Μάλλον περίεργο τρόπο βρήκαν οι παίκτες της Forest να ευχηθούν "χρόνια πολλά" στον Nuno Espírito Santo, που σήμερα έκλεισε τα 51 του χρόνια. Αντί για κεράκια και τούρτα γενεθλίων, που είμαι βέβαιος ότι σε άλλο αποτέλεσμα θα έσκαγαν μύτη στα αποδυτήρια του Dean Court (ή Vitality Stadium, όπως θέλετε πείτε το), μετά τον αγώνα έβλεπες κατεβασμένα κεφάλια. Λογικό, αφού η σούπερ φορμαρισμένη Bournemouth σκόρπισε τους Reds στους πέντε ανέμους, διαλύοντας το επί τέσσερις εκτός έδρας (και εννέα γενικά) αγώνες αήττητό τους και την άμυνά τους, που όλη η Premier League παίνευε για την αποτελεσματικότητά της.

Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία η ήττα. Άλλωστε η Bournemouth ήταν (και δυστυχώς παραμένει) μια ομάδα που δεν έχουμε νικήσει ποτέ από την επάνοδό μας στη μεγάλη κατηγορία και πλέον μετράει ένα αήττητο σερί δέκα αγώνων απέναντί μας σε Premier League και Championship. Αλλά το σκορ, βρε αδερφέ, και κυρίως η εμφάνιση του δεύτερου ημιχρόνου μάς έφεραν πίσω σε εποχές που πιστεύαμε ότι είχαν περάσει μετά το περσινό 0-5 από τη Fulham στο Λονδίνο. Αυτή την αμυντική διάλυση μετά το δεύτερο γκολ των γηπεδούχων, που σημειωτέον είχαν κι άλλο ένα γκολ που ακυρώθηκε μέσω VAR, μάλλον ούτε ο πιο φανατικός οπαδός της Bournemouth δεν την είχε προβλέψει. Δεν είναι βέβαια ούτε κάτι απίστευτο. Κακά τα ψέματα, η Forest δεν είναι μαθημένη να κάνει πρωταθλητισμό στην Premier League, και το rotation της είναι μάλλον μικρό. Παίζουν συνέχεια οι ίδιοι, και κάποια στιγμή θα κλάταραν, απλώς κανείς δεν περίμενε ότι αυτό θα γινόταν με τόσο πάταγο. Άλλη δικαιολογία δεν υπάρχει. Και φυσικά δεν αποτελεί τέτοια η απουσία του Callum Hudson-Odoi, που δεν συνήλθε έγκαιρα από τον τραυματισμό του στους προσαγωγούς κόντρα στη Southampton: οι αντίπαλοί μας είχαν, μετά συγχωρήσεως, έναν... σκασμό απουσίες (Marcos Senesi, Alex Scott, Evanilson, Adam Smith, Luis Sinisterra, Enes Ünal, Julián Araujo, μπορεί να ξεχνάω και κανέναν, δεν ξέρω) και ο πάγκος τους ήταν γεμάτος από παίκτες με νούμερα από το 40 και πάνω - τουτέστιν πιτσιρικάδες. Όταν όμως έχεις πάρει τέτοια φόρα, κι έχεις και τον Justin Kluivert σε τέτοια κέφια... Ο δε Nuno, προς τιμή του, όταν ρωτήθηκε μετά τον αγώνα αν η ομάδα είναι κουρασμένη, απέρριψε αμέσως αυτή την εκδοχή. Ας το αφήσουμε λοιπόν κι ας πάμε παρακάτω. Συμβαίνουν αυτά ακόμα και στις καλύτερες ομάδες! Πολύ πρόσφατο άλλωστε εκείνο το 7-2 της Aston Villa επί της Liverpool...

Πικρό το ποτήρι που ήπιε ο εορτάζων και όχι σαμπάνια, αλλά ο αγαπημένος μας Nuno θα μας επιτρέψει να παρατηρήσουμε πως ούτε ο ίδιος βρέθηκε στην καλύτερή του μέρα. Η συνήθης ηρεμία του στον πάγκο χάθηκε σήμερα μετά το πρώτο γκολ της Bournemouth, τα νεύρα του έκαναν μπαμ (κάποια στιγμή τα άκουσε μέχρι κι ο επί χρόνια συνεργάτης και φίλος του Rui Pedro Silva), σήκωσε παίκτη νωρίς νωρίς για να αλλάξει εντελώς το σύστημα και τελικά στο ημίχρονο έβαλε... άλλον. Την πλήρωσε ο Ryan Yates, παίκτης που συνήθως βοηθάει πολύ στο να είναι κοντά η άμυνα με το κέντρο, και ο αντικαταστάτης του έκανε λάθος που οδήγησε σε γκολ. Το δε πρώτο γκολ στα δικά μου μάτια φάνηκε προϊόν ασυνεννοησίας που οφειλόταν σε μη ξεκάθαρες οδηγίες... Και γενικά δεν έδειξε να υπάρχει σαφές πλάνο αντιμετώπισης μιας ομάδας που αγωνίζεται ακριβώς όπως κι εμείς, παραχωρώντας δηλαδή την κατοχή της μπάλας, πιέζοντας και χτυπώντας στην κόντρα (το είχε δείξει άλλωστε περίτρανα πριν από μια εβδομάδα, όταν είχε περάσει σαν άνεμος από το Newcastle). Την πατήσαμε, με δυο λόγια, από τα ίδια μας τα όπλα και νικηθήκαμε κατά κράτος από έναν άξιο εκπρόσωπο της ονομαστής των Βάσκων σχολής προπονητών ποδοσφαίρου, τον Andoni Iraola, που έχει δημιουργήσει ένα μικρό θαύμα στη νότια Αγγλία. Η μαγκιά τώρα είναι να δείξουμε πόσο γρήγορα θα το αφήσουμε πίσω μας και θα ξαναμπούμε στη σωστή τροχιά, όπως ακριβώς κάναμε μετά το 0-3 από τη Manchester City... Γιατί αυτό το 0-5, που όπως σωστά επισήμανε ο Nuno στον αγαπημένο Colin Fray μετά το ματς γίνεται 0-7 αν λογαριάσουμε και το δεύτερο ημίχρονο με τη Southampton, δε χωνεύεται εύκολα...

Είναι γεγονός, πάντως, ότι οι Reds, με τον Jota Silva αντί του Hudson-Odoi και τον Yates στη θέση του Nico Domínguez, προσπάθησαν να ξεκινήσουν καλά και να γίνουν αυτοί αφεντικά στο παιχνίδι. Πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό, ο Chris Wood έβγαλε τον Anthony Elanga στα αριστερά της αντίπαλης περιοχής κι αυτός, από πολύ πλάγια θέση, σημάδεψε τα δίχτυα του Kepa Arrizabalaga από την έξω πλευρά. Κι εκεί αρχίσαμε να βλέπουμε ξαφνικά τον Ola Aina και τον Neco Williams είτε να αλλάζουν πλευρά, είτε να παίζουν και οι δύο από τα δεξιά! Ακολουθούσαν συγκεκριμένους παίκτες; Δεν ξέρω. Πάντως στο 9', όταν μια επίθεσή μας αναχαιτίστηκε και ο Kluivert πήρε τη μπάλα κάτω από τη σέντρα, ο Aina έδειξε να μην ξέρει τι ακριβώς να κάνει. Κινήθηκε προς τον Milos Kerkez που έφευγε προς τον χώρο ευθύνης του, όμως ο Williams είχε ήδη βρεθεί εκεί, ο Νιγηριανός μπερδεύτηκε και δεν έκανε προσπάθεια να σταματήσει τον Ολλανδό, που προχώρησε ανενόχλητος, σούταρε με όλη του την άνεση λίγο πριν μπει στην περιοχή και έστειλε τη μπάλα στη δεξιά γωνία του Matz Sels, που έπεσε χωρίς αποτέλεσμα. Αφήνεις έτσι παίκτη που την περασμένη εβδομάδα έκανε χατ τρικ; Ούτε στις ακαδημίες...

Μετά το 1-0 είδαμε τη μόνη πραγματική αντίδραση που έβγαλε η Forest στο ματς. Θα μπορούσε να ισοφαρίσει αμέσως, στη φάση του 10', όταν ένα πολύ δυνατό μακρινό βολέ του Yates ανάγκασε τον -επίσης σούπερ φορμαρισμένο- Kepa να πέσει στη δεξιά γωνία του και με μεγάλη δυσκολία να αποκρούσει με το ένα χέρι. Ή στο 12', όταν ο Elliot Anderson σέντραρε λίγο δεξιότερα από τον άξονα, ο Elanga κατέβασε τη μπάλα στην περιοχή και ο Morgan Gibbs-White σούταρε μονοκόμματα για να φύγει η μπάλα ελάχιστα έξω από το δεξί δοκάρι του Ισπανού. Λιγότερο ανησύχησε ο Kepa στο 16', αφού ένα ακόμα μακρινό σουτ, από τον Anderson αυτή τη φορά, δεν βρήκε τέρμα. Μετά η μορφή του αγώνα άλλαξε τελείως. Μέσα στο ίδιο λεπτό (21') κοντέψαμε να φάμε δύο γκολ, πρώτα όταν ο Yates έκανε μια όχι και τόσο καλή απομάκρυνση και ο Ryan Christie από το "D" έκανε το πλασέ για να αποκρούσει δύσκολα ο Sels με πολύ κόσμο μπροστά του, και στην εξέλιξη της φάσης ο David Brooks σούταρε διαγώνια και ευτυχώς λίγο άστοχα από τη δεξιά πλευρά της περιοχής μας. Εκεί ο Nuno έδειξε τον εκνευρισμό του και σήκωσε για ζέσταμα τον Morato για να παίξει πλέον με τρία στόπερ, απόφαση που σιγά σιγά καταλάγιασε και δεν έγινε πραγματικότητα παρά πολύ αργότερα και με το βουνό που είχαμε να ανεβούμε πολύ ψηλότερο. Υπήρξαν βέβαια κι άλλα καμπανάκια, όπως το διαγώνιο σουτ του Antoine Semenyo στο 26' που απαίτησε άλλη μια δύσκολη επέμβαση από τον Sels, ή η κόντρα της τελευταίας στιγμής του Yates στον Kluivert που τον είχε αδειάσει με προσποίηση πριν σουτάρει στο 29'. Η Forest όμως γενικά δεν λειτουργούσε σωστά, και αυτό φάνηκε σε μια φάση... επίθεσης στο 39': ο Murillo κέρδισε τη μπάλα στο κέντρο και όπως συνηθίζει κατέβηκε όλο το δρόμο και προσπάθησε να σκοράρει ο ίδιος σουτάροντας πολύ άστοχα, τη στιγμή που ο Wood δεξιά του δικαίως χτυπιόταν αφού ήταν τελείως αμαρκάριστος. 

Ο Nuno τελικά στο ημίχρονο άλλαξε τον Yates με τον Domínguez, αλλαγή της οποίας τη σκοπιμότητα δεν κατάφερα ακόμα να καταλάβω (κι έχουν περάσει αρκετές ώρες από τη λήξη του αγώνα, αφού και πάλι το επαγγελματικό καθήκον με καλούσε). Η οδηγία ήταν σίγουρα να ξαναμπούμε δυνατά και να προσπαθήσουμε να ισοφαρίσουμε από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Αφού στα πρώτα δευτερόλεπτα ο Murillo πίεσε αρκετά τον Dango Ouattara ώστε ο φορ από τη Μπουρκίνα Φάσο να πιάσει την κεφαλιά του από τη σέντρα του Semenyo πάνω στον Sels, η Forest απώλεσε άλλη μια εξαιρετική ευκαιρία να φέρει το ματς στα ίσα - η οποία θα αποδεικνυόταν και η τελευταία μεγάλη της. Στο 50' σε αναταραχή στην περιοχή των γηπεδούχων ο Gibbs-White με το κεφάλι τροφοδότησε τον προωθημένο Nikola Milenković, που με νέα κεφαλιά από κοντά ανάγκασε τον Kepa να οριζοντιωθεί και να πετάξει με το ένα χέρι τη μπάλα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Αλλά στο 55' ουσιαστικά ο αγώνας τελείωσε. Ο Kerkez (πολύ ωραίος μοντέρνος μπακ, σκληρός στην άμυνα και επιθετικός) τροφοδότησε τον Kluivert, αυτός στην τελική γραμμή έκανε προσποιήσεις στον Williams (που ήταν πάλι δεξιά), σέντραρε και ο Ouattara, πηδώντας πάνω από τον Murillo, έστειλε με κεφαλιά τη μπάλα αντίθετα από τη φορά του σώματος του Sels, στη δεξιά γωνία του, για το 2-0. Αρχικά πίστευα ότι ίσως ο Ouattara να είχε κάνει φάουλ, όσο όμως βλέπω και ξαναβλέπω τη φάση τόσο πείθομαι ότι ήταν απλώς μία (ακόμα) κακή στιγμή για τον Murillo σε εναέρια διεκδίκηση στην περιοχή...

Από κει και πέρα η Forest περιορίστηκε σε ρόλο κομπάρσου, γλίτωσε το 3-0 στο 57' όταν ο Brooks έβγαλε στην κόντρα τον Semenyo απέναντι στον Sels που απέκρουσε, πίστεψε ότι το είχε δεχτεί στο 58' (οι Cherries έκρυψαν τη μπάλα στην περιοχή μας αλλά ο Ouattara, που τροφοδότησε τον τελικό "εκτελεστή" Kluivert ήταν οφσάιντ και ο VAR ακύρωσε το γκολ) και τελικά το δέχτηκε στο 61', με τον Domínguez να χάνει χωρίς μεγάλη πίεση τη μπάλα στο κέντρο, τον Kluivert να βγάζει την κάθετη στον Ouattara και αυτόν να κερδίζει (λογικό) στο σπριντ τον Milenković και από αριστερά να πλασάρει τον Sels στην απέναντι γωνία του. Πραγματική εικόνα διάλυσης, που είχε ενισχυθεί μάλιστα δύο λεπτά νωρίτερα με τις δύο κίτρινες κάρτες σε Morato και Ramón Sosa που ζεσταίνονταν και διαπληκτίστηκαν με παίκτες των γηπεδούχων, με αποτέλεσμα όταν μπήκαν στο γήπεδο να τις κουβαλάνε! Λίγο μετά το 3-0 ο Nuno έβγαλε τον Jota και γύρισε εν τέλει το σύστημα σε 3-4-2-1 με τον Morato, ενώ και ο Àlex Moreno πήρε τη θέση του Williams, που κατ' εμέ τουλάχιστον δεν ήταν από τους χειρότερους...

Μια βαθιά σέντρα του Domínguez από δεξιά στο δεύτερο δοκάρι στο 67' μπέρδεψε τον ευρισκόμενο σε πολύ καλή θέση Gibbs-White, που δεν έβγαλε το αριστερό για να πλασάρει αλλά το δεξί αστοχώντας εντελώς, αν και πιθανότατα ακόμα και αν σκόραρε το γκολ δεν θα μετρούσε αφού ήταν οριακά οφσάιντ, και στο 71' σε μια αιφνιδιαστική απευθείας εκτέλεση φάουλ από πολύ πλάγια αριστερά του Elanga η μπάλα έγλειψε το αριστερό "Γ" του Kepa και έφυγε άουτ. Ο Σουηδός, ο μόνος που πάλεψε πραγματικά από την αρχή ως το τέλος και του αξίζουν συγχαρητήρια, στο 82' είχε και ένα πολύ ωραίο σουτ εκτός περιοχής που υποχρέωσε τον Kepa σε μία ακόμα καλή επέμβαση, ενώ ήδη Aina και Gibbs-White είχαν αποχωρήσει δίνοντας τις θέσεις τους στον Sosa και τον Taiwo Awoniyi. Και πάλι όμως, εκεί που η Forest προσπαθούσε να περισώσει κάτι, στο 87' ο Sels δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τη μπάλα σε σουτ του Marcus Tavernier που είχε μόλις μπει στο ματς και στο ριμπάουντ o Ouattara, μόλις καλυπτόμενος από τον Morato που δεν είχε προλάβει να τραβηχτεί, ολοκλήρωσε το χατ τρικ του. 

Τα τελευταία λεπτά μαζί με την 7λεπτη καθυστέρηση (που έγινε 9λεπτη) ήταν, με μια λέξη, εφιαλτικά. Αφού στο 89' ο Kepa μπλόκαρε εύκολα μια αδύναμη κεφαλιά του Sosa από σέντρα του Elanga που δεν έλεγε να τα παρατήσει, στο 91' ο Semenyo βρέθηκε αριστερά στην περιοχή και ο Milenković (στη χειρότερή του ίσως εμφάνιση από τότε που ήρθε) έδειξε σαν να μην είχε καμιά διάθεση να τον μαρκάρει από κοντά, με αποτέλεσμα ο επιθετικός της Bournemouth να περάσει πανεύκολα με το πλασέ του τη μπάλα ανάμεσα στα πόδια του Σέρβου και να τη στείλει να αναπαυθεί για το 5-0 στην απέναντι γωνία του Sels, που ναι μεν δεν βρέθηκε κι αυτός στην καλύτερή του μέρα αλλά δικαιολογημένα θα έχει πολλά παράπονα από τους αμυντικούς του. Kluivert και Ouattara αποχώρησαν μέσα σε αποθέωση και για λίγο δεν έγινε και το 6-0 στο 99', αφού το φάουλ του Tavernier ελάχιστα έξω από την περιοχή μας πέρασε εκατοστά πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.

Η Forest πλέον ψάχνει αντίδραση, και θα την αναζητήσει το ερχόμενο Σάββατο απέναντι σε μια ομάδα που επίσης προσγειώθηκε ανώμαλα σήμερα. Μετά από το θριαμβευτικό 3-1 στο Old Trafford την περασμένη εβδομάδα, η Brighton έχασε 1-0 στην έδρα της από την Everton και θα θέλει κι εκείνη να επιστρέψει στις νίκες. Η Forest είναι ακόμα στην τρίτη θέση, τρεις βαθμούς μακριά από τη δεύτερη Arsenal που αν και με δέκα παίκτες από το 43' έφυγε αλώβητη από το Molineux (1-0 τους Wolves) και εννέα πια από την πρωτοπόρο Liverpool, που δεν δυσκολεύτηκε στο Anfield με την Ipswich (4-1) και έχει και ματς λιγότερο. Από την άλλη, την πλησίασαν στους τρεις η Manchester City, νικήτρια εντός με 3-1 επί της Chelsea, και η Newcastle, που πέρασε άνετα από το Southampton με το ίδιο σκορ. Η 23η αγωνιστική ολοκληρώνεται αύριο με τους αγώνες Crystal Palace-Brentford, Tottenham-Leicester, Aston Villa-West Ham και Fulham-Manchester United. 

Bournemouth: Arrizabalaga, Cook, Zabarnyi, Huijsen, Kerkez, Adams, Christie, Brooks (Tavernier 80'), Kluivert (Jebbison 88'), Semenyo, Ouattara (Silcott-Duberry 92').
Forest: Sels, Aina (Sosa 79'), Milenković, Murillo, Williams (Moreno 67'), Yates (Domínguez 46'), Anderson, Jota Silva (Morato 66'), Gibbs-White (Awoniyi 79'), Elanga, Wood. 
Σκόρερς: Kluivert 9', Ouattara 55', 61', 87', Semenyo 91'.
Διαιτητής: Craig Pawson. Κίτρινες: Cook 15', Zabarnyi 93' - Sosa 59', Morato 59', Jota Silva 64'.
Θεατές: 11.228 (Forest: περίπου 1.300).

Nuno Espírito Santo: "Φυσικά και δεν χωνεύεται εύκολα τέτοια ήττα. Κανείς δεν περίμενε να εξελιχθεί έτσι το παιχνίδι, και μάλιστα με τον τρόπο που το ξεκινήσαμε. Βρεθήκαμε σε πολύ κακή μέρα - από την αρχή μέχρι το τέλος. Η Bournemouth ήταν καλύτερη από εμάς. Πρέπει να καθίσουμε να σκεφτούμε τι κάναμε λάθος - και ήταν πολλά. Ας σκεφτούμε πώς παίζαμε μέχρι σήμερα. Συνήθως η δύναμή μας είναι ότι μπλοκάρουμε τον αντίπαλο γιατί είμαστε συμπαγείς. Είναι ανάγκη μας ως ομάδα να το κάνουμε αυτό. Όταν του δίνουμε χώρο, τα πράγματα δυσκολεύουν πάρα πολύ. Δεν είναι μόνο το σημερινό. Ο αγώνας με τη Southampton ήταν ένα καμπανάκι κινδύνου. Έχουμε φάει ένα 7-0 σε ενάμισι παιχνίδι, είναι μια πραγματικότητα αυτό. Πριν το δεύτερο ημίχρονο προσπαθήσαμε στα αποδυτήρια να διορθώσουμε κάπως τα πράγματα, πράγμα που όμως δεν συνέβη. Στο δεύτερο μέρος παίξαμε πολύ άσχημα. Πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε, να διορθώνουμε τα λάθη μας για να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο και να αντιλαμβανόμαστε τι κάναμε σωστά. Οφείλουμε να μάθουμε όλοι από αυτό - παίκτες, προπονητές και κόσμος. Υπάρχουν στοιχεία του αγώνα που δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε ποτέ. Αν το κάνουμε, θα γινόμαστε πολύ ευάλωτοι στις συνέπειες καταστάσεων όπως η σημερινή".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.