"H Nottingham Forest είναι σε θέση να επιβεβαιώσει ότι μετά από μια σειρά απογοητευτικών αποτελεσμάτων και εμφανίσεων, ο Άγγελος Ποστέκογλου απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του ως επικεφαλής προπονητής. Η απόφαση θα εφαρμοστεί άμεσα. Ο σύλλογος δεν θα κάνει προς το παρόν άλλα σχόλια σχετικά με το θέμα". Και πώς να κάνει; Αυτοί που έφεραν όλο αυτό το μπάχαλο δεν ήταν καν στο γήπεδο. Ο ένας είναι ήδη προπονητής αλλού, ο άλλος που τελευταία τον βλέπαμε συνέχεια μπροστά μας απουσίαζε, και ο τρίτος, που πραγματικά δυσκολεύομαι να του αποδώσω τη μεγαλύτερη ευθύνη, έφυγε από τη θέση του γύρω στο 65'.

Μιλάω βεβαίως για τον Nuno Espírito Santo, τον Edu Gaspar και τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο δεύτερος προφανώς ήθελε να είναι το μόνο και αδιαμφισβήτητο αφεντικό του ποδοσφαιρικού τμήματος. (Παρεμπιπτόντως, αυτό δεν είναι άσχετο ούτε με την πρόσφατη "μεταπήδηση" του Ross Wilson στη Newcastle. Το ίδιο καπελωμένος ένιωθε πιθανότατα κι εκείνος. Και ήταν επίσης επιτυχημένος. Πέρσι με ΔΥΟ μεταγραφές ενδεκάδας από τη σωτηρία φτάσαμε να διεκδικούμε έξοδο στο Champions League.) Ο πρώτος βρήκε έναν εύσχημο (;) τρόπο να την κοπανήσει μετά το κακό τέλος στην περσινή χρονιά, το ένα γκολ στα 7 φιλικά και τη συντριβή από την ουραγό West Ham, που άλλη νίκη στο πρωτάθλημα μέχρι στιγμής δεν έχει (ούτε καν με... αυτόν στον πάγκο), κάνοντας ταυτόχρονα ρεζίλι διεθνώς τον σύλλογο. Ο τρίτος βρέθηκε ξαφνικά ανάμεσα στους δύο, και η ευθύνη του (πάντα για μένα) περιορίζεται στην τόση σπουδή που είχε να φέρει στην ομάδα τον Edu και προφανώς στις υπερεξουσίες που του έδωσε.

Ο Ποστέκογλου απολύθηκε πριν καν οι παίκτες βγουν από τα ντους (ο Ryan Yates είπε ότι βγήκε από τα αποδυτήρια να κάνει λίγο τρέξιμο για αποθεραπεία και το έμαθε όταν επέστρεψε - ο αρχηγός της ομάδας!) και χωρίς να έχει προλάβει να κάνει δηλώσεις. Έκανε τη μικρότερη θητεία προπονητή στον πάγκο της Forest: μόλις 39 μέρες, λιγότερες κι από την αντίστοιχη του Alex McLeish την περίοδο 2012-'13, που είχε διαρκέσει 41. Κλήθηκε να αναλάβει μια ομάδα στον σχεδιασμό της οποίας δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ λόγο, σε μια κατάσταση χάους. Ο απολογισμός του ήταν 2 ισοπαλίες και 6 ήττες. Το έχω ξαναπεί: είναι το εύκολο θύμα, ο άνθρωπος που φταίει λιγότερο, που ποτέ δεν υποσχέθηκε άμεσα μεγαλεία (αντίθετα, ζήτησε μεγάλη πίστωση χρόνου για να φανεί μια μεγάλη αλλαγή που ήθελε να επιφέρει στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας) και έδειξε από την πρώτη μέρα την πρόθεσή του να το παλέψει όσα κι αν άκουγε. Και ποιον προετοιμάζουν για διάδοχό του; Τον Sean Dyche! Τον προπονητή που, αν εξαιρέσουμε τη θητεία του στη Burnley, την οποία έβγαλε στην Ευρώπη, πάντα στην Premier League είχε έναν στόχο: τη σωτηρία. Ένα φοβερό βήμα πίσω, θα λέγαμε... (Κι αυτός να είναι κι άλλος να είναι, τον είχαν έτοιμο. Και έλαβε το τηλεφώνημα που περίμενε μετά το 65'. Αναμένεται πολύ σύντομα, σήμερα-αύριο, η ανακοίνωση...)

Ακόμα και με τη δαμόκλεια σπάθη πάνω από το κεφάλι του, ο Ange -τον οποίο (θυμηθείτε) δεν υποστήριζα ιδιαίτερα ως αντικαταστάτη του Nuno- αποδείχθηκε παλικάρι. Δεν δίστασε να καταστρώσει μια άλλου είδους τακτική απέναντι στην Chelsea, και παρ' όλο που η αρχική ενδεκάδα που κατέβασε επικρίθηκε από πολλούς η απόδοση της ομάδας στο πρώτο ημίχρονο τον δικαίωσε απόλυτα. Άφησε έξω όσους καταπονημένους διεθνείς μπορούσε και βασίστηκε κατά το δυνατόν σε παίκτες που είχαν μείνει πίσω και δούλευαν τις μέρες της διακοπής, έστω και επιστρέφοντας από τραυματισμούς. Έτσι ξεκίνησαν το ματς ο Murillo, o Douglas Luiz και ο Oleksandr Zinchenko (ένα ακόμα φοβερό "εύρημα" του Edu που μας κάνει να προσευχόμαστε να επιστρέψει ο Ola Aina το συντομότερο). Και φυσικά ο Taiwo Awoniyi. O Chris Wood γύρισε από την Εθνική του με πρόβλημα (έστω και μικρό), ο Igor Jesus γύρισε αργά, και ο Ποστέκογλου ακολούθησε το δόγμα "Παίκτης της ομάδας είναι, όλες αυτές τις μέρες έκανε προπόνηση, θα παίξει αυτός", χρίζοντας βασικό τον Νιγηριανό, στο πρώτο του ματς στην Premier League μετά τον σοβαρό τραυματισμό του πέρσι με τη Leicester. Το σχήμα, 3-4-2-1 με τρία στόπερ και χωρίς εξτρέμ, είχε μια λογική, αυτή της κυριαρχίας στο κέντρο, η οποία και επιτεύχθηκε εύκολα. Ταυτόχρονα τέσσερις μεγάλες μεταγραφικές "επιτυχίες" του Edu, o Omari Hutchinson, o Arnaud Kalimuendo, o James McAtee και ο Dilane Bakwa δεν ήταν καν στην 20άδα. (Και να σκεφτεί κανείς ότι κάποιοι κατηγορούσαν τον Nuno γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, ότι δεν έβαζε τους καινούργιους...)

O Taiwo δεν ήταν καθόλου κακός, με δεδομενη την τόσο μακρόχρονη απουσία του. Είχε μάλιστα μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να επιστρέψει πανηγυρικά, μετά από μόλις 48 δευτερόλεπτα αγώνα, όταν μετά από λάθος του Josh Acheampong έκλεψε, προχώρησε, μπήκε στην περιοχή από πλάγια αριστερά, αλλά η "σκουριά" φάνηκε στο αριστερό πλασέ, που ήταν κακό κι έστειλε τη μπάλα αρκετά άουτ. Έτσι ξεκίνησαν τριάντα λεπτά όπου οι Reds είχαν την αντίπαλό της (με αρκετές ελλείψεις κι αυτή) στα σκοινιά. Αφού στο 5' η άμυνα της Forest απομάκρυνε ένα επικίνδυνο γύρισμα του Malo Gusto μετά από προσπάθεια του (μακράν κορυφαίου των Blues στο ματς) Pedro Neto, στο 9' άλλο ενα λάθος, από τον Trevoh Chalobah αυτή τη φορά, έφερε τον Morgan Gibbs-White να βγάζει τον Elliot στην περιοχή από αριστερά, όμως ο χαφ της Forest προτίμησε αντί να σουτάρει να κάνει τη ντρίμπλα στον αντίπαλό του και κόπηκε. Σειρά του Romeo Lavia να κάνει λάθος στο 19' και ο Awoniyi που έκλεψε και πάλι άνοιξε στον Gibbs-White, που σούταρε σύριζα άουτ από τη δεξιά συμβολή των δοκαριών του Robert Sánchez. Ο ίδιος ο MGW είχε την ευκαιρία να σπάσει τη φετινή του γκίνια στην αμέσως επόμενη φάση, αν και το βολ-πλανέ που επιχείρησε στην κεφαλιά-πάσα του Luiz δεν ήταν εύκολο να πάρει κατεύθυνση προς τα δίχτυα. 

Η πίεση όπως ήταν λογικό σιγά σιγά καταλάγιασε, και η Chelsea, που όπως είδαμε και απέναντι στη Liverpool είναι μια ομάδα που δεν πτοείται ιδιαίτερα από τις απουσίες της, ισορρόπησε κι άρχισε να βγαίνει μπροστά. Ένα πολύ μακρινό φάουλ του Reece James στο 29' ήταν εύκολη λεία για τον Matz Sels, αλλά στο 39' ανησυχήσαμε περισσότερο με το γύρισμα του Neto, την κεφαλιά του João Pedro και το τελείωμα του Andrey Santos εκτός εστίας, κι ακόμα περισσότερο στο 42' όταν πάλι ο João Pedro έβγαλε τον Santos απέναντι από τον Sels αλλά ο Βραζιλιάνος πλάσαρε διαγώνια και ελάχιστα άουτ. Στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους ένα μακρινό σουτ του Neto έστειλε τη μπάλα λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.

Ο Enzo Maresca, που καθόταν στην εξέδρα λόγω τιμωρίας μίας αγωνιστικής (για κακή συμπεριφορά στον αγώνα με τη Liverpool) και στον πάγκο είχε αναλάβει το γενικό πρόσταγμα ο βοηθός του Willy Caballero, μυρίστηκε την αλλαγή του μομέντουμ και δεν δίστασε να βγάλει έναν παίκτη του που δεν είχε πάει καθόλου άσχημα στο πρώτο ημίχρονο (Santos) κι άλλους δύο που δεν είχαν ανταποκριθεί στις προσδοκίες του (Lavia, Alejandro Garnacho) και να φρεσκάρει την ομάδα του με την είσοδο των Marc Guiu, Jamie Gittens και -κυρίως- του Moisés Caicedo που "έδεσε" πάλι το κέντρο του. Ο Ποστέκογλου, από την πλευρά του, απέσυρε τον Awoniyi (δεν κατάλαβα γιατί, εκτός αν δεν άντεχε άλλο) και έβαλε τον Jesus, που όπως θα δούμε αποδείχθηκε μοιραίος...

Η πρώτη φάση της γκαντεμιάς του Βραζιλιάνου δεν άργησε: στο 49' έκανε ένα εντελώς αχρείαστο φάουλ στον João Pedro, που ήταν πολύ μακριά από την περιοχή μας και δίπλα στη γραμμή του πλαγίου, σε θέση αριστερού εξτρέμ. Το φάουλ αναχαιτίστηκε μεν, αλλά οι Blues πήραν τη δεύτερη μπάλα και, πάλι από αριστερά, ο Neto απέφυγε με σπριντ τον Neco Williams, έβγαλε μια καταπλκτική σέντρα και ο Acheampong, που δεν είχε επιστρέψει μετά το φάουλ και η άμυνά μας προφανώς τον είχε ξεχάσει, με κεφαλιά εξ επαφής εκτέλεσε τον Sels. Τρία λεπτά αργότερα ο Morato έκανε ένα εξίσου χαζό φάουλ έξω από την περιοχή μας στον Guiu, που είχε την πλάτη γυρισμένη στο τέρμα, το χτύπησε με κοντινή πάσα ο James στον Neto και ο Πορτογάλος σημάδεψε την αριστερή γωνία του Sels, που έπεσε, άγγιξε τη μπάλα αλλά δεν μπόρεσε να τη συγκρατήσει. Σίγουρα θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο εκεί ο Βέλγος, αλλά το 0-2 ήταν γεγονός.

Το γνωστό σενάριο επαναλαμβανόταν. Η Forest είχε κάνει ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο, χωρίς όμως να σκοράρει, και τώρα έπρεπε πάλι ν' ανεβεί βουνό. Ο Luiz αποσύρθηκε για να μπει ο Callum Hudson-Odoi, που προσπάθησε ως το τέλος και κάπου κάπου ήταν μέχρι και συγκινητικός. Τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καλά μετά το 0-2, αφού στο 58' μετά από λάθος του Williams ο João Pedro έκλεψε και σούταρε λίγο έξω από το δεξί δοκάρι του Sels. Οι Reds όμως συνήλθαν, και απείλησαν για πρώτη φορά στο 61' όταν ο Chalobah πρόλαβε το επικίνδυνο γύρισμα του Anderson προς τον Williams στην περιοχή και αμέσως μετά η σέντρα του Zinchenko βρήκε τον Neco στο δεύτερο δοκάρι, αλλά ο Ουαλός σούταρε με τη μία πάνω από το οριζόντιο δοκάρι! Ήταν η πρώτη από τις τρεις φάσεις που θα μπορούσαν να μας ξαναβάλουν στο παιχνίδι, αλλά δυστυχώς δεν... Η δεύτερη έγινε στο 65', όταν σε κόρνερ του Anderson από δεξιά ο Nikola Milenković έπιασε την κεφαλιά, ο Sánchez απέκρουσε δύσκολα και φώναξε και πάλι "παρών" στο ριμπάουντ του Ibrahim Sangaré (από τους καλύτερους της ομάδας, παρεμπιπτόντως). Και η τρίτη και φαρμακερή -που δεν είδε ο κ. Μαρινάκης αφού κανόνιζε προφανώς τον επόμενο προπονητή, πληροφορίες επί του πιεστηρίου που λένε αναφέρουν ότι ο Dyche θέλει μεγαλύτερης διάρκειας συμβόλαιο- ήταν στο 70', με τη σέντρα του Hudson-Odoi από αριστερά και το φοβερό ψαλίδι του Jesus, που έστειλε τη μπάλα πρώτα στο οριζόντιο δοκάρι και μετά στο δεξί κάθετο, πριν η άμυνα απομακρύνει... Αν οποιαδήποτε από αυτές τις τρεις φάσεις κατέληγε σε γκολ, ίσως τώρα να μιλούσαμε αλλιώς. Όχι για την απομάκρυνση του Ποστέκογλου που ήταν ήδη ειλημμένη απόφαση, αλλά για την έκβαση του αγώνα. 

Έτσι τα τελευταία λεπτά έγιναν σχεδόν διαδικαστικά, με τον Ange να κάνει την τελευταία του απέλπιδα προσπάθεια και να περνάει τον Wood αντί του Murillo (και τον Nicolò Savona αντί του Zinchenko με μετακίνηση του Williams αιστερά). Αφού στο 76' στην πάσα του CHO, το γύρισμα του Anderson και την απόκρουση της άμυνας ο Sangaré σούταρε στα πουλιά, στο 83' οι φιλοξενούμενοι κέρδισαν ένα κόρνερ από σωστή παρέμβαση του Williams πάνω στον νεοεισελθόντα Estêvão. Το χτύπησε ο ίδιος ο Βραζιλιάνος, ο Sels δεν έδιωξε μακριά καθώς έπεσε πάνω του ο Milenković (!) και η μπάλα στρώθηκε στο πέναλτι στον James, που με δυνατό σουτ έκανε το 0-3 και έδωσε το σύνθημα σε χιλιάδες οπαδούς της Forest (;) ν' αρχίσουν να εγκαταλείπουν το City Ground (αυτή την κωλοσυνήθεια δεν την κατάλαβα ποτέ. Αν αγαπάς την ομάδα σου, μένεις και στα δύσκολα όρθιος και στη θέση σου.) Μετά είχαμε το ρεσιτάλ του γνωστού και μη εξαιρετέου Chris Kavanagh, που μέχρι τότε έπαιζε αβέρτα Chelsea δείχνοντας απίστευτο σεβασμό στις πτώσεις των Blues (ειδικά μία του Chalobah που δόθηκε φάουλ έβγαλε πολύ γέλιο) και βρήκε την ώρα να δείξει δεύτερη κίτρινη στον Gusto και κίτρινη στον Sánchez για καθυστέρηση στο 94'...

Με αυτή τη διαλυμένη ψυχολογία πάμε στον αγώνα με την Porto, που είναι ο πιο δύσκολος που έχουμε στη League Phase του Europa League στο γήπεδό μας. Στο μεταξύ έχουμε πέσει για πρώτη φορά κάτω από τη γραμμή του υποβιβασμού, αφού η Burnley νίκησε εντός 2-0 τη Leeds και μας προσπέρασε. Αν δε τη Δευτέρα η West Ham νικήσει εντός τη Brentford, θα βρεθούμε προτελευταίοι... Οι Wolves πάντως κρατάνε γερά την τελευταία θέση, μετά την ήττα τους με 2-0 στο Sunderland. Κατά τα άλλα σήμερα είχαμε Brighton-Newcastle 2-1, Crystal Palace-Bournemouth 3-3 και Manchester City-Everton 2-0. Το βράδυ παίζουν Fulham-Arsenal και αύριο Tottenham-Aston Villa και Liverpool-Manchester United, 

Forest: Sels, Milenković, Morato, Murillo (Wood 74'), Williams, Sangaré, Anderson, Zinchenko (Savona 74'), Douglas Luiz (Hudson-Odoi 53'), Gibbs-White, Awoniyi (Igor Jesus 46'). 
Chelsea: Sánchez, James, Acheampong (Adarabioyo 81'), Chalobah, Cucurella, Gusto, Lavia (Caicedo 46'), Neto (Estêvão 78'), Andrey Santos (Guiu 46'), Garnacho (Gittens 46'), João Pedro.
Σκόρερς: Acheampong 49'. Neto 52', James 84'.
Διαιτητής: Chris Kavanagh. Κίτρινες: Morato 41', Sangaré 80' - Gusto 54', Estêvão 89', Sánchez 94'. Κόκκινη: Gusto 87' (δεύτερη κίτρινη).
Θεατές: 30.495.

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Sun.