Πώς τη βλέπετε τη φωτογραφία πάνω; Ξεχειλίζει από πάθος, έτσι; Ας πούμε ότι ήσασταν στη δουλειά και δεν έχετε δει το παιχνίδι, και το πρώτο πράγμα που βλέπετε είναι αυτή. Δεν σας δίνει την εντύπωση ότι η Forest πάλεψε με νύχια και με δόντια στον πρώτο αγώνα της μετά την είδηση της αφαίρεσης των τεσσάρων βαθμών, τα έδωσε όλα απέναντι στην αντίπαλό της και το σκορ (καλά, το 1-1 θα το είχατε δει κάπου) είναι μια μαγική εικόνα μετά από άπειρες χαμένες ευκαιρίες και ίσως και καμιά περίεργη διαιτητική απόφαση από τις συνηθισμένες; Χαλαρώστε και ελάτε πάλι στη γη μαζί μας, αφού τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει.

Θα έλεγα μάλιστα ότι ισχύουν τα ακριβώς αντίθετα! Με βάση την εικόνα του αγώνα, η Forest δεν δικαιούτο καν αυτόν τον βαθμό, που λόγω της ήττας της Luton της επέτρεψε να ξαναβγεί από τη ζώνη του λυκόφωτος, έστω και σε ισοβαθμία με τους Hatters. Με άμυνα χωνί, που χρειάστηκε δύο καταπληκτικές επεμβάσεις του Matz Sels και μία... του δοκαριού για να μην πάθουμε έμφραγμα, κέντρο που παίρνει παμψηφεί τον τίτλο της χειρότερης γραμμής μας, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, και επίθεση εντελώς σπασμωδική, που χρειάστηκε μια ατομική έμπνευση του Morgan Gibbs-White και τη μαστοριά του στατιστικώς καλύτερου κεφαλοσφαιριστή που παίζει στην Premier League αυτή τη στιγμή (μιας και λείπει ο Harry Kane) Chris Wood για να περισωθεί ο ένας βαθμός, τον οποίο επίσης κοντέψαμε να χάσουμε στη συνέχεια, το ξαναλέω: τυχεροί είμαστε που δε χάσαμε (και) σήμερα.

Διότι αγαπητοί παίκτες, προπονητές, διοίκηση και λοιπά και λοιπά, ωραίο είναι να βγάζετε ξεσηκωτικά βιντεάκια και να καλείτε τον κόσμο στον "υπέρ πάντων αγώνα", μετά όμως μην παραπονιέστε όταν στο ημίχρονο πέφτει γιούχα επειδή άλλα υπόσχεστε κι άλλα βλέπουμε. Ο κόσμος πλημμύρισε το City Ground, διψασμένος να ξαναδεί την ομάδα του μετά το διάλειμμα των Εθνικών ομάδων και ευδιάθετος λόγω του τριήμερου του καθολικού Πάσχα, λογικό δεν ήταν να περιμένει να τη δει με το μαχαίρι στα δόντια; Ε λοιπόν, το μαχαίρι δυστυχώς ήταν πλαστικό κι αποκριάτικο, απ' αυτά που χτυπάς το "θύμα" σου και η λάμα μπαίνει μέσα στη λαβή... 

Πραγματικά, χρειάζεται προσπάθεια για να κάνεις αυτή την Crystal Palace να φαίνεται καλή ομάδα. Ένα εντελώς αδιάφορο σύνολο, που ο Oliver Glasner μάλλον θα φτύσει αίμα το καλοκαίρι για να το κάνει απλώς αξιοπρεπές, μια ομάδα που τόσα χρόνια στην Premier League αναρωτιέται κανείς τι προσφέρει τελικά στην κατηγορία, παίζοντας "τόσο-όσο" για να μην υποβιβαστεί. Και αρκούσε ο μόνος παίκτης υψηλών προδιαγραφών που διαθέτει αυτή η ομάδα, ο Eberechi Eze, για να μας κάνει άνω κάτω. Φοβηθήκατε εσείς κανέναν άλλο; Εγώ πάντως όχι... Μια ομάδα που σκόραρε στο 11' κι αμέσως το έριξε στις καθυστερήσεις, και παρ' όλα αυτά την αφήσαμε να μας κάνει κι άλλες φάσεις - όχι ό,τι να 'ναι φάσεις, φάσεις για γκολ! 

Τι συμβαίνει, παλικάρια; Θέλω πολύ να πιστέψω ότι υπάρχει άγχος και όχι αδιαφορία, και ειδικά από παίκτες που είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα συνεχίσουν και του χρόνου στη Forest (ένας μάλιστα, ο Divock Origi, το έχει καταστήσει σαφές και ο ίδιος, και παρ' όλα αυτά ξεκινάει!). Έχεις τη μεταγραφή... μεγατόνων που λέγεται Ibrahim Sangaré (εδώ πλέον είναι βέβαιο ότι κάποιος μας έπιασε κορόιδα) να έχει εκτοπίσει από το αρχικό σχήμα τον φιλότιμο Nico Domínguez (μην πούμε και για τον Danilo που έπαιξε τεράστιο ρόλο στην περσινή σωτηρία), να σέρνεται σε όλο το πρώτο ημίχρονο, να μη μπορεί να σταυρώσει πάσα της προκοπής και στην ανάπαυλα να βγαίνει, αφήνοντας ουσιαστικά τον Ryan Yates να βγάλει μόνος του το φίδι απ' την τρύπα στο κέντρο.

Ο Nuno Espírito Santo δεν είναι βέβαια κι αυτός άμοιρος ευθυνών, αλλά το πάλεψε, έκανε αλλαγές με ρίσκο, άλλες από κεκτημένη ταχύτητα (Anthony Elanga), άλλες υπό την πίεση ίσως του κοινού (Gio Reyna), η εικόνα όμως βελτιώθηκε ελάχιστα σε σχέση με το εντελώς αναιμικό πρώτο μέρος. Η Forest έμοιαζε να μην ξέρει πώς να κυνηγήσει πρώτα την ισοφάριση και ύστερα, όταν εκείνη ήρθε, το δεύτερο γκολ που θα της έδινε μεγάλη ανάσα δεδομένων και των άλλων αποτελεσμάτων, το γήπεδο έγερνε προς τα αριστερά με τον φιλότιμο Callum Hudson-Odoi να έχει εξαντληθεί βρίσκοντας μπροστά του συνέχεια δύο αντιπάλους (και να γυρίζει να βοηθήσει και πίσω) και να έχει και τον Elanga να τον μπερδεύει όσο τουλάχιστον ήταν μέσα και ο Origi, αφού πώς να το κάνουμε, ο Σουηδός στην αριστερή πλευρά δουλεύει καλύτερα και όχι στη δεξιά! Και έβλεπες την αβεβαιότητα και την ατολμία μπροστά που προέκυπτε από τη μπουκωμένη δημιουργικότητα να μεταδίδεται και πίσω, και κάθε φορά που έβγαιναν στην κόντρα οι Eagles να περιμένουμε πότε θα γίνει η στραβή... Αμ' έτσι δε σώζεται η παρτίδα, guys!

O Ola Aina επέστρεψε επιτέλους μετά την τρομερή καταπόνηση που είχε υποστεί στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής και, σαν ο Nuno να τον περίμενε καιρό, πήρε θέση στο αριστερό άκρο της άμυνας. Έκανε κάποιες κούρσες στην αρχή, αλλά μετά φάνηκε σαν να τον είχαν ξεσυνηθίσει όλοι και να τους είχε ξεσυνηθίσει κι αυτός! Αφήστε που στο 84' ελπίζουμε όλοι να βγήκε απλώς προληπτικά έπειτα από μια γερή διεκδίκηση στο κέντρο... Ο Wood δεν ακολούθησε αυτή τη φορά την αποστολή της Νέας Ζηλανδίας για κάτι φιλικά άνευ ουσίας στο Dubai (και όποιος ξέρει τον Chris καταλαβαίνει πόσο του στοιχίζει αυτό), αλλά του βγήκε σε καλό, αφού ήταν και πάλι παρών και ετοιμοπόλεμος. Ο Neco Williams, λίγες μέρες μετά τον εξαντλητικό σωματικά και καταρρακωτικό ψυχολογικά αποκλεισμό της Ουαλίας από την Πολωνία ήταν και πάλι στις επάλξεις, αλλά φαινόταν ότι πάλευε να μην τον προδώσουν οι δυνάμεις του. Και προσωπικά μου φάνηκε ανεξήγητη η επιλογή του Felipe, που και δεν είναι δυστυχώς ο περσινός "βράχος", και μετράει αντίστροφα προς το τέλος της καριέρας του που θα έρθει με τη λήξη του πρωταθλήματος. Ο Willy Boly γύρισε τραυματίας, το καταλαβαίνουμε όλοι, αλλά ο Andrew Omobamidele και έπαιξε με την Ιρλανδία με επιτυχία, και δένει όμορφα με τον Murillo, και θέλει να κάνει καριέρα στη Forest και το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Γιατί;

Κάπως έτσι, αφού οι ομάδες παρατάχθηκαν στο γήπεδο και απέτισαν φόρο τιμής στον τίμιο γίγαντα Larry Lloyd, τον δεύτερο από τους Miracle Men που έφυγε από τη ζωή μετά τον Trevor Francis, η Palace μας αιφνιδίασε στο 11', δηλαδή στην πρώτη της επίθεση! Ο Felipe έφαγε στην πλάτη την κάθετη του Jefferson Lerma, o Williams και ο Murillo έτρεξαν να καλύψουν τον Eze, αυτός απλώς την έστρωσε στον επερχόμενο Jean-Philippe Mateta κι αυτός με ξερό σουτ στο "Γ" μέσα από την περιοχή δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στον Sels. Τι ακολούθησε; Ένα ημίχρονο πιο βαρετό κι από το θάνατο, με τους Eagles να παγώνουν τον όποιο ρυθμό όσο μπορούσαν (ειδικά ο Dean Henderson, που έγινε βασικός λόγω του τραυματισμού του Sam Johnstone, ήταν επιεικώς απαράδεκτος λες και του είχαμε φταίξει κάτι το καλοκαίρι), και παρ' όλα αυτά ήταν εκείνοι που απείλησαν περισσότερο: στο 15' ο Chris Kavanagh έδωσε ένα φάουλ "ο θεός να το κάνει" που δήθεν έκανε ο Gibbs-White στον Daniel Muñoz, ο Eze παρά τη μεγάλη απόσταση και τη θέση (αριστερά κοντά στη γραμμή του πλαγίου) επιχείρησε κατευθείαν εκτέλεση και ο Sels σήκωσε το χέρι κι έδιωξε σε κόρνερ, ενώ στο 38' μια φοβερή μπροστινή μπαλιά του 20χρονου Adam Wharton έβγαλε τον Eze τετ α τετ με τον Sels, με τον Βέλγο γκολκίπερ να νικάει τον 25χρονο Άγγλο πρώην διεθνή. Αν γινόταν εκεί το 0-2, κλάφτα Χαράλαμπε... Τι είχαμε εμείς σε όλο το πρώτο 45λεπτο; Ένα όχι και πολύ δυνατό σουτ του Hudson-Odoi στην αγκαλιά του Henderson στο 12' και ένα απευθείας του Sangaré μετά από απόκρουση της αντίπαλης άμυνας που πέρασε λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Έτερον ουδέν, ακόμα και σε διαστήματα όπου είχαμε 70%+ κατοχή μπάλας!

Ο Nuno ρίσκαρε πολύ νωρίς, όπως είπαμε. Στο ημίχρονο έβγαλε (θα έλεγα πέταξε) έξω τον Sangaré, αλλά δεν έβαλε ας πούμε τον Domínguez. Έβαλε τον Elanga, του ανέθεσε το δεξί άκρο (περιέργως όμως η Forest άρχισε να φορτώνει από αριστερά και όχι από δεξιά, όπως έκανε όταν την πλευρά έπαιζε ο Origi), πέρασε τον Origi πίσω από τον Wood και έδωσε εντολή στον Gibbs-White να οπισθοχωρήσει για να βοηθάει τον Yates. Όχι και τόσο εφικτό, αφού όλη η Forest περίμενε από τον MGW να δημιουργήσει, και ήταν λογικό στο 60' να βγάλει τον Βέλγο (που έπεφτε όσο περνούσε η ώρα) για να ζητήσει από τον Reyna να δείξει κάποιες από τις αρετές που θαυμάσαμε στην πορεία των ΗΠΑ προς την κατάκτηση του Nations League της CONCACAF. Μέχρι τότε είχαμε στο 51' τον Wharton να βγάζει πάλι τον Eze σε θέση βολής αλλά πολύ πλάγια αριστερά και το σουτ του τελευταίου να βγαίνει άουτ από την άλλη πλευρά του τέρματος, και σχεδόν αμέσως μετά τον Hudson-Odoi να κάνει τη γνωστή του κίνηση στην αριστερή γωνία της περιοχής και να σουτάρει, αλλά σε ύψος όπου ο Henderson είχε πλεονέκτημα και εξουδετέρωσε τον κίνδυνο.

Πάντως δεν πρόλαβε καλά καλά να μπει ο Reyna και το σχήμα να γίνει πιο ορθόδοξο και οι Reds ισοφάρισαν (61'). Όπως είπα, το χρωστάμε αποκλειστικά στην ατομική έμπνευση του Gibbs-White, που είδε τον Wood να κινείται προς την περιοχή και έβγαλε μια αριστουργηματική κάθετη ψηλή μπαλιά. Ο Νεοζηλανδός με τη μπάλα στον αέρα, έριξε μια ματιά πίσω του για να δει πού ήταν το τέρμα, σηκώθηκε και με την εμπειρία που έχει αποκομίσει από την αποτελεσματική χρήση του... κεφαλιού του τόσα χρόνια έπιασε μια στρφτή κεφαλιά που κρέμασε τον Henderson και κατέληξε στο βάθος της εστίας του. Ήταν το δέκατο γκολ του στο φετινό πρωτάθλημα και το ενδέκατο συνολικά, ενώ για τον MGW ηταν η έκτη φετινή ασίστ, νούμερο που πραγματικά τον αδικεί αφού έχει βγάλει του κόσμου τις μπαλιές να τις πιεις στο ποτήρι αλλά οι συμπαίκτες του δεν τις έχουν μετατρέψει σε γκολ. Λίγο αργότερα με μια άλλη τέτοια μπαλιά θα έβρισκε πάλι τον Wood απέναντι από τον Henderson αλλά ο σέντερ φορ μας θα μπερδευόταν στο κοντρόλ...

Μας έδωσε αυτό το γκολ το πάνω χέρι στον αγώνα; Ελάχιστα! Μόλις στο 69' ο Eze έκανε μια επέλαση παράλληλα με τη γραμμή της περιοχής μας περνώντας όποιον έβρισκε μπροστά του, κάπου την έχασε, κάπου αυτή με μαγικό τρόπο κατέληξε πάλι στα πόδια του και ευτυχώς ο Sels είχε ψυλλιαστεί τη δουλειά και είχε βγει ώστε να τον αναγκάσει να σουτάρει πάνω του. Δύο ημι-ευκαιρίες για τη Forest, ένα φάουλ του Gibbs-White από αριστερά που έδωσε στον Wood την ευκαιρία να πιάσει την κεφαλιά αλλά πάνω στον Henderson στο 71' και μια πιο δύσκολη απόκρουση του πρώην Red γκολκίπερ σε αριστερό σουτ του Reyna που είχε απαλλαγεί όμορφα από τον Lerma ήταν ό,τι είχε να επιδείξει το ματς μέχρι το τέλος από πλευράς Forest. Γιατί στο 87' κοντέψαμε να διατηρήσουμε την... παράδοση να δεχόμαστε γκολ στα τελευταία λεπτά όταν ο Eze εκτέλεσε ένα κόρνερ από αριστερά (μέτρησα τουλάχιστον τέσσερα εντελώς τσάμπα κόρνερ που παραχωρήσαμε, ήταν ένα απ' αυτά), ο Muñoz πήδησε στο πρώτο δοκάρι μαζί με τον Williams, η μπάλα βρήκε το κεφάλι του Ουαλού και πήρε πορεία προς το δεύτερο δοκάρι πάνω στο οποίο σταμάτησε! Σας λέω, τη γλιτώσαμε πολύ φτηνά...

Και αναρωτιέμαι, μέχρι πότε θα μας έρχονται ευνοϊκά αποτελέσματα από άλλους αγώνες. Μετρήστε: Η Luton άνοιξε το σκορ στο Tottenham Hotspur Stadium και οι γηπεδούχοι χρειάστηκαν ένα αυτογκόλ των αντιπάλων τους κι ένα γκολ του Heung-Min Son στο 86' για να κάνουν την ανατροπή και να στείλουν ξανά τις καρδιές μας στη θέση τους (2-1). Η Bournemouth δεν πτοήθηκε από την ισοφάριση της Everton προς το τέλος και νίκησε με το ίδιο σκορ (η απόφαση για τη δεύτερη αφαίρεση ή μη βαθμών από τους Toffees αναμένεται ακόμα). Στο Bramall Lane η ουραγός Sheffield United προηγήθηκε 3-1 και έβαλε και τέταρτο γκολ που ακυρώθηκε ως οφσάιντ, για να ισοφαρίσει μέσα σε λίγα λεπτά η επόμενη αντίπαλός μας την Τρίτη στο City Ground Fulham (3-3). H μόνη που μάλλον ένιωσε καλά με τον εαυτό της ήταν η Burnley, που αν και με δέκα παίκτες (και χωρίς τον Vincent Kompany που αποβλήθηκε από τον πάγκο) ισοφάρισε δύο φορές την Chelsea (2-2) και διατήρησε τη μεταξύ μας απόσταση στους τέσσερις βαθμούς! Η 30ή αγωνιστική είχε αρχίσει με τη φοβερή ανατροπή της Newcastle, που βρέθηκε να χάνει εντός 3-1 από τη West Ham και τελικά νίκησε 4-3 με τρία γκολ στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα, λίγο πριν σταματήσω να γράφω ολοκληρώθηκε ο αγώνας Aston Villa-Wolves (2-0) και αργά το βράδυ παίζουν Brentford-Manchester United, ενώ η αυλαία πέφτει αύριο με τον αγώνα Liverpool-Brighton και φυσικά το μεγάλο ντέρμπι κορυφής Manchester City-Arsenal.

Forest: Sels, Williams, Felipe, Murillo, Aina (Toffolo 84'), Yates, Sangaré (Elanga 46'), Origi (Reyna 60'), Gibbs-White, Hudson-Odoi, Wood.
Crystal Palace: Henderson, Ward, Andersen, Richards, Muñoz, Wharton (Hughes 80'), Lerma, Mitchell (Clyne 94'), Ayew (Schlupp 66'), Eze, Mateta.
Σκόρερς: Wood 61' - Mateta 11'.
Διαιτητής: Chris Kavanagh. Κίτρινες: Felipe 49' - Schlupp 70'.
Θεατές: 29.520.

Nuno Espírito Santo: "Σήμερα θέλαμε άλλο αποτέλεσμα. Σ' αυτούς τους αγώνες στο γήπεδό μας έχουμε μεγαλύτερες προσδοκίες. Ο αγώνας άρχισε πολύ άσχημα για μας οπότε η αντίδραση ήταν κάτι θετικό, και ταυτόχρονα κυριαρχήσαμε, είχαμε τον έλεγχο του παιχνιδιού. Είναι δύσκολο να παίζεις με την Palace, γιατί κλείνει τους χώρους και με τους ποιοτικούς παίκτες που διαθέτει στηρίζεται στις αντεπιθέσεις. Προσπαθήσαμε για τη νίκη, αλλά είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια δύσκολη κατάσταση. Δείξαμε χαρακτήρα, ο κόσμος ήταν πάλι μαζί μας και πήραμε έναν βαθμό. Θέλαμε τρεις, αλλά ο συγκεκριμένος έχει αξία. Το γκολ του Wood ήταν ένα όμορφο τελείωμα, και στην ουσία το μόνο που μπορούσε να κάνει στη θέση που βρέθηκε. Σπουδαία κεφαλιά. Χρειαζόμαστε τον Chris, χρειαζόμαστε γκολ κι αυτός μάς τα προσφέρει. Εκπληκτικός παίκτης. Ήταν δύσκολη η κατάσταση, καθώς οι μόνοι χώροι που βρίσκαμε ήταν για σέντρες από τα πλάγια. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε διαφορετικά, και δεν σταματήσαμε να προσπαθούμε. Θα ξαναδώ το παιχνίδι και θα δω τι έγινε όταν δεν θα έχω πια τα συνασθήματα της στιγμής. Τη χρειαζόμασταν αυτή τη νίκη, υπάρχουν όμως θετικά στοιχεία που μπορούμε να μεταφέρουμε στον επόμενο αγώνα. Ο τερματοφύλακάς μας έκανε τη δουλειά που θέλουμε να κάνει. Μας βοήθησε να μείνουμε στο ματς και μας έδωσε την ευκαιρία να ξαναπροσπαθήσουμε".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του καναλιού Sky Sports.