Να λοιπόν και τρεις νίκες στη σειρά για πρώτη φορά φέτος, να και δύο στα δύο στο City Ground όπου έμοιαζε να έχει πέσει ξηρασία μετά τη μεγάλη νίκη με τη Derby. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Ίσως μια πειστική εμφάνιση; Μα κι αυτή ήρθε σήμερα, αφού το σκορ είναι μάλλον μαγική εικόνα με βάση την απόδοση των δύο αντιπάλων. Ένα γκολ από το πουθενά κι ένα αυτογκόλ επέτρεψαν στους Rovers του Tony Mowbray να παραμείνουν στο ματς ως το τέλος, αλλά μια Forest κυρίαρχη και αποφασισμένη δεν τους επέτρεψε να ελπίσουν για κάτι παραπάνω και έκανε ποδαρικό με το δεξί για το 2020.

Ήταν μια άλλη ομάδα σε σχέση με την πολύ φτωχή εικόνα τους κόντρα στη Wigan οι Reds. Μπήκαν στο γήπεδο "κουρδισμένοι" για να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό, πίεσαν ψηλά, και μέχρι οι αντίπαλοι να πάρουν ανάσα είχαν ήδη βρεθεί δύο γκολ πίσω. Αν εξαιρέσουμε το διάστημα από το πρώτο γκολ των Rovers ως το τέλος του πρώτου ημιχρόνου και από την αρχή του δεύτερου ως το τρίτο δικό μας, δηλαδή κάπου είκοσι λεπτά συνολικά, η Forest βρισκόταν συνεχώς στη θέση του οδηγού. Δεν απογοητεύτηκε με την ατυχία του αυτογκόλ, ήταν πιο επικίνδυνη ως τη λήξη του αγώνα, δίκαια πήρε τη νίκη και πλέον φιγουράρει στην τέταρτη θέση (ουσιαστικά τρίτη, αφού ισοβαθμεί με την τρίτη Brentford), μόλις εννέα βαθμούς πίσω από τους δύο προπορευόμενους (West Brom και Leeds έμειναν στο 1-1 στο ντέρμπι κορυφής στο Hawthorns) και με ένα ματς λιγότερο. Γιατί να μην αισιοδοξεί; Όσο περνάει ο καιρός, αν τα θετικά αποτελέσματα συνεχίζονται θα ανεβαίνει το ηθικό όλο και περισσότερο. 

Με τον Samba Sow ξανά ετοιμοπόλεμο, έστω και για τα δύο τρίτα του αγώνα, ο Sabri Lamouchi δεν δίστασε να εμπιστευτεί τον δυναμικό μέσο από το Μάλι, και επιβεβαιώθηκε και σήμερα ότι με αυτόν στο κέντρο είμαστε άλλη ομάδα. Η επιστροφή του στο αρχικό σχήμα σήμανε ένα ματς ξεκούραση στην εξέδρα για τον Ryan Yates, που όμως δεν πρέπει να απογοητεύεται. Όπως και οι João Carvalho και Alfa Semedo που βρέθηκαν στον πάγκο για να ξαναπατήσουν χορτάρι από την αρχή ο Joe Lolley και ο Tiago Silva (ο οποίος μάθαμε ότι είχε μπει αλλαγή με τη Wigan λόγω ενός μικροπροβλήματος τραυματισμού). Ο Πορτογάλος ήταν ξανά πολύ ουσιαστικός (παράπονό μου πάντως ότι δεν θα έπρεπε να διστάζει τόσο πολύ να σουτάρει όταν βρίσκεται σε καλή θέση), ο δε Joe πιστοποίησε για άλλη μια φορά ότι όταν έχει κέφια, η επίθεση της Forest λειτουργεί ρολόι. Τόσο αυτός, όσο και ο Sow αποθεώθηκαν από τους φίλους της ομάδας κατά την έξοδό τους από το γήπεδο. 

Ο αγώνας στο ξεκίνημά του ήταν αυτό που στην Αγγλία λένε "scrappy". Άτσαλος και νευρικός δηλαδή και από τους δύο, αλλά με τη Forest να δείχνει να πατάει γερά και να δημιουργεί την πρώτη καλή φάση στο 16', από κόρνερ του Silva από αριστερά και κεφαλιά του ανενόχλητου Sow από τη γραμμή της μικρής περιοχής, που όμως για λίγο δεν βρήκε τέρμα. Λίγο αργότερα, όμως, οι Reds ξόρκιζαν τη φετινή δυσκοιλιότητα του πρώτου ημιχρόνου στο City Ground και σκόραραν δύο φορές μέσα σε τρία λεπτά. Στο 22' ένα βολέ ακριβείας του Brice Samba βρήκε τον προωθημένο Matty Cash και αυτός τροφοδότησε τον Lolley, που έκανε μια ντρίμπλα και σέντραρε με το αριστερό. Στην πορεία της μπάλας πετάχτηκε ο Sammy Ameobi, που ναι μεν δεν τη βρήκε, αλλά μπέρδεψε και τον Christian Walton που δεν κατάλαβε προς τα πού έπρεπε να πέσει και τελικά την είδε να αναπαύεται στη δεξιά του γωνία. Και στο 25' ο εφιάλτης για τον 24χρονο γκολκίπερ των Rovers (δανεικό από τη Brighton) συνεχίστηκε, αφού σε μια φανταστική κάθετη μπαλιά του Chema o Lolley πετάχτηκε, μπήκε στην περιοχή, τον ντρίμπλαρε και ο Walton τον ανέτρεψε. Έπεσε στη σωστή γωνία στο πέναλτι του Lewis Grabban (τον οποίο πρώτη φορά είδα να εκτελεί στα αριστερά), αλλά αυτό ήταν τόσο αριστοτεχνικό (η μπάλα δίπλα στο δοκάρι) που δεν μπόρεσε να αποτρέψει το 2-0.

Οι Reds είχαν πλέον ένα σοβαρό προβάδισμα, αλλά έχασαν τον Chema, που έκανε μεν φοβερή πάσα αλλά ένιωσε ένα τράβηγμα και βγήκε για να πάρει τη θέση του ο Jack Robinson. Πριν καν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο ανάλογα προβλήματα είχαν και οι Lolley και Ameobi, αλλά έσφιξαν τα δόντια και συνέχισαν. Όπως συνέχισε και όλη η ομάδα να κυριαρχεί στο γήπεδο, έστω χωρίς άλλη κλασική ευκαιρία ως το 39', όταν κόντρα στη ροή του ματς η Blackburn μείωσε. Μια βαθιά μπαλιά του Joe Rothwell βρήκε τον Adam Armstrong να μπαίνει στην περιοχή, να γυρίζει συρτά προς το πέναλτι κι εκεί ο Stewart Downing με πολύ όμορφο απευθείας αριστερό πλασέ να καρφώνει τη μπάλα στο δεξί παραθυράκι του Samba, που δεν μπορούσε να κάνει το παραμικρό. Μπορούσε και έκανε όμως στο 44'. Αφού στο 41' η Forest έχασε την ευκαιρία να απαντήσει σχεδόν αμέσως, με ωραία κίνηση και αριστερό σουτ του Lolley που έβγαλε σε κόρνερ ο Walton, o Κονγκολέζος αρνήθηκε το 2-2 στον Corry Evans, που από μπαλιά του Downing βρέθηκε απέναντί του μέσα στην περιοχή, αποκρούοντας το πλασέ του μέσου της Blackburn και διατηρώντας την ηρεμία στις τάξεις μας.

Με εξέπληξε που ο Lamouchi είπε πως στο δεύτερο ημίχρονο ξεκινήσαμε καλύτερα. Η δική μου εντύπωση ήταν ότι η ομάδα άργησε να πάρει μπρος, αφού οι Rovers μπήκαν με άλλο αέρα και με τους Ben Brereton (επιστροφή στο City Ground και χειροκρότημα κατά την αντικατάστασή του στο 65') και Downing πήγαν να δημιουργήσουν επικίνδυνες καταστάσεις, αλλά ευτυχώς όλο και κάποιο πόδι με κόκκινη κάλτσα βρισκόταν απλωμένο μπροστά τους. Για να επανέλθει η γαλήνη και να "ξεπαγώσουν" και οι κερκίδες χρειάστηκε μια φάση ιδιαίτερης ποδοσφαιρικής ευφυίας από Grabban και Ameobi. Κάπου στο κέντρο και αριστερά ο πρώτος  τροφοδότησε τον δεύτερο, που άδειασε με ντρίμπλα τον Downing, προχώρησε και έβγαλε σέντρα ακριβείας στο δεύτερο δοκάρι, όπου ο Grabban είχε προλάβει να βρεθεί και με φαλτσαριστή κεφαλιά να στείλει τη μπάλα στην απέναντι γωνία του Walton. Πανέμορφη κόντρα, πανέμορφο γκολ, 14 γράφει ήδη το κοντέρ για τον Lewis φέτος!

Αν εξαιρέσουμε μια άστοχη κεφαλιά του Evans από σέντρα του Brereton αμέσως μετά το γκολ, οι Reds δεν ίδρωσαν ιδιαίτερα στη συνέχεια. Να όμως που στο 71' ήρθε η κακιά στιγμή, με τον Elliott Bennett να γυρίζει από την τελική γραμμή μια μάλλον ακίνδυνη σέντρα και τον Joe Worrall στην προσπάθειά του να αποκρούσει με προβολή να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα μας. Εκεί ήταν καταπληκτική η αντίδραση του κόσμου, που σηκώθηκε όρθιος και χειροκρότησε τον νεαρό σέντερ μπακ για να του τονώσει το ηθικό, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα τη μεγάλη του προσφορά στη φετινή σεζόν. Σαν όλη η ομάδα να πήρε θάρρος, δεν υπήρξε άλλη απειλή για την εστία μας ως το τέλος. Αντίθετα, βρισκόμασταν στην επίθεση πολύ πιο συχνά από τους αντιπάλους μας και φτάσαμε κοντά στο 4-2 στο 89', όταν ο Walton χρειάστηκε να απλώσει όλα τα 1,96 μ. του κορμιού του για να αποκρούσει σε κόρνερ ένα καλοχτυπημένο φάουλ του Silva.    

Φτάσαμε λοιπόν τις 12 νίκες στα 25 ματς. Πέρσι τις είχαμε φτάσει στα... 34, λίγο πριν τα τέλη Φεβρουαρίου! Και πηγαίνουμε για το... ευχάριστο διάλειμμα του FA Cup στο Stamford Bridge με αντίπαλο την Chelsea την Κυριακή το μεσημέρι, πριν επιστρέψουμε στο πρωτάθλημα το άλλο Σάββατο (11/1), εκτός έδρας εναντίον της Reading. Οι Royals, τους οποίους θα αντιμετωπίσουμε και στις 22 του μήνα στον εξ αναβολής αγώνα του City Ground, βρίσκονται σε πολύ καλό φεγγάρι, τρέχοντας ένα αήττητο σερί έξι αγώνων και έχοντας τέσσερις συνεχόμενες νίκες, εκ των οποίων οι τελευταίες μέσα στο Preston την Κυριακή (2-0) και μέσα στο Λονδίνο επί της Fulham σήμερα (2-1)! Η ήττα των Cottagers μας επέτρεψε να τους προσπεράσουμε, αλλά για κακή μας τύχη η Brentford σκόρπισε εκτός έδρας με 4-0 την άτυχη Bristol City, που έπαιζε από το 13' με παίκτη λιγότερο. Η Preston έχασε και πάλι στο γήπεδό της (0-2 από τη Middlesbrough, που ανεβαίνει μετά και τη φοβερή νίκη της την Κυριακή επί της West Brom στο Hawthorns με το ίδιο σκορ και φτάνοντας τις τέσσερις σερί) και έμεινε εκτός εξάδας, όπως και η Sheffield Wednesday, που μετά το εντυπωσιακό 4-0 στο City Ground παραπατάει και έχασε τρίτο σερί ματς, 1-0 στην έδρα της από τη Hull. Στη θέση της "τρύπωσε" η Millwall, που υπέταξε άνετα στο Λονδίνο τη Luton με 3-1 και την έριξε στην τελευταία θέση. Τα υπόλοιπα αποτελέσματα της 26ης αγωνιστικής: Birmingham-Wigan 2-3, Huddersfield-Stoke 2-5, QPR-Cardiff 6-1. Αύριο παίζουν Derby-Barnsley και Swansea-Charlton.

Forest: Samba, Cash, Worrall, Figueiredo, Chema (Robinson 27’), Watson, Sow (Semedo 67’), Lolley (Adomah 87’), Silva, Ameobi, Grabban.
Blackburn: Walton, Bennett (Graham 72’), Lenihan, Adarabioyo, Bell, Travis (Chapman 65’), Evans, Downing, Rothwell, Armstrong, Brereton (Gallagher 65’).
Σκόρερς: Lolley 22', Grabban 25' (πέναλτι), 55' - Downing 39', Worrall 71' (αυτογκόλ).
Διαιτητής: Darren Bond. Κίτρινες: Sow 45+1', Bell 92'.
Θεατές: 27.073 (Forest: 26.190).

Sabri Lamouchi: "Εννέα βαθμοί, τρεις νίκες. Ολοκληρώσαμε τον παλιό χρόνο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ξεκινήσαμε τον νέο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τρεις σερί νίκες, εννέα βαθμοί. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα. Αρχίσαμε το παιχνίδι όπως έπρεπε, παίξαμε καλά, δημιουργήσαμε ευκαιρίες και σκοράραμε. Το λάθος μας ήταν που πιστέψαμε στο 2-0 ότι το παιχνίδι θα ήταν εύκολο και θα βάζαμε τρία, τέσσερα και πέντε γκολ. Τους δώσαμε τη δυνατότητα να επιστρέψουν στο ματς. Ήταν λάθος, γιατί έπειτα απ' αυτό πανικοβληθήκαμε κάπως και δεν είχαμε τη μπάλα στα πόδια μας όσο έπρεπε. Όμως μετά την ανάπαυλα αλλάξαμε δυο-τρία πράγματα και αρχίσαμε καλύτερα στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Grabban πέτυχε ένα φανταστικό γκολ, όπως πανέμορφη ήταν και η σέντρα του Ameobi. Είχαμε τον έλεγχο του αγώνα. Ζήτησα από τους παίκτες να παλέψουν ως το τέλος και να δουλέψουν σκληρά. Δεν είναι μικρό πράγμα τρία παιχνίδια σε μια εβδομάδα σε εορταστική περίοδο. Φυσικά και οι παίκτες ήταν λίγο κουρασμένοι, αλλά άξιζαν τη νίκη. Τους αξίζουν συγχαρητήρια, και είναι πολύ θετικό και για τον κόσμο που μπήκε καλά ο καινούργιος χρόνος. Παίζουμε σε ένα πρωτάθλημα καταπληκτικό, αλλά και σκληρό για όλους. Πρέπει να είμαστε πάντα πνευματικά έτοιμοι και σήμερα η ομάδα μου, οι παίκτες μου, ήταν και νίκησαν. Ήθελαν τη νίκη περισσότερο από τους αντιπάλους τους, και είμαι ευχαριστημένος γι' αυτό γιατί είναι κάτι θετικό για τη συνέχεια της σεζόν. Συνεχίζουμε".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.