο πεινασμένοι" από τη Forest για πρόκριση στον τελικό των πλέι-οφ και άνοδο. Σκέψου να μην ήταν κιόλας! Μάλλον πρέπει να ευλογείς την τύχη σου που δεν έφυγες από το γήπεδο με κανένα εντελώς ταπεινωτικό σκορ στο κεφάλι, και αντ' αυτού πήρες πάλι ελπίδες τελευταία στιγμή με ένα γκολ που δεν άξιζες! 

Δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής στα παραπάνω. Αν μου έλεγαν πριν τον αγώνα του Bramall Lane (όπου παρεμπιπτόντως είχαμε να νικήσουμε από τον Απρίλιο του 2004) ότι αυτό θα ήταν το τελικό σκορ, θα πετούσα από τη χαρά μου. Τώρα κοντεύω να σκάσω από το κακό μου βρίσκοντας τα δύο γκολ μας λίγα κι αυτό που φάγαμε άδικο σε σχέση με την εικόνα του παιχνιδιού. Τόσο πολύ έχει αλλάξει αυτή η ομάδα μέσα σε μερικούς μόνο μήνες. Και παρ' όλο που η νίκη εκτός έδρας είναι μεν μεγάλη, αλλά δεν δίνει κανένα εχέγγυο για τη ρεβάνς στο City Ground την Τρίτη γιατί τα πλέι-οφ είναι... εντελώς άλλα κόλπα (σας θυμίζω το μέγα κάζο από τη Yeovil το 2007 ενώ είχαμε νικήσει 2-0 στο γήπεδό της), αυτή η ομάδα πείθει ότι μπορεί όχι απλώς να πάρει την πρόκριση, αλλά και να την πάρει με δύο νίκες. 

Τόσο καλό ήταν το παιχνίδι που έκανε σήμερα στο άντρο των Blades η Forest, με τον Steve Cooper να κάνει θρύψαλα τον Paul Heckingbottom στη σκακιέρα της τακτικής και τους παίκτες μας να μετατρέπουν κάθε σχεδόν επίθεσή τους σε ευκαιρία για γκολ (προσέξτε: κατοχή μπάλας 61-39%, τελικές στο στόχο 3-8!). Δυστυχώς, όμως, δεν ήταν αρκετά κυνικοί στην τελική προσπάθεια και επικράτησαν τελικά με το ισχνό 2-1, εντελώς μαγική εικόνα σε σχέση με όσα έγιναν μέσα στο γήπεδο, αντί να έχουν καθαρίσει την πρόκριση από σήμερα. Ήταν πράγματι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η United εδειχνε να μην είχε μελετήσει καθόλου το παιχνίδι μας κι άφηνε τους ακραίους μας να αλωνίζουν ασύστολα. Σίγουρα θα παρουσιαστεί διαφορετική στο City Ground, και σίγουρα τίποτα απολύτως δεν έχει τελειώσει, αλλά τέτοιο ρεσιτάλ ξεγυμνώματος του αντιπάλου σε αγώνα τέτοιας σημασίας μάλλον έχει να δώσει πολλά χρόνια η ομάδα μας, που έδειξε περίτρανα ποιος είναι ο πιο πεινασμένος. Εικοσιτρία χρόνια είναι πάρα πολλά, και μακάρι φέτος να ήρθε το τέλος αυτής της αβάσταχτης αναμονής!

Η καλή μέρα πραγματικά φαινόταν από το πρωί. Όταν δηλαδή κυκλοφόρησε η πληροφορία ότι ο Keinan Davis θα βρισκόταν στην αποστολή, για πρώτη φορά μετά τον αγώνα με τη Luton όπου τραυματίστηκε! Και όπως θα δούμε αργότερα, όχι μόνο κάθισε στον πάγκο αλλά έπαιξε κιόλας και κόντεψε να δώσει και ασίστ! Χίλια μπράβο στο ιατρικό επιτελείο μας, που δεν κάνει για πρώτη φορά φέτος το θαύμα του... Χωρίς να θέλω να μειώσω τον Sam Surridge, που μοχθησε πολύ και σήμερα, με το "θωρηκτό" η Forest είναι άλλη ομάδα μπροστά. Επανήλθαν, όπως περιμέναμε, και οι ελαφρά τραυματίες Jack Colback, Steve Cook και Ryan Yates και ο Cooper κατέβασε την πιο δυνατή του ενδεκάδα, απέναντι στη United που είχε στην εξέδρα τον Billy Sharp, ανήμπορο να βοηθήσει αλλά έτοιμο -γιατί έχει ψυχή ο Billy και το ξέρουμε από πρώτο χέρι- να δώσει αγώνα δρόμου για να είναι παρών την Τρίτη και ει δυνατόν να μας πληγώσει ξανά όπως συνηθίζει. (Χτύπα ξύλο.) Αντίθετα, ξεκίνησαν τον αγώνα τα άλλα "κονέ" μας στους ερυθρόλευκους του Sheffield, ο Jack Robinson στη γνώριμη θέση του αριστερά στο κέντρο της άμυνας και οπλισμένος με τα δυνατά του πλάγια άουτ και ο Ben Osborn, σε έναν ασυνήθιστο ρόλο... δεξιού μπακ-χαφ με αντίθετο πόδι. 

Περιμένατε να μας κλείσουν στα καρέ μας στην αρχή του ματς; Κακώς! Ίσα ίσα που στο 5' τούς χτυπήσαμε το πρώτο καμπανάκι, όταν ο Yates έβγαλε κάθετη στον Brennan Johnson κι εκείνος γύρισε συρτά στην περιοχή, όπου o Chris Basham με βουτιά αυτοθυσίας πρόλαβε κι έδιωξε σε κόρνερ πριν φτάσει η μπάλα στον Surridge που παραμόνευε εντελώς αφύλακτος. Δεν έδειξαν να βάζουν μυαλό και το πλήρωσαν στο 10', όταν ο Joe Worrall σε μια από τις πολύ καλές μπαλιές που συνηθίζει πλέον από την άμυνα βρήκε τον Surridge, αυτός από δεξιά έφτασε στην τελική γραμμή και σημάδεψε στην περιοχή τον Philip Zinckernagel. Το πλασέ του Δανού αποκρούστηκε από τον Wes Foderingham, έναν πολύ καλό τερματοφύλακα στον οποίο η United χρωστάει κατά κύριο λόγο τη... μη συντριβή της σήμερα, αλλά ο Colback που ερχόταν στο δεύτερο δοκάρι πρόλαβε τον Osborn και πέταξε τη μπάλα στα δίχτυα: 0-1!

Από εκείνο το σημείο ως το 91', μόνο οι φίλοι της Forest ακούγονταν στο γήπεδο, αν εξαιρέσει κανείς το "Αααχ" του 18', όταν από το κόρνερ του John Fleck από αριστερά η κεφαλιά του (αρχηγού λόγω της απουσίας του Sharp) John Egan αποκρούστηκε στη γραμμή από τον Surridge, με τον Samba εξουδετερωμένο. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι γηπεδούχοι θα ξανάκαναν ολοκληρωμένη τελική προσπάθεια στο 55'! Προσπάθησαν να μας ανοίξουν με κάθετες μπαλιές, και καναδυό φορές ο τελευταίος μας παίκτης άργησε να τραβηχτεί, αλλά η απόπειρά τους αναχαιτίστηκε εν τη γενέσει της. Αντίθετα, οι δικοί μας μάς έκαναν να τραβάμε τα μαλλιά μας που δεν πήγαμε στα αποδυτήρια με ένα εντελώς δίκαιο 2-0 ή 3-0 υπέρ μας: Στο 19' ο Zinckernagel ξέφυγε από αριστερά από τον προσωπικό του αντίπαλο, αλλά η σέντρα-σουτ που επιχείρησε ήταν πάνω στον Foderingham. Στο 21' o Surridge βρέθηκε στα δεξιά και πήγε να τροφοδοτήσει σε θέση βολής τον Johnson, για να κόψει με προβολή ο Robinson. Ένα λεπτό αργότερα, σε μπαλιά του Zinckernagel από δεξιά, ο Johnson έπιασε αέρα και η μπάλα στρώθηκε στον Surridge, που σούταρε αλλά νικήθηκε από τον Foderingham. Στο 35' από λάθος του Oliver Norwood ο Colback βρήκε τον Johnson, που μπήκε στην περιοχή από τα αριστερά (όπως καταλαβαίνετε στην επίθεση οι Reds άλλαζαν συνέχεια θέσεις και οι Blades είχαν περιέλθει σε μεγάλη σύγχυση) και σούταρε δυνατά, για να διώξει με υπερένταση σε κόρνερ ο Foderingham. Μετά το κόρνερ και την αρχική απομάκρυνση, ο James Garner σέντραρε από αριστερά και ο Yates, από την αγαπημένη του θέση στη γραμμή της μικρής περιοχής, με κεφαλιά "έγλειψε" το δεξί δοκάρι.

Στο 38' Zinckernagel και Surridge έκρυψαν τη μπάλα πάνω στη γραμμή του πλαγίου, πίσω από τη σέντρα, και ο σέντερ φορ μας βρήκε τον Johnson, που μπήκε αυτή τη φορά από δεξιά και σούταρε με το δεξί, στέλνοντας τη μπάλα λίγο άουτ. Ακολούθησε άλλη μια σπουδαία μπαλιά του Worrall στον Djed Spence, που σέντραρε στην περιοχή και ο Foderingham έσωσε δις την εστία του στο πλασέ του Surridge και την κεφαλιά του Johnson στο ριμπάουντ. Ο Spence τέσσερα λεπτά αργότερα μπλέχτηκε σε κοκορομαχία με τον Robinson, όπου επενέβη ο (διαιτητής Premiership και χωρίς τη βοήθεια VAR - μόνο στον τελικό του Wembley θα υπάρχει) Andre Marriner, τιμωρώντας και τους δύο με κίτρινη κάρτα.

Κάτι προσπάθησαν να κάνουν οι γηπεδούχοι στις αρχές του δεύτερου μέρους, για παράδειγμα στο 50' όταν ο Cook, που ήταν άρχοντας και πάλι στο κέντρο της άμυνάς μας, έκανε το κορμί του ένα με το χορτάρι για να μπλοκάρει το σουτ του Basham, και όπως είπαμε στο 55', με τον Gibbs-White να δίνει στον Sander Berge κι αυτός από την πίεση του Yates να σουτάρει μόλις μπήκε στην περιοχή αλλά να μη βρίσκει τέρμα. Ακολούθησαν σχεδόν 15 λεπτά φλύαρης και άκαρπης κυριαρχίας των Blades, χωρίς να βγάλουν ούτε μία σοβαρή φάση! Στο 69' οι προπονητές έκαναν την πρώτη τους κίνηση, με τον Heckingbottom να αποσύρει τον Norwood για να βάλει τον George Baldock που είναι καθαρόαιμος δεξιός μπακ (θα έχετε ακουστά ότι είναι διαθέσιμος για την... Εθνική Ελλάδας λόγω της καταγωγής της μητέρας του) και να απελευθερώσει τον Osborn, ενώ ο Cooper έβγαλε τον Zinckernagel που ήταν κουρασμένος, είχε φάει αρκετές κλωτσιές (όπως από τον Fleck στο 29' όπου ένας πιο αυστηρός διαιτητής ίσως να έδινε κόκκινη αντί για κίτρινη) και είχε και κάρτα και πέρασε στο ματς τον Joe Lolley. Ο Joe τελευταία προσπαθεί σκληρά να βρει τον παλιό καλό εαυτό του, και το έδειξε στην πρώτη του κιόλας ενέργεια, στο 71', κλέβοντας τη μπάλα από τον Egan και μπαίνοντας στην περιοχή, όπου ναι μεν ο Fleck τού έβαλε την κόντρα, αλλά η μπάλα στρώθηκε στον Johnson που με ψύχραιμο πλασέ έστειλε τη μπάλα στο αριστερό "Γ" του Foderingham που επιχειρούσε την έξοδο της απελπισίας: 0-2, απόλυτα δίκαιο και.. πολύ λίγο!

Ξεσάλωσαν οι φίλοι της ομάδας στην κερκίδα, με επικεφαλής φυσικά τον μπαμπά του Brennan, τον David, μέλος της ομάδας που αποκλείστηκε από τη Shieffield United στα ημιτελικά του 2003, και πανηγύρισαν ακόμα περισσότερο όταν ο Davis πήρε τη θέση του Surridge και αφού στο 79' ο Egan με φοβερό τάκλιν στέρησε από τον Johnson το 19ο φετινό του γκολ (άλλη μια πανέμορφη ενέργεια και πάσα από τον Spence), ο σωματώδης σέντερ φορ γύρισε στο "D" στον Yates, που απέφυγε με ωραίο τρόπο τον αντίπαλό του αλλά σούταρε ελάχιστα άουτ. Άφαντη η United, είδε στο 86' τον Spence να βγαίνει στην κόντρα, να παίζει το "1-2" με τον Johnson και να σουτάρει με δύναμη στην εξωτερική πλευρά των διχτυών. Κανείς δεν κατάλαβε γιατί παραχωρήσαμε στο 91' εκείνο το κόρνερ, με τους οπαδούς της United να έχουν ήδη αρχίσει να φεύγουν. Το χτύπησε από αριστερά ο Gibbs-White, ο Samba θυμήθηκε εκείνα τα "βγαίνω-δε βγαίνω" και o Robinson χώθηκε ανάμεσα στους αμυντικούς μας κάνοντας ένα μπασκετικό "σκριν", που εμπόδισε τον Worrall να κινηθεί προς τον Berge, ο οποίος σκόραρε με κεφαλιά από τη μικρή περιοχή σε κενό τέρμα. Ένα γκολ εντελώς τσάμπα, που δίνει στους Blades ελπίδες που δεν άξιζαν - αλλά και διατηρεί τους δικούς μας σε εγρήγορση και τους απαγορεύει να επαναπαυτούν. Να θυμίσουμε ότι στα πλέι-οφ της EFL δεν μετράνε τα εκτός έδρας γκολ...

Χθες η Huddersfield απέσπασε 1-1 στην έδρα της Luton και θα προσπαθήσει να τσεκάρει το εισιτήριό της για το Wembley το βράδυ της Δευτέρας.

Sheffield United: Foderingham, Basham, Egan, Robinson, Osborn (Jebbison 82'), Norwood (Baldock 69'), Fleck, Stevens (Norrington-Davies 89'), Berge, Gibbs-White, Ndiaye.
Forest: Samba, Worrall, Cook, McKenna, Spence, Yates, Garner, Colback, Zinckernagel (Lolley 69'), Johnson (Mighten 92'), Surridge (Davis 77').
Σκόρερς: Berge 91' - Colback 10', Johnson 71'.
Διαιτητής: Andre Marriner. Κίτρινες: Fleck 29', Robinson 44', Norwood 53', Baldock 93' - Worrall 34', Zinckernagel 43', Spence 44'.
Θεατές: 30.225 (Forest: περίπου 3.200)

Steve Cooper: "Παίξαμε υπέροχα σ' αυτόν τον πρώτο αγώνα. Ειδικά στο πρώτο μέρος πιστεύω πως ήμασταν πολύ καλοί με τις τόσες ευκαιρίες που δημιουργήσαμε, παίρνοντας κεφάλι στο σκορ με ένα γκολ για το οποίο δουλέψαμε πολύ καλά και απειλώντας σε πολλές περιπτώσεις. Στο δεύτερο ημίχρονο η United είχε τη μπάλα στα πόδια της περισσότερο από όσο θα θέλαμε και έφτιαξε μια-δυο μικροευκαιρίες, δείχναμε όμως πολύ άνετοι μέσα στο γήπεδο και ξέραμε ότι μπορούσαμε να χτυπήσουμε τα λάθη της, όπως και έγινε. Σε όλο το παιχνίδι δημιουργήσαμε πάρα πολλές ευκαιρίες, τις οποίες δυστυχώς δεν αξιοποιήσαμε. Η αλήθεια είναι πως αν μας έλεγαν πριν το ματς ότι θα ξαναμπαίναμε στο πούλμαν με ένα θετικό αποτέλεσμα, θα το δεχόμασταν. Στα αποδυτήρια το κλίμα είναι πολύ καλό και ανυπομονούμε να έρθει η Τρίτη".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.