Δεν ξέρω αν θα βγούμε τελικά στο Champions League. Ή στο Europa League. Ή στο Conference League. Αυτό που ξέρω είναι ότι πλέον μάς σέβεται η... Premier League , κι αυτό είναι το πιο μεγάλο παράσημο! Όσο για την Ευρώπη, ναι, θα βγούμε! Δε μπορεί αυτή η ομάδα να μείνει εκτός. Άλλο ένα φρούριο έπεσε, καθώς από τις ομάδες που αντιμετώπισε από την επάνοδό της στη μεγάλη κατηγορία και μετά η Forest δεν είχε νικήσει μόνο τη Bournemouth, τη Luton (που τώρα δίνει μάχη για να μην ξαναπέσει) και τη Manchester City. Η τελευταία υποκλίθηκε σήμερα στο City Ground, χάρη στην πονηριά του κυρίου που μας δείχνει τ' αυτιά του!

Κύριε Thomas Tuchel, σε λάθος παιχνίδι ήρθες μου φαίνεται. Μα τώρα σε αγώνα FA Cup με την Ipswich; Τι να δεις εκεί; Αν ερχόσουν σήμερα, πριν καν αποχωρήσεις από το Peter Taylor Stand θα είχες πάρει τηλέφωνο το σύλλογο και θα είχες καλέσει στην Εθνική τον Callum Hudson-Odoi. Τι, καλύτερα εξτρέμ έχεις δηλαδή, τώρα μάλιστα που σου λείπει κι ο Bukayo Saka; Θα τον έβλεπες να κάνει την αγαπημένη του κίνηση και να μην πανηγυρίζει μόνο και μόνο επειδή ο Ederson άπλωσε το χέρι όσο χρειαζόταν για να μη μπει η μπάλα μέσα, και μετά να παίρνει την εκδίκησή του ρίχνοντας νοκ άουτ, μετά τη σχεδόν βέβαιη πρωταθλήτρια Liverpool, και την ομάδα που ναι μεν δεν κάνει την καλύτερη χρονιά της μετά από τέσσερις σερί τίτλους, αλλά θεωρείτο το μεγαλύτερο φαβορί πριν ξεκινήσει η σεζόν, ενώ η Forest θεωρείτο... φαβορί για υποβιβασμό! Κύριε Tuchel, περιμένουμε... Α, να σας πληροφορήσουμε κιόλας ότι ο CHO πήρε και το βραβείο του κορυφαίου γκολ των Reds τον Φεβρουάριο, γι' αυτό που πέτυχε απέναντι στη Newcastle...

Ήξερε ο Pep Guardiola τι είχε να αντιμετωπίσει, αν κρίνει κανείς από τα γεμάτα σεβασμό λόγια του για τον Nuno Espírito Santo και τη δουλειά του στη συνέντευξή του πριν από το ματς (κακός του δαίμονας γαρ ο Nuno, τέσσερις ήττες με τη σημερινή, μόνο ο Jürgen Klopp τον έχει νικήσει περισσότερες φορές στην Premier League). Δεν τον γλίτωσε όμως αυτό! Είδε τους παίκτες του να υπερέχουν ανούσια για ένα ολόκληρο ημίχρονο, να χάνουν κάποιες ευκαιρίες που δεν θα μπορούσαν με τίποτα να χαρακτηριστούν κλασικές, και μετά την ανάπαυλα λες και βρήκε μπροστά του άλλη ομάδα! Μια Forest αποφασισμένη πλέον να περάσει πολύ περισσότερο χρόνο στο μισό γήπεδο της μεγάλης της αντιπάλου, με παίκτες να πέφτουν σαν καμικάζι στις διεκδικήσεις της μπάλας και τελικά να φαίνονται πολύ πιο απειλητικοί από τους Citizens όσον αφορά την ποιότητα των ευκαιριών τους. Αν ο Nuno απέναντι στην Arsenal φάνηκε πιο συντηρητικός, και ίσως να έκανε καλά γιατί οι πληγωμένοι από ήττα στο Emirates Gunners έψαχναν με μανία τη νίκη, κόντρα στη City έδειξε ότι ήθελε το τρίποντο, και το πήρε! Κι έτσι -πιστέψτε το, Reds- ό,τι και να γίνει στη συνέχεια της 28ης αγωνιστικής, η αυλαία της οποίας άνοιξε στο City Ground, το τέλος της θα βρει τη Forest να στρογγυλοκάθεται ακόμα στην τρίτη θέση, έχοντας μάλιστα μεγαλύτερη διαφορά από τους διώκτες της!

Ήταν μια πολύ ταιριαστή νίκη μέσα σε μια φανταστική ατμόσφαιρα, με προσέλευση-ρεκόρ μάλιστα για φέτος, καθώς οι 30.252 θεατές ήταν κατά... τρεις περισσότεροι από όσους είχαν βρεθεί στις εξέδρες του City Ground στον αγώνα με τη Liverpool. O ενθουσιασμός του κόσμου ήταν απερίγραπτος, και στη θέση του στα επίσημα ο Βαγγέλης Μαρινάκης έδειχνε κομματάκι μουντρούχος, αλλά σίγουρα θα καμάρωνε με το μικρό θαύμα που έχει συντελεστεί στο Nottingham φέτος και είμαι βέβαιος ότι θα περίμενε στη φυσούνα τους πρωταγωνιστές για το καθιερωμένο bear hug. Τον τόνο έδωσε από την αρχή το υπέροχο κορεό στο Trent End, έργο και πάλι των καταπληκτικών παιδιών τού Forza Garibaldi, με πολύχρωμες κορδέλες να κρέμονται προς τιμή των ποδοσφαιριστών κάθε εθνικότητας που αγωνίζονται στη Forest, ένα τεράστιο "VAMOS" ακριβώς από πάνω τους κι από κάτω άλλα δύο που έγραφαν: "Η ώρα μας ήρθε ξανά"... "Και θα τα δώσουμε όλα". Συγκινητικό κι ότι κανείς δεν ξέχασε τον Stuart Pearce, τον εμβληματικό αρχηγό που είχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας τις τελευταίες μέρες με την καρδιά του να δείχνει αδυναμία όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε έκανε αναγκαστική προσγείωση. Στο τρίτο λεπτό (από το αγαπημένο του νούμερο, το 3), όλο το γήπεδο σηκώθηκε και τον χειροκρότησε, προσθέτοντας μάλιστα και τη γνωστή κραυγή: "Psycho! Psycho!" Είχε παίξει και στη Manchester City, για όσους δεν θυμούνται...

Το πρώτο ημίχρονο έμοιαζε πολύ με το αντίστοιχο με την Arsenal. Οι φιλοξενούμενοι επιδίωξαν από την αρχή να επιβάλουν τον δικό τους νόμο, αλλά δεν πέτυχαν κάτι παραπάνω από ένα μεγάλο ποσοστό στην κατοχή της μπάλας (σιγά το κατόρθωμα δηλαδή) και τη δημιουργία και απώλεια ορισμένων υπο- και ανθυπο-ευκαιριών. Η πρώτη μάλιστα, στο 8', προήλθε από λάθος του... Chris Wood που είχε γυρίσει να βοηθήσει στην άμυνα, και το πλασέ του Erling Haaland που ακολούθησε έφυγε λίγο έξω από το δεξί δοκάρι του Matz Sels. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που είδαμε στο ματς τον Νορβηγό γίγαντα, που συνήθως μάς... περιποιείται όπου μας βρει, αλλά σήμερα χάθηκε στις δαγκάνες του Nikola Milenković και του Murillo. Υπήρχε επίσης ένα δυνατό μακρινό σουτ με ακριβώς ίδια κατάληξη από τον Nico González στο 14' (αυτό βρήκε λίγο και την έξω πλευρά του δοκαριού), ένας ωραίος συνδυασμός του Joško Gvardiol με τον Phil Foden με τον Κροάτη να κοντράρεται πάνω στο σουτ από τον Nico Domínguez στο 31', ένα γύρισμα του Foden στο "D" με τον Bernardo Silva να σουτάρει στα ύψη στο 35' και έναν ελιγμό και σουτ του Jérémy Doku πάνω στον συμπατριώτη του Sels στο 42'. Η Forest μέχρι τότε είχε μόλις μία τελική, μια στραβοκλωτσιά του Morgan Gibbs-White δηλαδή, αλλά και πάλι έφτιαξε την καλύτερη ευκαιρία του ημιχρόνου στο 43', όταν ο Sels με βαθιά μπαλιά βρήκε τον Wood στην άλλη περιοχή και αριστερά και ο Νεοζηλανδός βλέποντας τον Ederson λίγο έξω από το τέρμα να προσπαθεί να τον κρεμάσει, αλλά να μη δίνει αρκετό ύψος στη μπάλα και τον Βραζιλιάνο διεθνή να μπλοκάρει εύκολα.

Στην επανάληψη όμως η Forest μπήκε μεταμορφωμένη, κυνηγώντας ξεκάθαρα το γκολ και αιφνιδιάζοντας πιθανότατα και την αντίπαλό της που μάλλον περίμενε να συνεχίσει στο ίδιο "σφιχτό" μοτίβο. Ο Guardiola είχε προσπαθήσει να αιφνιδιάσει ο ίδιος, αλλάζοντας πλευρά τον Doku που είχε βρει τον μπελά του με τον Ola Aina, αλλά ο Βέλγος δεν τα κατάφερε καλύτερα ούτε απέναντι στον Neco Williams και έμεινε στον αγώνα ως το τέλος κυνηγώντας μια ασίστ ή ένα σουτ χωρίς να βρει τίποτα. Η αλλαγή στη διάθεση των Reds ήταν εμφανής από τα πρώτα δευτερόλεπτα ενός δεύτερου μέρους σίγουρα πολύ πιο ενδιαφέροντος από το πρώτο. Στο 47' ο Anthony Elanga ξέφυγε από αριστερά, σέντραρε στο δεύτερο δοκάρι και ο Domínguez πήγε να γίνει... Marco van Basten επιχειρώντας βολ πλανέ, πολύ ωραίο μεν, κατευθείαν πάνω στον Ederson δε. Ο Nico χτύπησε και λίγο στην προσπάθειά του, αλλά συνέχισε. Ο Guardiola έβλεπε ότι το πράγμα δεν πήγαινε καλά και έκανε δύο διπλές αλλαγές μέσα σε επτά λεπτά! Στο 62' βγήκαν González και Matheus Nunes για να μπουν ο Mateo Kovačić και ο Rico Lewis, ενώ στο 69' έριξε στη μάχη τον Kevin De Bruyne και τον καλοκαιρινό μας στόχο και πρόσφατο απόκτημα της ομάδας του από την Eintracht Φρανκφούρτης Omar Marmoush (μας σνόμπαρες ε; Πάρτα τώρα...) και απέσυρε τον Foden και τον σχεδόν ανύπαρκτο Savinho. 

Ανάμεσα στα ζευγάρια των αλλαγών, ο Pep είχε δει στο 64' έναν καλό συνδυασμό ανάμεσα σε Rúben Dias και Foden να καταλήγει σε αδύναμο σουτ του Πορτογάλου πάνω στον Sels, στην αμέσως επόμενη επίθεση τον Ουζμπέκο στόπερ του (και για μένα κορυφαίο του στο σημερινό ματς) Abdukodir Khusanov να κόβει πάνω στο σουτ τον Gibbs-White που είχε βρεθεί σε καλή θέση και -κυρίως- τον Hudson-Odoi να βρίσκει τον ελάχιστο δυνατό χώρο μέσα στην περιοχή για να κάνει την αγαπημένη του κίνηση και το σουτ και τον Ederson να αγγίζει ελάχιστα τη μπάλα ώστε αυτή να σταματήσει στο αριστερό του δοκάρι. Αμέσως μετά την αλλαγή των De Bruyne-Marmoush o Nuno έκανε κι αυτός την πρώτη του κίνηση, με τον Ryan Yates στη θέση του Domínguez. Η είσοδος ενός De Bruyne πάντα φέρνει ανησυχία στον αντίπαλο, και ο πανέξυπνος Βέλγος λίγο έλειψε στο 72' να επωφεληθεί από ένα μπέρδεμα στην περιοχή μας, πλασάροντας με το αριστερό και υπό πίεση λίγο έξω από το δεξί δοκάρι του Sels, Παίκτη του Μήνα της Forest για τον Φεβρουάριο, ο οποίος ουσιαστικά υπέγραψε το 12ο φετινό του clean sheet έξι λεπτά αργότερα, όταν πάλι ο De Bruyne εκτέλεσε φάουλ που είχε κάνει ο Yates στον Marmoush (ο Ryan πήρε και κίτρινη κάρτα) νικώντας το τείχος αλλά όχι και τον -ελπίζουμε κάποια στιγμή και βασικό- γκολκίπερ της Εθνικής του ομάδας.

Ήταν κάτι παραπάνω από φανερό ότι η Forest ήθελε το τρίποντο απέναντι στη City με τις αλά... Fenerbahçe ριγέ κίτρινες και μπλε φανέλες. Κι ας έδειξε ο Nuno στο 80' ότι ήθελε να εξασφαλίσει πρώτα την ισοπαλία, περνώντας τον Ibrahim Sangaré στη θέση του Elanga και δυναμώνοντας το κέντρο του. Και η στιγμή ήρθε στο 83', ξεκινώντας από μια καταπληκτική διαγώνια βαθιά μπαλιά του Gibbs-White στον Hudson-Odoi, που έφυγε από τα δεξιά, πάτησε περιοχή και τη στιγμή που προφανώς ο αντίπαλος γκολκίπερ περίμενε σέντρα (στην περιοχή καραδοκούσαν MGW και Wood) εκείνος σούταρε στην κλειστή του γωνία, περνώντας τη μπάλα -μόνο εκείνος ξέρει πώς- από την τρύπα της βελόνας, ανάμεσα στο απλωμένο χέρι του Ederson και το αριστερό του δοκάρι. Το Trent End από πίσω χρειάστηκε ένα δευτερόλεπτο για να καταλάβει ότι η στρογγυλή θεά είχε καταλήξει στα δίχτυα, αλλά μόλις το συνειδητοποίησε ξέσπασε με όλη του τη δύναμη, όπως και το υπόλοιπο γήπεδο. Ο Chris Kavanagh χρέωσε με κίτρινη τον CHO για τους έξαλλους πανηγυρισμούς του, αλλά σιγά μην τον ένοιαζε. Ίσα ίσα που σκάρτα δύο λεπτά αργότερα βρήκε τον Wood στην περιοχή, για να αναχαιτίσει τον Νεοζηλανδό και πάλι ο πανταχού παρών Khusanov. Ήταν η τελευταία συμμετοχή του αρχισκόρερ μας στο παιχνίδι, πριν αντικατασταθεί από τον Taiwo Awoniyi και ο σκόρερ CHO δώσει τη θέση του στον άνθρωπο του... τσιμεντώματος των αποτελεσμάτων Morato. H City απείλησε μόνο στο 91', με τον Gibbs-White να κάνει ένα κακό διώξιμο και τον Kovačić να σουτάρει ελάχιστα έξω από το αριστερό δοκάρι του Sels. Τίποτα δεν άλλαξε, ή μάλλον από πέρσι μέχρι φέτος άλλαξαν πολλά: στους τέσσερις αγώνες στο City Ground με Manchester City, Liverpool, Arsenal και Tottenham τη σεζόν 2023-'24 είχαμε χάσει ισάριθμες φορές και είχαμε δεχθεί 8 γκολ, ενώ στους αντίστοιχους φετινούς είμαστε αήττητοι με μόλις ένα γκολ παθητικό!

Όπως είπαμε, η Forest παρέμεινε έτσι στην τρίτη θέση, τέσσερις πλέον βαθμούς μακριά από τη City και εν αναμονή του αυριανού ματς της Chelsea εντός με τη Leicester (αν νικήσουν οι Λονδρέζοι θα μας πλησιάσουν στους δύο). Στους άλλους αγώνες το απόγευμα του Σαββάτου, η Liverpool ζορίστηκε στο Anfield από την ουραγό Southampton που προηγήθηκε αλλά νίκησε τελικά 3-1 και προελαύνει, η Brighton με πέναλτι στις καθυστερήσεις νίκησε 2-1 τη Fulham στο AmEx και η Crystal Palace λύγισε επίσης στο τέλος γηπεδούχος 1-0 την επόμενη αντίπαλό μας Ipswich (ο αγώνας το ερχόμενο Σάββατο στο Portman Road). Αργά το βράδυ παίζουν Brentford-Aston Villa κι ακόμα πιο αργά Wolves-Everton. Την Κυριακή εκτός από το ματς που προαναφέραμε υπάρχουν και τα Tottenham-Bournemouth και Manchester United-Arsenal και τη Δευτέρα το West Ham-Newcastle. 

Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Williams, Domínguez (Yates 69'), Anderson, Elanga (Sangaré  80'), Gibbs-White, Hudson-Odoi (Morato 87'), Wood (Awoniyi 87'). 
Manchester City: Ederson, Nunes (Lewis 61'), Khusanov, Dias, Gvardiol, González (Kovačić 62'), Savinho (Marmoush 69'), Silva, Foden (De Bruyne 69'), Doku, Haaland.
Σκόρερ: Hudson-Odoi 83'.
Διαιτητής: Chris Kavanagh. Κίτρινες: Gibbs-White 27', Yates 76', Hudson-Odoi 84' - González 32', Nunes 56'.
Θεατές: 30.252.

Nuno Espírito Santo: "Δουλέψαμε πολύ σκληρά γι' αυτό το αποτέλεσμα. Είδατε και μόνοι σας πόσο καλή ομάδα είναι η Manchester City, αλλά πιστεύω ότι τα παιδιά τα πήγαν καλά και δεν της επέτρεψαν να δημιουργήσει πολλές φάσεις. Η City πάντα θα έχει ευκαιρίες, αλλά αμυντικά ήμασταν πολύ καλοί. Στο ποδόσφαιρο πρέπει να δουλεύεις σκληρά για να καλύπτεις τους χώρους, γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι έχεις πάντα την πιθανότητα να κλέψεις τη μπάλα και να επιτεθείς. Η City όσο προχωρούσε ο αγώνας άφηνε χώρους κι εμείς, με τους ταλαντούχους παίκτες που διαθέτουμε, σταθήκαμε ικανοί να το εκμεταλλευτούμε. Το θέμα ήταν απλώς να τους φτιάξουμε ευκαιρίες. Είμαι πολύ περήφανος γι' αυτούς για τον τρόπο που αφοσιώνονται στην ομάδα. Το ζήτημα είναι πώς φτιάχνουμε πράγματα όλοι μαζί και βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Το ομαδικό πνεύμα που επιδιώκουμε είναι σε καλό δρόμο, αλλά έχουμε ακόμα μεγάλη διαδρομή να διανύσουμε, ας επικεντρωθούμε λοιπόν στο επόμενο παιχνίδι. Ο αγώνας με την Ipswich θα είναι κι αυτός δύσκολος και πρέπει να είμαστε έτοιμοι, να αναλύσουμε τον σημερινό αγώνα και να προετοιμάσουμε κατάλληλα τα παιδιά. O Stuart (Pearce) δεν είναι απλώς ένας θρύλος του συλλόγου μας. Είναι μέλος της οικογένειάς μας. Του στέλνουμε τις καλύτερες ευχές μας και ελπίζουμε να αναρρώσει πλήρως και τάχιστα".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Guardian.