Φτάσαμε λοιπόν στο ένα τέταρτο (και κάτι) του φετινού μαραθωνίου της Championship. Μετά από δώδεκα από τις 46 αγωνιστικές της κανονικής περιόδου, η Forest βρίσκεται στην πέμπτη θέση, έξι βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Sheffield United και με τις λιγότερες ήττες στην κατηγορία (μαζί με τη Leeds). Χωρίς να παρασυρόμαστε σε θριαμβολογίες (πώς θα μπορούσαμε άλλωστε από τόσο νωρίς), θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε τι έχουμε δει ως τώρα από την ομάδα μας, που -σημειωτέον- σε αυτό το χρονικό σημείο πέρσι βρισκόταν στη 14η θέση της βαθμολογίας.

Πού βελτιωθήκαμε, πού χωλαίνουμε ακόμα, πού πιθανώς να χρειαστούμε ενίσχυση τον Ιανουάριο; Ας επιχειρήσουμε να σπάσουμε την απόδοση της ομάδας του σε γραμμές, πριν αναφερθούμε στη γενική εικόνα της σ' αυτές τις 12 πρώτες αγωνιστικές...

ΤΕΡΜΑ

Αρχίζουμε από ίσως το μοναδικό στοιχείο της ομάδας μας που μπορεί να θεωρηθεί "Αχίλλειος πτέρνα". Παρά τις συμπαθητικές περσινές εμφανίσεις του, που οδήγησαν στην πρεμούρα της Forest να τον αποκτήσει με κανονική μεταγραφή, ο Costel Pantilimon δεν έχει πείσει ακόμα ότι είναι ο γκολκίπερ που μπορεί να μας οδηγήσει στη Γη της Επαγγελίας. Παρά το γιγάντιο μπόι του έχει δείξει αδυναμία στις εναέριες εξόδους (!), ενώ δεν έχει ξεπεράσει εντελώς το φυσικό χάντικαπ που δημιουργεί το ίδιο στοιχείο στα συρτά σουτ, με τη μπάλα δε στα πόδια (ή στα ανοίγματα με το χέρι) έχει υποπέσει κατά καιρούς σε αρκετές γκάφες, αποδεικνύοντας ότι οι περσινοί μας φόβοι είχαν μια βάση: δεν είναι εύκολο να στηριχτεί ομάδα με στόχους πρωταθλητισμού σε έναν τερματοφύλακα που στην καριέρα του ήταν μόνιμα δεύτερος. Αυτό, πάντως, που πρέπει να του αναγνωρίσουμε είναι ότι από τις χάλια βραδιές του συνέρχεται πολύ γρήγορα (οι διαδοχικές εμφανίσεις με Millwall και Middlesbrough το πιστοποιούν), ενώ είναι προφανέστατο ότι "τη βρίσκει" στην ομάδα και στα 31 του πανηγυρίζει σαν μικρό παιδί ακόμα και μια ωραία επέμβαση ενός συμπαίκτη του μπροστά του. Το κακό είναι ότι από πλευράς αντικαταστάτη το τοπίο δεν είναι και πολύ ξεκάθαρο. Ο Luke Steele έχει δοκιμαστεί μέχρι στιγμής στα ματς του League Cup, όπου δεν μπορεί να πει κανείς ότι έχει υποστεί και υπερβολική πίεση (παρ' όλα αυτά έχει δεχθεί ήδη τρία γκολ), και επιπλέον εμείς οι Έλληνες θυμόμαστε καλά από το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό ότι μπορεί να κάνει πολύ θεαματικές επεμβάσεις, αλλά δεν είναι και υπόδειγμα σταθερότητας, σε σημείο κάποια στιγμή να τον πάρει από κάτω και να χάσει τη θέση του από τον 19χρονο τότε Οδυσσέα Βλαχοδήμο. Όσο για τον Jordan Smith, η πολλή μουρμούρα της εξέδρας τού έχει κόψει τα φτερά, και φαίνεται. Όπως και ο τρόπος που του φέρθηκε πέρσι η τεχνική ηγεσία. Δεν είναι και λίγο να σε υποβιβάζουν σε μια νύχτα από πρώτο σε τρίτο (πίσω από τους Pantilimon και Στέφανο Καπίνο). Μπήκε φέτος με τη Bury και δεν είχε καθόλου ψυχολογία, με αποτέλεσμα να δεχθεί ένα "κακό" γκολ και να δει και κόκκινη κάρτα λίγο αργότερα. Από τότε βρίσκεται συνήθως στην εξέδρα (μόνο στο League Cup κάθεται στον πάγκο). Το γιατρικό είναι, για μένα, δανεισμός τον Ιανουάριο και προώθηση στην τρίτη θέση ενός πιτσιρικά. Τόσο ο Liam Bossin, όσο και ο Tim Erlandsson μοιάζουν ικανοί για το βήμα παραπάνω...

ΑΜΥΝΑ

Αν και τα θεματάκια υπάρχουν ακόμα, κανείς δε μπορεί να κλείσει τα μάτια στην εμφανή βελτίωση σε σχέση με πέρσι. Αν δεν το πήρατε χαμπάρι, η Forest έχει αυτή τη στιγμή την πέμπτη καλύτερη άμυνα στην Championship! Δεν είναι λίγα 13 γκολ σε 12 ματς, δεν είναι όμως και το περσινό χάλι. Ειδικά στα στημένα όπου υπήρχε τεράστιο πρόβλημα (πέρσι φάγαμε καμιά δεκαπενταριά γκολ μόνο από κόρνερ!), από ένα σημείο κι έπειτα τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν πολύ καλύτερα. Η αναγέννηση του Danny Fox, μοναδικού αριστεροπόδαρου σέντερ μπακ που διαθέτουμε, είναι το κλειδί. Πολύ καλή κίνηση αποδεικνύεται και η απόκτηση του Michael Hefele, που αν και έχει κι αυτός κάποια -λίγα-διαστήματα "χασίματος" (για παράδειγμα το πρώτο γκολ της Millwall) έχει κερδίσει με το σπαθί του τη θέση από τον κατ' εμέ κορυφαίο παρτενέρ του Fox πέρσι Tobias Figueiredo. Από κοντά και ο Michael Dawson, που βοηθάει όχι μόνο στα αποδυτήρια αλλά και στο γήπεδο στις δύσκολες καταστάσεις και σίγουρα είναι κακό που τραυματίζεται συχνά. Αλλά και από πλάγια μπακ έχουμε ξενοιάσει! Στα δεξιά το κενό του Eric Lichaj δεν φαίνεται καθόλου, όπως και του άτυχου Sam Byram, αφού Tendayi Darikwa και Saidy Janko έχουν επιδοθεί σε έναν σκληρό ανταγωνισμό που βγάζει και από τους δυο τους τον καλύτερο εαυτό. Στα αριστέρα ο Jack Robinson έδεσε με την ομάδα σε χρόνο μηδέν, ενώ υπάρχει πάντα και ο καλός στρατιώτης Ben Osborn για να προσφέρει στη θέση τα πνευμόνια και την εργατικότητά του, όπως είδαμε άλλωστε στα πρώτα ματς του πρωταθλήματος.

ΚΕΝΤΡΟ

Προφανώς καλύτερα κι εδώ. Στα αμυντικά-κεντρικά χαφ υπάρχει τέτοια ποικιλία και βάθος, που δεν χρειάζεται καν να βοηθάει ο Osborn! Αν και ο Ben Watson δεν έχει κάνει και το καλύτερο ξεκίνημα, ο μεγάλος ανταγωνισμός και ο υποβιβασμός στον πάγκο μπορεί να αποδειχθούν ευεργετικά στοιχεία για τον πολύπειρο χαφ, όπως ο ίδιος άλλωστε έδειξε απέναντι στη Middlesbrough. Για τον Jack Colback τι να πει κανείς - έχει κάνει παιχνίδια απλά εκπληκτικά, όπου φάνταζε ανίκητος στο κέντρο και δεν έχανε μονομαχία ούτε για πλάκα. Ο Adlène Guédioura, από την πλευρά του, είναι ήδη ένα κερδισμένο στοίχημα για τον Aitor Karanka, παρά το γεγονός ότι μετά τον τραυματισμό του στο ζυγωματικό δεν είναι το ίδιο εντυπωσιακός όσο στην αρχή της χρονιάς. Έτσι ένας παίκτης όπως ο Liam Bridcutt, που στα ματς του League Cup δείχνει ανελλιπώς πόσο χρήσιμος μπορεί να είναι στην ομάδα, δεν βρίσκει θέση καμιά φορά ούτε στη 18άδα, και δύο άλλοι τόσο έμπειροι όσο ο Claudio Yacob και ο Παναγιώτης Ταχτσίδης δεν έχουν κάνει ακόμα ντεμπούτο! Και φυσικά υπάρχει η διάδοχη κατάσταση με τον Ryan Yates, στον οποίο προσωπικά πιστεύω πολύ και θεωρώ ότι θα ωφεληθεί και ο ίδιος αν προκύψει κάποια σοβαρή πρόταση από ομάδα Championship ώστε να φύγει δανεικός τον Ιανουάριο. Στη δε οργάνωση του παιχνιδιού, ο João Carvalho έχει ήδη δώσει δείγματα του γιατί δαπανήθηκαν τόσα χρήματα για τη μεταγραφή του, προβαίνοντας κάπου κάπου σε ενέργειες που αναρωτιέται κανείς αν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν οι συμπαίκτες του. Υπάρχει όμως ένα κενό στην αναπλήρωσή του, αφού ούτε ο Joe Lolley ούτε ο Gil Dias έχουν δείξει ότι μπορούν να σταθούν στη θέση με παρόμοια έστω επιτυχία.

ΠΤΕΡΥΓΕΣ

Όμως τουλάχιστον στον Lolley τι να καταμαρτυρήσει κανείς; Ερχόμενος από τα πλάγια, όπως και ο ίδιος προτιμά, έχει αναδειχθεί στη συνείδηση των φίλων της ομάδας σε κορυφαίο παίκτη της Forest μέχρι τώρα (όπως προέκυψε και από σχετικό γκάλοπ της Nottingham Post, με δεύτερο τον Fox). Φονικά σουτ εντός και εκτός περιοχής, φαρμακερές σέντρες, αδιάκοπο τρέξιμο για κάθε διεκδικούμενη μπάλα και περίσσιο πάθος συνθέτουν το ρεπερτόριό του και -δυστυχώς- κάνουν αρκετές ομάδες της Premiership να κοιτάζουν ήδη προς το μέρος του. Πιο αθόρυβος, αλλά πολύτιμος ο μόνιμα παρών Ben Osborn, στη συνηθισμένη του δουλειά της ταλαιπωρίας των αντίπαλων μπακ και των ασίστ, δουλευταράς όπως πάντα και με καλή σχέση με το γκολ ο Matty Cash, θέλει ακόμα δουλίτσα προσαρμογής και έχει σκαμπανεβάσματα ο Dias, όπως άλλωστε μας είχαν προειδοποιήσει από Ιταλία μεριά. Αν υπάρχει ένα ερωτηματικό, αυτό είναι σίγουρα ο Diogo Gonçalves, που ξεκίνησε τη σεζόν βασικός αλλά σιγά σιγά απομακρύνθηκε από τις πρώτες επιλογές. Είναι νέος, έχει μάλλον ακόμα προβλήματα προσαρμογής, η ψυχολογία του δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα από την άδικη αποβολή του με τη Stoke, αλλά δεν τον φοβάμαι - ειδικά αφού έχει τους συμπατριώτες του να τον στηρίζουν. Δεν είναι αδύναμα τα άκρα μας, αλλά δεν είναι και τόσο θωρακισμένα ώστε να μην κυκλοφορεί (ή να κρίνεται ανυπόστατη) η φήμη που θέλει τους Reds να ενδιαφέρονται για επιστροφή του Oliver Burke, που όπως δείχνουν όλα θα μείνει ελεύθερος από τη West Brom τον Ιανουάριο.

ΕΠΙΘΕΣΗ

Όλη την περσινή χρονιά και στις αρχές της φετινής μιλούσαμε για δυστοκία. Αλήθεια, ποιος έχει προσέξει ότι στα τέσσερα τελευταία ματς (και σε 5 από τα τελευταία 6) η Forest έχει σκοράρει τουλάχιστον δύο φορές; Δεν είναι και μεγάλο κατόρθωμα να έχεις την 8η καλύτερη επίθεση στην κατηγορία, σίγουρα όμως είναι κάτι πολύ παραπάνω από τη 17η θέση της περσινής περιόδου, όπου μας προσπέρασε ακόμα και η ουραγός Sunderland! Ήταν μάλλον μέχρι να πάρει μπρος ο Lewis Grabban, που μέσα σε ελάχιστα ματς πέρασε στην κορυφή των σκόρερ της ομάδας με 5 γκολ. Και ενώ "θρηνούσαμε" για τον τραυματισμό του Hillal Soudani, που είχε μπει φουριόζος και είχε σκοράρει δύο φορές, ήρθε ο μπαρμπα-Daryl Murphy να μας υπενθυμίσει πως η γριά η κότα έχει ακόμα ζουμί. Τέσσερα γκολ, από τα οποία τα δύο στο πρωτάθλημα ήταν γκολ-βαθμοί (με Bristol City και Birmingham), δείχνουν ότι ο βετεράνος Ιρλανδός έχει ακόμα πολλά να προσφέρει. Στο μεταξύ, στην ατμόσφαιρα πλανάται ακόμα το σίριαλ γύρω από τη μεταγραφή του Karim Ansarifard, ο οποίος, αν πιστέψουμε τις αναρτήσεις στο twitter του ίδιου αλλά και κάποιων ακόμα παικτών της Forest, είναι στο Nottingham και προπονείται με την ομάδα, περιμένοντας να ολοκληρωθούν κάποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες ώστε να αποκτήσει άδεια εργασίας (μάλλον τον υποψιάζονται ως μέλος του ISIS, τι να πω για τόση αργοπορία για έναν παίκτη παρόντα στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο και με πάνω από 60 συμμετοχές στην Εθνική της χώρας του). Το βέβαιο είναι ότι κανείς πλέον δεν σκέφτεται τον Ben Brereton, που μετακόμισε στη Blackburn αρχικά ως δανεικός και, όπως όλα δείχνουν, με κανονική μεταγραφή από τον Ιανουάριο...

ΠΑΓΚΟΣ

Δεν έχει σημασία που η ομάδα έχει μόνο μία ήττα σε σύνολο 15 ματς (μαζί με του League Cup). Δεν έχει σημασία που τρύπωσε στην εξάδα. Η γκρίνια πάντα θα υπάρχει. Ο Karanka κατηγορείται για μη θελκτικό ποδόσφαιρο (σ' αυτό ειλικρινά, πλην ελαχίστων αγώνων, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, τι άλλο να πούμε), για άγνοια της πιο δυνατής ενδεκάδας του (όρος που στο ποδόσφαιρο έχει εκλείψει εδώ και πάρα πολλά χρόνια), για συσσώρευση πολλών παικτών στο κέντρο ενώ πάσχουμε από τερματοφύλακα, στόπερ και επιθετικό. Βεβαίως με τον καιρό οι γκρινιάρηδες σώπασαν και οι υπομονετικοί πανηγυρίζουν, κυρίως επειδή η διοίκηση, αντίθετα από άλλες χρονιές, δεν βγάζει έξω αρνητικά συναισθήματα για τον προπονητή, ούτε μπλέκεται με οποιονδήποτε τρόπο στα πόδια του. Ο Karanka δείχνει ιδιαίτερη εμπιστοσύνη σε κάποιους παίκτες (αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε "κόλλημα"), αλλά έχει ευτυχήσει να μην τον έχουν προδώσει. Έχει επίσης ευτυχήσει να του έχουν βγει πολλές από τις κινήσεις που έχει κάνει στη διάρκεια ενός αγώνα - O Lolley, ας πούμε, μπήκε μέσα με τη Birmingham και γύρισε το ματς μόνος του, ενώ πρόσφατα ο Grabban έδωσε τη χαριστική βολή στη Boro. Στηρίζει τους παίκτες του στις δηλώσεις του κι ας είναι αυστηρός μετά από πολύ κακές εμφανίσεις (π.χ. Millwall), ενώ σίγουρα του πιστώνεται η διάθεση που έχουν επιδείξει παίκτες ελάχιστα χρησιμοποιούμενοι στο πρωτάθλημα όποτε τους δίνεται η ευκαιρία (π.χ. Bridcutt). O Βάσκος ζήτησε μικρό ρόστερ και μένει πιστός στις εξαγγελίες του. Και τα αποδυτήρια, όπως κυκλοφορεί, αυτή τη στιγμή σφύζουν από υγεία. 

ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Υπάρχουν αγώνες όπου η Forest έχει βγάλει μάτια, όπως με τη West Brom εντός και με τη Middlesbrough εκτός. Υπάρχουν και αγώνες που η ομάδα δεν πολυβλεπόταν, όπως με τη Brentford εκτός και τη Millwall εντός. Αν όμως αφήσουμε εκτός αυτές τις ακραίες καταστάσεις, στα περισσότερα ματς η εικόνα της ομάδας είναι αισθητά πάνω από το μέτριο και έτη φωτός μακριά από τα περσινά στάνταρ. Παρ' όλα αυτά, οι Reds είναι μια καινούργια ομάδα, αν λογαριάσουμε ότι τουλάχιστον 8 στους 11 παίκτες της ενδεκάδας της σε κάθε ματς δεν είχαν καμιά σχέση μαζί της πριν τον Ιανουάριο του 2018. Αυτή είναι η κύρια αιτία για τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της, που μάλλον θα την ταλαιπωρήσουν ακόμα για κάποιο διάστημα (ας είμαστε ρεαλιστές). Πρόβλεψη δική μου είναι πως αν διατηρηθούμε στην εξάδα μέχρι τα Χριστούγεννα, ως τα μισά του δρόμου δηλαδή, η σταθερότητα σιγά σιγά θα έχει αρχίσει να κατακτάται και ο δρόμος θα είναι ανοιχτός για μια πραγματικά επιτυχημένη χρονιά.

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα Journal News.