O Arne Slot σίγουρα το φυσάει και δεν κρυώνει. Η Forest ήταν η μόνη ομάδα που τον νίκησε μέσα στο 2024 (είτε με τη Feyenoord, είτε με τη Liverpool), και αυτή πάλι τον άφησε χωρίς νίκη μέσα στο 2025, αν βέβαια εξαιρέσουμε ένα ματς Κυπέλλου με την τίμια Accrington Stanley! Για 65 λεπτά το πλάνο του Nuno Espírito Santo δούλευε ρολόι, ώσπου την πάθαμε από το παλιό κόλπο "κάνω αλλαγές πάνω σε στατική φάση και η άμυνα μπερδεύεται". Από εκεί και πέρα υποφέραμε, ο Matz Sels χρειάστηκε να βάλει τα (πολύ) δυνατά του, αλλά ο Slot δεν γεύτηκε νίκη απέναντι στην ομάδα με το Garibaldi, η οποία παραμένει εκεί ψηλά!
Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να αναγκάσεις μια ομάδα σαν τη σημερινή Liverpool να μείνει για πάνω από μία ώρα αγώνα χωρίς προσπάθεια εντός εστίας. Το κατάφερε κι αυτό η φετινή θαυματουργή Forest. Αυτή τη φορά είμαι βέβαιος ότι ο Slot δεν αντιμετώπισε το παιχνίδι με υπεροψία. Ίσως όμως να το έκαναν κάποιοι παίκτες του! Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι Scousers δεν φαντάζονταν ότι οι δικοί μας θα τους άφηναν από την αρχή τη μπάλα και θα προσπαθούσαν να βρουν μια τρύπα στην άμυνά τους για να χτυπήσουν στην κόντρα. Και το κατάφεραν ύστερα από μόλις οκτώ λεπτά!
Οι πρωτοπόροι βρέθηκαν πάλι να κυνηγάνε απέναντι σε μια ομάδα που -κακά τα ψέματα- οι περισσότεροι τα δύο προηγούμενα χρόνια την είχαν του κλώτσου και του μπάτσου. Δεν διδάχθηκαν καν από το περσινό ματς του City Ground, το οποίο κέρδισαν με πολύ κόπο στο 98' κι αφού είχαν συμβεί... διάφορα. Φέτος μάλλον θα το πάρουν το πρωτάθλημα, και μαγκιά τους γιατί είναι οι πιο σταθεροί απ' όλους. Στο WFCG όμως, ειδικά αν φλέγεται όπως απόψε που η ατμόσφαιρα όπως έβγαινε από τον τηλεοπτικό δέκτη συγκίνησε κι εμάς που παρακολουθούμε την ομάδα τόσα χρόνια, ΠΟΤΕ δε θα περάσουν καλά. Μόλις δύο νίκες στις 16 τελευταίες επισκέψεις τους μετράνε, τη μία μάλιστα με γκολ οφσάιντ που μέτρησε ελέω έλλειψης VAR, το 2022 για το FA Cup, απέναντι στη Forest της Championship...
Ναι, είναι γεγονός ότι στα τελευταία λεπτά οι Reds του Nottingham έδειχναν αποκαμωμένοι. Όταν έγινε αλλαγή ο Callum Hudson-Odoi, φαινόταν σαν να μη μπορούσε ούτε να μιλήσει. Δεν είχε καμιά σημασία που μόνο ο αρχηγός Ryan Yates είχε απομείνει από την ενδεκάδα του Σαββάτου απέναντι στη Luton, σ' έναν αγώνα όπου έπαιξαν και κάποιοι άλλοι βασικοί 15-20 λεπτά. Το αποψινό ματς ήθελε αδιάκοπο τρέξιμο και τα παιδιά του Nuno τα έδωσαν όλα, γεμίζοντάς μας ξανά με περηφάνια. Θα μας πουν κάποιοι ότι είμαστε μικρή ομάδα γιατί κλειστήκαμε και πανηγυρίζαμε την ισοπαλία. Δεν πανηγυρίζαμε απλώς την ισοπαλία. Στην ουσία πανηγυρίζουμε συνεχώς το πού έχουμε βρεθεί μετά από δύο χρόνια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Πανηγυρίζουμε την καθιέρωσή μας στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Αυτό πανηγυρίζουμε...
Δεν είναι υπερβολή που λέω ότι πίστευαν ότι θα μας έπαιρναν με τις φανέλες. Εδώ βλέπαμε στα... ελληνικά social media πόση σιγουριά και υπεροψία επικρατούσε. Διάβαζα για 0-3, 1-4 και τα σχετικά. Έλεγε και ο Slot ότι δικαίως είμαστε ψηλά επειδή λέει... ξοδέψαμε πολλά το καλοκαίρι (πού ζει αυτός;) και έγραφαν οι άλλοι από κάτω "τους παινεύει για να τους κοιμίσει και στο γήπεδο θα τους διαλύσει". Surprise, surprise. Ποιος κοίμισε ποιον, άραγε; Στα πρώτα οκτώ λεπτά οι επίδοξοι πρωταθλητές είχαν τρία σουτ από τα δύο... αμυντικά χαφ τους, δύο με τον Ryan Gravenberch και ένα με τον Alexis Mac Allister, που έτρεψαν σε πανικόβλητη φυγή τους φτερωτούς κατοίκους του υδροβιότοπου του Trent. Και τότε έκαναν μια τσαπατσουλιά στο κέντρο, ο Hudson-Odoi έκλεψε, πάσαρε δίπλα του στον Anthony Elanga κι αυτός με διαγώνια μπαλιά-όνειρο βρήκε τον Chris Wood να μπαίνει σαν αριστερός εξτρέμ από τα πλάγια στην περιοχή της Liverpool. O Alisson έκανε να βγει, αλλά ο Νεοζηλανδός killer είχε σημαδέψει ήδη την απέναντι γωνία του με το αριστερό και με το 13ο φετινό του γκολ σήκωνε τον κόσμο στο πόδι και "συμπλήρωνε" την εντυπωσιακή συλλογή του, αφού πλέον δεν υπάρχει καμιά ομάδα της φετινής Premier League απέναντι στην οποία δεν έχει σκοράρει ποτέ. Και μέχρι να συνέλθουν οι φιλοξενούμενοι από το σοκ, στο 10' ο Murillo πήρε τη μπάλα στο κέντρο, προχώρησε κατά την προσφιλή του συνήθεια και από τα περίπου 30 μέτρα έστειλε μια οβίδα να περάσει ελάχιστα έξω από το δεξί "Γ" του συμπατριώτη του, ενώ στο 14' ο Hudson-Odoi βρέθηκε σε αρκετά καλή θέση στη γραμμή της αντίπαλης μεγάλης περιοχής, αναγκάστηκε όμως να σουτάρει με το αριστερό και το χλιαρό σουτ του μπλόκαρε εύκολα ο Alisson.
Έπρεπε να περιμένουμε ως το 24' για να δούμε μια προσπάθεια έστω της προκοπής από τους παίκτες του Slot, που στο μεταξύ είχε ανοίξει το στοματάκι του και διαμαρτυρόταν στους διαιτητές για το παραμικρό. Όχι ότι ιδρώσαμε βέβαια και στη συνέχεια - στο πρώτο ημίχρονο ο Sels δεν χρειάστηκε να επέμβει καθόλου. Το φαλτσαριστό σουτ του Luis Díaz από πολύ μακριά και η κεφαλιά του Cody Gakpo στο δεύτερο δοκάρι από τη σέντρα του Mo Salah από δεξιά στο επόμενο λεπτό (25') δεν τον ανησύχησαν στο ελάχιστο. Ίσως να θορυβήθηκε λίγο παραπάνω στο 28', όταν μια σέντρα του Gakpo από αριστερά σηκώθηκε για κεφαλιά ο Dominik Szoboszlai με καλές προϋποθέσεις, έβαλε όμως το κεφάλι του και ο Neco Williams και η φάση τελείωσε εκεί. Η έλλειψη συγκέντρωσης των φιλοξενουμένων βρήκε την απόλυτη έκφρασή της στο 35', όταν ο Díaz έφυγε στην κόντρα και είχε δεξιά του εντελώς μόνο τον Gakpo, αλλά όταν αποφάσισε να δώσει την πάσα αυτή σταμάτησε στη... φτέρνα του Murillo! To πρώτο μέρος έκλεισε με ένα ακόμα μακρινό σουτ του Mac Allister που βρήκε ανεπαίσθητα στον Yates και πέρασε αρκετά κοντά στο δεξί δοκάρι του Sels (41'). Τα ποσοστά κατοχής της μπάλας ήταν συντριπτικά υπέρ των αντιπάλων μας, για να δικαιωθεί για άλλη μια φορά ο Νίκος Αναστόπουλος, που ως προπονητής υποστήριζε πάντα ότι η μόνη σημαντική κατοχή ήταν αυτή του 1941-'44...
Στο ίδιο μοτίβο άρχισε και το δεύτερο ημιχρονο. Στο 58' o Salah έβγαλε τον Szoboszlai σε θέση για να σεντράρει ή να σουτάρει από δεξιά, έπεσε όμως πάνω του ο Murillo και η μπάλα δεν έφτασε καν στο τέρμα. Ο Αιγύπτιος επιχείρησε μόνος του στο 59' μετά από μια σύγχυση στην περιοχή μας, για να δει τη μπάλα να περνάει έξω από το αριστερό δοκάρι του Sels. Ήταν η αρχή μιας πολύ εκνευριστικής βραδιάς για τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος, που θα εξελισσόταν σε εφιάλτη: στη φετινή σεζόν μόνο σε τρία ματς δεν έχει ούτε γκολ ούτε ασίστ, και τα δύο είναι απέναντι στη Forest! Ένα φάουλ από αρκετά πλάγια αριστερά που προσπάθησε να χτυπήσει πονηρά απευθείας ο Elanga στο 63' βρήκε σε ετοιμότητα τον Alisson, με την υπομονή του Slot να εξαντλείται και ο Ολλανδός τεχνικός να προχωρεί σε διπλή αλλαγή, ρισκαδόρικη μάλιστα, αφού έβγαλε τον Ibrahima Konaté και άφησε την άμυνά του με τρεις για να βάλει τον Diogo Jota, ενώ άλλαξε και τον αριστερό μπακ-χαφ του με τον Κώστα Τσιμίκα στη θέση του Andrew Robertson που ήταν σε πολύ κακή βραδιά. Η τύχη ήταν μαζί του. Ακριβώς 22 δευτερόλεπτα μετά την αλλαγή, ο Έλληνας μπακ χτύπησε το κόρνερ που είχε κερδίσει η ομάδα του από δεξιά με εσωτερικό φάλτσο, ο Gakpo παρεμπόδισε τον Sels (ίσως και αντικανονικά, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια), η μπάλα πέρασε ξυστά πάνω από το κεφάλι του Murillo και ο Jota, σαν να το περίμενε, χώθηκε στη μικρή περιοχή και με κεφαλιά πλήγωσε όχι μόνο τον προπονητή που τον έκανε όνομα στην Αγγλία (στους Wolves), αλλά και τη Forest για έβδομη φορά! Πώς στην ευχή το κάνει;
Όπως είπαμε και πριν, όταν η μηχανή της φετινής Liverpool παίρνει μπρος ο (οποιοσδήποτε) αντίπαλος υποφέρει. Η παρέα του Salah εγκαταστάθηκε έξω από την περιοχή μας και μας έπαιζε σαν τη γάτα με το ποντίκι. Αφού στο 69' από λάθος του Hudson-Odoi ο Jota βρέθηκε απέναντι στον Sels και ο Βέλγος έκανε την πρώτη εξαιρετική του επέμβαση, ο Slot πέρασε και τον φορμαρισμένο Curtis Jones αντί του άχρωμου Díaz και αύξησε την πίεση, αναγκάζοντας και τον Nuno να αποσύρει τον Yates που είχε κάρτα και να ρίξει στον αγώνα τον πιο φρέσκο Nico Domínguez. Ο Sels έσωσε πάλι τη Forest στο 77', όταν η χαμηλή σέντρα του Trent Alexander-Arnold από δεξιά πέρασε από τον Nikola Milenković και τον Gakpo και ο Jota, πάντα παρών, προσπάθησε με απευθείας βολέ να σκοράρει. Ο -κατά την ταπεινή μου άποψη- κορυφαίος γκολκίπερ του πρωταθλήματος επενέβη επίσης στο 81' σε μακρινό σουτ του Szoboszlai και στο 88' σε ένα εξαιρετικό φαλτσαριστό πλασέ του Salah διώχνοντας με το ένα χέρι πάνω από το οριζόντιο δοκάρι (από το κόρνερ που προέκυψε μετά τις γροθιές του Βέλγου ο Salah σούταρε και ο Ola Aina έδιωξε πάνω στη γραμμή). Ενδιάμεσα, στο 85', ο Elanga μάζεψε όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, απέφυγε τον Alexander-Arnold και σέντραρε χαμηλά, αλλά ο Jota Silva, που είχε μόλις μπει στη θέση του Hudson-Odoi, δεν πρόλαβε να έρθει σε επαφή με τη μπάλα. Στο 92', κι αφού είχαν αποσυρθεί εξίσου κατάκοποι o Williams, o Wood και ο Morgan Gibbs-White (στις θέσεις τους αντίστοιχα οι Àlex Moreno, Taiwo Awoniyi και Morato), o Matz πρόσθεσε την τελευταία πινελιά στη ραψωδία του, αποκρούοντας διαγώνιο σουτ του Gakpo από την αριστερή γωνία της περιοχής μας. Έμεναν άλλα πέντε λεπτά καθυστερήσεων, αλλά το "ένας για όλους και όλοι για έναν" δούλεψε και βγήκαν χωρίς έμφραγμα σαν το περσινό...
Δεν τη χάλασε πάντως τη Liverpool που διατήρησε τη διαφορά των έξι βαθμών από τη δεύτερη (έστω προσωρινά) Forest, έχοντας και ματς λιγότερο. Η Arsenal, βέβαια, μπορεί αύριο να μειώσει στους τέσσερις αν νικήσει στο Emirates την Tottenham (παίζουν ακόμα Everton-Aston Villa, Leicester-Crystal Palace και Newcastle-Wolves). Στην αποψινή αυλαία της 21ης αγωνιστικής, που ολοκληρώνεται την Πέμπτη με τις αναμετρήσεις Ipswich-Brighton και Manchester United-Southampton (η ουραγός της βαθμολογίας είναι η επόμενη αντίπαλός μας την Κυριακή στο City Ground), είχαμε βροχή από γκολ, αφού αν εξαιρέσουμε τον δικό μας στους άλλους τρεις μπήκαν τουλάχιστον από τέσσερα: Brentford-Manchester City 2-2 (από 0-2!), Chelsea-Bournemouth 2-2 (καλό ήταν αυτό για μας) και West Ham-Fulham 3-2 (στο ντεμπούτο του Graham Potter που αντικατέστησε τον Julen Lopetegui στον πάγκο των Hammers).
Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Williams (Moreno 90'), Yates (Domínguez 76'), Anderson, Elanga, Gibbs-White (Morato 90'), Hudson-Odoi (Jota Silva 83'), Wood (Awoniyi 90').
Liverpool: Alisson, Alexander-Arnold, van Dijk, Konaté (Jota 66'), Robertson (Τσιμίκας 65'), Gravenberch, Mac Allister, Szoboszlai, Salah, Gakpo, Díaz (Jones 75').
Σκόρερς: Wood 8' - Jota 66'.
Διαιτητής: Chris Kavanagh. Κίτρινες: Gibbs-White 42', Yates 53' - Díaz 70'.
Θεατές: 30.249 (νέο φετινό ρεκόρ για το City Ground, και μάλιστα Τρίτη...)
Nuno Espírito Santo: "Ήταν ένα μάθημα για όλους μας. Έτσι θέλουμε να αγωνιζόμαστε -στο όριο των αντοχών μας- και αυτό είδαμε. Είμαι πολύ, πολύ περήφανος για τη δουλειά των παικτών μου. Τελειώσαμε τον αγώνα υπό αφόρητη πίεση, αλλά η ομάδα δούλεψε πολύ καλά. Συνεχίζω να επιμένω σ' αυτά που ζητάω, δηλαδή την προσέγγισή μας στα παιχνίδια και τη νοοτροπία της ομάδας. Θέλω να παίζουμε, να είμαστε ανταγωνιστικοί, να βελτιωνόμαστε, να αντιλαμβανόμαστε τα δυνατά και τα αδύνατα στοιχεία μας και να γνωρίζουμε καλύτερα ο ένας τον άλλο. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να παίξουμε καλύτερα στο μέλλον. Για τη βαθμολογία ξέρετε ήδη την άποψή μου. Δεν έχει καμιά σημασία αυτή τη στιγμή. Σημασία έχει το πώς θα προετοιμαστούμε για τον επόμενο αγώνα. Οι παίκτες μας είναι αξιέπαινοι που αντιμετωπίζουν τόσο ταλαντούχους αντιπάλους και τοποθετούν τον πήχη ψηλά και βάζουν προκλήσεις στον εαυτό τους. Αυτό έχει τεράστια σημασία για μας. Θα παίξουμε με όλες τις ομάδες και στο τέλος θα δούμε πόσους βαθμούς θα έχουμε. Η στήριξη του κόσμου μας ήταν καταπληκτική. Ο δεσμός που αναπτύσσεται ανάμεσα στην ομάδα και τους φίλους της στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού που θέλουμε να μοιραστούμε μας βοηθάει πολύ. Δεν υπάρχουν λόγια για να τους ευχαριστήσουμε".
* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Standard.