arsenal19201

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: δεν τρέφω κανενός είδους αυταπάτες. Το χάσμα ανάμεσα στις "μεγάλες" ομάδες της Premiership και αυτές των χαμηλότερων κατηγοριών είναι τεράστιο. Σου κατεβάζουν τα "δευτερότριτα" και σε διαλύουν, ειδικά όταν παίζουν στην έδρα τους. Στην περίπτωση αυτή, τι κάνεις όντας από τη μεριά του αδύνατου; Μια λύση είναι να κατεβάσεις ό,τι καλύτερο έχεις και να παίξεις μαζική άμυνα ελπίζοντας για το καλύτερο. Μια άλλη είναι να κάνεις το ωραίο σου ροτέισον, όπως ξέρεις άλλωστε ότι θα κάνει και ο μεγάλος σου αντίπαλος, και να ελπίζεις να βρεθεί αυτός σε κακή μέρα ώστε να διεκδικήσεις κάτι. 

H Forest σίγουρα δεν διάλεξε τον πρώτο δρόμο, αυτόν δηλαδή που πήρε η ταπεινή Colchester της League Two απέναντι στην Tottenham και βοηθούμενη όχι μόνο από τις πολλές αλλαγές του Mauricio Pochettino, αλλά και από την τύχη, κατάφερε με νύχια και με δόντια να κρατήσει για 90 λεπτά το 0-0 και να πάει την πρόκριση στα πέναλτι, όπου επικράτησε 4-3 και σημείωσε τη μεγαλύτερη έκπληξη της αποψινής βραδιάς στο Carabao Cup. Αν βέβαια οι τίμιοι "U's" έπαιζαν στο Λονδίνο, μάλλον δεν θα είχαν την ίδια συμπεριφορά. Εν πάση περιπτώσει, ο Sabri Lamouchi επέλεξε να ξεκουράσει αρκετούς παίκτες και να δει πώς θα πήγαινε το παιχνίδι. Έτσι αποφάσισε, αυτός ξέρει καλύτερα και μετά Χριστόν προφήτης απεχθάνομαι να γίνομαι.

Οι Reds κατέβηκαν στο Emirates χωρίς φορ. Ο Rafa Mir αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού, ο Lewis Grabban προφυλάχθηκε όπως και άλλοι ιδιαίτερα καταπονημένοι παίκτες (Ben Watson, Michael Dawson, Joe Worrall, Brice Samba) εν όψει του σημαντικού αγώνα της Παρασκευής εκτός έδρας με τη Stoke (προτελευταία, αλλά αυτό δε λέει τίποτα, ίσα ίσα ανεβάζει και το άγχος), και τρίτος φορ απλά... δεν υπάρχει μετά και την απομάκρυνση των Daryl Murphy και Jason Cummings. Είναι ένα κενό σχεδιασμού που οι άνθρωποι του συλλόγου προσπάθησαν να κλείσουν τον Αύγουστο, αλλά κατά το κοινώς λεγόμενο δεν τους "έκατσε", με συνέπεια αυτή τη στιγμή να προσευχόμαστε όλοι να μην τραυματιστεί ο Grabban.

Έτσι, με τον Albert Adomah στην κορυφή της επίθεσης, τα πράγματα ήταν ούτως ή άλλως δύσκολα. Προσθέστε και την έλλειψη κλασικού αμυντικού χαφ, αφού ο μοναδικός της αποστολής, ο Samba Sow, ήταν στον πάγκο και σίγουρα ο Tiago Silva και ο Brennan Johnson δεν είναι αυτό που λέμε "εξάρια". Μετά λοιπόν τη μάχη της επίθεσης χάθηκε και αυτή του κέντρου, και τα αποτελέσματα τα δείχνουν οι αριθμοί: 68-32% κατοχή, 27-5 τελικές (8-1 στο τέρμα), 15-0 κόρνερ. Υπάρχει πάντως και κάτι άλλο που δεν το λένε τα νούμερα: η Forest δεν είχε ούτε το μισό από το πάθος που είχε επιδείξει στον δεύτερο γύρο κόντρα στη Derby. Ή στο πρόσφατο ματς με τη Swansea. Και αυτό που προσωπικά αδυνατώ να καταλάβω είναι ότι όχι μόνο παρουσιαστήκαμε υπερβολικά χαλαροί, αλλά και δεν φαινόταν να απολαμβάνουμε καθόλου αυτή την πρώτη επίσκεψη της ιστορίας μας στο Emirates, μπροστά μάλιστα σε 8.400 περίπου φίλους μας που δεν σταμάτησαν να ακούγονται ως το τέλος. Κανείς δεν έδειχνε να έχει διάθεση να διεκδικήσει πράγματα, να δείξει βρε αδερφέ ότι αυτή η ομάδα δικαιούται να παίζει με την Arsenal πιο συχνά, παρά μόνο υπήρχε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα τύπου "να βγει η υποχρέωση". Λογικό ήταν να πέσουμε χωρίς μάχη, χαλώντας μάλιστα και την εικόνα που είχαμε ως το 70' αφού δεχθήκαμε τέσσερα γκολ στο τελευταίο εικοσάλεπτο.

Βέβαια όλα αυτά δεν αφαιρούν τίποτα από την εξαιρετική εμφάνιση των αναπληρωματικών και των νεαρών του Unai Emery απέναντί μας. Ας πούμε το γεγονός ότι κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα ο João Carvalho έπεφταν πάνω του τρεις και τέσσερις έδειχνε διάβασμα του παιχνιδιού μας και προσήλωση σε πλάνο. Οι Gunners όσο εντυπωσιακά ξεκίνησαν (με το δοκάρι του Reiss Nelson στο 9' με απευθείας χτύπημα φάουλ), τόσο εντυπωσιακά τερμάτισαν, με το πέμπτο γκολ λίγο πριν από το σφύριγμα της λήξης, και με αρκετές ευκαιρίες στα ενδιάμεσα, οι οποίες δεν έγιναν γκολ χάρη στην καλή εμφάνιση της άμυνάς μας στα δύο τρίτα του αγώνα και σε κάποιες εξίσου καλές επεμβάσεις του Aro Muric, που επανήλθε στη βασική ενδεκάδα για πρώτη φορά μετά το ματς με την Charlton στις 21 Αυγούστου. Στο απέναντι τέρμα, ο Emiliano Martínez ήταν θεατής χωρίς εισιτήριο, και εκτός από ένα σουτ του Sammy Ameobi στην αγκαλιά του (73') δεν άγγιξε σχεδόν καθόλου μπάλα. To 11o φετινό μας παιχνίδι ήταν το πρώτο μας χωρίς γκολ!

Τι κρατάμε λοιπόν από αυτό το ματς; Ένα ενδιαφέρον πείραμα του Lamouchi, με τον Yuri Ribeiro σε θέση αριστερού εξτρέμ (ο Πορτογάλος προσπάθησε πολύ και με δεδομένη την ποιότητά του στις προωθήσεις τα κατάφερε αρκετά καλά μέχρι να αντικατασταθεί), την πιστοποίηση των δύο σέντερ μπακ Tobias Figueiredo και Chema ότι ναι μεν δεν βρίσκονται στο επίπεδο του διδύμου Dawson-Worrall, αλλά μπορούν να βοηθήσουν αν χρειαστεί (παρά το γεγονός ότι και τα πέντε γκολ μπήκαν από το κέντρο της άμυνας, αφού από τα άκρα της Arsenal βγήκαν υποδειγματικές ασίστ), και φυσικά το ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα του Jordan Gabriel (δώρο του μάνατζερ στον νεαρό δεξιό μπακ μια μέρα πριν τα 21α του γενέθλια) και του μόλις 17 ετών Alex Mighten, βασικού πλέον στελέχους της Εθνικής Αγγλίας Κ18.

Για την ιστορία, ας αναφέρουμε τις πέντε φάσεις των γκολ. Ο χορός άνοιξε στο 31' με άνοιγμα του Nelson δεξιά στον (ίσως κορυφαίο της Arsenal) Calum Chambers, που έκανε με τη μία μια εκπληκτική σέντρα και ο 18χρονος Βραζιλιάνος Gabriel Martinelli, που όπως και ο... δικός μας Gabriel έκανε ντεμπούτο, νίκησε στον αέρα τον Figueiredo και με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Muric. Στο 71', δευτερόλεπτα μετά την είσοδο του Daniel Ceballos αντί του Mesut Özil, ο Nelson εκτέλεσε κόρνερ από τα δεξιά και ο Rob Holding, που μόλις είχε παραλάβει το περιβραχιόνιο από τον Γερμανό, ανενόχλητος με σκαστή κεφαλιά λίγο έξω από τη μικρή περιοχή έκανε το 2-0. Στο 77' οι γηπεδούχοι έκρυψαν τη μπάλα στην περιοχή μας, κι αυτή ξεκινώντας από τον Shkodran Mustafi και περνώντας από τον επίσης νεοεισελθόντα Héctor Bellerín κατέληξε στον Joe Willock, που εξ επαφής είχε πολύ εύκολη δουλειά με ένα απλό πλασέ. Στο 84' ο Chambers μπήκε από αριστερά στην περιοχή μας και γύρισε στον Nelson που πάλι από ελάχιστη απόσταση πήρε και τα χέρια του Muric μέσα, και στο 92', όταν οι δικοί μας απλώς; περίμεναν τη λήξη, ο Martinelli είχε και μια μικρή εύνοια της τύχης αφού η μπάλα από ένα σουτ του λίγο έξω από την περιοχή βρήκε στον Chema και κατέληξε στο "Γ". 

Άντε και του χρόνου... και αν την Παρασκευή περάσουμε αλώβητοι από τις Potteries, κανείς δεν θα θυμάται αυτό το 0-5 όταν περάσει το Σαββατοκύριακο και απλώς θα συζητάμε για το ματς με τη Blackburn την πρώτη του Οκτώβρη.

Arsenal: Martínez, Chambers, Holding, Mustafi, Tierney (Bellerín 77’), Torreira, Willock, Nelson, Özil (Ceballos 71’), Smith-Rowe (Saka 45’), Martinelli.
Forest: Muric, Cash, Figueiredo, Chema, Robinson, Ribeiro (Mighten 78’), Silva, Johnson, Lolley (Gabriel 81’), Carvalho (Ameobi 59’), Adomah.
Σκόρερς: Martinelli 31', 92', Holding 71', Willock 77', Nelson 84'.
Διαιτητής: Darren England. Κίτρινες: Nelson 56' - Robinson 91'.
Θεατές: 53.160 (Forest: 8.391).

Sabri Lamouchi: "Αξίζαμε να χάσουμε, αλλά πέντε γκολ είναι πάρα πολλά. Χάναμε μόνο 1-0 στο ημίχρονο και ήμασταν πάντα μέσα στο ματς. Στο δεύτερο ξεκινήσαμε πολύ καλύτερα, αλλά ήρθαν το δεύτερο και το τρίτο γκολ και κάπου εκεί τα παρατήσαμε. Δεν έχω παράπονο από τους παίκτες. Στο πρώτο ημίχρονο δεν παίξαμε όπως ξέρουμε ότι μπορούμε. Έχουμε μεγάλο σεβασμό για τον αποψινό μας αντίπαλο. Αποκλειστήκαμε, αλλά από μια μεγάλη ομάδα, με μεγάλους παίκτες, απλώς μένει μια απογοήτευση, τόσο για τους παίκτες γιατί ήταν ένας πολύ σκληρός αποκλεισμός, όσο και για τους χιλιάδες φίλους μας που ήρθαν εδώ να μας δουν. Στο πρώτο ημίχρονο πάντως νομίζω πως τους παρασεβαστήκαμε, και στο πρώτο 15λεπτο με 20λεπτο του δεύτερου παίξαμε καλά. Κάπου εκεί σκέφτηκα να βάλω τον Grabban, αλλά μετά το δεύτερο γκολ δεν ήταν ανάγκη και αποφάσισα να τον προφυλάξω, αφού δεν έχουμε εναλλακτικές στην επίθεση. Οι τελικές πάσες και επιλογές μας δεν ήταν οι σωστές, αλλά μην ξεχνάμε και ότι παίζαμε με την Arsenal. Τώρα πρέπει να σκεφτούμε το επόμενο ματς, το πρωτάθλημα είναι μια άλλη ιστορία και από αύριο θα σκεφτόμαστε μόνο αυτό. Θα πρέπει να δείξουμε θετική σκέψη και να επικεντρωθούμε στον αγώνα της Παρασκευής".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.