Δεν την έβαλα τυχαία τη φωτογραφία. Όλο το αποψινό ματς έτσι ήταν. Φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη. Χώροι μηδέν, αμυντική προσήλωση, μη μου ξεφύγει ο παίκτης μου, πρώτα τα νώτα και μετά όλα τ' άλλα. Μην κοιτάτε την κατοχή (35-65%), που άλλωστε είναι σύνηθες φαινόμενο στα φετινά παιχνίδια της Forest. Πιο κοντά στην αλήθεια είναι οι τελικές προσπάθειες (6-13), αλλά και αυτές κρύβουν το μυστικό ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους κοντραρίστηκαν, για να καταλήξουμε στις... 2-1 προσπάθειες στο τέρμα. Όλα αυτά συνετέλεσαν στο να βγει στην επιφάνεια ένα σχεδόν άγνωστο και αραχνιασμένο αποτέλεσμα...

Καταρχάς, η Forest είχε να φέρει 0-0 στο City Ground στο πλαίσιο της Premier League από το 1998 με αντίπαλο τη West Ham. Ακόμα πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι έφερε 0-0 σε αγώνα με την Arsenal, πράγμα που είχε να συμβεί από την εποχή του Brian Clough, και συγκεκριμένα το 1987 στο αλήστου μνήμης Highbury, που πλέον έχει γίνει... διαμερίσματα! Και να πεις ότι έλειψαν οι αναμετρήσεις όσο οι δύο ομάδες έπαιζαν σε διαφορετικές κατηγορίες; Μια εποχή, προς τα τέλη της δεκαετίας του 2010, είχαμε βαρεθεί να τους βλέπουμε... Ποιος ξεχνάει εκείνο το 3-1 το 2018 στο FA Cup με το σόου του τίμιου Eric Lichaj;

Προερχόμενη από δύο σερί ήττες, η Forest έπαιξε ένα φανταστικό ματς από αμυντικής πλευράς. Και ας μη μιλήσει κανείς για πούλμαν, γιατί κάθε τόσο έβγαινε και μια κόντρα που ανάγκαζε τους πρωτευουσιάνους να μαζευτούν και να ξανασκεφτούν και οι ίδιοι την άμυνά τους. Με 11 κόρνερ κατά, και με τις εξαιρετικές επιδόσεις της ομάδας του Mikel Arteta στις στατικές φάσεις, άλλες ομάδες θα είχαν μαζέψει τρία και τέσσερα. Η Forest έμεινε όρθια, κι αυτό είναι που μετράει. Και όπως θα δείτε, έφτιαξε κι εκείνη φάσεις που έκαναν τους Gunners να ιδρώσουν. Η στατιστική κατέγραψε μόλις τρεις καθαρές ευκαιρίες, δύο για εκείνους και μία για μας. Ε, δε γίναμε από τη μέρα στην άλλη Galacticos για να παίζουμε τη δεύτερη καλύτερη ομάδα της Αγγλίας αυτή τη στιγμή φουλ επίθεση... Γιατί ναι, παρά τα προβλήματά της κυρίως στην επίθεση (απουσίες Bukayo Saka, Gabriel Jesus, Gabriel Martinelli, Kai Havertz) και την ανάγκη να παίζει με ψευτοεννιάρι τον Mikel Merino, η Arsenal δεν παύει να διατηρείται σταθερά στη δεύτερη θέση, έστω πίσω από μια Liverpool που δεν πιάνεται. Οπότε για μας το ζητούμενο ήρθε, η προσωρινή αιμορραγία σταμάτησε, οι Reds παραμένουν τρίτοι κι αυτό είναι που μετράει.

Υπήρχε κι άλλο ένα παράδοξο στον συγκεκριμένο αγώνα, όπου σε πείσμα των όσων συνέβησαν στο πρώτο ημίχρονο στο St James' Park την περασμένη Κυριακή ο Nuno Espírito Santo έδειξε πόσο εμπιστεύεται τους παίκτες του, ξεκινώντας την ίδια ακριβώς ενδεκάδα και σχεδόν την ίδια 20άδα (μόνο ο επανακάμψας Danilo πήρε τη θέση του Harry Toffolo): ο ρέφερι Andy Madley ξεκίνησε με δύο κάρτες στο πρώτο πεντάλεπτο και, παρ' όλο που έπεφταν κορμιά εκατέρωθεν, περιορίστηκε σε αυτές και δεν έβγαλε άλλες! Σαν μια προειδοποίηση ήταν, και όπως φαίνεται εισακούστηκε γιατί βρώμικα μαρκαρίσματα δεν υπήρχαν επουδενί. Έκανε όμως και μια "μαγκιά" ο Πορτογάλος: αλλαξε πλευρές σε Callum Hudson-Odoi και Anthony Elanga, κίνηση που αποδείχθηκε σωστή καθώς ο πρώτος μπορεί να δυσκολευόταν να βγάλει τη γνωστή του "θανατηφόρα" κίνηση, όπως θα δούμε αργότερα, αλλά ταυτόχρονα έκανε στον Arteta τη... φιλική επισήμανση ότι απέναντί του χρειαζόταν κανονικός αριστερός μπακ και όχι ο κατά συνθήκη και κανονικά στόπερ Riccardo Calafiori. Κρίμα δε, όπως επισήμανε κάποιος φίλος, που ο -Player of the Match- Murillo είχε αρκετή δουλειά και δεν μπορούσε επίσης να... συστήσει στον David Raya να μη βγαίνει τόσο από την εστία του και να το παίζει μπακότερμα λίμπερο...

Παρ' όλο το ισχνό ποσοστό της κατοχής της, θα έλεγα ότι στο πρώτο ημίχρονο η Forest έγινε απειλητική περισσότερες φορές. O Morgan Gibbs-White είχε μεγάλα κέφια σήμερα, έβγαλε καταπληκτικές μπαλιές και αν πετυχαίναμε κάποιο γκολ μάλλον θα ήταν αυτός ο κορυφαίος και όχι ο Murillo. Στο 10' βρήκε εξαιρετικά στα όρια της περιοχής τον Chris Wood, τον οποίο κατάφερε με πολύ κόπο να κοντράρει ο Gabriel, πράγμα που θα έκανε και πάλι πέντε λεπτά αργότερα όταν ο Νεοζηλανδός έγινε αποδέκτης της μπάλας μετά από ωραία ενέργεια του Elliot Anderson και πάσα ξανά από τον MGW. H Arsenal, που είχε συνεχώς τη μπάλα στα πόδια, μας έκανε να την αισθανθούμε μόλις στο 16', κι αυτό με ένα μακρινό σουτ του Declan Rice που εξοστρακίστηκε στην πλάτη του Nico Domínguez και έφυγε κόρνερ. Ο Hudson-Odoi είχε ήδη αρχίσει να κάνει τη ζωή του Calafiori δύσκολη και στο 22' ζήτησε πέναλτι όταν πέρασε τον Ιταλό, μπήκε στην περιοχή και έπεσε λίγο πριν σεντράρει. Ο ίδιος έδειξε να μην πιστεύει ότι η διαιτητική ομάδα άφησε τη φάση να περάσει στο ντούκου, όμως μεταξύ μας αν γινόταν τέτοιο πράγμα στη δική μας περιοχή προσωπικά θα εξοργιζόμουν αν δινόταν πέναλτι. Πάντως ο Calafiori ανακουφίστηκε, και λίγο μετά (24') πήρε τη μπάλα στο δικό μας "κουτί" σε θέση περίπου εξτρέμ, απέφυγε με σπάσιμο της μέσης τον Domínguez και σούταρε φαλτσαριστά στην απέναντι γωνία του Matz Sels, που ηρέμησε με τη σειρά του όταν είδε τη μπάλα να χτυπάει στο αριστερό δοκάρι του και να επιστρέφει στην αγκαλιά του. Είχαμε επίσης, σε ένα φτωχό γενικά πρώτο ημίχρονο, στο 25' ένα μακρινό φάουλ του Murillo που έφερε αναστάτωση στην αντίπαλη περιοχή και ο τελικός αποδέκτης Domínguez είδε το σουτ του να κοντράρεται και τον Raya να μπλοκάρει, ενώ στο 25' ο πιτσιρικάς Ethan Nwaneri, για τον οποίο είμαι βέβαιος ότι θα ακούσουμε πολλά στο μέλλον, ξέφυγε από τον Nikola Milenković, τον οποίο όμως πρόλαβε να καλύψει ο Murillo και να διώξει σε κόρνερ. 

Ο Arteta στην ανάπαυλα άλλαξε τον Calafiori, που ήταν και "κιτρινισμένος", με τον Σκοτσέζο Kieran Tierney, χωρίς -είναι η αλήθεια- να δει και μεγάλη προκοπή, τουλάχιστον στο επιθετικό κομμάτι. Οι Gunners πάσχιζαν να βρουν διαδρόμους αλλά έβλεπαν παντού πόδια απλωμένα και σώματα έτοιμα να σταματήσουν κάθε σουτ. Μας ταλαιπώρησαν βέβαια με τα πολλά κόρνερ που κέρδισαν στο πρώτο τέταρτο του δεύτερου μέρους. Σε ένα από αυτά (51'), με τον Rice να εκτελεί από αριστερά, ο εορτάζων Sels (που δώρισε στον εαυτό του για τα 33α γενέθλιά του το 11ο φετινό clean sheet) έκανε τη μοναδική του επέμβαση στο ματς, αποκρούοντας τη δυνατή κεφαλιά του Merino στο δεύτερο δοκάρι, ενώ σε ένα άλλο στο 55' από δεξιά (από εκεί τα είχε αναλάβει ο Martin Ødegaard) μια κεφαλιά του Tierney στο πρώτο έφυγε ελάχιστα άουτ.  

Ο Nuno αποφάσισε να αποσύρει τον Elanga, που είχε περιοριστεί από τον Jurriën Timber και ήταν εκτός παιχνιδιού, και τον κουρασμένο Domínguez και να περάσει τον Ryan Yates και τον Danilo. Ο φορτωμενος από την Arsenal άξονας απέκτησε αντίβαρο, το κέντρο μας φρεσκαρίστηκε θαρρείς αυτόματα, ενώ ο Anderson προσπάθησε να καλύψει το κενό του Σουηδού στο αριστερό άκρο. Στο 69', σε φάση που ξεκίνησε από εκτέλεση φάουλ του Sels από την άμυνά μας, ο Gibbs-White έβγαλε και πάλι στην περιοχή και δεξιά τον Wood, o Raya εξουδετέρωσε το δυνατό σουτ του Νεοζηλανδού αρχισκόρερ μας και δευτερόλεπτα αργότερα είδε μια πολύ πονηρή σέντρα-σουτ του MGW να περνάει λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι του. Ανάλογη περίπτωση ήταν και η φάση του 72', με άλλη μια διαβολεμένη μπαλιά του Gibbs-White στον Wood και τον William Saliba να προλαβαίνει να κόψει σε κόρνερ κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Ο Arteta έβαλε τον πιο επιθετικογενή Oleksandr Zinchenko αντί του Jorginho, έπαιξε και το χαρτί του Raheem Sterling στην επίθεση: άδικος κόπος. Σε ροή αγώνα δε γινόταν τίποτα. Μόνο με κόρνερ: πάλι Rice προς Merino στο 79', ο Ισπανός πήδησε μαζί με τον Wood που έστειλε την κεφαλιά του κόρνερ (βρήκε και λίγο στο χέρι του, που όμως ήταν σε εντελώς κανονική θέση και χωρίς να έχει ο σέντερ φορ μας οπτική επαφή με τη μπάλα).

Είναι γεγονός ότι η μόνη φάση όπου είδαμε... Arsenal (που μας έκρυψαν τη μπάλα εννοώ) είναι... αυτή που δε μέτρησε! Στο 83' χρειάστηκαν δύο επεμβάσεις από Murillo πάνω στη γραμμή και Sels, αλλά η φάση πέρασε στα ψιλά ως μη γενόμενη αφού στο ξεκίνημά της ο Zinchenko ήταν καθαρά οφσάιντ. Στο 85' μετά από κλέψιμο του Danilo και γρήγορο πέρασμα της μπάλας από Gibbs-White, Williams και Yates o Hudson-Odoi βρέθηκε... στην αντίθετη πλευρά από εκεί που του αρέσει να σουτάρει, το προσπάθησε με το αριστερό που δεν είναι το φόρτε του και σημάδεψε ψηλά. Λίγο αργότερα ο Nuno έπαιξε με τη... ρέντα του Taiwo Awoniyi απέναντι στην Arsenal (και αντίστοιχα ο Arteta με την ικανότητα του Thomas Partey στο μακρινό σουτ αφού είδε κι απόειδε) και τον πέρασε στη θέση του Wood. Σχεδόν αμέσως (88') ο μασκοφόρος Taiwo έκλεψε στο κέντρο, βγήκαμε στην κόντρα, αλλά το δυνατό σουτ του Neco Williams βρήκε πάνω στον Ben White και βγήκε κόρνερ. Τέλος, στο 90' από λάθος του Saliba o Anderson έβγαλε από αριστερά μια πανέξυπνη διαγώνια σέντρα, για να αργήσει για κλάσμα του δευτερολέπτου ο Hudson-Odoi στο ραντεβού του με τη μπάλα. (Τελικά πού ακριβώς φάνηκε η σταλινική κατοχή της μπάλας από την Arsenal; Αναρωτιέμαι). 

Η ισοπαλία επέτρεψε στη Forest να διατηρηθεί στην τρίτη θέση, έναν βαθμό μπροστά από τη Manchester City που απόψε νίκησε 1-0 την Tottenham στο Λονδίνο, δύο από την Chelsea που χθες στο Stamford Bridge διέλυσε όπως αναμενόταν την ουραγό Southampton (4-0), τέσσερις από τη Newcastle που απόψε στο Anfield έχασε 2-0 από τη Liverpool η οποία αύξησε τη διαφορά της από την Arsenal στους 13 (έστω με ένα παιχνίδι παραπάνω) και δεν βλέπω πώς μπορεί να χάσει αυτό το πρωτάθλημα, και πέντε από Bournemouth και Brighton που έπαιζαν χθες στην έδρα της δεύτερης, η οποία πήρε τη νίκη με 2-1. Λίγο πιο κάτω είναι η Fulham, που έφυγε νικήτρια με 2-1 από την έδρα των Wolves, και η Aston Villa που γνώρισε τη συντριβή από την Crystal Palace στο Λονδίνο με 4-1. Είναι χαρακτηριστικό ότι η διαφορά μεταξύ της 3ης Forest και της 10ης Villa είναι μόλις 6 βαθμοί, πράγμα που σημαίνει ότι θα γίνει μεγάλη μάχη για τις ευρωπαϊκές θέσεις. Οι Reds, που έχουν την Καθαρή Δευτέρα να αντιμετωπίσουν στο City Ground για το FA Cup την Ipswich (λύγισε απόψε 3-2 στο Old Trafford απέναντι στη Manchester United των δέκα παικτών για πάνω από ένα ημίχρονο), θα επιστρέψουν στις υποχρεώσεις τους στο πρωτάθλημα στις 8 Μαρτίου, πάλι εντός, κόντρα στη Manchester City. Το διήμερο που πέρασε είχαμε ακόμα Brentford-Everton 1-1, και η 27η αγωνιστική ολοκληρώνεται αύριο με τον αγώνα West Ham-Leicester.

Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Williams, Domínguez (Danilo 63'), Anderson, Hudson-Odoi, Gibbs-White, Elanga (Yates 62'), Wood (Awoniyi 85'). 
Arsenal: Raya, Timber (White 85'), Saliba, Gabriel, Calafiori (Tierney 46'), Jorginho (Zinchenko 70'), Rice, Ødegaard (Partey 85'), Nwaneri (Sterling 77'), Trossard, Merino.
Διαιτητής: Andy Madley. Κίτρινες: Milenković 4' - Calafiori 3'.
Θεατές: 30.200.

Nuno Espírito Santo: "Ήταν ένας καλός βαθμός για τον οποίο δουλέψαμε πολύ σκληρά. Το θέμα για μας όμως ήταν πάνω απ' όλα να βρούμε τον εαυτό μας, να αντιληφθούμε πώς λειτουργούμε ως ομάδα, και πιστεύω ότι οι παίκτες το έκαναν και πολύ καλά μάλιστα. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε μετά από αυτή τη δύσκολη περίοδο που είχαμε με αυτά τα πολύ δυνατά παιχνίδια, στα οποία δεν παίξαμε καλά, ότι σήμερα επιστρέψαμε στον τρόπο που λειτουργούμε. Υπήρχε σταθερότητα, ήμασταν συμπαγείς και ακλόνητοι. Οι παίκτες βοηθούσαν ο ένας τον άλλο και όταν ξέμειναν από ενέργεια τούς την έδωσε ο κόσμος. Ήταν μια θετική βραδιά για μας, που μας βοηθάει να προχωρήσουμε. Η Arsenal είχε ευκαιρίες ακριβώς επειδή είναι μια πολύ καλή ομάδα, αλλά είχαμε κι εμείς ευκαιρίες που θα μπορούσαν να μας είχαν δώσει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Κρατάμε όμως τα θετικά, και ιδιαίτερα τη σκληρή δουλειά των παιδιών. Όσο διατηρούμε αυτό το πνεύμα και το δέσιμο μεταξύ μας θα πετυχαίνουμε και νίκες, γιατί διαθέτουμε το ταλέντο για να το κάνουμε".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.