Ήταν αρχές Απριλίου του 2015, στο τελευταίο μου ως σήμερα ταξίδι στην Αγγλία, που βρέθηκα στις εξέδρες τού αλήστου μνήμης πλέον Griffin Park. Forest με Chuba Akpom μέσα, παιδάκι ακόμα, δανεικό από την Arsenal, κάποια στιγμή τον αλλάζει ο Dougie Freedman και βάζει τον επίσης νεαρό Tyler Walker, που πετυχαίνει το πρώτο του γκολ με την ανδρική ομάδα της Forest πριν τραυματιστεί και βγει. Τον αντικαθιστά ο δανεικός από την Chelsea Todd Kane, σκοράρει κι αυτός, λέω "καθαρίσαμε". Μειώνει στο 81' ο "πέρασε και δεν άγγιξε" στον Άρη Andre Gray, ισοφαρίζει ο Ισπανός Jota στο 95', πάνε οι δύο βαθμοί.

Από τότε μέχρι σήμερα, παρ' όλο που η Brentford μεταφέρθηκε στο νεότευκτο Community Stadium, η κολόνια κρατάει μια χαρά. Πάμε στο δυτικό Λονδίνο, δημιουργούμε προσδοκίες και φεύγουμε με σκυμμένο κεφάλι. Με εξαίρεση τον θρίαμβο του 2017 (4-3 με τα δύο γκολ του Ανδρέα Μπουχαλάκη), είναι σαν να ζούμε κάθε φορά το ίδιο έργο. Και πέρσι προηγούμασταν ως το 82' με το γκολ του Danilo, που σκόραρε και φέτος, και πάλι ο Ivan Toney ισοφάρισε με φάουλ, καλός ήταν κι ο βαθμός γιατί παλεύαμε να σωθούμε, μας τον στέρησε στο 94' ο Josh Dasilva. Και φέτος, μία από τα ίδια. Έστω και με υποσημειώσεις...

Ο Toney είναι ίσως ο παίκτης που αντιπαθώ περισσότερο στην Premier League. Όχι (μόνο) γιατί μας έχει κάνει πελάτες, καθώς έχει σκοράρει σε ΟΛΑ τα ματς που έχει παίξει εναντίον μας και ήταν σαν όλοι να ξέραμε ότι θα σκοράρει και σήμερα. Γιατί είναι κωλοχαρακτήρας, και ουδόλως με απασχολούν τα (αναμφισβήτητα) ποδοσφαιρικά του προσόντα. Δεν είναι τυχαίο που όσα έχει κάνει τα τελευταία χρόνια αφήνουν ασυγκίνητο τον Gareth Southgate, που θέλει στην Εθνική παίκτες-υποδείγματα. Έτυχε η καμπάνα των 260 ημερών εκτός αγωνιστικών χώρων που έφαγε αυτός ο τύπος για πάνω από 200 παραβάσεις των κανόνων περί στοιχηματισμού για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές να ολοκληρωθεί ΑΚΡΙΒΩΣ πριν παίξει εναντίον μας (τυχαίο άραγε που σε μια αγωνιστική που έγινε σε δύο δόσεις μάς έβαλαν στη δεύτερη;), και σύσσωμος ο Τύπος της Αγγλίας τον υποδέχθηκε περίπου ως Μεσσία που επιστρέφει. Τόσο γλείψιμο δεν θα έπεφτε ούτε αν ξαφνικά ο Harry Kane παρατούσε τη Bayern και γύριζε στην Tottenham. Ο Thomas Frank, προπονητής ανάλογης ηθικής με τον Toney  (τα έχουμε γράψει αυτά και στο παρελθόν από τα χρόνια της Championship), τον έβαλε βασικό και τον... επιβράβευσε που είχε στερήσει τόσο καιρό την παρουσία του από την ομάδα δίνοντάς του και το περιβραχιόνιο! Κερδίζει λοιπόν η Brentford φάουλ ακριβώς στο σημείο που σκόραρε και πέρσι, περιμένει αυτός να στηθεί το τείχος, και μετά παίρνει τη μπάλα και λίγο από τον... αφρό του σπρέι του διαιτητή (για να δείτε ότι δεν είναι μια απλή πονηριά, αλλά μια προμελετημένη μπαγαποντιά) και τα πάει ένα μέτρο πιο δεξιά, ώστε να βλέπει το τέρμα πιάτο. Περνάει φυσικά τη μπάλα δίπλα από το τείχος και νικάει τον Matt Turner, που -λογικά- φύλαγε την άλλη γωνία. Ήξερε πώς και πότε να το κάνει. Κανένας δεν τον πήρε χαμπάρι, ούτε καν οι δικοί μας που έστηναν το τείχος. Ο διαιτητής και ο VAR; Πλάκα μου κάνετε τώρα. Οι μάστερ της ανικανότητας; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Τι να ελέγχουμε σου λέει τώρα, απευθείας φάουλ και μπήκε μέσα. Βαριόντουσαν οι άνθρωποι, μπορεί να είχαν παραγγείλει και fish and chips... (Γιατί αν δεν υπάρχει αυτό στις αρμοδιότητες του VAR, τότε, όπως πολύ σωστά είπε ο Nuno Espírito Santo, υπάρχει θέμα.)

Για το γκολ αυτό, στο 19' του αγώνα, αρχικά βλέποντας τη φάση κατηγόρησα τον Orel Mangala, που διατήρησε τη θέση του στην ενδεκάδα (μετρημένα βλέπετε τα κουκιά με τις απουσίες των έξι Αφρικανών και των Morgan Gibbs-White και Anthony Elanga, μόνο ο Turner και ο Gonzalo Montiel ήταν οι αλλαγές σε σχέση με την Τετάρτη στο Blackpool), για το μάλλον αχρείαστο φάουλ που έκανε στον Mikkel Damsgaard σε τόσο κακό σημείο (πήρε μάλιστα και κίτρινη κάρτα), όπως και τον Turner για τον τρόπο που έστησε το τείχος του. Δεν ήξερα ακόμα... Κι αυτό το γκολ ακύρωσε το ονειρεμένο ξεκίνημα του αγώνα, με τη γκολάρα του Danilo: Ήταν το 3' όταν η άμυνα των Bees ήπιε θάλασσα, ο Vitaly Janelt απέτυχε δύο φορές να απομακρύνει, η μπάλα πήρε ύψος και κατέληξε εκτός περιοχής στον Βραζιλιάνο, που κοντρόλαρε άψογα με τον αριστερό μηρό και έπιασε το δεξί βολέ. Ο Mark Flekken, τερματοφύλακας της Ολλανδίας σε ένα από τα πρόσφατα παιχνίδια της με την Εθνική μας, απλώς άκουσε κάτι να σφυρίζει στα αριστερά του και μετά το χαρακτηριστικό "χλατς" όταν η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα. Τα άλλα τα είδε το βράδυ στην τηλεόραση. Γκολ-ποίημα, το έκτο -αν το πιστεύετε- για τη Forest στο πρώτο πεντάλεπτο των φετινών αγώνων της στην Premier League, όταν καμιά άλλη ομάδα δεν έχει πετύχει περισσότερα από δύο! Για κάτι λιγότερο από 20 λεπτά είχαμε τη Brentford στα σκοινιά. Είχαμε και ένα μακρινό συρτό σουτ του Ryan Yates στο 7' (λίγο άουτ, αλλά με τον Flekken να ελέγχει την πορεία της μπάλας) και τον Callum Hudson-Odoi να κοντράρεται από τον Nathan Collins σε θέση βολής πλάγια και αριστερά στην περιοχή (13'). Ώσπου ήρθε η κλεψιά του Toney να δώσει στην πελαγωμένη Brentford σωσίβιο...

Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά ζήσαμε δύσκολες στιγμές. Η κατοχή της μπάλας πέρασε στα πόδια των γηπεδούχων, που στο 31' λίγο έλειψε να ολοκληρώσουν την ανατροπή. Σε αναστάτωση στην περιοχή μας σε κόρνερ από αριστερά, στο δεύτερο δοκάρι ο Toney (που ήταν πολύ καλός για τόσο μεγάλη αποχή, μη λέμε κι ό,τι θέλουμε) γύρισε στη μικρή περιοχή και ο Keane Lewis-Potter έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό του και σούταρε με δύναμη, για να βρει η μπάλα το οριζόντιο δοκάρι και να σκάσει ευτυχώς έξω από τη γραμμή. Δεν τους αφήσαμε πάντως να μας κάνουν και γιο-γιο, αφού στο 36' μια ωραία προσπάθεια του (συγκινητικού σήμερα, πρέπει να έφαγε πολύ ξύλο αλλά ξύπνησε ο Maori μέσα του) Chris Wood από αριστερά έφερε τη μπάλα στον Hudson-Odoi, αυτός άνοιξε για τον Mangala που βγήκε σαν αριστερό εξτρέμ, ο Βέλγος γύρισε με τη μία στην περιοχή κι εκεί ο Nico Domínguez κοντρόλαρε μεν, αλλά άνοιξε λίγο τη μπάλα και ο Flekken βγήκε και μπλόκαρε. Ο Ολλανδός πρέπει να ανησύχησε στο 38' βλέποντας τον Nuno Tavares να οπλίζει και να πυροβολεί εκτός περιοχής (ο Πορτογάλος έχει πολύ δυνατό σουτ), είδε όμως με ευγνωμοσύνη τη μπάλα να πηγαίνει κατευθείαν πάνω του. Και στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων πάλι ο Toney έβγαλε μπαλιά στον Damsgaard, που γύρισε στην περιοχή και ο Andrew Omobamidele, σταθερότατος και σήμερα, έκοψε την πορεία της μπάλας για να μπλοκάρει ο Turner με ευκολία. 

Απτόητοι από τη λειψανδρία, οι Reds (που απόψε φορούσαν κάτι περίεργες εμφανίσεις, με τη μπλε φανέλα της Τετάρτης αλλά κάτι πορτοκαλιά σορτσάκια και κάλτσες που δεν είχαμε ξαναδεί) συνέχισαν το πρέσινγκ σε όλο το γήπεδο και στις αρχές του δεύτερου μέρους, και πραγματικά αναρωτιόμασταν πόσο θα άντεχαν μετά και την κούραση της Τετάρτης. Παρ' όλα αυτά, οι Bees ήταν αυτοί που απείλησαν πρώτοι, με τον Toney να βγάζει με πολύ ωραία διαγώνια μπαλιά τον Lewis-Potter απέναντι στον Turner, αλλά τον Omobamidele να πιέζει σωστά και να τον αναγκάζει να πλασάρει πάνω στον Αμερικανό (53'). Η Forest απάντησε δύο λεπτά αργότερα, με τη χαμηλή μπαλιά του Danilo από αριστερά και τον Mangala να πετάγεται στο πρώτο δοκάρι και με τακουνάκι να βγάζει τη μπάλα μόλις έξω! Ο καημένος ο Orel δεν το έχει πολύ με τα τελειώματα (μόλις δύο γκολ στον ενάμιση χρόνο που παίζει στη Forest), και δυστυχώς έτυχε να γίνει αυτός τελικός αποδέκτης στις μεγαλύτερες ευκαιρίες που χάσαμε σήμερα... Δευτερόλεπτα μετά, ο Mads Roerslev σέντραρε, ο Neal Maupay είτε έχασε το ραντεβού με τη μπάλα είτε έκανε προσποίηση και την άφησε να περάσει, οι δικοί μας απέτυχαν να διώξουν και η μπάλα κατέληξε στον Lewis-Potter, που απόψε ξεκάθαρα δεν ήταν η βραδιά του (ο Omobamidele τον κόντραρε, η μπάλα χτύπησε πάνω του και βγήκε άουτ). Το διαπίστωσε και στο 58', που ο Ιρλανδός τον ξανάκοψε πάνω στην αντεπίθεση και πέταξε τη μπάλα κόρνερ. 

Ο Mangala ως αμυντικό χαφ δεν οφείλει να έχει καλά τελειώματα. Ο Murillo όμως ως σέντερ μπακ οφείλει να είναι καλός στον αέρα. Και η αδυναμία του αυτή, για την οποία έχουμε μιλήσει αρκετές φορές, μας στοίχισε άλλο ένα γκολ. Ο Mathias Jensen εκτέλεσε το κόρνερ από αριστερά, σημαδεύοντας εκεί που συνηθίζει: στο πρώτο δοκάρι, την περιοχή ευθύνης του Βραζιλιάνου στη συγκεκριμένη φάση. Δεν σηκώθηκε σωστά, ο Ben Mee που ήρθε με φόρα από πίσω τον νίκησε και με άνετη κεφαλιά έκανε το 2-1. Είναι κατανοητό ότι ο Murillo, που σημειωτέον ήρθε από πρωτάθλημα σε πλήρη εξέλιξη, έχει καταπονηθεί πολύ αφού παίζει μονίμως 90λεπτα και δεν βγαίνει ποτέ. Ίσως είναι καιρός. Ο νεαρός είχε ευθύνη και στο τρίτο γκολ της Brentford. Αλλά ποιος να τον αλλάξει; (Μήπως την Παρασκευή με τη Bristol City πρέπει να παίξει ο Scott McKenna; Οκέι, θέλουμε λέει να τον πουλήσουμε - να μη βοηθήσει όσο είναι ακόμα παρών;) Τέλος πάντων, με τα δύο σημερινά φτάσαμε τα 11 γκολ παθητικό φέτος από στημένες φάσεις - πράγμα που μας δίνει μια καθόλου καλοδεχούμενη σχετική πρωτιά στην Premier League.

Στο 63' ο Yates, που είχε χτυπήσει από το πρώτο ημίχρονο σε ένα άσχημο μαρκάρισμα του Mee και δεν πατούσε καλά, δεν άντεχε άλλο πια και αντικαταστάθηκε από τον Neco Williams, που πήγε δεξί εξτρέμ για να γυρίσει προς τον άξονα ο Domínguez. Τρία λεπτά μετά η Forest ισοφάρισε. Ο Danilo έκλεψε καθώς η Brentford προσπαθούσε να βγει μπροστά και έδωσε στον Hudson-Odoi, που σε μια από τις λίγες ουσιαστικές ενέργειές του στο ματς σήκωσε το κεφάλι και έκανε τη σέντρα-ξυραφιά από αριστερά. Ο Wood άλλο που δεν ήθελε: αφύλακτος σηκώθηκε κάπου μπροστά από το πέναλτι και ίσα που άγγιξε τη μπάλα με το κεφάλι ώστε να μην αφήσει στον Flekken κανένα περιθώριο αντίδρασης καθώς την έβλεπε να καρφώνεται στην αριστερή του γωνία (φωτογραφία επάνω). Είχαμε απαντήσει σχεδόν αμέσως, o Chris έφτανε τα 8 γκολ φέτος στην Premier League, όσα δηλαδή είχε πετύχει τις δύο προηγούμενες σεζόν μαζί, το ματς ξανάρχιζε. Και ακολούθησε η φάση που μάλλον έδειξε ότι ήταν γραφτό να ξαναδούμε το ίδιο έργο. Στο 67' σε νέα σέντρα του CHO ο Wood κοντρόλαρε και έστρωσε στον επερχόμενο Mangala, που είχε όλο το τέρμα στο έλεός του. Η μπάλα αναπήδησε ανεπαίσθητα λίγο πριν τη βρει το πόδι του Βέλγου, με συνέπεια να πάρει εξωτερικά φάλτσα και να φύγει κάτι πόντους έξω από το αριστερό δοκάρι του Flekken, που απλώς την κοιτούσε. Αν γινόταν το 2-3 εκεί, ίσως τώρα να μιλούσαμε αλλιώς.

Αντίθετα, λες και μας έκανε πλάκα ο Θεός, μέσα σε δευτερόλεπτα έγινε το 3-2. Και πάλι ο Roerslev σέντραρε από δεξιά, ο Murillo μπερδεύτηκε, ο Maupay έγινε κάτοχος της μπάλας με πλάτη στο τέρμα, έστριψε το κορμί του 180 μοίρες και πριν προλάβουν να τον κλείσουν ο Omobamidele με τον Montiel σούταρε δυνατά με το αριστερό στην αριστερή γωνία του Turner, που δεν είχε καμιά τύχη. Ακολούθησε ένας μικρός χαμός, γιατί οι δικοί μας πίστευαν ότι ο δανεικός από την Everton Γάλλος είχε κοντρολάρει με τη βοήθεια του αριστερού του χεριού, όμως το πέμπτο ή έκτο ριπλέι έδειξε τελικά στήθος και την πλήρωσε ο Rui Pedro Silva, βοηθός του Nuno, που παρατηρήθηκε με κίτρινη κάρτα για τις έντονες διαμαρτυρίες του.

Ο Frank απέσυρε τον σκόρερ του νικητήριου -όπως αποδείχθηκε- γκολ και τον Damsgaard και έβαλε τα φρέσκα πόδια του δανεικού από την Tottenham Sergio Reguilón και του Shandon Baptiste από τη Γρενάδα. Ο Nuno κοίταζε τον πάγκο του και αναστέναζε: ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος, δύο σέντερ μπακ -ο McKenna και ο Joe Worrall-, ο Harry Toffolo, ο Brandon Aguilera και οι γνωστοί τρεις της Κ21. Παρ' όλα αυτά η Forest συνέχισε, κλείνοντας τη Brentford πίσω. Και πάλι ο Mangala ήταν μοιραίος, αφού στο 80' έπαιξε πάλι το "1-2" με τον Wood και με το αριστερό αυτή τη φορά, υπό πίεση και πάλι με τον Flekken εκτός φάσης, σούταρε δίπλα στο δεξί δοκάρι. Οι φίλοι της Forest στην κερκίδα τραβούσαν τα μαλλιά τους. Η Brentford δεν σκόπευε να επιτεθεί - αυτό το εκνευριστικό ποδόσφαιρο άλλωστε διδάσκει ο Frank όταν η ομάδα του προηγείται. Εκτός από ένα μακρινό σουτ του Jensen πάνω στον Turner στο 84', τίποτα άλλο. Αλλαγές, καθυστέρηση, αυτά. Ο Aguilera μπήκε τελικά στο 86' στη θέση του Montiel, με τον Williams να γυρίζει δεξί μπακ, και ίσως αν είχε μπει από νωρίς στη θέση του Yates να είχε δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα. Ο Nuno δεν το τόλμησε, και υποθετικά δεν μπορούμε να μιλάμε. Στα δέκα λεπτά των καθυστερήσεων (τραυματισμοί, VAR, αλλαγές) οι γηπεδούχοι έτρωγαν προκλητικά χρόνο, σταμάτησαν και δύο φορές το παιχνίδι για αλλαγή, αλλά ο Darren England μάλλον βιαζόταν να πάει σπίτι και κράτησε ένα λεπτό παραπάνω έτσι, για την τιμή των όπλων. Το déjà vu είχε ξετυλιχτεί ξανά μπροστά στα μάτια μας. 

Με αυτόν τον τρόπο η Brentford, που μετρούσε πέντε σερί ήττες στο πρωτάθλημα, ακόμα και από τη Sheffield United, και έχει και ένα ματς λιγότερο (εντάξει, στο Manchester με τη City), προσπέρασε τόσο εμάς όσο και την Crystal Palace, που το μεσημέρι συνετρίβη στο Emirates από την Arsenal (5-0), και μας άφησε 16ους. Σ' αυτή την περίεργη 21η αγωνιστική, που μοιράστηκε σε δύο εβδομάδες, την περασμένη είχαμε καταρχάς το ενδιαφέρον για εμάς Burnley-Luton 1-1 και κατά τα άλλα Chelsea-Fulham 1-0, Newcastle-Manchester City 2-3, Everton-Aston Villa 0-0 (καλό κι αυτό, δεδομένου ότι οι Toffees ήταν καλύτεροι) και Manchester United-Tottenham 2-2. Αύριο παίζουν Sheffield United-West Ham και Bournemouth-Liverpool, και η μακρύτερη σε διάρκεια ίσως στα χρονικά της Premier League αγωνιστική ολοκληρώνεται το βράδυ της Δευτέρας με τον αγώνα Brighton-Wolves. H Forest θα πάει την Παρασκευή (26/1) στο Bristol να παίξει με τη City για το FA Cup, και ποιος θα κατηγορήσει τον Nuno αν κάνει το πιο εκτεταμένο rotation που μπορεί, αφού ακολουθεί τέσσερις μέρες αργότερα η σύγκρουση με την Arsenal στο City Ground...

Brentford: Flekken, Collins, Pinnock, Mee, Roerslev (Ajer 90'), Damsgaard (Baptiste 74'), Janelt, Jensen (Yarmoliuk 97'), Lewis-Potter (Dasilva 90'), Maupay (Reguilón 74'), Toney. 
Forest: Turner, Montiel (Aguilera 86'), Omobamidele, Murillo, Tavares, Mangala, Yates (Williams 62'), Domínguez, Danilo, Hudson-Odoi, Wood.
Σκόρερς: Toney 19', Mee 58', Maupay 68' - Danilo 3', Wood 65'.
Διαιτητής: Darren England. Κίτρινες: Toney 66' - Mangala 18', Danilo 51', Montiel 54'.
Θεατές: 17.077 (Forest: περίπου 1.700).

Nuno Espírito Santo: "Έτσι όπως παίξαμε, έτσι όπως δούλεψαν τα παιδιά, δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο. Σκοράραμε, μείναμε πίσω, γυρίσαμε στο ματς, ήταν γενικά ένα ωραίο παιχνίδι από δύο ομάδες που πολέμησαν. Δεν είναι μια ήττα που χωνεύεται εύκολα, αλλά οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά. Για το γκολ του Toney έχω να πω ότι ο κανονισμός λέει πως όλα τα γκολ πρέπει να ελέγχονται. Αν ο VAR δεν έχει αρμοδιότητα να ελέγξει αν η μπάλα μετακινείται, τότε υπάρχει θέμα. Δεν θα κατηγορήσω τον Turner που δεν είπε στο τείχος να πάει πιο πέρα, αφού η μπάλα ξεκάθαρα μετακινήθηκε. Όλοι το είδαν. Υπάρχουν στο γήπεδο βοηθοί που θα μπορούσαν να πουν στον διαιτητή τι έγινε, αλλά είναι και δική μας ευθύνη να είμαστε λίγο πιο ώριμοι, να εμποδίζουμε τις εκτελέσεις όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα και να ξαναφτιάχνουμε το τείχος όπως πρέπει. Τώρα τελείωσε όμως, ας μη μιλάμε άλλο γι' αυτό. Ήταν μια σημαντική στιγμή γιατί ξέραμε ότι η Brentford θα αντιδρούσε και έπρεπε να διατηρήσουμε τον έλεγχο. Πριν από λίγες μέρες είχαμε άλλο ένα δύσκολο ματς, αλλά τα παιδιά ανταποκρίθηκαν εξαιρετικά. Οφείλουμε να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, σιγά σιγά μαθαίνουμε ο ένας τον άλλο καλύτερα. Οφείλουμε να είμαστε πιο σταθεροί, πιο συμπαγείς, να αμυνόμαστε πιο αποτελεσματικά. Σκοράρουμε, παίζουμε καλά, χτυπάμε όλα τα παιχνίδια και θεωρώ τη στάση των παικτών καταπληκτική".    

* Φοβερό στατιστικό: Η Forest έχει χάσει 19 ολόκληρους βαθμούς από παιχνίδια στα οποία προηγήθηκε. Η μόνη ομάδα της φετινής Premier League που έχει χάσει περισσότερους είναι... η Brentford με 20!

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Guardian.