...

Άντε να το δούμε θετικά. Να πούμε ότι σταμάτησε στις πέντε το σερί των ηττών. Να πούμε ότι ξεκολλήσαμε από τον πάτο της βαθμολογίας. Να πούμε ότι μόλις για δεύτερη φορά στο φετινό πρωτάθλημα (μετά τη μοναδική μας νίκη, το 1-0 επί της West Ham) δεν φάγαμε γκολ στο δεύτερο ημίχρονο! Γεγονός είναι, παρ' όλα αυτά, ότι η ομάδα και πάλι δεν έπεισε ότι ανακάμπτει, και πάλι κράτησε για ελάχιστο χρόνο το προβάδισμα που πήρε, και πάλι προκαλεί το εύλογο ερώτημα: "Αν απέναντι σε μια ομάδα που επίσης δεν έχει κάνει καθόλου καλό ξεκίνημα, και στο γήπεδό μας, δεν πιάνουμε έστω μια απόδοση που να αξίζει νίκη, τότε πότε;"

Γιατί είναι γεγονος ότι η Forest και απόψε το περισσότερο που άξιζε ήταν η ισοπαλία. Δεν είναι μόνο το σχεδόν ντροπιαστικό 39% στην κατοχή εντός έδρας, και όχι απέναντι στη Manchester City, στην Arsenal ή στη Liverpool, αλλά στην Aston Villa που είχε -και έχει- μόλις τέσσερις βαθμούς παραπάνω. Είναι η όλη φοβισμένη στάση μας (μη χάσουμε πάλι τη μπάλα στο κέντρο και φάμε γκολ στην κόντρα), η αδυναμία μας να κρατήσουμε μπάλα και να δημιουργήσουμε με άνεση, η απουσία καθαρού μυαλού στην τελική πάσα και όχι μόνο. Μη νομίσετε ότι και η Villa του Steven Gerrard, που με τη σημερινή ισοπαλία έφτασε τα τέσσερα ματς αήττητη, έθελξε με την απόδοσή της - κάθε άλλο. Το ματς ήταν από πλευράς ποιότητας ίσως το χειρότερο που έχουμε δει φέτος στην Premier League, τουλάχιστον με την ομάδα μας παρούσα, και όπως θα διαπιστώσετε είχε ελάχιστες φάσεις και πολλή κλωτσοπατινάδα. Η μια ομάδα φοβόταν την άλλη. Και σε τέτοιες περιπτώσεις ο γηπεδούχος έχει τις λιγότερες δικαιολογίες. 

Ο κόσμος στήριξε όσο μπορούσε. Γέμισε και πάλι το γήπεδο. Αποθέωσε τον Steve Cooper για το νέο του συμβόλαιο μόλις έκανε την εμφάνισή του, έσπρωχνε την ομάδα να βγει μπροστά, αλλά γρήγορα απογοητευόταν και σε μεγάλα διαστήματα υπήρχε στο City Ground η λεγόμενη εκκωφαντική σιωπή, αφού και οι Villans μόνο για λίγο μετά το γκολ της ισοφάρισης ακούστηκαν κάπως. Δεν είναι κι εύκολο να φωνάζεις για την ομάδα σου βλέποντάς τη σχεδόν όλη πίσω από τη σέντρα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Οι Reds δεν έχουν αυτοπεποίθηση, φοβούνται πολύ μην κάνουν το κρίσιμο λάθος. Απέναντι σε West Ham, Everton και Tottenham δεν ήταν έτσι. Από την εξάρα στο Manchester και μετά βλέπουμε μια πολύ πιο ψαρωμένη ομάδα. Οι παίκτες, βλέπετε, στην πλειοψηφία τους έχουν από ελάχιστη ως καθόλου εμπειρία Premier League και έχουν πειστεί πλέον ότι η παραμικρή στραβοτιμονιά τιμωρείται. Και αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε στην ομάδα ως ελαφρυντικό...

Έτσι και ο Cooper ζορίζεται πολύ να κατασταλάξει σ' ένα όσο το δυνατόν πιο μόνιμο αρχικό σχήμα. Πάλι η μισή ενδεκάδα που κατέβηκε πριν από μία εβδομάδα ακριβώς στο King Power Stadium έμεινε εκτός - δικαίως θα πείτε, αφού μετά από μια ήττα με 4-0 κανένας προπονητής δεν είναι ευχαριστημένος. Στο City Ground απόψε, λοιπόν, κάτω από το βλέμμα των δικών μας ανθρώπων Πάνου Σχοινά και Νίκου Ξυλά που παρακολούθησαν το ματς από τη Viv Anderson Suite, εκμεταλλευόμενοι το δικαίωμά μας ως Λέσχης να έχουμε μία παρουσία εκεί κάθε σεζόν, ο Cooper επέμεινε στο 4-5-1 (με τάσεις για 4-3-3 στην επίθεση), αφήνοντας έξω τους Neco Williams, Renan Lodi (που δεν ήταν ούτε στην αποστολή, δεν ξέρουμε αν έχει προκύψει κάποιο πρόβλημα), Lewis O'Brien, Jesse Lingard και Taiwo Awoniyi και παρατάσσοντας τους Serge Aurier, Harry Toffolo, Remo Freuler, Ryan Yates και Emmanuel Dennis.

Ο τελευταίος είχαμε πολλοί την περιέργεια να δούμε τι θα κάνει στο ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα στο αρχικό σχήμα, αφού πέραν μιας κινητικότητας στον αγώνα του League Cup με τη Grimsby δεν είχε δείξει και τρομερά στοιχεία, παρά τις περσινές καλές του εμφανίσεις στην Premier League με τη Watford και τα δέκα γκολ. Δεν πέρασε παρά ένα τέταρτο για να μας λύσει την απορία. Στην πρώτη φάση του αγώνα, ενώ είχε κερδίσει φάουλ στα δεξιά από τον Tyrone Mings, ελίχθηκε με πονηριά στην περιοχή, ο Mings τον έχασε και πάλι, ο Morgan Gibbs-White εκτέλεσε υποδειγματικά στο ύψος της μικρής περιοχής και ο Νιγηριανός άνοιξε λογαριασμό πιάνοντας ανενόχλητος τη σκαστή κεφαλιά και στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα του Emiliano Martínez. Η συνέχεια ήταν ο πανηγυρισμός που βλέπετε πάνω, με δημιουργό και εκτελεστή να αλληλοσυγχαίρονται ως δύο φλεγματικοί Άγγλοι ευγενείς έτοιμοι να πάρουν το τσάι τους ή... να μονομαχήσουν.

Δυστυχώς ούτε αυτό το προβάδισμα το χαρήκαμε πολύ. Στο 22' ο παλιόφιλος και πλέον... μουντιαλικός Πολωνός Matty Cash, στην πρώτη του επίσκεψη στο City Ground μετά τη μεταγραφή του, σέντραρε από δεξιά, στην άλλη άκρη της περιοχής ο Ollie Watkins νίκησε τον Aurier στην εναέρια μονομαχία, o Yates με κεφαλιά ψαράκι προσπάθησε να διώξει, ο Jacob Ramsey έπεσε με δύναμη πάνω του, ο αρχηγός έμεινε στο χόρτο πιάνοντας το πόδι του και ο 37χρονος Ashley Young, που γύρισε πέρσι να τελειώσει την καριέρα του σε ένα από τα παλιά του λημέρια, έφερε τη μπάλα στο δεξί και σούταρε με δύναμη χαμηλά στη δεξιά γωνία του Dean Henderson, που είχε μεν κόσμο μπροστά του αλλά δεχόμενος συνέχεια γκολ από μακρινά σουτ μάλλον δεν έχει και πολλές ελπίδες να πάει στο Κατάρ. Οι ελπίδες μας να επέμβει το VAR αποδείχθηκαν φρούδες, και το 1-1 παρέμεινε χωρίς ΚΑΜΙΑ άλλη φάση ως το ημίχρονο! Ή μάλλον με μία φάση που είναι σαν να μην έγινε ποτέ, αφού στο 25' ο Watkins σκόραρε από κοντά αλλά ήταν σαφώς εκτεθειμένος. Κατά τα άλλα υπήρχαν άφθονα σκληρά μαρκαρίσματα και τρεις κίτρινες κάρτες!

Άλλες τρεις (και μάλλον λίγες) θα έβγαιναν στο δεύτερο ημίχρονο, που ήταν εξίσου κακό (αφού όσο περνούσε η ώρα οι δύο ομάδες φοβούνταν όλο και περισσότερο να ανοιχτούν) αλλά με λίγο περισσότερες ενδιαφέρουσες στιγμές μπροστά στα δύο τέρματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά την τεράστια διαφορά στην κατοχή μπάλας και τις διπλάσιες τελικές των φιλοξενουμένων (12 έναντι 6) οι προσπάθειες στο τέρμα ήταν 3-2 υπέρ μας! Ο Henderson χρειάστηκε να επέμβει μόνο στο 60', όταν μια σέντρα του Douglas Luiz στο δεύτερο δοκάρι απέφερε μια αρκετά καλή κεφαλιά του Watkins, που ήταν όμως μάλλον εύκολη λεία για τον γκολκίπερ μας. Αντίθετα, ο ομόλογός του (που θα πάει Κατάρ με την Αργεντινή και πιθανότατα ως βασικός) οριζοντιώθηκε στο 70' για να μπλοκάρει σε δύο φάσεις ένα δυνατό βολέ του Cheikhou Kouyaté από το "D" (κατά σύμπτωση, η τρίτη τελική στον στόχο ήταν μια αδύναμη κεφαλιά του Σενεγαλέζου πάνω στον Αργεντίνο στο 35', ούτε καν ευκαιρία). Κατά τα λοιπά είχαμε στο 50' μια σωτήρια επέμβαση του Scott McKenna, που έκοψε μια μπαλιά "πάρτο-βάλτο" του Ramsey στον Watkins αφού ο 21χρονος (θρασύτατος, με το μυαλό του συνέχεια στον καβγά) είχε αποφύγει έξυπνα τον Steve Cook, ένα άστοχο σουτ εκτός περιοχής από τον Gibbs-White από μπαλιά του Brennan Johnson στο 65' και μια σέντρα του Watkins από την τελική γραμμή μετά από διείσδυση, ευτυχώς με αποδέκτη τον αρχηγό του John McGinn που διεθέτει φαρμακερό πόδι αλλά ακίνδυνο κεφάλι και έστειλε τη μπάλα προς τα πλάγια. Και πολλές, πολλές κοκορομαχίες. Οι αλλαγές του Cooper (Williams αντί του μάλλον ανέτοιμου ακόμα να παίξει 90' και φορτωμένου με κίτρινη Aurier, Surridge αντί του Dennis που κουράστηκε γρήγορα και άρχισε να ταλαιπωρεί μπάλα και συμπαίκτες και φυσικά O'Brien αντί Gibbs-White στις καθυστερήσεις) δεν άλλαξαν τίποτα δραματικά. Κατά το κανάλι Sky που μετέδιδε το παιχνίδι Man of the Match ήταν ο McKenna, για μένα όμως αυτό ήταν μάλλον άδικο προς τον Yates, ενώ και ο Freuler έκανε πολλή και αθόρυβη δουλειά, αλλά πρέπει να απαλλαγεί από το ελάττωμα να παραχωρεί αχρείαστα φάουλ σε επικίνδυνες θέσεις.

Το παιχνίδι έκλεισε την αυλαία της 10ης αγωνιστικής, με τους Reds να προσπερνούν και πάλι τη Leicester, που έχασε προχθές με ανατροπή 2-1 στο Bournemouth, και ετοιμάζονται πλέον για τη σαββατιάτικη αναμέτρηση με τους Wolves, τη μόνη ομάδα που έχει πετύχει λιγότερα γκολ από τους ίδιους (μόλις 3!) και το Σάββατο ηττήθηκε πανεύκολα με 3-0 από την Chelsea στο Λονδίνο, ενώ ήδη έχει απομακρύνει τον Bruno Lage από τον πάγκο της. Στην κορυφή διατηρήθηκε η Arsenal μετά τη χθεσινή της νίκη στο ντέρμπι με τη Liverpool στο Emirates (3-2), ακολουθούμενη κατά πόδας από τη Manchester City που συνέτριψε 4-0 στο γήπεδό της τη Southampton το Σάββατο, ενώ λίγο αργότερα η Tottenham περνούσε από την έδρα της Brighton (1-0) και διατηρείτο στην τρίτη θέση. Στα άλλα παιχνίδια: Newcastle-Brentford 5-1, Crystal Palace-Leeds 2-1, West Ham-Fulham 3-1 και Everton-Manchester United 1-2.

Forest: Henderson, Aurier (Williams 58'), Cook, McKenna, Toffolo, Yates, Kouyaté, Freuler, Johnson, Gibbs-White (O'Brien 90'), Dennis (Surridge 71').
Aston Villa: Martínez, Cash, Konsa, Mings, Young, McGinn (Dendoncker 77'), Douglas Luiz, Buendía, Coutinho (Ings 65'), Ramsey (Archer 81'), Watkins.
Σκόρερς: Dennis 15' - Young 22'.
Διαιτητής: Anthony Taylor. Κίτρινες: Aurier 18', Cook 27', Yates 82' - Konsa 45', McGinn 50', Ramsey 75'.
Θεατές: 29.208 (Forest: 26.267).

Steve Cooper: "Οφείλουμε να επικεντρωθούμε στα θετικά στοιχεία που αποκομίσαμε από το παιχνίδι. Πήραμε έναν βαθμό. Προφανώς δεν είμαστε εκεί που θέλουμε στη βαθμολογία, αλλά κάναμε ένα μικρό βήμα μπροστά. Ήταν πιο δύσκολο να μας νικήσει κανείς σήμερα, η αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών ήταν εξαιρετική και είχαμε και κάποιες καλές στιγμές. Δεν είναι αυτό το στυλ που θα ήθελα να υιοθετήσω μακροπρόθεσμα, αλλά ήταν ο σωστός τρόπος να παίξουμε δεδομένου του πού βρισκόμαστε και κάναμε κάποια πρόοδο χάρη σ' αυτό. Η Villa είχε πολύ χρόνο τη μπάλα στα πόδια της, αλλά η εστία του Dean δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα εκτός από το πολύ καλό σουτ που απέφερε το γκολ. Αυτό επειδή παίρναμε καλές θέσεις στην άμυνα, πράγμα που δεν είχαμε πετύχει σε ικανοποιητικό βαθμό πριν το αποψινό ματς. Στην αντεπίθεση ήμασταν απειλητικοί, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, και πιστεύω ότι σε ορισμένες περιπτώσεις έπρεπε να έχουμε ενεργήσει καλύτερα, γιατί έχουμε παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε αυτές τις περιοχές του γηπέδου. Είμαι φοβερά ευγνώμων για τη στήριξη που έδειξε ο κόσμος στην ομάδα. Τους χρειαζόμασταν και μας βοήθησαν. Είπα στους παίκτες πριν τον αγώνα ότι ο κόσμος μας είναι μαζί μας και πρέπει να του δώσουμε κάτι για να συνεχίσει να είναι. Μας έδωσαν φτερά. Από τη στιγμή που ακούστηκε το 'Mull of Kintyre' ήξερες ότι η στήριξή τους θα ήταν φανταστική και ήταν εξαιρετικοί σε όλο το ματς. Θα τους είμαι ευγνώμων για πάντα".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.