Α να χαθείτε, ρε παλιόπαιδα. Μας βγάλατε την ψυχή. Χάσαμε χρόνια από τη ζωή μας, όχι αστεία. Παρά το γεγονός ότι η Forest εξακολουθεί να μην έχει νικήσει ούτε μία φορά στο γήπεδό της σε διαδικασία πλέι-οφ, αυτή τη φορά κατάφερε να πάει στο Wembley. Με νύχια και με δόντια. By the skin of their teeth, που λένε και στην Αγγλία. Με ήρωα έναν τύπο που ή τον λατρεύεις ή τον μισείς, αλλά απόψε σίγουρα τον αποθεώνεις. Ο Brice Samba, με ευθύνη και στα τρία γκολ της Sheffield United στη σειρά, αλλά και με απίστευτες σωτήριες αποκρούσεις, πρώτα κράτησε την ομάδα μέσα στην πρόκριση και μετά "καθάρισε" στα πέναλτι!

Πήγαινε ο άνθρωπος να πάρει τη θέση του στην εστία για τη λεγόμενη και "ρώσικη ρουλέτα", κρατώντας στα χέρια του το παγούρι με το νερό του, σκεπασμένο πάντα με μια πετσέτα. Γιατί άραγε; Την εξήγηση τη μάθαμε -πού αλλού;- στα social media. Με την τελευταία απόκρουση, όταν ο κόσμος πλημμύρισε το γήπεδο, κάποιος φάνηκε αρκετά ψύχραιμος ώστε να αρπάξει το εν λόγω παγούρι για σουβενίρ. Βγάζει την πετσέτα, και τι να δει; Ο θεούλης είχε κολλήσει πάνω ένα χαρτί που έλεγε πού εκτελεί πέναλτι κάθε παίκτης της United και πού έπρεπε να πέσει! Εννοείται ότι υπήρχαν και τα τρία ονόματα των παικτών που "ψώνισε" ο Κονγκολέζος! Το ανέβασε στο Twitter "ταγκάροντας" τον Samba και γράφοντας "Είσαι ιδιοφυία!", με τον γκολκίπερ μας να απαντά εν ριπή οφθαλμού: "Φέρτο πίσω!" Ακολουθούμενο βεβαίως από πολλά γελαστά emoticons, που σημαίνει ότι ο τυχερός οπαδός (κάποιος Isaac Jennings) μπορεί να κρατήσει το λάφυρό του για να το δείχνει ως και στα εγγόνια του - ή να το βάλει σε καμιά δημοπρασία!

Μπαϊλντίσαμε απόψε. Δεν είναι κακό να το πούμε: ο Steve Cooper, που είχε κατατροπώσει τακτικά τον Paul Heckingbottom στο Bramall Lane, σήμερα γνώρισε την πιο μεγάλη του ήττα από τότε που ανέλαβε τη Forest. Μπορεί να μην αποτυπώθηκε στο σκορ, αλλά στο κομμάτι της τακτικής και της ψυχολογίας πήραμε πολύ κάτω από τη βάση. Να έφταιγε το "ρηχό" ρόστερ και η κούραση από τα συνεχόμενα παιχνίδια; Γιατί να πήραν οι δικοί μας ψηλά τον αμανέ μετά από την ισοπεδωτική εμφάνισή τους στον πρώτο αγώνα το θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο. Κάτι, πάντως, συνέβη και δεν συνετίστηκαν μετά τη φάση του 13', όταν ο Samba μάς έσωσε για πρώτη φορά, ούτε επέβαλαν σταθερά το παιχνίδι τους μετά το 1-0 από τον Brennan Johnson. Στο δεύτερο μέρος το κακό παράγινε, με γκολ σχεδόν από τα αποδυτήρια, τρικυμία στην άμυνα με συνεχόμενα κόρνερ των αντιπάλων μας, δεύτερο γκολ πανομοιότυπο με το πρώτο (!) και άλλα πολλά. Δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε καθόλου μπάλα, δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε πάσες της προκοπής, ψάχναμε συνεχώς κεφάλια με βαθιές μπαλιές αντί να αναπτυσσόμαστε με τον τρόπο που ξέρουμε. Η Forest που αγαπήσαμε φέτος εμφανίστηκε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης, κι εκεί όμως όχι απλώς δεν στάθηκε ικανή να βρει δίχτυα, αλλά και πάλι χάρη στον Samba δεν κλαίμε όλοι τώρα. Τα πέναλτι ήταν μια ζαριά, και ο πιο καλά προετοιμασμένος -βλέπε μυστικό παγουρίνο- επικράτησε.

Κι όλα αυτά χωρίς οι Blades να κάνουν τίποτα τρομερό. Αντίθετα με τη δική μας ενδεκάδα που παρέμεινε άθικτη, ο Heckingbottom άλλαξε απλώς τα πλάγια μπακ-χαφ του. Αντί του Ben Osborn, που έπαιξε με αντίθετο πόδι δεξιά στο πρώτο ματς, έβαλε τον George Baldock που μας δημιούργησε προβλήματα και επωφελούμενος και από την κακή βραδιά του Jack Colback έβγαλε και ασίστ, ενώ στη θέση του τραυματία Enda Stevens χρησιμοποίησε τον Rhys Norrington-Davies. Εμείς δεν είχαμε την κινητικότητα του Bramall Lane μπροστά, κι αυτό ήταν πολύ δυσάρεστο βλέποντας την άμυνα της United να μην πατάει και πάλι καλά και να πετάει τη μπάλα σε πλάγιο ακόμα και σε μπαλιές χαμηλής επικινδυνότητας. Το κέντρο ξεκάθαρα μας το είχαν πάρει για πάνω από 90 λεπτά, δεν το συζητάμε. Και το κυριότερο, είχαν ψυχή, το πίστευαν. Ενώ οι δικοί μας έφτασαν στο σημείο να ξυπνήσουν στο μυαλό μου τα φαντάσματα της Yeovil, την οποία το 2007 στα πλέι-οφ της League One είχαμε νικήσει 2-0 εκτός και καταφέραμε να χάσουμε 3-1 (με 1-1 ακόμα στο 80') και 5-2 στην παράταση...

Ο επί σειρά (πολλών) ετών σχολιαστής του Sky Don Goodman δεν μας συμπαθεί και ιδιαίτερα. Αλλά πώς να του ρίξεις άδικο όταν τα λέει σωστά; "Η Sheffield United άξιζε να περάσει, ήταν η καλύτερη ομάδα σε όλο το ματς, απλώς στα πέναλτι... τα έκανε θάλασσα. Όσο για τη Forest, λυπάμαι αλλά με τέτοια εμφάνιση τη Huddersfield δεν τη νικάει". Ναι, αυτή θα είναι η αντίπαλός μας στον τελικό που μας χωρίζει από την επάνοδό μας στα μεγάλα σαλόνια μετά από 23 ατελείωτα χρόνια αναμονής. Η Huddersfield, που αν και χθες ήταν πάλι κατώτερη από τη Luton τη νίκησε 1-0 με σεντερφορίσιο γκολ της "γριάς κότας" Jordan Rhodes, και σε συνδυασμό με το 1-1 του Kenilworth Road τσέκαρε το πρώτο εισιτήριο για το Wembley. Είναι μια ομάδα που ξέρει να παίρνει αποτελέσματα, όπως το ζήσαμε κι εμείς στον τελευταίο μας αγώνα μέσα στο 2021, όταν χωρίς να είναι καλύτερη και με πρωταγωνιστή τον γκολκίπερ της Lee Nicholls (κορυφαίο της Championship φέτος σύμφωνα με αυτούς που έβγαλαν την κορυφαία ενδεκάδα - ο Samba τι λέει;) μας νίκησε με 1-0 στο City Ground. Είναι βέβαια και η ομάδα κόντρα στην οποία πετύχαμε στην 8η αγωνιστική την πρώτη μας νίκη φέτος, εκτός έδρας μάλιστα, με υπηρεσιακό τεχνικό τον Steven Reid αντί του Chris Hughton που είχε μόλις απολυθεί και με τον Cooper να βλέπει από την κερκίδα και να εμπνέεται από το 3-4-3...

Το ματς το ίδιο νομίζω ότι το είδατε όλοι. Επιτρέψτε μου λοιπόν μόνο γι' αυτή τη φορά να περιγράψω ό,τι έγινε απόψε -υπό καταρρακτώδη βροχή στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα- "τηλεγραφικά", μόνο και μόνο για να υπάρχουν για να τα θυμόμαστε σε μερικά χρόνια...

10': Ένα από τα γνωστά δυνατά πλάγια άουτ του Jack Robinson, που αποδοκιμάζεται κάθε φορά που παίρνει τη μπάλα λόγω των δηλώσεών του περί "υπερβολικών πανηγυρισμών" μας στο Bramall Lane, o John Egan έρχεται με φόρα και πιάνει την κεφαλιά αλλά αστοχεί.
13': Φοβερή μπαλιά του Morgan Gibbs-White που βγάζει τον Iliman Ndiaye τετ α τετ με τον Samba. Ο Γάλλος πλασάρει, ο γκολκίπερ μας απλώνει το δεξί χέρι και αποκρούει ενστικτωδώς σώζοντας βέβαιο γκολ.
19': Πρώτη μας επίθεση και 1-0. Προσωπικά έμεινα άναυδος από τη μπαλιά κάπου 60 μέτρων του Scott McKenna, που βρήκε τον Sam Surridge στην πλάτη του Chris Basham. Ο σέντερ φορ μας γύρισε πανέμορφα στην περιοχή και ο Johnson με δυναμική προβολή κάρφωσε τη μπάλα στην αριστερή γωνία του Wes Foderingham, που δεν είχε καμιά τύχη. Έτσι, ο Brennan σκόραρε και στους δύο ημιτελικούς των πλέι-οφ (ο πρώτος παίκτης που το καταφέρνει μετά τον... πατέρα του, τον David, το 2003, επίσης απέναντι στους Blades!) και έφτασε τα 19 φετινά γκολ. 
22': Ο ενθουσιασμός από το γκολ δεν έχει καταλαγιάσει ακόμα. Surridge, Djed Spence και Philip Zinckernagel κρύβουν τη μπάλα, αλλά ο Basham κοντράρει τον Surridge πάνω στο σουτ.
23': Ο Johnson κόβεται πάνω στη ντρίμπλα και επωφελείται ο James Garner, που από το "D" σουτάρει εν κινήσει άστοχα. 
28': Από λάθος του Ryan Yates o Ndiaye σουτάρει, ο Samba πέφτει και μαζεύει.
37': Ο Heckingbottom επιστρατεύει τα μεγάλα μέσα μετά από τις γελοίες δηλώσεις όλο το τριήμερο. Όταν ο Spence αργεί να χτυπήσει ένα πλάγιο, παίρνει τη μπάλα και του τη χτυπάει με δύναμη στην κοιλιά (!), ο Johnson τρέχει έξαλλος και του ζητάει το λόγο, ο Robinson τον σπρώχνει με δύναμη, απειλείται γενική σύρραξη και τελικά ο διεθνής ρέφερι Michael Oliver ηρεμεί τους πάντες δείχνοντας κίτρινη κάρτα στον μάνατζερ της United, που πάντως έχει καταφέρει να μας χαλάσει το μυαλό. Προσωπικά τα συγχαρητήριά του "στον Steve" μετά το τέλος της διαδικασίας με αφήνουν παγερά αδιάφορο.
44': Μακρινό σουτ του Oliver Norwood περίπου ένα μέτρο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.
45+3': Ο Spence βγάζει ωραία δεξιά τον Johnson, που γυρίζει συρτά στη μικρή περιοχή για τον Surridge αλλά ο Foderingham προλαβαίνει και μπλοκάρει.
47': Το 1-1 πολύ νωρίς, αφού οι δικοί μας έχουν μπει πολύ νωθρά. Από την τελική γραμμή και δεξιά ο Sander Berge, ο άνθρωπος που έχει επιτρέψει στους Blades να ελπίζουν ύστερα από τόσο κακή εμφάνιση με το γκολ του στο 91', γυρίζει συρτά στη μικρή περιοχή όπου βρίσκονται ξεχασμένοι (γιατί;) Gibbs-White και Ndiaye, o Steve Cook δεν προλαβαίνει και ο πρώτος ψύχραιμα σπρώχνει τη μπάλα στα δίχτυα, με τον Samba να μένει καρφωμένος στη θέση του.
49': Από κόρνερ του John Fleck από δεξιά (ένα από τα τέσσερα σερί μετά το γκολ) ο Robinson πιάνει δυνατή κεφαλιά, στέλνει όμως τη μπάλα στην πλάτη του Ndiaye. 
75': 1-2. O Joe Lolley έχει πάρει τη θέση του Zinckernagel, μετά από την πίεση (χωρίς όμως φάσεις) της United έχουμε ισορροπήσει ξανά, κι όμως από μια ατυχία στις διεκδικήσεις στο κέντρο και πλάγια ο Baldock ξεφεύγει από δεξιά, ο Colback που επιχειρεί να τον αναχαιτίσει γλιστράει, ο μπακ με τις ελληνικές ρίζες φτάνει στη γραμμή του άουτ και γυρίζει στη μικρή περιοχή, όπου για καλή του τύχη βρίσκει τον μόνο παρόντα αντίπαλο, τον Fleck, που με προβολή βάζει το μόλις δεύτερο φετινό του γκολ. Ο Samba και πάλι μάλλον θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο σ' αυτή τη σέντρα στον χώρο ευθύνης του. Πριν τη φάση ο Cooper είχε ήδη σηκώσει τον Keinan Davis, τον οποίο μετά το γκολ περνάει στη θέση του Surridge.
77': Βγάζουμε έναν βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης όταν σε σέντρα του Gibbs-White από δεξιά η προβολή του Ndiaye φεύγει πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.
79': Μας έχει πιάσει τρικυμία. Παρά λίγο αυτογκόλ σε γύρισμα του McKenna στον Samba από πολύ μακριά. Κόρνερ τελικά.
85': Ο Davis ξεφεύγει από αριστερά και γυρίζει στην περιοχή, όπου ο Lolley σουτάρει αμέσως, όχι καλά και ο Robinson διώχνει σε κόρνερ. Πρώτη μας τελική μετά από μία ώρα και βάλε!
90+2': Καλό σουτ του Garner από το "D", αλλά πάλι ο Robinson βάζει το κεφάλι του στην πορεία της μπάλας και παραχωρεί κόρνερ. Παράταση.
92': Από πάσα του Norwood ο Ndiaye σουτάρει απευθείας από πλάγια στην κλειστή γωνία του Samba, που μπλοκάρει.
96': Καλή σέντρα του Johnson από δεξιά και προβολή του Davis στο πρώτο δοκάρι, δυστυχώς πάνω στον Foderingham που αποκρούει.
106': Σε κόντρα της Forest o Johnson βγάζει σε θέση βολής στην περιοχή τον Lolley, που γλιστράει και σουτάρει άψυχα για να μπλοκάρει ο Foderingham.
107': Σέντρα του Spence από δεξιά και απευθείας γυριστό βολέ του Johnson πάνω στον αντίπαλο γκολκίπερ.
114': Ένα μακρινό σουτ του Berge φεύγει ελάχιστα άουτ από το αριστερό δοκάρι. Κάπου έχει βρει η μπάλα, άλλο ένα κόρνερ από το οποίο γλιτώνουμε το έμφραγμα στο τσακ. Μέσα στην αναμπουμπούλα ο Ndiaye βρίσκεται απέναντι στον Samba, σουτάρει εξ επαφής και πάλι ο τερματοφύλακας των Reds του λέει "όχι", αποκρούοντας με τα πόδια και διατηρώντας μας στη διεκδίκηση της πρόκρισης! Σίγουρα η απόκρουση του αγώνα. 
119': Ο Cooper περνάει τον Cafú αντί του Garner, ξεκάθαρα για τα πέναλτι όπως έχει κάνει άλλωστε νωρίτερα και ο Heckingbottom, με Ben Osborn και Conor Hourihane αντί Baldock και Fleck.

Να δούμε και τη διαδικασία των πέναλτι μπροστά στο Bridgford End:

Norwood: Πλασάρει αριστερά, ο Samba πέφτει σωστά και αποκρούει ψηλά με το αριστερό του χέρι.
Johnson: Τον είχε νικήσει ο Foderingham στην κανονική περίοδο όταν είχε προσπαθήσει να κάνει τον... Antonin Panenka, αυτή τη φορά όμως δεν έχει βλακείες: 1-0.
Hourihane: O πολύπειρος Ιρλανδός σουτάρει με δύναμη στο κέντρο της εστίας. Ζήτω το σκονάκι του Samba, που δεν κουνιέται, αποκρούει με το δεξί χέρι, η μπάλα παίρνει ύψος, χτυπάει στο οριζόντιο δοκάρι και απομακρύνεται. 
Cafú: Πολύ άνετος πάει στη μπάλα, αλλά για καλή του τύχη ο Foderingham πέφτει πολύ γωνία, η μπάλα πάει πίσω του και του παίρνει το χέρι μέσα: 2-0.
Berge: Κρύο αίμα ο Νορβηγός, στέλνει τον Samba από την άλλη γωνία: 2-1.
Cook: Πλάκα μου κάνετε, να το χάσει ο παιχταράς σε τέτοιο ματς; Από τη μία ο Foderingham, από την άλλη η μπάλα: 3-1.
Ndiaye: Τον έχει σταματήσει με κάθε τρόπο στο ματς ο Samba, ήρθε η στιγμή να τον νικήσει: 3-2.
Lolley: Αν ευστοχήσει ο Joe γίνεται ήρωας. Άλλη φορά. Το αριστερό πλασέ του ξεγελάει τον Foderingham, αλλά φεύγει πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.
Gibbs-White: Ο "πεινασμένος" κάνει μερικά τσαλιμάκια, τελικά σουτάρει αριστερά χωρίς μεγάλη δύναμη και ο Samba σχεδόν μπλοκάρει. Πάμε Wembley μετά από τριάντα χρόνια.

Παρά τις παραινέσεις να μείνουν όλοι στις θέσεις τους όποιο και να ήταν το τελικό αποτέλεσμα, όπως εκφράστηκαν σε ανοιχτή επιστολή του προέδρου Nicholas Randall το απόγευμα, ο κόσμος δεν κράτησε την ανακούφισή του και ξεχύθηκε στο γήπεδο να πανηγυρίσει. Είναι κάτι και σαν περιφρόνηση για όσους μένουν στις κερκίδες (ή δεν έχουν πρόσβαση στον αγωνιστικό χώρο), και επικίνδυνο για τους παίκτες. Σύμφωνοι, κι εγώ με κόπο θα συγκρατιόμουν. Όμως η ενέργεια ενός προφανώς μεθυσμένου ζώου να πάρει φόρα και να πέσει με κουτουλιά πάνω στον Billy Sharp, που τελικά δεν τα κατάφερε να επανέλθει και ήταν όρθιος δίπλα στην πλάγια γραμμή χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα, είναι τόσο αδικαιολόγητη όσο και κατάπτυστη, απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, πόσω μάλλον έναν παίκτη που κάποτε ήταν μαζί μας και μάλιστα πονέσαμε μαζί του για την απώλεια του νεογέννητου παιδιού του που συνέπεσε με τη θητεία του στη Forest. Ευτυχώς ο σύλλογος κινήθηκε γρήγορα και "υποσχέθηκε" αποβολή από το γήπεδο εφ όρου ζωής για τον ανεγκέφαλο, τον οποίο έπιασαν και κάμερες κινητών και όπως καταλαβαίνετε ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Ένα φινάλε ντροπής σε μια βραδιά χαράς. Τα ξαναλέμε στο Wembley με 35.000 δικό μας κόσμο στην κερκίδα...

Forest: Samba, Worrall, Cook, McKenna, Spence, Yates, Garner (Cafú 119'), Colback, Zinckernagel (Lolley 71'), Johnson, Surridge (Davis 75').
Sheffield United: Fotheringham, Basham, Egan, Robinson, Baldock (Osborn 108'), Norwood, Fleck (Hourihane 109'), Norrington-Davies, Berge, Gibbs-White, Ndiaye.
Σκόρερς: Johnson 19' - Gibbs-White 47', Fleck 75'.
Διαιτητής: Michael Oliver. Κίτρινες: McKenna 75', Worrall 90+1', Cook 111' - Robinson 58'.
Θεατές: 29.015 (Forest: 27.012).

Steve Cooper: "Το συναίσθημά μου αυτή τη στιγμή είναι χαρά. Χαίρομαι πραγματικά για τον σύλλογο και τους παίκτες που κάναμε ένα βήμα ακόμα, αν και τίποτα δεν έχει τελειώσει. Χρειάζεσαι πολλά για να περάσεις τους ημιτελικούς. Πρέπει να παίξεις καλά, να υποφέρεις και να έχεις και λίγη τύχη. Κατά περιόδους δεν παίξαμε και τόσο καλά, όμως δεν έχω δει ομάδα που να είναι καταπληκτική και στα δύο παιχνίδια των ημιτελικών, οπότε δεν ντρέπομαι καθόλου γι' αυτό. Το πιο σημαντικό είναι ότι προκριθήκαμε. Κάναμε μια υπέροχη σεζόν. Παλέψαμε πολύ ακόμα και για την απευθείας άνοδο. Ήμασταν εξαιρετικοί και το Σάββατο, κι αυτό μας βοήθησε να περάσουμε. Τα πλέι-οφ είναι κάτι διαφορετικό και για να περάσεις πρέπει να κάνεις λίγο απ' όλα, όπως κάναμε εμείς. Ο Brice ήταν καταπληκτικός σήμερα - συνήθως δεν ξεχωρίζω παίκτες, αλλά είναι δύσκολο να μην πω πόσο καλός ήταν στη διαδικασία των πέναλτι, στις αποκρούσεις που έκανε, στη βοήθειά του στην κυκλοφορία της μπάλας και στην ηρεμία του γενικά. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι όλων αυτών που κάνουμε μέσα κι έξω από το γήπεδο και χαίρομαι πολύ που έζησε αυτή τη στιγμή. Η στήριξη του κόσμου μας ήταν απίστευτη. Όταν μείναμε πίσω στο σκορ ο κόσμος άρχισε να φωνάζει ακόμα περισσότερο και πιο δυνατά. Αυτό το γήπεδο είναι έτσι κι αλλιώς ένα μαγικό μέρος, αλλά απόψε ήταν ιδιαίτερα όμορφα και είμαι ευγνώμων στους φίλους μας που μας στήριξαν και έμειναν μαζί μας. Αυτός ο σύλλογος είναι πολύ ιδιαίτερος και πρέπει πάντα να πηγαίνουμε μπροστά και να έχουμε πίστη. Μπράβο στη Sheffield United που ήταν και εκείνη πολύ καλή και στα δύο παιχνίδια. Και τώρα μας περιμένει ακόμα ένα δύσκολο παιχνίδι απέναντι στη Huddersfield. Ελπίζουμε να προσφέρουμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους μια αξέχαστη μέρα".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του καναλιού Sky Sports.