Υπό άλλες συνθήκες, μια ισοπαλία στο Stamford Bridge, ένα γήπεδο όπου έχουμε να νικήσουμε σχεδόν είκοσι χρόνια (από τον Ιανουάριο του 1995), θα θεωρείτο τεράστια επιτυχία. Σήμερα πάλι όχι, με δεδομένη την πολύ κακή κατάσταση των Λονδρέζων, που έπαιζαν και χωρίς αρκετά από τα μεγάλα τους ονόματα και στην ουσία απείλησαν μόνο για κανένα τέταρτο, όταν πέτυχαν και τα δύο γκολ τους. Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία να καθαρίσουμε ουσιαστικά από σήμερα την υπόθεση "παραμονή", μια ευκαιρία παρόμοια με εκείνη του ματς με τη Brentford, που ελπίζουμε στο τέλος να μη μας κάνουν να κλαίμε πάνω από χυμένο γάλα.

Μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι το παραπάνω αποτελεί μομφή προς τον Steve Cooper, που κατέβασε την ομάδα αρκετά συντηρητικά, με τρία σέντερ μπακ και τον Brennan Johnson στον πάγκο (τη θέση του πήρε ο Joe Worrall, στη μοναδική αλλαγή σε σχέση με τον αγώνα με τη Southampton), και άργησε πολύ να κάνει αλλαγές ενώ η ομάδα φαινόταν να μην αντέχει από ένα σημείο και μετά. Μπείτε λίγο στη θέση του. Βλέποντας στο δεύτερο μέρος ότι η ομάδα του -υπηρεσιακού "στρατιώτη"- Frank Lampard τελικά είχε σφυγμό, λογικά ανησύχησε μήπως από τους τρεις πόντους δεν πάρει τελικά... κανέναν. Σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα, όπου παίζονται τόσα πολλά, θες-δε θες την κάνεις τη σκέψη. Αν, ας πούμε, το μεσημέρι η Leeds είχε νικήσει στην έδρα της τη Newcastle και δεν είχε μείνει κι εκείνη στο 2-2, ίσως ο κόουτς να ενεργούσε διαφορετικά. Αντίθετα, προτίμησε το "κάλλιο πέντε και στο χέρι", αφού από τα δύο παιχνίδια που απομένουν (με Arsenal στο City Ground και Crystal Palace στο Λονδίνο) κανείς δεν μας εγγυάται ότι μπορούμε να πάρουμε έστω έναν ακόμα βαθμό και να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη.

Το μη χείρον βέλτιστον, λοιπόν, και αυτός ο βαθμός διατήρησε τη διαφορά μας από τη Leeds στους τρεις, πράγμα που σημαίνει ότι το θαύμα που περιμένουν εκεί στα βορειοανατολικά από τον Sam Allardyce δεν θα γίνει χωρίς μία τουλάχιστον ακόμα νίκη, είτε εκτός επί της... απασχολημένης Ευρωπαίας West Ham, είτε εντός επί της Tottenham, που πάντως πλέον κινδυνεύει να χάσει μετά το Champions League και το Europa, αφού ηττήθηκε σήμερα στο Birmingham με 2-1 και η Aston Villa την έφτασε και απειλεί να της φάει τη θέση. Οι άλλες ομάδες που μας ενδιαφέρουν, η Everton και η Leicester, παίζουν η πρώτη αύριο (εντός με τη Manchester City που φουλάρει για τίτλο) και η δεύτερη μεθαύριο (εντός με τη Liverpool που μετά το στραβοπάτημα της Newcastle δικαίως της ανοίγει η όρεξη για το τέταρτο εισιτήριο του Champions League). Κατά τα άλλα, σήμερα είχαμε Crystal Palace-Bournemouth 2-0 (οι Cherries το έχουν ρίξει στο σορολόπ και την τελευταία αγωνιστική δυστυχώς αντιμετωπίζουν εκτός την Everton), Manchester United-Wolves 2-0 (και η ομάδα του Erik ten Hag στο κόλπο για να πετάξει τη Newcastle εκτός Champions League αφού την έφτασε) και φυσικά τον οριστικό και μαθηματικά υποβιβασμό της Southampton μετά την εντός έδρας ήττα με 2-0 από τη Fulham. Αύριο παίζουν επίσης Brentford-West Ham (θα θέλαμε άσσο για να συνεχίσουν οι Hammers να... ενδιαφέρονται) και Arsenal-Brighton (αντίθετα, ήττα της Arsenal και νίκη της City στο Goodison Park θα δώσει ουσιαστικά τέλος στη μάχη της κορυφής). Όσο για το ματς της Δευτέρας, ποιος μέγας τηλεοπτικός εγκέφαλος φρόντισε άραγε να παίξει η Leicester δύο συνεχόμενες Δευτέρες, εντός με Liverpool και εκτός με Newcastle, γνωρίζοντας τα αποτελέσματα των υπόλοιπων; Λίγο unfair δεν είναι; Τέλος πάντων...

Λίγο ανάποδα αρχίσαμε σήμερα, έτσι; Λέγαμε λοιπόν ότι ενώ προηγηθήκαμε και πάλι και κλείσαμε το πρώτο ημίχρονο μπροστά, κοντέψαμε να ξαναπάθουμε... Brentford, αφού έφτασε ένα τέταρτο αμυντικού αποσυντονισμού για να γυρίσει το ματς τούμπα, και ευτυχώς που ισοφαρίσαμε γρήγορα γιατί αλλιώς δεν τη βγάζαμε καθαρή - τόσο δυνατό ήταν το μομέντουμ των άχρωμων και άοσμων στο πρώτο μέρος γηπεδούχων, που με κάπως μπλαζέ ύφος δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται και τρομερά για την εξέλιξη του ματς. Ο Lampard είχε κρατήσει στον πάγκο τους Kai Havertz, Hakim Ziyech, Kepa Arrizabalaga, Christian Pulisic, César Azpilicueta, Mykhaylo Mudryk (οι δύο πρώτοι μπήκαν αλλαγή), ενώ δεν είχε στην αποστολή κανέναν από τους N'Golo Kanté, Kalidou Koulibaly, Ben Chilwell, Reece James, Mason Mount και Marc Cucurella, δείχνοντας εμπιστοσύνη σε "νιάτα" τύπου Trevoh Chalobah, Noni Madueke και Lewis Hall. 

Αν και χωρίς τη μόνιμη απειλή του Johnson, η Forest έδειξε εξαρχής ότι ήθελε να χτυπήσει το ματς. Κέρδισε το πρώτο της κόρνερ στο 4' (ενώ η Chelsea το πρώτο δικό της στο 78') και από την εκτέλεση του Renan Lodi με εσωτερικό φάλτσο από δεξιά ο Felipe πετάχτηκε στο πρώτο δοκάρι και έστειλε την κεφαλιά του άουτ, και στο 13' άνοιξε το σκορ. Πάλι ο Lodi τροφοδοτήθηκε στα αριστερά από τον Danilo, έκανε τη βαθιά σέντρα στην περιοχή και εκεί ο Taiwo Awoniyi πρόλαβε την άστοχη έξοδο του Édouard Mendy (του γκολκίπερ με τον οποίο η Chelsea είχε κατακτήσει το Champions League, για να μην ξεχνιόμαστε) και με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στο βάθος της εστίας του. Το πρώτο ημίχρονο, στο οποίο οι Reds αμύνθηκαν πολύ σωστά και το πλάνο του Cooper λειτούργησε στην εντέλεια, είχε ακόμα δύο φάσεις όλες κι όλες, η μία όμως ήταν πολύ επικίνδυνη: στο 18' ο Enzo Fernández έβγαλε με πανέμορφη βαθιά μπαλιά τον Raheem Sterling απέναντι από τον Keylor Navas στην περιοχή μας, όμως ο Worrall, παρ' όλο που λογικά έχασε στο σπριντ τον Άγγλο διεθνή, τον πρόλαβε πάνω στο σουτ κι έβαλε μια κόντρα-χρυσάφι. Ο Joe ήταν πολύ καλός σήμερα, απαντώντας και πάλι στους επικριτές του που λένε ότι "δεν έχει την κατηγορία". Επίσης στο 33' σε σέντρα του Hall από δεξιά ο João Félix έπιασε τη γυριστή κεφαλιά και ο Navas, έστω και δύσκολα, έπεσε και μπλόκαρε. Στις καθυστερήσεις ο Lampard υποχρεώθηκε σε αλλαγή, καθώς τραυματίστηκε ο Mateo Kovačić και τη θέση του πήρε ο Ruben Loftus-Cheek.

Το δεύτερο μέρος είχε πολύ περισσότερες φάσεις, και η πλάκα η μεγάλη είναι ότι τον χορό των ευκαιριών τον ανοίξαμε εμείς! Ήταν το 49', όταν σε κόρνερ του Lodi από δεξιά ο Felipe έπιασε την πρώτη κεφαλιά και ο Moussa Niakhaté στο δεύτερο δοκάρι δεν κατάφερε να γυρίσει ένα "τσικ", που λέμε, το σώμα του και να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα εξ επαφής. Αν γινόταν εκεί το 0-2, μάλλον τώρα θα λέγαμε άλλα. Αντίθετα, τα πράγματα γύρισαν τούμπα. Στο 51' μια μπροστινή μπαλιά βρήκε τον Chalobah στην τελική γραμμή χωρίς κανείς να πηγαίνει να τον μαρκάρει, εκείνος γύρισε στο πέναλτι και ο Sterling, όχι με το καλύτερο πλασέ του κόσμου, έστειλε τη μπάλα να χτυπήσει στον πεσμένο Ryan Yates, να πάρει ύψος και να περάσει πάνω από τον Navas για το 1-1. Ο Cooper σήκωσε τον Johnson, αλλά το γήπεδο έγειρε και στο 55' από εκτέλεση φάουλ του Hall από δεξιά ο João Félix στο δεύτερο δοκάρι προσπάθησε να σκοράρει, η μπάλα χτύπησε όμως πάνω στον προωθημένο στόπερ Benoît Badiashile κι έφυγε άουτ! Ξεφυσήσαμε με ανακούφιση σε δύο μακρινά σουτ, του Conor Gallagher στο 56' πάνω στον Navas και του João Félix στο 58' λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι, αλλά το γκολ δεν το γλιτώσαμε, δευτερόλεπτα μετά, με τον Loftus-Cheek να βρίσκει τον Sterling αριστερά στην περιοχή μας, αυτός να αποφεύγει εύκολα με ντρίμπλα τον Felipe που βιάστηκε να πέσει στα πόδια του και με δεξί φαλτσαριστό πλασέ στην απέναντι γωνία να νικάει πάλι τον Navas γράφοντας το 2-1 με το δεύτερο προσωπικό του γκολ. 

Εκεί θύμωσα και απελπίστηκα, το ομολογώ. Χωρίς να δείξει φοβερά πράγματα, η Chelsea είχε γυρίσει το ματς. Ευτυχώς μια έμπνευση του Orel Mangala μάς ξανάβαλε πολύ γρήγορα στο παιχνίδι. Στο 62' μια δυνατή εκτέλεση πλαγίου από τον Niakhaté από αριστερά αποκρούστηκε χωρίς μεγάλη επιτυχία από την άμυνα, ο Βέλγος στη γραμμή της περιοχής ύψωσε με τη μία τη μπάλα και ο Awoniyi, ερχόμενος πίσω από την άμυνα, νίκησε στον αέρα και τον... Yates και με νέα κεφαλιά ισοφάρισε, φτάνοντας τα οκτώ γκολ φέτος στο πρωτάθλημα -έπιασε τον Johnson- και τα εννέα συνολικά (ένα πίσω από τον Ουαλό) και σημειώνοντας δύο για δεύτερο σερί αγώνα! Αφού μάλλον φτάσαμε τους 200 σφυγμούς μέχρι το VAR να ελέγξει για οφσάιντ και να κατακυρώσει το γκολ, το "τανκ" της Forest πήγε και για το χατ-τρικ πέντε λεπτά αργότερα, όταν ο Lodi μπήκε ωραία στην περιοχή, έκανε τη διαγώνια σέντρα-σουτ και ο Taiwo δεν κατάφερε να συναντήσει τη μπάλα στην προβολή που έκανε. Και στο 71', πάλι από δυνατό πλάγιο του Niakhaté από την άλλη όμως πλευρά και εξίσου άτσαλη απόκρουση της άμυνας, ο Lodi θέλησε να χριστεί κι αυτός σκόρερ, αλλά το μονοκόμματο ευθύβολο αριστερό σουτ του πέρασε εκατοστά έξω από το δεξί δοκάρι του εξουδετερωμένου Mendy.

Ήταν ουσιαστικά η τελευταία φάση της ομάδας, που άρχισε να κουράζεται πολύ και να μη μπορεί να κρατήσει μπάλα ή να κάνει μια στοιχειωδώς εύκολη πάσα. Ο Johnson, που ζεσταινόταν κάπου μισή ώρα με διαλείμματα, μπήκε τελικά στο 81' στη θέση του Awoniyi, ενώ ο Lampard είχε ήδη περάσει Havertz και Ziyech και ο Sterling δευτερόλεπτα νωρίτερα είχε χάσει κι αυτός το χατ-τρικ, αφού η κεφαλιά του στο δεύτερο δοκάρι από βαθιά σέντρα του Thiago Silva ήταν άστοχη. Άλλη ευκαρία δεν έγινε, με τη Forest πάντως να αμύνεται μαζικά και να κάνει άλλες δύο αλλαγές (με τον Cheikhou Kouyaté στη θέση του Yates και τον Harry Toffolo αντί του πολύ κουρασμένου Danilo), περισσότερο για καθυστέρηση. Το τελευταίο σφύριγμα του Paul Tierney, που κλείδωσε τον μόλις έβδομο βαθμό μας φέτος μακριά από το City Ground (μία νίκη, τέσσερις ισοπαλίες σε 18 ματς), βρήκε το στρατόπεδο των Reds με ανάμικτα συναισθήματα, όπως θα διαβάσετε και στις δηλώσεις του Cooper...

Τελειώνοντας, να επισημάνουμε ότι δεν είμαστε πλέον η αρχαιότερη ομάδα στο αγγλικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αφού όσο εμείς παίζαμε στο Stamford Bridge λίγο πιο μακριά, στο Wembley, η συμπολίτισσα Notts County κατάφερνε να επανέλθει στην EFL με τη δεύτερη προσπάθεια! Στον τελικό των πλέι-οφ της National League (παλαιότερα Conference), με πρωταγωνιστή τον παλιόφιλο John Bostock, που ισοφάρισε στο 88' για λογαριασμό των Magpies που έχαναν από το 5' από τη γειτονική Chesterfield, και με την παράταση να λήγει 2-2 μετά από νέα ισοφάριση της County στο 108', στα πέναλτι η άσπονδη φίλη μας με 4-3 πήρε το πολυπόθητο εισιτήριο ακολουθώντας στη League Two τη Wrexham. Εκεί βέβαια ο John, που από τα σαλόνια της Barcelona κι αφού πέρασε για λίγο κι από μας βρέθηκε στα αλώνια του ημιεπαγγελματισμού, πήγε να εκτελέσει δίκην Antonin Panenka και σημάδεψε το οριζόντιο δοκάρι, αλλά τον έσωσε ο νεαρός Σκοτσέζος γκολκίπερ Archie Mair, δανεικός από τη Norwich, που μπήκε αλλαγή ειδικά για τη διαδικασία και απέκρουσε δύο! Τα συγχαρητήριά μας... Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι κάποτε και οι δύο ομάδες αγωνίζονταν στην πρώτη κατηγορία και το Nottingham έσφυζε από ποδοσφαιρική ζωή...

Chelsea: Mendy, Chalobah, Thiago Silva, Badiashile, Hall, Kovačić (Loftus-Cheek 45+1'), Fernández, Gallagher, Madueke (Ziyech 73'), João Félix (Havertz 73'), Sterling.
Forest: Navas, Worrall, Felipe, Niakhaté, Aurier, Yates (Kouyaté 85'), Mangala, Danilo (Toffolo 91'), Lodi, Gibbs-White, Awoniyi (Johnson 81').
Σκόρερς: Sterling 51', 58' - Awoniyi 13', 62'.
Διαιτητής: Paul Tierney. Κίτρινες: João Félix 69', Thiago Silva 73', Gallagher 79' - Lodi 83'.
Θεατές: 40.030 (Forest: περίπου 3.000 και ιδιαίτερα θορυβώδεις!).

Steve Cooper: "Δεν θα έλεγα ότι ήταν ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα. Στα αποδυτήρια τα παιδιά είναι στενοχωρημένα, και μ' αρέσει αυτό γιατί, αν και δουλέψαμε σκληρά γι' αυτό που κερδίσαμε σήμερα, θα μπορούσαμε εύκολα να είχαμε πάρει κάτι παραπάνω. Γι' αυτό τα συναισθήματα είναι ανάμικτα, ξέροντας μάλιστα ότι δώσαμε ό,τι είχαμε στο ματς. Μείναμε πιστοί στο πλάνο μας και δείξαμε χαρακτήρα όταν βρεθήκαμε πίσω με 2-1, αλλά πραγματικά, τις φάσεις των γκολ της Chelsea θα μπορούσαμε να τις είχαμε διαχειριστεί πολύ καλύτερα. Ξέραμε ότι οι αντίπαλοί μας θα είχαν την κατοχή της μπάλας και ότι παίζαμε μακριά από την έδρα μας, αλλά το παιχνίδι πήγε ακριβώς εκεί που θέλαμε να πάει. Το γεγονός ότι μας το ανέτρεψαν και παρ' όλα αυτά πήραμε κάτι απ' αυτό είναι θετικό. Σ' αυτή τη φάση βάζουμε περισσότερα γκολ από οποτεδήποτε άλλοτε μέσα στη σεζόν, αλλά δεχόμαστε κιόλας. Έχω την εντύπωση ότι τα δεχόμαστε πιο εύκολα απ' ό,τι τα πετυχαίνουμε. Αν δείτε, ας πούμε, τα δύο γκολ μας σήμερα, στο δεύτερο είχαμε καλή στρατηγική σε μια στατική φάση, ενώ το πρώτο προήλθε από καλή τεχνική μας εκτέλεση στη σέντρα και την κεφαλιά. Δουλέψαμε πολύ σκληρά, και τα τελειώματα της Chelsea ήταν φυσικά επίσης ωραία, όμως όσον αφορά το πώς έφτασε ως αυτά έπρεπε να είχαμε διαχειριστεί καλύτερα τις φάσεις. Ίσως αν είχαμε πάρει κάποια καλύτερα αποτελέσματα μέσα στη σεζόν να ήμασταν τώρα πιο ψηλά στη βαθμολογία, αλλά δεν θέλω να το παρακάνω κοιτάζοντας πίσω".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Daily Mail.