H Fulham είχε μειώσει σε 3-1 και η βροχή συνεχιζόταν, πέφτοντας με δύναμη στο χορτάρι του City Ground. Δε νομίζω να ήταν πολλοί αυτοί που το μυαλό τους δεν πήγε τρεις μέρες πίσω, στο περασμένο Σάββατο, όπου η ομάδα του Marco Silva είχε βρεθεί να χάνει με το ίδιο σκορ στο Bramall Lane και τελικά είχε κατορθώσει να ισοφαρίσει την ουραγό Sheffield United -που είχε δει και το 4-1 να της ακυρώνεται μέσω VAR- με δύο γκολ στο 86' και στο 93'. Δυστυχώς όμως για τους Cottagers, είχε έρθει επιτέλους η ώρα γι' αυτή την ομάδα, που τόσο αμφισβητήθηκε και αμφισβητείται, να φωνάξει πάλι "THIS IS NOTTINGHAM".

Θυμάμαι πέρσι το ματς με τη Brighton, έξι αγωνιστικές πριν το φινάλε, με τη Forest στην προτελευταία θέση. Κατά διαβολική σύμπτωση το σκορ ήταν πάλι 3-1, και, παρ' όλο που η περσινή Brighton είχε πολύ πιο εντυπωσιακή πορεία από τη φετινή Fulham, εκείνη η νίκη είχε δώσει στην ομάδα τη σπίθα που χρειαζόταν ώστε να συνεχίσει με σθένος, και ξεπερνώντας την ήττα αμέσως μετά στο Λονδίνο από τη Brentford να μείνει αήττητη μέχρι το τέλος και να εξασφαλίσει την παρουσία της και στη φετινή Premier League. Κατά επίσης διαβολική σύμπτωση, και φέτος θα πάμε στο Λονδίνο μετά από ένα 3-1 που με λίγη προσοχή μπορούσε να ήταν και 6-1, αυτή τη φορά για να αντιμετωπίσουμε την Tottenham που παλεύει μήπως και εξασφαλίσει παρουσία στο διευρυμένο Champions League του 2024-'25. 

Ναι, η Fulham δεν είναι σαν την περσινή Brighton, και παρ' όλο που "φλέρταρε" για ένα διάστημα με το ευρωπαϊκό εισιτήριο αυτός ο στόχος έχει αρχίσει σιγά σιγά να ξεθωριάζει, αλλά μην ξεχνάμε τις πρόσφατες μεγάλες νίκες της εντός επί Tottenham και Brighton (αμφότερες με 3-0) και εκτός επί της Manchester United (2-1) - όλες μέσα στον τελευταίο μήνα και κάτι. Μην ξεχνάμε επίσης ότι μπορεί λίγο πριν το φινάλε της Championship 2022-'23 να κάναμε ένα μεγάλο βήμα για την άνοδο με τη νίκη μας στο Craven Cottage (1-0 με ένα πανέξυπνο γκολ του Philip Zinckernagel), αλλά στα δύο χρόνια στα μεγάλα σαλόνια είχαμε μέχρι σήμερα από τους Λονδρέζους τρεις ήττες με συνολικά γκολ 2-10. Οπότε δεν ήταν καθόλου άσχημη για το ηθικό και την αυτοπεποίθησή μας αυτή η νίκη, και κυρίως η ισοπεδωτική εμφάνιση του πρώτου μέρους που ανάγκασε τον Silva να κάνει τρεις αλλαγές (εδώ που τα λέμε, μάλλον τη μισή του ομάδα θα άλλαζε αν μπορούσε). Η Fulham μοιάζει να μην έχει κίνητρο και η άμυνά της να μπάζει από παντού, αλλά αυτό είναι δικό της πρόβλημα και όχι δικό μας!

Πάνω βλέπετε την ιδανική φωτογραφία που ήθελα να βάλω σήμερα και τη βρήκα. Είναι οι πανηγυρισμοί για το τρίτο γκολ. Σκόρερ ο Morgan Gibbs-White, που θα ήταν αδικία να μην έβγαινε Player of the Match μετά από μια τέτοια εμφάνιση. Ένα γκολ, μία ασίστ, μια-δυο ακόμα τρομερές μπαλιές που δεν έγιναν γκολ, χόρεψε την άμυνα και τα χαφ της Fulham και αποθεώθηκε όταν βγήκε από το γήπεδο. Ίσως να εμπνεύστηκε από το φοβερό κορεό στο Trent End, που τον έδειχνε στη χαρακτηριστική χειρονομία του που βλέπουμε και στη φωτογραφία και έγραφε: "Shut Everything Out and Play Your Game" (σε ελεύθερη μετάφραση, "Κλείστε τ' αυτιά σας στα πάντα και κάντε το παιχνίδι σας"). Και αυτός, και όλη η ομάδα αυτό ακριβώς έκαναν! Tottenham και Newcastle άρχισαν ήδη να ρωτάνε, για να εισπράξουν σύμφωνα με πληροφορίες την απάντηση ότι με κάτω από 50 εκατομμύρια δεν φεύγει... Από πάνω του στη φωτογραφία ο Danilo, που επιτέλους θύμισε τον παίκτη που έκανε θραύση πέρσι και είχε επίσης συγκεντρώσει αρκετό ενδιαφέρον, αλλά φέτος τον είχαμε χάσει. Σήμερα είχε μία ασίστ, ατέλειωτο τρέξιμο και δεκάδες κερδισμένες μονομαχίες, θαρρούσες ότι και να ήθελε να κάνει λάθος δεν μπορούσε! Στο βάθος αχνοφαίνεται να τρέχει να πανηγυρίσει μαζί τους ο Ola Aina, που απόψε ενίσχυσε την άποψη που έχω εκφράσει από την αρχή της χρονιάς: είναι μία από τις σπουδαιότερες μεταγραφές που έχουμε κάνει φέτος! Ό,τι και να επιχειρούσαν οι φιλοξενούμενοι από τα αριστερά μας, είχε την απάντηση, και βοήθησε πολύ και μπροστά. Αυτοί οι τρεις ήταν για μένα οι κορυφαίοι του αγώνα. Αλλά μπορείς να πεις ότι κάποιος υστέρησε;

Ο Nuno Espírito Santo φαίνεται ότι έμαθε πολλά από τον αγώνα με την Crystal Palace. Αρκετά, τέλος πάντων, για να κάνει στο αρχικό σχήμα τρεις αλλαγές που είχαμε επισημάνει και στο match report: Andrew Omobamidele στη θέση του Felipe, Danilo αντί του μάλλον εκτός αγγλικού κλίματος ακόμα Ibrahim Sangaré και Anthony Elanga αντί του Divock Origi. H Fulham πήγε να πάρει το κέντρο στην αρχή, είχε και το πρώτο σουτ του αγώνα στο 7' με τον Andreas Pereira από δεξιά μέσα στην περιοχή μας (μπλόκαρε δύσκολα και με διπλή προσπάθεια ο Matz Sels), αλλά στο 9' έφαγε το πρώτο γκολ και την πήρε η κατηφόρα. Πίσω από τη μεσαία γραμμή ο Gibbs-White άνοιξε διαγώνια στον αριστερό διάδρομο στον Callum Hudson-Odoi, που έφυγε με ταχύτητα προς την αντίπαλη περιοχή, πέρασε με τη γνωστή του ντρίμπλα τον Kenny Tete και με δυνατό δεξί πλασέ σημάδεψε σωστά την απέναντι γωνία του Bernd Leno. Μάλιστα ο CHO, που έφτασε σε 22 αγώνες με τη Forest στην Premier League τα 5 γκολ ενώ σε 72 στην Chelsea είχε 4 και έκανε με τον MGW τον γνωστό από πέρσι (με τον Brennan Johnson) πανηγυρισμό της "υποκλίσεως μετά χειραψίας", θα μπορούσε να είχε πετύχει και το 2-0 στο 16', όταν από παρόμοια μπαλιά του Gibbs-White βρέθηκε απέναντι από τον Γερμανό τερματοφύλακα, που όμως τον νίκησε στο τετ α τετ!

Ο Leno, πάντως, δεν μπορούσε να κάνει και πολλά στη φάση του 19' με τόσο κόσμο μπροστά του, και αναγκάστηκε να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του για δεύτερη φορά. Μετά από "κόκκινη" πίεση στην περιοχή της, η Fulham πήρε τη μπάλα και βγήκε στην κόντρα, αναχαιτίστηκε όμως εύκολα και ο Murillo βρήκε με κάθετη τον Chris Wood έξω από τα αντίπαλα καρέ. Έχουμε συνηθίσει τον Νεοζηλανδό ως poacher, έτσι δεν είναι; Παίκτη δηλαδή περιοχής που παραμονεύει για να βάλει το πόδι του ή το κεφάλι του όταν βρεθούν οι προϋποθέσεις και να σκοράρει, συνήθως από κοντά. Ε λοιπόν, απόψε θαυμάσαμε και την εξυπνάδα αυτού του παίκτη που τόσο είχαμε παρεξηγήσει πέρσι. Χωρίς καν να μπει στην περιοχή, σήκωσε το κεφάλι, είδε πού ήταν ο Leno και -ακολουθώντας προφανώς την απλή όσο και καίρια συμβουλή του μεγάλου Pelé -"Σουτάρετε εκεί που δεν υπάρχει τερματοφύλακας"- σημάδεψε με ξερό δεξί συρτό σουτ τη δεξιά γωνία του Γερμανού, ο οποίος είδε απλώς τη μπάλα να περνάει. Μια ντουζίνα γκολ φέτος για τον Wood. Ποιος να το πίστευε πέρσι!

Το ματσάκι ΕΠΡΕΠΕ να πάει στο 3-0 σχεδόν αμέσως (25'), αλλά ας όψεται η μακρινή σχέση του Elanga με το γκολ. Ο Σουηδός τα έκανε όλα τέλεια, ξεμαρκαρίστηκε ιδανικά δίνοντας στον MGW τη δυνατότητα να τον βγάλει απέναντι στον Leno δεξιά στην περιοχή, πλάσαρε προς την απέναντι γωνία νικώντας τον αντίπαλο γκολκίπερ και είδε τη μπάλα να χτυπάει βασανιστικά στη ρίζα του δοκαριού και να βγαίνει άουτ. Ο Silva δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που έβλεπε και τη νύφη πλήρωσαν οι Saša Lukić, Alex Iwobi και Harry Wilson, που πήγαν για ντους από το 33' για να μπουν στο γήπεδο οι Tom Cairney, Adama Traoré και Willian. Η Fulham άρχισε να μοιάζει σιγά σιγά πάλι με ομάδα, με δύο "στρατηγούς" πλέον (Pereira και Willian), απείλησε στο 45' με σέντρα του Pereira από δεξιά στην οποία ο φορμαρισμένος Rodrigo Muniz πιεζόμενος από δύο Reds έστειλε την κεφαλιά του παράλληλα προς το τέρμα, και τελικά δέχθηκε τη σπεσιαλιτέ της φετινής Forest: το γκολ στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου! Danilo και Gibbs-White έπαιξαν υπέροχα το "1-2", ο πρώτος βρέθηκε στο "D" και όλοι πιστεύαμε ότι θα σούταρε (συνήθως αυτό κάνει όταν βρίσκεται εκεί), όμως ο Βραζιλιάνος με αριστερό εξωτερικό φάλτσο άφησε στον MGW μόνο τη δουλειά να νικήσει τον Leno. O σημερινός Morgan σιγά μην το έχανε, και ο Steve Hodge στο ραδιόφωνο μονολογούσε: "Δέκα χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά, τέτοια πράγματα από δεκάρι της Forest δεν έχω ξαναδεί". Το City Ground (μαζί και ο δικός μας Κώστας Χριστοδούλου στο Trent End - Κώστα τι ατυχία να μπουν όλα τα γκολ στο απέναντι τέρμα) σηκώθηκε στο πόδι για τα καλά. Είχαν μπει πια γερές βάσεις για τη μεγάλη νίκη. 

Η Forest δεν λύγισε ούτε από το γρήγορο και "τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα" γκολ από στημένη φάση στο 49', σε εκτέλεση κόρνερ του Pereira από αριστερά και στριφτή κεφαλιά του σέντερ μπακ Tosin Adarabioyo που είχε πλασαριστεί σωστά και κρέμασε τον Sels. Ίσα ίσα που φρόντιζε να βγαίνει συχνά μπροστά, όπως στη φάση του 55' που ο διαιτητής Michael Oliver και ο VAR Peter Bankes δεν είδαν τον Antonee Robinson να κλωτσάει από πίσω το πόδι του Neco Williams μέσα στην περιοχή. Ένα σουτ του Willian στο 61' μπλοκαρίστηκε με επιτυχία από τον Omobamidele, και το ίδιο συνέβη δύο λεπτά αργότερα σε σουτ του Gibbs-White που κόντραραν οι αντίπαλοι αμυντικοί. Κάπου εκεί πήρε κάρτα ο Matt Turner στον πάγκο επειδή πέταξε τη μπάλα σε παίκτη της Fulham για να εκτελέσει ένα πλάγιο! Και στο 65' οι Reds έφτασαν κοντά στο 4-1, όταν το δυνατό αριστερό σουτ του Williams λίγο έξω από την περιοχή βρήκε στον Cairney και τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι του Leno. Στο 70' σε μια από τις πολλές του κούρσες από αριστερά ο Hudson-Odoi ένιωσε κάποιες ενοχλήσεις και αντικαταστάθηκε από τον Origi, που σε αντίθεση με την τοποθέτησή του στον αγωνιστικό χώρο ως σήμερα πήγε στην αριστερή πλευρά, εκεί δηλαδή όπου αγωνιζόταν ο Callum. 

Το δεκάλεπτο και κάτι που ακολούθησε ήταν ένας μονόλογος της Fulham, που εγκαταστάθηκε έξω από την περιοχή μας και ανάγκασε την άμυνα της Forest ακόμα και σε ηρωικές προσπάθειες. Πρώτος ο Sels στο 70' έκανε μια εξαιρετική επέμβαση, αποκρούοντας πολύ δύσκολα σε κόρνερ άλλη μια κεφαλιά του Adarabioyo, αυτή τη φορά από σέντρα του Traoré από δεξιά. Στο κόρνερ που ακολούθησε από τον Pereira ο Tete έπιασε κεφαλιά στο οριζόντιο δοκάρι! Κανείς δεν κατάλαβε γιατί αμέσως μετά ο Silva αντικατέστησε τον Βραζιλιάνο επιτελικό μέσο (μαζί και τον João Palhinha, για να μπουν οι Harrison Reed και Bobby Decordova-Reid), αλλά δεν μας χάλασε καθόλου. Ακολούθησαν στο 72' ένα συρτό διαγώνιο σουτ του Willian που πέρασε ελάχιστα έξω από το αριστερό δοκάρι του Sels και στο 75' μια σέντρα του 35χρονου Βραζιλιάνου βιρτουόζου που ο συμπατριώτης του Muniz δεν κατάφερε να αξιοποιήσει, στέλνοντας την κεφαλιά του άουτ. Ο Gibbs-White μάλλον είχε κουραστεί και ο Nuno τον άλλαξε με τον Gio Reyna, που στο κέντρο ήταν εξαιρετικά ψύχραιμος ακόμα και μέσα... στην κυκλοφορία, που λένε. 

Η Forest ξεμύτισε πάλι στο 79', σε προώθηση του Aina, που γύρισε παράλληλα με την τελική γραμμή, ο Wood άφησε τη μπάλα να περάσει και ο Ryan Yates, ίσως κουρασμένος κι αυτός από το αδιάκοπο τρέξιμο, σούταρε πολύ ψηλά. Ο Aina, που μάλλον τελεί υπό καθεστώς διαχείρισης μετά τα βάσανα που τράβηξε στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής, βγήκε στο 83' για να μπει ο Harry Toffolo και μαζί να επανεμφανιστεί ο Nico Domínguez στη θέση του Elanga. Μέσα σε ένα λεπτό (87') είχαμε δύο αξιόλογα "κόκκινα" σουτ, από δεξιά με τον Origi και από αριστερά με τον Danilo, που πέρασαν λίγο πιο ψηλά απ' όσο έπρεπε. Στα τέσσερα λεπτά των καθυστερήσεων χάσαμε νέα εξαιρετική ευκαιρία στο 92' για το 4-1, με τον Wood να βγάζει τον Origi σε πλάγιο τετ α τετ κι αυτός να μιμείται τον Elanga σουτάροντας διαγώνια και ελάχιστα άουτ, ενώ δευτερόλεπτα αργότερα ο Traoré βρέθηκε σε καλή θέση δεξιά στην περιοχή μας και με δυνατό δεξί σουτ σημάδεψε την εξωτερική πλευρά της συμβολής των δοκαριών. Τίποτα δεν μπορούσε ν' αλλάξει αυτή την έβδομη νίκη, που πανηγυρίστηκε δεόντως ενώ η βροχή συνέχιζε να πέφτει...

Αυτή η νίκη, λοιπόν, έφερε τους Reds τρεις βαθμούς μπροστά από τη Luton, που αύριο αντιμετωπίζει στο Λονδίνο την πρωτοπόρο και επίδοξη πρωταθλήτρια Arsenal, και έναν βαθμό πίσω από την Everton, που έφερε 1-1 εκτός με τη Newcastle (στο τσακ χάσαμε την ισοβαθμία, αφού οι Toffees ισοφάρισαν με πέναλτι του Dominic Calvert-Lewin στο 88'). Μάλλον δεν μας απασχολεί ο νέος βαθμός που κέρδισε η Burnley (1-1 εντός με Wolves), αφού οι Clarets είναι έξι πόντους πίσω μας, καλό είναι όμως να έχουν τελειώσει όλα γι' αυτούς πριν συναντηθούμε την τελευταία αγωνιστική στο Turf Moor. Η αντίπαλός μας την ερχόμενη Κυριακή Tottenham (το ματς ξανάλλαξε ημερομηνία αφού τη Δευτέρα υπάρχουν απεργίες στα μέσα μαζικής μεταφοράς και δεν θα ήταν εύκολο να μετακινηθεί ο κόσμος) έφερε ισοπαλία εκτός με τη West Ham στο λονδρέζικο ντέρμπι (1-1), ενώ η χαλαρή πλέον ως προς την παραμονή της Bournemouth νίκησε στο γήπεδό της 1-0 την Crystal Palace, που ναι μεν είναι πέντε βαθμούς μπροστά μας αλλά έχει πολύ δύσκολο πρόγραμμα στη συνέχεια. Αύριο εκτός από το Arsenal-Luton έχουμε και τα Brentford-Brighton και Manchester City-Aston Villa, και η 31η αγωνιστική ολοκληρώνεται την Πέμπτη με τους αγώνες Liverpool-Sheffield United και Chelsea-Manchester United.

Forest: Sels, Williams, Omobamidele, Murillo, Aina (Toffolo 83'), Yates, Danilo, Elanga (Domínguez 83'), Gibbs-White (Reyna 77'), Hudson-Odoi (Origi 70'), Wood.
Fulham: Leno, Tete, Adarabioyo, Bassey, Robinson, Lukić (Cairney 33'), Palhinha (Reed 71'), Wilson (Willian 33'), Pereira (Decordova-Reid 71'), Iwobi (Traoré 33'), Muniz.
Σκόρερς: Hudson-Odoi 9', Wood 19', Gibbs-White 45+3' - Adarabioyo 49'.
Διαιτητής: Michael Oliver. Κίτρινη: Turner (στον πάγκο) 64'.
Θεατές: 28.997.

Nuno Espírito Santo: "Παίξαμε καλά. Ξεκινήσαμε το ματς καλύτερα σε σύγκριση με το προηγούμενο. Ήταν από τα καλύτερα ξεκινήματά μας όσον αφορά την επίθεση και τη γενικότερη ισορροπία της ομάδας. Ο κόσμος μας πάντα μας στηρίζει, κι εμείς όμως οφείλουμε να τον τροφοδοτούμε με ενέργεια, η οποία επιστρέφει μέσα στο γήπεδο, οι παίκτες τη νιώθουν και με τη σειρά τους ξεσηκώνουν το κοινό με τις ενέργειές τους. Τόσο όταν είμαστε στην επίθεση, όσο και όταν προσπαθούμε να αμυνθούμε. Υπάρχουν κάποια πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερα, αλλά ας μην αγνοήσουμε όσα κάναμε πολύ καλά. O Morgan είναι πολύ ταλαντούχος, γι' αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Είναι κοντά στο επίπεδο του ολοκληρωμένου ποδοσφαιριστή. Διαβάζει το παιχνίδι καλά, μπορεί να σκοράρει. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να διατηρούμε τον Morgan σ' αυτό το επίπεδο και να διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα και οι υπόλοιποι παίκτες. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί παίκτες πίσω του έπαιξαν πολύ καλά για να του επιτρέπουν να επιτίθεται. Είχαμε καθαρές ευκαιρίες που δεν κατέληξαν σε γκολ για εκατοστά. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε όσα κάνουμε στην προπόνηση για να παίρνουμε το 100% από τις ευκαιρίες μας και να αγγίξουμε την τελειότητα. Είναι η μεγάλη εμμονή μας αυτή. Η σημερινή νίκη είναι σημαντική, αλλά δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει γιατί έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Και σε άλλα παιχνίδια παίξαμε καλά αλλά δεν καταφέραμε να πάρουμε αποτέλεσμα, οπότε ας μάθουμε από την αποψινή εμφάνιση κι ας προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την απόδοσή μας σε αυτά τα επίπεδα".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.