Παρ' όλο που πριν από μόλις λίγες μέρες γιορτάσαμε την έλευση του 2023, σήμερα το ρολόι γύρισε 13 χρόνια πίσω, τότε που ακόμα και το όνομα "Blackpool" μας έκανε να νιώθουμε κάτι σαν σύγκρυο. Εκείνη τη σεζόν είχαμε ηττηθεί από τους Seasiders τέσσερις φορές σε ισάριθμα ματς, εκ των οποίων δύο στα πλέι-οφ της Championship. Σήμερα στο Bloomfield Road, στον πρώτο και τελευταίο αγώνα μας στη φετινή έκδοση του FA Cup, είχαμε την απόλυτη δικαίωση του Steve Cooper, που αποφάσισε να εμπιστευτεί τους αναπληρωματικούς του: δίκαια, δικαιότατα, στο πρωτάθλημα παίζουν οι άλλοι και όχι αυτοί...

Καταλάβαμε, επίσης, γιατί μέχρι ο Steve να καταλήξει σε ένα σχήμα βλέπαμε τις νίκες και τα γκολ με το κιάλι. Πολλοί από τη σημερινή ενδεκάδα-τραγωδία ξεκίνησαν τη σεζόν ως βασικοί: ο Neco Williams, o Harry Toffolo, o Steve Cook, o Scott McKenna, o Lewis O'Brien, ακόμα και ο Jack Colback που ήταν ο μόνος που ήξερε ότι απλώς κάλυπτε τρύπες και αργά ή γρήγορα θα βρισκόταν στον πάγκο. Τα πράγματα είναι απλά: όταν παίζεις με την τρίτη από το τέλος ομάδα της Championship, έστω και στο γήπεδό της, έστω και με τα δεύτερά σου, που κοστολογούνται πολύ παραπάνω από όλο της το ρόστερ μαζί, οφείλεις να καθαρίζεις. Όπως π.χ. η Brighton, που πήγε στο θεωρητικώς πολύ πιο επικίνδυνο Middlesbrough και προκρίθηκε όμορφα κι ωραία με ένα περιποιημένο 5-1. Δεν νοείται να θέλουν περισσότερο την πρόκριση οι γηπεδούχοι, που παίζουν στο πρωτάθλημα για τη σωτηρία τους και έχουν και πολύ δύσκολο αγώνα στη συνέχεια με τη Watford, από παίκτες που -θεωρητικώς και πάλι, γιατί στην πράξη... άστα να πάνε- σκίζονται για να κερδίσουν λεπτά συμμετοχής στην Premier League.  

O Michael Appleton, που φυσιολογικά νιώθει την καρέκλα του να τρίζει, δεν είχε καν δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τον Josh Bowler, ο οποίος επέστρεψε στα παλιά του λημέρια ως δανεικός από... εμάς μετά τη διακοπή του δανεισμού του στον Ολυμπιακό. Όμως ο παλιός κόουτς του Brennan Johnson στη Lincoln ήξερε ότι μια νίκη επί ενός ισχυρότερου αντιπάλου θα έδινε στην ομάδα του ηθικό για τη δύσκολη συνέχεια, ενώ μια ήττα θα έμενε πανεύκολα στο χρονοντούλαπο. 'Εκανε λοιπόν ελάχιστες αλλαγές σε σχέση με το τελευταίο ματς, όπου η Blackpool έφερε 1-1 στην έδρα της με τη Sunderland (δύο συγκεκριμένα), κατέστρωσε το πλάνο του και δικαιώθηκε απέναντι σε μια ομάδα που δεν ήξερε πώς να βάλει τη μπάλα μέσα και έπινε πανεύκολα θάλασσα στην άμυνα. Ο έπαινος αξίζει και με το παραπάνω σ' αυτόν και στους παίκτες του. 

Εμείς τους αλλάξαμε και τους έντεκα του Southampton. Κρατήσαμε απλώς έξι στον πάγκο. (Κατά την ταπεινή μου άποψη έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι έμειναν έξω τρεις παίκτες που ως προϊόντα της ακαδημίας της Forest θα έβλεπαν το ματς πιο εγωιστικά: ο Joe Worrall, o Ryan Yates και ο Johnson.) Και δεν άργησε να φανεί ότι η μπάλα δεν έφευγε με τίποτα από την περιοχή μας στις ελάχιστες επιθέσεις που έκαναν οι γηπεδούχοι και ότι μόνο αν βάζαμε εμείς περισσότερα γκολ θα περνούσαμε ένα ευχάριστο βράδυ. Μόλις στο 7' απομακρύναμε πολύ άτσαλα, με συνέπεια ο James Husband να βρεθεί μόνος στα αριστερά και για καλή μας τύχη να σουτάρει συρτά και διαγώνια μόλις έξω από το απέναντι δοκάρι. Φάνηκαν να σοβαρεύονται οι δικοί μας, απάντησαν στο 10' με μια καλή ενέργεια του Williams που πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του, αλλά όταν έφτασε στο "D" μπορούσε να σουτάρει μόνο με το αριστερό και αστόχησε. Αλλά στο 17' το πληρώσαμε, όταν σε μια σέντρα από τα αριστερά ο O'Brien δεν ζύγισε καθόλου καλά την κεφαλιά του και ο Marvin Ekpiteta ανάμεσα σε πολλά σώματα εκτέλεσε τον Wayne Hennessey σχεδόν εξ επαφής. 

Μετά πέρασε πολλή ώρα μέχρι να απειληθούμε ξανά. Ο Appleton είχε πετύχει αυτό που ήθελε και τράβηξε την ομάδα του πίσω, με σκοπό να χτυπάει όποτε μπορεί στην κόντρα. Δεν δώσαμε τέτοια δικαιώματα, αλλά κι εμείς δεν βρίσκαμε τέρμα με τίποτα. Με άξονα τον Gustavo Scarpa, που ξεκίνησε για πρώτη φορά στη βασική ενδεκάδα (όπως και ο νεαρός κεντρικός χαφ Billy Fewster, ενώ στον πάγκο υπήρχαν δύο ακόμα παίκτες της Κ21, ο Detlef Esapa-Osong και ο Oli Hammond), οι Reds πήραν γρήγορα το κέντρο και βγήκαν μπροστά. Σε μια από τις ελάχιστες ουσιαστικές του ενέργειες στο ματς, στο 23', ο Emmanuel Dennis (που γενικά έδειξε κι αυτός γιατί κυκλοφορούν φήμες ότι είναι ήδη φευγάτος) από αριστερά και μαρκαρισμένος έπιασε ένα πολύ όμορφο σουτ, που σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι του Chris Maxwell. Δύο λεπτά αργότερα, από πάσα του Scarpa, o Sam Surridge με ωραία ντρίμπλα απέφυγε τον Jordan Thorniley, αλλά φτάνοντας απέναντι από τον Maxwell σούταρε στα δίχτυα από τη λάθος πλευρά. Όπως θα δούμε και παρακάτω, δεν ήταν απόψε η βραδιά του Sam, που μας έχει συνηθίσει σε πολύ καλύτερα τελειώματα. Ένα σουτ του Fewster στο 27' κοντραρίστηκε και ο Maxwell έπεσε και μπλόκαρε, ο γκολκίπερ των Seasiders αντέδρασε σωστά και σε δυνατό σουτ του Williams στο 35', ενώ στο 43' από ωραία εκτέλεση φάουλ του Scarpa o Cook που βρέθηκε στο δεύτερο δοκάρι δεν φάνηκε συνεπής στο ραντεβού με τη μπάλα, ενώ χρειαζόταν μόνο ένα άγγιγμα για να πανηγυρίσουμε την ισοφάριση.

Στην αρχή του δεύτερου μέρους το γήπεδο έγειρε κανονικά. Η δεύτερη και τελευταία έκλαμψη του Dennis στο 52' έφερε ένα γύρισμα από την τελική γραμμή και τον Surridge να αστοχεί και πάλι από τη μικρή περιοχή. Στο 56' ένα γύρισμα του Toffolo στον O'Brien στην περιοχή έφερε τον δεύτερο να πλασάρει ψηλά και καλά και τη μπάλα να φεύγει βασανιστικά χιλιοστά έξω από τη συμβολή των δοκών. Στο 58' ο Scarpa έβγαλε τον Dennis αριστερά στην περιοχή απέναντι από τον Maxwell, αυτός καθυστέρησε αρκετά ώστε να κοπεί από τον Ekpiteta και στην εξέλιξη της φάσης ο O'Brien σούταρε για να απλώσει και πάλι ο σέντερ μπακ της Blackpool το πόδι, με τον γκολκίπερ του εξουδετερωμένο, και να πετάξει τη μπάλα κόρνερ. 

Ο Appleton δεν πανικοβλήθηκε. Αντίθετα, έβαλε στο ματς τον πρώτο του σκόρερ Jerry Yates, παίκτη που μας είχε απασχολήσει το καλοκαίρι του 2021, και όλα άλλαξαν. Βάλαμε βέβαια κι εμείς το χεράκι μας και βγάλαμε τα ματάκια μας. Στο 64' Ο Williams έκανε το λάθος για το οποίο αρκετά παιδάκια τρώνε σφαλιάρες από τους προπονητές τους στις ακαδημίες: για να σώσει ένα πλάγιο γύρισε τη μπάλα προς τα πίσω. Ο Yates έκλεψε, προχώρησε και την κατάλληλη στιγμή πάσαρε στον Ian Poveda. Ο δανεικός από τη Leeds Κολομβιανός, ένας πραγματικός διάολος, απαλλάχθηκε άνετα από την πίεση του O'Brien και από πολύ κοντά δεν δυσκολεύτηκε να κάνει το 2-0.

Ο Cooper έβαλε τον... δικό μας Yates αντί του Fewster και τον Johnson στη θέση του O'Brien, αλλά η Forest είχε πάρει πια για τα καλά τον κατήφορο. O Brennan μάλιστα στην πρώτη του επαφή με τη μπάλα έβγαλε σε θέση για γκολ τον Surridge και εκείνος πιστοποίησε την κακή του κατάσταση, αστοχώντας και πάλι από τη μικρή περιοχή σε μια ευκαιρία απ' αυτές που οι Άγγλοι λένε "sitters" (μπορείς να σκοράρεις και καθιστός δηλαδή). Η τιμωρία δεν άργησε να έρθει. Στο 70' ο Poveda σέντραρε από δεξιά χωρίς να προλάβει ο Jerry Yates να βάλει το πόδι του, η μπάλα δεν απομακρύνθηκε (τι πρωτότυπο), ο Kenneth Dougall έκανε μια υπέροχη ψηλοκρεμαστή πάσα στον CJ Hamilton κι εκείνος με απευθείας σουτ έστειλε τη μπάλα στην απέναντι γωνία του Hennessey.

Όπως ήταν φυσικό, οι γηπεδούχοι κατάλαβαν ότι ήμασταν σε φάση εξευτελισμού. Στο 84' ο Poveda έβγαλε πάλι τετ α τετ τον Yates που αστόχησε αφού πρώτα άφησε στον τόπο με ωραία ντρίμπλα τον σκουριασμένο από την απραξία McKenna, αλλά ο πρώτος σκόρερ της Blackpool θα έβρισκε δίχτυα τρία λεπτά αργότερα, πάλι από σέντρα από τα δεξιά του Poveda μετά από κόρνερ ενώ όλη μας η άμυνα κοιμόταν, με ένα πανεύκολο σουτ από εκεί που κανένας παίκτης δεν πρέπει να μένει ελεύθερος. Μη σας πω ότι και στο 89' από λάθος του Loïc Mbe Soh, ενός ακόμα παίκτη που μάλλον μετράει μέρες και είχε μπει αναγκαστικά λόγω τραυματισμού του Williams, o Poveda σούταρε και ο Hennessey έβγαλε σε κόρνερ. Τελικά, στο 92', έτσι για να επαναληφθεί το σκορ του περσινού αγώνα των δύο ομάδων στο ίδιο γήπεδο έστω κι από την ανάποδη, ο Toffolo σέντραρε από αριστερά και ο Ryan Yates με κεφαλιά-ψαράκι νίκησε τον Maxwell για το γκολ της (λέμε τώρα) τιμής. 

Όταν στον αθλητισμό έρχεται μια συντριβή, συνήθως εύχεσαι να λειτουργήσει ευεργετικά, να καταλάβουν όλοι - έστω όσοι μείνουν- ότι μόνο με τη φανέλα δεν κερδίζεται τίποτα και να προσπαθήσουν ακόμα πιο πολύ. Προπονητής και παίκτες έχουν ευθύνη για ένα αποτέλεσμα που συνέχισε ένα απίστευτα κακό σερί μας στο θεσμό (οκτώ πλέον συνεχόμενοι εκτός έδρας αποκλεισμοί στο FA Cup), έσβησε την περσινή μας επιτυχία να φτάσουμε μέχρι τα προημιτελικά και χάλασε το καλό κλίμα που είχαν φτιάξει οι τελευταίες επιτυχίες στο πρωτάθλημα και η έξοδος από τη ζώνη του υποβιβασμού. Όταν έρχεται μια συντριβή, επίσης, δοκιμάζεται και η ικανότητά σου να την αφήσεις πίσω και να προχωρήσεις. Και η Forest έχει μπροστά της δύο ματς-φωτιά στο γήπεδό της: την Τετάρτη έναν άλλο προημιτελικό (στο League Cup απέναντι στους Wolves) και το Σάββατο έναν... τελικό (στο πρωτάθλημα με αντίπαλο τη Leicester). Η καλύτερη εικόνα δεν είναι ελπίδα, αλλά απαίτηση του κόσμου της ομάδας, που έκανε το μακρύ ταξίδι ως τα βορειοδυτικά παράλια και έφυγε μούσκεμα από τη βροχή και απογοητευμένος.  

Και για να το ελαφρύνουμε και λίγο, μάλλον αυτό ήταν το τέλος της μπλε εμφάνισης, που μετά το Emirates μετράει πλέον δύο ήττες και 1-9 γκολ...

Blackpool: Maxwell, Lyons, Ekpiteta, Thorniley, Husband (Thompson 91'), Lavery, Carey, Patino (Dougall 68'), Hamilton (Rogers 78'), Poveda, Beesley (J. Yates 59').
Forest: Hennessey, Williams (Mbe Soh 79'), Cook, McKenna, Toffolo, Colback, Fewster (R. Yates 65'), O'Brien (Johnson 68'), Scarpa, Davies, Surridge. 
Σκόρερς: Ekpiteta 17', Poveda 64', Hamilton 71', J. Yates 87' - R. Yates 92'.
Διαιτητής: James Linington. Κίτρινες: Poveda 64' - Colback 45', Johnson 80'.
Θεατές: 8.750 (Forest: περίπου 3.800).

Steve Cooper: "Μεγάλη απογοήτευση. Είπα στους παίκτες ότι τα ατομικά λάθη που οδήγησαν στα γκολ ήταν απαράδεκτα, όπως και οι χαμένες ευκαιρίες. Δεν καταφέρναμε καν να σημαδέψουμε το τέρμα. Και μιλάμε για καθαρές, κλασικές ευκαιρίες. Έχω τη γνώμη ότι δεχθήκαμε την ήττα πολύ νωρίς στο παιχνίδι. Ακόμα κι όταν χάναμε 2-0, αν και το δεύτερο γκολ που χαρίσαμε ήταν φρικτό, εμείς ήμασταν η ομάδα που έδειχνε ότι θα σκόραρε. Υπήρχαν άλλα 25 λεπτά στον αγώνα. Δεν ήταν καλή η κατάσταση στην οποία είχαμε βρεθεί, αλλά ήμασταν ακόμα μέσα στο ματς. Δεχθήκαμε πολύ εύκολα την κατάσταση και δεν κάναμε και πολλά για να την ανατρέψουμε. Τόσο απλά. Τρομερά λάθη στα γκολ που δεχθήκαμε, πολύ κακά τελειώματα στις ευκαιρίες που φτιάξαμε, δεν δείξαμε αρκετή μαχητικότητα για να ξαναμπούμε στον αγώνα. Γενικά, μια εμφάνιση απαράδεκτη και ανεπαρκής. Μόνο αρνητικές λέξεις μπορείς να βρεις. Και αυτό ακριβώς είπα στους παίκτες. Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι σήμερα ήμασταν λίγοι, με κάθε έννοια της λέξης. Πρόσφατα είχαμε κάποια καλά παραδείγματα τού τι χρειάζεται για να παίζουμε καλά και να νικάμε. Σήμερα δώσαμε ένα πολύ καλό παράδειγμα για το αντίθετο. Δεν θα πω καν ότι πρέπει να μάθουμε από τη σημερινή ήττα, γιατί θα είναι σαν να λέω ότι δεν έγινε και τίποτα, κι αυτό δεν ισχύει. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί ποτέ και πουθενά".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Times.