Από την ώρα που τελείωσε ο αγώνας μέχρι τώρα προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που η Forest βρέθηκε στην κορυφή της βαθμολογίας της Championship. Έστω και για λίγες ώρες, αφού οι από κάτω είναι κοντά και με ένα ματς λιγότερο, και αύριο το βράδυ μπορεί να είμαστε μέχρι και πέμπτοι. Ε, δεν... Ούτε κατά διάνοια. Πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός. Never mind βέβαια, που λένε κι εκεί πέρα, αφού η Forest "καθάρισε" μία ακόμα νίκη σε ένα γήπεδο όπου πέρσι είχε ηττηθεί (2-0), και παρά το γεγονός ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ από το δεκάλεπτο. Να αισιοδοξούμε λοιπόν πως φέτος όντως πάει να γίνει κάτι καλό;

Η απάντηση, η δική μου τουλάχιστον, είναι "και ναι, και όχι". Ας δούμε, πριν ακόμα ασχοληθούμε με το ματς αυτό καθαυτό, γιατί ναι και γιατί όχι.

Γιατί ναι: Γιατί εδώ και χρόνια ο φόβος της κορυφής μάς είχε κόψει τα πόδια. Δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που οι Reds είναι σε θέση να βρεθούν πρώτοι ή εντός εξάδας και τα χαλάνε. Γιατί εδώ και χρόνια έχουμε την κακή συνήθεια να ανασταίνουμε πεθαμένες ομάδες, και η Stoke αυτή τη στιγμή είναι προτελευταία στη βαθμολογία χωρίς ούτε μία νίκη σε εννέα αγωνιστικές. Γιατί θέλει, όπως και να το κάνουμε, μαγκιά για να φτάνεις από το 0-1 στο 3-1 εκτός έδρας, ακόμα κι όταν παίζεις με έναν εκ των ουραγών, κι αυτός ο ένας είναι η Stoke που είναι η αρνητική έκπληξη του πρωταθλήματος, αφού διαθέτει παίκτες με ποιότητα από το κέντρο και μπροστά, αλλά στην άμυνα μπάζει σαν χωνί. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Potters έπαιζαν τα ρέστα τους μπας και ξεκολλήσουν από τον πάτο, ενώ και ο προπονητής τους, ο Nathan Jones, ήξερε ότι παίζει το κεφάλι του και προσπαθούσε ακόμα κι αυτός να σπρώξει την ομάδα του από τον πάγκο (και από δίπλα του ο Paul Hart, αυτή η συμπαθέστατη μορφή της ιστορίας της Forest, ήξερε ότι αύριο μπορεί να προαχθεί σε υπηρεσιακό...). Και φυσικά δεν ήταν και ό,τι καλύτερο να χάνουμε τον Michael Dawson μόλις στο 34' από τραυματισμό και να αλλάζει τη διάταξη της άμυνας, αφού ο Joe Worrall μετακινήθηκε στη θέση του αρχηγού στα δεξιά και ο αριστεροπόδαρος Chema, που έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα, πήγε στο φυσικό του πόστο.

Γιατί όχι: Γιατί δεν είναι δυνατόν να πας να πετάξεις πάλι ένα ολόκληρο ημίχρονο και τα παθήματα να μη γίνονται μαθήματα. Οι Reds ισοφάρισαν χάρη σε ένα δώρο του αντίπαλου γκολκίπερ (του μεγαλύτερου γκαφατζή της φετινής Championship), σε μια φάση που υπάρχει περίπτωση να ξεκίνησε από οφσάιντ του Lewis Grabban. Και όταν αποφάσισαν να μπουν στην επανάληψη και να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα, πέτυχαν πανεύκολα άλλα δύο γκολ απέναντι στη χειρότερη άμυνα της Championship. Στάθηκαν τυχεροί που ο διαιτητής Andrew Madley, που τους γέμισε "φτηνές" κίτρινες στο πρώτο ημίχρονο, δεν είδε τη μπάλα από το διώξιμο του Worrall να χτυπάει στο χέρι του (συγγνώμη, εδώ τα λέμε όλα), πράγμα 100% ακούσιο με τους παλιούς κανονισμούς αλλά από φέτος απ' όσο γνωρίζω πέναλτι - μπορεί να κάνω και λάθος με το μπέρδεμα που έχει πέσει. Επίσης σήμερα η ομάδα μας, που συνήθως ζορίζεται μπροστά στο τέρμα, έκανε επίδειξη αποτελεσματικότητας: τέσσερις τελικές στην εστία, οι τρεις μπήκαν γκολ και η τέταρτη ήταν μια έμπνευση του Tiago Silva που είδε από τη σέντρα τον Jack Butland εκτός θέσης και δοκίμασε χωρίς επιτυχία να τον "κρεμάσει"! Και επειδή "Forest είσαι", ήταν νομοτελειακά αδύνατον να μη μπει στο 84' το 2-3 που θα μας έκανε να τρώμε τα νύχια μας και πάλι στο τέλος - αν και εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι από κει και πέρα σε καμιά περίπτωση δεν δώσαμε δικαιώματα.

Ας μην ενθουσιαζόμαστε, λοιπόν. Όχι ακόμα, τουλάχιστον, γιατί όπως διαπιστώνετε υπάρχει και ένας "αστερίσκος" σεβαστών διαστάσεων στην αποψινή επιτυχία, που μας διατηρεί αήττητους για οκτώ συνεχή ματς πρωταθλήματος. Μπορεί να είμαστε έστω και για λίγο πρώτοι, μπορεί και ο Sabri Lamouchi να πάρει το βραβείο του Μάνατζερ του Μήνα για το 3 στα 3 μέσα στον Σεπτέμβριο (ναι, αυτό που λένε ότι φέρνει γρουσουζιά), αλλά η ομάδα δεν θα είναι πάντα τυχερή. Έχουν γνώσιν οι φύλακες; Θα δείξει στη συνέχεια, καθώς οι δοκιμασίες δεν σταματούν ποτέ, και την Τρίτη στο Ewood Park μας περιμένει η Blackburn, που με νίκη μπαίνει εξάδα -τουλάχιστον με τα αποψινά δεδομένα- και σίγουρα δεν θα μας χαριστεί.

Επί το προκείμενον τώρα. O Lamouchi δεν έκανε πολλές αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα με τη Barnsley. Εγκατέλειψε το πείραμα με João Carvalho και Silva στην αρχική ενδεκάδα και έπαιξε με δύο καθαρόαιμα εξτρέμ, τον Sammy Ameobi (που πήρε τη θέση του νεοφερμένου Πορτογάλου) και τον Joe Lolley. Αποτέλεσμα: σκόραραν και οι δύο, και ήταν παρόντες τουλάχιστον σε ακόμα μία φάση όπου η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα. Η δεύτερη αλλαγή αφορούσε τον Jack Robinson αντί του Yuri Ribeiro, που δεν τα είχε πάει άσχημα στα προηγούμενα ματς, αλλά η εμπειρία μίλησε και ο Γάλλος δικαιώθηκε. Συνετές αλλαγές μεν, αλλά μέχρι το γκολ στο 10' η Stoke μάς είχε κάνει ήδη τρεις φάσεις! Μόλις στο 2' από ωραία κάθετη του Tom Ince (ναι, απέναντί μας πάντα παίζει καλά, μόνο με τη φανέλα μας σερνόταν) ο Lee Gregory μπήκε από τα πλάγια στην περιοχή, ο Brice Samba βγήκε ανεξήγητα εκτός εστίας -ενώ υπήρχε παίκτης να μαρκάρει- και από το πλασέ η μπάλα πέρασε κάτω από τα πόδια του, για να διώξει ο Dawson πάνω στη γραμμή. Ένα σουτ του Nick Powell από καλή θέση στο 7' κατέληξε στην αγκαλιά του Samba, που είχε σαφώς δυσκολότερο έργο στο 10' όταν έδιωξε σε κόρνερ φάουλ του Oghenekaro Etebo (που πέρσι είχε σκοράρει στο ίδιο γήπεδο εναντίον μας) το οποίο πήγαινε γραμμή στο "Γ". Από το κόρνερ όμως έγινε η ζημιά, καθώς ο Dawson προσπάθησε να απομακρύνει (πολύ πιθανό να του έγινε και φάουλ), ο Ince έπιασε εκτός περιοχής ένα σουτ περίπου απελπισίας, η μπάλα κόντραρε σε δύο δικούς μας και στρώθηκε στον Gregory, που από τη μικρή περιοχή πρόλαβε το τάκλιν του Dawson και κεραυνοβόλησε τον Samba. O Jones στον πάγκο πανηγύρισε έξαλλα, αλλά δεν ήταν δυνατόν να φανταστεί τι θα επακολουθούσε.

Η Stoke συνέχισε να έχει την πρωτοβουλία, αλλά πέραν μιας κεφαλιάς άουτ από τον σέντερ μπακ Cameron Carter-Vickers πάνω σε άστοχη έξοδο του Samba έφυγε ψηλά. Παρ' όλα αυτά, παρά τα κιτρινίσματα και την αδυναμία μας να αλλάξουμε κάποιες πάσες στη σειρά, παρά και την ατυχία με τον Dawson, ήρθε ένα γκολ-ορισμός τού "κόντρα στη ροή του αγώνα". Ο Matty Cash βρέθηκε στην επίθεση, με την ταχύτητά του άφησε πίσω τον James McClean (που φυσικά δεν είναι αριστερός μπακ, εμείς για εξτρέμ τον θέλαμε πριν από λίγα χρόνια) και σέντραρε στο πέναλτι. Εκεί ο Grabban, που όταν φεύγει η μπάλα από το πόδι του Cash φαίνεται να είναι εκτεθειμένος, παρενόχλησε τον Butland στην έξοδό του, χωρίς όμως να κάνει φάουλ παρά τις διαμαρτυρίες των γηπεδούχων. Ο άλλοτε γκολκίπερ της Εθνικής Αγγλίας εμποδίστηκε περισσότερο από το κεντρικό αμυντικό του δίδυμο και έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του (τέταρτο λάθος του που οδηγεί σε γκολ φέτος, πρώτος στον σχετικό "ντροπιαστικό" για τους τερματοφύλακες πίνακα της Championship) και ο Lolley, που τη δέχτηκε συστημένη στο καλό του πόδι, δεν συγχώρησε σκοράροντας σε ουσιαστικά κενή εστία. "Αυτό το γκολ περιγράφει τέλεια την ως τώρα σεζόν της Stoke", είπε απογοητευμένος ο παλιός σέντερ μπακ των Potters και νυν σχολιαστής του Sky Sports Danny Higginbottom, που πέρασε κι από μας ως δανεικός στις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε.

Μετά την ανάπαυλα, ήταν σειρά της Forest να αιφνιδιάσει με γκολ από τα αποδυτήρια. Ήταν το 47', όταν ο Cash βρέθηκε πάλι σε θέση για σέντρα, κι αυτή τη φορά την έβγαλε πολύ καλύτερη, στο δεύτερο δοκάρι, όπου ο Ameobi έκανε ένα εκπληκτικό άλμα κερδίζοντας κατά κράτος τον Tom Edwards στον αέρα και κάρφωσε τη μπάλα στην αριστερή γωνία του Butland για το πρώτο επίσημο γκολ του με τους Reds (είχε σκοράρει και στο φιλικό με τον Ατρόμητο). Αν και μουδιασμένοι, οι γηπεδούχοι προσπάθησαν να απαντήσουν άμεσα, και στο 51' ο Samba μπλόκαρε με πολύ καλή επέμβαση συρτή σέντρα του Sam Clucas που είχε προηγουμένως "αδειάσει" τον Worrall. Λίγο αργότερα έκαναν κι αυτοί αναγκαστική αλλαγή, αφού έφυγε τραυματίας ο Papa Ndiaye, τυ οποίου ο ρόλος μέχρι τότε ήταν να σωριάζεται θεαματικά και να κερδίζει κίτρινες κάρτες. Αποσύραμε κι εμείς τον Carvalho, που δεν βρισκόταν σε καλή μέρα, και μέχρι να ζεσταθεί ο Silva που πήρε τη θέση του έγινε το 1-3 (61'). Ο Ameobi κέρδισε πανέμορφα από τον Edwards πάνω στην πλάγια γραμμή, προχώρησε ως την τελική και έβγαλε δυνατή σέντρα. Στο δεύτερο δοκάρι ο Lolley πρόλαβε και γύρισε στον επερχόμενο Silva, που στραβοκλώτσησε δίνοντας... ασίστ στον Grabban για ένα από τα πιο εύκολα γκολ της καριέρας του, το πέμπτο φετινό και το 78ο από τη σεζόν 2013-'14, νούμερο που τον κατατάσσει πρώτο στον σχετικό στατιστικό πίνακα της Championship!

O Jones δεν είχε πια να χάσει τίποτα και έκανε μέσα σε έξι λεπτά άλλες δύο αλλαγές. Το όνομα του Sam Vokes πάντα μας ακούγεται "κάπως", λόγω της παράδοσης που έχει εναντίον μας, όμως πιο πολύ μας ανησύχησε ο Tyrese Campbell, ο οποίος βρέθηκε δύο φορές σε θέση βολής λίγο έξω από την περιοχή μας αλλά αμφότερες σούταρε πάνω στον Samba (79', 82'). H Stoke έβγαινε στην επίθεση εντελώς μονόπαντα, προσπαθώντας να βρει στα αριστερά τον McClean μπας και βγάλει καμιά επικίνδυνη σέντρα στην περιοχή. Τελικά στο 84' μία από αυτές βρήκε το χέρι του Cash, o Edwards εκτέλεσε στην καρδιά της μικρής περιοχής όπου οι δύο κεντρικοί αμυντικοί και ο Samba συνελήφθησαν κοιμώμενοι, ο McClean πήδησε μαζί με τον Liam Lindsay και απλώς η μπάλα βρήκε όσο έπρεπε στο δικό του κεφάλι ώστε να καταλήξει στην αριστερή γωνία και να μας χαρίσει 11 λεπτά αγωνίας (μαζί με τις καθυστερήσεις). Όπως είπαμε, η ομάδα διαχειρίστηκε υποδειγματικά το προβάδισμά της, με τον Albert Adomah που είχε πάρει τη θέση του Lolley να παγώνει τον ρυθμό και να πηγαίνει στις γωνίες και την άμυνα να στέκεται άψογα απέναντι στα γεμίσματα της απελπισίας. Το τελικό σφύριγμα βρήκε τον τηλεοπτικό φακό να συλλαμβάνει τον Nicholas Randall και τον Γιάννη Βρέντζο σε έναν εναγκαλισμό ανακούφισης.

Πρωτοπόροι, λοιπόν, με τη Fulham στο άλλο παιχνίδι της βραδιάς να υποτάσσει μάλλον εύκολα γηπεδούχος με 2-0 τη Wigan. Πίσω μας, στον έναν βαθμό, βρίσκονται η Leeds, που αύριο δοκιμάζεται στο Λονδίνο από την Charlton, και η Swansea, που έχει σαφώς πιο εύκολο έργο στο Liberty με αντίπαλο τη Reading. Στους δύο βαθμούς πίσω βρίσκονται η QPR και η West Brom, που κοντράρονται το μεσημέρι στο Loftus Road, και η Preston, που παίζει επίσης ντέρμπι εντός με τη Bristol City. Η προσεχής αντίπαλός μας Blackburn παίζει μέσα με την αδύναμη εκτός Luton, κι ακόμα έχουμε Derby-Birmingham, Huddersfield-Millwall, Hull-Cardiff, Middlesbrough-Sheffield Wednesday και την Κυριακή Barnsley-Brentford.

Stoke: Butland, Edwards, Carter-Vickers, Martins Indi, McClean, Ince, N'Diaye (Lindsay 51'), Powell (Vokes 68'), Etebo, Clucas, Gregory (Campbell 74').  
Forest: Samba, Cash, Worrall, Dawson (Chema 34'), Robinson, Watson, Sow, Lolley (Adomah 77'), Carvalho (Silva 60'), Ameobi, Grabban.
Σκόρερς: Gregory 10', McClean 84' - Lolley 36', Ameobi 47', Grabban 61'.
Διαιτητής: Andrew Madley. Κίτρινες: Lolley 20', Dawson 23', Sow 38', Watson 70'.
Θεατές: 23.800 (Forest: 2.783).

Sabri Lamouchi: "Ήμασταν τυχεροί που επιστρέψαμε στο ματς στο πρώτο ημίχρονο μετά από τις δυσκολίες που είχαμε στο ξεκίνημα, αλλά μετά την ανάπαυλα κάναμε τη διαφορά. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, την απόδοση και τη συμπεριφορά των παικτών μου, αλλά η δουλειά δεν σταματάει εδώ. Πρέπει να συνεχίσουμε να βελτιωνόμαστε. Είμαστε απόλυτα έτοιμοι να δώσουμε μάχη. Ξέρουμε τουλάχιστον ότι πρέπει να παίξουμε πολύ καλύτερα από απόψε. Νομίζω ότι η Stoke έχει καλούς παίκτες και καλή ομάδα, αλλά απόψε σταθήκαμε ικανοί να εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι έκανε περισσότερα λάθη από μας. Στο ημίχρονο είπα στα παιδιά ότι ήταν σημαντικό στη συνέχεια να παίξουμε μπάλα στους δικούς μας ρυθμούς, έτσι όπως ξέρουμε ότι μπορούμε να παίξουμε. Στο πρώτο ημίχρονο είχαμε δώσει στη Stoke υπερβολικά πολύ χρόνο και χώρο, κι όταν το κάνεις αυτό στην Championship ξέρεις ότι θα το πληρώσεις. Η νίκη εκτός έδρας, σε ένα δύσκολο γήπεδο και μπροστά σε 3.000 φίλους μας, είναι κάτι πολύ θετικό για μας. Από αυτή πρέπει τώρα να αντλήσουμε αυτοπεποίθηση και να μάθουμε ότι πρέπει να ελέγχουμε καλύτερα τους αγώνες, ειδικά μακριά από το γήπεδό μας. Το ότι είμαστε πρώτοι στη βαθμολογία δεν αλλάζει απολύτως τίποτα για μένα. Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ καλό για τον σύλλογο και για τον κόσμο, αλλά είμαστε ακόμα πολύ μακριά από το τέλος της σεζόν. Μετά τα ματς με τη Blackburn και τη Brentford θα πάμε στη νέα διακοπή για τις Εθνικές ομάδες και θα δούμε πού βρισκόμαστε".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.