Αν σας ξενίζει ο τίτλος, να σας λύσω την απορία. Στην περίφημη ταινία-μιούζικαλ του Hollywood της δεκαετίας του 1950 "Guys and Dolls" ("Μάγκες και Κούκλες" κατά την ελληνική κυκλοφορία της), ο Marlon Brando είναι ένας δεινός τζογαδόρος. Πριν από ένα εξαιρετικά ριψοκίνδυνο παιχνίδι ζαριών, ο Sky Masterson (ο ρόλος του Brando) τραγουδάει το "Luck Be A Lady", με το οποίο παρακαλεί τη Θεά Τύχη να σταθεί στο πλευρό του ως πραγματική κυρία και να του δώσει τα κέρδη που προσδοκά. Γιατί το θυμήθηκα; Γιατί εύχομαι σε όλους σας να έχετε πάντα στη ζωή σας την τύχη που συντρόφευε σήμερα τη Newcastle...

Με θεωρείτε υπερβολικό; Ήδη βλέπω τις αντιδράσεις, ότι σήμερα η δεξιά μας πλευρά ήταν ανύπαρκτη και όλα τα γκολ των Magpies μπήκαν από εκεί, ότι ο Nuno Espírito Santo δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την κατρακύλα του πρώτου ημιχρόνου όπου μέσα σε 11 λεπτά δεχθήκαμε τέσσερα γκολ, ότι έπρεπε οι παίκτες μας να σταθούν στο ύψος τους και όχι η τύχη. Δίκιο έχετε! Όμως, όπως θα δείτε παρακάτω, δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ από τα τέσσερα γκολ που πέτυχε η ομάδα του Eddie Howe που να μην είχε φαρδιά-πλατιά τη σφραγίδα της τυφλής θεάς, η οποία στο δεύτερο ημίχρονο, όταν μόνο μία ομάδα υπήρχε στο γήπεδο κι αυτή ήταν η Forest, δεν παρέλειψε να της γυρίσει την πλάτη και να μην την αφήσει να πάρει έστω τον έναν βαθμό που της άξιζε. Ναι, σωστά διαβάσατε. Οι Reds πήγαν στα αποδυτήρια στην ανάπαυλα πίσω στο σκορ με 4-1 και αν το ματς έληγε 4-4 κανένας δεν θα έλεγε ότι δεν το άξιζαν. Κι όμως... τους έλειψε το "Rub of the Green", όπως συνηθίζουν να αποκαλούν στη Βρετανία το άγγιγμα της τύχης.

Κάπου έχει βρει το κουμπί μας η φετινή Newcastle, που σημειωτέον προερχόταν από δύο σερί ήττες στο γήπεδό της (1-4 από τη Bournemouth και 1-2 από τη Fulham), είτε λόγω τύχης είτε όχι. Να θυμίσουμε ότι στο League Cup στο City Ground λύγισε την αντίσταση της δεύτερης ενδεκάδας μας στα πέναλτι (κανονικός αγώνας 1-1), ενώ στο ίδιο γήπεδο στο πρωτάθλημα δεν πτοήθηκε από το 1-0 με την κεφαλιά του Murillo, και με τρία σερί γκολ στο δεύτερο μέρος πήρε τη νίκη με 3-1. Κάτι ανάλογο έγινε και σήμερα. Οι Reds εχουν προηγηθεί σε 20 από τους 26 φετινούς αγώνες τους στην Premier League, και οι μόνοι δύο που έχουν φύγει με εντελώς άδεια χέρια είναι οι δύο με τη Newcastle... Γιατί αν δεν σας το είπα, και σήμερα προηγηθήκαμε. Οι Reds, με το γνωστό τους 4-2-3-1 και πάλι (έξω Morato και Danilo -ο δεύτερος δεν ήταν καν στην αποστολή, μάλλον κάποιο πρόβλημα της τελευταίας στιγμής-, μέσα Nico Domínguez και Callum Hudson-Odoi), σκόραραν στην πρώτη φάση του αγώνα! Ο Tino Livramento λίγο πριν τη σέντρα εκτέλεσε ένα πλάγιο προς τον Jacob Murphy, αυτός κάπου χάζευε, ο Hudson-Odoi του έκλεψε τη μπάλα, προχώρησε μέχρι λίγο έξω από την περιοχή και με δεξί σουτ στη δεξιά γωνία του Nick Pope, που -άγνωστο γιατί- είχε πολύ κακή θέση, έδωσε το προβάδισμα στους δικούς μας με το τέταρτο φετινό του γκολ, στην πρώτη του εμφάνιση στο βασικό σχήμα μετά από τον πρόσφατο τραυματισμό του.

Κι εκεί, αντί το 0-1 να μας δώσει φτερά στα πόδια, ανεξήγητα μας γύρισε όλους πίσω. Ο Howe κάτι ψυλλιάστηκε βλέποντας τον Anthony Elanga να μη βοηθάει καθόλου ανασταλτικά, φόρτωσε την αριστερή του πλευρά με Anthony Gordon και Lewis Hall, οι δυο τους με τη συμπαράσταση αρκετές φορές και του Alexander Isak και του Joe Willock έβαλαν στη μέση τον Ola Aina που δε μπορούσε να μαρκάρει τρεις και τέσσερις, ο Domínguez έτρεχε σαν τρελός να βοηθήσει αλλά δεν προλάβαινε και ο βομβαρδισμός άρχισε έστω με μια στατική φάση στο 10', με μια εκτέλεση φάουλ από αριστερά, απομάκρυνση της μπάλας από την άμυνά μας και τον Nikola Milenković να βάζει τελευταία στιγμή την κόντρα στο σουτ του Lewis Miley. Στο 13' ο Murphy, που λύσσαξε να εξιλεωθεί για το λάθος του και όπως θα δούμε τα κατάφερε, έβγαλε από δεξιά μια ξυραφιά που δεν πρόλαβε ο Isak, και στο 19' ο Livramento σε μια βαθιά μπαλιά ξέφυγε από τον Neco Williams, γύρισε στο δεύτερο δοκάρι και ο Gordon δεν κατάφερε να σπρώξει τη μπάλα στην εστία. Ακολούθησε το εφιαλτικό ενδεκάλεπτο 23'-34', και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας για το αν ήταν τυχερά τα γκολ που πέτυχε η Newcastle σ' αυτό το διάστημα:

• 23': Ο Αυστραλός ρεφ Jarred Gillett καταλογίζει υπερβολικό φάουλ σε μαρκάρισμα του Aina στον Gordon, μεταξύ κέντρου και περιοχής μας και στην αριστερή πλευρά της επίθεσης των γηπεδούχων. Η εκτέλεση προκαλεί αναστάτωση στην περιοχή μας, η μπάλα δεν απομακρύνεται με τίποτα στο φορτωμένο με ασπρόμαυρες φανέλες "κουτί" και καταλήγει στο ύψος του πέναλτι στον αμαρκάριστο Miley. Ο νεαρός κάνει ένα τεχνικό μεν, όχι όμως πολύ δυνατό αριστερό πλασέ, όμως ο Matz Sels έχει πολύ κόσμο μπροστά του και η μπάλα περνάει ανάμεσα στα πόδια του Milenković και εκατοστά δίπλα στο δεξί πόδι του Murillo και καταλήγει στην αριστερή του γωνία. Από την τρύπα της βελόνας, σα να λέμε. 
• 25': Ενώ μια καλή μας επίθεση με προσπάθεια και σουτ του Hudson-Odoi έχει καταλήξει στην αγκαλιά του Pope, η Newcastle βγαίνει γρήγορα και πανεύκολα στην κόντρα από την ευάλωτη δεξιά μας πλευρά. Ο Hall βγαίνει ανεπίτρεπτα απέναντι στον Sels και πλασάρει. Ο Βέλγος μάλλον θα απέκρουε αν η μπάλα δεν έβρισκε στο απλωμένο πόδι του Murillo που έπεσε για το τάκλιν, αλλά έτσι ακριβώς έγινε και όχι μόνο αυτό, αλλά και στρώθηκε στον Murphy που σκόραρε σε κενό τέρμα εξ επαφής, αφού ο Domínguez ήταν αδύνατο να τον προλάβει με την τροχιά που πήρε η μπάλα.
• 29': Πάλι από τα δεξιά μας, σε φάση διαρκείας, ο Hall επιχειρεί σέντρα στην περιοχή, ο Aina σηκώνεται για να κόψει και η μπάλα βρίσκει στον δεξιό του αγκώνα. Δεν πρόκειται να πω ανοησίες, πέναλτι ήταν, και δεν εννοώ τύχη αυτό. Μετά από έναν τρίλεπτο έλεγχο από τον VAR Peter Bankes, o Isak στήνει τη μπάλα, πάει να κάνει μαγκιά με σταμάτημα και εκτέλεση στο κέντρο, ο Sels τον καταλαβαίνει τελευταία στιγμή, αλλά έχει ήδη κάμψει το σώμα του για να πέσει στη δεξιά του γωνία, σηκώνει το χέρι και αποκρούει, αλλά η μπάλα τού το παίρνει μέσα λόγω κακής ισορροπίας. Το αποκορύφωμα της... φαρδίας, και συγχωρήστε μου την αγοραία έκφραση.
• 34': Και πάλι η δεξιά μας πλευρά εγκληματικά εκτεθειμένη, ο Willock βγάζει τον Isak στο πλάγιο τετ α τετ, και μαντέψτε: πάλι ο Murillo τρέχει να σώσει ό,τι μπορεί, πάλι η μπάλα χτυπάει στο πόδι του, πάλι κρεμάει τον Sels, 4-1. Ο Σουηδός έχει κάτι παραπάνω από ρέντα, και με τόσα πέναλτι που έχει εκτελέσει τα 19 φετινά γκολ στην Premier League (ένα παραπάνω πλέον από τον Chris Wood) δεν πρέπει να αποτελούν έκπληξη...

Δεν είναι και λίγο να γυρίζει το 0-1 σε 4-1 σε τόσο μικρό διάστημα, και ομολογουμένως οι δικοί μας είχαν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους και δεν μπορούσαν να βγάλουν ούτε πάσα στα δύο μέτρα. Οι γηπεδούχοι άραξαν στο 4-1, χωρίς όμως να παραλείψουν να βγάλουν πάλι τον Isak μέσω Gordon απέναντι στον Sels στο 45', με τον γκολκίπερ μας να αποκρούει. Στα 7 λεπτά των καθυστερήσεων, είχαμε μια ατομική προσπάθεια του Elanga και σουτ από πολύ δύσκολη θέση στην κλειστή γωνία του Pope που έβγαλε σε κόρνερ από το οποίο ο Isak κόντραρε επιτυχώς τον Morgan Gibbs-White που σούταρε προς την εστία (46'), το κλάψιμο του MGW σε λάθος του Pope και την πάσα στον Hudson-Odoi που σούταρε πάνω στον αντίπαλο τερματοφύλακα (48') και μία ακόμα κόντρα από τη δεξιά μας πλευρά, με τον Milenković αυτή τη φορά να κόβει τον Isak σε κόρνερ. 

Στο δεύτερο ημίχρονο οι οιωνοί αρχικά δεν ήταν καλοί, καθώς στο 49' από κόρνερ του Hall από δεξιά ο Fabian Schär, ο παίκτης που σκόραρε το πρώτο εναντίον μας γκολ στο ίδιο γήπεδο μετά την επάνοδό μας στην Premier League, με κεφαλιά σημάδεψε το δεξί δοκάρι του εξουδετερωμένου Sels. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, ήταν η τελευταία φορά που είδαμε να υπάρχει Newcastle στο παιχνίδι! Και αν στο 54' δεν γινόταν το απίστευτο (σέντρα Gibbs-White, κεφαλιά Williams στο δεύτερο δοκάρι παράλληλα με τη γραμμή και ο Elanga εξ επαφής έστειλε τη μπάλα ψηλά ενώ αρκούσε ένα... φύσημα για να μπει μέσα) ίσως ο αγώνας να είχε άλλη κατάληξη. Είπαμε όμως, η τύχη είναι τυφλή και σήμερα η ευνοούμενή της ήταν άλλη...

Οι Reds δεν τα παράτησαν πάντως και στο 63' δικαιώθηκαν για την επιμονή τους. Ο Elliot Anderson χτύπησε κόρνερ από δεξιά, στο πρώτο δοκάρι ο Gibbs-White έπιασε την κεφαλιά, στο δεύτερο ο Wood γύρισε ξανά προς την εστία και ο Milenković, ξέροντας πως πίσω του είχε άδειο τέρμα, με τακουνάκι έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Η Forest πήρε ελπίδες, άλλο ένα λάθος της άμυνας των Magpies λίγο μετά το γκολ τής έδωσε άλλη μια ευκαιρία αλλά ο Hudson-Odoi κόπηκε από τον Dan Burn, και στο 69' διαιτητής και VAR δεν εδειξαν την ίδια σπουδή με τη φάση του 29' στο χέρι του Miley σε σουτ του Anderson, ο οποίος μετά το κόρνερ που προέκυψε σούταρε από μακριά λίγο πιο έξω από το δεξί δοκάρι του Pope. 

O Nuno επενέβη στο ματς για πρώτη φορά στο 76', αλλάζοντας τους φορτωμένους με κάρτες Domínguez και Anderson με Ryan Yates και Ibrahim Sangaré και η Forest συνέχισε να πιέζει. Σχεδόν αμέσως μετά (79') ο Murillo κατάλαβε για άλλη μια φορά ότι από την τύχη δε θα παίρναμε σήμερα τίποτα, αφού στο κόρνερ του Elanga από δεξιά έπιασε την καρφωτή κεφαλιά (ενώ ο Sandro Tonali κόντευε να του σκίσει τη φανέλα από το τράβηγμα) και όλοι σηκωθήκαμε φωνάζοντας "γκολ" (φαντάζομαι μαζί και ο Νίκος Καράπαππας, εκπρόσωπος της Λέσχης μας που σήμερα έκοβε την πίτα της, στις κερκίδες του γηπέδου), αλλά η μπάλα βασανιστικά έφυγε δίπλα στο αριστερό δοκάρι του Pope, φάση που μάλιστα επαναλήφθηκε στο 85' σε σέντρα του Aina, πάλι από δεξιά, και κεφαλιά του προωθημένου Milenković! Στο 87' ο Hudson-Odoi που είχε περάσει δεξιά έβγαλε μια σέντρα-φαρμάκι, την οποία δυστυχώς δεν πρόλαβε κανείς, αφού ένας να την ακουμπούσε, φίλος ή εχθρός, η μπάλα θα πήγαινε μέσα! Στο 90' ο MGW προσπάθησε με πονηρό σουτ να αιφνιδιάσει τον Pope από πολύ μακριά, με τον διεθνή Άγγλο γκολκίπερ να βγάζει δύσκολα τη μπάλα κόρνερ, από το οποίο πάλι ο Gibbs-White έπιασε ωραίο σουτ, ο Schär απέκρουσε πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή και ο επερχόμενος Yates σκόραρε για το 4-3. Ήταν όμως αργά πια. Ο Gillett σε έναν αγώνα με τρεις διακοπές για αλλαγές και δύο πανηγυρισμούς γκολ έδωσε καθυστερήσεις μόλις τριών λεπτών, στο 92' ο Gordon γκρέμισε στην περιοχή τον Yates αλλά ο Αυστραλός έκρινε ότι τον είχε σπρώξει κάποιος δικός μας και δυστυχώς άλλος χρόνος δεν υπήρχε...

Η ουσία, βέβαια, είναι ότι η Forest ηττήθηκε για δεύτερο σερί ματς και η τρίτη της θέση εξαρτιόταν από το αποτέλεσμα του βραδινού αγώνα Manchester City-Liverpool. Το θέλημά μας έγινε, οι υποψήφιοι πρωταθλητές νίκησαν 2-0 και η απόστασή μας από τη City διατηρήθηκε στους τρεις βαθμούς. Άλλη μια παρηγοριά ήταν ότι τα αποτελέσματα της Παρασκευής και του Σαββάτου ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκά για μας και σε περίπτωση νίκης στο St James' Park θα ήμασταν ακόμα πιο κοντά σε μια θέση στο Champions League: η επόμενή μας αντίπαλος, ας πούμε, η Arsenal (στο City Ground το βράδυ της Τετάρτης), ηττήθηκε στην έδρα της 0-1 από την κάθε άλλο παρά εντυπωσιακή φέτος West Ham, η ανεβασμένη Bournemouth έχασε επίσης 0-1 εντός από τους Wolves, η Chelsea έφαγε ανατροπή και ήττα στο φινάλε στο Birmingham από την Aston Villa (2-1)! Αξιοσημείωτο της 26ης αγωνιστικής ήταν ότι μέχρι τη νίκη τής Villa το βράδυ του Σαββάτου κανένας γηπεδούχος δεν είχε νικήσει: εκτός από τα αποτελέσματα που προαναφέραμε είχαμε επίσης Leicester-Brentford 0-4, Everton-Manchester United 2-2, Fulham-Crystal Palace 0-2, Ipswich-Tottenham 1-4 και Southampton-Brighton 0-4! 

Newcastle: Pope, Livramento, Schär, Burn, Hall, Miley, Guimarães, Willock (Tonali 70'), Murphy (Barnes 70'), Gordon, Isak (Wilson 87').
Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Williams, Domínguez (Yates 76'), Anderson (Sangaré 77'), Elanga, Gibbs-White, Hudson-Odoi, Wood.
Σκόρερς: Miley 23', Murphy 25', Isak 33' (πέναλτι), 34' - Hudson-Odoi 6', Milenković 63', Yates 90'.
Διαιτητής: Jarred Gillett. Κίτρινες: Livramento 55' - Milenković 45+2', Anderson 52', Domínguez 74', Yates 90+2'.
Θεατές: 52.223 (Forest: περίπου 3.200).

Nuno Espírito Santo: "Στο πρώτο ημίχρονο η Newcastle ήταν σαφώς καλύτερη. Το δεύτερο ήταν καλύτερο για μας, αλλά δυστυχώς δεν ήταν αρκετό. Ήμασταν πολύ κακοί στο διάστημα που δεχθήκαμε τέσσερα γκολ. Το θέμα ήταν να προσπαθήσουμε να ηρεμήσουμε, να πατήσουμε πάλι γερά στο γήπεδο και να είμαστε ο εαυτός μας. Στο πρώτο ημίχρονο δεν αναγνώριζα την ομάδα μας. Μακάρι να ήξερα τι συνέβη, κι αυτά που ξέρω δεν είναι για να τα μοιραστώ μαζί σας. Στο δεύτερο ήμασταν πολύ καλύτεροι. Ήταν ένα ματς το οποίο αξίζει να ξανασκεφτώ και να δω πάνω σε τι πρέπει να δουλέψω. Κάναμε ευκαιρίες, αλλά για την ανάλυσή μας οφείλουμε να επικεντρωθούμε στα 15 λεπτά που μας κόστισαν το παιχνίδι. Κάναμε λάθη. Και η Newcastle έκανε λάθη. Αλλά τα δύο ημίχρονα ήταν εντελώς διαφορετικά. Ξεκινήσαμε καλά, σκοράραμε και μετά μας ισοπέδωσαν. Δεν κάναμε απολύτως τίποτα άλλο στο πρώτο μέρος. Κάθε φορά που μας έπαιρνε τη μπάλα η Newcastle έβαζε γκολ. Μακάρι οι καθυστερήσεις στο τέλος να ήταν δέκα λεπτά, τα χρειαζόμασταν. Ήμασταν αφεντικά του αγώνα, η Newcastle ήταν στα σκοινιά. Αν ήταν δέκα τα λεπτά, πιστεύω ότι κάτι θα είχαμε πάρει από αυτό το παιχνίδι".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του πρακτορείου ειδήσεων Reuters.