Να κάθεσαι να γράφεις μαύρα χαράματα για ματς που δεν είδες, και να είναι και εντός έδρας ήττα, ούτε στον εχθρό σου. Και στο μεταξύ να έχει παρελάσει μπροστά στα μάτια σου η γκρίνια της αρκούδας διαβάζοντας στα σόσιαλ για το παιχνίδι. Και να ξέρεις ότι για πρώτη φορά φέτος στο City Ground η ομάδα αποδοκιμάστηκε μετά τη λήξη. Δεν είναι καλά τα μηνύματα, αφού η Forest έχει μείνει με μία νίκη στα δέκα τελευταία ματς πρωταθλήματος και όχι πως νιώθει καμιά καυτή ανάσα στο σβέρκο της, αλλά δεν παύει να ανησυχεί, δεδομένου ότι τρεις σερί ήττες είχε να υποστεί από τον Απρίλιο ως πρωτάρα...

"Ευχαριστούμε τον Steve Cooper για όσα έκανε, αλλά έχει φτάσει στο ταβάνι του", λένε οι ξερόλες του πληκτρολογίου, που επιμένουν ότι αυτή τη στιγμή ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει διπλό πρόβλημα πάγκου να λύσει: του Diego Martínez στον Ολυμπιακό και του Cooper στη Forest (για τη Rio Ave δεν ξέρω ακόμα). Προσωπικά κατάφερα να δω το πρώτο ημίωρο του αγώνα (εννοείται και τα στιγμιότυπα), και όντως είδα μια όχι και τόσο σπουδαία Everton να μας έχει κλείσει μετά το πρώτο δεκάλεπτο και την άμυνά μας να αντιδρά σπασμωδικά στις όχι και φοβερά οργανωμένες επιθέσεις της, γενικά μια μέτρια προς κακή μέρα στη δουλειά. Απ' όσα είδα όμως και διάβασα μετά (και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο και συνοδοιπόρο στη Λέσχη τόσα χρόνια Στέλιο Φράγκου για την πολύτιμη βοήθειά του), κατάλαβα ότι οι αντίπαλοί μας είχαν σε πολύ καλή μέρα τον βασικό γκολκίπερ της Νο3 στον κόσμο Εθνικής Αγγλίας Jordan Pickford, ότι και πάλι μας αρνήθηκαν ένα πέναλτι, ότι χάσαμε ευκαιρίες που θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει τη ροή του αγώνα. Κι όλα αυτά -προσέξτε- στην κακή μας μέρα, απέναντι σε μια ομάδα που μετά την τιμωρία της καίγεται για να ξαναβγεί από την επικίνδυνη ζώνη και είναι σαφώς ζυμωμένη εδώ και χρόνια σε τέτοιου είδους μάχες. 

Ναι, κάποια πράγματα δεν του βγήκαν του Steve. Και δεν μιλάω για τον Chris Wood, που επέστρεψε στα περσινά του και δεν βοηθάει καθόλου. Αυτόν έχουμε εφόσον χάσαμε τον Taiwo Awoniyi, αυτόν βάζουμε - και μη μου πει κανείς ότι ο Divock Origi έχει πείσει ότι αδικείται από τον χρόνο συμμετοχής του. Ούτε ότι αμφισβητώ την απόφασή του να αφήσει έξω τον Nico Domínguez και τον Moussa Niakhaté, που δεν βρίσκονται σε καλό φεγγάρι κι αυτό έχει φανεί στα τελευταία παιχνίδια. Ο Ryan Yates πέρσι έδινε στην ομάδα άλλη δυναμική στο κέντρο και κάποια στιγμή έπρεπε να ξαναπάρει την ευκαιρία του. Το ότι στο συγκεκριμένο ματς κινήθηκε σε ρηχά νερά είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων, ανάμεσα στα οποία και το μεγάλο διάστημα απραξίας του. Επίσης δεν πολυκατάλαβα την προτίμηση στον Serge Aurier έναντι του Ola Aina, αλλά ο κόουτς κάτι θα ήξερε παραπάνω. Και βέβαια ο προπονητής δεν είναι σε θέση να προβλέψει ότι η επιστροφή τού εορτάζοντος τα 26α γενέθλιά του και ξεκούραστου πια Ibrahim Sangaré δεν θα πρόσθετε φρεσκάδα στην ενδεκάδα. Αντίθετα, η απόφασή του να συμπεριλάβει στην αποστολή τον Felipe μετά από επτά μήνες και να προτιμήσει αυτόν όταν τραυματίστηκε μέσα στο ματς ο Willy Boly για λίγα εκατοστά θα τον έκανε ήρωα! Κατά τα άλλα, έχει πιάσει ταβάνι ο Steve και πρέπει να τον αλλάξουμε και να απευθυνθούμε σε κανέναν "έμπειρο" τύπου Sam Allardyce που είδαμε τι ωραία "έσωσε" πέρσι τη Leeds...

Ότι φαίνεται να δημιουργείται ένα πρόβλημα, ισχύει. Όσο οι τρεις νεοφώτιστοι εξακολουθούν να αρμενίζουν στα νερά της μετριότητας, δεν ανησυχούμε. Όμως των φρονίμων τα παιδιά πρέπει να μαγειρέψουν πριν πεινάσουν. Τον Ιανουάριο θα χάσουμε αρκετούς παίκτες λόγω Copa Africa - έστω για λίγους αγώνες αλλά θα τους χάσουμε. Η επιθετική μας ισχύς χωρίς τον Awoniyi μειώνεται κατακόρυφα, και λύσεις τύπου Ché Adams (δεν είναι τυχαίο το όνομα, γράφτηκε) μάλλον δεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση: κάνουν μεν την ομάδα πιο ευέλικτη, αλλά μειώνουν τη δύναμή της. Από την άλλη, το τελευταίο τρίτο είναι ένα κομμάτι στο οποίο η Forest αδιαμφισβήτητα χρειάζεται ενίσχυση, αλλά μην ξεχνάμε το πιο σημαντικό: πώς θα φτάνει η μπάλα ως εκεί. Κι όταν λέμε "εκεί", εννοούμε και στα άκρα μας, όχι μόνο στον άξονα. Ο Morgan Gibbs-White έκανε ένα καλό παιχνίδι με τη Brighton (που το χάσαμε) και ξανακύλησε στα προηγούμενα. Λείπει ένας μαέστρος, που θα κατευθύνει το παιχνίδι μας και ει δυνατόν θα βοηθάει και λίγο περισσότερο στις στατικές φάσεις, δηλαδή το μόνιμό μας πρόβλημα: πίσω τις τρώμε, μπροστά δεν τις εκμεταλλευόμαστε (η μεσοβέζικη λύση των εκτελέσεων από τον Harry Toffolo δεν μπορεί ακόμα να κριθεί, είναι πολύ πρόσφατη). Τον ψάχνουμε καιρό αυτόν τον παίκτη. Κάποτε ήταν ο João Carvalho, πιο πρόσφατα ο Gustavo Scarpa, ενδιάμεσα ο James Garner που σήμερα μας επισκέφθηκε ως αντίπαλος και αναδείχθηκε Player of the Match. Από τους τρεις μόνο ο τελευταίος τα ψιλοκατάφερε, κι αυτός σε επίπεδο Championship. Καλές οι μπροστινές μπαλιές του Murillo, αλλά αυτό δεν είναι build-up... Είναι κάτι άλλο και δεν ανταποκρίνεται απόλυτα στις απαιτήσεις, όσες καλές φάσεις και να έχει προσφέρει.

Όταν ρωτήθηκε στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου της Πέμπτης για το... φλέγον θέμα, ο Cooper δεν μάσησε τα λόγια του: "Η Forest αξίζει μόνο έναν προπονητή εξίσου παθιασμένο με την ομάδα με μένα. Και σας πληροφορώ ότι αν κάποια στιγμή φύγω από εδώ, δεν θα είναι δική μου απόφαση. Θα χρειαστεί να με πάρουν σηκωτό και να με τραβάνε από χέρια κι από πόδια..."

Αυτά, και πάμε στα του αγώνα. Οι Reds από την αρχή έκαναν τη δουλειά μάλλον εύκολη για τους αντιπάλους τους, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι θα φόρτωναν ασύστολα την αριστερή πλευρά, όπου ο Anthony Elanga θα έπαιζε στην ταχύτητα τον γερο-Ashley Young. Κάλυπταν οι κεντρικοί του Sean Dyche από εκεί, δεν τσουλούσε το πράγμα. Μετά τις πρώτες αναγνωριστικές μπαλιές και ακίνδυνες επιθέσεις, στο 13' ο Wood γύρισε κάπως άσχημα το πόδι του σε προσπάθειά του κοντά στο κέντρο, κάθισε στο χορτάρι, ο Origi ετοιμάστηκε, αλλά false alarm. Ο Νεοζηλανδός θα έμενε στο ματς μέχρι τέλους και ο Βέλγος θα έμπαινε στο 82'... Όταν η Everton βγήκε μπροστά, αρχικά την αντιμετωπίζαμε μάλλον εύκολα, παρά τη θάλασσα που παθαίναμε καμιά φορά στην άμυνα. Ανησυχήσαμε για πρώτη φορά στο 19', όταν ο Jarrad Branthwaite -σέντερ μπακ γαρ- προσπαθώντας να επωφεληθεί από τη σύγχυση που προήλθε από μια εκτέλεση φάουλ έπιασε αέρα στο σουτ που επιχείρησε. Στο 21' σωστά ο Paul Tierney αγνόησε τις διαμαρτυρίες των φιλοξενουμένων για πέναλτι καθώς η μπάλα χτύπησε μεν στο χέρι του Elanga, αλλά αφού βρήκε πρώτα στον μηρό του και με το χέρι σε φυσιολογικότατη θέση. 

Τη φάση του 23' πρόλαβα και την είδα, και απορώ πραγματικά πώς οι Άγγλοι τη χρεώνουν στον Οδυσσέα Βλαχοδήμο, που βγήκε να διώξει μια βαθιά μπαλιά και ο Dwight McNeil πισωπατώντας έπεσε εμφανέστατα πάνω του, αναγκάζοντάς τον να χάσει τη μπάλα, ενώ στη συνέχεια της φάσης ο Πορτογάλος Beto, που έχει επωμιστεί τη δύσκολη δουλειά να μπει στα παπούτσια του παροπλισμένου Dominic Calvert-Lewin και δεν έχει σκοράρει ακόμα στην Premier League με τη φανέλα των Toffees, από πολύ πλεονεκτική θέση σημάδεψε κάπου μεταξύ άνω και κάτω διαζώματος του Bridgford End. Απαντήσαμε στο 31', όταν μετά από σύγχυση σε σέντρα του Aurier το δεξί σκαστό σουτ του Elanga έστειλε τη μπάλα να περάσει ξυστά από το αριστερό δοκάρι του Pickford. Ο Murillo, που φαινόταν να πονάει από το 37' περίπου (όπως και ο Boly που αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο από τον Felipe), όχι μόνο έμεινε όρθιος, αλλά και απέτρεψε το 0-1 στο 43', όταν το σουτ του McNeil (ενός παίκτη, ειρήσθω εν παρόδω, που γουστάρω τρελά και πέρσι ευχόμουν να πέσει η Everton για να τον πάρουμε) νίκησε τον Οδυσσέα, αλλά ο Βραζιλιάνος κατάφερε σαν από μηχανής θεός, που έλεγαν οι σπίκερ της παλιάς εποχής, να αποκρούσει πάνω στη γραμμή και να στείλει τη μπάλα εκτός τέρματος, βοηθούντος και του δεξιού δοκαριού του Έλληνα γκολκίπερ! Στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων ο Gibbs-White δεξιά μέσα από την περιοχή από πάσα του Sangaré σούταρε δυνατά, με τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα αλλά από τη λάθος πλευρά. 

Όπως θα καταλάβατε, η Forest άκουσε μάλλον με ανακούφιση το τελευταίο σφύριγμα του Tierney για το πρώτο ημίχρονο, παρά τις δύο καλές της φάσεις. Μετά την αναγκαστική αλλαγή του Boly, οι δικοί μας μπήκαν πιο καλά στο δεύτερο μέρος και στο 53' μετά από κόρνερ και αναμπουμπούλα στα καρέ του Pickford η μπάλα κατέληξε στη δεξιά γωνία της μικρής περιοχής στον Felipe, που σούταρε με το αριστερό στο κάθετο δοκάρι, έστω και με πολύ κόσμο πάνω στη γραμμή. Στην ίδια φάση έγινε ένα περίεργο τράβηγμα του Abdoulaye Doucouré στον Yates, με τον VAR Michael Oliver να αποφαίνεται ότι δεν άξιζε την εσχάτη των ποινών - κάτι με το οποίο δεν θα συμφωνήσω και τόσο εύκολα. Μετά από αυτό οι Reds, όπως και στο πρώτο μέρος, παραχώρησαν και πάλι την πρωτοβουλία στην Everton, της επέτρεψαν να στρατοπεδεύσει στο δικό τους μισό του γηπέδου, άρχισαν να πηγαίνουν δεύτεροι στις διεκδικήσεις και τιμωρήθηκαν στη φάση του 67'. Δύο λεπτά μετά την είσοδο του Callum Hudson-Odoi αντί του Sangaré, σε μια προσπάθεια του Cooper να έχει περισσότερους παίκτες να "απασχολούν" αντίπαλους αμυντικούς, η σέντρα του Jack Harrison έφτασε στο δεύτερο δοκάρι χωρίς να την κόψει κανείς κι εκεί ο McNeil κοντρόλαρε και με αριστερό κεραυνό από πλάγια θέση στο απέναντι "Γ" νίκησε τον Βλαχοδήμο, που άγγιξε τη μπάλα αλλά πού να την κόψει με τέτοια ταχύτητα που είχε... Ένα ομολογουμένως πολύ ωραίο γκολ που έμελλε να κρίνει και τον νικητή του αγώνα. 

Στο 73' οι Reds διαμαρτυρήθηκαν και πάλι για... ζαβολιά του Doucouré (χέρι σε σουτ του Elanga), αλλά με την ίδια κατάληξη, όπως και οι αντίπαλοί τους στο 80' σε σκληρό φάουλ του Felipe -που είχε ήδη κίτρινη κάρτα- στον Beto. O Origi μπήκε κι αυτός μπας και σωθεί η παρτίδα, αλλά ο Pickford είχε άλλη γνώμη, πρώτα κόβοντας τη φόρα του Elanga που εφορμούσε στην περιοχή στο 83' και μετά αποκρούοντας το δυνατό αριστερό σουτ του Murillo σε μια από τις γνωστές του ατομικές προσπάθειες στο 85' (βρε μπας και πρέπει να τον δοκιμάσουμε ως σέντερ φορ;). Η τελευταία ευκαιρία μας να σώσουμε έστω την παρτίδα ήταν ένα σουτ του Elanga στο 89', δυνατό και με το αριστερό, με τον Pickford να βλέπει με μεγάλη ανακούφιση τη μπάλα να περνάει εκατοστά έξω από το δοκάρι του. Στα αξιοσημείωτα του αγώνα οι μόλις τέσσερις αλλαγές (μία για την Everton) και ο αριθμός των θεατών, που ήταν ολόιδιος με του προηγούμενου Σαββάτου απέναντι στη Brighton...

Η ήττα άφησε τη Forest, που αύριο μαθαίνει και την πρώτη της αντίπαλο στο FA Cup, μέχρι τουλάχιστον τους αγώνες της Κυριακής στη 15η θέση, ενώ η Everton, που νίκησε στο City Ground για πρώτη φορά μετά το 1995, απέχει πλέον μόλις δύο βαθμούς από τη 17η Luton, που έχασε 3-1 στο Λονδίνο από τη Brentford. H Arsenal θα παραμείνει βρέξει-χιονίσει πρωτοπόρος και μετά την ολοκλήρωση της 14ης αγωνιστικής αφού νίκησε 2-1 στο Emirates τους Wolves, η Newcastle ανεβαίνει μετά την εντός έδρας νίκη της επί της Manchester United (1-0), ενώ στο ντέρμπι της ουράς η Burnley συνέτριψε 5-0 τη Sheffield United που έπαιξε ένα ημίχρονο με δέκα παίκτες. Από το πρόγραμμα της Κυριακής ξεχωρίζει ο αγώνας Manchester City-Tottenham και θα παίξουν ακόμα Bournemouth-Aston Villa, Chelsea-Brighton, Liverpool-Fulham και West Ham-Crystal Palace.

Forest: Βλαχοδήμος, Aurier, Boly (Felipe 46'), Murillo, Toffolo (Origi 82'), Mangala, Sangaré (Hudson-Odoi 65'), Yates, Gibbs-White, Elanga, Wood. 
Everton: Pickford, Young, Tarkowski, Branthwaite, Mykolenko, Garner, Gueye, Doucouré, Harrison, McNeil, Beto (Chermiti 82'). 
Σκόρερ: McNeil 67'.
Διαιτητής: Paul Tierney. Κίτρινη: Felipe 55'.
Θεατές: 29.404.

Steve Cooper: "Φυσικά και είμαι απογοητευμένος. Το αποτέλεσμα απέχει πολύ από αυτό που επιθυμούσαμε. Δεχθήκαμε ένα γκολ σε μια φάση από αυτές με τις οποίες είχαμε ασχοληθεί όλη την εβδομάδα, επιμένοντας στις σέντρες στην περιοχή μας, τις δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες και την ανάγκη να μένουν οι παίκτες κοντά στους προσωπικούς τους αντιπάλους. Αν το πέναλτι που δόθηκε εναντίον μας την προηγούμενη εβδομάδα ήταν πέναλτι, πιστεύω ότι το τράβηγμα στον Yates ήταν και αυτό. Ελπίζω να το αναλύσουν οι υπεύθυνοι γιατί πρέπει. Σε κάτι τέτοιες αποφάσεις οφείλεται η έντονη κριτική προς τους διαιτητές. Εμείς δημιουργήσαμε ευκαιρίες, αλλά δεν βρήκαμε στόχο. Από την άλλη, το γκολ που πέτυχε η Everton ήταν ένα εξαιρετικό τελείωμα. Ξεκινήσαμε καλύτερα από τους αντιπάλους μας, αφού είχαμε εστιάσει την προσοχή μας στον έλεγχο του αγώνα. Οι φίλαθλοί μας είναι απίστευτοι. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό που αισθάνονται γιατί προέρχεται από την επιθυμία τους να μας στηρίξουν όσο περισσότερο μπορούν. Χάσαμε δύο συνεχόμενα παιχνίδια στο γήπεδό μας αλλά οφείλουμε να σταθούμε στα πόδια μας και να το αποδεχθούμε, όχι να το αποφύγουμε επειδή δεν μας αρέσει. Πρέπει να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τα πράγματα χωρίς να ψάχνουμε για δικαιολογίες".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Guardian.