Κρίμα το εντυπωσιακό κορεό των Forza Garibaldi που -χωρίς καμιά υπερβολή- ήταν ό,τι καλύτερο είδαμε από πλευράς Forest σήμερα. Από πάνω η εικόνα του Nuno Espírito Santo να παίζει σαν ταχυδακτυλουργός με τραπουλόχαρτα και από κάτω "Nottingham Forest are Magic", κομμάτι από πολύ γνωστό σύνθημα της "κόκκινης" εξέδρας. Δυστυχώς, από τους Reds δεν είδαμε τίποτα μαγικό στη συνέχεια. Μόνο ένα ματς-αγγαρεία που έδειχναν όλοι να περιμένουν πότε θα τελειώσει, και που για μας τελείωσε με τον πιο άδοξο τρόπο, και -ακόμα χειρότερα- χωρίς κανείς να μπορεί να πει ότι ένα τέτοιο φινάλε δεν μας άξιζε. 

Όταν στο 90' ο David Moyes πέρασε στο ματς τον Dwight McNeil στη θέση του πολύ δραστήριου Jack Harrison, ήταν σαν να ήμουν μέσα στο μυαλό του. Ο εξτρέμ της Everton έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα φέτος από τραυματισμούς, και αυτός ήταν μόλις ο δεύτερος αγώνας στον οποίο έπαιζε μετά την επιστροφή του. Ο παμπόνηρος Σκοτσέζος, που πήρε μια Everton περίπου διαλυμένη και την έσωσε πολύ νωρίς μαθαίνοντάς τη να παίρνει ισοπαλίες (είχε ήδη 14 και πήγαινε για τη 15η, αλλά...), σίγουρα θα σκέφτηκε: "Αυτός ο μάγκας έχει κάνει τη Forest πελάτη. Αν είναι να μπει γκολ, από αυτόν θα μπει". Δεν ξέρω τι στην ευχή βουντού μάς έχει κάνει ο McNeil και μας γλεντάει όπου μας βρίσκει. Απλά να πω ότι στον αγώνα του Goodison Park στον πρώτο γύρο, όπου νικήσαμε 2-0, ... δεν έπαιζε.

Έχει φτάσει λοιπόν το τέταρτο από τα πέντε λεπτά των καθυστερήσεων που έχει δείξει ο Craig Pawson, ο Neco Williams εκτελεί κόρνερ από δεξιά, η άμυνα αποκρούει και η μπάλα φτάνει στον Murillo, ανάμεσα στη σέντρα και τη μεγάλη περιοχή των Toffees, αριστερά όπως κατεβαίνουμε. O Βραζιλιάνος, που πριν από λίγες μέρες είχε γίνει ήρωας κρατώντας την τελευταία στιγμή το 1-0 επί της Manchester United, είναι εντελώς ασυγκέντρωτος, πάει να κάνει κάτι μεταξύ κοντρόλ και ντρίμπλας, ο McNeil φυσικά του κλέβει τη μπάλα και αμέσως βγαίνουν τρεις φιλοξενούμενοι με τον... φουκαρά τον Àlex Moreno, που τρέχει να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται. Δεν σώζεται. Ο McNeil αλλάζει παιχνίδι και βγάζει στην απέναντι πλευρά τον Abdoulaye Doucouré απέναντι στον Matz Sels. Ο χαφ από το Μάλι δεν φημίζεται για τα τελειώματά του, όπως άλλωστε και η ίδια η Everton που έχει επίθεση καλύτερη μόνο από των τριών "πεσμένων" (Ipswich, Leicester, Southampton). Αλλά αυτό παραείναι εύκολο για να το χάσει. 0-1 και τέλος, δίκαιη ανταμοιβή για τον τρόπο που αντιμετώπισαν οι δύο ομάδες το ματς. Η μία πήγαινε απλώς να μη χάσει αλλά το πάλευε βλέποντας την αντίπαλό της μπόσικη, η άλλη καθόταν και κοιτούσε στη μακράν χειρότερη φετινή εμφάνισή της, τουλάχιστον στο City Ground.

Όλοι χαρήκαμε, πάω στοίχημα, που είδαμε τον Chris Wood να επιστρέφει στο αρχικό σχήμα. Πριν τον αγώνα αυτό. Γιατί από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του Pawson ο Νεοζηλανδός αρχισκόρερ μας ήταν εκτός αγώνα, non-factor που λένε στο νησί. Βαρύς, άτολμος, προσπαθούσε να πάρει τις κεφαλιές στη σωρεία βαθιών μπαλιών που επιχειρούσε η ομάδα και δεν τα κατάφερνε. Ο Nuno τον κράτησε μέσα μέχρι το τέλος, αφού ο Taiwo Awoniyi ήταν ανέτοιμος και εκτός 20άδας, χωρίς μάλλον να λογαριάσει πόσο καλά έπαιξε η Forest στο Villa Park χωρίς κλασικό φουνταριστό επί 75 λεπτά. Από την άλλη, ούτε ο Anthony Elanga ήταν στο 100% (λόγω τραυματισμού είχε βγει στο ημίχρονο στον αγώνα του Birmingham) και ο Jota Silva που τον αντικατέστησε είναι άλλου στυλ παίκτης και δεν κάλυψε το κενό του.

Για να μην τα ρίχνουμε πάντως σε έναν-δύο, κανείς σήμερα δεν έπαιξε καλά, ίσως με φωτεινές εξαιρέσεις τον Williams, τον Nico Domínguez και τον Elliot Anderson λόγω φιλοτιμίας και μόνο. Η ομάδα ήταν τσακωμένη με τη δεύτερη μπάλα, που αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά της στοιχεία. Ο Moyes ενίσχυσε το κέντρο του και φρόντισε να μην περνάει η μπάλα τακτικά από τα πόδια του Anderson και του Morgan Gibbs-White (ο οποίος υστέρησε απελπιστικά, όπως και ο Callum Hudson-Odoi), οπότε έπεφτε ο κλήρος στον Murillo, τον Nikola Milenković και τον... Sels να στέλνουν τη μπάλα προς την επίθεση, αρκετές φορές μάλιστα στα τυφλά και χωρίς επιτυχία. Οι Reds τελείωσαν τον αγώνα χωρίς ούτε μία φάση που να κάναμε έστω "άααχ", ενώ όπως θα διαπιστώσετε και παρακάτω οι Toffees θα μπορούσαν να φύγουν με πιο άνετη νίκη αν ήταν πιο αποτελεσματικοί. Ούτε ο ίδιος ο Nuno βρέθηκε σε καλή μέρα, κάνοντας απλώς αλλαγές προσώπων που δεν ήταν εύκολο να αλλάξουν τη ροή του αγώνα, ειδικά σε κατάσταση μη πλήρους ετοιμότητας (Elanga) ή χωρίς φοβερές δημιουργικές αρετές (Ryan Yates).  Αν, ας πούμε, ο Ramón Sosa είχε πάρει τη θέση του Wood και είχε μείνει ο Elanga στην κορυφή ανάμεσα στους αργοκίνητους James Tarkowski και Jarrad Branthwaite, ίσως τώρα να μιλούσαμε αλλιώς. Αλλά ας μην κάνω τον μετά Χριστόν προφήτη. Το βάθος του ρόστερ είναι κάτι που πρέπει να εξεταστεί -και θα εξεταστεί- πολύ σοβαρά το καλοκαίρι, σε όποια ευρωπαϊκή διοργάνωση και να παίζουμε, αφού ο αριθμός των αγώνων θα αυξηθεί κατά πολύ και θα χρειάζονται εναλλακτικές λύσεις.

Με δυο λόγια, όπως στρώσαμε κοιμηθήκαμε. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία (η ομάδα έπαιξε ξανά μετά από μία εβδομάδα) και, παρ' όλο που παραμένουμε τρίτοι ανεξαρτήτως των άλλων αποτελεσμάτων, αρχίζουμε πια να νιώθουμε ανάσες πίσω μας τη στιγμή που είχαμε αποσπαστεί για ένα διάστημα. Μέσα στην εβδομάδα η Αγγλία εξασφάλισε και πέμπτη θέση στο Group Phase του Champions League, θα αντέξουμε όμως στις έξι αγωνιστικές που απομένουν ώστε να μην πέσουμε κάτω από την πέμπτη θέση; Tottenham έξω, Brentford μέσα, Crystal Palace έξω, Leicester μέσα, West Ham έξω, Chelsea μέσα: όχι το πιο δύσκολο πρόγραμμα του κόσμου, ούτε όμως και το πιο εύκολο. 

Τι να πούμε τώρα για τον αγώνα; Μια σούπα ήταν, με την Everton απλώς να φτάνει σε λίγο πιο καλές θέσεις και να μη μπορεί να τελειώσει τις φάσεις. Όσες από δαύτες έχω σημειώσει, είναι σχεδόν με το ζόρι. Σαν υπνωτισμένη, η Forest παραχώρησε από νωρίς τη μπάλα και δεν έδειχνε καν να προσπαθεί να την κερδίσει για να βγει στην κόντρα. Μέχρι να κάνουμε το πρώτο σουτ κόντεψε να συμπληρωθεί μισή ώρα παιχνιδιού. Και ήδη είχαμε φάει τρεις φάσεις, έστω όχι όλες μεγάλης επικινδυνότητας. Εντάξει, ίσως στο 13' ο Pawson θα μπορούσε να βγάλει την κόκκινη κάρτα, έστω και μετά από υπόδειξη του VAR John Brooks, όταν ο Branthwaite πήγε με φόρα σαν ταύρος σε υαλοπωλείο και κουτούλησε τον Jota. Πάνω στη φάση, ναι, αλλά έλεος, δε μπορεί να πει κανένας ότι πήγαινε για μπάλα. Η απόφαση ήταν απλό φάουλ, ούτε καν κίτρινη. Τέλος πάντων, στο 19' έγινε το πρώτο σουτ του Harrison από πάσα του Armando Broja μέσα στην περιοχή μας, πολύ ψηλά για να απασχολήσει τον γκολκίπερ μας, στο 23' ο πονοκέφαλος για την άμυνά μας στο πρώτο ημίχρονο Iliman Ndiaye κατάφερε με ντρίμπλες να τρυπώσει στα καρέ μας αλλά σούταρε αδύναμα πάνω στον Sels και στο 25' ο Βέλγος επιστράτευσε για πρώτη φορά τα αντανακλαστικά του για να αποκρούσει το σουτ του παλιόφιλου James Garner από ωραία κάθετη του Harrison.

Εμείς δείξαμε ότι υπάρχουμε στο 27', με μια καλή προσπάθεια του Moreno και κάθετη στον Jota, που πήγε να κάνει copy-paste την κίνηση του γκολ απέναντι στην Aston Villa, αλλά αυτή τη φορά σούταρε χλιαρά και ο Jordan Pickford δεν είχε πρόβλημα, και σχεδόν αμέσως (30') ο Πορτογάλος βρέθηκε πάλι στην αιχμή, στέλνοντας μια εξίσου αδύναμη κεφαλιά από σέντρα του Hudson-Odoi πάνω στον τερματοφύλακα της Εθνικής Αγγλίας. Άψυχη ήταν και η κεφαλιά του Ndiaye στο δεύτερο δοκάρι από σέντρα του Harrison στο 36' και ο Sels δεν ίδρωσε καν για να μαζέψει τη μπάλα. Και το ημίχρονο έκλεισε με δύο ακόμα προσπάθειες της Forest, ένα πολύ μακρινό και άστοχο σουτ του Gibbs-White (42') και ένα πάλι αδύναμο σουτ, αυτή τη φορά από τον Hudson-Odoi μετά την αγαπημένη του κίνηση (45').

Περιμέναμε κάτι να αλλάξει στην επανάληψη στην αγωνιστική μας συμπεριφορά και κατά συνέπεια στο ματς, αλλά διαψευστήκαμε. Ναι, η Forest συνήθως αφήνει την κατοχή στην αντίπαλό της, αλλά το 42-58% απέναντι στη 15η της βαθμολογίας δεν είναι καθόλου τιμητικό και συγχρόνως λέει πάρα πολλά για την εικόνα του αγώνα. Ο Hudson-Odoi στο 54' από άνοιγμα του Anderson έκανε πάλι τη γνωστή κίνηση και πάλι σούταρε χωρίς νεύρο πάνω στον Pickford, κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε αν οι παίκτες μας είχαν φάει καλά για μεσημέρι. Κι ενώ η τηλεόραση μας έδειχνε το ριπλέι, στην άλλη άκρη ο Tarkowski είχε γεμίσει προς την περιοχή μας, ο Ndiaye είχε φύγει στην πλάτη του Williams και χρειάστηκε πάλι η επέμβαση του Sels για να μη μείνουμε πίσω στο σκορ. 

Ο Nuno έβαλε τον Elanga αντί του Jota, που προσπαθούσε όπως πάντα αλλά χωρίς εμφανές αποτέλεσμα. Ίσως αν εκείνη τη στιγμή έβγαζε τον Wood να μουρμούριζε η κερκίδα, αλλά μάλλον θα ήταν πιο σωστό. Και ο Σουηδός έμεινε σε ρηχά νερά, χωρίς να τροφοδοτηθεί πάντως και σωστά. Στο 62' σε μια σέντρα του Moreno, που περισσότερο διακρίθηκε επιθετικά παρά αμυντικά όσο περίεργο κι αν ακούγεται, ο Gibbs-White δοκίμασε κάτι ανάμεσα σε τακουνάκι και σουτ με εξωτερικό φάλτσο, επίσης χωρίς δύναμη και στα χέρια του Pickford. Εκεί ο Moyes άρχισε να βάζει φρέσκα πόδια, με Beto και Carlos Alcaraz αντί Broja και Ndiaye, χωρίς να αλλάξουν και πολλά. Ο Murillo έδειξε τα πρώτα σημάδια αφηρημάδας στο 69', όταν σε μια εύκολη μπαλιά στην περιοχή μπερδεύτηκε με τον Domínguez, με συνέπεια ο Αργεντίνος να πρέπει να σκιστεί για να κοντράρει το σουτ του προωθημένου Jake O'Brien σε κόρνερ (τα οποία η Forest ξόδευε αφειδώς, 1 έναντι 7 κατέγραψε η στατιστική παρ' όλο που αποτελούν την κύρια πηγή γκολ για τη μετριότατη επίθεση της Everton). Το ίδιο έκανε στο 73' και o Williams, όταν μια σέντρα του Harrison πέρασε από όλους και στρώθηκε στο δεύτερο δοκάρι στον Doucouré για να σουτάρει. 

Ο Domínguez αντικαταστάθηκε αμέσως μετά από τον Yates, χωρίς κανείς να πολυκαταλάβει τι θα άλλαζε αυτό. Ποιος ξέρει - ίσως ο αρχηγός να μπορούσε να επωφεληθεί από καμιά αναμπουμπούλα στην αντίπαλη περιοχή όπως συνηθίζει. Δευτερόλεπτα αφότου μπήκε, βέβαια, η Everton έφυγε στην κόντρα και ο Doucouré γύρισε στον Harrison που σούταρε απελπιστικά ψηλά σε σχέση με τη θέση στην οποία είχε βρεθεί. Ο Garner ξαναδοκίμασε την τύχη του στο 81' μετά από κεφαλιά-απόκρουση του Murillo, αλλά μάλλον θα μετάνιωσε που το έκανε. Μετά μπήκε ο McNeil και τα υπόλοιπα τα ξέρετε... Δυστυχώς, σε μια κρίσιμη καμπή της σεζόν, η Forest γνώρισε δεύτερη σερί ήττα θυμίζοντας τον κακό της εαυτό των αρχών της περιόδου 2023-'24, τον οποίο επιβάλλεται να αφήσει πίσω της το συντομότερο.

Ήδη, μετά την ολοκλήρωση της πρώτης μέρας της 32ης αγωνιστικής, μας πλησίασε στους δύο βαθμούς η Manchester City, που αν και βρέθηκε να χάνει 2-0 στο Etihad από την Crystal Palace το γύρισε εμφατικά (5-2), και στους τρεις η Aston Villa, που έχασε πέναλτι στο 0-0 εκτός με τη Southampton αλλά μόλις μπήκε το πρώτο γκολ άνοιξε η κάνουλα (0-3). Πίσω στην κούρσα της Ευρώπης έμεινε η Brighton, που στο γήπεδό της ανάστησε τη Leicester (2-2, οι Foxes σκόραραν δις μετά από 12 και βάλε αγωνιστικές ώρες χωρίς γκολ), και σε έναν αγώνα αδιάφορο για μας στο Emirates η Arsenal, με νωπές τις δάφνες του 3-0 επί της Real, ζορίστηκε με τη Brentford, έγινε το πρώτο... θύμα του ημιαυτόματου οφσάιντ που μπήκε σε εφαρμογή από σήμερα και τελικά άφησε δύο βαθμούς και μάλλον και τις τελευταίες της ελπίδες να πιάσει τη Liverpool (1-1). Αύριο η Chelsea μπορεί να μας πλησιάσει στον πόντο αν νικήσει εντός την Ipswich, το ίδιο και η Newcastle αν επικρατήσει στο St James' Park της Manchester United (οι Magpies μάλιστα μπορούν και να μας προσπεράσουν την Τετάρτη, αν νικήσουν στο εξ αναβολής εντός έδρας ματς με την Crystal Palace). Αύριο παίζουν ακόμα Liverpool-West Ham και Wolves-Tottenham και το πρόγραμμα ολοκληρώνεται τη Δευτέρα με τον αγώνα Bournemouth-Fulham, με αμφότερες να ελπίζουν σε ευρωπαϊκό εισιτήριο. 

Forest: Sels, Williams, Milenković, Murillo, Moreno, Domínguez (Yates 75'), Anderson, Jota Silva (Elanga 59'), Gibbs-White, Hudson-Odoi, Wood.
Everton: Pickford, O'Brien. Tarkowski, Branthwaite, Mykolenko, Gueye, Garner, Harrison (McNeil 90'), Doucouré, Ndiaye (Alcaraz 67'), Broja (Beto 64').
Σκόρερ: Doucouré 94'.
Διαιτητής: Craig Pawson. Κίτρινες: Doucouré 16', Branthwaite 39', Gueye 87'.
Θεατές: 30.199.

Nuno Espírito Santo: "Οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στην Everton. Έπαιξε καλά, μας δημιούργησε προβλήματα και είχε τον έλεγχο του αγώνα στο δεύτερο ημίχρονο. Το παιχνίδι δεν ήταν και το καλύτερο, δεν νιώθαμε άνετα. Μόνο στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου καταφέραμε να ηρεμήσουμε λίγο και να παίξουμε. Στο υπόλοιπο ματς η Everton κυριάρχησε και μας προβλημάτισε. Μας απογοήτευσε ο τρόπος που δεχθήκαμε γκολ, αφού η φάση ξεκίνησε από δικό μας κόρνερ. Όταν δεν μπορείς να νικήσεις γιατί ο αντίπαλος παίζει καλύτερα από σένα, μπορείς ακόμα να κυνηγήσεις την ισοπαλία. Πρέπει να είσαι συμπαγής και να αποφεύγεις τα λάθη, σήμερα όμως τιμωρηθήκαμε ακριβώς γι' αυτά. Το θετικό για μας είναι πως η κατάσταση βρίσκεται ακόμα στα δικά μας χέρια, οπότε πρέπει να συνέλθουμε και να παίξουμε καλύτερα. Είναι ανάγκη να ανασυνταχθούμε και να καταλάβουμε ότι κανένας δεν θα μας χαρίσει τίποτα. Μόνοι μας πρέπει να το κατακτήσουμε".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.