Όπως και να το δει κανείς, τέτοια σφαλιάρα σβουριχτή πάντα πονάει. Και ειδικά μετά από μια τόσο μεγάλη νίκη όσο αυτή της περασμένης εβδομάδας απέναντι στη Liverpool. Και βέβαια το χάπι δεν χρυσώνεται από το γεγονός ότι η Arsenal κάνει αυτή τη στιγμή το καλύτερο ξεκίνημά της, όχι επί Mikel Arteta, όχι στον 21ο αιώνα, όχι στην ιστορία της Premier League, αλλά στην ιστορία της γενικότερα. Ούτε επί Arsène Wenger δεν είχαν μπει τόσο φουριόζοι στη σεζόν οι Gunners, ούτε καν όταν κατέρριψαν το ρεκόρ μας των 42 σερί αγώνων πρωταθλήματος χωρίς ήττα. Παρ' όλα αυτά, δεν παύει να μη χωνεύεται η πεντάρα...

Βλέπετε, κάποιοι στην αρχή της χρονιάς μάς υποσχέθηκαν ότι η Forest δεν μπήκε στα μεγάλα σαλόνια μόνο για να προσπαθήσει να σωθεί, αλλά για να κάνει την παρουσία της αισθητή. Αυτή η μεγαλοπρεπέστατη ανοησία δεν βγήκε βεβαίως από το στόμα του Steve Cooper, γιατί εκείνος ήξερε τι είχε να αντιμετωπίσει, έχοντας στα χέρια του μια ομάδα σχεδόν εντελώς διαφορετική από την περσινή. Το ακούσαμε κι εμείς και χαμογελάσαμε, και σίγουρα δεν περιμέναμε να επαληθευτεί. Άλλο όμως αυτό, κι άλλο η εικόνα του φτωχού συγγενή που δεν μπορεί να κόψει αυτή την καταραμένη συνήθεια να τρώει ένα γκολ και αμέσως άλλα δύο στο καπάκι. Ήδη το μαύρο το κατάστιχο έχει γράψει μια εξάρα, μια πεντάρα και μια τεσσάρα, χωρίς εμείς να ανταποδώσουμε ούτε ένα, η διαφορά τερμάτων έχει εκτοξευτεί στο -20 και σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να μαζευτεί, καθιστώντας μας αυτόματα φαβορί για υποβιβασμό σε περίπτωση ισοβαθμιών, ακόμα κι αν καταφέρουμε να μαζέψουμε τους βαθμούς που θα μας επιτρέψουν να κυνηγήσουμε την παραμονή ως το τέλος.

Ναι, τα γρήγορα γκολ της Arsenal στις αρχές των δύο ημιχρόνων έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Όμως στο πρώτο αντέξαμε, κάποια στιγμή τους αναχαιτίσαμε, βγήκαμε δειλά δειλά και μπροστά, είχαμε και φάσεις για να κάνουμε κάτι καλύτερο. Στο δεύτερο απλά δεν υπήρχαμε. Το κέντρο μας, που διέπρεψε στον αγώνα με τη Liverpool, δεν κατάφερε αυτή τη φορά να βοηθήσει την αμυντική μας γραμμή, που και η ίδια δεν βρέθηκε σε καλή μέρα. Σε τέσσερα από τα πέντε γκολ οι αντίπαλοι μέσα στην περιοχή μας πήγαν στο ραντεβού με τη μπάλα πριν από μας και εμείς απλώς τη μαζέψαμε από τα δίχτυα μας. Ξέχωρα από την αδιαμφισβήτητη ποιότητα της Arsenal (η οποία είχε τα κότσια μετά την προπέρσινη αποτυχία να βγει στην Ευρώπη μετά από 26 χρόνια και κάτι στραπάτσα τύπου Ολυμπιακού να κρατήσει παρά τα... λαϊκά δικαστήρια τον Arteta, επιλογή που δικαιώθηκε περίτρανα), αυτός ο περιορισμός σε ρόλο κομπάρσου στα μεγάλα παιχνίδια ούτε τιμά την ιστορία μας, ούτε αποζημιώνει τον κόσμο μας, που και πάλι ακουγόταν ως το τέλος στο Emirates, για τον κόπο που κάνει και τα χρήματα που δίνει για να ξεβολεύεται κάθε τόσο ακολουθώντας την ομάδα παντού. 

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο θα μπορούσα προσωπικά να ψέξω τον Ουαλό κόουτς, είναι η ανεξήγητη επιμονή για τη χρησιμοποίηση του Jesse Lingard στο αρχικό σχήμα. Είναι ένας παίκτης που ως τώρα δεν έχει προσφέρει τίποτα απολύτως και που στο τέλος της σεζόν θα αναχωρήσει για άλλες πολιτείες, αφού έχει μαζί μας μονοετές συμβόλαιο που δεν πιστεύω ότι είμαστε αρκετά τρελοί ώστε να του ανανεώσουμε. Για χάρη του κάθεται στον πάγκο ένα δικό μας παιδί, ο Brennan Johnson, που έχει δείξει πόσο αξίζει να στηριχτεί παρ' όλο που δεν κάνει και ο ίδιος σούπερ χρονιά. Θα τον αφήσουμε να μάθει την Premier League, έστω κι αν αυτό συνεπάγεται κάποιο κόστος; Θα επενδύσουμε πάνω του όσο επενδύουμε π.χ. στον Morgan Gibbs-White, παρ' όλο που ούτε αυτός έχει προσφέρει ως τώρα τα αναμενόμενα αλλά σίγουρα είναι ένας παίκτης με μέλλον και κατ' εμέ σωστά κάνουμε, ή θα τον θυσιάσουμε για χάρη ενός περαστικού; Δευτερευόντως, όταν το κέντρο δεν βρίσκεται σε καλή μέρα, αξίζει τον κόπο να παίζουμε με δύο και όχι τρία σέντερ μπακ, μη επιτρέποντας σε άλλον έναν δικό μας παίκτη, τον Joe Worrall, να τριφτεί με την κατηγορία και αναγκάζοντας τους δύο πλάγιους μπακ μας να "ξεχάσουν" τις επιθετικές τους αρετές; Δημιουργία από τον άξονα δεν δείχνουμε να έχουμε, να χάσουμε και αυτή από τα άκρα; Απλώς τροφή για σκέψη δίνω, μακριά από μένα τα περί ηλεκτροσόκ και λοιπά γραφικά. Μέσα μας το ξέραμε όλοι, για να επανέλθω σε ό,τι έλεγα στην αρχή, ότι η χρονιά θα ήταν ζόρικη, μην κοροϊδευόμαστε. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να την κάνουμε λιγότερο επιβλαβή για το ηθικό μας...

Στο συννεφιασμένο Emirates οι Reds φόρεσαν για πρώτη φορά την τρίτη (σκούρα μπλε) εμφάνισή τους, και ο Cooper διατήρησε την ίδια ομάδα που κατέκτησε τη δεύτερη νίκη μας στο πρωτάθλημα, επαναφέροντας απλώς τον Renan Lodi στη θέση του Neco Williams. Ο Βραζιλιάνος ξεκίνησε παίζοντας πολύ σκληρά τον Bukayo Saka, αυτός όμως τον εκδικήθηκε στην πρώτη κιόλας επίθεση της προκοπής των γηπεδούχων, κάνοντας από δεξιά μια γλυκιά σέντρα που βρήκε τον Gabriel Martinelli να προλαβαίνει τον Steve Cook και με κεφαλιά να στέλνει τη μπάλα στην αριστερή γωνία του Dean Henderson, που δεν μπορούσε να κάνει και πολλά. Ο σκόρερ αφιέρωσε το γκολ στον Pablo Marí, τον Ισπανό παίκτη της ιταλικής Monza που πριν από λίγες μέρες δέχθηκε επίθεση με μαχαίρι. Οι Gunners κατάλαβαν ότι ο δρόμος για να καθαρίσουν το ματς από νωρίς ήταν ανοιχτός και συνέχισαν να πιέζουν ανελέητα. Στο 8' από λάθος του Lingard μεταξύ περιοχής μας και κέντρου ο Saka έβγαλε δεξιά στον Gabriel Jesus, που απέφυγε τον Lodi και σούταρε φαλτσαριστά και διαγώνια με το αριστερό, στέλνοντας τη μπάλα μόλις άουτ. Δευτερόλεπτα αργότερα είχαμε κι εμείς την πρώτη μας τελική και μάλιστα στο τέρμα, με τον Remo Freuler λίγο έξω από το "D" να σουτάρει δυνατά μεν, στην αγκαλιά του Aaron Ramsdale δε. 

Στο 11' σε νέα σέντρα του Saka από δεξιά πετάχτηκε στην περιοχή ο... αριστερός μπακ Takehiro Tomiyasu, με τον Lodi να κοντράρει τελευταία στιγμή τον Ιάπωνα σε κόρνερ, στο 15' ο Cook πρόλαβε και έπεσε μπροστά στον Jesus που είχε απασφαλίσει από το σημείο του πέναλτι και στο 20', σε μια πολύ καλή αντεπίθεση της Arsenal, o Lodi έβγαλε πάνω από τη γραμμή το πλασέ του Martinelli, ενώ στην επαναφορά ο Saka σούταρε ψηλά. Ο διεθνής Άγγλος εξτρέμ στο μεταξύ είχε φάει κι άλλο χτύπημα (μάλλον αθέλητο αυτή τη φορά) από τον Lodi και μόλις στο 27' αποχώρησε, δίνοντας τη θέση του στον Reiss Nelson, που όπως θα δείτε παρακάτω έμελλε να μας ταλαιπωρήσει ακόμα περισσότερο. Μετά το 36' και το άστοχο σουτ του Jesus από την πάσα του αρχηγού του Martin Ødegaard η επιθετική δράση των Gunners καταλάγιασε κάπως, και βρήκαμε την ευκαιρία να κάνουμε και εμείς δύο φάσεις, στο 43' όταν ο Cheikhou Kouyaté από την τελική γραμμή σημάδεψε τον Taiwo Awoniyi τον οποίο πρόλαβε ο William Saliba αλλά η μπάλα έφτασε στον Lingard που σούταρε πάνω στον πεσμένο Ben White (φωτογραφία επάνω), και στο 44' όταν σε φάουλ του Gibbs-White από αριστερά πάλι ο Kouyaté στο δεύτερο δοκάρι έπιασε την κεφαλιά, αλλά ο Ramsdale έπεσε στα πόδια του Awoniyi και δεν τον άφησε να γίνει απειλητικός.

Πήγαμε στα αποδυτήρια με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες, αλλά δυστυχώς πριν συμπληρωθεί το πρώτο τέταρτο στην επανάληψη είχαν τελειώσει όλα. Αφού στο 49' η σέντρα του Tomiyasu βρήκε στο δεύτερο δοκάρι τον Jesus να σημαδεύει με κεφαλιά τον Henderson, πριν καν συμπληρωθεί το λεπτό έγινε το 2-0, απόρροια της αδυναμίας μας για ένα ακόμα ματς να κρατήσουμε μπάλα. Όλα ξεκίνησαν από μια ωραία ενέργεια του Thomas Partey, που άνοιξε την κόντρα για να καταλήξει η μπάλα μετά από ταχύτατη κυκλοφορία δεξιά στην περιοχή μας στον Nelson, ο οποίος απέφυγε το τάκλιν του Scott McKenna και σούταρε, για να κάνει ο γκολκίπερ μας μια σπουδαία απόκρουση αλλά να μην προλάβει κανείς τον Nelson που σκόραρε εύκολα στο ριμπάουντ. Τρία λεπτά αργότερα, δεξιά και προς την τελική γραμμή ο Ødegaard έδειχνε κλεισμένος από τον Lodi, πάσαρε όμως στον Jesus που σέντραρε συρτά και ο Nelson πάλι βρήκε τη μπάλα πριν τον Yates και την έστειλε πανεύκολα στα δίχτυα. Κι αφού ο Cooper αποφάσισε να βγάλει τον Lingard και τον εδώ και καιρό ντεφορμέ Gibbs-White και να περάσει τον Johnson και τον Emmanuel Dennis, οι δυο τους δεν είχαν καν ακουμπήσει μπάλα όταν (58') ο Partey πήρε τη μπάλα από τον Nelson έξω από την περιοχή μας, με τον Freuler να αργεί πολύ να βγει πάνω του, και με δυνατό σουτ την κάρφωσε στο αριστερό "Γ" του Henderson.

Δεν είχε απλώς χαθεί το ματς, αλλά και η ψυχολογία είχε πάει περίπατο. Μόλις ένα λεπτό μετά το 4-0 χρειάστηκε να βγει ο Henderson και να αποκρούσει με τα πόδια το πλασέ του Jesus, που είχε βγει τετ α τετ όταν ο Johnson στην πρώτη του επαφή έκανε μια τραγική παράλληλη μπαλιά που έκλεψε ο Ødegaard και τροφοδότησε τον Βραζιλιάνο φορ. O Arteta άρχισε να αδειάζει τον πάγκο του, ενώ ο Cooper άλλαξε αριστερό μπακ με τον Williams αντί του κακού Lodi και απέσυρε τον Awoniyi βάζοντας τον Worrall για να γυρίσει σε σχήμα με τρία σέντερ μπακ και να αποφύγουμε τα ακόμα χειρότερα. Αμ δε... Ο Henderson είπε ξανά "όχι" στον Jesus στο 67', πάλι σε τετ α τετ, αλλά στο 78' η άμυνά μας εκτέθηκε ανεπανόρθωτα όταν ο Ødegaard κοντρόλαρε άνετα τη μπαλιά του Partey στην περιοχή ανάμεσα σε τρεις-τέσσερις δικούς μας, με μια κίνηση στα αριστερά του απέφυγε Cook και McKenna και νίκησε εύκολα τον Henderson στη δεξιά γωνία του. Ο Jesus, που είχε σκυλιάσει να βάλει γκολ, έχασε την ευκαιρία του αγώνα για το 6-0 στο 85', όταν σε κόρνερ του Ødegaard και κεφαλιά του White υπό την πίεση του Cook στο δεύτερο δοκάρι δεν κατάφερε να σπρώξει απλώς τη μπάλα στο τέρμα. Εμείς είχαμε μόνο δύο ενέργειες του Williams, που στο 80' έκανε χαμηλή διαγώνια μπαλιά δεξιά ψάχνοντας τον Johnson αλλά ο Kieran Tierney πρόλαβε και έδιωξε σε κόρνερ και στο 93' ξεκινώντας από το κέντρο απέφυγε όμορφα δύο αντιπάλους και σούταρε πάνω στον Ramsdale. Για δώδεκα περίπου λεπτά είδαμε ξανά στο γήπεδο και τον Lewis O'Brien, που επέστρεψε από την ασθένεια που τον ταλαιπώρησε αντικαθιστώντας τον Kouyaté.

Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα δύο ματς που απομένουν μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο και κατά σύμπτωση είναι και τα δύο στην έδρα μας (ανάμεσά τους μάλιστα παίζουμε πάλι εντός με την Tottenham για το League Cup) αποκτούν καθοριστικό χαρακτήρα για να πάμε στη διακοπή έχοντας ελπίδες ότι τελικά μπορούμε να σώσουμε την παρτίδα. Το πρώτο είναι το Σάββατο με τη Brentford, που χθες στραβοπάτησε στο γήπεδό της με τους εκ των ουραγών Wolves (1-1) και βρίσκεται στην 11η θέση, και το δεύτερο σε δεκαπέντε μέρες με την Crystal Palace, που χθες νίκησε 1-0 τη Southampton και ανέβηκε 10η. Δύσκολο, αλλά για να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη χρειαζόμαστε... 4 ως 6 βαθμούς. Η Arsenal παρέμεινε φυσικά στην κορυφή με δεύτερη τη Manchester City, που χωρίς τον Erling Haaland νίκησε δύσκολα 1-0 εκτός τη Leicester, τρίτη την Tottenham που πέρασε με ανατροπή από την έδρα τής Bournemouth (3-2) και τέταρτη την ευχάριστη έκπληξη της σεζόν μέχρι στιγμής Newcastle, που διέλυσε εντός με 4-0 την Aston Villa. Για τη 14η αγωνιστική είχαμε ακόμα χθες Brighton-Chelsea 4-1 (οι Seagulls "περιποιήθηκαν" καλά τον Graham Potter στην επιστροφή του), Fulham-Everton 0-0 και Liverpool-Leeds 1-2 (νέο σοκ στο 89' για τους "άλλους" Reds, που παρά την πειστική νίκη την Τετάρτη στο Amsterdam επί του Ajax και την πρόκριση στην επόμενη φάση του Champions League έκαναν νέα γκέλα) και σήμερα Manchester United-West Ham 1-0.

Arsenal: Ramsdale, White, Saliba (Tierney 76'), Gabriel, Tomiyasu (Cédric 63'), Ødegaard, Partey, Xhaka (Nketiah 75'), Saka (Nelson 27'), Jesus, Martinelli (Vieira 63').
Forest: Henderson, Aurier, Cook, McKenna, Lodi (Williams 64'), Yates, Freuler, Kouyaté (O'Brien 81'), Lingard (Dennis 56'), Gibbs-White (Johnson 56'), Awoniyi (Worrall 64').
Σκόρερς: Martinelli 5', Nelson 49', 52', Partey 58', Ødegaard 78'.
Διαιτητής: Simon Hooper. Κίτρινη: Gibbs-White 45'.
Θεατές: 60.263 (Forest: 2.924).

Steve Cooper: "Ανεξάρτητα από το πόσο κακοί ήμασταν σήμερα, το παιχνίδι θα ήταν σίγουρα δύσκολο. Είναι απογοητευτικό να ξεκινάς και να βρίσκεσαι αμέσως πίσω στο σκορ, και αφήσαμε τους αντιπάλους μας να μπουν στην περιοχή μας πάρα πολλές φορές. Προς το ημίχρονο ισορροπήσαμε το παιχνίδι και ηρεμήσαμε, και έτσι είπαμε να συνεχίσουμε στην ανάπαυλα. Θέλαμε να μείνουμε σε αυτή την κατάσταση και να περιμένουμε τις ευκαιρίες μας να απειλήσουμε, αλλά αντί γι' αυτό στο δεύτερο ημίχρονο δεν ήμασταν καθόλου ανταγωνιστικοί και αυτό ήταν απογοητευτικό και ένα μεγάλο βήμα πίσω. Από το παιχνίδι με τη Leicester και μετά είχαμε κάνει προόδους σε αυτόν τον τομέα οπότε αυτό μας πικραίνει ακόμα πιο πολύ, και εξαιτίας αυτού το παιχνίδι χάθηκε καθώς δεχθήκαμε τόσα γκολ σε μικρό χρονικό διάστημα. Μόνο εμείς φταίμε και κανένας άλλος, αφού στη θέση που βρισκόμαστε το κυριότερο είναι να παλεύουμε και δεν μπορώ να σκεφτώ πολλές στιγμές που παλέψαμε πραγματικά σήμερα. Η μαχητικότητα πρέπει να είναι η καρδιά της κάθε μας εμφάνισης. Πρέπει να αποδεχθούμε αυτό που έγινε, να το πάρουμε προσωπικά και να στοχεύσουμε σε πολύ καλύτερες αποδόσεις. Έχουμε μία εβδομάδα για να προετοιμαστούμε για τον αγώνα με τη Brentford, αλλά θα συζητήσουμε εκτενώς όσα έγιναν σήμερα και θα τα αντιμετωπίσουμε όπως πρέπει. Όταν βρίσκεσαι σε αρνητική θέση οφείλεις να στέκεσαι όρθιος, να πολεμάς και να κάνεις ό,τι χρειάζεται για να βελτιωθείς, και δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να κάνουμε κι εμείς ακριβώς αυτό". 

* H φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.