Οι προπονητές ποδοσφαίρου που κοουτσάρουν σε υψηλό επίπεδο βγάζουν καλά λεφτά. Όχι τόσο καλά όσο... οι παίκτες τους, αλλά καλά. Όμως τους τρώει το άγχος, για πράγματα πολλές φορές εκτός του ελέγχου τους. Η θέση τους είναι πάντα πολύ πιο επισφαλής από των παικτών τους. Δεν γίνεται να διώξεις ολόκληρη ομάδα - διώχνεις τον προπονητή, παίρνεις άλλον και προσεύχεσαι να σου βγει το λαχείο. Τελευταία έγινε πολύς ντόρος για πιθανή απομάκρυνση του Steve Cooper από τον πάγκο της Forest, πριν βγει ο ιδιοκτήτης της ομάδας και βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Αλήθεια τώρα, φταίει αυτός;

Φταίει ο Cooper που ένας παίκτης της εμπειρίας του Jonjo Shelvey σερβίρει τη μπάλα σε αντίπαλο σχεδόν μέσα στη μικρή περιοχή και τρώμε γκολ; Φταίει που αναγκάζεται να κάνει αλλαγή από το πρώτο ημίχρονο κι όταν του προκύπτει η δεύτερη αναγκαστική δεν έχει δικαίωμα να βάλει παίκτη, αφού έχουμε ξοδέψει και τα τρία διαστήματα που δικαιούμαστε, με συνέπεια να παίξουμε περίπου ένα δεκάλεπτο με δέκα και να κάνει το 2-0 ένας αντίπαλος που σχεδόν φοβόταν να βγει μπροστά μετά το πρώτο του γκολ; Στη φετινή Forest δεν φτάνουν οι βλακείες που κάνουμε μέσα στο γήπεδο, μας πέφτουν απανωτοί και οι τραυματισμοί. Ένας επιστρέφει (Scott McKenna), δύο βγαίνουν νοκ άουτ (Cheikhou Kouyaté, Moussa Niakhaté). Πού θα πάει αυτό το βιολί; Τι ηθικό να έχει πλέον αυτή η ομάδα όταν κρατάει με άνεση στο μηδέν έναν σούπερ φορμαρισμένο αντίπαλο στο πρώτο ημίχρονο και τρώει τη σφαλιάρα με το που ξεκινάει το δεύτερο;

Το πλάνο του Cooper με τα τρία σέντερ μπακ (Niakhaté, Joe Worrall, Felipe) και τα τρία κεντρικά χαφ (Kouyaté, Shelvey, Danilo) πίσω από τους προωθημένους Morgan Gibbs-White και Brennan Johnson, με τους πλάγιους Neco Williams και Harry Toffolo να παίζουν όλη την πλευρά και να ελέγχουν τα ανεβάσματα του Ashley Young και του Álex Moreno λειτούργησε στην εντέλεια. Μπορεί κάποιοι να μιλούσαν για φουλ αμυντική τακτική, για δες όμως που η Villa κέρδισε το πρώτο και μοναδικό της κόρνερ στο 84' και εμείς είχαμε ήδη κερδίσει 7 (1-8 τελικά)! Τα πετάγματα των δικών μας στον κενό χώρο από τις μπαλιές κυρίως του Shelvey θα μπορούσαν να αποφέρουν ακόμα καλύτερα πράγματα από κόρνερ, ειδικά αν οι επιθετικοί μας πρόσεχαν λίγο περισσότερο να μη μένουν εκτεθειμένοι...

Όχι, αν έλειπε το παιδαριώδες λάθος του Shelvey ίσως τώρα να μιλούσαμε για επικών διαστάσεων ματ του Cooper στον πολύπειρο Unai Emery, κατακτητή τεσσάρων Europa League με τη Σεβίλλη και τη Villarreal, για να πούμε μόνο για τα ευρωπαϊκά του τρόπαια. Ο οποίος -φοβερό σταστιστικό- στη θητεία του στην Premier League σε Arsenal και Villa δεν έχει φέρει ούτε μία φορά 0-0! Κάτι θα γινόταν και σήμερα και θα άλλαζε η κατάσταση. Δυστυχώς αυτό το "κάτι" έγινε με τρόπο που καθιστά την ομάδα μας για άλλη μια φορά ιδανική αυτόχειρα και ενισχύει την άποψη ότι φέτος έχει αδικήσει κατάφωρα τον εαυτό της. (Για να μην το ξεχάσω, τι να τρέχει άραγε με Gustavo Scarpa και Renan Lodi; Και οι δύο ήταν εκτός αποστολής!)

Ο αγώνας ξεκίνησε στο ηλιόλουστο Villa Park, παρουσία του πρίγκιπα William, δηλωμένου οπαδού της Aston Villa, αλλά και του ομοσπονδιακού προπονητή της Αγγλίας Gareth Southgate. Νομίζαμε ότι θα την πληρώναμε στο 2', όταν από μια κακή προσπάθεια του Niakhaté να απομακρύνει ο πρώτος σκόρερ των Villans Ollie Watkins μπήκε από τα δεξιά στην περιοχή μας και σούταρε διαγώνια, αστοχώντας πάντως αρκετά. Οι γηπεδούχοι, που υποτίθεται ότι καίγονταν επίσης για βαθμούς για να συνεχίσουν τη μάχη για το ευρωπαϊκό εισιτήριο (ήδη πέρασαν τη θέση του Conference και βρίσκονται σε αυτές του Europa League), έκαναν 23 λεπτά να απειλήσουν και πάλι, εγκλωβισμένοι στο καλό ανασταλτικό μας παιχνίδι (κυρίαρχος και πάλι ο Felipe), με τη χαμηλή σέντρα του Leon Bailey και την έξοδο του Keylor Navas που εμπόδισε τον Watkins να κάνει την τελική προσπάθεια και τον ανάγκασε να βγάλει τη μπάλα άουτ. Στη φάση αυτή ο Τζαμαϊκανός επιθετικός μετά τη σέντρα έπιασε τον οπίσθιο μηριαίο του και σε λίγο αντικαταστάθηκε από τον Bertrand Traoré, που έμελλε να είναι και ο άνθρωπος που ουσιαστικά έκρινε τον αγώνα... Μέχρι τον Δεκέμβριο έπαιζε δανεικός στην Τουρκία, ενεργοποιήθηκε μετά τη μεταγραφή του Danny Ings στη West Ham και πλέον έχει καθαρίσει δύο ματς στη σειρά! Αν έχεις τύχη διάβαινε Unai!

Εμείς πρωτοβγήκαμε μεν με αξιώσεις στην κόντρα στο 31', αλλά μέχρι τότε κυκλοφορούσαμε μια χαρά τη μπάλα και την κρατούσαμε αρκετά, σε αντίθεση με το μεσοβδόμαδο ματς στο Leeds. O Johnson πήρε τη μπάλα πλάγια δεξιά, έβγαλε συρτή μπαλιά από την τελική γραμμή στο πέναλτι και εκεί ο Gibbs-White δυστυχώς έπιασε αέρα. Δευτερόλεπτα αργότερα αποχώρησε τραυματίας και ο Kouyaté, με τον Remo Freuler να παίρνει τη θέση του. Δύο φάσεις της προκοπής έγιναν ακόμα στο πρώτο μέρος, στο 40' με την ωραία σέντρα του MGW από δεξιά να ξεφεύγει για λίγο από τους Johnson και Danilo στη μικρή περιοχή και τη δύσκολη ψηλοκρεμαστή κεφαλιά του Toffolo να προσγειώνεται στην αγκαλιά του Emiliano Martínez, και στο 45' με τη συρτή σέντρα του Moreno από αριστερά να καταλήγει στα περιστέρια μέσω του μονοκόμματου σουτ του Traoré.

Κι εκεί που λέγαμε τι καλά τα πάμε, αυτοί δεν μπορούν να ανοίξουν την άμυνά μας με τίποτα και βγάζουμε και τις κοντρίτσες μας όμορφα κι ωραία, ήρθε πάλι μια στιγμή κακής συγκέντρωσης να τα τινάξει όλα στον αέρα. Στο 48' ο Traoré ξέφυγε από δεξιά, γύρισε συρτά στη μικρή περιοχή και ο Navas έπεσε και αλλοίωσε την πορεία της μπάλας, που κατέληξε στα πόδια του Shelvey. Εκείνος αντί να διώξει με την περιοχή γεμάτη προσπάθησε να δώσει πάσα στον Niakhaté δίπλα του (!), η πάσα τού βγήκε κοντή και ο Traoré που καραδοκούσε με αριστερό πλασέ την έστειλε στην απέναντι γωνία. Μιλάμε για το γκολ του βλάκα! Ούτε σε ερασιτεχνικά πρωταθλήματα... Οι δικοί μας έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία, προσπάθησαν να βγουν μπροστά, στο 51' ο Gibbs-White κινήθηκε παράλληλα με τη γραμμή του τέρματος και το σουτ του από το ύψος της περιοχής κοντραρίστηκε σε κόρνερ (ένα από τα πολλά, αλλά δυστυχώς σπάνια σκοράρουμε από κόρνερ...) και στο 53' ο Danilo έκλεψε τη μπάλα λίγο κάτω από το κέντρο, προχώρησε, έφτασε στο "D" και σούταρε για να μπλοκάρει ο Martínez.

Τι έκανε η Villa στη συνέχεια; Άλλαζε πάσες στο δικό της μισό και "προκαλούσε" τους Reds να έρθουν να μαρκάρουν! Πραγματικά, μέχρι το τελευταίο δεκάλεπτο οι παίκτες του Emery δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται να παίξουν ποδόσφαιρο, παρά μόνο να διατηρήσουν το προβάδισμά τους. Ο Cooper αποφάσισε να γυρίσει το σύστημα από 3-5-2 σε 4-3-3, βάζοντας τον Taiwo Awoniyi στη θέση του Worrall και αποσύροντας τον "ένοχο" Shelvey για να μπει ο Orel Mangala. O Jonjo, είναι αλήθεια, από την ώρα που έκανε το λάθος προσπαθούσε συνέχεια να βγάζει μπροστινές κάθετες μπαλιές, ακόμα και με τη μία όταν γινόταν κάτοχος της μπάλας, όμως δεν του έβγαινε πια τίποτα. Είχαμε και μια προσπάθεια των γηπεδούχων στο 67', με τον Moreno να περνάει εύκολα τον Williams (που είναι γνωστό ότι αμυντικά δεν τα πάει και τόσο καλά, ενώ μπροστά βοηθούσε με την ταχύτητά του) και να βγάζει συρτά στον Emiliano Buendía, που πλάσαρε ελάχιστα άουτ. Την τέταρτη αλλαγή του ο Cooper την έκανε στο 78' και κρύψαμε όλοι πάλι το πρόσωπο στα χέρια μας βλέποντας τον André Ayew να παίρνει τη θέση του φιλότιμου, αλλά καμιά φορά ατομιστή Danilo - ειλικρινά κόουτς, τέτοια επιμονή στον Mr Nothing δεν περιμέναμε, κι αν ο Sam Surridge είναι έξαλλος έχει δίκιο. Από κει και πέρα έπεφταν σαν το χαλάζι οι κίτρινες κάρτες, ο Niakhaté που είχε δεχθεί ένα χτύπημα αναγκάστηκε να βγει για να μη γίνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα στο 86' και στη θέση του, όπως είπαμε, μπήκε ο... κανένας. Τότε ήταν που ζωντάνεψε η Villa, αποφάσισε να χτυπήσει στην κόντρα όσο προσπαθούσαμε απεγνωσμένα με δέκα να φέρουμε τη μπάλα στα καρέ της, ο Mangala και ο Toffolo κιτρινίστηκαν προλαβαίνοντας με φάουλ δύο αντεπιθέσεις και τελικά ο Watkins κυριολεκτικά στην εκπνοή (μόλις έγινε η σέντρα σφύριξε λήξη ο ρεφ) έφτασε έξω από τη μεγάλη μας περιοχή, άλλαξε με τον Jacob Ramsey και με σκαφτό πλασέ πέρασε τη μπάλα πάνω από τον Navas που βγήκε μπας και σώσει κάτι. Τέλος και επίσημα.

Όπως είχαμε πει και την Τρίτη, εφόσον ηττήθηκε η Forest έπεσε και πάλι κάτω από τη γραμμή του υποβιβασμού μετά από τρεις μήνες, οκτώ αγώνες πριν από το τέλος του πρωταθλήματος. Η Bournemouth έκανε τη νίκη της αγωνιστικής, νικώντας 1-0 μέσα στο Leicester, προσπερνώντας μας και υποχρεώνοντας τους Foxes (που έφαγαν άκυρο από τον Graham Potter για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας τους) να μείνουν πάλι δύο βαθμούς από κάτω μας. Μεγάλη νίκη και για τους Wolves, που ανέβηκαν 12οι επικρατώντας γηπεδούχοι 1-0 της αλλοπρόσαλλης Chelsea (με τον υπηρεσιακό Frank Lampard για πρώτη φορά φέτος στον πάγκο της), αλλά και για τη West Ham, που στο λονδρέζικο ντέρμπι νίκησε με το ίδιο σκορ στο Craven Cottage τη Fulham (οι Hammers χρωστάνε και παιχνίδι και δεν βλέπω να κινδυνεύουν). Καλή για μας ήταν η νίκη με 2-0 της Manchester United (επόμενης αντιπάλου μας, στο City Ground ανήμερα του ελληνικού Πάσχα) στο Old Trafford επί της Everton, που διατήρησε τους Toffees ισόβαθμούς μας, αν και με καλύτερη διαφορά τερμάτων. Πριν από λίγο η Manchester City νίκησε 4-1 εκτός τη Southampton και περιόρισε λίγο τις ανησυχίες μας. Στη μάχη για τις θέσεις στο Champions League, εντυπωσιακή η Newcastle νίκησε 2-1 στο Λονδίνο τη Brentford ισοβαθμώντας πάλι με τη Manchester United, ενώ η Tottenham τις ακολουθεί κατά πόδας μετά τη δική της εντός έδρας νίκη με 2-1 επί της Brighton. Η 30ή αγωνιστική ολοκληρώνεται αύριο με τον αγώνα Leeds-Crystal Palace που μας ενδιαφέρει και φυσικά με το μεγάλο ντέρμπι Liverpool-Arsenal.

Aston Villa: Martínez, Young, Konsa, Mings, Moreno, Douglas Luiz, Ramsey, McGinn, Buendía (Dendoncker 75'), Bailey (Traoré 28'), Watkins.
Forest: Navas, Worrall (Awoniyi 65'), Felipe, Niakhaté, Williams, Shelvey (Mangala 65'), Kouyaté (Freuler 32'), Danilo (Ayew 78'), Gibbs-White, Johnson.
Σκόρερς: Traoré 48', Watkins 95'.
Διαιτητής: Anthony Taylor. Κίτρινες: Moreno 35', Konsa 85', Watkins 96' - Shelvey 36', Awoniyi 85', Mangala 90', Toffolo 91'.
Θεατές: 42.076 (Forest: περίπου 3.000).

Steve Cooper: "Θεωρώ πως αμυντικά ήμασταν πολύ καλά στημένοι. Ξέρω ότι χάσαμε 2-0, αλλά σε όλο το ματς ο Keylor δεν χρειάστηκε να κάνει ούτε μία επέμβαση εκτός από τη φάση του πρώτου γκολ. Πιστεύω πως ήμασταν μια χαρά μέσα στο παιχνίδι, θέλοντας φυσικά να απειλήσουμε λίγο παραπάνω. Εκτελέσαμε πολλά κόρνερ, φάουλ και πλάγια (σ.σ. τελευταία κάνουμε και... απευθείας επιθέσεις από πλάγια με τα δυνατά χτυπήματα του Niakhaté), αλλά δεν πήραμε από αυτά το μάξιμουμ. Από πλευράς ελέγχου του αγώνα χωρίς να έχουμε τη μπάλα ήμασταν καλοί. Το πλάνο μας λειτουργούσε και οι παίκτες στο ημίχρονο ήταν ενθουσιασμένοι, αλλά όταν δεχόμαστε ένα γκολ όπως το δεχθήκαμε δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν άλλο εκτός από τους εαυτούς μας. Πιστεύω πως αντιδράσαμε αρκετά καλά προσπαθώντας να ξαναμπούμε στο ματς, είχαμε κάποιες επικίνδυνες επιθέσεις και ένα-δυο σουτ από το ύψος της περιοχής. Κάναμε κάποιες αλλαγές για να δώσουμε μια ώθηση στην ομάδα, αλλά ο τραυματισμός του Moussa ανέκοψε όποιον ρυθμό και μομέντουμ είχαμε στον αγώνα. Πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια, να μάθουμε, να παλέψουμε και να δώσουμε ό,τι έχουμε όσοι έχουμε απομείνει, γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.