Ένας αγώνας που σίγουρα δεν είχαμε "κυκλώσει", αλλά θα ήταν πολύ καλό να παίρναμε κάτι απ' αυτόν, κρεμάστηκε από μια φάση. Και μάλιστα με τη μπάλα στα πόδια ενός πιστοποιημένου "φονιά". Για τα δεδομένα του Chris Wood, αυτή η φάση ήταν βούτυρο στο ψωμί του. Με το που έφυγε η μπάλα από τα χέρια του Guglielmo Vicario μετά από το σουτ του Ryan Yates, σηκωθήκαμε να πανηγυρίσουμε βλέποντας τον Νεοζηλανδό, που είχε ήδη σκοράρει στο ματς, με το τέρμα στο έλεός του. Και μείναμε αγάλματα με την κατάληξη της φάσης. Δοκάρι! Στα αγγλικά, the ball hit the woodwork. Ένα τεράστιο "κρίμα". Και μετά ήρθε η ήττα...

Πριν πούμε οτιδήποτε άλλο, κάτι που μάθαμε στη μέση του αγώνα. Ο Joe Kinnear υπήρξε μπακ της Tottenham και προπονητής της Forest σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, και γι' αυτόν και για την ομάδα. Ο ίδιος πριν λίγο καιρό είχε πάθει έμφραγμα, όλοι νόμιζαν ότι θα αποσυρόταν από τους πάγκους. Εκείνος έκανε εντελώς το αντίθετο: προσπάθησε να σώσει τους Reds από τον υποβιβασμό στη League One. Όχι μόνο το πέτυχε, αλλά η ομάδα έκανε μερικά εντυπωσιακά παιχνίδια υπό τις οδηγίες του και τελικά έβγαλε τη σεζόν 2003-'04 στην αξιοπρεπέστατη 14η θέση, νικώντας μάλιστα στο φινάλε εκτός με 2-0 την ήδη προβιβασμένη West Brom. Την επόμενη περίοδο ο Joe δεν τα πήγε καλά και έφυγε μεσούσης μιας σεζόν που δεν σωζόταν με τίποτα, και δεν το κατάφεραν άλλωστε ούτε οι αντικαταστάτες του Mick Harford και Gary Megson... Τότε ο Joe νίκησε τα προβλήματα της καρδιάς του, η μάχη όμως που έδινε τελευταία με την άνοια ήταν άνιση και σήμερα, στα 77 του, τον οδήγησε μακριά απ' αυτόν τον κόσμο. Εννοείται πως μόλις μαθεύτηκε το νέο και η μορφή του εμφανίστηκε στον πίνακα, όλο το γήπεδο άρχισε να χειροκροτεί...

Η μέρα είχε αρχίσει πολύ άσχημα ήδη, με έναν άντρα να πεθαίνει μαχαιρωμένος το πρωί κοντά στο γήπεδο. Επήλθε αναστάτωση, με την αστυνομία να κλείνει τη γύρω περιοχή και τον κόσμο, που ήδη είχε υποστεί την ταλαιπωρία της μεταφοράς του αγώνα από Σάββατο Δευτέρα κι από Δευτέρα Κυριακή, να κάνει ουρές από νωρίς για να καταφέρει να μπει έγκαιρα στο Tottenham Hotspur Stadium. Ακολούθησε ένα πολύ περίεργο πρώτο ημίχρονο, με τρελά ποσοστά κατοχής (70%+) από την Tottenham που όμως χρειάστηκε ένα αυτογκόλ για να βρει δίχτυα, αλλά στο δεύτερο μισό του πρώτου μέρους έδειξε αλαζονεία την οποία δυστυχώς δεν τιμωρήσαμε. Τον Chris φυσικά ουδείς πρόκειται να τον κατηγορήσει. Ήταν ο άνθρωπος που πέτυχε την ισοφάριση, και οι δύο φοβερές ευκαιρίες που έχασε στο 1-1 δεν μειώνουν στο ελάχιστο την εκτίμησή μας γι' αυτόν (ούτε φαντάζομαι της διοίκησης, που ετοιμάζει για τον σέντερ φορ μας και για τον φανταστικό και πάλι Ola Aina ανανεώσεις συμβολαίων). Τη ρέντα που δεν είχε ο Wood την είχε όλη η Tottenham, που ευτύχησε στο δεύτερο ημίχρονο να πάρει τη νίκη με γκολ δύο... αμυντικών της και να ξαναμπεί στην τετράδα, διατηρώντας ακέραιες τις ελπίδες της για έξοδο στο Champions League. 

Η ομάδα που είχε διαλύσει τη Fulham στο πρώτο ημίχρονο δεν είχε κανέναν λόγο να αλλάξει, και φυσικά ορθώς έπραξε o Nuno Espírito Santo που τη διατήρησε ατόφια και στο Λονδίνο, απέναντι στην πρώην ομάδα του στην οποία έμεινε πολύ λίγο... Αυτό που με παραξένεψε ήταν οι αλλαγές του Πορτογάλου, και ιδιαίτερα αυτές του 68', όταν στο 3-1 περίμενα να βγουν ο κουρασμένος Callum Hudson-Odoi και ο κιτρινισμένος Yates και αντ' αυτών αποχώρησαν ο Wood και ο Morgan Gibbs-White. O Chris φαινόταν πολύ πεσμένος μετά τη δεύτερη μεγάλη χαμένη ευκαιρία και ο Morgan αργότερα θεάθηκε στον πάγκο να βάζει πάγο στο πόδι του (απόρροια ίσως ενός κλασικού "ουρουγουάνικου" κλαδέματος από τον Rodrigo Bentancur), αλλά όταν είσαι δύο γκολ πίσω αποφασίζεις να βγάλεις τον πρώτο σου σκόρερ; Πέραν του ότι στη θέση του MGW μπήκε ένας μη δημιουργικός χαφ... Αυτή είναι η μόνη απορία μου ως προς τον πάγκο (που στο στήσιμο της ομάδας ήταν εξαιρετικός), όπως απορώ και πόσο... δυνατά έπρεπε να χτυπήσει ο James Maddison τον Yates εκτός φάσης στην κοιλιά στο 44' για να αποβληθεί. "Μπουνίτσα" την είπε ο κύριος που μετέδιδε το παιχνίδι για τη Nova και πρέπει να είχε πρόχειρο το δυναμόμετρο...

O Murillo έγινε το πρόσωπο του αγώνα στο ξεκίνημά του, αλλά για λάθος λόγο. Στο 11', και ενώ οι γηπεδούχοι είχαν αρχίσει με φλύαρη υπεροχή και δεν απειλούσαν, βρέθηκε με τη μπάλα στα πόδια αρκετά πίσω από τη σέντρα και βλέποντας τον Vicario πολύ μακριά από το τέρμα του επιχείρησε να σκοράρει από εκεί. Εμάς δεν μας έκανε εντύπωση γιατί το έχει ξανακάνει, αλλά ο Ιταλός πρέπει να τα είδε όλα πριν τελικά ξεφυσήσει με ανακούφιση βλέποντας τη μπάλα να φεύγει ελάχιστα έξω από το δεξί δοκάρι του. Και στο 15', με πάνω κάτω την ίδια κατάσταση (ανησυχήσαμε μόνο στο 12', όταν ένα σουτ του Yves Bissouma έκανε διπλή καραμπόλα σε Andrew Omobamidele και Wood πριν καταλήξει κόρνερ), προσπαθώντας να αποκρούσει μια συρτή σέντρα του Timo Werner από αριστερά, χωρίς να έχει δει ότι ο Aina πίσω του ήταν σε πολύ πιο καλή θέση για να διώξει, έβαλε το πόδι του και έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Matz Sels. Είπαμε, η τύχη έπαιξε μεγάλο ρόλο απόψε και ήταν όλη από την πλευρά των Λονδρέζων.

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι μετά το απρόσμενο 1-0 οι γηπεδούχοι προσπάθησαν να καθαρίσουν το ματς από νωρίς και υποφέραμε κάπως. Ο Bissouma, που επιχείρησε αρκετές φορές να σκοράρει στο πρώτο ημίχρονο, σούταρε δυνατά μέσα από την περιοχή στο 17' αστοχώντας ελάχιστα, και στο 24' δοκίμασε και πάλι το πόδι του από μακριά, σημαδεύοντας τον Sels. Δευτερόλεπτα αργότερα ο Βέλγος γκολκίπερ έκανε μια εντυπωσιακή επέμβαση, σταματώντας εξ επαφής τον Brennan Johnson που έβαλε το πόδι του σε μία ακόμα σέντρα του Werner. Εμείς στο μεταξύ είχαμε μόνο μια αξιόλογη κόντρα που κατέληξε σε σουτ του Hudson-Odoi στην αγκαλιά του Vicario (19'), αλλά στη δεύτερη (27') ανοίξαμε την άμυνα των Spurs και δικαια ισοφαρίσαμε. Anthony Elanga και Neco Williams άλλαξαν πανέμορφα τη μπάλα στα δεξιά, ο Σουηδός μπήκε στην περιοχή, έκανε σωστά το γύρισμα και ο Wood, που πρόλαβε τον Pedro Porro, πέρασε τη μπάλα ανάμεσα στα πόδια του Ισπανού και την έστειλε εκεί που ο Vicario δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για το 13ο γκολ του στη σεζόν (12ο στο πρωτάθλημα). 

Όπως είπαμε και στην αρχή, στο 35' ήρθε η φάση που έμελλε να σημαδέψει τον αγώνα. Στο ξεκίνημά της ο Murillo έκανε μια απίθανη μπαλιά από πίσω, ο Aina με εκπληκτικό σπριντ ξέφυγε από τον Porro, o Yates που πήρε την πάσα από τον Νιγηριανό σούταρε δυνατά - και τη συνέχεια την ξέρετε (φωτογραφία επάνω). Μάλλον η ευκαιρία της χρονιάς - εδώ η Nova έχει δίκιο. Ένα γκολ που δεν χάνεται, κι όμως χάθηκε. Γεγονός είναι ότι από την ισοφάριση και μετά η Forest ήταν σχεδόν εγκατεστημένη στο μισό της Tottenham, πίεζε αφόρητα και υποχρέωνε τους γηπεδούχους στο ένα λάθος μετά το άλλο. Δεν βρεθήκαμε πολλές φορές σε θέση βολής. Στην ουσία μόνο ο Elanga απείλησε στο 38' αποφεύγοντας δύο αντιπάλους και σουτάροντας με το αριστερό πάνω στον Vicario, ενώ στις καθυστερήσεις μια πολύ πονηρή σέντρα-σουτ του Σουηδού εξτρέμ ανάγκασε τον γκολκίπερ των Spurs να διώξει δύσκολα σε κόρνερ. Στην άλλη άκρη είχαμε τη φάση του 44', με τον Aina να κοντράρει σε κόρνερ τον Johnson, την ίδια στιγμή που ο Yates έπεφτε κάτω από τη "μπουνίτσα" του γνωστού "καλόπαιδου" Maddison, με τον διαιτητή Simon Hooper να μην παίρνει χαμπάρι και τον VAR Michael Salisbury να μη δίνει σημασία. Εμ, δεν είμαστε και η Manchester City...

Το δεύτερο μέρες στο οποίο ο Άγγελος Ποστέκογλου άλλαξε και τα δύο του κεντρικά χαφ (έξω Bissouma και Pape Matar Sarr και μέσα Pierre-Emile Højbjerg και Bentancur) ξεκίνησε με μια ακόμα εντυπωσιακή επέμβαση του Sels, που έδιωξε καταπληκτικά σε κόρνερ έναν κεραυνό του νεοεισελθόντος Δανού μέσου. Ένα λεπτό αργότερα με όμορφη σέντρα ο Williams βρήκε στο δεύτερο δοκάρι τον Wood, που ξέρουμε όλοι ότι διαθέτει κεφάλι-διαβήτη. Προς γενική έκπληξη ο Νεοζηλανδός αστόχησε - αν και υπήρχε οφσάιντ και το γκολ δεν θα μετρούσε έτσι κι αλλιώς. Θα μετρούσε όμως η φάση του 51', όταν ο Aina εκτέλεσε δυνατά ένα πλάγιο (από το Copa Africa είχαμε διαπιστώσει ότι τα πλάγιά του είναι επιπέδου... Moussa Niakhaté), o Murillo με κεφαλιά βρήκε τον Wood στη μικρή περιοχή και αυτός με άψυχη κεφαλιά προς τα πίσω σημάδεψε την αγκαλιά του Vicario. Να πεις μοιραίο τον παίκτη που σε ξανάβαλε στο ματς (πέρα από τη συνολική φετινή του προσφορά); Γίνεται; Δε γίνεται... 

Δυστυχώς, η "τιμωρία" για τις σπουδαίες χαμένες ευκαιρίες δεν άργησε να έρθει. Και μάλιστα εις διπλούν. Στο 53', μετά από κόρνερ και αρχική απόκρουση της άμυνάς μας, η μπάλα έφτασε στον Heung-Min Son. Ο αρχηγός της Tottenham, που σήμερα είχε την τιμητική του (μέχρι και σόου με κορεάτικα τύμπανα είδαμε πριν από τη σέντρα) και σπάνια απουσιάζει από γκολ της ομάδας του, ελίχθηκε παράλληλα με τη γραμμή της περιοχής και έστρωσε στον Micky van de Ven, με τον Ολλανδό να πιάνει μια σουτάρα που δεν περιμένει ποτέ κανείς από στόπερ και να καρφώνει με δύναμη τη μπάλα στα δίχτυα του Sels, που ήταν αδύνατο να κάνει οτιδήποτε. Και ουσιαστικά ο αγώνας τελείωσε πέντε λεπτά αργότερα, όταν ο φιλότιμος Williams έπεσε με δύναμη σε δύο τάκλιν, έχασε το δεύτερο, ο Maddison ξέφυγε, έβγαλε τη σέντρα και η... στραβοκεφαλιά που πήρε ο Bentancur για καλή του τύχη έστρωσε στον Porro, που έπιασε το σουτ με δύναμη στο βηματισμό του και ταυτόχρονα τον Sels πάνω στην αντίθετη κίνηση. Ένα γκολ από στόπερ, ένα από δεξιό μπακ, ένα αυτογκόλ. Δεν συμβαίνει και κάθε μέρα...

Από εκεί και πέρα οι αλλαγές και οι κίτρινες κάρτες ήταν περισσότερες από τις φάσεις. Ειδικά από το 68' (δηλαδή την αποχώρηση των Wood και Gibbs-White και την είσοδο των Divock Origi και Nico Domínguez) και μετά. Στο 61' είχαμε μια σέντρα του MGW από αριστερά όπου ο Elanga, σε δύσκολη θέση, προσπάθησε να σκοράρει, η μπάλα πήρε ύψος και βρήκε στο πάνω μέρος της συμβολής των δοκών πριν βγει έξω, με τον Vicario πάντως να ελέγχει πλήρως την πορεία της. Ένα επικίνδυνο σουτ του Maddison στο 62' κόντραρε στον Danilo και βγήκε μόλις κόρνερ, μια πολύ δύσκολη σέντρα του Werner στο 65' έφυγε από τον Sels αλλά και από όλο τον κόσμο και στο 67' ένα μακρινό σουτ του Williams έφυγε λίγο έξω. Στο 78' ο Hooper εφεύρε φάουλ και κάρτα στον Danilo ενώ ο Βραζιλιάνος είχε διώξει με δύναμη τη μπάλα και το πόδι του στην πορεία βρήκε τον αναπληρωματικό των Spurs Giovani Lo Celso. Τι να έκανε, να το έκοβε; Ο Nuno έβγαλε Yates και Danilo για να περάσει τον Gio Reyna (τον οποίο περιμέναμε να μπει όταν βγήκε ο Gibbs-White) και τον Ibrahim Sangaré και αργότερα μετά από καιρό τον Gonzalo Montiel αντί του Williams που είχε εξαντληθεί και είχε και κάρτα. Η Forest είχε την τελευταία ευκαιρία να σκοράρει στο 81', όταν ο Elanga έκλεψε από μια κακή παράλληλη μπαλιά του Højbjerg αλλά μάλλον λόγω κούρασης δεν κατάφερε να τροφοδοτήσει σωστά τον Reyna, ενώ στο 89' ένα φάουλ του Hudson-Odoi από καλή θέση πέρασε λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.

Κι έτσι η Tottenham έκανε τη δική της δουλειά, έπιασε στους 60 βαθμούς την Aston Villa (3-3 χθες εντός με τη Brentford μετά κόπων και βασάνων) και ανέβηκε στην τέταρτη θέση λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων (αν και φέτος η Αγγλία πιθανότατα θα βγάλει και πέμπτη ομάδα στο Champions League λόγω του νέου φορμάτ, και δεν μας πείθει καθόλου ο Ποστέκογλου που λέει ότι "δεν τον ενδιαφέρει καθόλου η μάχη για την τέταρτη θέση"), αλλά εμάς μας άναψε φωτιές. Άλλο ένα γκολ για τη Luton στο 90' έφερε την εντός έδρας νίκη της (2-1) με ανατροπή επί της μάλλον αδιάφορης Bournemouth και της επέτρεψε να μας φτάσει (αν και ακόμα κρατάμε ένα +4 στη διαφορά τερμάτων). Χαμός έγινε στην κορυφή, αφού η Liverpool έμεινε στο 2-2 στο Old Trafford με τη Manchester United, με αποτέλεσμα να τη φτάσει η Arsenal (3-0 εκτός τη Brighton) και να την πλησιάσει στον ένα βαθμό η Manchester City (4-2 εκτός την Crystal Palace). Οι τελευταίες αγωνιστικές προβλέπονται καυτές... Στα υπόλοιπα αποτελέσματα του Σαββατοκύριακου για την 32η αγωνιστική είχαμε Everton-Burnley 1-0 (ούτε αυτό μας άρεσε), Fulham-Newcastle 0-1, Wolves-West Ham 1-2 (με ανατροπή έχασαν οι αντίπαλοί μας το ερχόμενο Σάββατο, δεν είναι πολύ καλά και πρέπει να επωφεληθούμε) και Sheffield United-Chelsea 2-2 (η Chelsea που νίκησε τη Manchester United στο... 102' ισοφαρίστηκε από τους ουραγούς στο 93'). 

Tottenham: Vicario, Porro, Romero, van de Ven, Udogie, Bissouma (Højbjerg 46'), Sarr (Bentancur 46'), Johnson (Scarlett 89'), Maddison (Kulusevski 76'), Werner (Lo Celso 76'), Son. 
Forest: Sels, Williams (Montiel 87'), Ombamidele, Murillo, Aina, Yates (Sangaré 81'), Danilo (Reyna 81'), Elanga, Gibbs-White (Domínguez 68'), Hudson-Odoi, Wood (Origi 68'). 
Σκόρερς: Murillo 15' (αυτογκόλ), van de Ven 53', Porro 58' - Wood 27'.
Διαιτητής: Simon Hooper. Κίτρινες: Werner 25', Bentancur 60' - Yates 14', Gibbs-White 56', Williams 71', Danilo 78'.
Θεατές: 61.098 (Forest: περίπου 3.000). 

Nuno Espírito Santo: "Στο πρώτο ημίχρονο ήμασταν καλοί. Παίζαμε το παιχνίδι που θέλαμε να παίξουμε, ελέγχαμε την Tottenham και είχαμε καλές στιγμές με τη μπάλα στα πόδια. Δημιουργήσαμε ευκαιρίες και σκοράραμε. Από το δεύτερο ημίχρονο είμαι απογοητευμένος. Ήμασταν παθητικοί. Ο Wood είναι ένας παίκτης φοβερά σημαντικός για μας και σκόραρε ξανά. Δύο στιγμές στο πρώτο ημίχρονο άλλαξαν το παιχνίδι. Ήταν έκπληξη για μένα που το VAR δεν απέβαλε τον Maddison. Έχασε την ψυχραιμία του και έριξε γροθιά στο στομάχι του Yates. H άλλη ήταν η ευκαιρία που χάσαμε (σ.σ. το δοκάρι του Wood). Τη φάση με τον Maddison την είδα με τα μάτια μου. Ήταν πεντακάθαρη. Όμως οι διαιτητές είδαν άλλα. Είναι κόκκινη κάρτα. Μίλησα με τον Yates, τον ρώτησα τι έγινε, είδα ξανά τη φάση. Αν δεν ήμουν 100% σίγουρος δεν θα μιλούσα. Ο Wood είναι πολύ καλός στα τελειώματα, αλλά η μπάλα πήγε στο δοκάρι αντί για τα δίχτυα. Ήταν δύο στιγμές που θα μπορούσαν να τα αλλάξουν όλα. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν ήμασταν στα επίπεδα που θέλουμε. Η επιστροφή μου στο γήπεδο της Tottenham ήταν απλώς ένα ακόμα ματς. Ήταν μεγάλη ευχαρίστηση για μένα που δούλεψα εδώ, αλλά τώρα έχω άλλη μάχη να δώσω. Αυτά έχει η δουλειά μας. Ίσως μια μέρα να επιστρέψω και στο City Ground. Η μάχη για τη σωτηρία θα συνεχιστεί ως το τέλος, και πρέπει να εστιάσουμε σε κάθε αγώνα ξεχωριστά".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Daily Telegraph.