Αν σας λέγαμε πριν τον αγώνα ότι φέτος η Forest θα έπαιζε πάρα πολύ καλύτερα από ό,τι στον αντίστοιχο περσινό εντός έδρας αγώνα με τη Manchester City, όταν την είχε κρατήσει στο 1-1, θα το πιστεύατε; Ίσως όχι, με βάση τη φόρμα των δύο ομάδων στην τρέχουσα χρονική περίοδο. Κι όμως, αυτό ακριβώς έγινε, κι όμως φέτος ηττηθήκαμε, χάνοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία να μιλάει όλη η χώρα για μας. Η City, που καιγόταν για τη νίκη αφού λίγο νωρίτερα η Arsenal είχε περάσει με νίκη 3-2 από το Tottenham Hotspur Stadium, χρειάστηκε μεγάλη τύχη για να παραμείνει σε τροχιά τίτλου. Και την είχε όλη με το μέρος της...
Τι να πρωτοπεί κανείς; Ότι οι Citizens άνοιξαν το σκορ (ενώ δεν το άξιζαν) σε φάση που η Forest έπαιζε με δέκα και κατά σατανική σύμπτωση έλειπε ο παίκτης που έπρεπε να βρίσκεται ακριβώς στο σημείο απ' όπου επιτεύχθηκε το γκολ; Ότι εκεί που κλείδωσαν το παιχνίδι βρέθηκαν αντιμέτωποι ο κορυφαίος ίσως επιθετικός στον κόσμο με έναν παίκτη που πονούσε πολύ, δεν μπορούσε να κινηθεί όπως συνηθίζει και απλώς δεν πρόλαβε να γίνει αλλαγή; Ότι ο πρώτος μας σκόρερ φέτος έχασε μπροστά στο τέρμα δύο γκολ που δεν χάνονται; Ότι χάσαμε ευκαιρία στο μισό μέτρο επειδή η μπάλα σηκώθηκε αδιανόητα -κόντρα θα έλεγε κανείς στους νόμους της βαρύτητας- και χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι; Σίγουρα, σ' αυτή τη σεζόν οι Reds έχουν στερηθεί απίστευτα το άγγιγμα της τυφλής θεάς (πράγμα που σε συνδυασμό με σκανδαλώδεις εναντίον μας διαιτητικές αποφάσεις μάς έφερε να παλεύουμε για τη σωτηρία), αλλά κι αυτή σήμερα το παράκανε...
Η Forest ήταν γενναία όσο σπάνια την έχουμε δει, και πέρσι και φέτος. Μπορεί η αντίπαλός της να έχει το πιο ακριβό ρόστερ του πλανήτη και να θεωρείται από πολλούς πρώτη παγκόσμια δύναμη (άσχετα αν την πάτησε στα προημιτελικά του Champions League), μπορεί όπως είπαμε να ήθελε πάση θυσία τη νίκη, επιτρέψτε μου όμως να παρατηρήσω ότι μέχρι την είσοδο του Erling Haaland στο παιχνίδι (62', ο Νορβηγός είχε μείνει εκτός αρχικού σχήματος ενώ εκτός 20άδας ήταν ο ασθενής Phil Foden) η πρωταγωνίστρια του παιχνιδιού δεν ήταν αυτή. Όταν όμως έχεις παίκτες όπως ο Kevin De Bruyne, που σε μια μέτρια μέρα του (με πάμπολλες λάθος πάσες και χαμένες μονομαχίες στο κέντρο) κατάφερε πάλι να βγάλει δύο ασίστ, αυτόματα το γκολ γίνεται πιο εύκολο για σένα...
Κι εδώ φυσικά πρέπει προσωπικά να συγχαρώ τον Nuno Espírito Santo, αφού πριν τη σέντρα γκρίνιαξα για το "πειραματικό" 3-4-3 που εμφάνισε ξαφνικά. Τρία σέντερ μπακ, με τον Willy Boly να επιστρέφει (δριμύτατος θα έλεγα, καταπληκτικός ο έμπειρος Ιβοριανός) δίπλα σε Moussa Niakhaté και Murillo), σε ρόλο μπακ-χαφ οι Neco Williams και Ola Aina, στον άξονα ο Danilo με τον Morgan Gibbs-White και μπροστά το τρίο των Anthony Elanga (που επανήλθε στη βασική ενδεκάδα), Callum Hudson-Odoi και Chris Wood. Δεδομένου ότι ο Ryan Yates έμεινε στον πάγκο και ο Nico Domínguez εκτός αποστολής, αναρωτιόμουν πώς θα τα κατάφερναν δύο χαφ όχι και τόσο ανασταλτικά απέναντι στον ευρισκόμενο σε δαιμονιώδη φόρμα Rodri και τους λοιπούς κεντρικούς της City. Να όμως που με αυτή την τακτική ο Nuno έδεσε κόμπο τον Pep Guardiola, ο οποίος αναγκάστηκε στο ημίχρονο να αποσύρει τον επιθετικογενή Jérémy Doku και να βάλει άρον άρον τον Mateo Kovačić για να του συμμαζέψει τη μεσαία γραμμή! Και ακόμα κι έτσι έπρεπε να μπει ο Haaland για να αναχαιτιστούν οι ασυγκράτητοι Reds, που και στο πρώτο τέταρτο της επανάληψης έφτιαχναν (και δυστυχώς έχαναν) ευκαιρίες!
Μετά την παράταξη των δύο ομάδων κατά την οποία (αναμενόμενα) γιουχαΐστηκε άγρια ο ύμνος της Premier League μετά από όλα όσα συνέβησαν την περασμένη Κυριακή στο Liverpool, η Forest έδειξε από το ξεκίνημα κιόλας του αγώνα τα δόντια της και έφτιαξε την πρώτη της ευκαιρία για γκολ στα 25 δευτερόλεπτα! Ο Aina, που αν πω ότι ήταν εξαιρετικός θα τον αδικήσω κιόλας, ξέφυγε με ορμή από αριστερά, σέντραρε στο δεύτερο δοκάρι κι εκεί ο Williams επιχείρησε να κάνει πλασέ και όχι δυνατό σουτ και τον κόντραρε ο Joško Gvardiol. Ο Κροάτης κεντρικός αμυντικός που ο Pep βάφτισε αριστερό μπακ πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να γίνει ο αδύναμος κρίκος έχοντας ως αντίπαλο τον Elanga, αλλά τελικά μας διέψευσε πανηγυρικά... Ο Murillo, από την άλλη, που τελικά βγήκε και άτυχος και μοιραίος, έδωσε κι αυτός τον (κακό) οιωνό του στο 3', κάνοντας λάθος πάσα αλλά τελικά προλαβαίνοντας τον Jack Grealish πριν καταφέρει να επωφεληθεί. Και στο 9' μια επικίνδυνη σέντρα του De Bruyne από αριστερά κόντραρε στον Williams αλλά δεν νίκησε τον Matz Sels, που έπεσε και απέκρουσε σωτήρια σε κόρνερ.
Αυτές (άντε να λογαριάσουμε και ένα σουτ του Doku sto 14' λίγο έξω από το αριστερό δοκάρι του Sels μετά από λάθος του Wood) ήταν οι σοβαρές επιθετικές στιγμές της City στο πρώτο ημίχρονο, εκτός από το γκολ φυσικά - αλλά μη βιάζεστε, θα φτάσουμε και σ' αυτό. Ας περάσουμε πρώτα από τη φάση του 12', με ένα φάουλ του Gibbs-White να περνάει ελάχιστα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι του Ederson, ένα δυνατό σουτ του Williams που απέκρουσε δύσκολα σε κόρνερ ο Βραζιλιάνος γκολκίπερ στο 15' και μία ακόμα στο 28', όταν o MGW έγινε τελικός αποδέκτης σε μια ωραία αντεπίθεση και σέντραρε, όμως ο Wood έδωσε κι αυτός μια ιδέα για το τι θα επακολουθούσε στέλνοντας την κεφαλιά του άουτ. Και ήρθε η μοιραία φάση του 32', όταν ο Williams τεντώθηκε πολύ για να βγάλει τη μπάλα κόρνερ και, ενώ του έδιναν τις πρώτες βοήθειες και δεν είχε αποφασιστεί ακόμα αν θα επιστρέψει, ο De Bruyne εκτέλεσε από αριστερά και στο πρώτο δοκάρι, εκεί που βρίσκεται πάντα ο Neco στις εκτελέσεις των κόρνερ, πετάχτηκε ο Gvardiol, νίκησε στον αέρα (όπως συνήθως συμβαίνει φέτος...) τον Murillo, και ιδού το 23ο γκολ που δεχθήκαμε φέτος στο πρωτάθλημα από στατική φάση.
Παρά το γκολ και την αλλαγή του Williams με τον ξεχασμένο από καιρό Gonzalo Montiel, που σίγουρα ως μπακ-χαφ δεν διαθέτει τις ικανότητες του Ουαλού, η Forest κάθε άλλο παρά έχασε την έμπνευσή της και προσπάθησε να φτάσει στην ισοφάριση πριν το ημίχρονο. Εκείνη τη στγμή σκέφτηκα ότι ίσως ήταν καλύτερο να περάσει ο Aina δεξιά και να πάει αριστερά ο Harry Toffolo (ζεσταίνονταν άλλωστε μαζί), αλλά ο Nuno, βλέποντας πως ο Νιγηριανός αλώνιζε από αριστερά κι ας είχε απέναντί του ολόκληρο Kyle Walker, έκανε νεύμα στον Αργεντίνο. Και ιδού που ο Aina στο 38' ξέφυγε πάλι, γύρισε τη σέντρα στο δεύτερο δοκάρι, ο Montiel με τη μία σημάδεψε στην καρδιά της μικρής περιοχής (και με εξουδετερωμένο τον Ederson) τον Wood και ο Νεοζηλανδός έπιασε αέρα! Πραγματικά, το τέρμα ήταν άδειο και όπως και να την έβρισκε θα την έβαζε μέσα... αλλά δεν τη βρήκε σχεδόν καθόλου. Ήταν η ευκαιρία του αγώνα. Συνεχίσαμε πάντως την επίθεση, στο 41' σε νέα κόντρα ο Wood βρήκε τον Hudson-Odoi που πέρασε ανάμεσα σε De Bruyne και Manuel Akanji αλλά σούταρε άουτ και στις καθυστερήσεις (45+3') η γκαντεμιά μας χτύπησε για ακόμα μια φορά. Σε κόρνερ του Hudson-Odoi από αριστερά πήδησαν τρεις δικοί μας στο πρώτο δοκάρι, ο Ederson έκανε άστοχη έξοδο και η μπάλα κατέληξε πίσω από τον Murillo, που είχε πλάτη στο τέρμα. Ο Βραζιλιάνος αντέδρασε... ως Βραζιλιάνος, της έδωσε μία με το τακουνάκι με το τέρμα στο μισό μέτρο, κι αυτή σαδιστικά σηκώθηκε, έγλειψε το οριζόντιο δοκάρι και βγήκε έξω... Από το μισό μέτρο! Στη θέση του στα επίσημα ο Βαγγέλης Μαρινάκης κατέβαζε (εντελώς δικαιολογημένα) όλα τα ελληνικά καντήλια που γνωρίζει, μια εβδομάδα πριν το Πάσχα... Την τύχη μας μέσα!
Θέλετε να σας πω ότι ακόμα και οι σχολιαστές του Sky Sports έλεγαν στο ημίχρονο ότι η Forest ήταν η καλύτερη ομάδα και η City την είχε άσχημα αν δεν βελτιωνόταν; Εντάξει, μετά το κράξιμο που έφαγαν όλη την εβδομάδα ο Gary Neville και ο Jamie Carragher λόγω της στάσης τους απέναντι στην ανακοίωση της Forest την περασμένη Κυριακή (οκέι, ο δεύτερος μικρός ήταν οπαδός της Everton και το αδελφάκι του πρώτου έπαιξε χρόνια εκεί) ήρθαν στο πόδι τους οι πρώην δικοί μας Michael Dawson και Roy Keane και ο πρώην Citizen Micah Richards. Και να έχεις και τους οπαδούς της City χωρίς ίχνος τσίπας να μας λένε εν χορώ "cheating bastards" ενώ εκκρεμούν σε βάρος της ομάδας τους 115 κατηγορίες για παραβάσεις του ίδιου κανόνα που μας στέρησε τέσσερις πολύτιμους βαθμούς! Ντράπηκε και η ντροπή που λένε...
Ο Pep όπως είπαμε άλλαξε τον Doku με τον Kovačić και τον Ederson, που είχε χτυπήσει στον ώμο σε μια γερή σύγκρουση με τον Boly στο πρώτο εικοσάλεπτο αλλά προσωρινά είχε συνεχίσει, με τον Stefan Ortega, αλλά συνέχισε να φυσάει και να ξεφυσάει μέχρι που απηύδησε και είπε στον Νορβηγό σκόρερ του να σηκωθεί. Βλέπετε, η Forest συνέχισε στον ίδιο ρυθμό χωρίς να παίρνει χαμπάρι από όνομα ή φόρμα αντιπάλου (να θυμίσω ότι πριν μας επισκεφθεί η City είχε τέσσερις σερί νίκες, έχοντας πετύχει σε όλες από τέσσερα γκολ και πάνω, και την Πέμπτη είχε διαλύσει με 4-0 τη Brighton μέσα στο Amex). Μόλις στο 47' ο Elanga έκλεψε από τον Walker στα αριστερά, γύρισε στη μικρή περιοχή και πάλι ο Wood μόνος του έπιασε ένα άψυχο πλασέ, που έτσι κι αλλιώς θα ξέφευγε από τον Ortega αλλά βρέθηκε πάλι ο Gvardiol για να ανακόψει την πορεία της μπάλας προς το τέρμα! Δύσκολη, πολύ δύσκολη περίοδος για να ντεφορμαριστεί ο πρώτος σκόρερ σου, αν θυμηθούμε μάλιστα ότι πέρσι σωθήκαμε (και) χάρη στον οίστρο του Taiwo Awoniyi που σήμερα παρακολουθούσε ανήμπορος από την κερκίδα... Ο Νεοζηλανδός πάντως σε καμιά στιγμή δεν τα παράτησε, στο 51' σε νέα κόντρα τροφοδότησε τον Montiel κι αυτός έστρωσε στον Gibbs-White που σούταρε άστοχα. Μια πλαγιοκόπηση του Gvardiol στο 54' κατέληξε σε συρτή σέντρα προς τον Bernardo Silva, που είδε κατάπληκτος έναν κόκκινο σίφουνα να του παίρνει τη μπουκιά από το στόμα, να κινείται προς τα πλάγια και να σπριντάρει με μανία προς το τέρμα της City. Αυτός ήταν με λίγα λόγια ο σημερινός Aina...
Ε, μετά ήρθε το σημείο που άλλαξε το ματς. Στο 62' ο Haaland μπήκε στη θέση του Grealish, και θα έλεγε κανείς ότι αυτόματα λύθηκαν τα πόδια του De Bruyne. Στο 63' ήδη η City απειλούσε, με τον De Bruyne να βγάζει μπροστά τον Julián Álvarez και εκείνος να σουτάρει άστοχα με το αριστερό. Στο 68' ο ίδιος ο Βέλγος σούταρε δυνατά από μακριά, βρήκε όμως τον Sels έτοιμο, να αποκρούει στη δεξιά του γωνία. Ίσως η φάση που έκρινε το ματς να είχε γίνει λίγο νωρίτερα, όταν ο Murillo επιχειρώντας ένα φανταστικό τάκλιν για να διορθώσει ένα δικό του λάθος έκανε μια φοβερή υπερέκταση στο πόδι του, με συνέπεια να μη μπορεί πια ούτε να τρέξει. Έτσι, στο 71', όταν ο De Bruyne έστειλε μια από τις φαρμακερές του κάθετες μπαλιές στον Haaland, ο Βραζιλιάνος δεν κατάφερε να τον σταματήσει. Ο γιος Erling τον πέρασε με άνεση και πλάσαρε τον Sels στην έξοδο, ενώ ο μπαμπάς Alf Inge χαμογελούσε στην κερκίδα, έχοντας μάλλον ξεχάσει πλέον ποια ομάδα τον έφερε από την ταπεινή Bryne στην Αγγλία.
Ο Nuno έκανε τριπλή αλλαγή, βγάζοντας εκτός του Murillo και τον Danilo, ίσως τη μοναδική παραφωνία σε μια πολύ καλή Forest σήμερα, και τον Elanga που δεν βοήθησε τρομερά έστω κι αν προσπάθησε, περνώντας τον Yates, τον Andrew Omobamidele και τον Gio Reyna. Ολοκλήρωσε τις αλλαγές του δέκα λεπτά αργότερα με τον Ibrahim Sangaré στη θέση του κουρασμένου Boly. Η Forest παρακολουθούσε πλέον το γνωστό tiki-taka του Guardiola και η μόνη της αναλαμπή ήταν ένα πολύ μακρινό σουτ του Hudson-Odoi που έδιωξε ο Ortega με μεγάλη δυσκολία μπροστά από το αριστερό του "Γ". Εκπληκτικό στατιστικό: 14 τελικές προσπάθειες η Forest έναντι 11 της City, έστω και με 33-67% κατοχή! Είχε να συμβεί πάνω από δεκαετία σε ομάδα του Pep...
Οι Citizens πλησίασαν την Arsenal και πάλι στον έναν βαθμό με ένα παιχνίδι λιγότερο, ενώ η Forest δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τη χθεσινή ήττα της Luton στο Molineux από τους Wolves (2-1), αλλά τουλάχιστον διατήρησε τo σημαντικό προβάδισμά της απέναντι στους Hatters σε ό,τι αφορά τη διαφορά τερμάτων (-20 έναντι -29), πέραν του ενός βαθμού που χωρίζει τις δύο ομάδες. Θυμίζω τα ματς που απομένουν: Forest εκτός με Sheffield United (χθες 1-5 εκτός από τη Newcastle αν και προηγήθηκε και μαθηματικός υποβιβασμός εκτός αν... μας αφαιρεθούν κι άλλοι βαθμοί), Chelsea εντός (αν και έχανε 2-0 στο Villa Park ισοφάρισε και το VAR τής στέρησε το 2-3 στις καθυστερήσεις) και Burnley εκτός (οι Clarets πήραν 1-1 στο τέλος στο Old Trafford από την ανεκδιήγητη Manchester United και μας πλησίασαν στους δύο, αλλά μπορεί πριν μας υποδεχθούν να έχουν ήδη υποβιβαστεί καθώς παίζουν εντός με τη Newcastle που φουλάρει για Ευρώπη και εκτός με την Tottenham, που παρά τη σημερινή της ήττα θα παίξει τα ρέστα της μπας και φάει από την Aston Villa την τελευταία θέση του Champions League). H Luton, από την πλευρά της, θα αντιμετωπίσει εντός την Everton (τρίτη σερί νίκη στο γήπεδό της και χωρίς να δεχθεί γκολ, 1-0 τη Brentford), εκτός τη West Ham (που μετά το εντός 2-2 με τη Liverpool δεν έχει χάσει εντελώς τις ευρωπαϊκές της ελπίδες) και εντός τη Fulham (1-1 χθες στο Craven Cottage με την Crystal Palace και δυστυχώς εντελώς αδιάφορη). (Α, και σε ένα ματς που έγινε σήμερα γιατί έπρεπε να γίνει η Bournemouth συνέτριψε εντός τη Brighton που τελευταία παραπαίει με 3-0.) Η ουσία είναι ότι έχουμε ακόμα την τύχη μας στα χέρια μας. Με 3/3 σωζόμαστε. Τα υπόλοιπα είναι να 'χαμε να λέγαμε... Και μια Forest που θα παίζει όπως η σημερινή -αλλά θα σκοράρει!- δεν μπορεί να φοβηθεί καμιά από τις τρεις αντιπάλους της.
Forest: Sels, Boly (Sangaré 84'), Niakhaté, Murillo (Omobamidele 74'), Williams (Montiel 35'), Danilo (Yates 74'), Gibbs-White, Aina, Elanga (Reyna 74'), Hudson-Odoi, Wood.
Manchester City: Ederson (Ortega 46'), Walker, Akanji, Aké, Gvardiol, Rodi, Silva, De Bruyne (Nunes 89'), Doku (Kovačić 46'), Grealish (Haaland 62'), Álvarez (Bobb 89').
Σκόρερς: Gvardiol 32', Haaland 71'.
Διαιτητής: Simon Hooper. Κίτρινες: - (εντυπωσιακό μεν, αλλά και οι δύο ομάδες ήταν αθλητικότατες)
Θεατές: 29.677 (νέο ρεκόρ για φέτος, προηγούμενο 29.604 πρόσφατα απέναντι στους Wolves).
Nuno Espírito Santo: "Πιστεύω ότι σίγουρα κάναμε ένα καλό παιχνίδι. Ήμασταν οργανωμένοι και συμπαγείς, υπήρχαν όμως και πράγματα που δεν κάναμε και τόσο καλά. Σε πολλές επιθέσεις μας θα μπορούσαμε να είχαμε ενεργήσει καλύτερα - δεν είναι εύκολο να δημιουργείς τόσες φάσεις απέναντι στη City ενώ εκείνη ελέγχει το παιχνίδι. Είμαι απογοητευμένος από το αποτέλεσμα, η εμφάνισή μας όμως ήταν καλή. Είναι εύκολο να εξηγήσω γιατί έπαιξα με τρία σέντερ μπακ. Θέλαμε να προσθέσουμε ένα ακόμα κορμί μέσα στην περιοχή και να εκμεταλλευτώ όσο μπορούσα τον Boly, που είναι ένας σημαντικός παίκτης για μας. Και θέλαμε να προσπαθήσουμε να χτυπήσουμε στην κόντρα. Είναι ξεκάθαρο για όλους ποιο ήταν το πλάνο μας. Ο Boly φάνηκε να υποφέρει λίγο, ειδικά προς το τέλος του αγώνα, όπως και ο Murillo. Πρέπει να δούμε πώς θα είναι και οι δύο εν όψει του επόμενου παιχνιδιού. Είναι σημαντικό να αναρρώσουν καλά. Εν μέρει, οι ευκαιρίες που χάσαμε είναι αυτές που έκαναν τη διαφορά. Επίσης όταν η City βγαίνει μπροστά τα πράγματα είναι δύσκολα, γιατί κρατάει τη μπάλα και δεν σου δίνει πολλές ευκαιρίες. Όμως τα παιδιά δούλεψαν σκληρά - πολύ, πολύ σκληρά. Είμαι περήφανος γι' αυτούς".
* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.