"Καμιά φορά δεν παίζουμε όσο καλά θέλουμε. Αλλά αντιδρούμε. Επιστρέφουμε. Πάμε για το επόμενο παιχνίδι. Βλέπω καθημερινά στους παίκτες μου την επιθυμία και την αφοσίωσή τους". Η Forest έδειξε απόψε ότι τα λόγια του Nuno Espírito Santo στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου πριν από τον αγώνα με την Tottenham δεν ήταν... του αέρα. Προερχόμενη από δύο διαδοχικές ήττες (1-2 εκτός από την Aston Villa και 0-1 εντός από την Everton) νίκησε τους Spurs στο Λονδίνο για πρώτη φορά μετά το 1997, ανέβηκε ξανά στην τρίτη θέση, σφιχταγκαλιάζει πλέον το ευρωπαϊκό εισιτήριο και πάει με υψηλό ηθικό στον ημιτελικό του Κυπέλλου.

Δεν ξέρω αν ισχύει και για εσάς το ίδιο, όμως εμένα η αναμέτρηση του TH Stadium μου θύμισε το Villa Park... από την ανάποδη. Οι Reds έκαναν ακριβώς ό,τι και η Villa: πέτυχαν τρία γρήγορα γκολ (μέτρησαν τα δύο) και από κει και πέρα διαχειρίστηκαν το προβάδισμά τους, παίζοντας όπως και οι Villans αρκετές φορές με τη φωτιά, αφού στο δεύτερο ημίχρονο μετά το 55' και με το φόρτωμα της αντίπαλης επίθεσης από τον Άγγελο Ποστέκογλου το γήπεδο έγειρε και χρειάστηκαν και κάποια ηρωικά για να μην πάει ο κόπος χαμένος. Όπως η Forest στο Birmingham, έτσι και η Tottenham άξιζε σήμερα κάτι παραπάνω, αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Στο τέλος της μέρας, δυστυχώς μετράνε μόνο οι βαθμοί, και το αποψινό τρίποντο ήταν υπερπολύτιμο τόσο για ψυχολογικούς, όσο και για καθαρά πρακτικούς λόγους, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.

Για την αρχική ενδεκάδα τα κουκιά ήταν περίπου μετρημένα, καθώς ο Ola Aina παραμένει μη διαθέσιμος, και όχι τίποτα άλλο αλλά δεν υπάρχουν συγκεκριμένες πληροφορίες για την κατάστασή του ώστε να ξέρουμε αν πρέπει ή όχι να ελπίζουμε στη συμμετοχή του στον ημιτελικό της Κυριακής. Ως συνήθως το κενό του κάλυψε ο Neco Williams, η έκπληξη όμως ήρθε στο άλλο άκρο της άμυνας, με τον Àlex Moreno να κάθεται στον πάγκο και τον Harry Toffolo να παίρνει θέση στο χορτάρι. Ο Harry ξέρουμε ότι δεν κωλώνει πουθενά και δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό του η λέξη "ευθυνοφοβία". Πέρασε αρκετές δύσκολες στιγμές στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στον Wilson Odobert (κυρίως) και τον Pedro Porro, αλλά όσο περνούσε η ώρα προσαρμοζόταν όλο και περισσότερο στις ανάγκες του ματς και όπως θα δείτε η παρουσία του απέβη και σωτήρια. Ο Nuno επίσης δεν ξεκίνησε πάλι τον Callum Hudson-Odoi, βάζοντας σε έναν σύνθετο ρόλο τον Danilo, που έτρεξε πολύ και γενικά τα έδωσε όλα όσο βρισκόταν στο γήπεδο. 

Τι λέγαμε, λοιπόν; Α, για την αρχή του αγώνα. Αντίθετα με όσα έγιναν στο Villa Park και στο City Ground απέναντι στην Everton, η Forest μπήκε αυτή τη φορά με το μαχαίρι στα δόντια και μέχρι το 16' είχε βρει δίχτυα τρεις φορές, με πρωταγωνιστή έναν αφηνιασμένο Elliot Anderson, που δεν είχε βέβαια ανάλογη απόδοση στο δεύτερο μέρος, κουρασμένος προφανώς και από τις αμέτρητες κλωτσιές που είχε φάει. Η μεγάλη, λοιπόν, κατά την ταπεινή μου γνώμη ελπίδα του κέντρου της Εθνικής Αγγλίας για το μέλλον (αρκεί φυσικά να το καταλάβει και ο Thomas Tuchel) μόλις στο 4' έβγαλε καταπληκτική μπαλιά στον Morgan Gibbs-White, που από καλή θέση επιχείρησε το μακρινό σουτ για να πέσει στην αριστερή του γωνία ο Guglielmo Vicario και να αποκρούσει με δυσκολία σε κόρνερ. Την εκτέλεση ανέλαβε ο Anthony Elanga, η χαμηλή μπαλιά του πέρασε από όλους και στρώθηκε εκτός περιοχής στον Anderson. Το σουτ του ήταν πολύ δυνατό, η μπάλα βρήκε ελάχιστα και στον Rodrigo Bentancur, κατευθύνθηκε πάλι προς την αριστερή γωνία, πήρε μέσα τα χέρια του Vicario που άγγιξε τη μπάλα και καρφώθηκε στα δίχτυα. 0-1 στο 5' με το δεύτερο φετινό γκολ του Elliot, ονειρεμένο ξεκίνημα αλλά οι Reds δεν θα σταματούσαν εκεί.

Πέρασαν μόλις πέντε λεπτά με μηδενική αντίδραση από τους γηπεδούχους, που είχαν και την κούρασή τους από τον προημιτελικό του Europa League την Πέμπτη και τη μεγάλη νίκη τους στη Φρανκφούρτη επί της Eintracht (1-0) που τους έφερε στα ημιτελικά (και αν θέλετε στη διεκδίκηση μιας θέσης στο Champions League μέσω της κατάκτησης του Europa!), έπαιζαν με πέντε αλλαγές σε σχέση με εκείνο το ματς και τους έλειπε (πολύ) ο τραυματίας Heung-Min Son. Κι εκεί ο Anderson έβγαλε από μακριά άλλη μια σπουδαία μπαλιά στην πλάτη της άμυνας, όπου πετάχτηκε ο Chris Wood και με πλασέ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Ο Chris ηθελε πολύ το 19ο γκολ γιατί είχε να σκοράρει από το 1-2 από τη Fulham στα μέσα Φεβρουαρίου, αλλά δυστυχώς γι' αυτόν ήταν οριακά οφσάιντ και το γκολ ακυρώθηκε. Ήταν μια απλή... παράταση έξι λεπτών στην αναμονή του. Στο 16' πάλι ο δαιμόνιος Anderson κέρδισε φάουλ από τον πολύ σκληρό απέναντί του Cristian Romero (αργότερα θα τον φόρτωνε και με κίτρινη), ο Murillo αντί να γεμίσει στην περιοχή όπως κάνει συνήθως το χτύπησε με κοντινή πάσα προς τον Elanga, που έφυγε από τα αριστερά, σέντραρε με το δεξί και έβγαλε την ένατη φετινή ασίστ του, καθώς ο Wood σηκώθηκε προλαβαίνοντας τον Micky van de Ven και την έξοδο του Vicario και έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα και τους ταξιδιώτες φίλους της Forest στον έβδομο ουρανό.

Το υπόλοιπο πρώτο μέρος πέρασε με σπασμωδικές, ως επί το πλείστον, προσπάθειες των Spurs να μειώσουν τουλάχιστον το σκορ μέχρι την ανάπαυλα. Στο 18' ο Odobert απέφυγε τον Toffolo και έβγαλε μια σέντρα σουτ που μπέρδεψε τον Matz Sels αλλά και όσους ήταν γύρω, ενώ στο 20' ο διεθνής Βέλγος γκολκίπερ χρειάστηκε να κάνει την πρώτη του επέμβαση, αποκρούοντας σε κόρνερ ένα σουτ του Γάλλου εξτρέμ προς την αριστερή του γωνία. Ο Sels εξουδετέρωσε πιο εύκολα και άλλο ένα μακρινό σουτ, αυτή τη φορά από τον Dejan Kulusevski, στο 24', και στο 31' ο Odobert προσπέρασε πάλι τον Toffolo αλλά έκανε κάτι σαν σουτ που δεν μας ανησύχησε ιδιαίτερα. Πιο πολύ τρομάξαμε στο 40', σε μια από τις αμέτρητες σέντρες του Porro, όταν ο Williams δεν υπόλόγισε σωστά την απόκρουσή του με το κεφάλι και ο έτερος Γάλλος εξτρέμ, ο δανεικός από τη Bayern Mathys Tel, σούταρε από καλή θέση πολύ άτσαλα και άστοχα με το αριστερό. Ένα λεπτό αργότερα μια νέα προσπάθεια του Odobert πέρασε από τον Sels, αλλά ο Richarlison και ο Pape Matar Sarr μπερδεύτηκαν και η κεφαλιά του Βραζιλιάνου κατέληξε άουτ (αν έμπαινε πάντως δεν θα μετρούσε, αφού ο Sarr ηταν οφσάιντ). Ο Richarlison πήρε και άλλη μια κεφαλιά, στο 44' σε σέντρα του Tel προλαβαίνοντας τον Murillo, χωρίς όμως ούτε αυτή τη φορά να βρει τέρμα.

Το δεύτερο μέρος άρχισε με αλλαγές. Ο Ποστέκογλου, που όπως καταλαβαίνετε νιώθει για τα καλά την καρέκλα του να τρίζει (η Tottenham πάει για τη χειρότερη θέση της ιστορίας της στην Premier League), αντί να τονώσει την επίθεσή του με τους Dominic Solanke και Brennan Johnson που είχε στον πάγκο, άλλαξε και τους δύο σέντερ μπακ του (τον κιτρινισμένο Romero και τον van de Ven) και έβαλε τον διεθνή Ουαλό Ben Davies και τον Αυστριακό (δανεικό από τη Lens) Kevin Danso. Από την πλευρά του, ο Nuno μάλλον ήθελε πολύ να κρατήσει τη νίκη στο "σπίτι" της ομάδας που τον είχε διώξει μετά από μόλις δέκα ματς πρωταθλήματος, απέσυρε λοιπόν τον Elanga και πέρασε πολύ νωρίς τον Morato παίζοντας με τρία στόπερ. Παρ' όλα αυτά, η Forest ήταν αυτή που έχασε την πρώτη μεγάλη ευκαιρία, με τον Wood στο 55' να βρίσκει τον Gibbs-White φάτσα με το τέρμα στο ύψος της περιοχής και τον αρχηγό μας να σουτάρει δυνατά και συρτά δίπλα στο δεξί δοκάρι του Vicario. Αν γινόταν εκεί το 0-3 θα γλιτώναμε και την αγωνία...

Από κει και πέρα η Forest κυρίως αμυνόταν. Τρία λεπτά μετά βγήκαν και ο Danilo και ο Nico Domínguez που είχε τρέξει πάρα πολύ καλύπτοντας χώρους, και τις θέσεις τους πήραν ο Hudson-Odoi και ο Ryan Yates. Κάναμε, είναι η αλήθεια, κάποιες προσπάθειες να βγούμε μπροστά, αλλά οι τελικές πάσες δεν ήταν καλές. Αρχικά η Tottenham προσπαθούσε κυρίως με σέντρες από δεξιά, τις πιο πολλές από τον Porro, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία αντιμετωπίζονταν εύκολα, ενώ δεν "τσουλούσε" και το πείραμα με τον Sarr δεύτερο φορ. Παρ' όλα αυτά, ο Richarlison είχε κέφια, άρχισε να κερδίζει Murillo και Morato στον αέρα κι αυτό φυσικά δεν ήταν καλό νέο. Έτσι στο 63', σε εκτέλεση κόρνερ από δεξιά από τον Porro, o Βραζιλιάνος έπιασε στριφτή κεφαλιά, ο Sels δεν μπορούσε να κάνει τίποτα αλλά η φοβερή προσπάθεια του Toffolo που με πρόσωπο στο τέρμα τέντωσε το πόδι και έδιωξε τη μπάλα πριν περάσει τη γραμμή γλίτωσε τους Reds, ενώ στο 67' o Williams προσπαθώντας να απομακρύνει έστειλε τη μπάλα πάνω στην πλάτη του Yates και η κόντρα με έναν μαγικό τρόπο έβγαλε τον Richarlison τετ α τετ με τον Sels! O γκολκίπερ μας όμως άπλωσε το κορμί του μπροστά στον αντίπαλο και έσωσε την κατάσταση...

Από εκείνη τη στιγμή τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο πιεστικά, καθώς ο Ποστέκογλου ενίσχυσε την επιθετική του γραμμή, με τον Solanke πλάι στον Richarlison και τον Johnson δεξιά να αλλάζει τον Odobert που στο δεύτερο ημίχρονο είχε εξαφανιστεί. Ο Brennan δεν έκανε και πολλά, αλλά ο Solanke απασχόλησε πολύ το κέντρο της άμυνάς μας, με συνέπεια ο Richarlison να αισθανθεί πολύ πιο άνετα. Κι αφού στο 72' ο Danso σε μια προώθησή του έπιασε ένα αριστερό σουτ που δεν έφυγε και πολύ μακριά από το αριστερό δοκάρι του Sels και στο 75' ο Taiwo Awoniyi, έτοιμος πια κι αυτός, αντικατέστησε τον κουρασμένο Wood, στο 80' ο Sels χρειάστηκε να βάλει τα δυνατά του για να αποκρούσει μία ακόμα κεφαλιά του Richarlison από σέντρα του Porro, που έσκασε δίπλα στο δεξί δοκάρι του και πήγαινε μέσα. Έτσι ακριβώς έμελλε να στερηθεί δυστυχώς ο Βέλγος το 14ο φετινό του clean sheet στο 87': σέντρα Porro, κεφαλιά Richarlison, δεξιά γωνία. Κι άρχισε η ανησυχία στο κόκκινο στρατόπεδο.

Βέβαια στα τρία λεπτά που ακολούθησαν και στα εξήμισι των καθυστερήσεων δεν έγινε και τίποτα φοβερό. Οι δικοί μας εισέπραξαν τρεις κίτρινες για επαγγελματικά φάουλ και καθυστερήσεις, ο Ramón Sosa πήρε τη θέση του MGW για να φαγωθούν κάποια δευτερόλεπτα και ο Peter Bankes σφύριξε λήξη. Η Forest είχε ξεκινήσει τη βραδιά στην... έκτη θέση (είχαν νικήσει η αντίπαλός μας στο Wembley Manchester City 2-0 εκτός την Everton με γκολ από το 84' και μετά, η Chelsea 2-1 με ανατροπή στο τέλος εκτός τη Fulham, ευτυχώς δηλαδή που η Newcastle που μας είχε ήδη προσπέράσει χάρη στον χρεωστούμενο αγώνα της συνετρίβη 4-1 στο Birmingham από τη Villa που μας έπιασε κι αυτή αλλά με χειρότερη διαφορά τερμάτων!) και την έκλεινε ξανά τρίτη και γερά στη διεκδίκηση ενός από τα τρία εισιτήρια του Champions League που παίζονται ακόμα. Τα δύο είναι καπαρωμένα από τη σχεδόν βέβαιη πρωταθλήτρια Liverpool (1-0 εκτός τη Leicester που έκλεισε εννέα εντός έδρας ματς χωρίς γκολ και υποβιβάστηκε), και την Arsenal (4-0 εκτός την Ipswich), που την τετάρτη χάνει και μαθηματικά το πρωτάθλημα αν δεν νικήσει την Crystal Palace στο Emirates. Είχαμε ακόμα την 33η αγωνιστική: Brentford-Brighton 4-2, Crystal Palace-Bournemouth 0-0, West Ham-Southampton 1-1 (οι Saints έπιασαν το αρνητικό ρεκόρ των 11 βαθμών της Derby και ελπίζουμε όλοι απέναντι στη Leicester στις 3 Μαΐου να το ξεπεράσουν) και Manchester United-Wolves 0-1 (κι όμως, η αξιολύπητη φέτος United πάει επίσης για Champions League μέσω Europa!!!).

Και κάτι τελευταίο, για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια που λέγαμε. Η Forest έφτασε τους 60 βαθμούς (ποιος να το πίστευε), και αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχει εξασφαλισμένη έξοδο στην Ευρώπη (έστω και στο Conference League) μέσω πρωταθλήματος υπό την προϋπόθεση να μαζέψει μόλις ΤΕΣΣΕΡΙΣ βαθμούς στα 5 παιχνίδια που απομένουν. Αν δε η 12η αυτή τη στιγμή Crystal Palace κατακτήσει το FA Cup και "αρπάξει" τη δεύτερη θέση του Europa, οι Reds θα χρειάζονται... 5 βαθμούς. Το αντίστοιχο νούμερο για το Champions League είναι 13 βαθμοί, αλλά υπάρχουν ακόμα αρκετά παιχνίδια μεταξύ των διεκδικητών των ευρωπαϊκών θέσεων - ανάμεσά τους και το δικό μας εντός με την Chelsea την τελευταία αγωνιστική. Και υπάρχει βέβαια και η δυνατότητα ευρωπαϊκής εξόδου μέσω κατάκτησης του Κυπέλλου, οπότε καλά να είμαστε και ας κοιτάξουμε τον ημιτελικό της Κυριακής...

Tottenham: Vicario, Porro, Romero (Danso 46'), van de Ven (Davies 46'), Spence, Bentancur, Kulusevski (Solanke 67'), Sarr (Bergvall 81'), Odobert (Johnson 67'), Tel, Richarlison. 
Forest: Sels, Williams, Milenković, Murillo, Toffolo, Domínguez (Yates 58'), Danilo (Hudson-Odoi 58'), Anderson, Elanga (Morato 46'), Gibbs-White (Sosa 93'), Wood (Awoniyi 76'). 
Σκόρερς: Richarlison 87' - Anderson 5', Wood 16'. 
Διαιτητής: Peter Bankes. Κίτρινες: Romero 42' - Gibbs-White 65', Yates 89', Sels 92', Toffolo 94'.
Θεατές: 59.314 (Forest: περίπου 3.000).

Nuno Espírito Santo: "Τα τελευταία λεπτά ήταν γεμάτα αγωνία, η Tottenham μας είχε στα σκοινιά και ευχόμασταν όλοι να περάσει πιο γρήγορα ο χρόνος. Είμαστε όμως πολύ περήφανοι για τον τρόπο που αγωνιστήκαμε. Αντιδράσαμε πολύ καλά σε σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις μας. Ξεκινήσαμε καταπληκτικά με δύο γκολ και κυριαρχία στον αγώνα. Ακόμα και χωρίς τη μπάλα, κοντράραμε πολύ σωστά την Tottenham. Εκείνοι είχαν τις ευκαιρίες τους, εμείς είχαμε τον Matz και την απόκρουση του Toffolo. Αυτό είναι το πνεύμα μας, ο τρόπος που αγωνιζόμαστε ως ομάδα. Μακάρι να βγαίναμε καλύτερα μπροστά στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά παίζει και ο αντίπαλος μπάλα και έπαιξε καλά. Όταν είσαι μπροστά στο σκορ, το πρώτο σου μέλημα είναι να τον συγκρατήσεις. Εκεί παίζει μεγάλο ρόλο η συντροφικότητα στην ομάδα μας και ο τρόπος που οι παίκτες βοηθάνε ο ένας τον άλλο. Ο κόσμος μας πρέπει να είναι περήφανος και μαζί μας στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος. Εμείς ως ομάδα χαιρόμαστε πολύ που βρισκόμαστε μέσα σ' αυτή τη μάχη για την Ευρώπη. Μακάρι σε μια εβδομάδα από σήμερα να μιλάμε για ακόμα μία τεράστια στιγμή για μας. Είμαστε πανευτυχείς. Η κριτική θα έρθει, οι απόψεις και οι αμφιβολίες θα έρθουν κι αυτές. Γι' αυτό είμαστε εδώ".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Guardian.